NOMO I, Γ. §. 1. Ταῦτα μὲν οὖν δὴ ταύτη πολιτείας δ ̓ τίνα ποτὲ φῶμεν γεγονέναι; μῶν οὐκ ἐνθένδε τις ἂν ῥᾷστά τε καὶ κάλλιστα κατίδοι; ΚΛ. Πόθεν ; ΑΘ. Ὅθεν περὺ καὶ τὴν τῶν πόλεων ἐπίδοσιν εἰς ἀρετὴν μεταβαίνουσαν ἅμα καὶ κακίαν ἑκάστοτε θεατέον. ΚΛ. Λέγεις δὲ πόθεν; ΑΘ. Οἶμαι μὲν ἀπὸ χρόνου μήκους τε καὶ ἀπειρίας καὶ τῶν μεταβολῶν ἐν τῷ τοιούτῳ. ΚΛ. Πῶς λέγεις; ΑΘ. Φέρε, ἀφ' οὗ πόλεις τ ̓ εἰσὶ καὶ ἄνθρωποι πολιτευόμενοι, δοκεῖς ἄν ποτε κατανοῆσαι χρόνου πλῆθος ὅσον γέγονεν; a TaÛTα 5.—B TEp add ANfhr.—c Thy om v, post wóλewv ponit h.—d eis A: èx' §. 1. ταῦτα] Legitur etiam ταύτῃ, STEPH. ταῦτα μὲν οὖν δὴ ταῦτα] Hac quidem hactenus. Polit. ii. 4. ταῦτα μὲν δὴ οὔτω. Aristoph. Plut. 8. καὶ ταῦτα μὲν δὴ ταῦτα. Cod. Voss. οὖν ταύτῃ. Asr. σιν. Ac nescio an ita legerit Procl. μεταβαινουσῶν] Sic cum Boeckhio μεταβαίνουσαν] Malim μεταβαινουσῶν. Aristot. Polit. iv. 5. p. 241. συμβαίνει δὲ τοῦτο μάλιστα μετὰ τὰς μεταβολὰς τῶν πολιτειῶν. οὐ γὰρ εὐθὺς μεταβαίνου Plut. A Bek. 111. ii. 277. 111. ii. 278. ΚΛ. Οὔκουν ῥᾴδιόν γε οὐδαμῶς. ΑΘ. Τὸ δέ γε, ὡς ἄπλετόν τι καὶ ἀμήχανον ἂν εἴη. ΑΘ. Μῶν οὖν οὐ μυρίαι μὲν ἐπὶ μυρίαις ἡμῖν γεγόνασι πόλεις ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ, κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ τοῦ πλήθους λόγον οὐκ ἐλάττους ἐφθαρμέναι; πεπολιτευμέναι δ ̓ αὖ πάσας πολιτείας πολλάκις ἑκασταχοῦ;* καὶ τοτὲ μὲν ἐξ ἐλαττόνων μείζους, τοτὲ δὲ ἐκ μειζόνων ἐλάττους, καὶ χείρους ἐκ βελτιόνων γεγόνασι καὶ βελτίους ἐκ χεσα ξόνων; ΚΛ. Αναγκαῖον. n ΑΘ. Ταύτης δὴ πέρι λάβωμεν, εἰ δυναίμεθα, τῆς με ταβολῆς τὴν αἰτίαν· τάχα γὰρ ἂν ἴσως δείξειεν ἡμῖν τὴν πρώτην τῶν πολιτειῶν γένεσιν καὶ μετάβασιν. ῥᾷον] in vet. ῥᾴδιον. verum et alibi ῥᾷον invenitur apud hunc scriptorem, ubi comparationis significatio locum nullum habet. STEPH. ῥᾴδιον] Sic Cod. Voss. et Ficin. nequaquam id facile. Vulgo ῥᾷov, solenni permutatione, vid. Heind. ad Phaedon. p. 66. sq. In Cod. Voss. abest ye, quæ tamen particula in responsis poni solet, affirmandi vi prædita, ut i. 14. fin. Vid. Boissonad. ad Philostrat. p. 306. AST. ὡς ἄπειρον] Ως est perquam, ut vi. 18. p. 816. Β. ὡς ὀρθῶς ἅμα καὶ μουσικῶς ὠνόμασεν. Εpinom. 4. p. 979. D. ὡς εἰκότως εἶπες, ὅτι cet. Vid, Eustath. ad Iliad. Α. p. 60. et Heind. ad Cratyl. p. 41. et Phaedon. §. 90, De τὸ δὲ vid. ad i. 6. Ase. ἐκ χειρόνων] Ald. Lov. Bas. 1. χείρων, vitiose. Asr. ταύτης δὴ περιλάβωμεν τῆς μεταβολῆς τὴν αἰτίαν] Non prorsus simile Sophist. p. 249. D. ἆρ ̓ οὐκ ἐπιεικῶς ἤδη φαινόμενα περιειληφέναι τῷ λόγῳ τὸ ὄν, Sed omniuo scribendum e Bas. 2. δὴ περὶ (sive, ut vulgo scribitur, πέρι) λάβωμεν, quod et ipse conjeceram, et nuperrime conjectum reperi ab Heind, ad Theaetet. §. 83. Legg. x. p. 898. Ε. τῷ μόνῳ δὴ καὶ διανοήματι λάβωμεν αὐτ τοῦ πέρι τὸ τοιόνδε. Aristot. Polit. i. 6. p. 29. λάβωμεν δὲ περὶ αὐτῆς τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν. Plat. Phvd. p. 246. D. τὴν δ ̓ αἰτίαν τῆς τῶν πτερῶν ἀποβολῆς, δι ̓ ἣν ψυχῆς ἀποῤῥεῖ, λάβωμεν. Ac ne dubites dici αἰτίαν περί τινος λαβεῖν, εἰδέναι etc. v. Phaedon. p. 96. Ε. περὶ τούτων τὴν αἰτίαν εἰδέναι. p. 97. C. εἰ οὖν τις βούλοιτο τὴν αἰτίαν εὑρεῖν περὶ ἑκάστου. Ει ib. D. ἄσμενος εὑρηκέναι ᾤμην διδάσκαλον τῆς αἰτίας περὶ τῶν ὄντων. p. 98. D. καὶ αὖ περὶ τοῦ διαλέγεσθαι ὑμῖν ἑτέρας τοιαύτας αἰτίας λέγοι. Rep. i. p. 329. D. ἀλλὰ καὶ τούτων πέρι καὶ τῶν γε πρὸς τοὺς οἰκείους μία τις αἰτία ἐστιν. BoECKH. p. 155, 156. ταύτης δὴ περὶ τῆς μεταβολῆς] Αld. Lov. Bas. 1. et 2. πέρι λάβωμεν, Ste phan. et Bip. περιλάβωμεν. Περί, a nowine suo divulsum (vid. i. 10.), genitivi circumlocutio est, ut Phædon. 96. E. Polit. i. 3. p. 329. D. Sic et Legg. iv. 11. p. 720. Ε. τὴν περὶ γενέσεως ἀρχήν. x. 4. p. 889. Β. τὰ μετὰ ταῦτα ἐν σώματα γῆς τε καὶ ἡλίου καὶ σελήνης ἄστ τρων τε πέρι διὰ τούτων γεγονέναι. xii. 6. 951. Ε. ἔτι δὲ ὁ περὶ τῆς παιδείας πάσης ἐπιμελητής. Sic x. 2. 886. D. Cf. Heusiniger. ad Plutarch. de lib. cducat. ΚΛ. Εὖ λέγεις, καὶ προθυμεῖσθαι δεῖ σὲ μὲν ὃ διανοεῖ περὶ αὐτῶν ἀποφαινόμενον, ἡμᾶς δὲ ξυνεπομένους. ΑΘ. Αρ ̓ οὖν ὑμῖν οἱ παλαιοὶ λόγοι ἀλήθειαν ἔχειν τινὰ δοκοῦσιν; ΚΛ. Ποῖοι δή; ΑΘ. Τὰ πολλὰς ἀνθρώπων φθορὰς γεγονέναι κατα ασιν βωμεν 5.- μεταβολήν Ωυξή, μεταβολὴν Γ.—ν ἡμῖν Ωεξής. δὲ 5.- ποτὲ υπ p. 99. Scripturam περὶ λάβωμεν jam commendaverant Heind. ad Theaetet. §. 83. et Boeckhius, Ast. μετάβασιν] γρ. μεταβολήν. STEPH. μετάβασιν] Sic editt. vett. Ald. Bas. 1. et 2. Utrumque bene. Illud tamen malim quia hoc statim præcedit. Bir. καὶ προθυμεῖσθαι] His verbis in Ald. Atheniensis nomen præfixum est, et sequentia "Αρ' οὖν Cliniæ tribuuntur. Vera orationis dispositio jam in Lovan. deinde in Bas. 1. et 2. extat. De participiis ἀποφαινόμενον εἰ ξυνεπομένους, inâniti vorum partes agcntibus, vid. ad i. 11. AST. ἆρ ̓ οὖν κ. τ. λ.] Extat hic locus in Euseb. Præp. Ev. xii. 15. p. 587. D. ubi scribitur οἱ παλαιοὶ λόγοι ὑμῖν ἀλήθειάν τινα ἔχειν. Deinde Ποιοι δὴ ex Euseb. et Cod. Voss. recepimus pro Ποῖοι δέ. AST. ποῖοι δὲ] Scrib. ποῖοι δὴ ex Euseb. Præp. Ev. xii. p. 587. cod. Leid. et Fic. vertente quinam. Malim etiam, βραχύ τι τὸ τῶν ἀνθρώπων λείπεσθαι γένος. Politic, μ. 270. D. καὶ δὴ καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος ὀλίγον τι περιλείπεται. Paullo post pro illo, τὸ ποῖόν τι περὶ αὐτῆς διανοηθέν. τες, Euseb. habet τὸ ποῖον δὴ π. α. δ. Non necesse. Sophist. p. 217. Α. τί δὲ μάλιστα, καὶ τὸ ποῖόν τι περὶ αὐτῶν διαπορηθεὶς, ἔρεσθαι διενοήθης; p. 240. C. πῆ καὶ τὸ ποῖόν τι φοβούμενος οὕτω λέγεις ; Rep. x. p. 602. C. τοῦ ποίου τινὸς πέρι λέγεις ; Phaedon. p. 78. Β. οὐκοῦν τοιόνδε τι, ἢ δ ̓ ὃς ὁ Σωκράτης, δεῖ ἡμᾶς ἀνερέσθαι ἑαυτοὺς, τῷ ποίῳ τινὶ ἄραπροσήκει τοῦτο τὸ πάθος πάσχειν, τὸ διασκεδάννυσθαι, καὶ ὑπὲρ τοῦ ποίου τινὸς δεδιέναι, μὴ πάθῃ αὐτὸ, καὶ τῷ ποίῳ τινί. BOECKH πολλὰς ἀνθρώπων φθοράς] Celebratissima est sententia, terras pristino tempore sæpenumero mutatas, et modo igni, modo aqua vastatas esse. Timæus 22. C. πολλαὶ καὶ κατὰ πολλὰ φθοραὶ γεγά Jam vetus νασιν ἀνθρώπων καὶ ἔσονται, πυρὶ μὲν καὶ ν, 11. 677. III. ii. 279. κλυσμοῖς τε καὶ νόσοις καὶ ἄλλοις πολλοῖς, ἐν οἷς βραχύ τι τῶν ἀνθρώπων λείπεσθαι γένος. ΚΛ. Πάνυ μὲν οὖν πιθανὸν τὸ τοιοῦτον πᾶν παντί. ΑΘ. Φέρε δή, νοήσωμεν μίαν τῶν πολλῶν ταύτην τὴν τῷ κατακλυσμῷ ποτὲ γενομένην. ~ τω ΚΛ. Τὸ ποῖόν τι περὶ αὐτῆς διανοηθέντες; 8 ΑΘ. Ὡς οἱ τότε περιφυγόντες τὴν φθορὰν σχεδὸν ὄρειοί τινες ἂν εἶεν νομῆς, ἐν κορυφαῖς που σμικρὰ ζώπυρα τοῦ τῶν ἀνθρώπων διασεσωσμένα γένους. ΚΛ. Δῆλον. ΑΘ. Καὶ δὴ τοὺς τοιούτους γε ἀνάγκη που τῶν ἄλ λων ἀπείρους εἶναι τεχνῶν καὶ τῶν ἐν τοῖς ἄστεσι πρὸς ἀλλήλους μηχανῶν εἴς τε πλεονεξίας καὶ φιλονεικίας, καὶ ὁπόσ' ἄλλα κακουργήματα πρὸς ἀλλήλους ἐπινοοῦσιν. ΚΛ. Εἰκὸς γοῦν. ΑΘ. Θῶμεν δὴ τὰς ἐν τοῖς πεδίοις πόλεις καὶ πρὸς θαλάττη κατοικούσας ἄρδην" ἐν τῷ τότε χρόνῳ διαφθεί ρεσθαι; 5. νομῆς pr Α, νομηις Ω : νομείς *ς. διασεσωσμένα γενους ΑΩυft: γένους Ελλάδα τόπον μυρίαι μὲν φθοραὶ κατέσ- βραχύ τι τὸ γένος] Vulgo articulus κατακλυσμῷ ποτὲ] In Euseb. deest ποτέ. Mox idem legit τὸ ποῖον δὴ, sed ποῖος solet pronomen τiς comitem habere, uti patet e locis, quæ Boeckh. citavit; quibus adde Legg. x. 12. p. 904. B. Xenoph. Hist. Græc. iv. 13. λέξον μοι, ἔφη, ποίου τινὸς γένους ἐστίν ; Me mor. Socr. iv. 6. 2. ποῖόν τι νομίζεις εὐσέβειαν εἶναι. In his pronomini is res. L'ondet particula nostra wohl. Asr. ὄρειοί τινες-νομῆς] Vulgo νομεῖς. De sententia, similiter Tim. p. 22. D. ὅταν δ ̓ αὖ οἱ θεοὶ τὴν γῆν ὕδασι καθαίροντες κατακλύζωσιν, οἱ μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι διασώζονται βουκόλοι νομῆς τε, οἱ δ' ἐν ταῖς παρ' ὑμῖν πόλεσιν εἰς τὴν θάλασσαν ὑπὸ τῶν ποταμῶν φέρονται. Cf. Theo. phil. ad Autolyc. iii. 18. p. 332. ed. Wolf. Ceterum ἂν cum optativo conjunctum rem tantummodo probabilem indicat. Sic c. 2. ἠφανισμέναι ἂν εἶεν ἐν τῷ τότε. Vid. Matthia Gr. Gr. p. 721. AST. ζώπυρα] Igniculi et semina (ut Cicero de finib. v. 7. Tusc. disput. iii. 1. de legib. i. 12. ubi v. Görenz. p. 49.) Ex Homerico (Odyss. Ε. 490.) fuxit: σπέρμα πυρὸς σώζων. Vid. F. Gronov. Observatt. iv. 1. p. 42. et T. Hemsterhus. ad Lucian. Tim. p. 336. t. i. Bip. Locos eorum, qui Platonem imitati sunt, collegit Ruhnken. ad Tim. p. 129. sq. -Ceterum comma, quod vulgo post voμῆς extat, post ποῦ posuimus, sensu jubente.Deinde ἐπινοοῦσιν pro ἐπινοοῦσι cum Eusebio scripsimus. Asr. ἄρδην] Codd. Voss. et Paris. ἆρα ἦν. Μοκ σπουδαίως, ut Εuseb. ; sed rectius habet σπουδαίας jam propter τέχνας illas et μηχανάς, de quibus paulo ante exposuit. De ἐχόμενον τέχνης vide ad vii. 20. Asr. |