Egeritur; tristi spoliantur templa rapina, 372. AFRANIUS SURRENDERS TO CAESAR. Si me degeneri stravissent fata sub hoste, Degere, quam tribuis; campis prostrata iacere Captos ferre tui: turba haec sua fata peregit. iv, 344-362. 373. CAESAR IN A SMALL BOAT ENCOUNTERS A TERRIBLE STORM THE DANGER ONLY SWELLS HIS PRIDE. Credit iam digna pericula Caesar Fatis esse suis. Tantusne evertere,' dixit, 'Me superis labor est, parva quem puppe sedentem Arctoas domui gentes; inimica subegi Arma metu; vidit Magnum mihi Roma secundum. v, 653-677. 374. POMPEY RELUCTANTLY CONSENTS TO THE BATTLE OF PHARSALIA. 'Si placet hoc,' inquit, cunctis, si milite Magno, Involvat populos una Fortuna ruina, Sitque hominum magnae lux ista novissima parti. Venturi timor ipse mali. Fortissimus ille est, vii, 87-112. 375. CORNELIA BEWAILS HER HUSBAND'S MURDer. At non tam patiens Cornelia cernere saevum Quam perferre nefas, miserandis aethera complet Vocibus: 'O coniux, ego te scelerata peremi! Letiferae tibi causa morae fuit avia Lesbos Et prior in Nili pervenit litora Caesar. Nam cui ius alii sceleris? Sed, quisquis in istud A superis immisse caput, vel Caesaris irae Vel tibi prospiciens, nescis crudelis, ubi ipsa Viscera sint Magni, properas, atque ingeris ictus, Qua votum est victo. Poenas non morte minores Pendat, et ante meum videat caput. Haud ego culpa Libera bellorum, quae matrum sola per undas, Et per castra comes, nullis absterrita fatis, Victum, quod reges etiam timuere, recepi. Hoc merui coniux, in tuta puppe relinqui? Perfide, parcebas? te fata extrema petente, Vita digna fui? Moriar, nec munere regis. Aut mihi praecipitem, nautae, permittite saltum, Aut laqueum collo tortosque aptare rudentes, Aut aliquis, Magno dignus comes, exigat ensem. Pompeio praestare potest, quod Caesaris armis Imputet. O saevi, properantem in fata tenetis? Vivis adhuc, coniux, et iam Cornelia non est Iuris, Magne, sui. Prohibent accersere mortem; Servor victori.' Sic fata, interque suorum Lapsa manus, rapitur, trepida fugiente carina. viii, 637-662. 376. CHARACTER OF POMPEY. Non tamen ad Magni pervenit gratius umbram, Privatus servire sibi, rectorque senatus, ! ix, 186-214. 19 POMPONIUS MELA, TIME OF CLAUDIUS. 377. A GENERAL OUTLINE OF THE GEOGRAPHY OF THE EARTH. Omne igitur hoc, quidquid est, cui mundi caelique nomen indidimus, unum id est, et uno ambitu se cunctaque amplectitur; partibus differt. Unde sol oritur, oriens nuncupatur, aut ortus ; quo demergitur, occidens, vel occasus; qua decurrit, meridies; ab adversa parte, septentrio. Huic medio terra sublimis cingitur undique mari; eodemque in duo latera, quae hemisphaeria nominantur, ab oriente divisa ad occasum, zonis quinque distinguitur. Mediam aestus infestat, frigus ultimas: reliquae habitabiles paria agunt anni tempora, verum non pariter. Antichthones alteram, nos alteram incolimus. Illius situs ob ardorem intercedentis plagae incognitus; huius dicendus est. Haec ergo ab ortu porrecta ad occasum, et quia sic iacet, aliquanto quam ubi latissima est longior, ambitur omnis oceano, quattuorque ex eo maria recipit; unum a septentrione, a meridie duo, quartum ab occasu. Suis locis illa referentur. Hoc primum angustum, nec amplius decem milibus passuum patens, terras aperit atque intrat; tum, longe lateque diffusum, abigit vaste cedentia litora, iisdemque ex diverso prope coëuntibus, adeo in artum agitur, ut minus mille passibus pateat. Inde se rursus, sed modice admodum, laxat; rursusque etiam quam fuit artius exit in spatium. Quo cum est acceptum, ingens iterum et magno se extendit ambitu, et magnae paludi, ceterum exiguo ore, coniungitur. Id omne qua : venit, quaque dispergitur, uno vocabulo nostrum mare dicitur. Angustias introitumque venientis, nos fretum, Graeci Topoμóv, appellant. Qua diffunditur, alia aliis locis cognomina acceptat. Ubi primum se artat, Hellespontus vocatur; Propontis, ubi expandit ubi iterum pressit, Thracius Bosporus: ubi iterum effudit, Pontus Euxinus; qua paludi committitur, Cimmerius Bosporus; palus ipsa, Maeotis. Hoc mari et duobus inclutis amnibus, Tanai atque Nilo, in tres partes universa dividitur. Tanais a septentrione ad meridiem vergens, in mediam fere Maeotida defluit; et ex diverso Nilus in Pelagus. Quod terrarum |