πώς μοι ξυμβουλεύουσιν ανελεϊν την γη παρακαταθήκην. ου γάρ ποτε τοσούτον είς χρημάτων ωφελεθείην ών κτήσιν ανελών, όσον είς όγκον προς αρετήν ψυχής και το δίκαιον ττ. i. 281. επιδιδοίην αν μη ανελόμενος, κτημα αντί κτήματος άμεις τον εν αμείνον' κτησάμενος, δίκην εν τη ψυχή πλούτου προτιμήσας έν ουσία κεκτησθαι πρότερον επί πολλούς γαρ δη λεγόμενον εύ το μη κινείν τα ακίνητα και περί τούτου λέγοιτ' άν ως ενός εκείνων όντος. πείθεσθαι δε χρή και τους

πατρώων 5.- των ΑΩ.-6 αμ. .-h γη? , γήν η: γε *s.- επιδιδοίην γρ Ω,

ξυμβουλεύουσιν] Videndum annon le- adeo illam, sive arva, fallere interdum gendum sit potius ξυμβουλεύσουσιν. Mi- depositum dicentes poetas audiamus. Eo rum est autem Ficinum, agnoscentem autem lubentius ita lego, quod locus hic alteram lectionem, ανακοινώσαιμι ver- non posceret ut την γε παρακαταθήκην, tisse credam: nisi forte aliter (quod non sed at simpliciter την παρακαταθήκην puto) legit. Illius locum hunc inter- diceret. Stern.' Quem vet. Steph, inpretantis hæc sunt verba, Nec ariolis nuat, non liquet : nam Ald. et rel. valdepositum accipere consulentibus credam. gatum tenent. Bip. STEPH.

την γη παρακαταθήκην] Depositum, ξυμβουλεύουσιν] Stepliano jam emen- h. e. custodiendum traditum terræ. ladante, scripsimus ξυμβουλεύσουσιν ; sen- ρακαταθήκη enim dicitur non solum pesus est : neque vales s. bariolos ita dictos cunia deposita, sed universe quoque, consuluerim, quos suasuros esse sciam, quidquid custodiendam et curandom traανακοινούν τινι, communicare quid alicui ditur (ut c. 8. p. 927. C. de orbis adhiad deliberandum, est aliquem consulere, betur), ut h. 1. thesaurus, qui terræ creut Epist. vii. p. 331. Β. ή ξυμβουλεύον- ditur. γη vero substantivo juncturm est, τος αν εθέλειν πείθεσθαι, περί ών ανα- ut solent substantiva cum eodem casu κοινούται, προθύμως ξυμβουλεύω. Lach. poni, quem verba, unde derivantur, re179. Ε. ταύτ' έστιν, 8 εβουλόμεθα υμίν gere amant, vid. ad i. 6. Vulgo legitur ανακοινώσασθαι. Χenoph. Αnab. iii. 1. την γε παρακαταθήκην ; quod nos repo5. vi. 1. 14. Hist. Græc. vii. 2. 20. Si. suimus, id in libro vet. scribi Steph.

militer κοινούσθαι c. 10. p. 930. C. προς memorat, qui εν addi jabebat, quo carere τας των γάμων επιμελομένας γυναίκας possumus. Bene vero monuit idem vir κοινούμενοι. ΑςΤ.

doctissimus, huic lectioni optime conThu ye] In uno vet. scriptum est Thy venire et sensum hujus orationis, quum γη παρακαταθήκην : quam lectionem mi- de thesauro in terra recondito agatur, et nime contemnendam existimo, quod ad verba ανελεϊν, ανελών; αναιρείσθαι enim genuinam nos posse deducere videatur: proprie dici, quæ e terra tollantur.--åvegenuinam, inquam, meo judicio : puto λών, αυτήν, την παρακαταθήκην. Verba enim scriptum fuisse, την εν γή παρακα- είς όγκον conj. cum όσον; εις όσον όγκον, ταθήκης: meminisse enim oportet eum in quantam molem s. magnitudinem, i. e. hic de thesauro loqui : et αναιρείσθαι 80. Quantum ; επιδιδόναι νero προς αρετήν lere dici de iis quæ e terra tolluntur, a notum est illud in virtute proficere. Pro φuo sunt ανέλη, et ανέληται, item par- επιδιδοϊμ' Cod. Voss. επιδιδοί. Αst.. ticipium åverbuevos, quibus hic utitur, προτιμήσας] Ηoc participium progressicut et activis vocibus, licet non perinde sorum explicationi servit: dum videlicet hac in significatione usitatis. Adde quod s. eo, quod; de hoc participiorum usu κειμήλιον, quo etiam utitur, από του vid. ad iv. 8. 'Εν ουσία κτήσασθαι est kelohai dicitur. Nec vero mirum viderii. q. 's ovolav; èv est enim instar, ut, debet, eum quod in terram reconditum vid. ad x. 9. Deinde mpétèpov, cujus sit, vocare depositum (id enim omnino vis in verbo apotiuhoas jam inest, abunsonat vΟΣ παρακαταθήκη) φuum itidem danter appositum est ; νίd. ad i. 7. Α8τ. credere aliquid terræ dici soleat, atque

περί ταύτα λεγομένους μύθους, ως εις παίδων γενεών ου ξύμφορα τα τοιαύτα. ος δ' αν παίδων τε ακηδής η γένηται και του θέντος τον νόμον αμελήσας, α μήτε αυτός κατέθετο μήτε αυ πατέρων τις πατήρ, μή πείσας τον θέμενον ανέληται, κάλλιστον νόμων διαφθείρων και απλούστατον, και

° ουδαμή αγεννούς ανδρός νομοθέτημα, ός είπεν, α μη κατέθου, μη ανέλης-τούτοιςΡ δυοίν νομοθέταιν καταφρονήσαντα και ανελόμενον ού τι σμικρόν, και μη κατέθετο αυτός, πλήθος δ' έστιν ότε θησαυρού παμμέγεθες τι χρή" πάσχειν υπό μεν δή θεών, ο θεός οίδεν ο δε κατιδων πρωτος άγγελ

· λέτω, εαν μεν εν άστει γίγνηται το τοιούτον, τους αστυνό

μοις, εάν δε της πόλεως εν αγορά που, τoίσιν αγορανόμοις, 11. 914. εάν* δε της άλλης χώρας, αγρονόμοις τε και τους τούτων 111. ii. 232. άρχουσι δηλωσάτω. δηλωθέντων δε ή πόλις είς Δελφούς

πεμπέτω ότι δ' άν ο θεός αναιρή περί τε των χρημάτων και του κινήσαντος, τούτο ή πόλις υπηρετούσα ταϊς μαντείαις

W

επιδιδοί ΑΞΩfbr : επιδιδοίμ' 5.- εν οm 5.-1 αμείνοσι fet γρ 5.-πι αηδής β.-
Ο νόμον και.- και οm A} et pr Ω.-P τούτοιν δυοϊν A et rc α: τούτοιν τοϊν δυοϊν
*s.-4 το Ξ.- παμμέγεθος Ε. -χρήμα γρ Ω.- αγγελλέτω ΑΞΩbr: άγγελέτο

– εάν...αγορανόμοις οm Ξυf.- τοϊς ι.-* εάν...άγρονόμοις οιm pr.Ω.- αγο

& us aurds katébeto] Vid. ad viii. 10. illa in eo de quo nunc agitur loco, absque Etiam verbis, quæ sequuntur, & uth karé. vet. exempl. consensu fuerunt adjecta. θου, μή ανέλη, Solonis lex 1. . citata Agnoscuntur certe et a Ficino, sed ea significatur. Ast.

male loco tertio collocante. Est autem 8 Beds oloev] Pust hæc verba videri interpungendum post xápas, et subaupossit Ficinus legisse quæpiam, quæ hic dienda particula tov. STEPH. desint; sed ea illius esse puto, ab illo εάν δε της πόλεως-αγορανόμοις] Ab addita ut melius cum bis cohærerent ea Ald. Lov. Bas. l..et 2. absunt verba quæ sequuntur. Ejus verba sunt, Quæ in Ficini translatione expressa : si in pæna huic a diis debeatur, deus quidem foro rerum venalium, earundem.curatoipse novit: quæ vero ab hominibus, de- ribus. Cf. c. 14. p. 936. C. Genitiri clarabimus. Steph.

της πόλεως et της άλλης χώρας e partiυπό μεν δή θεών] Int. τι χρή αυτόν cala που pendent. AsT. πάσχειν, ο θεός οίδεν. Ρost nec verba εις Δελφούς] Dubiis in casibus, quononnulla videntur excidisse; quam qui- rum difficilis esset dijudicatio, oraculum dem suspicionem Ficini confirmat trans- Delphicum consulebatur, vid. Joach. Stelatio. Ast.

phanus de jurisdict. vett. Græc. c. S. εάν δε της πόλεως εν αγορά που, τoίσιν Gronov. Thes. Αnt. Grec, t. vi. p. 2725. αγορανόμοις] Hec verba in preced. edi- AST. tionibus non extant: sed ea in iis desi- και τι δ' αν ο θεός αναιρή] Laudat hec derari ostendit hic locus p. 936. qui in verba Euseb. Præp. Ev. xiii. 21. p. 711. ipsis quoque ita scriptus est, εκ μέν άγο- Β. ubi κτημάτων-του-μηνύων δε sciρεις αγορανόμοι εξειγόντων αυτόν εκ δε bitur. Verba δόξαν-δούλος δ' αν η. quae του άστεως, ή των αστυνόμων αρχή αγρο- in Αld. Lor. et Βas. 1. desunt, exhibent νόμοι δε εκ της άλλης χώρας εις την υπερ- Bas. 2. Euseb. Cod. Voss. Ficin. et ορίαν εκπεμπόντων. Νeque tamen verba Cornar. Asr.

a

δράτω του θεού. και εάν μεν ελεύθερος και μηνύσας ή, δόξαν αρετής κεκτήσθω, μή μηνύσας δε κακίας: δούλος δε αν” ή, μηνύσας μεν ελεύθερος υπο της πόλεως ορθώς γίγνοιτ' άν αποδιδούσης τα δεσπότη την τιμήν, μή μηνύων δε θανάτω ζημιούσθω. τούτω δ' επόμενον εξής αν γίγνοιτο το περί σμικρά και μεγάλα ταυτόν τούτο1 νόμιμον ξυνακολουθείν. άν τις των αυτού τι καταλίπη που έκών είτ’s άκων, ο προστυγχάνων κάτω κείσθαι νομίζων φυλάττειν ενοδίαν δαίμονα τα τοιαύτα υπό του νόμου τη θεωκαθιερωμένα. αν δε παρά ταύτά τις απειθών αναιρούμενος οίκαδε φέρη, αν μεν σμικράς τιμής άξιον ών δούλος, υπό του προστυγχάνοντος μη έλαττον τριακονταετους πολλάς πληγάς μαστιγούσθω εαν δέ τις ελεύθερος, προς τα ανελεύθερος είναι δοκείν και ακοινώνητος νόμων δεκαπλάσιον της τιμής του κινηθέντος αποτινέτω τω καταλιπόντι. έαν δε τις επαιτιάται των αυτού χρημάτων έχειν τιναι πλέον ή και σμικρότερον, ο δε ομολογώ μεν έχειν, μή το εκείνου δε, αν μεν απογεγραμμένον ή παρά τοϊς άρχουσι το κτήμα κατά νόμον, τον έχοντα καλείσθω προς την αρχήν, ο δε καθιστάτω. γενομένου δε εμφανούς, εαν εν τοις γράμμασιν

1tr. iii. 233.

ρανόμοις 5.--9 μηνύσας Ω.- μηνύων δ' f.- εάν υf.-5 εξής 5.-€ ταυτόν ΑΩf 5 : ταυτό *s.-1 τούτω r, τούτων f.-€ εξακολουθεϊν Υ.-f καταλειπηι Ω, καταλείπηι Α.--3 και 5. - θεά τ.-άξιον και, άξιος f.- τριακονταέτους Α: τριακονταετούς

S

ξυνακολουθείν] Int. ώστε ξυνακολου- eo dicta Trivia, quod in trivio ponitur Beiv; et advertenda est redundantia in fere in oppideis Græceis, vel quod luna επόμενον, εξής αν γίγνοιτο, ξυνακολου- dicitur esse, que in colo tribus viis moDeiv; vid. ad i. 5. Verba reliqua ila yetur, in altitudinem et latitudinem et coherent: ταυτό τούτο το νόμιμον περί longitudinein. Cf. Cerda ad Virgil. σμικρά και μεγάλα, ut ταυτό τούτο το Ξη. iv.. 511. AST. vóvinov significet legem ipsam, quæ, τριακοντούτους] Sic pro τριακονταεquod in pregressis universe et simplici- τους scripsiimus, a τριακοντούτης, ους. ter (απλούν δέ γ' εστί που το γε τοιού- Thom. Mag. p. 859. τριακοντούτης άντον, cap. huj. init.) expositum erat, ac- θρωπος 'Αττικοί, ου τριακονταετής (τριαcuratius definiat. Ast.

κονταέτης δε χρόνος). Vid. Maittair. de ή άκων] Cod. Voss. είτε άκων. Ficin, Dialect. p. 47. ed. Starz, et Fischer. ad volens vel contra. Ast.

Weller. t.i. p. 272. t. ii. p. 180.-αποενοδίαν δαίμονα] Schol. Ruhnken. p. γεγραμμένον, vid. ad vii. 13. fin. Αστ. 238. την 'Αρτεμιν

ήτοι την Σελήνην φη- καθιστάτω] Int. εαυτόν, se sistito.-. σιν cet. Nota est Diana et Hecate Ενο- ποτέρου, αlterutrius, vid. ad ii. 13. Μox δία, Trivia. Varro de ling. Iat. vi. p. Αld. Loν. Βas. 1. et 2. ούτως pro ούτος. 83. Βip. “Titanis Trivia Diana est, ab -αξιόχρεων, vid. ad ix. 11. Αετ.

απογεγραμμένον φαίνεται ποτέρου των αμφισβητούντων, έχων ούτος απίτω: εαν δέ τινος άλλου των μη παρόντων, οπότερος άν° παράσχη τον εγγυητήν αξιόχρεων υπέρ του απόντος, ως παραδώσων εκείνω, κατά την εκείνου αφαίρεσιν αφαιρείσθω. εαν δε παρά τοις άρχουσι το αμφισβητούμενον μη απογεγραμμένον ή, κείσθω μέν μέχρι δίκης παρά τρισι των αρχόντων τους πρεσβυτάτοις εαν δε το μεσεγγυηθενα θρέμμα ή, τον νικηθέντα περί αυτού δίκη την τροφήν εκτίνειν τοις άρχουσι την δε κρίσιν διαδικάζειν εντός τριών ημερών τους άρχοντας. [5. 2.] 'Αγέτω τον εαυτου δούλον ο βουλόμενος, εαν έμφρων ή, χρησόμενος και τι

8 αν έθέλη των οπόσα όσια αγέτω δε και υπερ άλλου των οικείων και φίλων τον αφεστώτα επί σωτηρία. εαν δε τις αφαιρηταί τινα εις ελευθερίαν ως δούλον άγόμενον, μεθιέτων μεν ο άγων, ο δε αφαιρούμενος εγγυητάς τρείς αξιόχρεως καταστήσας ούτως αφαιρείσθω κατά ταύτα, άλλως

δε μή, εάν δε παρά" ταύτά τις αφαιρηται, των βιαίων τ. 915. ένοχος έστω και αλους την διπλασίαν του επιγραφέντος

βλάβους τα αφαιρεθέντι τινέτω. αγέτω δε και τον απε

III. iii. 234.

η

*s.-1 υποτινέτω pr Ω.-- m τινά...έχειν om f5.0 προτέρου Ωvf.-0 &ν μή 3rfors. -P παράσχης ΑΞΩf5 : παράσχοι *.-μεσεγγυωθέν Ω, μεσεγγυωθέν Aet β του πατρ. id reponendum, ut est repositum apud Demosthenem.- δικάζειν Afr et pr Ω.- δε τον rc A.-μεν υ.- παριέτω γρ 5.-' μετά τ.-" βίων Ξ: των βιαίων

χ

κατά την εκείνου αφαίρεσιν αφαιρείσθω] ad supplicium ducere, etiam capticum Is privator secundum illius ademptionem, ducere, ut Menex. 240. A. C. Xenophı

. h. e. is tanto detrimento afficiatur (tan- Hist. Græc. ii. 4. 1. iii. 3. 8. v. 4.8. tum rependere cogatur), quantum ille vii. 4. 33.-adv àpeoTÛta, servum, qui accepit, cui res in quæstionem vocata aufugit, ut eum custodiat (sic p. 908. ablata est.

Notum est αφαιρείσθαι τι, Α. σωτηρίας ένεκα). Ficin. ut fugiticum aliquo privari, detrimentum aliquod ac restituat in gratiam. Male. Ast. cipere. Ficin. simpliciter vertit: is tan- αφαιρήται–είς ελευθερίαν] αφαιρείσtundem deponere cogatur. Ast.

θαι εις ελευθερίαν est e reliquorum serreτο μεσεγγυηθέν] Αpud sequestrem de- rum numero erimere et in libertatem positum, vid. A. Gell. Noci. Attic. xx. vindicare s. asserere. Sic Demosthen. 1. Τim. Lex. p. 178. μεσηγγυηθέν, επί adν. Τheocr. p. 1327. 22. ας προσώφλεν μεσιτών αποτεθέν και αμφισβητούμενον. αφελόμενος την Κηφισοδώρου θεράπαναν Lexic. Bluetor. Ms. in Ruhnk. not. ad είς ελευθερίαν. Εschin. adν. Timarch. Τim. 1. 1. μεσεγγύημα αργύριόν εστι παρά t. iii. p. 85. 6. ούτος αυτόν αφαιρείται εις τινι κείμενον εν ομολογία των δόντων επί ελευθερίαν. Cf. Stephan. Thesaur. L. το οτιούν διαπραξάμενον λαβείν αυτό. G. t. i. p. 191. D. E. S. Petit. Legg. Demosth. adν. Βeot. p. 995. 21. μεσεγ- Attic. p. 257. Ηinc το αφαιρεθέντι, deγυησαμένης αργύριον. AsT.

trimonto affecto, est, cujus serrum quis 5. 2. αγέτω] άγειν est in incula vel asseruit. AsT.

X

a

C

λεύθερον, εάν τις μη θεραπεύη τους απελευθερώσαντας και μη ικανώς. θεραπεία δε φοιταν τρις του μηνός τον απελευθερωθέντα προς την του απελευθερώσαντος εστίαν, επαγγελλόμενον ό τι χρή δραν των δικαίων και άμα δυνατών, και

* περί γάμου ποιείν ό τι περ αν ξυνδοκή τα γενομένω δεσπότη. πλουσεϊν δε του απελευθερώσαντος μη εξείναι μάλλον το δε πλέον γιγνέσθω του δεσπότου. μη πλείω δε είκοσιν ετών μένειν τον αφεθέντα, αλλά καθά περ και τους άλλους ξένους απιέναι λαβόντα την αυτού πάσαν ουσίαν, εαν μη πείση τούς τε άρχοντας και τον απελευθερώσαντα. εαν δε

το απελευθερωθέντι ή και των άλλων το ξένων ουσία πλείων γίγνηται° του τρίτου μεγέθει τιμήματος, ή αν τούτο ημέρα γένηται, τριάκοντα ημερών από ταύτης της ημέρας λαβών απίτω τα εαυτού, και μηδεμία της μονής παραίτησις έτι τούτω παρ' αρχόντων γιγνέσθω. εαν δε τις άπειθών τούτοις εισαχθείς εις δικαστήριον όφλη, θανάτω τει ζημιούσθω και τα χρήματα αυτού γιγνέσθω δημόσια. δίκαις δ' έστωσαν τούτων εν ταις φυλετικαΐσι δίκαις, εάν μη πρότερον εν γείτοσιν ή εν αιρετοίσι δικασταίς απαλ- τπτ. ii. 235. λάττωνται προς αλλήλους των εγκλημάτων. εαν δε ως αυτού εφάπτεται ζώου και ότουούν» ή τινος ετέρου των

C

om 5.--* οικίαν 5.- άμα και βr.-1 τε om 5.-και οm r.-.5 δε και το s.τη Astius : libri των.-0 πλείω 5.-€ γένηται 5.- γε ο.-δίκαια Aet γρ και et

x β του πατρ και τα αντίγραφα : δίκαι cum s corr Ω.-h οτωούν Α: οτουουν cum *ς

επαγγελλόμενον] Operam suam offe. debere vel abesse existimavit. Deinde rentem in iis, quæ facere ipsum decet et Thelw pro adelw e Bas. 2. reposuimus, quæ potest. Sic Xenoph. Anab. vii. I. Stephano addicente, qui observat, nisi 33. προσέρχεται Κουρατίδης Θηβαίος- πλείων scribatur, ad πλείω intelligendum επαγγελλόμενος, εί τις ή πόλις ή έθνος esse αγαθά. Μόx Cod. Voss. δίκαια δ' στρατηγού δέοιτο. Cf. Valckenar. ad έστωσαν et αλλάττηται. AsT. Thom. Mag. p. 160. in Ruhnk. Valcken. εφάπτεται] εφάπτεσθαι est i. 9. αντέet alior. epist. ad Ernesti. Ast.

χεσθαι, vindicare, manu asserere. Mox των άλλων] Vel deest vel subau. pro αυτού haud dubie αυτού scribendum dienda τelicta est νοκ τινι cum his geni. est, quod referatur ad ότουούν. Αd εφάπtivis. Steph. qui sic in Not.. Aut di- total, nisi excidit ris, intell, pronomen cendum est scribendum esse πλείων, aut indefinitum. Cod. Voss. ότφούν.-είς cum πλείω subaudiri κτήματα, vel αγαθά, δε ξενικής παράδοσιν, est είς τον ξένον aut tale quid.'

παραδόντα, abstractum pro concreto, vid. άλλων των ξένων ] Sic pro άλλων ad' iii. 5. Μox ής ad παράδοσιν relaturn TÛV tévwv scripsimus, id quod Matthiæ est, quum prægressum unvæv postulasset Gramm. Græc. p. 507. 3. etiam conje- wv, ut Ficin, vertit: mensibus quinque, cerat. Similiter Steph. Tui vel intelligi quorum medius ille sit mensis, in quo ab