277. quum in Prometheo ver. 351, sqq. Aetnae vim describit, ad eandem eruptionem, praesertim ver. 367, respexisse videtur, quam hoc carmine Pindarus spectavit.) Jam facilis transitus erat ad urbem Aetnam, et ab hac ad conditorem coloniae, Hieronem, ejusque in Pythicis ludis reportatam victoriam, cum quâ satis aptè cohaerent laudes, quae ceteris illius rebus gestis, ad quas deinde digreditur, tribuit. Tum hortatur, ut pergat gloriosâ, quam ingressus sit, vià : vota denique ac preces addit, quibus à diis petit, ut et in posterum Aetnam, Hieronis coloniam, ipsumque Hieronem curâ suâ amplecti, ejusque gloriam augere velint. GEDIKE.

Ver. 13. Χρυσέα] Longum foret doctorum virorum in hac sententiâ ordinandâ enumerare discrepantias; verus ordo videtur esse: Χρυσέα φόρμιγξ, Απόλλωνος καὶ ἰοπλοκάμων Μουσῶν σύνδι τον κτέανον ! Ο aurea cithara, Apollinis et Musarum violaceos-crineshabentium adjutrix possessio! quod ornatè dictum putat Heynius pro simplici: φόρμιγξ, σύνδικος Απόλλωνος καὶ Μουσῶν. Angl. Ο Lyre, associate of Apollo and the Muses!

47. Τᾶς ακούει μὲν βάσις,—] ἔπεται ὁ τῶν χορευτῶν ῥυθμός. Schol. τᾶς, Dor. pro τῆς, quod pro ἧς. —ἀγλαΐας αρχα] ἀμφίβολον, πότερον ἡ βάσις ἀγλαΐας ἀρχὴ οὖσα, ἢ σὺ, ὦ κιθάρα, ἀγλαΐας τυγχά νεις αρχή. Schol. Prior interpretatio sic se habet Angly whom the step, ushering in the festive joy, obeys: posterior, quae forsan vera, sic: whom the step obeys, Ο thou Sovereign of the festive joy : the Singers too obey thy notes, whenever, gently touched, thou performest the preludes of the choir-leading hymns. φροίμιον, quod pro προοίμιον, uti recte observavit Gedikius, pro toto hymno sumitur. αμβολάς, pro αναβολάς. Haec autem optimè illustrant sequentia praestantissimi poëtae Lyrici Anglicani: Thee the voice, the dance, obey, Temper'd to thy warbled lay. Gray's Progress of Poesy. I. 3. ὁ δὲ νοῦς· ἧς (σοῦ, ὦ κιθάρα,) κατακούει μὲν ἡ τῶν ποδῶν κροῦσις, τῆς εὐφροσύνης καὶ τῆς διαχύσεως ἀρχὴ οὖσα· πείθονται δὲ καὶ οἱ ἀοιδοὶ τοῖς σοῖς συνθή μασιν, ὅταν τῶν προοιμίων, τῶν ἡγουμένων τῶν χορῶν, τὰς προιναφωνήσεις καὶ κρούσεις διακινουμένη κατασκευάζης. Schol.

8. Καὶ τὸν αἰχματων κεραυνὸν σβεννύεις αενάου πυρός.] Poëtice pro αέναον πῦρ τοῦ αἰχμητοῦ κεραυνού. Sensus est: Jupiter ipse cantu Musarum delinitus in dulcem quasi soporem solvitur, ita ut fulmen excidat manibus et extinguatur. αἰχματας κεραυνός est ful men cuspidatum. GEDIKE.

9-14. Λενάου πυρός.] τὸ αέναον κυρίως ἐπὶ τῶν ὑδάτων τίθεται. καταχρηστικῶς δὲ ὁ Πίνδαρος νῦν καὶ ἐπὶ τοῦ κεραυνοῦ τάττει, ἀντὶ τοῦ ἄσβεστον. σκάπτῳ Δωρικῶς, τῷ σκήπτρῳ. Διὰς αἰετὸς] πάνυ γὰρ διετύπωσεν, ὅτι δὴ ὁ ἀετὸς ἐπικαθήμενος τῷ τοῦ Διὸς σκήπ τρῳ, καὶ κατακηλούμενος ταῖς Μουσικαῖς ᾠδαῖς εἰς ὕπνον κατάγε ται, ἀμφοτέρας χαλάσας τας πτέρυγας, καὶ ταλαντευόμενος καὶ ζυγοστατούμενος. ν. 14. κατέχευας, φησὶν, ὦ κιθάρα, ἀπαλὸν καὶ ἡδὺ κλείθρον κατὰ τῶν βλεφάρων, ἀντὶ τοῦ, εἰς ὕπνον καταφερόμε νος ὑπὸ σοῦ, ὦ κιθάρα, ὁ ἀετὸς αἰωρεῖται τὸν νῶτον ἐπὶ θάτερα μέ πων. Schol.

10. —ἀνὰ σκάπτῳ] Nihil hoc loco expressius cogitari potest ad vim Musices declarandum. Aquila, Jovis sceptro insidens, obdormiscit alis utrinque pendentibus, et nutat in sceptro.-Aquila Jovis, plerumque Jovis pedibus astans, aut propter eum volans

fingitur. Aquilam sceptro insidentem sumsit forsan poëta ex aliquo 277. simulacro Jovis. Sed magis verisimile est, Phidiam in simulacro Jovis Olympii fingendo, praeter notum illum Homeri locum, (II. α, 528, sqq.) respexisse quoque hunc nostrum locum. Finxit enim aquilam sceptro Jovis insidentem. [Vide Pausan. L. V. c. 11.] ó dè ὄρος ὁ ἐπὶ τῷ σκήπτρῳ καθήμενος, ἐστὶν ὁ ἀετός. GEDIKE. χαλάξαις, pro χαλάξας, quod Dor. pro χαλάσας, ἃ χαλάω, lago, remitto.

13-16. —κελαινῶπιν-νεφέλαν] De somno loquitur, quem cum atrá nebula comparat. Kelavõлis fem. à masc. zelaivάūns, quod non solùm est nigris oculis praeditus, sed etiam niger aspectu, ut h. 1. GEDIKE. [zαTEXEvas, offundis. De aor. in hoc sensu vide Vol. I. ad p. 19. n. 6.] dyzúho zpazi intelligunt vulgò de rostro adunco, sed meliùs de aquilae dormientis inflexo et nutante capite. ddv zλæïðτgov Blepάgov. Vulgare est: oculi clauduntur somno, pro quo lyricâ audaciâ ipse somnus dicitur dulce palpebrarum claustrum. Est autem κλαΐστρον Dorice dictum pro κληίστρον, et hoc pro κλείστρον aut κλείθρον, ἃ κλείω, pro quo Dorice κλάω. GEDIKE. " γλεφάρων, Aeol. Heyne, Boeck. P.

à

16-18. —ὁ δὲ κνώσσων] κνώσσειν ὑπνοῦν, καθεύδειν, και μaб0αι. HESYCHIUS. Úɣρov võτOV. [Vide suprà ad Theocr. Idyll. I. v. 55.] Per se et origine suâ vo vygov nihil aliud aut fuit, aut esse potest, quam humidum, liquidum. Accessêre indè notiones, ut fit, ab adjunctis; ut sit molle, hinc ut sit flexile, mobile, ferè quod Latinorum lubricum. Etiam h. 1. varov vypov, per se, et vi vocis, nihil aliud esse potest, quam flexile, inflexum. Nam quod intumuit, addunt viri docti tacite ex altera voce αιωρεῖ. HEYNE. ῥιπαῖσι] ταῖς βολαῖς· λέγει δὲ, τοῖς μέλεσιν. γραφικώτατα δὲ συνδιατιθέμενον τῆ ἡδονῇ καὶ θελγόμενον τὸν ἀετὸν ὑπετύπωσε. Schol. Ο δὲ κνώσσων, &o Angl. But he slumbering heaves his flexile, fluctuating back, subdued by thy strokes: i. e. interprete Gedikio, tuis (lyrae Apollinis) ictibus, i. e. sonis et modis, delinitus. Haec numeris nobilissimis adumbravit Graius:-Perching on the sceptred hand Of Jove, thy magic lulls the feather'd king, With ruffled plumes and flagging wing: Quench'd in dark clouds of slumber lie The terror of his beak and lightnings of his eye. Progress of Poesy, I. 2. Cf. Akenside's Hymn to the Naiads, v. 265, sqq.

18-21. Biara's Aons,] Angl. the impetuous Mars, -лov, &c. ὁ γὰρ ἰσχυρότατος Αρης τὴν τραχυτάτην τῶν δοράτων ἀκμὴν και ταλιπών, τουτέστι τὸν πόλεμον, εὐφραίνει τὴν καρδίαν. Schol. κώμα, κοίμισμα, ὕπνος ληθώδης, καταφορὰ ὕπνου βαθέος. HESYCH. Non tamen de ipso somno intelligo, sed de quadam mentis ecstasi et languore, cum summae voluptatis sensu conjuncto. Fingitur igitur h. I. Mars mollissimo et dulcissimo Musarum cantu quasi consopitus, ita ut hasta manu excidat. GEDIKE. On Thracia's hills the Lord of War Has curb'd the fury of his car, And dropp'd his thirsty lance at thy command. Gray's Progress of Poesy, ubi suprà.

21-24. κῆλα] κῆλα δὲ, τὰ ὑπὸ τῆς μουσικῆς θέλγματα. 278. Schol. Equidem ita jungo: κῆλα δὲ (sc. τεά) θέλγει καὶ δαιμόνων φρένας ἀμφὶ σοφίᾳ Λατοίδα τε Μοισάν τέ. Τela (tua sc. lyrae deliniunt Deorum quoque mentem (ut h. 1. Jovis et Martis) per artem Apollinis et Musarum. ἀμφὶ enim nostro interdum dicitur pro διά. Sic Pyth. viii. 47. GEDIKE. falúzoλлоs à quibusdam redditur sinuosa pallá induta. Sed praestat, judice Gedikio, de mammosis intelligere,

278. ut dicatur pro pulcra, et in flore ac vigore aetatis constituta. Forsan Angl. ample-bosomed. Vide Anacr. v. 14.

25-28. Οσσα δὲ] Respicit locum hunc Plutarch. [Opp. Τom. ii. p. 1095. Ε.] " Adv. Epicur. c. 13. Wyttenb. Vol. v. Sensus: πάντα τὰ θεομιδῆ κατὰ γῆν, καὶ κατὰ πόντον, καὶ κατὰ Τάρταρον, ἀτύξεται αἴοντα βοαν Πιερίδων. (Respondet v. 56. Absit a me, ut Θεομιβὴς sim : εἴη, Ζεῦ, εἴη τὶν ἀνθάνειν.) Itaque v. 29. καὶ ἀτύξε ται ὁ Τυφώς. HEYNE.

2933. Ος τ ̓ ἐν αἰνᾷ-] Contradicere sibi videtur poëta, quum statim eundem Typhoëum sub Aetnâ jacere fingat. Sed utrumque idem est. Nam ἐν Ταρτάρῳ nihil aliud est, quam penitus sub terra. Scholiastes Aeschyli ad Prometh. 351. de Typhoo scribit, αὐτὸς ἐν Σικελίᾳ περὶ τὴν Αἴτνην τῷ Ταρτάρῳ ἐκρύβη. GEDIKE. Ος τε κεῖται ἐν αἰνᾷ Ταρτάρῳ, &c. Et praesertim ille, qui jacet in horrendo Tartaro, Deorum hostis, Typhos centiceps: Nomen scribitur vel Τυφώς, ω, vel Τυφών, ῶνος, vel Τυφάων, ονος, vel Τυφωεύς, έος, δι —ἑκατοντακάραιος] οὐκ αριθμητικῶς, ἀλλ' ἀντὶ τοῦ πολυκέφαλος. —ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἀτύξεται. αποστρέφεται, φησὶ, καὶ ὁ Τυφών οὗτος τὴν μουσικὴν, ὁ ἐν τῷ Ταρτάρω κείμενος.—στασιάζεται—ἡ περὶ τοῦ Τυφῶνος ἱστορία· οἱ μὲν γὰρ αὐτὸν ὄρει τῆς Βοιωτίας ὑποκεῖσθαι ἔφασαν, καὶ ὡς εἰσὶν αὐτόθι πυρὸς ἀναδόσεις· οἱ δὲ ἐν Φρυγία · ἕτεροι δὲ ἐν Λυδία. Αρτέμων δέ τις ἱστορικὸς πιθανώτερον λογοποιει· καθάπαξ γάρ, φησὶ, πᾶν ὄρος ἔχον πυρὸς ἀναδόσεις ἐπὶ Τυφώνι καίεται. ἔστι δὲ τὸ πιθανὸν ἐξ αὐτῆς τῆς τοῦ ὀνόματος ἱστορίας τύφειν γὰρ τὸ καίειν. ὁ δὲ Πίνδαρός φησι τὸν Τυφῶνα ἐκ Κιλικία τεθράφθαι, ὡς καὶ ̔Ομηρος.—πολυώνυμον δὲ, ἀντὶ τοῦ πολυθρύλλη του, διὰ τὸ ἀνατραφῆναι ἐν αὐτῷ τὸν Τυφώνα. Schol. Κιλίκιον] Hinc Pyth. viii. 20. Typhoeus dicitur Κίλιξ ἑκατόγκρανος, et Aeschylus [Prom. 351.] eundem vocat Κιλικίων οικήτορα άντρων et Schol. Aeschyli ad h. 1. ιστέον δὲ, ὅτι ἐν Κιλικίᾳ μὲν ἐγεννήθη ὁ Τυφώς, ἐκολάσθη δὲ ἐν Σικελίᾳ. Ipsa autem celebrata Arima Homeri [ll. β, 783. Είν Αρίμοις, ὅθι φασὶ Τυφωέος ἔμμεναι εὐνάς·] Ciliciae jam olim assignata sunt. vid. Strabo lib. xiii. p. 929. (626.) Steph. Byz. in v. Αρεμα. Mihi quidem είναι Typhoëi apud Homerum nihil aliud significare videntur, quam h. 1. ἄντρα, ita ut Homeri quoque locus non de sede Typhoëi devicti et puniti, sed de pristinâ illius habitatione, priusquam à Jove debellatus esset, intelligatur. GEDIKE. Cf. Apollodor. i. 6. 3. et ibi Heynium: itemque hujus viri doctissimi Excurs. ii. ad Virg. Αeneid. Lib. ix. nec non Jani, ad Hor. Lib. iii. Od. 4. ver. 53. "Hesiod. Th. 304. 820. sqq. P.

3439. Ταί θ ̓ ὑπὲρ Κύμας] Nullum dubium est, poetam dicere voluisse Typhoëum, immanis staturae gigantem, non solum sub Aetnâ jacere, sed pertingere usque ad campos Phlegraeos et ad Vesuvium, qui prope Cumas, eique qui [ut noster h. 1.] ex Italia ad Siciliam versus tendit, supra Cumas, positi sunt. Sed respicitur omninò h. 1. ad omnem illum Italiae tractum circa Cumas, ignibus subterraneis aestuantem. GEDIKE: apud quem vide plura. Sapienter poëta in obscuro positum reliquit phantasma, ne in cogitationem admittas, quomodo eidem monstro Italia supra Cumas (h. e. Campi Phlegraei) cum Siciliâ imposita esse possit: etsi caput campis illis, pectus Aetnae subjectum ingere liceat. HEYNE. Caeterum Κύμας h. 1. est genitiv. sing. non accus. plur. Est enim vel Κύμη, vel Κύμαι. αλιερκέες] ἤτοι αἱ τὴν ἅλα ἕρκος ἔχουσαι, ἢ τῆς ἁλὸς αὐτῆς

ἕρκος οὖσαι, διὰ τὸ μὴ συγχωρεῖν ἐπίπροσθεν φέρεσθαι τα κύματα. 278. Schol.

36-38. —κίων δ ̓ οὐρανία] ἡ Αϊτνη, τὸ ὄρος· ἣν οὕτως ὠνόμασε, διὰ τὸ ὕψος ὑποστηρίζουσαν τὸν οὐρανόν. ὁ δὲ νοῦς· ἡ δὲ οὐρανία κίων συνέχει τὸν Τυφῶνα, ἡ κατα πᾶσαν ὥραν ἔτους χιονιζομένη καὶ τῆς ὀξείας χιόνος τροφὸς οὖσα· ἤγουν ἡ Αίτνη. ὀξεῖαν δὲ τὴν χιόνα φησὶν παρὰ τὴν ψυχρότητα, ὅτι οἱ ἐφαπτόμενοι ὅμοιόν τι πάσχουσι τοῖς κεντουμένοις. Schol. Vide Brydone's Tour in Sicily. Vol. i. p. 249, sqq. L. xi. et alibi passim.

40-42. Τᾶς ἐρεύγονται-] Οrdo est: τᾶς [i. e. ἧς—Aetnae scil.] ἐκ μυχῶν παγαὶ ἁγνόταται ἀπλάτου πυρὸς ἐρεύγονται, cujus ex cavernis vel crateribus fontes purissimi ingentis ignis eructantur. ἄπλατος, Dor. pro ἄπλητος, cui appropinquare impune nemo potest : ex α priv. et πελάω, vel πλάω, appropinquo. " Inaccessi ignis. Koppe. P.

42-46. —ποταμοὶ] fluviique interdiu profundunt fluxum fumi candentem; sed in tenebris rubicunda flamma volvens saxa in profun dum defert maris aequor cum fragore. Sic Strabo: νύκτωρ μὲν οὖν καὶ φέγγη φαίνεται λαμπρὰ ἐκ τῆς κορυφῆς· μεθ ̓ ἡμέραν δὲ καπνῷ καὶ αχλύν κατέχεται. Lib. vi. p. 421. Β. (274.) De Aetna interdiu fumum et caliginem, noctu etiam flammas, per tenebras scilicet sub conspectum venientes, eructante, res nota est. HEYNE. Conf. Virg. Aen. iii. 571, sqq. et quae protulit idem vir optimus in Exc. xv. Caeterum hunc locum Pindari plane respexit Longinus, περὶ ̔ Υψ. Sect. xxxv. sub. fin. quod mirum est Pearcium ignorâsse. "Vol. I. p. 314. h. op.

47, 48. Κεῖνο δ' Αφαίστοιο—] Gedikius jungit Αφαίστοιο κρουνοὺς, [Angl. torrents of fire,] approbante Heynio. κεῖνο ἑρπετὸν Angl. that reptile- Typhoëum intelligit. "Bellua. Koppe. P.

49–55. τέρας] θαυμαστὸν μὲν ἰδεῖν, θαυμαστὸν δὲ καὶ τῶν 279. παριόντων καὶ ἑωρακότων ἀκοῦσαι. Schol. παριόντων regitur ab ἐκ subintellectâ. Sensus est, interprete Gedikio, non solum qui ipsi adfuerunt hasque regiones lustrârunt, stupent, sed illi etiam, qui ex peregrinantium narrationibus Aetnae terrores noverunt. Quod et antea viderat et comprobaverat celeber. Heynius, idemque comprobavit etiam in Addit. —ἐν μελαμφύλλοις] τοῖς πολυδένδροις. Ζητητέον δὲ, πῶς φησι τὸν Τυφῶνα ἐνδεδέσθαι ταῖς τῆς Αίτνης κορυφαῖς, ὃν φησιν ὑπ' αὐτῇ κεῖσθαι ; 'Ρητέον δὲ, ὅτι ὑπόκειται μὲν αὐτῷ τὸ ἔδαφος ὑπὸ τὸν νῶτον, ἐπίκειται δὲ τῷ στήθει ἡ Αϊτνη ὥσπερ δεσμὸς καὶ σχοινίον ἐν μέσῳ αὐτὸν συνέχουσα. (Verba poëtae possunt optime atque simplicissime hoc modo reddi: Οἷον [ἑρπετὸν scil. vel τέρας] ἐνδέδεται μελαμφύλλοις [vel δέδεται ἐν μελαμφύλλοις -nam notum est év saepissimè construi cum dat. modi vel instrumenti] κορυφαῖς καὶ πέδῳ Αίτνης· Angl. what a tremendous monster is bound down by the woody tops and by the foot of Mount Aetna i. e. by the whole of Mount Aetna from top to bottom: by the whole weight of Mount Aetna.) Χαράσσασα] ἐπιξύουσα, ἐπινύττουσα· τὸ μὲν κεκλιμέ νον νῶτον κεντεῖ ἐπιξύουσα ἡ ὑποκειμένη τοῦ ἐδάφους κεντρώδης στρωμνή. Schol.

56—60. Eiŋ, Zeũ, tìv ein ávðávev,] Vide suprà ad v. 25-28. Επειδὴ τὸν περὶ τοῦ Τυφῶνος λόγον ἐκίνησε, καὶ τὰς τιμωρίας αὐτοῦ διεξῆλθεν, ὥσπερ φόβῳ διατεθεὶς πρὸς τὰ διηγήματα, κατεύ χεται τὸν Δία ἔχειν εὐμενῆ. Ὁ δὲ νοῦς· εἴη σου, φησὶν, ὦ Ζεῦ, αρέσκειν, ὅστις τοῦτο τὸ ὄρος περιέπεις, τὴν Αἴτνην, ἡ ἐστι τῆς

"

279. εὐκάρπου Σικελίας πρόσωπον· ἤτοι διὰ τὸ ἐπιφανές, ἢ διὰ τὸ ὕψος· τιμᾶται δὲ κατὰ τὸ ὄρος τῆς Αίτνης ὁ Ζεύς. -Τοῦ μὲν ἐπωνυμίαν] τούτου οὖν τοῦ ὄρους τὴν ὁμώνυμον πόλιν Αἴτνην ὁ ἔνδοξος οἰκιστὴς Ιέρων ἐδόξασεν, ἀνακηρύξας κατὰ τὰ Πύθια. Schol. Ορος, ευκάρποιο γαίας μέτωπον. Fertilitas Siciliae ubivis decantata : [vid. Ol. i. 19.] Mons Aetna dicitur frons Siciliae, quatenus longè eminet et procul conspicitur. [Vide Brydone's Tour, Vol. I. L. x.] Οἰκιστὴρ, coloniae deductor. Non enim Catanam primus condidit Hiero; erat enim ea Naxiorum, deducta jam circa Ol. xiii. vide Thucyd. vi. 3. Hiero tantùm expulsis pristinis incolis novam illuc coloniam duxerat. GEDIKE. 61–64. —ανέειπε νιν-] Angl. proclaimed it, while he announced Hiero illustrious victor in the chariot race. 'Sc. Ιέρων Αιτναῖος. Ρ. 64-67. Ναυσιφορήτας] Sensus est: ut gaudent navigantes, si statim ab initio cursus secundo vento feruntur, eoque ad spem felicis reditûs excitantur, ita quoque Aetna [urbs] recens condita hac primâ certaminum solemnium gloriâ, qua eam ornavit Hiero, ad spem plurium victoriarum erigitur. GEDIKE. Si αρχομένοις legitur, constructio est : πρώτα χάρις ἐς πλόον, πομπαῖον οὐρον ἐλθεῖν αρ χομένοις [πλόου·] sin ἐρχομένας, constructio postulat ερχομένας ἐς πλέον uti observavit Heynius. Caeterum oικότα, supple ἐστὶ, plur. idem est ac ἑοικός ἐστι. Εαικὸς γὰρ καὶ πρέπον φησὶ, τὸν ἐξ ἀρχῆς ἀγαθῆς ἀρξάμενον, τοῦτον καὶ τέλους ἐνδόξου τεύξεσθαι. οὕτως οὖν καὶ τὴν Αἴτνην ἐκ πρώτης* αρξαμένην ἐν τοῖς αγώσιν, ἐπίδοξον εἶναι ὑπολαμβάνω, καὶ διηνεκῶς εὐπραγήσειν. Schol. "αρ χομένοις, Heyne, Boeckh. έρχ. Edin.* f. νίκης. Heyn. P.

280.

6973. ὁ δὲ λόγος—δόξαν φέρει,] Ratio autem fert opinionem, i. e. et merito quis opinari potest, hanc urbem, propter hos eventus, in posterum fore inclytam coronis et equis [i. e. coronatis equis] et dulcisonis victorum conviviis celebrem. " V. 72. νιν pro τε. Boeck. Ρ.

quam ταῦτα

74. Λύκιε] Αpollini Aetnam commendat, quippe qui hanc Pythicam victoriam ei largitus erat. Ταῦτα, i. e. vota, paulo ante proposita. Haec, ipsamque urbem ut Apollo menti quasi infigat, precatur. Referenda enim εὔανδρον χώραν non minus ad νόῳ τιθέμεν. GEDIKE. " Δάλοι, Edin. Δάλου, Heyne, &c. P. 79-82. Εκ Θεῶν γὰρ] ἐκ θεῶν γὰρ, φησὶ, ταῖς ἀνθρωπίναις ἀρεταῖς πᾶσαι μηχαναὶ δωροῦνται· κατὰ δαίμονα γάρ τινα σοφοί, καὶ ταῖς χερσὶν ἀνδρεῖοι, καὶ ἄγαν εύγλωσσοι καὶ δυνατοὶ κατὰ τὸ λέγειν ἐγένοντο. Schol. ἐκ θεῶνἔφυν, [pro ἔφυσαν] a diis proveniunt. De ἔφυν in praes. sensu vid. supra ad Oed. Tyr. 9. p. 113.

8286. — Άνδρα δ ̓ ἐγὼ—] Hinc novum sententiarum ordinem orditur Pindarus. HEYNE. Ordo est; ἐγὼ δὲ, μενανῶν αἰνῆσαι ἐκεῖνον ἄνδρα, ἔλπομαι, δονέων παλάμᾳ ἄκοντα χαλκοπάρησε, μὴ βαλεῖν ὡσεί τε ἔξω ἀγῶνος, Ego autem, cupiens laudare illum virum, spero me, vibrantem manu jaculum ferrea cuspide, non id praeter scopum jacturum, ρίψαις [Dor. pro δίψας] δὲ μακρα, αμεύσασθαι [lege αμεύσεσθαι] αντίους· sed jaculatum longe superaturum adversarios. 6 Usitata nostro carminum cum telis comparatio. ἔξω ἀγῶνος, i. e. “ praeter scopum ; nam αγών h. 1. est locus certaminis. Suidas: Αγω “ να Ομηρος τὸν τόπον, ἐν ᾧ ἀγωνίζονται, φησί. [e. g. Odyss. 3, “ 260. Iliad. ψ, 451.] Sic et Pyth. ix. 202. —αντίους, intellige alios “ poëtas in aula Hieronis commorantes. ἀμεύσασθαι, vel, ut in alio “ cod. est, αμεύσεσθαι, transiturum, i. e. superaturum me credo. “De voce hac v. Hesych. Αμεύσασθαι, αμείβεσθαι, διελθεῖν, πε

66