او

προ

11. ii. 335. ἄλλα ξύμπαντα παραλείπη, ἐάν τέ τις πλοῦτος ἐάν τε ἄρα τι τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων ὂν τυγχάνῃ ἄνευ τῶν ειρημένων. τὴν δὲ δὴ μίμησιν ἔλεγον τὴν τῶν πολεμίων τὴν κακὴν τοιάνδε γίγνεσθαι, ὅταν οἰκῇ μέν τις πρὸς θαλάττη, λυπῆται δ ̓ ὑπὸ πολεμίων, οἷον—φράσω γὰρ οὔ τι μνησι κακεῖν βουλόμενος ὑμῖν. Μίνως γὰρ δή ποτε τοὺς οἰκοῦντας τὴν ̓Αττικὴν παρεστήσατο εἰς χαλεπήν τινα φορὰν δασμοῦ, δύναμιν πολλὴν κατὰ θάλατταν κεκτημένος. οἱ δ ̓ οὔ τέ πω πλοῖα ἐκέκτηντο, καθά περ νῦν, πολεμικά, οὔτ ̓ αὖ τὴν χώραν πλήρη ναυπηγησίμων ξύλων, ὥστ ̓ εὐμαρῶς ναυτικὴν παρασχέσθαι δύναμιν· οὔκουν οἷοί τ ̓ ἐγένοντο διὰ μιμήσεως ναυτικῆς αὐτοὶ ναῦται γενόμενοι εὐθὺς τότε τοὺς πολεμίους ἀμύνασθαι. ἔτι γὰρ ἂν πλεονάκις ἑπτὰ ἀπολέ

et γρ A.—' τι om r.—k νομίμων Ες.—1 εἰκυίας ΑΩ, οἰκείας fr: εἰκαίας

;

bono opponantur quodammodo, quæ ex-
terna bona nuncupantur. Locus corrupe
tus est vocis καλὸν in καλῶν mutatione
καλών enim scripto et particula del ad
καλῶν relata, ut τούτων τῶν interpone-
retur, ratio grammatica flagitabat. Cod.
Par. exhibet: ὅτῳ ἂν συνεχῶς τοῦ τῶν
ἀεὶ καλῶν τι ξυνέπηται μόνῳ. γρ. Οτῳ
ἂν συνεχῶς ἀεὶ καλῶν τι ξυνέσπηται
(bene ; vid. ad iii. 15.) μόνον. Poste-
riorem si sequaris scripturam, uno καλῶν
mutato in καλὸν, sensum, quem orationis
cohærentia requirit, invenies: hanc enim
solam legem recte poni existimo, quæ in-
star sagittarii semper ad id tendat, quod
nihil nisi pulcri quid (καλόν τι μόνον)
continuo comitatur, h. e. cui nihil aliud
nisi honesti s. pulcri quid propositum
est. “Οτῳ ἂν ξυνεχῶς — ξυνέσπηται
quod continuo comitatur, h. e. cui con-
junctum est (ξυνεχές ᾖ) pulcri quid et
quod comitatur s. sequitur honestas, i. e.
quod cum honestate aliqua conjunctum
est. Rectius fortasse povov ad prægressa
ὃς ἂν — στοχάζηται τούτου refertur ;
quanquam etiam verbis καλόν τι (solum
pulchri quid, h. e. nihil aliud nisi honesti
quid) junctum sensum commodum habet.
Male in prægressis Ficinus τοῦτον ad
legislatorem retulit, quum ad νόμον per-
tineat, ita ut τίθεσθαι passive capiatur,
vid. ad i. 6.—Δίκην τοξότου στοχάζηται,
ut xi. 12. p. 934. Β. πρὸς πάντα τὰ τοι-
αυτα βλέποντας τοὺς νόμους τοξότου μὴ

:

κακοῦ στοχάζεσθαι δίκην. Αςτ.

ἄνευ τῶν προειρημένων] Int. virtutem et honestatem s. pulcrum ; suppl. ὄντα : si eo carent (int. τὰ ἄλλα ξύμπαντα), quod diximus, virtute et honesto. Asr.

οἷον] Intell. οἷον, Μίνως, etc. nam quæ in medio sunt, per parenthesin posita sunt; et vacat γὰρ post Μίνως. STEΡΗ. Hoc quidem parum commode, propter γὰρ post Μίνως. Malim itaque olov, absolute positum, cum Ficino reddere, Quale illud fuit. Bir.

οἷον (φράσω—ὑμῖν)] Ald. Lov. et Bas. 1. οἷον φράσω γὰρ, ὅτι, Bas. 2. οἷον φράσω γὰρ, οὔτι τι ἡμῖν. Quod recepimus, jam Steph. reposuerat, Ficino præeunte, ut qui verterit : Quale illud fuit. Dicam enim, non tamen præteritæ injuriæ memorandæ studio. Verba φράσω ὑμῖν (non enim dicturus sum eo consilio, ut accepta injuriæ memoriam repetam, h. e. injuriam illatam vobis objiciam) parenthesi inclusimus, quod itidem Steph. suaserat. Deinde yàp post Mívws Ficin. prætermisit; et sane offendit, nisi dicas, γὰρ δὴ, etenim (vid. Viger. p. 492.) orationem, parenthesi interruptam, redintegrare. Res, quæ respicitur, satis nota est, vid. Diodor. Sic. iv. 60. Apollodor. Biblioth. iii. 15. Οvid. Μetam. vii. 456. De Minois copiis navalibus v. Meurs. Cret. iii. 3. et Wesseling. ad Diod. Sic. iv. 60. Ast.

m

σαι παῖδας αὐτοῖς συνήνεγκε, πρὶν ἀντὶ πεζῶν ὁπλιτῶν μου νίμων ναυτικοὺς γενομένους ἐθισθῆναι πυκνὰ ἀποπηδῶντας δρομικῶς εἰς τὰς ναῦς ταχὺ πάλιν ἀποχωρεῖν, καὶ δοκεῖν μηδὲν αἰσχρὸν ποιεῖν μὴ τολμῶντας ἀποθνήσκειν μένοντας ἐπιφερομένων πολεμίων, ἀλλ ̓ εἰκυίας αὐτοῖς γίγνεσθαι προφάσεις καὶ σφόδρα ἑτοίμας" ὅπλα τε ἀπολλῦσι καὶ φεύγουσι, δή τινας οὐκ αἰσχράς, ὥς φασι, φυγάς. τοιαῦτα γὰρ ἐκ ναυτικῆς ὁπλιτείας ῥήματα φιλεῖν ξυμβαίνειν, οὐκ ἄξια ἐπαίνων πολλάκις μυρίων, ἀλλὰ τοὐναντίον· ἔθη γὰρ τιt. ii. 336. πονηρὰ οὐδέποτε ἐθίζειν δεῖ, καὶ ταῦτα τὸ τῶν πολιτῶν βέλτιστον μέρος· ἦν δέ που τοῦτό γε καὶ παρ' Ομήρου λαβεῖν, ὅτι τὸ ἐπιτήδευμα ἦν τὸ τοιοῦτον· οὐ καλόν. Ὀδυσσεὺς γὰρ αὐτῷ λοιδορεῖ τὸν ̓Αγαμέμνονα, τῶν ̓Αχαιῶν τότε ὑπὸ τῶν Τρώων κατεχομένων τῇ μάχη, κε

Η προσφάσεις υ.— ἑτοίμους f.—0 τοιαῦτα Coraes ad Plutarch. i. p. 208. 20. libri ταῦτα.— φασὶ ξs.—9 οὐδ. ἐθ. δεῖ om v.mr τὸ om pr Ω. τὸ τοιοῦτον ἦν .

νομίμων] Alia lectio est μονίμων, quam Ficin. sequitur. STEPH.

μονίμων] Sic Ficin. pro νομίμων legit vertens, nam pro terrestribus firmisque copiis navales facta, et Plutarch. vit. Philopoem. p. 363. F. ὅπως αὐτῷ μὴ λάθωσιν, ἀντὶ μονίμων ὁπλιτῶν, κατὰ Πλάτωνα, ναῦται γενόμενοι καὶ διαφθαρέντες, ἄπρακτοι ἐκ τῆς ̓Ασίας καὶ τῶν νήσων ἀπελθεῖν ἑκουσίως. Opponuntur videlicet milites statarii (μένοντες ἐπιφερομένων πολεμίων, ut paulo post dicuntur) leribus illis navalibus, qui, naves celeriter relinquentes, incursionem faciunt, simulac vero hostes irruunt, ad naves recument. Ase.

εἰς τὰς ναῦς] Male in libris interpungitur, quum post δρομικῶς distinguendum sit; verba enim εἰς τὰς ναῦς conjungi debent cum πάλιν ἀποχωρεῖν, et ἀποπηδώντας est desilientes, int. e navi in terram. Ceterum πρίν, etiam sine A, est priusquam, h. e. potius quam. Sic r. c. Epistol. vii. p. 325. Α. πᾶν δὲ παρεκινδύνευσε παθεῖν πρὶν ἀνοσίων αὐτοῖς ἔργων γενέσθαι κοινωνός. Asr.

ἀλλ ̓ εἰκαίας] Cod. Voss. εἰκυίας. Infinitivus γίγνεσθαι referendus ad πριν ἐθισθῆναι ; quocirca pro γίγνεσθαι αὐτοῖς exspectabas ποιεῖσθαι; ἀλλὰ νεro spec

tat ad δοκεῖν μηδὲν αἰσχρὸν ποιεῖν. Εἰ-
καίας, quaslibet, quascunque fortuito et
temere excogitare possunt. Mox Ald.
Lov. Bas. 1. et 2. ἀπολλύναι, vitiose.
Asr.

φασὶ ξυμβαίνειν] Legitur etiam φιλεῖ
ξυμβαίνειν : et ita legere malo. STEPH.
Ficin. vertit, audire contingit. Brp.

φιλεῖ ξυμβαίνειν] Sic Cod. Voss. pro φασὶ, quod haud dubie e prægresso ὥς φασι natum est. Ξυμβαίνειν h. 1. non est contingere, ut Ficin. et Cornar. ceperunt, sed evenire s. consequi. Mox conjunctim πολλακισμυρίων scripsimus, de quo etiam Steph. monuit. AST.

πολλάκις μυρίων] Scribendum censeo conjunctim πολλακισμυρίων: idemque de aliis aliquot dico locis. STEPH.

αὐτῷ] Apud ipsum, ut de scriptore usurpari solet, vid. Τoup. ad Longin. ix. 10. p. 278. Weisk. Asr.

Sed

κατεχομένων] κατέχειν est premere s.
urgere, ut ix. 4. p. 858. A. Locus Ho-
meri est in Iliad. xiv. 96. ubi ἑλκέμεν
ἐπικρατέουσί περ ἔμπης – πόλεμον—ἀλλ ̓
ἀποπαπτανέουσι (ut Cod. Voss.
Ficin. atque inde volabunt ; v. Eustath.
Ald. Lov. Bas. 1. et 2. ἀλλ' ἀποπτανέ-
ουσι. Vid. Heyn. Observat.)-et όρχαμε
λαῶν pro οἷς ἀγορεύεις. Αστ.

II. 707.

λεύοντα τὰς ναῦς εἰς τὴν θάλατταν καθέλκειν· ὁ δὲ χαλεπαίνει τε αὐτῷ καὶ λέγει

W

νῆας ευσσέλμους" ἅλαδ ̓ ἕλκειν, ὄφρ ̓ ἔτι μᾶλλον Τρωσὶ μὲν εὐκτὰ γένηται εελδομένοισίν περ ἔμπης, ἡμῖν δ ̓ αἰπὺς ὄλεθρος ἐπιῤῥέπη· οὐ γὰρ Αχαιοί σχήσουσιν πολέμου νηῶν ἅλαδ ̓ ἑλκομενάων, ἀλλ ̓ ἀποπαπτανέουσιν, ἐρωήσουσι δὲ χάρμης. ἔνθα και σὴ βουλὴ δηλήσεται, οἳ ἀγορεύεις. ταῦτ ̓ οὖν ἐγίγνωσκε καὶ ἐκεῖνος, ὅτι κακὸν ἐν θαλάττῃ τριήρεις ὁπλίταις παρεστῶσαι μαχομένοις· καὶ λέοντες ἂν ἐλάφους ἐθισθεῖεν φεύγειν τοιούτοις ἔθεσι χρώμενοι. πρὸς δὲ τούτοις αἱ διὰ τὰ ναυτικὰ πόλεων δυνάμεις ἅμα σωτηρίᾳ τιμὰς οὐ τῷ καλλίστῳ τῶν πολεμικῶν ἀποδιδόασι. διὰ κυβερνητικῆς γὰρ καὶ πεντηκονταρχίας καὶ ἐρετικῆς καὶ 111. ii. 337. παντοδαπῶν καὶ οὐ πάνυ σπουδαίων ἀνθρώπων γιγνομένης τὰς τιμὰς ἑκάστοις οὐκ ἂν δύναιτο ὀρθῶς ἀποδιδόναι τις. καί τοι πῶς ἂν ἔτι πολιτεία γίγνοιτο ὀρθὴ τούτου στερο μένη;

او

ΚΛ. Σχεδὸν ἀδύνατον. ἀλλὰ μήν, ὦ ξένε, τήν γε περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίαν τῶν Ἑλλήνων πρὸς τοὺς βαρβάρους γενομένην ἡμεῖς γε οἱ Κρῆτες τὴν Ἑλλάδα φαμὲν σῶσαι.

ΑΘ. Καὶ γὰρ οἱ πολλοὶ τῶν Ἑλλήνων τε καὶ βαρβά ρων λέγουσι ταῦτα. ἡμεῖς δέ, ὦ φίλε, ἐγώ τε καὶ ὅδε, Μέγιλλος, φαμὲν τὴν πεζὴν μάχην τὴν ἐν Μαραθῶνι γενο

* καθήκειν f.—" εὐσέλμους Ξfht.—ν ἐελδομένοις Ξ. ἐπιρέπει — ἀλλ ̓ εfήr. —ν ἀποπαπτανέουσιν ΑΩυ: ἀποπτανέουσιν *ς.—ε καὶ η. — τοιούτοις...πόλεων] lacuna in Z. b ἐρετρικῆς ΑΞΩ ht.—c καὶ ante παντοδαπών add ΑΞΩ. ἀνθρώ

πεντηκονταρχίας] Praefectura navis actuaria quinquaginta remorum; πεντηκόντορος (int. νuis) est enim navis actuaria, quæ quinquaginta remis agitur, vid. Pollux i. 82. 119. Suid. Harpocrat. Ante παντοδαπών Cod. Voss. habet καὶ, ut Ficin. quoque vertit: nam cum arte gubernatoria et quinquaginta virorum principatu et remigio virorumque et vilium hominum opere res navalis geratur. Quod viam nobis monstravit ad emen

dationem, quam recepimus, inveniendam. Διὰ enim, quod vulgo ante κυβερ νητικῆς legitur (Ald. Lov. Bas. 1. et 2. διακυβερνητικῆς scribunt), ante παντοδαπῶν posuimus pro καὶ illo in Cod. Voss. Hac demum ratione sensus emergit perspicuus. Ceterum de nautis, ut de vilissimo et incultissimo hominum genere, noster loquitur, ut solent veteres, vid. Heind. ad Phaedr. p. 239. Αsτ.

μένην καὶ ἐν Πλαταιαῖς τὴν μὲν ἄρξαι τῆς σωτηρίας τοῖς Ἕλλησι, τὴν δὲ τέλος ἐπιθεῖναι, καὶ τὰς μὲν βελτίους τοὺς Ἕλληνας ποιῆσαι, τὰς δὲ οὐ βελτίους, ἵν ̓ οὕτω λέγωμεν περὶ τῶν τότε ξυσσωσασῶν ἡμᾶς μαχῶν· πρὸς γὰρ τῇ περὶ Σαλαμῖνα τὴν περὶ τὸ ̓Αρτεμίσιον σοι προσθήσω κατὰ θάλατταν μάχην. ἀλλὰ γὰς ἀποβλέποντες νῦνε πρὸς πολιτείας ἀρετὴν καὶ χώρας φύσιν σκοπούμεθα καὶ νόμων τάξιν, οὐ τὸ σώζεσθαί τε καὶ εἶναι μόνον ἀνθρώποις τιμιώτατον ἡγούμενοι, καθά περ οἱ πολλοί, τὸ δ ̓ ὡς βελτίστους γίγνεσθαι τε καὶ εἶναι τοσοῦτον χρόνον ὅσον ἂν ὦσιν. εἴρηται δ ̓ ἡμῖν, οἶμαι, καὶ τοῦτο ἐν τοῖς πρόσθεν.

ΚΛ. Τί μήν;

αν

ΑΘ. Τοῦτο τοίνυν σκοπώμεθα μόνον, εἰ κατὰ τὴν αὐ τὴν ὁδὸν ἐρχόμεθα βελτίστην οὖσαν πόλεσι κατοικίσεων πέρι καὶ νομοθεσιῶν.

ΚΛ. Καὶ πολύ γε.

§. 5. ΑΘ. Λέγε δὴ τοίνυν τὸς τούτοις ἑξῆς, τίς ὁ καὶ τοικιζόμενος ὑμῖν λεὼς ἔσται; πότερον ἐξ ἁπάσης Κρήτης ὁ ἐθέλων, ὡς ὄχλου τινὸς ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις γεγενημένου πλείονος ἢ κατὰ τὴν ἐκ τῆς γῆς τροφήν; οὐ γάρ

των σπουδαίων τ. γίγνοιτ' f, γένοιτο 1. στερουμένη υ.—8 γοῦν τ.— σκου πούμεθα ή.— κατοικήσεων ΞΩεΐ.— τὸ οm υ.— ἑκάστου f. ξ. 1. γίγνεσθαι

τῆς σωτηρίας] Ald. Lov. et Bas. 1. τὴν σωτηρίαν. De pugnis maritimis ad Salamina et Artemisium et terrestri illa ad Plateas, in qua Mardonius dicitur interfectus esse, vid. Herodot. viii. i. Diodor. Sic. xi. 31. Justin. ii. 13. Cf. Mangei. ad Philon. adv. Flacc. p. 541. t. ii. AST.

πολιτείας ἀρετὴν] Sic omnes libri; solus Stephanianus commate post πολιτείας distinguit. Ficin. quoque, verum spectantes nunc civilis disciplinæ virtutem, et regionis naturam et legum ordinem consideramus. Paulo post Ald. Lov. Bas. 1. et 2. ἀρχόμεθα το ερχόμεθα. AST.

§. 3. ὡς ὄχλου τινός] Cornar. vertit, utrum ex universa Creta qui volet, utpote magna in singulis civitatibus turba redundante, aut juxta alimenti ex terra rationem. Similiter Ficin. utrum qui

m

cunque velint ex tota Creta, quasi magna
in singulis civitatibus turba superfluat?
An ad ipsius agri vires electi. Sed pri-
mum viri docti non adverterunt compa-
rativum πλείονος, cui respondet ἢ κατὰ
(quam pro alimentis, h. e. quam ut terra
fruges ad omnes alendos sufficiant: de
præpos. κατὰ vid. Rittersh. ad Οppian.
Cyneg. ii. 521.); deinde opponi Cre-
tenses veteres Græcis; quocirca sequi-
tur, οὐ γάρ που τὸν βουλόμενόν γε Ελ-
λήνων ξυνάγετε. Ex his patet, πότερον,
non sequente ή (an) positum, simpliciter
s. affirmative, non dubitanter interro-
gare, et verba ὡς ὄχλου-γεγενημένου
(quippe quum multitudo-sit) explica-
tionis causa adjecta esse. Idcirco post
ἐθέλων interrogationis signum posuimus,
quod libri editi post rpoon habent.
Μox στρατόπεδον, est i. q. πλῆθος 5.
ὄχλος. Ast.

tr. ii. 338.

που τὸν βουλόμενόν γε Ἑλλήνων συνάγετε." καί τοί τι νας ὑμῖν ἔκ τε "Αργους ὁρῶ καὶ Αἰγίνης καὶ ἄλλοθεν τῶν 11. 708. Ἑλλήνων εἰς τὴν χώραν κατῳκισμένους. τὸ δὲ δὴ παρὸν ἡμῖν λέγε, πόθεν ἔσεσθαι φῂς στρατόπεδον τῶν πολιτῶν τὰ νῦν;

n

ΚΛ. Εκ τε Κρήτης ξυμπάσης ἔοικε γενήσεσθαι, καὶ τῶν ἄλλων δὲ Ἑλλήνων μάλιστά μοι φαίνονται τοὺς ἀπὸ Πελοποννήσου προσδέξεσθαι° ξυνοίκους. καὶ γὰρ ὁ νῦν δὴ λέγεις, ἀληθὲς φράζεις, ὡς ἐξ Αργους εἰσί, καὶ τό ફુદ μάλιστ ̓ εὐδοκιμοῦν τὰ νῦν ἐνθάδε γένος, τὸ Γορτυνικόν· ἐκ Γόρτυνος γὰρ τυγχάνει ἀπῳκηκὸς ταύτης τῆς Πελοποννησιακῆς.

ΑΘ. Οὐ τοίνυν εὔκολος ὁμοίως γίγνοιτ' ἂν ὁ κατοικισ11. ii. 339. μὸς ταῖς πόλεσιν, ὅταν μὴ τὸν τῶν ἐσμῶν γίγνηται τρός που, ἓν γένος ἀπὸ μιᾶς τὸν χώρας οἰκίζηται, φίλον παρὰ φίλων, στενοχωρία τινὶ πολιορκηθεν γῆς ἤ τισιν ἄλλοις τοιούτοις παθήμασιν ἀναγκασθέν. ἔστι δ ̓ ὅτε καὶ στάσεσι βιαζόμενον ἀναγκάζοιτ' ἂν ἑτέρωσε ἀποξενοῦσθαι πόλεως τι μόριον· ἤδη δέ ποτε καὶ ξυνάπασα πόλις τινῶν ἔφυγεν, ἄρδην κρείττονι κρατηθεῖσα πολέμῳ. ταῦτ ̓ οὖν πάντ ̓ ἐστὶ

αν

ΞΩνήτ. προσδέξασθαι ΞΩυft.—ν ξ. Απεft.— ὥσπερ Ξεξ.—r ἐκ γῆς ταύτης τ.

ἔοικε γίγνεσθαι] Sic libri, quos inspicere nobis licebat, omnes legunt præter Stephanianum, in quo γενήσεσθαι extat, quod Steph. sine causa reposuit, quum præsens post verba, quæ rem dubitanter significant, ut oἴεσθαι, δοκεῖν, ἐοικέναι, sæpissime pro futuro ponatur, vid. exempla collecta ad Viger. p. 211. ed.

Hermn. Ast.

λέγεις] Infertur φράζεις, ut Sophist. 217. Ε. σοῦ λέξαντος, ὡς εἶπες, ubi vid. Heind. Cf. ad iii. 4. Deinde libri, excepto Steph. εὐδοκιμοῦντα et ἀπῳκηκώς, vitiose. De Gortyna Cretica vid. Plin. Hist. Nat. iv. 12. Pompon. Mel. ii. 7. et de Arcadica Plin. Hist. Nat. iv. 6. ταύτης est notæ s. celebris illius, ut constat. AST.

ἓν γένος] Scilicet nisi una gens. Verba φίλον παρὰ φίλων explicationi inserviunt prægressorum ἓν γένος ἀπὸ μιᾶς τὸν χώρας. Heind. ad Protagor. p. 603.

pro asyndeto orationem habuit. Ast.

στενοχωρία] Angustia loci, ut Theat p. 195. Α. ἐὰν δὲ πρὸς πᾶσι τούτοις ἐπ ̓ ἀλλήλων ξυμπεπτωκότα ᾖ ὑπὸ στενοχω ρίας. Ælian. V. H. ii. 61. iii. 23. Sic στενοχωρεῖν, angustum reddere, v. Dorvill. ad Charit. p. 429. Kypk. Observat. Sacr. t. ii. p. 248. et Hemsterhus. ad Lucian. Nigrin. p. 52. Deinde πολιορ κεῖσθαι sensu translato est inopia premi, urgeri et vexari, ut solent, qui obsidentur. Sic Xenoph. Cyrop. vi. 1. 15. τὰ μὲν ἐπιτήδεια πλείω ἕξουσιν, ὁπότεροι ἂν πλείω δύνωνται λαβόντες ἀποτίθεσθαι, πολιορκήσονται δὲ, ὁπότεροι ἂν ἥττους ὦσι. Cf. Menor. Socr. iii. 1. §. 13. 5. 17. Alcibiad. ii. p. 142. Α. ὑπὸ τῶν συκοφαντῶν πολιορκούμενοι πολιορκίαν οὐδὲν ἐλάττω τῆς ὑπὸ τῶν πολεμίων διε τέλεσαν. Μox άρδην non est simul, ut interpretes vertunt, sed prorsus, παντε λῶς, et κρείττονι, cui impar erat. Asr.