بازیگر و نابغه

مقدمه

آخرین چیزی که برای این داستان می­نویسم، مقدمه آن است. پیش­تر از آن­که داستانی شکل بگیرد، شخصیت­ها شکل می­گیرند. جزییات ماهوی شخصیت­ها، روند منطقی داستان را پیش می­برند و تقابل آن­ها، خرده روایت­ها را تصویر می­کند. آن­طور که وقتی به محتوای ذهنم نگاه می­کنم، دو شخصیت روی نیم­کت پارک نشسته­اند و همدیگر را کنجکاوانه واکاوی می­کنند. هیچ وقت نمی­توانم مطمئن باشم که آنکه می­بینیم، شخصیت داستانم نشود. از پیش نمی­شود گفت که مفاهیم ذهنم با کدام یک از آدم­هایی که دیده­ام همراه می­شوند و نمی­شود حدس زد که پیرنگ داستان به دوش چه کسی خواهد افتاد. این­بار، دختری با چشم­های براق سیاه، از روی پرده سینمایی در اصفهان و پسری با بینی کج عقابی، از یک کنفرانس علمی در سنت پترزبورگ فلوریدا. کنار این دو، چند نفر دیگر که کم و بیش می­شناسمشان. مکالمه آغاز شد و داستان بازیگر و نابغه شکل گرفت و حالا این داستان روبه­روی شماست.