line 2 there seems to have followed an Y. Was this part of Βυζαντίων ? No. xxx. line 4. The marble has AEAAOLO, and under ΑΘΕ there seems to have been ΙΣΕ. No. XLII. No. XLIII. cer Smith. Presented by Dr. Fiott Lee. ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΥ From the Propontis. Presented by Mr. Spen ΗΓΗΜΩΝ The stone is somewhat injured after HгHMN, but it does not appear that any writing has been effaced in either line. The Επικηφισιοι are an Attic δῆμος which I do not find quoted from any other inscription. I am, Dear ROSE, Yours, with the truest regard, P. S. Chishull refers the Trinity Inscription No. III. to Athens. Might it not rather belong to Ceos, or perhaps Delos? In No. VII. line 53, instead of OANEPOE it may possibly be ΣΥΝΕΧΩΣ. P. 21. In Dr. F. Lee's marble, line 8, the first letter seems to be not o but K. Perhaps, τὴν δευτέραν ἑξάμηνον τὴν ἐπὶ δαμιουργοῦ . . . . . . ου Φλάκκου. P. 29. 1. 28. M. Osann, Sylloge Inscriptt. p. 170. reads ἀρχιερεὺς τῶν Σεραπιαστῶν. I learn from the same work that the Salaminian decree (see p. 27.) is published in M. Raoul Rochette's Antiquités Grecques du Bospore. Litera quædam inedita ex autographis inter schedas D'ORVILLIANAS, in Bibliotheca Bodleiana adservatas descripta. Clarissimo Eruditissimoque viro J. Ph. D'Orville S. P. D. J. Alberti. QUUM hac hebdomade Hamburgum scribere te velle nunciaveris, insertas ad Cl. Wolfium nostrum literas, quæso, Tuis addas. Glossario illo brevi defungar, et jam dimidium absolvi, quamvis variis destrictus occupationibus, quæ, si hac hebdomade me non detinuissent, gratus remisissem Tibi Codicem Ms., quem nunc per paucos etiam dies, ulterius evolvam et excerpam. Optime ageret, qui cum editis Glossariis Labbeanis hoc conferret integrum. Reperi nonnulla rariora, etiam vocabula Lexicis ignota, quibus excerptis contentus ero. Quamvis Apostolius in fine libri familiarem sibi notam adposuerit, satis tamen patet eum in antiquum aliquod glossarium incidisse, quod, ut recte mones, descripsit. Hinc illa: 'Aprarúpa regius oculus (ex Oriente sine dubio.) Bŋλòs cœlum. (Vid. Hesych.) Aavov mortem apud Macedones. 'Exsvolvo. nomen tragadia Eschyli poeta (Vid. Plutarch. et Hesych.) 'Enixéρws cornuosus, cum acies supra cornua tendit sic §. 'HXéxTwv. Sol. (Hesych. 'Hλéxτpwv Ηλέκτων. Ηλέκτρων L'HAxTwp, ex Iliad. Z. 513. Schol. et Suid.) Plura mitto. Tu optime videris. Oudendorpius noster Te salutat, sibique ad paucos dies glossarium credi cupit. Quod te non invito, ut putamus, fieri poterit, Anti-pavoniana Tua avide exspectamus; ut et satyram Anti-Burmannianam, si inspiciundi copia fieri queat. Salve cum tua a me meaque, et vale plurimum, Vir amicissime, quem amare non desinam. Scripsi raptim post dimissam concionem Harlemi 21 Junii MDCCXXXVI. Cl. Wolfius scribit, se Langii dissertationem de Luctu veteris Græciæ ex Euripide, Fabricio, Taxagit, ex obitu conjugis ejus consecratam, ad me mittere. Sed in nupero fasciculo non adfuit; nescio qua culpa. Dat. Traject. ad Rhen. prid. Eid. Apr. 01010CCXXXVII. Clarissimo D'Orvilio S. P. D. Joan, Frid. Reitzius. En tibi Apolog. Horat, de qua nuper coram egimus, vulgaribus, fateor, argumentis concinnatam; sed quid facias ei qui vulgaria ignorare videtur? Si longior est quam ut in eodem Tomo locum invenire queat, malim quædam expungere, quam in duas partes secari, ne iste sibi persuadeat, tanto intervallo opus fuisse ad meditandum responsum, quod subita opera conscriptum esse, satis videbis; idque prius transmisissem, nisi Lucianus moram injecisset, ad cujus editionem procurandam manus admovi, nondum tamen polliceri ausus, in eo me perseveraturum. Deterret enim non modo recordatio cui viro succedam, Hemsterhusio nimirum, sed et Bibliopola festinatio, cujus certe commodum in eo versatur, ut quam citissime prodeat opus, meum vero, ut lento gradu festinetur, vel ut nihil prorsus de meo adjiciam. Si dubitas, num operæ chirographum meum adsequi possint, specimen typis expressum mihi corrigendum transmittas quæso, ignoscasque, quod hanc tibi molestiam injungere ausim. Vale. Viro Clarissimo et Amicissimo Jacobo Philippo D'Orville S. P. D. J. Alberti. Accepi per typographos Wetstenium et Smith literas Parisiis ad me datas a CI. Sallerio, quibus mihi promittunt Hesychii exemplar cum notis Maussaci et Sorberii non tantum, sed et antiquum Lexicon Ms. optimæ notæ, quod exstat in Bibliotheca Regia, ex Principis Walachia Bibliotheca eo deletum. Rogant itaque Sevinus et Sallerius, ut indicem cui tradant tuto, ut ad me deferantur ista xenia. Typographi modo laudati his rebus non libenter se immiscerent, ut mihi significarunt. Luchtmannus neminem habet, quem compellet, scripsitque Tua forte opera fieri posse, ut Mss. illa huc tuto perferantur. Quæso itaque, V. CI., ut paucis mihi significare velis, quænam commodissima tibi via videatur, et an aliquem forte noveris, cui Parisienses nostri secure res istas tradant. Sumtus lubens gratusque refundet Luchtmannus. Responsum autem ad viros officiosos non differendum amplius quum hiems instet. Cl. Roëllius vester nuper ea de re mecum colloquutus forte viam tibi, si non aliam noveris, indicabit. Quicquid sit, quæso, responde quam primum licuerit. Perveni in Hesychio ad literam Iota: animus erat instante vere prelum exercere, si nihil obstet. De Pearsoni notis Hesychianis nihil porro inaudivi, quamvis describendas curaverim dudum, ut scis. Vellem quoquo modo certior fieri, num eas sperare liceat, necne. Nescio quam viam ingrediar. Forte enim inter Hutchinsonum, qui hæc olim promiserat, et inter Cel. Bentleium non satis convenit. Vereor saltem. Sed tentandum est aliquid, antequam opus describatur typis. Si valeas cum tuis, bene est; ego cum meis valeo, et duplici hodie labore defunctus, pluribus scribendis abstineo. Exspectat me Oudendorpius noster. Vale, Vir eruditissime; neque porro ama. D. Harlemi, Novemb. MDCCCXXXVII. P.S. Qui valet Cl. Wolfius noster? Dudum scripsi, responsum exspecto. Viro Clarissimo et Eruditissimo Jacobo Philippo D'Orville S. P. D. J. Alberti. En literas ad nobiliss Baronem de La Bastie, Tuis ad eum inserendas, quibus gratias ago quod istud in se oneris recipere non detrectaverit, simulque caveo de Lexico intra sex menses restituendo. Addidi Te ipsum certiorem facturum simul ac fasciculus ille chartaceus ad nos delatus fuerit: in quo peccasse non videor, statuens Te sine dubio quanto ocyus tunc rescripturum. Avide exspecto Lexicon illud, et ante omnia in usus meos convertam, quo fidem absque Hesychii detrimento liberem. Postquam devenissem ad literam Iota, mearum partium esse duxi, ut Kusteri notas ab initio Lexici Hesychiani usque ad v. 'Ev Tεion (quo perveneram, quum primum Kusteri Mss. nactus sum) revolverem, suisque locis insererem: quæ cura me cum maxime detinet; simulque mea relego, ut postea prelo committenda ne inspicere quidem opus sit. Hanc ultimam limam certe desiderabant priora maxime, jam ante octo fere annos scripta; neque dubito quin bene collocatam esse hanc operam, per se aliquando necessariam, existimaturus sis mecum. Ita sine remora pergere licebit fervente prelo. Luchtmannus de novis typis formandis jam cogitat, brevi daturus specimen unius folii, ut aliquam operis rationem inire queamus. Salmasianum Anthologiæ exemplar Tibi gratulor. Utinam aliquando publice Tuum editionis beneficium prædicaremus! Quid autem de itinere Tuo Siculo sit, aut quousque perrexerint operæ, scire vellem sæpe rogatus. Insta, quæso, et urge, ut his deliciis fruamur. De Pearsonianis certior fieri cupio, si commodo tuo fieri queat. Exspecto apographum Lexici Msti Parisiensis, quod Apollonium auctorem habet: unde sine dubio sæpe lux Hesychio accendi poterit. De Valesianis in Hesychium notulis, rem tibi relinquo integram. Si tamen Miscellaneis non inserendas constitueris, ut novitas Hesychianæ editioni reservetur, conferre vellem specimen quod paraveris. Ob plura negotia et publicarum occupationum frequentiam, quibus per integrum mensem jam implicor, nescio an aliquid Miscellaneis tuis dignum parare queam. Quod si vero subsidia aliena his mensibus non suffectura putes, quæso indices, neque deero Tibi. Libros Tuos, Hesiodum nempe et Musæum, post unius diei usuram statim Oudendorpio nostro reddidi, quos itaque dudum ad te rediise putabam. Quam primum convenero Amicum nostrum urgebo ut reddat. De Wolfiorum infirma valetudine nuncium ingratum nuncias. Eos plurimum meo nomine salvere jubebis, quando rescripseris. Uxoris charissimæ Tuæ sortem doleo; quam brevi tv apxalav qúou recuperaturum spéro et ex animo voveo. Mea optime valet, quamvis animo fere exciderit quid sit παννύχιον εὕδειν : intercedit enim filiola τιτθολυρκοφιλωτάτη (sit venia voci in tota Anthologia non obviæ) cujus læta incrementa quotidie conspicimus. Legistine Orationem Cl. Irhovii? De alio Theologiæ Professore vocando nihil prorsus inaudio. Vale, Vir Clarissime et Amicissime, meque mutuo amore prosequi perge. D. Harlemi 5. Decemb. MDCCVII. De Hesiodo illo vere dixisti. Miror tam paucas Editoris notas, neque eas maximi momenti. Eccur vero Theogoniam præmiserit ceteris poematiis? Eccur etiam omiserit Scholia Græca, quæ in tam splendida editione deesse non debere videntur ? P. S. In consignandis literis vitium festinandi accessit Epistolæ insertæ. Tu verbo, si opus sit, excuses; et si quid desit, aut male se habeat, ut fere videtur, in inscriptione, corrigas. Vale iterum. NOTICE OF Narrative of an Excursion to the Mountains of Piemont, and Researches among the Vaudois, or Waldenses, Protestant Inhabitants of the Cottian Alps. By the Rev. W. S. GILLY, M. A. 4to. London: Pr. 21. 28. RIVINGTON, 1824. Ir comes within the province of our Journal to notice this volume, as combining a variety of historical, classical, and ecclesiastical researches, with personal anecdotes, amusing incidents, and lively descriptions of mountain scenery. A travelJer's narrative has been chosen as the form most likely to attract |