What a blunt fellow is this grown to be.
He was quick mettle when he went to school.

CASSIUS.

So is he now, in execution

Of any bold or noble enterprize,
However he puts on this tardy form.

This rudeness is a sauce to his good wit,
Which gives men stomach to digest his words
With better appetite.

BRUTUS.

And so it is. For this time I will leave you:
To-morrow, if you please to speak with me,
I will come home to you: or, if you will,
Come home to me, and I will wait for you.

CASSIUS.

[Exit CASCA.

I will do so: till then, think of the world. [Exit BRUTUS.
Well, Brutus, thou art noble; yet, I see,
Thy honourable metal may be wrought
From that it is dispos'd: 1) therefore, 't is meet
That noble minds keep ever with their likes;
For who so firm that cannot be seduc'd?
Cæsar doth bear me hard, 2) but he loves Brutus:

If I were Brutus now, and he were Cassius,

1) d. i. het edel metaal kan tot wat anders bewerkt worden dan waartoe het bestemd is. Bij dispos'd denke men to.

2) d. i. kan mij niet best lijden.

He should not humour me. 1) I will this night,
In several hands, in at his windows throw,
As if they came from several citizens,
Writings, all tending to the great opinion
That Rome holds of his name; wherein obscurely
Cæsar's ambition shall be glanced at;

And, after this, let Cæsar seat him sure,

For we wil shake him, or worse days endure.

[Exit.

SCENE III.

A street.

Thunder and lightning. Enter, from opposite sides, CASCA

Good even,

and CICERO.

CICERO.

Casca. Brought you Cæsar home? 2) Why are you breathless, and why stare you so?

CASCA.

Are not you mov'd, when all the sway of earth 3)
Shakes like a thing unfirm? O, Cicero !

I have seen tempests, when the scolding winds
Have riv'd the knotty oaks; and I have seen
The ambitious ocean swell, and rage, and foam, 4)
To be exalted with the threatening clouds;

But never till to-night, never till now,

Did I go through a tempest dropping fire.

1) d. i. hij, namelijk Caesar, zou mij door al de bewijzen zijner liefde niet tevreden stellen, m. a. w. hij zou mij niet omstemmen.

2) Volmaakt ons: iemand te huis brengen. Tegenwoordig gebruikt men die spreekwijze in het Engelsch niet meer.

3) d. i. de geheele massa der aarde.

4) De zee heet hier ambitious juist omdat zij wil be exalted with the threatening clouds. In deze laatste uitdrukking heeft with den zin van to the same height with.

Either there is a civil strife in heaven,
Or else the world, too saucy with the gods,
Incenses them to send destruction. 1)

CICERO.

Why, saw you any thing more wonderful? 2)

CASCA.

A common slave (you know him well by sight) 3)
Held up his left hand, which did flame and burn
Like twenty torches join'd; and yet his hand,
Not sensible of fire, remain'd unscorch'd.
Besides (I have not since put up my sword),
Against the Capitol I met a lion,

Who glar'd upon me, and went surly by,
Without annoying me: and there were drawn
Upon a heap a hundred ghastly women,

Transformed with their fear, 4) who swore they saw

1) De oorzaak van het noodweer wordt door Casca gezocht óf in een twist tusschen de goden zelf óf in hun verbolgenheid op de aarde, die door haar ondeugden hun toorn heeft opgewekt.

2) Terwijl Casca reeds in den tempest dropping fire de hand der. goden ziet, vindt de wetenschappelijk gevormde Cicero daarin nog geen grond voor het aannemen van de werking eener bovennatuurlijke macht. Daarvoor zou er iets moeten gebeurd zijn, dat een meer wonderbaar karakter had. Vandaar zijn vraag aan Casca, of hij dan gezien heeft any thing more wonderful. Het bevestigende antwoord op die vraag volgt dan in Casca's verhaal.

3) Er is wel iets vreemds in, dat Casca van den publieken slaaf zegt, dat Cicero hem wel van aanzien kent. Het bracht Dyce tot de vraag, of you know niet in you'd know moest worden veranderd, waarvan de beteekenis zou zijn: you would recognise him for a common slave, zoodat Casca met die woorden er rekenschap van geeft, waarom hij hem zoo bepaald a common slave noemt.

4) De beteekenis van transformed with their fear is: van vrees geheel ontdaan, zich zelf niet meer. In dien zin lezen we het woord transformation ook in Hamlet (II. 2), tegelijk met zijn verklaring,

Something have you heard

Of Hamlet's transformation; so I call it,

Sith nor th' exterior nor the inward man
Resembles that it was.

Men, all in fire, walk up and down the streets.
And yesterday the bird of night did sit,
Even at noon-day, upon the market-place,
Hooting and shrieking. When these prodigies
Do so conjointly meet, let not men say,
>> These are their reasons, - they are natural;"
For, I believe, they are portentous things 1)
Unto the climate that they point upon.

CICERO.

Indeed, it is a strange-disposed time:

But men may construe things after their fashion,
Clean from the purpose of the things themselves 2).
Comes Cæsar to the Capitol to-morrow?

CASCA.

He doth; for he did bid Antonius

Send word to you, he would be there to-morrow.

1) Zoo wonderbare verschijnselen zijn vrij wat meer dan enkel natuurlijke gebeurtenissen; ze hebben een doel, en wel om voorteekens van onheil te zijn. 2) Ook hier laat de dichter Cicero weer als een man van wetenschap, en dus ook van twijfel en voorzichtigheid, spreken. Hij erkent, dat er vreemde dingen gebeuren, maar hij wil niet, dat ieder zich daarom het recht toekenne, hun doel aan te wijzen, ze te verklaren. Er is in zulke verklaringen te veel subjectiefs; ieder geeft ze naar zijn eigen meening, op zijn eigen manier (after their fashion); van de waarheid, van het objectieve, de ware beteekenis der verschijnselen, van the purpose of the things themselves, wijkt hij daarin misschien ver af. Clean from is: geheel en al afwijkend van, hetzelfde als quite from in II. 1.

CASCA.

A Roman.

CASSIUS.

Casca, by your voice.

CASCA.

Your ear is good. Cassius, what night is this!

CASSIUS.

A very pleasing night to honest men.

CASCA.

Who ever knew the heavens menace so ?

CASSIUS.

Those that have known the earth so full of faults.
For my part, I have walk'd about the streets,
Submitting me unto the perilous night;
And, thus unbraced, Casca, as you see,

Have bar'd my bosom to the thunder-stone 1):

And, when the cross 2) blue lightning seem'd to open
The breast of heaven, I did present myself

Even in the aim and very flash of it.

CASCA.

But wherefore did you so much tempt the heavens?

It is the part of men to fear and tremble,

1) De dondersteen is a stone fabulously supposed to be emitted by thunder." In Othello (V. 2) lezen we:

Are there no stones in heaven,

But what serve for the thunder?

en in Cymbeline (IV. 2):

Fear no more the lightning-flash,

Nor the all-dreaded thunder-stone;

terwijl we in hetzelfde stuk (V. 5) de verwensching vinden: The Gods throw stones of sulphur on me, if etc.

2) The cross lightning is: de kronkelende bliksem.