Page images
PDF
EPUB

ἡ Κρητικὴ θάλασσα πληροῖ καὶ τὸ Μυρτῷον πέλαγος· τινὲς δὲ καὶ τὸν Σαρωνικὸν πόρον πέλαγος ὀνομάζουσι. μέση δ ̓ ἐστὶν ἡ Ἀρκαδία, πᾶσιν ἐπικειμένη καὶ γειτνιῶσα τοῖς ἄλλοις ἔθνεσιν.

5 3. Ὁ δὲ Κορινθιακός κόλπος ἄρχεται μὲν ἀπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Εὐήνου (τινὲς δέ φασιν τοῦ Ἀχελώου τοῦ ὁρίζοντος Ακαρνᾶνας καὶ τοὺς Αἰτωλοὺς) καὶ τοῦ Ἀράξου. ἐνταῦθα γὰρ πρῶτον ἀξιόλογον συναγωγὴν λαμβάνουσι πρὸς ἀλλήλας αἱ ἑκατέρωθεν ἀκταί· προϊοῦσαι δὲ πλέον τελέως συμπίπτουσι 10 κατὰ τὸ Ῥίον καὶ τὸ Ἀντίρριον, ὅσον δὴ πέντε σταδίων ἀπολείπουσαι πορθμόν. ἔστι δὲ τὸ μὲν Ῥίον τῶν Ἀχαιῶν ἁλιτενὴς ἄκρα, δρεπανοειδῆ τινα ἐπιστροφὴν εἰς τὸ ἐντὸς ἔχουσα (καὶ δὴ καὶ καλεῖται Δρέπανον), κεῖται δὲ μεταξὺ Πατρῶν καὶ Αἰγίου, C. 336 Ποσειδῶνος ἱερὸν ἔχουσα· τὸ δ ̓ Αντίρριον ἐν μεθορίοις τῆς Αἰ15 τωλίας καὶ τῆς Λοκρίδος ἵδρυται, καλοῦσι δὲ Μολύκριον Ρίον. εἶτ ̓ ἐντεῦθεν διίσταται πάλιν ἡ παραλία μετρίως ἑκατέρωθεν, προελθοῦσα δ ̓ εἰς τὸν Κρισαῖον κόλπον ἐνταῦθα τελευτᾷ, κλειομένη τοῖς προσεσπερίοις τῆς Βοιωτίας καὶ τῆς Μεγαρικῆς τέρμοσιν. ἔχει δὲ τὴν περίμετρον ὁ Κορινθιακός κόλπος ἀπὸ μὲν 20 τοῦ Εὐήνου μέχρι Αράξου σταδίων δισχιλίων διακοσίων τριά κοντα· εἰ δ ̓ ἀπὸ τοῦ Αχελώου, πλεονάζοι ἂν ἑκατόν που στά

ται BCl
2. πόρον in κόλπον mutandum esse censuerat Cor. ad Intp.
Gall., ab ipso, ut videtur, postea improbatum; satis probabiliter contra
Grosk. ἢ post πόρον excidisse suspicatur coll. p. 369. Idem tamen verba
μέση ἔθνεσιν praeter necessitatem transposuit post verba μέχρι τοῦ
Ἰσθμοῦ καὶ αὕτη, 6. του post φασιν om. edd. 7. τους om. BC
τοὺς ἀρράξους 4 αράξους (s. art.) BCEl, τοῦ om. edd.

[ocr errors]

El edd.
8. λαμβάνουσαι Ο πρὸς ἀλλήλους λαμβάνουσαι
10. καὶ τὸ Αντίρριον om. m. - τὸ om. BCE.
ἀπολείπουσι Β (sed σε in σαι sec. m. mut.) CEL.
ἀντίριον ΑΒ. της et hic et mox om. BCEl.

ῥίον om. Β (sed sec. m. add.) CEL.

(?)m.
ἀντίριον ABCE.

9. ai om. C.
11.

13. σατρῶν Ε. 14.

ἵδρυται] εἴρηται Ε.

17. προϊοῦσα BCEl edd.

κρισσαῖον BCEl edd. 18. τέρμασιν edd. 19. την om. BCls.

κορι

C ὁ κόρινθος Isv ; κόλπος

[ocr errors]

σταδίοις om. Clsv Pleth., qui om. etiam ὁ Κορινθιακός. μὲν om. Β., sed sec. m. add. 20. τοῦ ante Αράξου add. Β. edd. - ἀράξου ποταμού Bu ἀράξου ταμοῦ Κ. - χε λίων καὶ τριάκοντα Β, sed sec. m. corr. 21. ἀπὸ δὲ τοῦ ἀχελώου μεί

B.

Α. 518 δίοις. ἀπὸ μέντοι Αχελώου ἐπὶ τὸν Εὔηνον Ακαρνᾶνές εἰσιν, εἶθ ̓ ἑξῆς ἐπὶ τὸ Ἀντίρριον Αἰτωλοί, τὸ δὲ λοιπὸν μέχρι Ἰσθμοῦ Φωκέων ἐστὶ καὶ Βοιωτῶν καὶ τῆς Μεγαρίδος, στάδιοι χίλιοι ἑκατὸν εἴκοσι δυεῖν δέοντες· ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ Ἀντιρρίου μέχρι Ἰσθμοῦ θάλαττα † Αλκυονὶς καλεῖται, μέρος οὖσα τοῦ Κρι- 5 σαίου κόλπου· ἀ[πὸ δὲ τοῦ] Ἰσθμοῦ ἐπὶ τὸν Ἄραξον τριάκοντα ἐπὶ τοῖς [χιλίοις]. ὡς μὲν δὴ τύπῳ εἰπεῖν τοιαύτη τις καὶ το σαύτη ἡ τῆς Πελοποννήσου θέσις καὶ τῆς ἀντιπόρθμου γῆς μέχρι τοῦ μυχοῦ, τοιοῦτος δὲ καὶ ὁ μεταξὺ ἀμφοῖν κόλπος. εἶτα καθ ̓ ἕκαστα ἐροῦμεν, τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῆς Ἠλείας ποιη- 10 σάμενοι.

ζων σταδίοις ἑκατὸν Β, sed in marg. sec. m. add. γρ. εἰ δ ̓ ἀπὸ τοῦ
ἀχελώου, πλεονάζοι ἄν που ἑκατὸν σταδίοις. 1. ὅτι ἀπὸ ἀχελώου
CElsu ἀπὸ δὲ ἀχελώου Β edd. Ακαρνάνες Grosk, mutandum cen-
set in Αιτωλοὶ, simul mox addendum αὖθις ante Αιτωλοὶ, atque falsam
esse illam scripturam et reliquorum scriptorum consensus et Strabo ipse
(ν. p. 335. Χ, 449) videtur evincere: neque tamen probanda est Grosk. sen-
tentia, sed melius, quod ipse proponam, non habeo. 2. ἀντίριον ΑΒC.
3. Λοκρῶν ἐστι καὶ Φωκέων καὶ Βοιωτῶν Pleth. Tzsch. Cor., atque
Locrorum mentio videtur intercidisse: cf. p. 332 extr.
4. του om.
BEL. ἀντιρίου ΑΒ ἀντικερίου Ε. 5. Ante Αλκυονίς excidisse
quaedam cum Mannert. (VIII p. 152) iam suspicatus esset, Grosk., coll.
IX, 393. 400, haec fere scribenda censuit: θάλαττα [Κρισαῖος κόλ-
πος ἐστίν· ἀπὸ δὲ τῆς Κρεούσης πόλεως] Αλκυονὶς κτλ., quae, sensum
universum si spectas, non sunt improbabilia: videatur tamen vox dá-
λαττα ante Αλκυονίς fuisse repetita, unde simul cur neglecta illa sint fa-
cilius intelligas. κρισσαίου BCE, alterum a sec. m. add. in A. 6. ἀπὸ
εἶτα om. Cls ἀπὸ ποιησάμενοι om. Ε, κόλπου ά. ....υ ἰσθμοῦ
(deletis quinque sexve literis) 4, κόλπου ἀπέχουσα τοῦ ἰσθμοῦ το κόλ
που διέχουσα ἀπὸ τοῦ ἰσθμοῦ Β edd. μέχρι τοῦ ἀράξου Β edd.
σταδίους ante τριάκοντα add. Β edd. 7. ἐπὶ τοῖς om. Β, sed sec.
m. add.; ἐπὶ τοῖς 1
· μὲν 4: novem fere literae deletae, sed x ex
parte superest et ὡς sec. m. add.: inde χιλίοις om. Bghno, Cor. add.

[ocr errors]

[ocr errors]
[ocr errors]

[ocr errors]

δὴ] οὖν Β edd.

ex coni. Cas. coll. 388.
τις om. Β, sed sec.
m. add.
8. ἐστὶ post θέσις add. Β edd., exc. Tzsch. Post αντι-
· κόλπος om. Β, sed sec. m. in marg. add., scripto
πόρθμου verba γῆς
vis pro is: inde in ku ald. transierunt, sed in u punctis suppositis notata
sunt, atque inter versus additum σχόλια. Qua scriptura deceptus γῆς
ἀντιπόρθμου τῆς posuit Tzsch. 10. εἶτα] μετὰ δὲ ταῦτα τὰ Bkt

CAPUT III.

1. Νῦν μὲν δὴ πᾶσαν Ἠλείαν ὀνομάζουσι τὴν μεταξὺ Ἀχαιῶν τε καὶ Μεσσηνίων παραλίαν, ἀνέχουσαν εἰς τὴν μεσό γαιαν τὴν πρὸς Ἀρκαδίᾳ τῇ κατὰ Φολόην καὶ Ἀζάνας και 5 Παρρασίους. τοῦτο δὲ τὸ παλαιὸν εἰς πλείους δυναστείας διήρητο, εἶτ ̓ εἰς δύο, τήν τε τῶν Ἐπειῶν καὶ τὴν ὑπὸ Νέστορι τῷ Νηλέως· καθάπερ καὶ Ὅμηρος εἴρηκε, τὴν μὲν τῶν Ἐπειῶν ὀνομάζων πόλιν·

* τὴν δὲ παρ' * Ηλιδα διαν, ὅθι κρατέουσιν Ἐπειοί· 10 τὴν δ ̓ ὑπὸ τῷ Νέστορι Πύλον, δι' ἧς τὸν Ἀλφειὸν ῥεῖν φησιν, Αλφειοῦ, ὅς τ ̓ εὐρὺ ῥέει Πυλίων διὰ γαίης.

Πύλον μὲν οὖν καὶ πόλιν οἶδεν ὁ ποιητής·

οἱ δὲ Πύλον, Νηλῆος ἐκτίμενον πτολίεθρον,
ἕξον·

edd. τὰ est etiam in Cl, ac facile negligi potuit in 4: sed similem structuram v. 1, 2. Jam vide, quomodo commutatus sit totus hic locus in Cims: τὰ καθ ̓ ἕκαστα ἐρεῖ (ἐρῆ C), φησί, τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῆς Ἠλείας ποιησάμενος τὸ γὰρ μέχρι νῦν, ὡς τύπῳ εἰπεῖν, τοιαύτην καὶ τοσαύ την καὶ (om. s) τὴν τῆς πελοποννήσου θέσιν (τάξιν 8, sed θέσιν in marg. add. pr. m.) ἐξέθετο καὶ τῆς (om. Im) αντιπόρθμου. Similia habet Pleth.: ἀλκυονὶς καλεῖται τὸ μὲν οὖν μέχρι νῦν, ὡς τύπῳ εἰ πεῖν, τοιαύτην καὶ τοσαύτην τὴν τῆς πελοποννήσου θέσιν ἐξεθέμεθα καὶ τῆς ἀντιπόρθμου· τὴν (?) δὲ καθ ̓ ἕκαστα ἐροῦμεν κτλ. ἐροῦ μεν om. 4, sed. sec. m. in marg. add. 2. δὴ om. Β (sed sec. m. add.) C. Pro μὲν δὴ habent δὲ μὴ ls, sed in hoc μὲν δὴ minio pr. r, supra add. add.) Cl.

νας Ι.

στορος Cl.

-

3. τε om. BCEI. μεσογαίαν Ah.

5. παργασίας C.

[ocr errors]
[ocr errors]

ἔχουσαν Β (sed εἰς supra à sec. m.

φιλόην Ι.

[ocr errors]

ἀζω

4. ἀρκαδίαν 8· τοῦτο δὲ τὸ] τὸ δὲ BCl edd. 6. 1'éδ. πόλιν, etiamsi in omnibus codd. demonstratum est vel ex iis, quae Idcirco uncinis inclusit eam vocem

7. των om. Β ald. legatur, falsum esse diu a VV. DD. ab ipso Strabone traduntur §. 2. Tzsch., sicut ἢ εἰς, quae sequuntur; Cor. autem, id quod magis arridet, mutavit in Ηλιν. 9. *τὴν δὲ παρ ̓ *] ἢ εἰς edd. inde a Xyl., qui ex Od. N, 275 ea assumpsit nimia audacia: sed quae in codd. leguntur ferri possunt nullo modo, ac videntur ab interpolatore assuta. 11. Αλ φειού om. Β (sed in marg. sec. m. add.) CEI Epit. 14. ΐξον om. Epit.

A. 519

οὐ διὰ τῆς πόλεως δὲ οὐδὲ παρ ̓ αὐτὴν ῥεῖ ὁ Ἀλφειός, ἀλλὰ παρ ̓ αὐτὴν μὲν ἕτερος, ὃν οἱ μὲν Παμισόν, οἱ δὲ Ἄμαθον και λοῦσιν, ἀφ ̓ οὗ καὶ ὁ Πύλος Ημαθόεις εἰρῆσθαι οὗτος δοκεῖ, διὰ δὲ τῆς χώρας τῆς Πυλίας ὁ Ἀλφειός.

2. Ἦλις δὲ ἡ νῦν πόλις οὔπω ἔκτιστο καθ ̓ Ὅμηρον, ἀλλ ̓ 5 ἡ χώρα κωμηδὸν ᾠκεῖτο· ἐκαλεῖτο δὲ Κοίλη Ηλις ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος· τοιαύτη γὰρ ἦν ἡ πλείστη καὶ ἀρίστη· ὀψὲ δέ ποτε συνῆλθον εἰς τὴν νῦν πόλιν Ηλιν, μετὰ τὰ Περσικά, ἐκ πολλῶν δήμων. σχεδὸν δὲ καὶ τοὺς ἄλλους τόπους τοὺς κατὰ C. 337 Πελοπόννησον πλὴν ὀλίγων, οὓς κατέλεξεν ὁ ποιητής, οὐ πό- 10 λεις, ἀλλὰ χώρας ὀνομάζει, συστήματα δήμων ἔχουσαν ἑκάστην πλείω, ἐξ ὧν ὕστερον αἱ γνωριζόμεναι πόλεις συνῳκίσθησαν, οἷον τῆς Ἀρκαδίας Μαντίνεια μὲν ἐκ πέντε δήμων ὑπ ̓ Ἀργείων συνῳκίσθη, Τεγέα δ ̓ ἐξ ἐννέα, ἐκ τοσούτων δὲ καὶ Ἡραία ὑπὸ Κλεομβρότου ἢ ὑπὸ Κλεωνύμου· ὡς δ ̓ αὕτως 15 Αἴγιον ἐξ ἑπτὰ ἢ ὀκτὼ δήμων συνεπολίσθη, Πάτραι δὲ ἐξ ἑπτά, Δύμη δὲ ἐξ ὀκτώ· οὕτω δὲ καὶ ἡ Ηλις ἐκ τῶν περιοικίδων συνεπολίσθη· μία τούτων προσκτισ[θεισῶν] Αγριάδες. ῥεῖ

- πα

7. ἦν om. BCklm,

2. παρ'] περὶ Εust. ad Il. B, 77 (p. 174, 32 R) Epit., sed codicibus concinit Hesych. s. v. ἠμαθόεντα: cf. et infra 344 in. Ρ. μεισον s. acc. Α παρεισὸν h Πάμισον edd., sed alterum accentum constanter fere optt. codd. apud Strabonem exhibent. 3. οὗτος om. Bk ald. 4. Πυλίας] ἠλείας BCkl ald. πηλείας κ. legitur in Aghino: ἐστιν edd., ac mirum sane est imperfectum; sed delendum potius erit, quam mutandum. 8. τὴν ante Ἠλιν add. edd. 11. ὀνομάζων no. ἑκάστην] ἑκατὸν BClk, sed in hoc post corr. 14. ἐκ τοσούτων Κλεωνύμου om. Β (sed in marg. sec. m. add.) Cl. 15. ήρωα (s. acc.) Α ήρωα bghkno ald., Xyl. corr. 16. οκτώ om. l. 18. ὀκτὼ post συνεπολίσθη add. Cor. probante Grosk: ac facile quidem numerus ille propter η, quod praecedit, potuit intercidere, sed incertissima est illa suspicio, quam falso firmatam putant Cor. et Grosk. iis, quae p. 356. 357 traduntur: ibi enim de octo Pisatidis oppidis agitur ab Elide urbe alienis. Neque inde quod Pausanias (V, 16, 7) in octo tribus divisam fuisse Elidem tradit, quidquam certi colligi potest. μία τούτων προσκιισ[θεισῶν] Ἀγριάδες om. BClm Pleth. In A inter προσκτισ οἱ ἀγριάδες sex septemve literae cum ipsa membrana deletae: in margine agglutinato σ alterum obtectum sec. m. non est restitutum, praeterea ριάδες modo scriptum. Inde μία τούτων προσκτι άδες

......

δὲ διὰ τῆς πόλεως ὁ Πηνειός ποταμὸς παρὰ τὸ γυμνάσιον αὐτ τῆς· ἔπραξαν τε τοῦτο Ἠλεῖοι χρόνοις ὕστερον πολλοῖς τῆς εἰς αὐτοὺς μεταστάσεως τῶν χωρίων τῶν ὑπὸ τῷ Νέστορι.

3. Ἦν δὲ ταῦτα ἥ τε Πισᾶτις, ἧς ἡ Ὀλυμπία μέρος, καὶ 5 ἡ Τριφυλία καὶ ἡ τῶν Καυκώνων. Τριφύλιοι δ ̓ ἐκλήθησαν ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος, ἀπὸ τοῦ τρία φῦλα συνεληλυθέναι, τό τε τῶν ἀπ ̓ ἀρχῆς Ἐπειῶν καὶ τὸ τῶν ἐποικησάντων ὕστερον Μιννῶν καὶ τὸ τῶν ὕστατα ἐπικρατησάντων Ηλείων· οἱ δ ̓ ἀντὶ τῶν Μινυῶν Ἀρκάδας φασίν, ἀμφισβητήσαντας τῆς χώ 10 ρας πολλάκις, ἀφ ̓ οὗ καὶ Ἀρκαδικός Πύλος ἐκλήθη ὁ αὐτὸς καὶ Τριφυλιακός. Ὅμηρος δὲ ταύτην ἅπασαν τὴν χώραν μέ χρι Μεσσήνης καλεῖ Πύλον ὁμωνύμως τῇ πόλει. ὅτι δὲ διώριστο ἡ Κοίλη Ηλις ἀπὸ τῶν ὑπὸ τῷ Νέστορι τόπων, ὁ τῶν Νεῶν κατάλογος δηλοῖ τοῖς τῶν ἡγεμόνων καὶ τῶν κατοικιῶν 15 ὀνόμασι. λέγω δὲ ταῦτα, συμβάλλων τά τε νῦν καὶ τὰ ὑφ ̓ Ὁμήρου λεγόμενα· ἀνάγκη γὰρ ἀντεξετάζεσθαι ταῦτα ἐκείνοις

gk, quibus concinunt hi ita, ut άδες omittant; μία τούτων

re

ῥεῖ no: inde μία τούτων. ῥεῖ κτλ. ald. Quam scripturam integram non ratus Cor. οὖσα post τούτων add.: Grosk. autem ex iis quae g exhibet, haec procudit incredibili temeritate: - μία τούτων. προσκτί[ζεσθαι δὲ καί τινες διεπράξαντο Αρκ]άδες. Ceterum nomen Αγριάδες, alibi quod sciam, non invenitur. 1. μηνειός ImB, sed in hoc η in mut.: inde μινειός k (post corr.) t (sed in marg. μηνειός, quod rec. m. mut. in πηνειός) ald. Μeneus Guar. Reliqui codd. in altero nomine consentiunt, sed in marg. 8 pr. m. minio additum est: οἶμαι ἀλφειὸς χρὴ λέγεσθαι. ποταμὸς cum membr. deletum est in A, sed sec. m. stitutum. 2. Ante ἔπραξαν aliquid excidisse cum Xylandro putarunt Cor. et Grosk., atque ille cum de amnis cursu deflexo agi suspicatus esset, hic talia fere inserenda esse censuit: αὐτῆς [ἐκ τοῦ οἰκείου ῥεῖ θρου παρατραπείς] ἔπραξαν κτλ. Referenda autem videntur haec verba 2. τὴν ad ea, quae de condita urbe supra tradidit Strabo. μετάστασιν Ο. 4. πισάτις ΑΒ, eumque tenorem constanter fere exhibent codd.: Tzsch. corr., quia producitur penultima in Orphei Argon. v. 211, idque analogia postulat (v. Lob. Path. serm. Gr. 371 sq ). Ρ. 7. ἀπέων Aghno ἀπεῶν Cli Apeorum Guar. ἠπειῶν Bk ald., Cas. corr. τὸ om. BC. 10. πολλούς Cl Pleth.: fuit haud dubie in B, ubi syllabae ázis in litura sec. m. scriptae sunt. αρκαδική, et os infra η pr. m. add., Β ἀρκαδικά C. 11. τριφιλιακός Ο.

[ocr errors]
« PreviousContinue »