πώς μοι ξυμβουλεύουσιν ἀνελεῖν τὴν γῆν παρακαταθήκην. οὐ γάρ ποτε τοσοῦτον εἰς χρημάτων ὠφελεθείην ἂν κτῆ σιν ἀνελών, ὅσον εἰς ὄγκον πρὸς ἀρετὴν ψυχῆς καὶ τὸ δίκαιον τις. ii. 281. ἐπιδιδοίην ἂν μὴ ἀνελόμενος, κτῆμα ἀντὶ κτήματος ἄμει τον ἐνὰ ἀμείνον. κτησάμενος, δίκην ἐν τῇ ψυχῇ πλούτου προτιμήσας ἐν οὐσίᾳ κεκτῆσθαι πρότερον· ἐπὶ πολλοῖς γὰρ δὴ λεγόμενον εὖ τὸ μὴ κινεῖν τὰ ἀκίνητα καὶ περὶ τούτου λέγοιτ' ἂν ὡς ἑνὸς ἐκείνων ὄντος. πείθεσθαι δὲ χρὴ καὶ τοῖς او OLS πατρῴων 5.— των ΑΩ.ς ἁμ. υ.—η γηῒ ΑΩ, γήνυ: γε *ς. ἐπιδιδοίην γρ Ω, ξυμβουλεύουσιν] Videndum annon legendum sit potius ξυμβουλεύσουσιν. Mirum est autem Ficinum, agnoscentem alteram lectionem, ἀνακοινώσαιμι vertisse credam: nisi forte aliter (quod nonputo) legit. Illius locum hunc interpretantis hæc sunt verba, Nec ariolis depositum accipere consulentibus credam. STEPH. ξυμβουλεύουσιν] Stephano jam emendante, scripsimus ξυμβουλεύσουσιν ; sensus est: neque vates s. hariolos ita dictos consuluerim, quos suasuros esse sciam. ἀνακοινοῦν τινὶ, communicare quid alicui ad deliberandum, est aliquem consulere, ut Epist. vii. p. 331. Β. ἢ ξυμβουλεύοντος ἂν ἐθέλειν πείθεσθαι, περὶ ὧν ἀνακοινοῦται, προθύμως ξυμβουλεύω. Lach. 179. Ε. ταῦτ' ἐστὶν, ἃ ἐβουλόμεθα ὑμῖν ἀνακοινώσασθαι. Xenoph. Αnab. iii. 1. 5. vi. 1. 14. Hist. Græc. vii. 2. 20. Similiter κοινοῦσθαι c. 10. p. 930. C. πρὸς τὰς τῶν γάμων ἐπιμελομένας γυναίκας κοινούμενοι. Αst. . τήν γε] In uno vet. scriptum est τὴν γῇ παρακαταθήκην : quam lectionem mi nime contemnendam existimo, quod ad genuinam nos posse deducere videatur: genuinam, inquam, meo judicio : puto enim scriptum fuisse, τὴν ἐν γῇ παρακαταθήκην : meninisse enim oportet eum bic de thesauro loqui : et ἀναιρεῖσθαι lere dici de iis quæ e terra tolluntur, a quo sunt ἀνέλῃ, et ἀνέληται, item participium ἀνελόμενος, quibus hic utitur, sicut et activis vocibus, licet non perinde hac in significatione usitatis. Adde quod κειμήλιον, quo etiam utitur, ἀπὸ τοῦ κεῖσθαι dicitur. Nec vero mirum videri debet, eum quod in terram reconditum sit, vocare depositum (id enim omnino sonat vox παρακαταθήκη) quum itidem credere aliquid terræ dici soleat, atque adeo illam, sive arva, fallere interdum τὴν γῇ παρακαταθήκην] Depositum, προτιμήσας] Hoc participium prægressorum explicationi servit: dum videlicet s. eo, quod-; de hoc participiorum usu vid. ad iv. 8. Ἐν οὐσίᾳ κτήσασθαι est i. q. ὡς οὐσίαν; ἐν est enim instar, ut, vid. ad x. 9. Deinde πρότερον, cujus vis in verbo προτιμήσας jam inest, abundanter appositum est ; vid. ad i. 7. Asr. n περὶ ταῦτα λεγομένοις μύθοις, ὡς εἰς παίδων γενεὰν οὐ ξύμφορα τὰ τοιαῦτα. ὃς δ ̓ ἂν παίδων τε ἀκηδὴς γένηται καὶ τοῦ θέντος τὸν νόμον ἀμελήσας, ἃ μήτε αὐτὸς κατέθετο μήτε αὖ πατέρων τις πατής, μὴ πείσας τὸν θέμενον ἀνέληται, κάλλιστον νόμων διαφθείρων καὶ ἁπλούστατον, καὶ οὐδαμῇ ἀγεννοῦς ἀνδρὸς νομοθέτημα, ὃς εἶπεν, ἃ μὴ κατέθου, μὴ ἀνέλῃ,—τούτοιν δυοῖν νομοθέταιν καταφρονήσαντα καὶ ἀνελόμενον οὔ τις σμικρόν, ὃ μὴ κατέθετο αὐτός, πλῆθος δ ̓ ἔστιν ὅτε θησαυροῦ παμμέγεθες" τί χρὴς πάσχειν ὑπὸ μὲν δὴ θεῶν, ὁ θεὸς οἶδεν· ὁ δὲ κατιδὼν πρῶτος ἀγγελλέτω,' ἐὰν μὲν ἐν ἄστει γίγνηται τὸ τοιοῦτον, τοῖς ἀστυνό μοις, ἐὰν δὲ τῆς πόλεως ἐν ἀγορᾷ που, τοῖσιν ἀγορανόμοις, 11.914. ἐὰν δὲ τῆς ἄλλης χώρας, ἀγρονόμοις* τε καὶ τοῖς τούτων 111. ii. 232. ἄρχουσι δηλωσάτω. δηλωθέντων δὲ ἡ πόλις εἰς Δελφοὺς πεμπέτω· ὅ τι δ ̓ ἂν ὁ θεὸς ἀναιρῇ περί τε τῶν χρημάτων καὶ τοῦ κινήσαντος, τοῦτο ἡ πόλις ὑπηρετοῦσα ταῖς μαντείαις Π u αν ο ἐπιδιδοῖ ΑΞΩ[ήτ: ἐπιδιδοῖμ' *ς.—κ ἐν om b. ἀμείνοσι f et γρ ί).—" ἀηδὴς 4. τούτοιν δυοῖν A et rc Ω: τούτοιν τοῖν δυοῖν χρῆμα γρ Ω.- ἀγγελλέτω ΑΞΩ!ι: ἀγγελέτω τοῖς υ.—ν ἐὰν ἀγρονόμοις om pr ὑπὸ μὲν δὴ θεῶν] Int. τί χρὴ αὐτὸν πάσχειν, ὁ θεὸς οἶδεν. Post haec verba nonnulla videntur excidisse; quam quidem suspicionem Ficini confirmat translatio. Ase. ἐὰν δὲ τῆς πόλεως ἐν ἀγορᾷ που, τοῖσιν ἀγορανόμοις] Hæc verba in præced. editionibus non extant: sed ea in iis desiderari ostendit hic locus p. 936. qui in ipsis quoque ita scriptus est, ἐκ μὲν ἀγορᾶς ἀγορανόμοι ἐξειργόντων αὐτόν· ἐκ δὲ τοῦ ἄστεως, ἡ τῶν ἀστυνόμων ἀρχή· ἀγρονόμοι δὲ ἐκ τῆς ἄλλης χώρας εἰς τὴν ὑπερορίαν ἐκπεμπόντων. Neque tamen verba illa in eo de quo nunc agitur loco, absque vet. exempl. consensu fuerunt adjecta. Agnoscuntur certe et a Ficino, sed ea male loco tertio collocante. Est autem interpungendum post χώρας, et subaudienda particula που. SΤΕΡΗ. ἐὰν δὲ τῆς πόλεως-αγορανόμοις] Ab Ald. Lov. Bas. 1..et 2. absunt verba in Ficini translatione expressa: si in foro rerum venalium, earundem curatoribus. Cf. c. 14. p. 936. C. Genitivi τῆς πόλεως εἰ τῆς ἄλλης χώρας e particula ποῦ pendent. Asr. εἰς Δελφοὺς] Dubiis in casibus, quo rum difficilis esset dijudicatio, oraculum Delphicum consulebatur, vid. Joach. Stephanus de jurisdict. vett. Græc. c. 1. Gronov. Thes. Ant. Græc, t. vi. p. 2725. Asr. ὅ τι δ ̓ ἂν ὁ θεὸς ἀναιρῇ] Laudat hæc verba Euseb. Præp. Ev. xiii. 21. p. 711. Β. ubi κτημάτων τοῦθ ̓ μηνύων δὲ scribitur. Verba δόξαν—δοῦλος δ ̓ ἂν ᾖ, qua in Ald. Lov. et Bas. 1. desunt, exhibent Bas. 2. Εuseb. Cod. Voss. Ficin. et Cornar. Asr. αν e b δράτω τοῦ θεοῦ. καὶ ἐὰν μὲν ἐλεύθερος ὁ μηνύσας ᾖ, δόξαν ἀρετῆς κεκτήσθω, μὴ μηνύσας δὲ κακίας· δοῦλος δὲ ἂν ᾖ, μηνύσας μὲν ἐλεύθερος ὑπὸ τῆς πόλεως ὀρθῶς γίγ νοιτ' ἂν ἀποδιδούσης τῷ δεσπότῃ τὴν τιμήν, μὴ μηνύων δὲ θανάτῳ ζημιούσθω. τούτῳ δ ̓ ἑπόμενον ἑξῆς ἂν γίγνοιτο τὸ περὶ σμικρὰ καὶ μεγάλα ταὐτὸν τοῦτο νόμιμον ξυν ακολουθεῖν. ἄν τις τῶν αὐτοῦ τι καταλίπη που ἑκὼν εἴτε ἄκων, ὁ προστυγχάνων ἐάτω κεῖσθαι νομίζων φυλάττειν ἐνοδίαν δαίμονα τὰ τοιαῦτα ὑπὸ τοῦ νόμου τῇ θεῷ καθιε ρωμένα. ἂν δὲ παρὰ ταῦτά τις ἀπειθῶν ἀναιρούμενος οἴκαδε φέρῃ, ἂν μὲν σμικρᾶς τιμῆς ἄξιον ὢν δοῦλος, ὑπὸ τοῦ προστυγχάνοντος μὴ ἔλαττον τριακονταέτους πολλὰς πληγὰς μαστιγούσθω· ἐὰν δέ τις ἐλεύθερος, πρὸς τῷ ἀνελεύθερος εἶναι δοκεῖν καὶ ἀκοινώνητος νόμων δεκαπλάσιον τῆς τιμῆς τοῦ κινηθέντος ἀποτινέτω τῷ καταλιπόντι. ἐὰν δέ τις ἐπαιτιᾶται τῶν αὐτοῦ χρημάτων ἔχειν τινὰ πλέον ἢ καὶ σμικρότερον, ὁ δὲ ὁμολογῇ μὲν ἔχειν, μὴ τὸ ἐκείνου δέ, ἂν μὲν ἀπογεγραμμένον ἦ παρὰ τοῖς ἄρχουσι τὸ κτῆμα τιτ. ii. 233. κατὰ νόμον, τὸν ἔχοντα καλείσθω πρὸς τὴν ἀρχήν, ὁ δὲ καθιστάτω. γενομένου δὲ ἐμφανοῦς, ἐὰν ἐν τοῖς γράμμασιν αν ων او ρανόμοις ή. -- μηνύσας Ω.—ε μηνύων δ' f.— ἐὰν εξ.—b ἐξ ἧς ᾕ.—ε ταὐτὸν Αλυ τούτω τ, τούτων . ἐξακολουθεῖν τ.- καταλειπηι Ω, καταλεί θεά 1.—' ἄξιον ᾖ, ἄξιος f. — τριακονταέτους Α : τριακονταετούς 5): ταυτὸ *ς. πηι Α.-3 Α 5. S ξυνακολουθεῖν] Int. ὥστε ξυνακολουθεῖν; et advertenda est redundantia in ἑπόμενον, ἑξῆς ἂν γίγνοιτο, ξυνακολουθεῖν; vid. ad i. 5. Verba reliqua ila cohærent: ταυτὸ τοῦτο τὸ νόμιμον περὶ σμικρὰ καὶ μεγάλα, ut ταυτὸ τοῦτο τὸ νόμιμον significet legem ipsam, quæ, quod in praegressis universe et simpliciter (ἁπλοῦν δέ γ' ἐστί που τό γε τοιοῦτον, cap. huj. init.) expositum erat, accuratius definiat. AST. ἢ ἄκων] Cod. Voss. εἴτε ἄκων. Ficin. volens vel contra. Asr. eo dicta Trivia, quod in trivio ponitur τριακοντούτους] Sic pro τριακονταε- καθιστάτω] Int. ἑαυτὸν, se sistito. ποτέρου, alterutrius, vid. ad ii. 13. Mox Ald. Lov. Bas. 1. et 2. οὕτως pro οὗτος. ἀξιόχρεων, vid. ad ix. 11. Asr. rtr. ἀπογεγραμμένον φαίνηται ποτέρου τῶν ἀμφισβητούντων, ἔχων οὗτος ἀπίτω· ἐὰν δέ τινος ἄλλου τῶν μὴ παρόντων, ὁπότερος ἂν παράσχῃς τὸν ἐγγυητὴν ἀξιόχρεων ὑπὲρ του ἀπόντος, ὡς παραδώσων ἐκείνῳ, κατὰ τὴν ἐκείνου ἀφαίρεσιν ἀφαιρείσθω. ἐὰν δὲ παρὰ τοῖς ἄρχουσι τὸ ἀμφισβητούμενον μὴ ἀπογεγραμμένον ᾖ, κείσθω μὲν μέχρι δίκης παρὰ τρισὶ τῶν ἀρχόντων τοῖς πρεσβυτάτοις· ἐὰν δὲ τὸ μεσεγ γυηθένα θρέμμα ᾖ, τὸν νικηθέντα περὶ αὐτοῦ δίκῃ τὴν τροφὴν ἐκτίνειν τοῖς ἄρχουσι· τὴν δὲ κρίσιν διαδικάζειν ἐντὸς τριῶν ἡμερῶν τοὺς ἄρχοντας. [§. 2.] ̓Αγέτω τὸν ἑαυ τοῦ δοῦλον ὁ βουλόμενος, ἐὰν ἔμφρων ᾖ, χρησόμενος ὅ τι ἂν ἐθέλῃ τῶν ὁπόσα ὅσια· ἀγέτω δὲ καὶ ὑπὲρ ἄλλου τῶν οἰκείων ἢ φίλων τὸν ἀφεστῶτα ἐπὶ σωτηρίᾳ. ἐὰν δέ τις ἀφαιρῆταί τινα εἰς ἐλευθερίαν ὡς δοῦλον ἀγόμενον, μεθιέτω μὲν ὁ ἄγων, ὁ δὲ ἀφαιρούμενος ἐγγυητὰς τρεῖς ἀξιόχρεως καταστήσας οὕτως ἀφαιρείσθω κατὰ ταῦτα, ἄλλως δὲ μή. ἐὰν δὲ παρὰ ταῦτά τις ἀφαιρῆται, τῶν βιαίων 1. 915. ἔνοχος ἔστω καὶ ἁλοὺς τὴν διπλασίαν τοῦ ἐπιγραφέντος βλάβους τῷ ἀφαιρεθέντι τινέτω. ἀγέτω δὲ καὶ τὸν ἀπε III. iii. 234. او V *ς.—' ὑποτινέτω pr 2.—m τινὰ ἔχειν on fy.—η προτέρου Ωυf.— ἂν μὴ Ξεfήrs. — παράσχηι ΑΞΩ!: παράσχοι *ς.—9 μεσεγγυωθὲν Ω, μεσεγγυωθὲν A et β τοῦ Χ η πατρ. id reponendum, ut est repositum apud Demosthenem.—r δικάζειν Aft et pr — δὲ τὸν το Α. μὲν υ. παριέτω γρ 5. ν μετὰ τ.ν βίων Ξ: τῶν βιαίων Ω. κατὰ τὴν ἐκείνου ἀφαίρεσιν ἀφαιρείσθω] τὸ μεσεγγυηθὲν] Apud sequestrem de- §. 2. ἀγέτω] ἄγειν est in vincula vel ad supplicium ducere, etiam capticum ducere, ut Menex. 240. A. C. Xenoph. Hist. Græc. ii. 4. 1. iii. 3. 8. v. 4. 8. vii. 4. 33.-τὸν ἀφεστῶτα, servum, qui aufugit, ut eum custodiat (sic p. 908. Α. σωτηρίας ἕνεκα). Ficin. ut fugitivum restituat in gratiam. Male. Asr. ἀφαιρῆται εἰς ἐλευθερίαν] ἀφαιρεῖσ θαι εἰς ἐλευθερίαν est e reliquorum serrerum numero eximere et in libertatem vindicare s. asserere. Sic Demosthen. adv. Theocr. p. 1327. 22. &ς προσώφλεν ἀφελόμενος τὴν Κηφισοδώρου θεράπαιναν εἰς ἐλευθερίαν. Æschin. adv. Timarch. t. iii. p. 85. 6. οὗτος αὐτὸν ἀφαιρεῖται εἰς ἐλευθερίαν. Cf. Stephan. Thesaur. L. G. t. i. p. 191. D. E. S. Petit. Legg. Attic. p. 257. Hinc τῷ ἀφαιρεθέντι, detrimento affecto, est, cujus servum quis asseruit. Ast. C λεύθερον, ἐάν τις μὴ θεραπεύῃ τοὺς ἀπελευθερώσαντας μὴ ἱκανῶς. θεραπεία δὲ φοιτᾷν τρὶς τοῦ μηνὸς τὸν ἀπελευθερωθέντα πρὸς τὴν τοῦ ἀπελευθερώσαντος ἑστίαν,* ἐπαγ. γελλόμενον ὅ τι χρὴ δρῶν τῶν δικαίων καὶ ἅμα δυνατῶν, καὶ περὶ γάμου ποιεῖν ὅ τί περ ἂν ξυνδοκῇ τῷ γενομένῳ δεσπότῃ. πλουτεῖν δὲ τοῦ ἀπελευθερώσαντος μὴ ἐξεῖναι μᾶλλον· τὸ δὲ πλέον γιγνέσθω τοῦ δεσπότου. μὴ πλείω δὲ εἴκοσιν ἐτῶν μένειν τὸν ἀφεθέντα, ἀλλὰ καθά περ καὶ τοὺς ἄλλους ξένους ἀπιέναι λαβόντα τὴν αὑτοῦ πᾶσαν οὐσίαν, ἐὰν μὴ πείση τούς τεῖ ἄρχοντας καὶ τὸν ἀπελευθερώσαντα. ἐὰν de Tab τῷ ἀπελευθερωθέντι ἢ καὶ τῶν ἄλλων τῷ ξένων οὐσία πλείων γίγνηται τοῦ τρίτου μεγέθει τιμήματος, ᾗ ἂν τοῦτο ἡμέρᾳ γένηται, τριάκοντα ἡμερῶν ἀπὸ ταύτης τῆς ἡμέρας λαβὼν ἀπίτω τὰ ἑαυτοῦ, καὶ μηδεμία τῆς μονῆς παραίτησις ἔτι τούτῳ παρ' ἀρχόντων γιγνέσθω. ἐὰν δέ τις ἀπειθῶν τούτοις εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον ἔφλη, θανάτῳ τε ζημιούσθω καὶ τὰ χρήματα αὐτοῦ γιγνέσθω δημόσια. δίκαις δ ̓ ἔστωσαν τούτων ἐν ταῖς φυλετικαῖσι δίκαις, ἐὰν μὴ πρότερον ἐν γείτοσιν ἢ ἐν αἱρετοῖσι δικασταῖς ἀπαλ- utr. ii. 235. λάττωνται πρὸς ἀλλήλους τῶν ἐγκλημάτων. ἐὰν δὲ ὡς αὐτοῦ ἐφάπτηται ζώου καὶ ὁτουοῦν ἤ τινος ἑτέρου τῶν او ~ καὶ om t.—ὺ δὲ καὶ τῷ 5. β τοῦ πατρ καὶ τὰ ἀντίγραφα : δίκαι cum *s corr Q.—h ὁτιοῦν Α : ότουοῦν cum *ς ἐπαγγελλόμενον] Operam suam offe rentem in iis, quæ facere ipsum decet et quæ potest. Sic Xenoph. Anab. vii. 1. 33. προσέρχεται Κοιρατάδης Θηβαῖος ἐπαγγελλόμενος, εἴ τις ἢ πόλις ἢ ἔθνος στρατηγοῦ δέοιτο. Cf. Valckenar. ad Thom. Mag. p. 160. in Ruhnk. Valcken. et alior. epist. ad Ernesti. AST. τῶν ἄλλων] Vel deest vel subaudienda relicta est vox τινὶ cum his genio tivis. STEPH, qui sic in Not. Aut dicendum est scribendum esse πλείων, aut cum πλείω subaudiri κτήματα, vel ἀγαθὰ aut tale quid.' ἄλλων τῳ ξένων ] Sic pro ἄλλων τῶν ξένων scripsimus, id quod Matthiæ Gramm. Græc. p. 507. 3. etiam conjeSimiliter Steph. Tal vel intelligi cerat. debere vel abesse existimavit. Deinde Mox ἐφάπτηται] ἐφάπτεσθαι est i. q. ἀντέ- |