NOMO I,

Γ.

او

11. 676.

§. 1. Ταῦτα μὲν οὖν δὴ ταύτη πολιτείας δ' ἀρχὴν διορ τίνα ποτὲ φῶμεν γεγονέναι; μῶν οὐκ ἐνθένδε τις ἂν αὐτὴν ῥᾷστά τε καὶ κάλλιστα κατίδοι;

ΚΛ. Πόθεν;

ΑΘ. Ὅθεν περὺ καὶ τὴν τῶν πόλεων ἐπίδοσιν εἰς ἀρε‐ τὴν μεταβαίνουσαν ἅμα καὶ κακίαν ἑκάστοτε θεατέον. ΚΛ. Λέγεις δὲ πόθεν;

ΑΘ. Οἶμαι μὲν ἀπὸ χρόνου μήκους τε καὶ ἀπειρίας καὶ τῶν μεταβολῶν ἐν τῷ τοιούτῳ.

ΚΛ. Πῶς λέγεις;

ΑΘ. Φέρε, ἀφ' οὗ πόλεις τ ̓ εἰσὶ καὶ ἄνθρωποι πολιτευόμενοι, δοκεῖς ἄν ποτε κατανοῆσαι χρόνου πλῆθος ὅσον γέγονεν;

♣ TAÛTA S.—B TEep add Anfhr.—c Thν om v, post wóλewv ponit h.—d eis A: èπ'

§. 1. ταῦτα] Legitur etiam ταύτῃ, STEPH.

ταῦτα μὲν οὖν δὴ ταῦτα] Hac quidem hactenus. Polit. ii. 4. ταῦτα μὲν δὴ οὕτω. Aristoph. Plut. 8. καὶ ταῦτα μὲν δὴ ταῦτα. Cod. Voss. οὖν ταύτῃ. Asr.

μεταβαίνουσαν] Malim μεταβαινουσῶν. Aristot. Polit. iv. 5. p. 241. συμβαίνει δὲ τοῦτο μάλιστα μετὰ τὰς μεταβολὰς τῶν πολιτειῶν. οὐ γὰρ εὐθὺς μεταβαίνον

Plat.

σιν. Ac nescio an ita legerit Procl.
in Tim. ii. p. 88. πολιτείας γὰρ ἀρχὴν
ζητήσας, ἀφ ̓ ἦς εἰς ἀρετήν τε καὶ κακίαν
μεταβαίνουσιν αἱ πόλεις, ἐπήγαγε λέ-
γεις δὲ πόθεν; κ. τ. λ. BOECKH. p. 155.

μεταβαινουσῶν] Sic cum Βoeckhio
scripsimus pro μεταβαίνουσαν. Ficinus
simpliciter vertit: unde civitatum quo-
que incrementum et ad virtutem et ad
vitium licet inspicere. Asr.

VOL. VIII.

A

Bek.

III. ii. 277.

III. ii. 278.

ΚΛ. Οὔκουν ῥᾴδιόν γε οὐδαμῶς.

ΑΘ. Τὸ δέ γε, ὡς ἄπλετόνβ τι καὶ ἀμήχανον ἂν εἴη.
ΚΛ. Πάνυ μὲν οὖν τοῦτό γε.

ΑΘ. Μῶν οὖν οὐ μυρίαι μὲν ἐπὶ μυρίαις ἡμῖν γεγόνασι πόλεις ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ, κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ τοῦ πλήθους λόγον οὐκ ἐλάττους ἐφθαρμέναι; πεπολιτευμέναι δ ̓ αὖ πάσας πολιτείας πολλάκις ἑκασταχοῦ, καὶ τοτὲ μὲν ἐξ ἐλαττόνων μείζους, τοτὲ δὲ ἐκ μειζόνων ἐλάττους, καὶ χείρους ἐκ βελτιόνων γεγόνασι καὶ βελτίους ἐκ χεσα ρόνων;

ΚΛ. Αναγκαῖον.

Τ

ΑΘ. Ταύτης δὴ πέρι λάβωμεν," εἰ δυναίμεθα, τῆς με ταβολῆς τὴν αἰτίαν· τάχα γὰρ ἂν ἴσως δείξειεν ἡμῖν τὴν πρώτην τῶν πολιτειῶν γένεσιν καὶ μετάβασιν.

*s. τ' om v. ῥάιδιόν γε Ω,
στόν υ: ἄπειρόν *ς. — οὖν υ.—i
χοῦ πολλάκις τ.— ποτέ ποτέ ξ.

ον γε

ῥαίδιον Α : ῥᾷόν γε *5.8 ἄπλετόν Ωξι, ἄπλειο post μῶν omisi ye cum Af et mg 2.

ἑκαστα καὶ ἐκ υ.— πέρι λάβωμεν ΞΩυfht : περιλά

ῥᾷον] In vet. ῥᾴδιον. verum et alibi Pᾷor invenitur apud hunc scriptorem, ubi comparationis significatio locum nullum habet. STEΡΗ.

ῥᾴδιον] Sic Cod. Voss. et Ficin. nequaquam id facile. Vulgo ῥᾷor, solemni permutatione, vid. Heind. ad Phædon. p. 66. sq. In Cod. Voss. abest ye, quæ tamen particula in responsis poni solet, affirmandi vi prædita, ut i. 14. fin. Vid. Boissonad. ad Philostrat. p. 306. A ST.

ὡς ἄπειρον] Ως est perquam, ut vi. 18. p. 816. Β. ὡς ὀρθῶς ἅμα καὶ μουσικῶς ὠνόμασεν. Εpinom. 4. p. 979. D. ὡς εἰκότως εἶπες, ὅτι cet. Vid. Eustath. ad Iliad. Α. p. 60. et Heind. ad Cratyl. p. 41. et Phædon. §. 90. De τὸ δὲ vid. ad i. 6. Ast.

ἐκ χειρόνων] Αld. Lov. Bas. 1. χείρων, vitiose. Asr.

ταύτης δὴ περιλάβωμεν-τῆς μεταβολῆς τὴν αἰτίαν] Non prorsus simile Sophist. p. 249. D. ἆρ ̓ οὐκ ἐπιεικῶς ἤδη φαινόμεθα περιειληφέναι τῷ λόγῳ τὸ ὄν; Sed omnino scribendum e Bas. 2. δὴ περὶ (sive, ut vulgo scribitur, πέρι) λάβωμεν, quod et ipse conjeceram, et nuperrime conjectum reperi ab Heind. ad Theætet. §. 83. Legg. x. p. 898. E.

τῷ μόνῳ δὴ καὶ διανοήματι λάβωμεν αὐτ τοῦ πέρι τὸ τοιόνδε. Aristot. Polit. i. 6. p. 29. λάβωμεν δὲ περὶ αὐτῆς τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν. Plat. Phed. p. 246. D. τὴν δ ̓ αἰτίαν τῆς τῶν πτερῶν ἀποβολῆς, δι ̓ ἣν ψυχῆς ἀποῤῥεῖ, λάβωμεν. Ac ne dubites dici αἰτίαν περί τινος λαβεῖν, εἰδέναι etc. v. Phædon. p. 96. Ε. περὶ τούτων τὴν αἰτίαν εἰδέναι. p. 97. C. εἰ οὖν τις βούλοιτο τὴν αἰτίαν εὑρεῖν περὶ ἑκάστου. Ει ib. D. άσμενος εὑρηκέναι ᾤμην διδάσκαλον τῆς αἰτίας περὶ τῶν ὄντων. p. 98. D. καὶ αὖ περὶ τοῦ διαλέγεσθαι ὑμῖν ἑτέρας τοιαύτας αἰτίας λέγοι. Rep. i. p. 329. D. ἀλλὰ καὶ τούτων πέρι καὶ τῶν γε πρὸς τοὺς οἰκείους μία τις αἰτία ἐστιν. BoECKH. p. 155, 156.

ταύτης δὴ περὶτῆς μεταβολῆς] Ald. Lov. Bas. 1. et 2. πέρι λάβωμεν, Ste phan. et Bip. περιλάβωμεν. Περὶ, a nomine suo divulsum (vid. i. 10.), genitivi circumlocutio est, ut Phædon. 96. E. Polit. i. 3. p. 329. D. Sic et Legg. iv. 11. p. 720. Ε. τὴν περὶ γενέσεως ἀρχήν. x. 4. p. 889. Β. τὰ μετὰ ταῦτα ἂν σώματα γῆς τε καὶ ἡλίου καὶ σελήνης ἄστρων τε πέρι διὰ τούτων γεγονέναι. xii. 6. 951. Ε. ἔτι δὲ ὁ περὶ τῆς παιδείας πάσης ἐπιμελητής. Sic x. 2. 886. D. Cf. Heusinger. ad Plutarch. de lib. educat.

ΚΛ. Εὖ λέγεις, καὶ προθυμεῖσθαι δεῖ σὲ μὲν ὃ διανοεῖ περὶ αὐτῶν ἀποφαινόμενον, ἡμᾶς δὲ ξυνεπομένους.

ΑΘ. Αρ ̓ οὖν ὑμῖν οἱ παλαιοὶ λόγοι ἀλήθειαν ἔχειν τινὰ δοκοῦσιν ;

ΑΘ. Τὸ πολλὰς ἀνθρώπων φθορὰς γεγονέναι κατα

βωμεν 5.- μεταβολήν Ωυξή, μεταβολὴν 1.—ν ἡμῖν Ωυfht.-9 δὲ ς.—r ποτέ οπι

II.

111. ii. 279.

κλυσμοῖς τε καὶ νόσοις καὶ ἄλλοις πολλοῖς, ἐν οἷς βραχύ τι τῶν ἀνθρώπων λείπεσθαι γένος.

ΚΛ. Πάνυ μὲν οὖν πιθανὸν τὸ τοιοῦτον πᾶν παντί. ΑΘ. Φέρε δή, νοήσωμεν μίαν τῶν πολλῶν ταύτην τὴν τῷ κατακλυσμῷ ποτὲ γενομένην.

ΚΛ. Τὸ ποῖόν τι περὶ αὐτῆς διανοηθέντες;

او

S

ΑΘ. Ὡς οἱ τότε περιφυγόντες τὴν φθορὰν σχεδὸν ὄρειοί τινες ἂν εἶεν νομῆς, ἐν κορυφαῖς που σμικρὰ ζώπυρα τοῦ τῶν ἀνθρώπων διασεσωσμέναι γένους.

ΚΛ. Δῆλον.

ΑΘ. Καὶ δὴ τοὺς τοιούτους γε ἀνάγκη που τῶν ἄλ λων ἀπείρους εἶναι τεχνῶν καὶ τῶν ἐν τοῖς ἄστεσι πρὸς ἀλλήλους μηχανῶν εἴς τε πλεονεξίας καὶ φιλονεικίας, καὶ ὁπόσ' ἄλλα κακουργήματα πρὸς ἀλλήλους ἐπινοοῦσιν. ΚΛ. Εἰκὸς γοῦν.

ΑΘ. Θῶμεν δὴ τὰς ἐν τοῖς πεδίοις πόλεις καὶ πρὸς θαλάττη κατοικούσας ἄρδην" ἐν τῷ τότε χρόνῳ διαφθεί ρεσθαι;

§. νομῆς pr Α, νομηις Ω : νομείς *ς. — διασεσωσμένα γενους ΑΩυfht: γένους

Ελλάδα τόπον μυρίαι μὲν φθοραὶ κατέσ-
χον, ἐξαλείφουσαι τὴν μνήμην τῶν γεγο-
νότων. Ast.

βραχύ τι τὸ γένος] Vulgo articulus
τὸ abest, quem Boeckh. bene monuit in.
terponendum esse, ut Politic. l. 1. το
τῶν ἀνθρώπων γένος ὀλίγον τι περιλείπε-
ται. Asr.

κατακλυσμῷ ποτὲ] In Euseb. deest ποτέ. Mox idem legit τὸ ποῖον δὴ, sed ποῖος solet pronomen τis comitem habere, uti patet e locis, quæ Boeckh. citavit; quibus adde Legg. x. 12. p. 904. B. Xenoph. Hist. Græc. iv. 13. λέξον μοι, ἔφη, ποίου τινὸς γένους ἐστίν; Memor. Socr. iv. 6. 2. ποῖόν τι νομίζεις εὐσέβειαν εἶναι. In his pronomini τis respondet particula nostra wohl. AST.

ὄρειοί τινες-νομῆς] Vulgo νομεῖς. De sententia, similiter Tim. p. 22. D. ὅταν δ ̓ αὖ οἱ θεοὶ τὴν γῆν ὕδασι καθαίροντες κατακλύζωσιν, οἱ μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι διασώζονται βουκόλοι νομῆς τε, οἱ δ ̓ ἐν ταῖς παρ' ὑμῖν πόλεσιν εἰς τὴν θάλασσαν ὑπὸ τῶν ποταμῶν φέρονται. Cf. Theo

phil. ad Autolyc. iii. 18. p. 332. ed. Wolf. Ceterum & cum optativo conjunctum rem tantummodo probabilem indicat. Sic c. 2. ἠφανισμέναι ἂν εἶεν ἐν τῷ τότε. Vid. Matthia Gr. Gr. p. 721. AST.

ζώπυρα] Igniculi et semina (ut Cicero de finib. v. 7. Tusc. disput. iii. 1. de legib. i. 12. ubi v. Görenz. p. 49.) Ex Homerico (Odyss. Ε. 490.) fuxit : σπέρμα πυρὸς σώζων. Vid. F. Gronov. Observatt. iv. 1. p. 42. et T. Hemsterhus. ad Lucian. Tim. p. 336. t. i. Bip. Locos eorum, qui Platonem imitati sunt, collegit Ruhnken. ad Tim. p. 129. sq.

Ceterum comma, quod vulgo post voμῆς extat, post ποῦ posuimus, sensu jubente.Deinde ἐπινοοῦσιν pro ἐπινοοῦσι cum Eusebio scripsimus. AST.

ἄρδην] Codd. Voss. et Paris. ἆρα ἦν. Μοχ σπουδαίως, ut Εuseb. ; sed rectius habet σπουδαίας jam propter τέχνας illas et unxavàs, de quibus paulo ante exposuit. De ἐχόμενον τέχνης vide ad vii. 20. Asr.