ρίπου, τά τε ἐντὸς καὶ τὰ ἐκτός. εἰ δέ τι ἐλλέλειπται, νῦν προσδιασαφήσομεν. καὶ πρῶτον, ὅτι τῆς Εὐβοίας τὰ Κοῖλα λέγουσι τὰ μεταξὺ Αυλίδος καὶ τῶν περὶ Γεραιστὸν τόπων· κολποῦται γὰρ ἡ παραλία, πλησιάζουσα δὲ τῇ Χαλκίδι κυρτοῦται πάλιν πρὸς τὴν ἤπειρον. 3. Οὐ μόνον δὲ Μάκρις ἐκλήθη ἡ νῆσος, ἀλλὰ καὶ Ἀβαντίς. Εὔβοιαν γοῦν εἰπὼν ὁ ποιητὴς τοὺς ἀπ ̓ αὐτῆς Εὐβοέας οὐδέποτε εἴρηκεν, ἀλλ ̓ Ἄβαντας ἀεί· οἱ δ ̓ Εὔβοιαν ἔχον μένεα πνείοντες Ἄβαντες. τῷ δ ̓ ἅμ ̓ Ἀβαντες έποντο. 5 10 φησὶ δ ̓ Ἀριστοτέλης ἐξ Ἄβας τῆς Φωκικῆς Θράκας ὁρμηθέντας ἐποικῆσαι τὴν νῆσον καὶ ἐπονομάσαι Ἄβαντας τοὺς ἔχοντας αὐτήν· οἱ δ ̓ ἀπὸ ἥρωός φασι, καθάπερ καὶ Εὔβοιαν ἀπὸ ἡρωίνης. τάχα δ' ὥσπερ Βοὸς αὐλὴ λέγεταί τι ἄντρον ἐν τῇ πρὸς Αἰγαῖον τετραμμένῃ παραλίᾳ, ὅπου τὴν Ἰώ φασι τεκεῖν 15 Α. 683 Ἔπαφον, καὶ ἡ νῆσος ἀπὸ τῆς αὐτῆς αἰτίας ἔσχε τοῦτο τοὔνομα. καὶ Ὄχη δὲ ἐκαλεῖτο ἡ νῆσος καὶ ἔστιν ὁμώνυμον αὐτῇ τὸ μέγιστον τῶν ἐνταῦθα ἐρῶν. καὶ Ἐλλοπία δ ̓ ὠνομάσθη ἀπὸ Ἔλλοπος τοῦ Ἴωνος· οἱ δὲ Αἴκλου καὶ Κόθου ἀδελφόν φασιν, ὃς καὶ τὴν Ἐλλοπίαν κτίσαι λέγεται, χωρίον ἐν τῇ 20 1. ἐκλέλειπται κ. 3. Αυλίδος] καφηρέως Epit., quae scriptura fortasse ex Ptolemaeo manavit, quamquam ne ille quidem τὰ κοῖλα Εὐ βοίας collocat inter Geraestum et Capherea (v. III, 14 Wilb.): neque horum locorum natura tali nomine convenit. Nihilominus Cas. eam scripturam praeferendam censuit, consentientes habens Dukerum (ad Liv. XXXI, 47) Larcherum (ad Herod. VI, 100) Penzelium. Aulidem enim huc nihil facere putabat, Chalcidemque potius scripturum fuisse Strabonem. Atque inde Χαλκίδος rec. Du Theil. Cor. Grosk.: quod quantumvis arrideat, incertum est. Recte Tzsch. comparat simile exemplum qui Coclam Euboeam inter Rhamnunta τόπον Dυ τὸν τῶν Valerii Maximi (v. I, 8, 10), αλεί CDghpo. 9. εἶχον Bu. τόπον ἢ τὰ τό 6. ἡ νῆσος om. E. 7. οὖν nop 8. 13. φησι, et α sup. η sec. m. add., φασι om. C τεκεῖν 16. αὐτῆς om. 80. 18. τῶν] τὸν Βu. 19. 2ἀαίκλου BEDghlnopur έκλου y αβί λοπία C et sic constanter. ἀδελφὴν Ι. Τ Ωρίᾳ καλουμένῃ τῆς Ἱστιαιώτιδος· πρὸς τῷ Τελεθρίῳ ὄρει, καὶ τὴν Ἱστίαιαν προσκτήσασθαι καὶ τὴν Περιάδα και Κήριν θον καὶ Αἰδηψὸν καὶ Ὀροβίας, ἐν τῷ μαντεῖον ἦν ἀψευδέστατον· ἦν δὲ μαντεῖον καὶ τοῦ Σελινουντίου Απόλλωνος· με 5 τῴκησαν δ ̓ εἰς τὴν Ἱστίαιαν οἱ Ἐλλοπιεῖς, καὶ ηὔξησαν τὴν πό λιν Φιλιστίδου τοῦ τυράννου βιασαμένου μετὰ τὰ Λευκτρικά. Δημοσθένης δ ̓ ὑπὸ Φιλίππου κατασταθῆναι τύραννόν φησι καὶ τῶν Ὠρειτῶν τὸν Φιλιστίδην· οὕτω γὰρ ὠνομάσθησαν ὕστερον οἱ Ἱστιαιεῖς, καὶ ἡ πόλις ἀντὶ Ιστιαίας Ωρεός· ἔνιοι 10 δ ̓ ὑπ ̓ Ἀθηναίων ἀποικισθῆναί φασι τὴν Ἱστίαιαν ἀπὸ τοῦ δήμου τοῦ Ἱστιαιέων, ὡς καὶ ἀπὸ τοῦ Ἐρετριέων τὴν Ἐρέτριαν. Θεόπομπος δέ φησι, Περικλέους χειρουμένου Εὔβοιαν, τοὺς Ιστιαιεῖς καθ ̓ ὁμολογίας εἰς Μακεδονίαν μεταστῆναι, δισχιλί - 1. Ωρείᾳ potius videatur scribendum: ita Ωρείτης dicitur, non Ωρίτης, cf. Steph. s. v. Ωρεός. τὴν ἱστιαιώτιδα, sed ἧς et os sup. ήν et a sec. m. add., k. τελεθρόω, et ι sup. o sec. m. add., B. 2. προσκτίσασθαι Bku. - κίρινθον Cgops. 3. ἐδεψὸν codd. Xyl. corr.: cf. ad I, 60. ἐν αἷς coni. Grosk., atque sic erit scribendum, sive, quod propius ad codicum scripturam accedit, ἐν ᾗ, coll. VIII, 340. 360. 385 extr. VII, 314. Verba ἦν καὶ asteriscis inclusit Cor. parum probabiliter; καὶ iam ante cum Xyl. delendum esse censuerat, atque incommodissimum esse sponte sua liquet; Grosk. denique omnia haec verba v Απόλλωνος pro spuriis habuit et propter και et propter Selinuntii Apollinis mentionem, nusquam praeter hunc locum commemorati: cognomen certe illud videri corruptum. Haec vero quam incerta sint apparet, ac nescio an huc aliqua ratione pertineant quae Steph. habet (s. v. Κορώπη) Ωρώπη πόλις Εὐβοίας, ὅπου Απόλλωνος διαση μότατον ἱερόν, quaeque ibi disputantur de Nicandri Ther. v. 614. 4. σεληνουντίου BCDgpur σελανουντίου 8. — μετώκισαν Cgiopsu. 5. δ ̓ εἰς] δὲ codd. Cor. corr. = ἑστίαιαν Cgr. ἐλλοπεῖς codd. (exc. C?) Tzsch. corr. 6. φιλιστείδου (?)nopa edd.: cf. Dem. Phil. III, 33 (Bekk.). λεύτρα, sed n et ικd sec. m. sup. add., φιλιστήδην η φιλιστείδην (?) nor edd. τῶν Ι. Β. 11. 8. ὠρειωδήμου του] 13. καθ ̓ ὁμολογίαν knop. — μεταστήσαι nop. δισχιλίων γ. ους δ ̓ ἐξ Ἀθηναίων ἐλθόντας τὸν Ὠρεὸν οἰκῆσαι, δῆμον ὄντα πρότερον τῶν Ἱστιαιέων. 4. Κεῖται δ ̓ ὑπὸ τῷ Τελεθρίῳ ὄρει ἐν τῷ Δρυμῷ καλουC. 446 μένῳ παρὰ τὸν Κάλλαντα ποταμὸν ἐπὶ πέτρας ὑψηλῆς, ὥστε τάχα καὶ διὰ τὸ τοὺς Ἐλλοπιεῖς ὀρείους εἶναι τοὺς προοική- 5 σαντας ἐτέθη τοὔνομα τοῦτο τῇ πόλει· δοκεῖ δὲ καὶ ὁ Ὠρίων ἐνταῦθα τραφεὶς οὕτως ὀνομασθῆναι· ἔνιοι δὲ τοὺς Ωρείτας, πόλιν ἔχοντας ἰδίαν, φασὶ πολεμουμένους ὑπὸ τῶν Ἑλλοπιέων Α. 684 μεταβῆναι καὶ συνοικῆσαι τοῖς Ἱστιαιεῦσι, μίαν δὲ γενηθεῖσαν πόλιν ἀμφοτέροις χρήσασθαι τοῖς ὀνόμασι, καθάπερ Λακεδαί- 10 μων τε καὶ Σπάρτη ἡ αὐτή. εἴρηται δ ̓ ὅτι καὶ ἐν Θετταλίᾳ Ιστιαιώτις ἀπὸ τῶν ἀνασπασθέντων ἐνθένδε ὑπὸ Περραιβῶν ὠνόμασται. 5. Ἐπεὶ δ ̓ ἡ Ἐλλοπία τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῆς Ιστιαίας καὶ τοῦ Ὠρεοῦ προσηγάγετο ἡμᾶς ποιήσασθαι, τὰ συνεχῆ λέγωμεν 15 τοῖς τόποις τούτοις. ἔστι δ ̓ ἐν τῷ Ὠρεῷ τούτῳ τό τε Κή ναιον, καὶ ἐπ ̓ αὐτῷ τὸ Δῖον καὶ Ἀθῆναι αἱ Διάδες, κτίσμα Αθηναίων, ὑπερκείμενον τοῦ ἐπὶ Κῦνον πορθμοῦ· ἐκ δὲ τοῦ 2. ἱστιαίων BCgklnopurr. ter versus add. in D, Xyl. corr. bet Eust. ad I. B, 537 p. 280, 27 R. ὀρίους Β. περιοικήσαντες ald. - γεννηθεῖσαν D (sed sec. m. corr.) g. in mut.) Cgkv. 3. τεθρίῳ codd., sed λε pr. m. in4. κάλαντα Ckpx. Duplex 2 prae5. ἐλλοπεῖς no ἐλληπεῖς p. 6. τοὔνομα om. codd., exc. Ε, edd.: τοῦτο in τοὔνομα mutandum censuerat Palm. (v. Exercitt. in auct. Gr. pag. 325), neque abesse posse hoc verbum iudicarunt Tzsch. Du Theil. Grosk. καὶ om. g. 7. ὠρίτας Bku ὠρρίτας . 8. 22λοπιαίων C Ελλοπίων Bkuv. 9. ἑστιαιεῦσι BCguv ἱστιεῦσι k. 14. ἑστιαίας Β (sed e sec. m. 15. λέγομεν codd. Cas. corr. 16. δ ̓ ἐν] δὲ ἐν Biklux ald. dè edd. inde a Xyl. κλειναῖον BCDEghklnopux ald. κλιναῖον sv, Claeneum Guar., Hopp. corr. 17. πλησίον post Κή raιov add. codd., exc. E, edd., in quibus ut structura constaret ¿v ante tộ ὠρέῳ omissum est. Sed quoniam adverbium illud cum genitivo construere solet Strabo, non cum dativo, nec satis commode ponitur post Κήναιον, omittere malui cum E, cuius magna in hac parte est auctoritas (v. Praef. Tom. I p. LXXVII sqq.), quam praepositionem respuere omnium codd. consensu firmatam. δίκαιον, punctis post sub και appictis, Β δίον D. 18. κανον codd. Tzsch. corr. ex coni. Palm. (v. Exercc. etc. p. 325). τῆς δίου Β (sed ου sup. ἧς sec. m. add.) CDghiuv. - Δίου Κάναι τῆς Αἰολίδος ἀπῳκίσθησαν· ταῦτά τε δὴ τὰ χωρία περὶ τὴν Ἱστίαιάν ἐστι καὶ ἔτι Κήρινθος πολείδιον ἐπὶ τῇ θαλάττῃ· ἐγγὺς δὲ Βούδορος ποταμὸς ὁμώνυμος τῷ κατὰ τὴν Σαλαμῖνα ὄρει τῷ πρὸς τῇ Ἀττικῇ. 5 6. Κάρυστος δέ ἐστιν ὑπὸ τῷ ὄρει τῇ Ὄχῃ· πλησίον δὲ τὰ Στύρα καὶ τὸ Μαρμάριον, ἐν ᾧ τὸ λατόμιον τῶν Καρυ στίων κιόνων, ἱερὸν ἔχον Απόλλωνος Μαρμαρίνου, ὅθεν διάπλους εἰς Ἀλὰς τὰς Ἀραφηνίδας. ἐν δὲ τῇ Καρύστῳ καὶ ἡ λίθος φύεται ἡ ξαινομένη καὶ ὑφαινομένη, ὥστε τὰ ὕφη χει10 ρόμακτρα γίνεσθαι, ῥυπωθέντα δ ̓ εἰς φλόγα βάλλεσθαι καὶ Α. 685 ἀποκαθαίρεσθαι τῇ πλύσει †τὸν πίνον παραπλησίως· ᾠκίσθαι δὲ τὰ χωρία ταῦτά φασιν ὑπὸ τῶν ἐκ Τετραπόλεως τῆς περὶ no. 1. καῦναι k. ἐπῳκίσθησαν codd., exc. D, edd. 2. ἑστιαίαν (sic) BCgk (in hoc e in a sec. m. mut.) κ ετίαιαν (sic) v. κίριν 9ος Cgnopsv κόρινθος Ε. πολίδιον codd., exc. E., edd.: v. ad VIII, 344. 3. βούδωρος BCEgklnopuv: alteram scripturam tuentur praeter Dh etiam Epit., Eust. ad II. B, 538 p. 280, 31 R. Promontorium vero Salaminis insulae per o efferunt Thuc. II, 94 III, 51 (ex hoc quidem loco Βούδωρον citat Steph. s. v.) Diod. XII, 49. Apud Ptolem. III, 14 (Wilb.) Βούδωρον exhibent codd. opit. 5. ἐν ante τῇ add. ὄχθη Cglnoy (et Bkx, ut suspicor, quamquam enotatum non est a Bandin.) Guar. ald., idem fuerat in D, sec. m. mutatum in ox?, quod legitur in Eh et ap. Eust. ad II. B, 539 p. 280, 42 R.: cf. Steph. s. v. Κάρυστος. τῷ ἐν τῇ εὐβοίᾳ post ὄχῃ add. Ε. 7. μαρμα giov scribendum esse post Holstenii suspicionem dubitanter propositam censet Berkel. ad Steph. s. v. Μαρμάριον. 8. ἀραφηνας codd. (sed in D ex corr. pr. m.: primum ἀραφηνίδας scriptum fuerat) Guar., Xyl. corr. recte haud dubie, quamquam Αραφήνιος in usu fuisse Steph. s. v. Αραφήν et Harpocrat. s. v. testantur. 9. Post ξαινομένη hacc add. ald.: καρυστίαν λίθον ἀφ ἧς γίνονται χειρόματα (sic), quae ex margine recepta esse apparet. Similia in marg. p leguntur haec: τὴν καριστίαν λίθον, ἀφ ̓ ἧς ὑφάσματα γίνονται. τοῦτο λίνον φησὶν (Ι. φασὶν) αλ λοι καρπάσιον. φύεσθαι δ ̓ ἐπὶ πέτρας βάθος ὅσον παλαιστή. ἐν τοῖς τούτων λίνοις ἐργάζεται ὑφάσματα καὶ ἡμεῖς ἴδομεν ἀνάλωτα πυρί. Quae cum ex scholiis Cyriaci Anconitani ducta esse affirmet Tzsch., in codice n legi atque inde cum reliquis in p transscripta esse (v. Praef. Tom. I p. xxxv et Lxvι) probabile est. τὰ ὑφάσματα kno ald. 11. τὸν πίνον τῇ πλύσει χ Cor., qui tamen in praef. tom. III Ρ. 8 fortasse recipiendum esse censet τῶν λινῶν (sic) ex Epit., ubi legitur τῇ τῶν λίνων πλύσει: quam scripturam puto esse unice veram ᾠκῆσθαι Bknox ald. , - of Borgsoned And I 4183 Μαραθῶνα καὶ Στειριέων· κατεστράφη δὲ τὰ Στύρα ἐν τῷ Μαλιακῷ πολέμῳ ὑπὸ Φαίδρου, τοῦ Ἀθηναίων στρατηγοῦ· τὴν δὲ χώραν ἔχουσιν Ἐρετριεῖς. Κάρυστος δέ ἐστι καὶ ἐν τῇ Λακωνικῇ τόπος τῆς Αἴγυος πρὸς Ἀρκαδίαν, ἀφ ̓ οὗ Καρύστιον οἶνον Ἀλκμὰν εἴρηκε. 7. Γεραιστὸς δ ̓ ἐν μὲν τῷ Καταλόγῳ τῶν νεῶν οὐκ εἴρηται, μέμνηται δ ̓ ὁ ποιητὴς ὅμως αὐτοῦ· ἐς δὲ Γεραιστόν ἐννύχιοι κατάγοντο 5 καὶ δηλοῖ, διότι τοῖς διαίρουσιν ἐκ τῆς Ἀσίας εἰς τὴν Ἀττι- 10 8. Μετὰ δὲ τὸν Γεραιστὸν Ἐρέτρια, πόλις μεγίστη τῆς Εὐβοίας μετὰ Χαλκίδα, ἔπειθ ̓ ἡ Χαλκὶς μητρόπολις τῆς νή- 15 σου τρόπον τινά, ἐπ ̓ αὐτῷ τῷ Εὐρίπῳ ἱδρυμένη· ἀμφότεραι C. 447 δὲ πρὸ τῶν Τρωικῶν ὑπ ̓ Ἀθηναίων ἐκτίσθαι λέγονται, καὶ μετὰ τὰ Τρωικὰ Αἰκλὸς καὶ Κόθος, ἐξ Ἀθηνῶν ὁρμηθέντες, ὁ μὲν τὴν Ἐρέτριαν ᾤκισε, Κόθος δὲ τὴν Χαλκίδα· καὶ τῶν Αιολέων δέ τινες ἀπὸ τῆς Πενθίλου στρατιᾶς κατέμειναν ἐν 20 τῇ νήσῳ, τὸ δὲ παλαιὸν καὶ Ἄραβες οἱ Κάδμῳ συνδιαβάντες. αἱ δ ̓ οὖν πόλεις αὗται διαφερόντως αὐξηθεῖσαι καὶ ἀποικίας ἔστειλαν ἀξιολόγους εἰς Μακεδονίαν· Ἐρέτρια μὲν γὰρ συνώκισε τὰς περὶ Παλλήνην καὶ τὸν Ἄθω πόλεις, ἡ δὲ Χαλ 1. στυριέων Dhi στυριαίων BCklnox Tzsch. corr. ex coni. Palm. (v. Exercitt. etc. p. 325). 2. Λαμιακῷ coniicit Cas. probabiliter, ne dicam certissime: bellum certe Lamiacum etiam Maliacum appellari potuisse, id quod censet Tzsch., nego. 6. γέραστος codd. Guar., Xyl. corr.: cf. ad Ρ· 444. 8. γέραστον codd. Guar., Xyl. corr. ex Od. Γ, 177. 9. ἐννύχια Bk (??) edd. inde a Xyl. ex Od. l. l. ἀπάγοντο C. 10. γρ. καὶ ἀπαίρουσιν marg. h. 14. τὸν] τὴν Bklnox ald. τὸν, quod exhibent C(?) Dhi, tuetur Epit., ubi leguntur ὁ δὲ γέραστος ἀρ σενικόν. Articulum om. E Eust. ad Od. 1. 1. γέραστον codd., Xyl. corr.: γεραιστὸν Ε Εust. ad Od. l. c. et ad Il. Β, 537, pag. 280, 2 R. 15. τῆς Βοιωτίας Ε. 19. ᾤκησε codd. (sed i sup. η sec. m. add. in D) Tzsch. corr. coll. Scymno Chio v. 571 sqq. σκησε, et ι sup. η pr. m. add., D. 24. συν παλλίνην, et in marg. γρ. |
