αὑτοῦ χρημάτων, ἀναγέτω μὲν ὁ ἔχων εἰς πρατῆρα ἢ τὸν δόντα ἀξιόχρεών τε καὶ ἔνδικον ἤ τινι τρόπῳ παραδόντα ἄλλῳ κυρίως, εἰς μὲν πολίτην ἢ καὶ μέτοικον τῶν ἐν τῇ πόλει ἡμερῶν τριάκοντα, εἰς δὲ ξενικὴν παράδοσιν πέντε μηνῶν, ἧς μέσος ὁ μὴν ἐν ᾧ τρέπεται θερινὸς ἥλιος* εἰς τὰ χειμερινά. ὅσα δὲ διά τινος ὠνῆς ἢ καὶ πράσεως ἀλλάτε τεταί τις ἕτερος ἄλλῳ, διδόντα ἐν χώρᾳ τῇ τεταγμένη ἑκάστοις κατ' ἀγορὰν καὶ δεχόμενον ἐν τῷ παραχρῆμα τιμὴν οὕτως ἀλλάττεσθαι, ἄλλοθι δὲ μηδαμοῦ μηδ ̓ ἐπὶ ἀναβολῇ πρᾶσιν μηδὲ ἀνὴν ποιεῖσθαι μηδενός. ἐὰν δὲ ἄλλως ἢ ἐν ἄλλοις τόποις ὁτιοῦν ἀνθ ̓ ὁτουοῦν διαμείβηται ἕτερος ἄλλῳ, πιστεύων πρὸς ὃν ἂν ἀλλάττηται, ποιείτω ταῦτα ὡς οὐκ οὐσῶν δικῶν κατὰ νόμον περὶ τῶν μὴ πραθέντων κατὰ τὰ νῦν λεγόμενα. ἐράνων δὲ πέρι, τὸν βου او او n corr 2.1 ή om ή et γρ Ω. —k θερινὸς ὁ ἥλιος f.—' ἀλλάττηται Ω, ἀλλάττηται Αξ. — οὕτως ἄρ ̓ ἀλλ. η.- — ἂν οὗτος ἀλλ. §.— τὸν om v. μηδενὶ om r. οὐδα @stivo sol circulo ad hiemalem recurrit. De verbis τρέπεται θερινὸς ἥλιος cet. vid. ad iii. 5. AST. ἐν χώρᾳ τῇ τεταγμένη] Cf. viii. 12. p. 849. Ε. Suus enim cuique locus in foro Athenis erat ; vid. Μeurs. Lectt. Attic. vi. 24. Gronov. Thes. Ant. Græc. v. v. p. 1917.--ἐπ' ἀναβολῇ, dilatione data. viii. 12. p. 849. Ε. μὴ προϊέμενον ἄλλως ἑτέρῳ τὴν ἀλλαγήν. Ast. ἐράνων δε πέρι] Quod ad collationes pecunia attinet, quicunque vult, apud amicos stipem colligere potest. ἔρανos est enim stips, quam ab amicis ac sodalibus colligebant, qui adversam passi essent fortunam, ea conditione, ut, si quando possent, amicis eam redderent. Vid. Casaubon. ad Theophr. xv. p. 168. qui optime monet,' apud Athenienses videri sodalitates institutas esse, quæ communem arcam haberent, in quam quot men sibus certum quid a singulis penderetur, ut esset, unde juvari possent, qui ex illa sodalitate fortunam adversam aliquo modo essent experti, laudans Harpocrat. Ερανιστὴς μέντοι κυρίως ἐστὶν ὁ τοῦ ἐράνου μετέχων, καὶ τὴν φορὰν, ἣν ἑκάστου μηνὸς ἔδει καταβάλλειν, εἰσφέρων. Sic etiam Schol. Ruhnk. p. 239. ἔρανός ἐστιν εἰσφορά τις ἑκάστου μηνός. Vid. Sale mas. de usur. c. 3. Observat. ad Jus Att. et Rom. p. 4. 57. Gatacker. Adv. Misc. Posth. p. 855. Taylor. ad Dem mosth. Mid. in Reisk. Appar. Crit. in Demosth. v. i. p. 608. Reisk. Iud. Grec. Demosth. p. 368. et Coray ad Theophr. Charact. p. 166. Hinc ερανίζειν est i. q. ἔρανον συλλέγειν (Antiph. t. vii. p. 634. κἂν ἔρανον παρὰ τῶν φίλων συλλέξας οὐκ ἂν εἰς τὰ ἔσχατα κακὰ ἦλθον), stipem cxigere vel colligere, ἔρανον vero εἰσφέ ρειν (sensu translato p. 927. C. ὡς ἔρατον εἰσφέροντα ἑαυτῷ τε καὶ τοῖς αὑτοῦ) stipem conferre. Δίκας autem ερανικάς, quæ Athenis čuμnvoi erant (v. Harpocrat, et Pollux viii. 6.) noster haud statuit. Desid. Herald. Observatt. et Emendatt. c. xliv. p. 1372. in Otton. Thesaur. Jur. Rom. t. ii. Unde non efficitur, pecuniam ab amicis collatam necessario jure fuisse iis reddendam, sed eo tantum casu, quo in eam fortunam inciderent, quæ eadem ope egeret; quod ad jus tuendum èpariκαὶ δίκαι fuerant constituta, quas in sua republica exerceri nolebat Plato.-Non probabat igitur Plato ἐρανικὰς δίκας, qu Athenis exercebantur; quibus tamen non id agebatur, ut qui amicorum collationibus adjutus fuerat in re misera, ea, quæ acceperat, redderet facultatibus reparatis, sed ut cos, a quibus beneficium illud acceperat, codem beneficio prose rrr. iii. 236. λόμενον ἐρανίζειν φίλον παρὰ φίλοις· ἐὰν δέ τις διαφορὰ γίγνηται περὶ τῆς ἐρανίσεως, οὕτω πράττειν ὡς δικῶν μηδενὶ περὶ τούτων μηδαμῶς ἐσομένων. ὃς δ ̓ ἂν ἀποδόμενος τιμήν του λάβῃ μὴ ἐλάττω δραχμῶν πεντήκοντα, παραμενέτω κατὰ πόλιν ἐξ ἀνάγκης δέκα ἡμέρας, ὁ δὲ πριά μενος ἴστω τὴν οἰκίαν τὴν τοῦ ἀποδομένου, τῶν περὶ τὰ τι. 916. τοιαῦτα ἐγκλημάτων εἰωθότων γίγνεσθαι χάριν καὶ τῶν ἀναγωγῶν τῶν κατὰ νόμους εἵνεκα.· ἡ δὲ κατὰ νόμους ἀναγωγὴ καὶ μὴ τῇδε ἔστω, ἐάν τις ἀνδράποδον ἀποδῶται κάμνον φθόη ἢ λιθιῶν ἢ στραγγουριῶν ἢ τῇ καλουμένη ἱερᾷ νόσῳ ἢ καὶ ἑτέρῳ τινὶ ἀδήλῳ τοῖς πολλοῖς νοσήματι μακρῷ καὶ δυσιάτῳ κατὰ τὸ σῶμα ἢ κατὰ τὴν διάνοιαν, ἐὰν μὲν ἰατρῷ τις ἢ γυμναστῇ, μὴ ἀναγωγῆς ἔστω τούτῳ πρὸς τὸν τοιοῦτον τυγχάνειν, μηδ ̓ ἐὰν τἀληθές" τις προειπὼν ἀποδῶταί τω ἐὰν δέ τις ἰδιώτη τι* τῶν τοιούτων ἀποδῶται δημιουργός, ὁ πριάμενος ἐντὸς ἑκμήνουν ἀναγέτω, πλὴν τῆς ἱερᾶς· ταύτης δ ̓ ἐντὸς ἐνιαυτοῦ τὴν ἀναγωγὴν ἐξέστω ποιεῖσθαι τῆς νόσου. διαδικαζέσθω δὲν ἔν τισι τῶν ἰατρῶν, οὓς ἂν κοινῇ προβαλόμενοι ἕλωνται· τὸν δὲ ὄφλοντα τὴν δίκην διπλάσιον ἀποτίνειν τῆς τιμῆς ἧς ἂν ἀποδῶ ται. ἐὰν δὲ ἰδιώτῃ τις ἰδιώτης, ἀναγωγὴν μὲν εἶναι, καθά περ καὶ τοῖς πρόσθεν ἐῤῥήθη, καὶ τὴν διαδικασίαν, ὁ δὲ ὄφλων τὴν τιμὴν ἁπλῆν ἀποτινέτω. ἐὰν δὲ ἀνδροφόνον ἀποδῶταί τίς τινι εἰδότια μὲν εἰδώς, μὴ τυγχανέτω ἀναγω ν των W W 이 μῶς τ.—r εἵνεκα... ἀναγ. οπι ν: ἕνεκα .ν λίθων ΑΞΩυfήr.—" τούτῳ om pr Ω.-ἀληθές {. — δέ τις om pr f.mx τι ἰδίως γρ Ὦ et ug 2.—' ἑκμήνου Ω, ἐκμήνου Αιf : ἑξαμήνου *5.- μοι ύ. προβαλόμενοι v et pr A : προβαλλόμενοι *ς. queretur, si quando res flagitaret: unde plures elegantiæ flores ab antiquis scriptoribus decerpti sunt. Ceterum Gry næus male in Ficini translatione interposuit conviciisque. Ast. ούτου τῆς πράσεως. Αst. φθόγ] 1. e. φθίσει. Vid. Μor. Attic. p. 399. ubi v. Piers. λιθιῶν, calculo laborans, calculosus, et στραγγουριῶν, το sicæ morbo s. urinæ stillicidio laborans. ἀναγωγῶν] Schol. Ruhnk. ἀναγωγή ἱερᾷ νόσῳ morbo, quem Romani diceἐστιν ἡ τῶν πραθέντων ἀνδραπόδων ἀνά- bant, comitiali, h. e. epilepsia. Cf. Celδοσις, ἐχόντων αἰτίαν τινά. Sic etiam sus ii. 8. iii. 23. iv. 10. Deinde Ald. Cod. Voss. in marg. Αναγωγὴ est i. q. Lov. Bas. 1. et 2. ἐκτὸς ἑξαμήνου, vitiἀναστροφή, redhibitio (line αναστροφής ose. Μox πλὴν τῆς ἱερᾶς, eo excepto, δίκη, actio redhibitoria, Pandect. xxi. 1. qui morbo comitiali laborat, s. nisi is, leg. 25. §. 8.). Vid. Joach. Stephan. de quem emit, morbo comitiali laborat ; hoc Abstractum pro jurisdict. vett. Græc. c. xiv. in Gronov. enim si laborat cet. Mox ev est coThes. Ant. Gr. t. vi. p. 2712. Sic p. concreto positum est. 916. C. μὴ τυγχανέτω ἀναγωγῆς τοῦ τοιram, vid. ad vi. 3. Asp. Plut. VOL. VIII. 3 X 113. 18. 211. γῆς τοῦ τοιούτου τῆς πράσεως, μὴ δὲ εἰδότι τὴν μὲν ἀναγωγὴν εἶναι τότε ὅταν τις αἴσθηται των πριαμένων, ἐν πέντε δὲ τῶν νομοφυλάκων τοῖς νεωτάτοις εἶναι τὴν κρίσιν, εἰδὼς δὲ ἂν κριθῇ, τάς τε οἰκίας τοῦ πριαμένου καθηράτω κατὰ τὸν τῶν ἐξηγητῶν νόμον, τῆς τιμῆς τε ἀποδότω τῷ πριαμένῳ τριπλάσιον. [§. 3.] Ὁ δὲ ἀλλαττόμενος ἢ νόμισμα ἀντὶ νομίσματος· ἢ καὶ τῶν ἄλλων ζώων ὁτιοῦν ἢ καὶ μὴ ζώων ἀκίβδηλον πᾶν διδότω καὶ δεχέσθω τῷ νόμῳ ξυνεπόμενος. προοίμιον δέ, καθά πες ἄλλων νόμων, δεξώ μεθα καὶ περὶ ὅλης ταύτης τῆς κάκης. κιβδηλείαν δὲ χρὴ πάντα ἄνδρα διανοηθῆναι καὶ ψεῦδος καὶ ἀτάτην ὡς ἕν τι γένος ὄν, τοῦτο ᾧ τὴν φήμην ἐπιφέρειν εἰώθασιν οἱ πολλοί, κακῶς λέγοντες ὡς ἐν καιρῷ γιγνόμενον ἑκάστοτε τὸ τοιοῦτον" πολλάκις ἂν ὀρθῶς ἔχοι. τὸν καιρὸν δὲ καὶ ὅπου καὶ ὁπότε ἀτάκτως καὶ ἀορίστως ἐῶντες τῇ λέξει ταύτῃ πολλὰ ζημιοῦνταί τε καὶ ζημιοῦσιν ἑτέρους. νομο θέτῃ δὲ οὐκ ἐγχωρεῖ τοῦτο ἀόριστον ἐᾷν, ἀλλ ̓ ἢ μείζους ἢ ἐλάττους ὅρους ἀεὶ δεῖ διασαφεῖν. καὶ δὴ καὶ νῦν ὡρίσθω. ψεῦδος μηδεὶς μηδὲν μηδ ̓ ἀπάτην μηδέ τι κίβδηλον, γένος ἐπικαλούμενος θεῶν, μήτε λόγῳ μήτε ἔργῳ πράξειεν, ὁ μὴ 11. 917. θεομισέστατος ἔσεσθαι μέλλων. οὗτος δ ̓ ἐστὶν ὃς ἂν ὅρκους 111. 111. 238. ὀμνὺς ψευδεῖς μηδὲν φροντίζῃ θεῶν, δεύτερος δὲ ὃς ἂν ἐναν m ” η او τίον τῶν κρειττόνων αὑτοῦ ψεύδηται. κρείττους δὲ οἱ ἀμείνους τῶν χειρόνων πρεσβυταί τε ὡς ἐπὶ τὸ πᾶν εἰπεῖν τῶν νέων, διὸ καὶ γονεῖς κρείττους ἐκγόνων καὶ ἄνδρες δὴ γυναικῶν καὶ παίδων ἄρχοντές τε ἀρχομένων. οὓς αἰδεῖσθαι πᾶσι πάντας πρέπον ἂν εἴη ἐν ἄλλῃ τε ἀρχῇ πάσῃ καὶ ται αν διπλήν τ.—ὰ δὲ εἰδότι Α et corr Ω : εἰδότι δὲ *s.—e τότε οπι η et pr ΑΩ. - αἴσθησις ΑΩ.-5 τῶν om f.—h ἀποδιδότω §. — νομίσματος...καὶ om v. τεί νομένω τ. κιβδηλίαν ή.— τὸ om A et pr 2.—η τοιοῦτο τ. τε om A et t Ω.- κρείττους om t. δὴ om h.—r πᾶσιν add Ant.—s πάντας...ἀρχῆ om Ξεξ. τοῦ τοιούτου τῆς πράσεως] Emtionis hujusmodi (servi), h. e. hujusmodi servi enti, τοῦ τοιούτου πραθέντος; abstractum iterum concreti locum obtinet; vid. ad iii. 5. AST. §. 3. πολλὰ] Maltum, vid. ad iii. 7. De verbo ζημιοῦνται vid. ad viii. 11. Mox Ald. Lov. Bas. 1. et 2. ἀεὶ μείζους. Αςτ. πᾶσι πάντας] Sic e Codd. Par. et Voss. reposuimus; Par. enim πᾶσιν πάν τας et Voss. πᾶσιν πάντα exhibent. Ald. ἐν ταῖς πολιτικαῖς δὴ μάλιστα ἀρχαῖς, ὅθεν ὁ νῦν παρὼν 0x ἡμῖν λόγος“ ἐλήλυθε. πᾶς γὰρ τῶν κατ' ἀγορὰν ὁ κιβ. δηλεύων τι ψεύδεται καὶ ἀπατᾷ καὶ τοὺς θεοὺς παρα καλῶν ἐπόμνυσιν ἐν τοῖς τῶν ἀγορανόμων νόμοισί τε καὶ φυλακτηρίοις, οὔτε ἀνθρώπους αἰδούμενος οὔτε θεοὺς σεβό μενος. πάντως μὲν δὴ καλὸν ἐπιτήδευμα θεῶν ὀνόματα μὴ χραίνειν ῥᾳδίως ἔχοντα ὡς ἔχουσιν ἡμῶν ἑκάστοτε τὰ πολλὰ οἱ πλεῖστοι καθαρότητός τε καὶ ἁγνείας* τὰ περὶ τοὺς θεούς. εἰ δ ̓ οὖν μὴ πείθοιτο, ὅδε νόμος, Ὁ πωλῶν ὁτιοῦν ἐν ἀγορᾷ μηδέποτε δύο εἴπη τιμὰς ὧν ἂν πωλῇ, ἁπλῆν δὲ εἰπών, ἂν μὴ τυγχάνη ταύτης, ἀποφέρων ὀρθῶς ἂν ἀποφέροι πάλιν καὶ ταύτης τῆς ἡμέρας μὴ τιμήσῃ πλέονος μηδὲ ἐλάττονος· ἔπαινος δὲ ὅρκος τε περὶ παντὸς τοῦ πωλουμένου ἀπέστω. ἐὰν δέ τις ἀπειθῇ τούτοις, a او ν παρατυγ —ι πᾶσι Ξ.-" δὴ add Αnfbt.— δεν Ω, οὖν ΑΞ.—" ὁ λόγος Ε. & om. * καὶ ante τοὺς om v.— ἀγνοίας Υ.- τοὺς om pr —— ἐν ἀγοραῖ ὁτιοῦν Ες. cum in omni principatu, tum vel maxime in civili. Asr. ὅθεν οὖν] Hæc verba, quæ in libris editis præcedentibus annexa leguntur, sequentibus jungenda esse putavimus, ut senses sit: ut, unde digressa est oratio, eo revertatur; γὰρ orationem redintegrat. Ε Codd. Par. Voss. Ald. Lov. Bas. 1. et 2. οὖν post ὅθεν interposuimus. Cod. Par. ὅθεν οὖν παρ ̓ ὧν. Libri vett. ὅθεν οὖν παρὼν ἡμῖν ὁ λόγος. Asr. ἐπόμνυσι] Interpretes omnes pro pejerare accipiunt; sed επομνύναι est dejevare s. dictum suum jurejurando confrmare. Etiam sequentia interpretes non intellexerunt. Sensus est: qui adulterati quid in foro vendit et deos invocat, is dejerat secundum ædilium leges et instituta, h. e. perinde facit (deos invocans), ac si jusjurandum interponat. Þvλακτήρια, ad custodiendum apta, sunt ea, quæ custodiæ causa ædiles instituerunt, h. e. cautiones; vid. ad v. 11. Asr. ῥᾳδίως] Suspicor scriptum fuisse ἔχοντας, ut intelligamus, θεῶν ὀνόματα μὴ χραίνειν ῥᾳδίως, οὕτως ἔχοντας καθαρότητός τε καὶ ἁγνείας τὰ περὶ τοὺς θεοὺς, ὡς ἔχουσιν etc. At Fic. non aliter posteriorem hujus loci partem interpretatur, quam si aliam omnino lectionem sequutus esset: cjus enim hæc sunt verba, æquum profecto est nomina deorum non facile inquinare, nec ea huc atque illuc devolvere, sed omnia quæ ad deos pertinent, pure casteque servare. STEΡΗ. ἔχοντα] Pro ἔχοντα Steph. scribi jubebat ἔχοντας ; sed recte habet ἔχοντα, in quo pronomen indefinitnm latet, vid. ad iii. 8. Genitivi καθαρότητος et ἁγ νείας e particula ὡς pendent, simul vero ad ἔχοντα referuntur, ac si scriptum sit : ἔχοντα (κατὰ τὰ θεῶν ὀνόματα) οὕτως καθαρότητός τε καὶ ἁγνείας, ὡς ἡμῶν οἱ πλεῖστοι ἑκάστοτε ἔχουσι (κατὰ) τὰ πολλὰ τὰ περὶ τοὺς θεούς : tantam castitatem (in deorum nominibus usurpandis) observantes, quantam plerique in plurimis ad deos spectantibus rebus (ut in sacrificiis, in votis, in precibus), observare solent, s. quantam plerumque-observare solemus. Inepte Ficinus vertit, nisi aliter legit: nec ea huc atque illuc devolvere, sed omnia, quæ ad deos pertinent, pure casteque servare. Ast. - άπὅρκος τε] Cod. Voss. ὅρκου τε τέσθω; πιox ἀνατὶ (vid. ix. 11.) τυπτέτω τις. Deinde μὴ δυνάμενον πείθεσθαι est i. q. μὴ πειθόμενον, ut c. 5. τοῖς τιμήν δυνηθεῖσι. Vid. Fischer. ad Phædon. p. 426.—ὁ μὲν δοῦλος, i. e. εἰ μὲν δοῦλός ἐστιν ὁ ἐλέγξας. Asr. ων 11. ii. 239. χάνων τῶν ἀστῶν, μὴ ἔλαττον ἢ τριάκοντα γεγονὼς ἔτη, κολάζων μὲν τὸν ὀμνύντα ἀνατὶ τυπτέτω, ἀφροντιστῶν δὲ καὶ ἀπειθῶν ἔνοχος ἔστω ψόγῳ προδοσίας τῶν νόμων. τὸν δὲ δὴ κίβδηλόν τι πωλοῦντα καὶ μὴ δυνάμενον τοῖς νῦν πείθεσθαι λόγοις ὁ προστυγχάνων τῶν γιγνωσκόντων, δυνα τὸς ὢν ἐξελέγχειν, ἐναντίον ἐλέγξας τῶν ἀρχόντων, ὁ μὲν δοῦλος φερέσθω τὸ κιβδηλευθεν καὶ ὁ μέτοικος, ὁ δὲ πολίτης μὴ ἐλέγχων μὲν ὡς ἀποστερῶν τοὺς θεοὺς κακὸς ἀγορευέσθω, ἐλέγξας δὲ ἀναθέτω τοῖς τὴν ἀγορὰν ἔχουσι θεοῖς. ὁ δὲ δὴ φανερὸς γενόμενός τις πωλῶν τοιοῦτον πρὸς τῷ στε ξηθῆναι τοῦ κιβδηλευθέντος, ὁπόσης ἂν τιμῆς ἀξιώσῃ τὸ πωλούμενον, κατὰ δραχμὴν ἑκάστην τη μάστιγι τυπτέσθω πληγὰς ὑπὸ κήρυκος ἐν τῇ ἀγορᾷ, κυρύξαντος ὧν ἕνεκα μέλλει τύπτεσθαι. τὰ δὲ κιβδηλεύματά τε καὶ κακουςγίας τῶν πωλούντων οἵ τε ἀγορανόμοι καὶ οἱ νομοφύλακες πυθόμενοι τῶν ἐμπείςων περὶ ἕκαστα, ἀναγραψάντων ἅ τε χρὴ ποιεῖν τὸν πωλοῦντα καὶ ἃ μή, καὶκ πρόσθεὶ τοῦ ἀγοβανόμου θέντων ἐν στήλη γράψαντες νόμους εἶναι τοῖς 1. 918. περὶ τὴν τῆς ἀγορᾶς χρείαν μηνυτὰς σαφεῖς. τὰ δὲ περὶ ä • δύο εἴπηι ΑΩτήτ: εἴπῃ δύο *ς. ἀνατὶ Αf et γρ ή, ἀνακτεὶ Ξ: ἀνατεί cum s φερέσθω] Suidas t. ii. p. 311. hunc locum transscribens, habet φορείσθω ; sed φέρεσθαι, Latinor. ferre (vid. Stroth, ad Liv. ii. 65. et Drakenb. p. 325.) est 1. 4. ἀποφέρειν 8. κομίζεσθαι, reportare, ut νικητήρια, ἆθλα (ut Phædr. p. 245. B. 256. D. Polit. iii. 14. p. 406. B. x. 11. p. 613. D. Phædon. p. 264. 478.); tunc omnino est accipere, nancisci, ut Polit. vii. 27. τοῦτον καὶ πλεῖον φέρεσθαι τούτου τοῦ ἀγαθοῦ. Sic et φέρειν Legg. ii. 12. vii. 9. p. 800. D. οὗτος τὰ νικητήρια φέρει. Αυτ. ὡς ἀποστερῶν τοὺς θεοὺς] Quasi diis forensibus (αγοραίοις ; intelligendi sunt Jupiter, cujus ara erat Athenis, et in primis Mercurius ἐμπολαῖος, mercaturæ præses, v. Aristoph. Plut. 1156.) id detrahens. AST. τυπτέσθω] Ante τυπτέσθω invenitur dativus μάστιγι: videtur autem Fic. ὑπὸ κήρυκος non aliter accepisse quam si dictum esset ὑπὸ κήρυκι. SτΕΡΗ, δὴ οπι είε τε υ.—η στερῆναι επί της pr Ω. πρόσθεν ft. ταῖς — εἰ ρε τῇ μάστιγι] Ε Cod. Voss, revocavimus, quod in libris editis deest. Mor ὑπὸ κήρυκος κηρύξαντος est pracone simul pronuntiante ; vid. ad vi. 23. Male ante κηρύξαντος vulgo interpungitur. AST. ἀγορανόμου] Videri possit scribendum αγορανομίου, ut intelligatur de loco ubi judicium exercet αγορανόμος. Sic initio pag. seq. dicit ἀστυνόμιον. STEPH. Scihcet Ficin. vertit,tin foro proponant. Dir. πρόσθε τοῦ ἀγορανομίου] Sic Steph. optime conjecit pro αγορανόμου legen. dum esse, ut locus intelligeretur, ubi judicium exerceret ὁ ἀγορανόμος, sicut in seqq. ἀστυνόμιον. γράψαντες male a prægressis separatum legitur, quam arte cohæreat cum verbis ἐν στήλη. Ante reμους εἶναι int. ὥστε (αὐτὰ, τὰ ἀναγεγραμμένα). Cornar. ut sint leges, qua feri usum manifeste indicent. Cf. ad ii. 8. Asr. |