III

των αστυνόμων εν τούς πρόσθεν ικανώς είρηται· έαν δε τι προσδείν δοκή, νομοφύλαξιν επανακοινώσαντες και γράψαντες το δοκούν εκλιπείν εις αστυνόμιον θέντων έν στήλη τα τιτ. ii. 240. τε πρώτα και τα δεύτερα τεθέντα. αυτοϊσι της αρχής νόμιμα.

5. 4. Κιβδήλοις δ' επιτηδεύμασιν έπεται κατά πόδα καπηλείας επιτηδεύματα. ταύτης δε περι ξυμπάσης συμβουλήν πρώτον δόντες και λόγον επ' αυτή νόμον ύστερον επιθώμεθα. καπηλεία γαρ κατά πόλιν πάσα γέγονεν ου βλάβης ένεκα τό γε κατά φύσιν, παν

κατά φύσιν, παν δε τουναντίον· πως γαρ ουκ ευεργέτης πας όν αν ουσίαν χρημάτων ωντινωνούν ασύμμετρον ούσαν και ανώμαλον ομαλήν τε και συμμετρον απεργάζηται; τουτο ημϊν χρή φάναι και την του νομίσματος απεργάζεσθαι° δύναμιν, και τον έμπορος επί τούτω τετάχθαι δεί λέγειν. και μισθωτός και πανδοκεύς και άλλα, τα μεν εύσχημονέστερα, τα δε άσχημονέστερα γιγνόμενα, τούτό γε πάντα δύναται, πάσιν επικουρίαν ταϊς χρείαις εξευπορείς και ομαλότητα ταϊς ουσίαις. τι ποτε δή το μη καλόν αυτό μηδ' εύσχημον δοκεϊν" είναι, και τι το διαβεβληκος" τυγχάνει, ίδωμεν, ίν εί* μη και το όλον, αλλ' ούν μέρη γε έξιασώμεθα νόμω.

w

Ω.- κατά πολλά γρ Ω.Ρ κατά .-4 πάσαν πόλιν Ξ, πόλιν πάσαν 5.-ώντινούν 5.-5 απεργάζεσθαι οm pr Ω.-ι τα δε ασχημονέστερα οι pr Ω.-0 τούτοις υ. -' δοκείν ΑΩΞofbr : δοκεί 5.-* διαβεβηκός Ξ.–ει οm pr ΑΩ.- έξιασώμεθα

In præ

Tois Trepl any Xpelay] Int. ovoiv, iis, instituta, vel simpliciter per se. Sic qui circa furi negotia versantur, h. e. κατά φύσιν iii. 4. ubi v. not. negotiantibus s. mercatoribus. Xpela est gressis Ald. Lov. Bas. 1. et 2. kata ta. negotium, v. Wemsdorf. ad Himer. p. σαν πόλιν exhibent. AsT. 171. Sic oí Tepl cum accusativo, omisso πάσιν επικουρίαν -εξευπορεϊν] Int. δύverbi substantivi participio, usurpatur, ut ναται ; nam haec verba epexegesis causa οι περί ρητορικήν, τhetores. Vid. Hoo. vocibus τούτο δύναται (efficit, prestat) gev. ad Viger. p. 656.-Verba quæ se- apposita sunt. Taoiv, dativus, pro távquuntur & τε χρή ποιείν τον πωλούντα Twv positum est, vid. ad i. 1. Mox pro και & μή haud dubie, loco suo nuota, post εξιασαίμεθα scripsimus έξιασώμεθα, ut Menuurds oapeis collocanda sunt, ut Ficin. sanemus, h. e. turpem famam diluamus. quoque vertit: ut plane ex his pateat, Cod. Voss. åt.worlueta. Ast. quid oporteat et quid non vendentes fa- το διαβεβληκός] Infamie notam afecere. Mox comma post kot uvoulov de- rens, ignominiosum, turpe; res enim ipsa levimus. Ast.

dicitur διαβάλλειν eum, qui propter illam åotuvómov] Hæc verba els àOTUVÓLOV male audit; v. H. Stephan. Thesaur. L. jungenda potius videntur cum dévtwv. G. t. i. p. 675. E. Ceterum duæ mixtæ STEPH.

sunt Constructiones : κατά τι αυτό δοκεί 9. 4. τό γε κατά φύσιν] Vere 5. recte μη καλόν είναι, et τί (αυτού) δοκεί το μή

ΚΛ. Πράγμ' έσθ', ως έoικεν, ου φαύλον, ουδε σμικράς δεόμενον αρετής.

ΑΘ. Πώς λέγεις, ώ φίλε Κλεινία και σμικρον γένος άν11. i. 241. θρώπων και φύσει ολίγον και άκρα τροφη τεθραμμένον,

όταν είς χρείας τε και επιθυμίας τινών εμπίπτη, καρτερείν προς το μέτριον δυνατόν έστι, και όταν εξη" χρήματα λαβεϊν πολλά, νήφει και πρότερον αιρείται του πολλού το του μέτρου έχόμενον» τα δε των ανθρώπων πλήθη παν τουναντίoν έχει τούτοις, δεόμενά τε αμέτρως δείται και εξόν κερδαίνειν τα μέτρια απλήστως αιρείται κερδαίνειν. διο πάντα τα περί την καπηλείαν και εμπορίας και πανδοχείαν γένη διαβεβληταί τε και εν αισχρούς γέγονεν ονείδεσιν, επει εί τις, μη ποτε γένοιτο ουδ' έσται, προσαναγκάσεις

8 -γελοίον μεν ειπείν, όμως δε είρήσεται-πανδοκεύσαι τους πανταχή αρίστους άνδρας επί τινα χρόνον ή καπηλεύειν ή τι των τοιούτων πράττειν, ή και γυναίκας έκ τινος ανάγκης ειμαρμένης του τοιούτου μετασχεϊν τρόπου, γνοίημεν άν ως φίλος και αγαπητόν έστιν έκαστον τούτων, και ει κατά λόγον αδιάφθορον γίγνοιτο, εν μητρός αν και τρο

φού σχήματι τιμωτο τα τοιαύτα πάντα. νύν δε οπόταν είς ΙΙ. 919. ερήμους της καπηλείας ένεκα τόπους και πανταχόσε μήκη

έχοντας οδών ίδρυσάμενος οικήσεις, εν απορία γιγνομένους καταλύσεσιν αγαπηταίς δεχόμενος, ή υπό χειμώνων

°

K

br et γρ α, αξιωσ εθα Α, αξιωσώμεθα ΞΩf et γρ β: έξιασαίμεθα σ.-έξει corr Α. -και εμπορείαν fb.-6 πανδοκείαν Ξft), πανδοχείαν Ωr, πανδοχείαν corr Α, πανδοχίαν υ: πανδοκίαν σ.-δε on Aet pr Ω.--4 πανδοχεύσαι Ω, πανδοχεύσαι Αυ.– άγα

καλον είναι. Α8Τ.

Demosth. Οrat. de Rhod. Libert. p. 196. πράγμ' έσθ'] Hec verba in libris om- 19. εί ποθ', ο μη γένοιτο, τοιούτο τι συμnibus Clinia tribuuntur, sequentia vero βαίη. In Mlid. p. 581. 22. και μη γένοιτο, Πώς λέγεις, ώ φίλε Κλεινία cet. Αthe- ουδ' έσται. Contra Aphob. 834. 24. εάν niensi. Bene Grouius orationis distri- γάρ αποφύγη με ούτος, και μη γένοιτο. Ρ: butionem esse turbatam animadvertit, 842. 14. ει δ' υμείς άλλο τι γνώσεσθε, και quem secuti sumus. Ast.

μη γένοιτο, τίνα οίεσθε αυτήν ψυχήν και-τετραμμένον] Ιdque optime edu- εξειν. Cf. Lambec. ad A. Gell. N. Atcalum s. institutum.-το του μέτρου έχο- tic. vii. 3.- εν μητρός-σχήματι cet. Vid. μενον, i. e, το μέτριον.--Ante δεόμενα ad ix. 4. AsT. int, scilicet. AsT.

αγαπητώς] Legitur etiam αγαπητας : 8 un vévoito] Quod nolim, hoc absit quod malo ut intelligamus de diversoriis velim; formula est averruncandi. Sic quibus illi contenti sunt sive qua boni

h

αγρίων βία έλαυνομένους ευδιεινής γαλήνην παρασχών ή πνίγεσιν αναψυχήν, τα μετά ταύτα ούχ ως εταίρους δε- πι. ii. 242. ξάμενος φιλικά παράσχη ξένια επόμενα ταϊς υποδοχείς, ως δ' εχθρούς αιχμαλώτους κεχειρωμένους απολυτρώση των μακροτάτων και αδίκων και ακαθάρτων λύτρων, ταύτα έστι και τα τοιαύτα έν ξύμπασι τοις τοιούτοις ορθώς. αμαρτανόμενα της διαβολάς τη της απορίας επικουρήσει παρεσκευακότα. τούτων ούν χρή φάρμακον αεί τέμνειν τον νομοθέτης. ορθον μεν δή πάλαι τε ειρημένον ως προς δύο μάχεσθαι και εναντία χαλεπόν, καθά

πες

εν ταϊς νόσοις πολλούς τε άλλοισι και δη και νυν ή τούτων και περί ταύτα εστι προς δύο μάχη, πενίαν και πλούτον, τον μεν ψυχήν διεφθαριότα τρυφή των ανθρώπων, την δε λύπαις προτετραμμένην εις αναισχυντίαν αυτήν. τίς ούν δη της νόσου ταύτης αρωγή' γίγνοιτ' άν έν νούν εχούση πόλει;

ai πητώς Εύς.- hac voce finitur 5.-4 ετέρους Ω, ετέρους Α.-5 αισχρώς γρ Ω. - περ A et fortasse pr Ω.- προτετραμμένην Ω, προστεγραμμένην το: προστε

S

consulunt. STEPH.

hic collocatum fuisse credibile sit. STEPH. καταλύσεσιν αγαπηταΐs] Sic Cod. Voss. προς δύο μάχεσθαι] Proverbium repeet Ficin. optato diversorio ; vulgo åya- titur ab Hercule, qui, quum hydræ Ler. TNT@s. Mox pro davvouévous, quod neæ cancer opitulatum venisset, Iolaum ninis dure referretur ad dexóuevos, scrip- in auxilium dicitur advocasse, vid. Apolsimus elavvouévous, ut Stephanus jam lodor. Bibl. ii. 5. 2. Phædon. p. 378. conjecerat.-Cod. Voss. vitiose ευδια- αλλά-προς δύο ουδ' Ηρακλής λέγεται νήν. AsT.

οιός τε είναι. Εuthydem. 267. C. πολύ ελαυνωμένους] Νon dubito quin scri. γάρ που είμι φαυλότερος του Ηρακλέους, bendum sit έλαυνομένοις, φuum accus. ος ουχ οδός τε ήν τη τε ύδρα διαμάχεσθαι ille jungi non possit cum παρασχών. -και καρκίνφ ετέρω τινι σοφιστή. Cf. STEPH.

Schol. Ruhnk. ad Phædon. p. 11. (ubi απολυτρώση] απολυτρούν h. 1. non est locus noster ita citatur : ορθόν μεν δή το redimere, sed i.q. Quelv, dimittere, ac- πάλαι τε ειρημένον, ως προς δύο μάχεσθαι cepto pro redenitione pretio. Sic De- χαλεπόν). Erasmi Adag. p. 145. Fimosth. in Philipp. Epist. p. 159. 15. scher. ad Phæd. p. 378. Wyttenbach. p. 'Αμφίλοχον-συλλαβών και τας εσχάτας 237. et Jacobs. ad Αnthol. Grαc. ν. ii. ανάγκας επιθείς, απελύτρωσε ταλάντων p. iii. p. 169.-Cod. Voss. ώσπερ pro ως évvéa. In seqq. opows, quod vulgo ante após. 'Mox Ald. Lov. Bas. 1. et 2. ei αμαρτανόμενα legitur, νοci παρεσκευα- τούτων. AsT. Kótu præposuimus, ut sit merito. Mo. åpwyn] In quibusdam åywyh : sed nuerat de hoc etiam Steph. Verba co. åpwyth aptius est. Steph. herent ita: ταύτα και τα τοιαύτα αμαρ- αρωγή] Cod. Voss. αγωγή, quam scripτανόμενα έστι παρεσκευακότα, i. e. πα

quoque memorat. Verba ρεσκεύακε τας διαβολάς cet.-φάρμακον que sequuntur ita capienda sunt: αύτη τέμνειν, vid. ad viii. 5. AST.

εστίν ή αρωγή: πρώτον μεν ότι σμικροορθώς] Ad particip. παρεσκευακότα κάτω τω - γένει χρήσθαι cet. Ρτο ότι τidetur pertinere adverbium ορθώς : (ut Cod. Voss. όστις. AsT. significet merito) ideoque videndum an

turam

πρώτον μεν ότι σμικροτάτων χρήσθαι κατά δύναμιν το των καπήλων γένει, έπειτα τούτοις των ανθρώπων προστάττειν ών διαφθειρομένων ουκ αν γίγνοιτο μεγάλη λύμη τη πόλει, τρίτον δε αυτούς τους μετασχoυσι τούτων των επιτηδευμάτων ευρείν μηχανών όπως ήθη μη ανέδην αναισχυντίας

τε και ανελευθέρου ψυχής μέτοχα συμβήσεται γίγνεσ11. ii. 213. θαι ραδίως. μετά δή τα νύν ειρημένα περί ταυτα νόμος

αγαθή τύχη τοιόσδε ημίν γιγνέσθω. Μαγνήτων ούς ? θεός ανορίων πάλιν' κατοικίζει, γεωμόροι όσοι των τετταράκοντα και πεντακισχιλίων εστιών εισί, μήτε κάπηλος εκων μηδ' άκων μηδείς γιγνέσθω μήτ' έμπορος μήτε διακονίαν μηδ' ήν τινα κεκτημένος ιδιώταις τοις μη εξ ίσου εαυτό, πλην πατρί και μητρι και τοις έτι τούτων είς το άνω γένεσι και πάσι τοις αυτού πρεσβυτέροις, όσοι ελεύθεροι ελευθέρως. το δ' ελευθερικών και ανελεύθερον ακριβώς μεν

τραμμένην “s.-1 αγωγή Α, αγωγή Ωrr.-.η τους οι τ.- ανελευθερίου A et pr 2. • –0 μέτοχος Ξ, μέτοχοι f.-Ρ ούς ο A et pr Ω: ους αν ο σ.--4 ορθώς τ.- πάλιν ύστερον f.- κατοικίζει Α, κατοικίζει Ω: κατοικίζη “s.-libri μηδ'.-η γένεσιν

η

ανέδην] Legitur etiam αναίδην in uno liter positum εξίσου adjectivi partes agat: vet. libro : sed nullo modo vocem banc qui non ipsi æquales sunt. Rectius auprobo, quum supervacanea quodammodo tem, ni fallor, scribitur et loov, int. tuh. futura sit ante αναισχυντίας. STEPH. ματος, εodem censu et ordine. Sic τ.

ανέδην] Liber unus, Stephano refe. 12. p. 743. Α. των εκ διπλασίων μεν rente, pro ανέδην habet αναίδην, guam χρημάτων, ημίσεων δε αναλωμάτων. Ubi voceni, sæpenumero cum altera ávéony vid. not. Ast. confusam (vid. Taylor. ad Demosthen. γένεσι] Scribendum videri possit γέpro Coron. p. 171. t. i. Reisk. Appar. νει, ut intelligantur oι εις το άνω έτι τούCrit. in Demosth.) viri docti jam repro. των γένει, h. e. πρόγονοι, mqjores, ut ix. barunt. Cf. Schweighaus. ad Ρolyb. 1. 17. p. 880. Ε. πατρός γαρ ή μητρός και vi. p. 646. Tzschuck. ad Strabon. xi. t. τούτων έτι προγόνων. Similiter c. 14. iv. p. 491. et Buttmann. ad Ρlat. Gorg. p. 878. Α. πατρί και τους άνω του γένους. 6. 108. Ανέδην (ab ανίημι) est libere, Scilicet γένη de liberis usurpatur, ιοι, licenter, effrenate, effuse, vid. Perizon. quod equidem sciam, de cognatis, qui ad Ælian. V. H. i. 4. Wesseling. ad dicuntur, adscendentibus, qui h. I. intel. Diodor, Sic. ii. 59. xvi. 37. Verba ita liguntur; γένει vero semper apponitur, construenda sunt : όπως μή ήθη ραδίως ubi cognatio significatur. Offendit vero ξυμβήσεται γίγνεσθαι ανέδην μέτοχα αναι. in his είς τό; am simpliciter dicitur και σχυντίας τε και ανελευθέρου ψυχής. ΑΒΤ. άνω τινός (sc. ών), non δείς το άνω. Ηinc

ούς- κατοικίζει] Sic Cod. Voss. pro aptius mihi videretur γένους, μt veria ούς άν--κατοικίζη, in quo αν ex prima ita cohererent : και τοις έτι τούτων πρεσverbi ανορθών syllaba natum esse liquet. βυτέροις εις το άνω γένους (είς esset quod De re ipsa vid. viii. 12. p. 818. D. gew- attinet ad s. propter ; igitur: quia ge. μόροι, vid. ad v. 8.-κεκτημένος, sim- nere superiores sunt). Ast. pliciter est habens, exercens, vid. ad i. όσοι ελεύθεροι ελευθέρως] Ficin. qui 8. AST.

liberi sunt et libere rivunt. Ast. τοις μη εξίσου] Int. oύσι, ut adverbia.

IT.

ου ράδιον νομοθετεϊν, κρινέσθω γε μην υπό των τα αριστεία
ειληφότων των εκείνων μίσει τε και άσπασμω. ός δ' αν
καπηλείας της ανελευθέρου τέχνη τινί μετάσχη, γραφέσ-
θω μεν αυτόν γένους αισχύνης ο βουλόμενος προς τους άρε-
τη πρώτους κεκριμένους, εαν δε δόξη αναξίω επιτηδεύματι
καταρρυπαίνειν την αυτού πατρώαν εστίαν, δεθείς ενιαυτόν
αποσχέσθω του τοιούτου, και εαν αύθις, έτη δύο, και εφ' τ. 920.
εκάστης αλώσεως τους δεσμούς μη πανέσθω διπλασιάζων
τον έμπροσθεν χρόνον. δεύτερος μην νόμος, μέτοικος είναι
χρεων ή ξένον ός αν μέλλη καπηλεύσειν. το δε τρίτον και
τρίτος, όπως ως άριστος ή και κακός ως ήκιστα ο τοιούτος
ημίν ή ξύνοικος εν τη πόλει, τους νομοφύλακας χρή νοήσαι 11. i. 244.
φύλακας" είναι μη μόνον εκείνων ούς φυλάττειν ραδιον μη
παρανόμους και κακούς γίγνεσθαι, όσοι γενέσει και τροφαΐς
ευ πεπαίδευνται, τους δε μη τοιούτους επιτηδεύματά τε
επιτηδεύοντας α προτροπήν έχει τινα ισχυράν* προς το
προτρέπειν° κακούς γίγνεσθαι, φυλακτέον μάλλον. ταύτη
δή τα περί την καπηλείαν πολλήν ούσαν και πολλά επι-

W

ακ

Ω.-' της οm r et pr Ω.-* φύλακας (in syllaba λακ corr) A, φυλας Ω.-επιτηδεύματά τε οm ret pr ΑΩ.- αποτροπήν Aet pr 2, & τροπήν γρ Ω.--ι ισχυράν

προ post προτρέπειν ponitur.-1 τρέπειν (προ in mg posito) A, τρέπειν Ω.-5 δη ΑΩ

καταρρυπαίνειν] Sic c. 14. p. 637. D. vel inquilini, qui afterm cauponiam exerοίον κήρες επιπεφύκασιν, αι καταμιαί- cent) quam optimi nel minime mali sint, νουσί τε και καταρρυπαίνουσιν αυτά. Α31. tertia lear legum custodes jubesit non

τον έμπροσθεν] Scribendum videtur soium eorum custodes esse, quos, utpote του έμπροσθεν χρόνου, qui genitivi jun- bene educatos (int. cives), facile custogantur cum accus. δεσμούς. Αlioqui re- diant, verum etiam, idque multo magis, tinendo accusativos, scribendum toll SEO- eorum, qui, educationis bone expertes, moll: quo singul. numero sic utitur et rebus student in praritatem inducentibus princip. p. 908. STEPH.

(et hi sunt peregrini illi et inquilini). του χρόνου] Sic legenduin esse pro Ad τρίτος int. νόμος ; deinde verba ita eo, quod νulgo scribitur τον έμπρ. χρό- construe: ή και ως ήκιστα κακός. Pro νον, quilibet statim videbit, idque etiam αλλά και των μή τοιούτων accusativus Steph. monuit. Μη πανέσθω διπλασιά- τους δε μή τοιούτους positus est propter Śwv est : semper duplicato. Ast. prægressos accusativos. De perissologia

τους νομοφύλακας] Hec verba, puncto, illa προτροπήν-προς το προτρέπειν vid. quod in libris editis extat, deleto, præ- ad ii. 3. Ast. gressis jungenda sunt; namque όπως ταύτη δε] Cod. Voss. ταύτη δή. Ficin. cum conjunctivo est' ut, quod cum se- autem : cum vero cauponatio multiplex quentibus arte cohæret. Steph. post atque varia sit. Sensus poscebat: taútn τους interponi jabebat δε, quo orationis δε τα περί την καπηλείαν, πολλά επιτηcoherentia periret, etsi Ficin. ita vertit : δεύματα τοιαύτα κεκτημένην (habentem. nec ignorare legum custodes debent. Sen- h. e. complectentem), πολλά όντα, h. e, sus est : ut ejusmodi homines (peregrini τών-πολλών όντων: Ιtaque res cauPlat.

Vol. VIII.

3Y