οὐχ τι ἀντανδρίαν λόφοι δ' εἰσὶ ὄλυμποι καλούμενοι. εἰσὶ δὲ ὁ αὐτὸς δὲ ὡς τινες ὑπέλαβον: ὅτι τοὺς προσπόλους τύρους καὶ βάκχον (supra add. διόνυσον) καὶ κυβέλην (supra add. ῥέαν) τοὺς θεραπευομένους: καὶ ὅτι ὁ σαβάζιος τῶν φρυγιακῶν ἐστι. τούτοις δ ̓ ἔοικε καὶ τὰ ὀργάνων λέγων περὶ διονύσου ἐν τοῖς ἠδωνοῖς ὡς ὁ μὲν ἐν χερσὶ (471) μετηνέχθαι. ἀπὸ δὲ τοῦ — ἐνθένδε. καὶ τῶν ὀργάνων ἔνια βαρβάρως ὠνόμασται νάμβλα καὶ (post hanc vocem nonnulla cum margine recisa sunt: praeterea complura folia integra, ut videtur, interciderunt). διὰ τοῦτο ἔχοντες. λέγεται ἀρμενίας ὡς ὅτι παρ' αὐτ τοῖς ἱερᾶται ἀνὴρ αὐτῆς: ὅτι τιμῶσι τὸ γῆρας οἱ ἀλ βανοὶ καὶ τὰ χρήματα τοῖς πατράσι συγκατορύττειν (sic) καὶ πολλὰ τῆς μηδίας καὶ τῆς φασι. (504) γαργαρεῦσιν ὁμόρους κεραύ νια. ἐπικεκαῦσθαι δὲ πάσας τὸν — πέλτη. δύο δὲ μῆνας καθ ̓ οὓς συναναβαίνουσι τοῖς γαργαρεῦσι, εἰς τὸ πλησίον ὄρος τὸ διορίζον αὐτοὺς καὶ συνέρχονται τεκνοποιίας χάριν (in pagina infima addita sunt haec: ἀναβαίνουσιν εἰς τὸ πλησίον ὄρος τὸ διορίζον αὐτὰς καὶ τοὺς γαργαρέας. ἀναβαίνουσι δὲ κἀκεῖνοι, post quam vocem nonnulla una cum margine recisa interciderunt). εἶτα διίστανται. αἱ δ ̓ ὅ τι μὲν ἂν — ἑκατέ ρους. (505) τὴν δὲ θεμίσκυραν ὑρκανίᾳ. κλείταρχος δέ φησι θαληστρίαν – σταδίους. καίτοιγε ἐνδοξότερον ἦν τὸ – (506) διοσκουριάδα. τούτων δ' οἱ μὲν αὐλίζονται. αἱ δὲ κορυφαί ἀνωτέρω. ἀβέακος διαδεχόμενοι. οἱ μὲν οὖν προτέρα. (507) ἔστι δ ̓ ὁ κόλπος ὁ τῆς κασπίας ἀοικήτῳ. εἰσπλέοντι δ ̓ ἐν – οἱ πλείους ἐν ἀριστερᾷ φιλομυθίαν. ῥάδιον ἄν τις φησὶ ὅτι καὶ οἱ περὶ ἀλεξάνδρου ἄορσοι ἀνέχων — τοις: γοῦσιν: (508) τοιούσυγγράψαντες ραδιουρ ὅτι τοὺς ἐν ἀριστερᾷ καλεῖσθαι: ὅτι πατροποντικῷ. ἡ ὑρκανία (509) δυνάμεναι. οἱ κλῆς πάρισον Strabo. II. - 39 δὲ ἡγεμόνες μῆδοι καὶ πέρσαι καὶ οἱ ὕστερον παρθυαῖοι. υλώδη δὲ τὴν ὑρκανίαν φησὶ ἀριστόβουλος καὶ δρῦν ἔχουσαν. πεύκην δὲ — τούτοις. διαιρεῖται δὲ καὶ ποταμοῖς ὤξῳ ὃν μέγι στον ἀποφαίνει ἀριστόβουλος τῶν ἑωραμένων ὑπ ̓ αὐτοῦ κατὰ τὴν ἀσίαν εἶναι καὶ πολλὰ καταφέρεσθαι: ὅτι καὶ τὴν κασπίαν θάλατταν λίμνην καλοῦσί τινες καὶ συντετρῆσθαι φάσκουσι πρὸς — ἑτέρας. (510) ὠνόμασαν δὲ καὶ τὸν ἰαξάρ την τάναϊν εἰς τὸ κάσπιον πέλαγος πάντων ἀρκτικώτατον τῶν ἐκ τῶν ἰνδικῶν ὀρέων φερομένων ἐκβάλλειν καὶ φέρειν φασὶ τὴν περαίαν τούτου τοῦ ποταμοῦ ἐλάτην. ἀπὸ δὲ τῆς ὑρκανίας θαλάττης τὰ δ ̓ ὄρη (511) ὦχον. ἔστι δ ̓ ἀπὸ ὑρκανίας πάντα τὰ ἐφεξῆς ἀπὸ ἀρίων μακεδόνες μὲν καύκασον ἐκάλεσαν, παρὰ δὲ τοὺς δὲ (post hanc vocem nonnulla cum margine recisa sunt) σκύθας – παράκεινται. οἱ δὲ λοιποὶ κανίαν καὶ τὰ τῶν παρθυαίων νησία: ὑρ ὅτι σάκαι τὴν ἀρί στην τῶν ἀρμενίων γῆν κατασχόντες ἐπώνυμον ἑαυτῶν κατέλιπον τὴν σακασηνὴν καὶ πρότερον τὴν βακτριανὴν κατέδραμον καὶ μέχρι καππαδόκων (512) ἠφάνισαν: ὅτι μασσαγέται τὴν σφετέραν ἀρετὴν ἐν τῷ πρὸς κῦρον πολέμῳ. φασὶ δὲ τὸν ἄραξον (513) υρκάνιον. γαμεῖ δ ̓ ἕκαστος ἀφανῶς. θάνατος – χρυσοῖ. οἱ μὲν οὖν ἄνθος. καὶ ὁ σύμπας βίος τοιοῦτος αὐθέκαστος. σκαιὸς δὲ χωράσμιοι: ὅτι ἀραχωτοὶ καὶ μασσαγέται ὡς ἐρατοσθένης φησὶ τοῖς βακτρίοις παράκεινται πρὸς δύσιν περὶ τὸν ὦξον (514) μαντιανῶν: ὅτι ἀπὸ τοῦ κασπίου πύλας εχε: ὅτι ἡ βάκτρα πόλις καὶ ζαριάσπα καλεῖται: ὅτι ἐπὶ τὸν ἰαξάρτην ποταμὸν ἀλέξανδρος ἦλθε: ὅτι καὶ ἐν ἀρίοις ἀλεξάνδρεια: ὅτι ἡ παρθυαία πολλὴ μικρόν. μέρη δ ̓ ἐστὶ τῆς παρθυηνῆς στάδιοι φ'. εἰς δ ̓ ἑκατόμπυλον φασί. τοὺς δὲ ταπύρους ὑρκανῶν. (515) καὶ ταπύρους τὰς γυναῖκας ἐκδιδόναι τὰς γαμετὰς ἑτέροις ἀνδράσι κατὰ τὸ παλαιὸν ῥωμαίων ἔθος: ὅτι φασὶ τοὺς πάρνους δάας μετανάστης δαῶν. οὐ πάνυ σκυθών: ὅτι τῶν παρθυαίων συνέδριον – (516) καὶ τῶν ἰνδῶν καὶ πλείω ἔθνη κατεστρέψαντο ἤπερ ἀλέξανδρος καθό λου δὲ φασὶ τῆς συμπάσης βακτριανήν. πόλεις δ ̓ εἶχον δάραψα: (517) ὅτι τῆς βακτριανῆς ὑπέρκειται πρὸς ἕω ἡ σογδιανή μεταξὺ νομάδας. φασὶ δ ̓ ἔτι τοὺς ἀπειρηκότας διὰ γῆρας ἢ νόσον ζῶντας οὗτοι παραβάλλουσι τρεφομένοις εἷλεν ἐκ προδοσίας ἀλέξανδρος τὴν ἐν τῇ βακτριανῇ ἐρυμνὴν σφόδρα πέτραν τὴν σισιμίθρου – ῥωξάνην ιε' σταδίων οὖσαν τὸ ὕψος π' δὲ τὸν κύκλον ἄνω δ ̓ ἐπίπεδον — ῥωξάνης. ἑτέ ραν δὲ τῆς σογδιανῆς διπλασίαν τὸ ὕψος φασί: (518) ὅτι φασὶ τοῦ ὤχου ποταμοῦ πλησίον – οἱ δὲ μ. μέχρι μὲν δὴ νομάδων. οὐχ ὁμολογοῦσι – (519) ἀπολήγον: (520) ταῖς (522) καὶ δὲ κασπίαις φασὶ πύλαις παράκειται ἡ μηδία ἐντὸς τοῦ ταύρου. ὁ δ ̓ ἐρατοσθένης ἄλλως. τάχα δ ̓ οὐκ ἐπέβαλε (523) ἡγεμόνος ἀτροπάτου. συντέταται δὲ κατ ̓ αὐτὴν τῇ μὲν ἀρμενίᾳ καὶ τῇ ματιανῇ πρὸς ἕω κειμένῃ τῇ δὲ μεγάλῃ παράκειται. μυρίους ἱππέας δυναμένη παρέχεσθαι ἀφ αιρεθέντα. βασίλειον δ ̓ αὐτῶν — οὐέρα. διέχει – σταδίους βυ. ἔστι δὲ τῆς καὶ ἅμαρδοι. (524) ἡ δὲ μεγάλη ώματος: ὅτι τὰ ἐκβάτανα χειμάδιον ἦν τοῖς πέρσαις ὁμοίως ποτε: ὅτι τεττάρων ὄντων - καὶ αξι μήδοις. τούτοις τε πέρσαις. ἀπὸ δὲ — φ' που σταδίοις. (525) ψυχρά. ἡ δ ̓ ὑπὸ ταῖς κασπίαις — χρείαν: · ἀφίκται. (526) ὡς δὲ φορήματα καὶ ταῦτα τὴν πλείστην οἴκησιν ἐπὶ τῇ ἐρυθρᾷ θαλάττη κεκτημένους καὶ με σημβρινωτέρους καὶ βαβυλωνίων ὄντας καὶ σουσίων: ότι τινὲς μήδειαν καταδεῖξαι — τόποις καὶ ὅτι μήδος υἱὸς αὐτῆς διεδέξατο τὴν κατέλιπε. καὶ τοῦτο δὲ μηδικὸν ἀνδρειό ὅτι ἡ ἀκασηνὴ τῇ ἀλβανίᾳ πρόσχωρος γωγαρηνή: διαβαίνει δὲ καὶ ὁ ἀράξης τὰ ἄκρα τῆς ἀλβανίας. ἔστι δὲ καὶ ἡ μοὶ δὲ πλείους – θάλατταν εἰς δὲ τὴν κασπίαν τόξευμα. κατὰ δὲ τὸν βαβυλῶνος: ὅτι καὶ ἄλλα ἐστὶ μέταλλα ἐν τῇ ὑσπιράτιδι τῆς ἀρμενίας καὶ δὴ τῆς ὀπάνδικος (sic) καλουμένης κάλχῃ: ὅτι νισαῖοι ἵπποι ὅτι (530) αὐτῷ: μέγεθος τῆς χώρας εὖρος μὲν σχοίνων ρ' μῆκος δὲ διπλάσιον κατὰ θεοφάνην τιθέντα τὴν σχοῖνον — δ ̓ εἴρηται τὸ εὖρος. τὸ ἥμισυ γάρ ἐστι τοῦ ὑπ ̓ ἐκείνου λεχθέντος ἢ μικρῷ πλεῖον: (531) ὅτι τὸ παλαιὸν τὸν ἀράξην καταβαίνοντα ἐκ τῶν ὀρῶν πλατύνεσθαι φασι καὶ πελαγίζειν — ὁ ποταμός. ὅθεν καὶ τοῦ νομα εἴληφεν: ὅτι ὁ ἄβος καὶ ὁ ἔμμαρος μέρη τοῦ ταύρου ὧν ὁ ἄβος -- νεών. LIBER XII. ἐκ τοῦ ιβ' τῶν στράβωνος: (533) καὶ ἡ μεταβολάς. Post hanc vocem in fine paginae scripta quidem sunt oi d' οὖν, deinde vero atramento inducta, praeterea quinque vel sex verborum, quae una cum margine recisa sunt, cernuntur vestigia; initio denique paginae proximae leguntur 8' ovv óμóγλωττοι — καταονίαν μέρος τε τῆς χώρας. (534) ἔστι δ ̓ ὥσπερ καππαδοκίαν: κροῖσος. οἱ δὲ νῦν ὅτι μελιτηνή. καταονία. κιλικία. τυανίτις. γαρσαυρίτις καὶ ἕτεραι εν λοιπαὶ στρατηγίας τῆς μεγάλης καππαδοκίας ἐπὶ ἀρχελάου καὶ τῶν πρὸ ἐκείνου βασιλευσάντων ἦσαν. προσεγένετο δ ̓ ὕστερον (535) συστησαμένη. ἀντίκειται δ ̓ ἡ μὲν μελιτηνὴ τῇ σωφηνῇ οὖσα. μάλιστα παραπλησία ἐστὶ ἡ μελιτηνή. πᾶσα γάρ ἐστι ἐνάμιλλον. ἡ δὲ καταονία — κόμανα. ἐνταῦθα τὴν πένθιμον κόμην ἀποθέσθαι τὸν ὀρέστην φασὶν ἀφ ̓ ἧς καὶ (536) βαπτίζεσθαι. διεκβαίνων δὲ τὰ ὄρη χοῦν κατάγει που λὺν ἐπὶ θάλατταν ἐκ τῆς καταονίας καὶ τῶν κιλικίων πεδίων: (537) ὅτι δύο μόναι στρατηγίαι πόλεις ἔχουσι ἡ μὲν τυανίτις ὑπερβολαί. τὰ δὲ ταῦτα - πολίσματα: ὅτι ἐν τῇ τρα χείᾳ κιλικία τὴν ἐλεοῦσσαν (αι add. supra alterum ε) εὐσέβεια (538) ὑπὸ τῷ ἀργαίῳ ἰσσικόν: ὅτι ἀξύλου οὔσης σχεδὸν τῆς συμ πάσης καππαδοκίας παρακείμενον δρυμὸν καὶ ὅτι οἱ ὑπο κείμενοι τόποι πολλαχοῦ ρός: (539) ἀφέστηκε τὰ μάζακα τῶν κιλικίων πυλῶν ὁδὸν ἡμερῶν ς'. κατὰ μέσην δὲ τὴν ὁδὸν κεῖται τὰ τύανα. διέχει δὲ κυβίστρων τ' σταδίους. μέγεθος δὲ τῆς χώρας – — ἄλλης. (540) ἐν δὲ τῇ καππαδοκία πασῶν. ὠνομάσθη κομίζεσθαι. ταῦτα καὶ περὶ (541) πόντῳ. ἀρξώμεθα δ ̓ ἀπὸ ἡρακλείας (542) καταλιπεῖν: ὅτι τοῖς μὲν κρησὶν ἐθήτευεν πε λασγῶν. ἡ μὲν οὖν ἡράκλεια ἔστελλεν. (543) ἔστι δὲ τῆς ποντικῆς -- σαγγάριος. ἔχει ἄξιον. εἶθ ̓ ὁ παρθένιος οἱ ἐνετοὶ ὧν ὅμηρος μέμνηται, νῦν δὲ ἐκλελοίπασι. φασὶ δὲ κώ. μην τινὰ ι' σχοίνους ἀμάστρεως διέχουσαν τὴν νῦν ἄμισον ὡς εἰκός. διέβησαν δὲ εἰς θράκην μετὰ τὴν τροίας ἅλωσιν ἀποβαλόντες τὸν ἡγεμόνα. εἶτ ̓ ἐκεῖθεν εἰς τὴν νῦν ἐνετικὴν ἀφίκοντο. (544) ὁρίζει δὲ τοὺς παφλαγόνας πρὸς ἕω μὲν ὁ ἅλυς κατὰ δὲ τὴν (post hanc vocem complures interciderunt cum margine recisae) μὴ τοιαύτην τὴν — εὔξεινος. περὶ μὲν δὴ τῶν κρώμνης καὶ τῆς τηίου ὧν ἡ σήσαμος - παιδὸς (545) παρ ̓ ὃ πλείστη καὶ ἀρίστη πύξος φύεται. ὁ δὲ αἰγιαλὸς ἐρυθίνους. ἐρυθίνους δὲ — χερρόνησον. μετὰ δὲ κάραμβιν σινωπέων. εἶτ ̓ αὐτὴ σινώπη — πόλεων αὐτονομηθεῖσα δὲ πολὺν χρόνον εἶτα δουλεύσασα πατρὶς οὖσα εὐπάτορος. ἵδρυται δὲ ἐπὶ ναύσταθμοι. κύκλῳ δ ̓ ἡ χερρόνησος - κεκόσμηται πολλοῖς. (546) διέχει δὲ τοῦ μὲν ἱεροῦ — δὲ ψ'. ἐντεῦθεν δ ̓ ἐφεξῆς — λευκοσύρους. φύει δὲ ἡ σινωπίτης καὶ σφένδα μνον καὶ ὀροκάρνον. μετὰ δὲ πολλὴ σπάνις ἐστὶ καὶ ζόρ κες ὧν ἀλλαχοῦ σπάνις ἐστί. (547) μετὰ δὲ τὴν σταδίους. ἔχει δὲ τήν τε ἄλλην (545) παντός. τοσαύτην δ ̓ ὀπώραν ἀμισηνή. μετὰ δὲ τὴν σιδηνὴν κατοικία. τῆς δὲ τραπεζοῦντος ὅτι οἱ νῦν χαλδαῖοι (549) λεγομένων: μάζοντο: ὅτι κατὰ τόπους τούτους ἡ παραλία στενή. υπέρκειται δὲ εὐθὺς τὰ ὄρη μετάλλων πλήρη καὶ δρυμών: ὅτι κορδύλῃ καὶ θύννῃ καὶ πηλαμύδι οἱ δελφῖνες ἑπόμενοι εὐάλωτοι γίνονται δελεαζόμενοι καὶ ὅτι τοὺς αὐτοὺς τοὺς χάλυ βας τηλόθεν ἐξ ἀλύβης φησὶν ὅμηρος παραγενέσθαι συμμάχους τρωσὶν ἤτοι τῆς γραφῆς ἀντὶ χαλύβων. νῦν μὲν γὰρ ἐν τοῖς τόποις τούτοις μέταλλά εἰσι σιδήρου. πρότερον δ ̓ ἀργύ ρου. διὰ τοῦτο καὶ προστίθησιν ὁ ποιητὴς ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη. (555) ὑπὲρ μὲν δὴ τῶν — ἀρμενίας ἐστὶ εὐδαίμων τῇ φαρνακίᾳ συνεχὴς ἡ σιδηνὴ κράτιὄφλιμον διαρρεῖ — αὐλῶνα. πρὸς αὐτῇ αὐτῶν: (556) στον. ἐκ μὲν τῶν - ώνο νοτιωτέρα τῆς μαγνοπόλεως ἱδρυμένης |