κοῦσι Βυλλίονές τε καὶ Ταυλάντιοι καὶ Παρθῖνοι καὶ Βρύγοι· πλησίον δέ που καὶ τὰ ἀργυρεῖα τὰ ἐν Δαμαστίῳ, † ΠερισάΑ. 503 δυές τε συνεστήσαντο τὴν δυναστείαν καὶ † Εγχελέους καὶ Σεσαρηθίους καλοῦσι· πρὸς δὲ τούτοις Λυγκησταί τε καὶ ἡ Δευρίοπος καὶ ἡ τριπολῖτες Πελαγονία καὶ Ἔορδοι καὶ Ελίμεια 5 καὶ Ἐράτυρα. ταῦτα δὲ πρότερον μὲν κατεδυναστεύετο ἕκαστα, ὧν ἐν τοῖς Ἐγχελίοις οἱ Κάδμου καὶ Αρμονίας απόγονοι ἦρχον, καὶ τὰ μυθευόμενα περὶ αὐτῶν ἐκεῖ δείκνυται. οὗτοι μὲν οὖν οὐχ ὑπὸ ιθαγενῶν ἤρχοντο· οἱ δὲ Λυγκησταὶ ὑπ ̓ Ἀρραβαίῳ ἐγένοντο, τοῦ Βακχιαδών γένους ὄντι· τούτου δ ̓ ἦν θυ- 10 γατριδῆ ἡ Φιλίππου μήτηρ τοῦ Ἀμύντου Ευρυδίκη, Ἴρρα δὲ θυγάτηρ· καὶ τῶν Ἠπειρωτῶν δὲ Μολοττοὶ ὑπὸ Πύρρῳ τῷ 1. ταυλλάτιοι Ο. παρθινοὶ C(?) Tzsch. Cor. βρίγοι Ε φρύγοι BC Cas. corr. coll. p. 327 et Steph.: primam produci liquet ex Scymno Chio 433. 436. 2. ἀργύρια codd. Cor. corr. οὗ ante Περισάδυες add. Cor., omisso deinde tɛ et inserto ous ante zaì ex Guar., qui haec habet: ubi potentatum constituere Parisadyes quos Encheleos etc.". Περισάδιες edd. inde a Cas., sed Cor. de hoc nomine dubitans suspicatur fortasse scribendum esse ούπερ Ἑλλεις, quos Illyrici populum fuisse Steph. s. v. tradit; pro οὗ Cas. suspicatus fuerat περὶ ἃ, quae ipsa in nominis illius ignoti syllabis primis latere non nimia audacia conieceris: sed haec omnia incerta sunt. 3. Εγχελίους edd. Quam variae fuerint huius nominis formae v. ap. Berkel. ad Steph. s. v. Ezχελεῖς, inter quas cum nec Εγχέλεοι nec Εγχέλιοι inveniatur (Εγχέλειοι habet Scymn. 436), Εγχελέαι autem laudetur a Stephano, ita hunc locum scriptum fuisse crediderim: οὗ Περισάδυές τε συνεστήσαντο τὴν δυναστείαν καὶ Ἐγχελέαι οὓς κτλ. Syllaba αι propter e omissa corruptioni ansam dedisse videatur. 4. σεσαρησίους BC σεσαρασίους edd.: correxi ex Cas. coni. coll. Steph. s. Σεσάρηθος. λυγκηστή C. Δουρίοπος habet Steph. s. v., ubi laudat Strabonis hunc librum: codd. tamen etiam Ρ 327 alteram formam tuentur. 5. λέορδοι Β' λεορδοί Car. corr. λίμια BCI ἐλίμια ο, Tzsch. corr. ex Cas. coni., recte iudicans ε omissum esse ob at, quod praecedit: cf. Steph. s. v., ubi hunc Strabonis locum respicit. 7. τοῖς] ταῖς C. ἐγχελίαις C ἐγχελέοις k ἐγχελίαιον p. Strabo fortasse scripserat Εγχελέαις. 9. oux om. Xyl. δὲ] τε Cor., quod verum videtur. 11. ἀμύντου τοῦ εὐρυδίκης codd. Pro quibus cum Cas. proposuisset Αμύντου γυνὴ Ευρυδίκη, Tzsch., eius explicationem secutus, vocem yuvǹ omisit: haec tamen ellipsis h. l. ferri nequeat. Cor. articulo in locum suum restituto omnia sanavit. Νεοπτολέμῳ τοῦ Ἀχιλλέως καὶ τοῖς ἀπογόνοις αὐτοῦ, Θετταλοῖς οὖσι, γεγονότες· οἱ λοιποὶ δὲ ὑπὸ ιθαγενῶν ἤρχοντο· εἶτ ̓ ἐπικρατούντων ἀεί τινων κατέστρεψεν ἅπαντα εἰς τὴν Μακεδόνων ἀρχήν, πλὴν ὀλίγων τῶν ὑπὲρ τοῦ Ἰονίου κόλπου. καὶ δὴ 5 καὶ τὰ περὶ † Λυγκηστὸν καὶ Πελαγονίαν καὶ Ὀρεστιάδα καὶ Ελίμειαν τὴν ἄνω Μακεδονίαν ἐκάλουν, οἱ δ ̓ ὕστερον καὶ ἐλευ θέραν· ἔνιοι δὲ καὶ σύμπασαν τὴν μέχρι Κερκύρας Μακεδονίαν προσαγορεύουσιν, αἰτιολογοῦντες ἅμα, ὅτι καὶ κουρᾷ καὶ δια- C. 327 λέκτῳ καὶ χλαμύδι καὶ ἄλλοις τοιούτοις χρώνται παραπλησίως· 10 ἔνιοι δὲ καὶ δίγλωττοί εἰσι. καταλυθείσης δὲ τῆς Μακεδόνων ἀρχῆς, ὑπὸ Ῥωμαίοις ἔπεσε. διὰ δὲ τούτων ἐστὶ τῶν ἐθνῶν ἡ Ἐγνατία ὁδὸς ἐξ Ἐπιδάμνου καὶ Ἀπολλωνίας· περὶ δὲ τὴν ἐπὶ Κανδαονίας ὁδὸν αἵ τε λίμναι εἰσὶν αἱ περὶ Λυχνιδόν, τα ριχείας ἰχθύων αὐτάρκεις ἔχουσαι· καὶ ποταμοὶ οἵ τε εἰς τὸν 15 Ιόνιον κόλπον ἐκπίπτοντες καὶ οἱ ἐπὶ τὰ νότια μέρη, ὅ τ' Ἴναχος καὶ ὁ Ἄρατθος καὶ ὁ Ἀχελφος καὶ ὁ Εύηνος, ὁ Λυ- Α. 504 κόρμας πρότερον καλούμενος, ὁ μὲν εἰς τὸν κόλπον τὸν Ἀμβρακικὸν ἐμβάλλων, ὁ δὲ εἰς τὸν Αχελῷον, αὐτὸς δὲ ὁ Ἀχελῷος εἰς τὴν θάλατταν καὶ ὁ Εύηνος, ὁ μὲν τὴν Ακαρνανίαν 20 διεξιών, ὁ δὲ τὴν Αἰτωλίαν· ὁ δὲ Ἐρίγων πολλὰ δεξάμενος ρεύματα ἐκ τῶν Ἰλλυρικῶν ὁρῶν καὶ Λυγκηστῶν καὶ Βρύγων καὶ Δευριόπων καὶ Πελαγόνων εἰς τὸν Ἀξιὸν ἐκδίδωσι. 4. ἰωνίου Β, sed @ in o sec. m. mut. 5. λυγκιστὸν Β' λυγκι στον C Λυγκηστὸν Tzsch. Cor. Quod cum nullo modo ferri possit, sive Λυγκηστιν cum Cas. et Grosk., sive Λύγκον scribendum erit, quod idem Cas. proposuit, quodque maxime probabile est et propter ipsam orationis formam, et propter Stephani auctoritatem, qui nomen illud ex hoc Strabonis libro affert: nullo alio loco praeter hunc legitur. αἰμίαν codd. Tzsch. corr. ex Cas. coni.: v. supra. 7. την om. Ε. κορκύρας Παι bergs Joupp. 47 9. Πρότερον μὲν οὖν καὶ πόλεις ἦσαν ἐν τοῖς ἔθνεσι τούτοις· τριπολῖτις γοῦν ἡ Πελαγονία ἐλέγετο, ἧς καὶ Ἄζωρος ἦν, καὶ ἐπὶ τῷ Ἐρίγωνι πᾶσαι αἱ τῶν Δευριόπων πόλεις ᾤκηντο, ὧν τὸ Βρυάνιον καὶ Ἀλαλκομεναὶ καὶ Στύμβαρα· Κύδριαι δὲ Βρύγων, Αιγίνιον δὲ Τυμφαίων, ὅμορον Αιθικίᾳ 5 καὶ Τρίκκῃ· πλησίον δ ̓ ἤδη τῆς τε Μακεδονίας καὶ τῆς Θετ ταλίας περὶ τὸ Ποῖον ὄρος καὶ τὴν Πίνδον Αιθικές τε καὶ τοῦ Πηνειοῦ πηγαί, ὧν ἀμφισβητοῦσι Τυμφαῖοί τε καὶ [οἱ] ὑπὸ τῇ Πίνδῳ Θετταλοί· καὶ πόλις Οξύνεια παρὰ τὸν Ἴωνα ποταμόν, ἀπέχουσα Αζώρου τῆς Τριπολίτιδος σταδίους ἑκα- 10 τὸν εἴκοσι· πλησίον δὲ καὶ Αλαλκομεναὶ καὶ Αιγίνιον καὶ Εὔρωπος καὶ αἱ τοῦ Ἴωνος εἰς τὸν Πηνειόν συμβολαί. τότε μὲν οὖν, ὡς εἶπον, καίπερ οὖσα τραχεῖα καὶ ὁρῶν πλήρης, Τομά ρου καὶ Πολυάνου καὶ ἄλλων πλειόνων, ὅμως εὐάνδρει ἥ τε Ἤπειρος πᾶσα καὶ ἡ Ἰλλυρίς· νῦν δὲ τὰ πολλὰ μὲν ἐρημία 15 κατέχει, τὰ δ ̓ οἰκούμενα κωμηδὸν καὶ ἐν ἐρειπίοις λείπεται. ἐκλέλοιπε δέ πως καὶ τὸ μαντεῖον τὸ ἐν Δωδώνη, καθάπερ τἆλλα. 10. Ἔστι δ', ώς φησιν Ἔφορος, Πελασγῶν ἵδρυμα· οἱ δὲ Πελασγοὶ τῶν περὶ τὴν Ἑλλάδα δυναστευσάντων ἀρχαιότατοι 20 λέγονται· καὶ ὁ ποιητής φησιν οὕτω· 3. ἐριγῶνι C. Ea etiam h. l., id quod maioris momenti est, certae regionis indicatio. Coniunguntur autem Pelagones iisdem fere populis supra p. 326. 2. ¿yćνετο ald. δρυόπων Ε δευριοπῶν Β Δευριοπίων Tzsch. 4. Ἀλκομεναὶ Cor. ex Cas. coni. coll. Steph. s. v. Αλκομε ναὶ, ubi vid. Berkel.: mihi quoque probabilis est illa coniectura, recipere tamen, cum eadem scriptura mox recurrat, ausus non sum. dem urbs, quae Στύμβαρα h. 1. appellatur, Στυβέρρα est Polybio (28, 8, 8, Stubera Livio (31, 39, 4), Στόβηρα Suidae: ita ut μ suspectum videri possit. 5. Κύδραι Tzsch. Cor. ex Steph. s. v., qui illud exhibet nomen laudato Strabone: sed cum praeterea ea urbs nusquam commemoretur dubium est, quae scriptura sit praeferenda. βυρσῶν codd. Tzsch. corr. ex Pleth.: idem Cas. coniecerat. 6. τε om. Ε. 7. τὴν] τὸν edd. 8. αἱ ante του add. Ε edd. inde a Cas. οἱ om. codd. Cor. add. 9. Ἴονα edd. 10. ρκʹ BC εἴκοσι καὶ ἑκα 12. Ἴονος edd. καὶ ἄλλα Pleth. Cor. τὸν edd. αἱ Ἀλκομεναὶ Cor.: v. supra. μάρου codd. Cor. corr. 18. τὰ ἄλλα Β ἵδρυσμα ClB, sed in hoc a post erasum. 13. τα 19. 20. περὶ τῶν τὴν C. Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε, Πελασγικέ ὁ δ ̓ Ἡσίοδος Δωδώνην φηγόν τε, Πελασγών ἕδρανον, γεν. A. 505 περὶ μὲν οὖν τῶν Πελασγῶν ἐν τοῖς Τυρρηνικοῖς εἴρηται, περὶ C. 328 5 δὲ Δωδώνης τοὺς μὲν περιοικοῦντας τὸ ἱερὸν διότι βάρβαροι διασαφεῖ καὶ ὁ Ὅμηρος ἐκ τῆς διαίτης, ἀνιπτόποδας, χαμαιεύ νας λέγων· πότερον δὲ χρὴ λέγειν Ἑλλούς, ὡς Πίνδαρος, ἢ Σελλούς, ὡς ὑπονοοῦσι παρ' Ὁμήρῳ κεῖσθαι, ἡ γραφὴ ἀμφίβολος οὖσα οὐκ ἐᾷ διισχυρίζεσθαι. Φιλόχορος δέ φησι καὶ 10 τὸν περὶ Δωδώνην τόπον, ὥσπερ τὴν Εὔβοιαν, Ἑλλοπίαν κληθῆναι· καὶ γὰρ Ἡσίοδον οὕτω λέγειν· ἔστι τις Ελλοπίη, πολυλήιος ἠδ ̓ ἐυλείμων· ἐνθάδε Δωδώνη τις ἐπ ̓ ἐσχατιῇ πεπόλισται. οἴονται δέ, φησὶν ὁ Ἀπολλόδωρος, ἀπὸ τῶν ἑλῶν τῶν περὶ 15 τὸ ἱερὸν οὕτω καλεῖσθαι, τὸν μέντοι ποιητὴν [οὐχ] οὕτω λέγειν Ἑλλούς, ἀλλὰ Σελλοὺς ὑπολαμβάνει τοὺς περὶ τὸ ἱερόν, προσθείς, ὅτι καὶ Σελλήεντά τινα ὀνομάζει ποταμόν. ὀνομά ζει μὲν οὖν, ὅταν φῇ· 20 τηλόθεν ἐξ Εφύρης ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντος. ἐν δὲ Θεσπρωτοῖς Ἐφύρας, ἀλλὰ τῆς ἐν τοῖς Ἠλείοις· ἐκεῖ γὰρ εἶναι τὸν Σελλήεντα, ἐν δὲ Θεσπρωτοῖς οὐδένα, οὐδ ̓ 3. δωδώνη η φηγός Pleth. Dodona inter quercus sedes Pelasgorum exstitit. Guar. ἦεν codd., Cor. corr. 6. ὁ om. Β Cor. 7. dè] dìì Bl. 12. πολυήιος Β (sed a sec. m. add.) (?)l. Cas. corr. coll. Schol. ad Soph. Trach. 1183. 14. ἑλλῶν BCI, Hopper. corr. 15. οὐχ om. codd. edd., οὐ pro οὕτω scripserunt Tzsch. Cor., secuti Plethonem, qui sic composuerat hunc locum: τὸν μέντοι ποιητὴν οὐχ Ἑλλούς, ἀλλὰ Σελλοὺς ὑπολαμβάνειν λέγειν τοὺς περὶ τὸ ἱερόν: 16. ἑλλοὺς ἑλλὰς ἑλλοὺς codd., Tzsch. corr. ex Pleth. coni.: cf. Jac. Gron. in Thes. Antiqq. Gr. VII p. 284. 20. οὐ τῆς ἐν Θεσπρωτοῖς δ ̓ Εφύρας Cor. ex Cas. coniectura infelicissima. Plura enim hoc loco excidisse Heyn. recte vidit (ad Apollod. p. 1109 ed. pr.) coll. VIII p. 338, unde Tzsch. sic explevit lacunam: ὁ δὲ Σκήψιος Λημήτριος οὔ φησιν εἶναι τῆς ἐν Θεσπρωτοῖς, quae Grosk. probat, ponens tamen δεκτέον ἐκ τῆς pro εἶναι τῆς. Quae vera videntur, si sensum spectas: de verbis nihil certius affirmandum est. ἀλλ ̓ ἐν l ald. τοῖς ἐντὸς ἠλείοις Cl Cor. corr. ex Tzsch. coni. ἐν Μολοττοῖς. τὰ δὲ μυθευόμενα περὶ τῆς δρυὸς καὶ τῶν πελειῶν, καὶ εἴ τινα άλλα τοιαῦτα, καθάπερ καὶ περὶ Δελφῶν, τὰ μὲν ποιητικωτέρας ἐστὶ διατριβῆς, τὰ δ ̓ οἰκεῖα τῆς νῦν περιοδείας. 11. Ἡ Δωδώνη τοίνυν τὸ μὲν παλαιὸν ὑπὸ Θεσπρωτοῖς 5 ἦν καὶ τὸ ὄρος ὁ Τόμαρος ἢ Τμάρος (ἀμφοτέρως γὰρ λέγε Α. 506 ται), ὑφ ̓ ᾧ κεῖται τὸ ἱερόν, καὶ οἱ τραγικοί τε καὶ Πίνδαρος Θεσπρωτίδα εἰρήκασι τὴν Δωδώνην· ὕστερον δὲ ὑπὸ Μολοτ τοῖς ἐγένετο. ἀπὸ δὲ τοῦ Τομάρου τοὺς ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγομένους ὑποφήτας τοῦ Διός, οὓς καὶ ἀνιπτόποδας, χαμαιεύ- 10 νας καλεῖ, τομούρους φασὶ λεχθῆναι· καὶ ἐν μὲν τῇ Ὀδυσσείᾳ οὕτω γράφουσί τινες ἅ φησιν Αμφίνομος, συμβουλεύων τοῖς μνηστῆρσι, μὴ πρότερον ἐπιτίθεσθαι τῷ Τηλεμάχῳ, πρὶν ἂν τὸν Δία ἔρωνται· εἰ μέν κ' αἰνήσωσι Διὸς μεγάλοιο τομοῦροι, αὐτός τε κτανέω, τούς τ' ἄλλους πάντας ἀνώξω· 6. In E hic locus sic legitur: ὅτι τόμουρος ὄρος ἐν δωδώνῃ (in marg. pr. m. add. ἢ τάμαρος), ὑφ ̓ ᾧ τὸ ἱερόν, ἀφ ̓ οὗ τοὺς προφήτας τομούρους φασίν ἢ ἐπιτετμημένως, οἱονεὶ τομουροφύλακας. Similiter Eust. ad. Od. E, 327 (p. 1760 R.) habet: καὶ τὴν αἰτίαν ὁ γεωγρά φος ἐκτίθεται λέγων καὶ Τόμουρον ἢ Τμάρον, ἐν ᾧ τὸ Δωδωναῖον ἱερόν, et ad Π, 403 (p. 1806 R.): ὄρος γὰρ κατὰ τὸν γεωγράφον Τό μουρος, ὑφ ̓ ὃ κεῖται ἱερὸν τὸ ἐν Δωδώνῃ κατὰ Θεσπρωτίαν, ἐξ οὗ τό μουροι οἱ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγόμενοι ὑποφῆται Διὸς ἀνιπτόποδες χαμαιεῖναι καὶ αἱ μαντείαι τόμουραι βέλτιον γάρ, φησί, το μούρους ἢ θέμιστας γράφειν κτλ.: et illam formam a nonnullis usurpatam atque inde incolarum nomen Τομούρους deductum esse docet Steph. s. v. Τόμαρος. Nihilominus a codicum scriptura recedere non licebit. 7. τε] δὲ Cor. 9. ἐλέγετο codd. Cor. corr. ex Cas. coni., atque sic habet Eust. ad Od. p. 1760 R. 11. τομόρους BCL Cor. corr.: ita enim legendum esse Epit. et Εust. 1. 1. docent. 12. ἀμφίλοχος codd. Xyl. corr. ex Epit. 15. εἰ] ἦν codd. edd.: illud restitui ex Epit. μουραι Clmnop τόμουραι habet Εust. ll. ll., idque Tzsch. hic et paulo post recepit, sed Eust. sibi non constat: alteram scripturam tuentur B Epit., sententiaeque connexus. 16. κτενέω Cor. πάλιν ανάξω klnop ald. πάντας ἀνώξω Β, sed ντας et ω in litura sec. m. scripta. 17. αποτ τροπέησι ald. ἀποτρωπῶσι θεοὶ et παύσασθαι Cor., Homeri edd. secutus. ― τε 2 15 |
