Page images
PDF
EPUB

πτουσιν. ἔχει δ ̓ ὁ κόλπος νησίδια. ἐκπλέοντι ἐν ἀριστερᾷ παράπλου σταδίων,δυ'. πρὸ δὲ τῆς πόλεως ἄκρα ἐν σταδίοις ρ', καλουμένη παρθένιον καὶ μετ ̓ αὐτὴν λιμὴν στενόστομος λιμήν. (309) μετὰ δὲ τοῦτον μέχρι ἀριθμόν. ἐν δὲ τῇ ὀρεινῇ — καλούμενον: (310) ὅτι τὸ στενώτατον τοῦ κιμμερικοῦ βοσπόρου περὶ κ' σταδίων. ἐντεῦθεν εὐθύπλοοι μὲν ἐπὶ τὸν τάναϊν — στάδιοι βσ'. οὗτος μὲν οὖν ὁ παράπλους ἔρημος ὁ περὶ τὴν εὐρώπην — μέγεθος. (311) πλὴν δὲ τῆς ὀρει ἄλλη πᾶσα πεδιάς. εὔγεώς ἐστι καὶ σίτῳ σφόδρα εὐ (312) ὅτι ἐν τούτοις τόποις ἀετὸς

-

νῆς
τυχής — αἱ ταριχεῖαι:

οὐ γίνεται. ἔστι δὲ τῶν τετραπόδων

(313) ποιήσασθαι:

ὅτι τρόπον τῷ ἴστρῳ γερμανίας. μέρος δή τι τῆς χώρας κελτικά, φάσκοντες εἶναι — ῥέοντος ἐπὶ τὸν ἴστρον

[ocr errors][merged small][ocr errors]

ἀνα

ἕω. ἡ δὲ σεγεστικὴ πόναυπόντων ποταμός ἐστι τῶν παννονίων μαζαῖοι

ἀρδιέων γῆς. σχεδὸν δέ τι —

[blocks in formation]

τῇ ίταἀδρίαν. (315) μετὰ δὲ τὸν εἶτ ̓ ἄλλαι. ἄνδριον δὲ ὄρος αὐτὸν ἀρδιαῖοι καὶ πληραῖοι. (316) πόλις καὶ δρίλων

μετὰ δὲ τὴν τῶν ἀδιαίων

[ocr errors]

-

μεσημ

τῆς δὲ θαλάττης ξ'. μετὰ δ ̓

βρίαν. ιλλυριῶν δὲ ἔθνος οἱ δαρδάνιοι καὶ ἀρδιαῖοι ἐξέλιπον. μετὰ δὲ τὸν ῥιζικὸν κόλπον ἀπολλωνίαν μάτων

(317) συμπάσης. κατὰ δὲ θεόπομπον τῶν ὀνο τόπων· τὸν ἀδρίαν δὲ λέγει: ὅτι τὸν ιλλυρι

[blocks in formation]

κὸν παράπλουν πάντα σφόδρα εὐλίμενον γιόνος ὑπεναντίας – παραλία. ἡ δ ̓ ὑπερκειμένη — συνάπτοντα. αὐταράται (318) ῥωμαίων. οἱ δὲ σκορδίσκοι μεταξὺ δυεῖν ποταμῶν οἰ κοῦσιν οἱ μεγάλοι τοῦ τε νοάρου καὶ μάρτου τοῦ καὶ βάργου. οἱ δὲ μικροὶ τούτου πέραν σκορδίσκοι. μετὰ δὲ τὴν σκορδίσκων χώραν κάλατιν. εἶθ ̓ οἱ περὶ τὸν αἷμον βέσσοι, ληστρικὰ ἔθνη. οἱ δὲ βέσσοι καὶ τῇ ῥοδόπη συνάπτουσι καὶ τοῖς παίοσι δαρδανίοις. λοιπὴ δ ̓ ἐστὶ τῆς μεταξὺ ἔστρου ὅτι σημειώδεις παραγραφὰς καλεῖ τὰς ἀναγ καίας τῶν εὐθειῶν γραμμῶν ἐν γεωγραφία ὑπερεκπτώσεις: (319) ὅτι ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ στόματος τοῦ ἴστρου – κάλατις ἐν

βυζάντιον:

-

σπ'. εἶτ ̓ ἀπολλωνία μιλησίων ἄποικος — ἐν νησίῳ τινί. εἶτα αἰξωνὴ καὶ αὕτη μιλησίων ἄποικος καὶ ναύλοχος μεσημβριανών πολίχνιον. εἶτα τὸ αἷμον ὄρος ἀπολλωνία: ὅτι ἀπὸ τῆς ἀπολλωνίας —— περὶ,α καὶ φ'. εἶτα φθινόπολις καὶ ἀνδριακὴ — τὸ μῆκος. αἱ δὲ κυάνεαι (320) ὡς ἂν κλάδους τινάς: ὅτι ἡ πηλαμὸς γεννᾶται ἐν τοῖς ἕλεσι τῆς μαιώτιδος — ἐπὶ τὸ βυζάντιον τετράφθαι φυσικώς. συνελαύνεται δεῦρο. τοῖς δὲ λιμέσι τῶν χαλκηδονίων οὐ προσπελάζει:

[ocr errors]

(321) ὅτι ἡ πελο

πόννησος καὶ ἡ σύμπασα σχεδὸν ἑλλὰς κατοικία βαρβάρων ὑπ ῆρξε τὸ παλαιόν. πέλοπος μὲν αἶκλος ὅπου γε καὶ τῆς ηπειρωτικὰ ἔθνη: ὅτι τοὺς λελεγάς τινες τοὺς αὐτοὺς συστρατιώτας. ἥ τε ἰωνία νῦν λεγομένη

[ocr errors]

[ocr errors]

πο

ὅτι καὶ

λελέγων καὶ ὅτι ἐξήλασαν τοὺς λέλεγας ἐκ τῶν περὶ τὴν ἴδην τόπων οἱ τὴν τροίαν ἑλόντες: ὅτι τὸ μίλιον ὀκταστάδιον κατὰ τοὺς πολλούς. ὁ δὲ πολύβιος προστίθησι καὶ δίπληθρον ὅ ἐστι τρίτον σταδίου: (322) ὅτι ἐξ ἀπολλωνίας εἰς μακεδονίαν ταμοῦ. μιλίων δ ̓ ἐστὶ φλεʹ. ἤγουν,δ στάδιοι. κατὰ δὲ πολύβιον προσθετέον καὶ ἄλλους ροή. (323) ταύτην δὲ τὴν ὁδὸν τὰ ὄρη τῶν ἰλλυριῶν καὶ τὰ ἔθνη μακεδονικῆς πόλεως. τὴν δὲ πρὸς νότον ἠπειρώτιδος. (324) ἐνταῦθα τὸ ἐν δωδώνῃ μαντεῖον. ἤτοι μὲν οὖν καὶ θεσπρωτοὶ καὶ ἑξῆς κασσωπαῖοι τὴν ἀπὸ κεραυνίων νέμονται τα καὶ τ' σταδίους: ὅτι πόλις Θεσπρωτῶν ἡ κέχυρος ἡ πρώην ἔφυρα: τὸ καίσαρος κτίσμα ἡ νικόπολις τοῦ στόματος τοῦ ἀμβρακικοῦ κόλπου διέχει περὶ ιβ' σταδίους. (325) ὁ δὲ κύκλος τοῦ κόλπου τ' σταδίων. οἰκοῦσι δὲ ἀκαρνᾶνες. ἐν ἀριστερᾷ δὲ ἀμβρακίαν. παραρεῖ δ ̓ αὐτὴν ὁ ἄροθος ποταμός. τὴν γοῦν ἐπωνυμίαν ἐντεῦθεν ἔσχηκεν ὁ κόλπος. βασίλειον οὖσαν πύρρου: ὅτι πρὸ τοῦ στόματος τοῦ κόλπου τούτου κατεναυμάχησεν ἀντώνιον καῖσαρ. ἐντεῦθεν καὶ ἡ νικόπολις ὠνόμασται συνοικι σθεῖσα ὑπὸ καίσαρος. μετὰ δὲ τὴν ἀμβρακίαν ἀλκμαίωνος ἀδελφοῦ ἀμφιλόχου. (326) ἠπειρωτῶν δ ̓ εἰσὶ — ὄρεσι καὶ οἱ αἴθικες. ἀναμέμικται δὲ τούτοις κόλπου: ὅτι τῆς ἐπιδάμνου κεραυνίων ὑπέρκεινται ταυλάντιοι και βρίγοι καὶ ἡ τριπολῖτις πελαγονία καὶ ἕτερα ἅπαντα μακεδονία καλούμενα. ἔνιοι δὲ καὶ προσαγορεύουσι. (327) διὰ τούτων ἐστὶ

[ocr errors]
[ocr errors]

— ὁ τ' ἔναχος καὶ ὁ ἀχελώος ρεύματα εἰς τὸν ἄξιον ἐκδίδωσι. ἐφ ̓ ᾧ (sic) ἐρίγωνι πᾶσαι αἱ τῶν δρυόπων πόλεις ᾤκηντο. ὧν τὸ βρυάνιον καὶ ἀλαλκομεναί· αἰγίνιον δὲ τυμφαίων περὶ τὴν πίνδον αἴθικές τε καὶ αἱ τοῦ πηνειοῦ πηγαί. πλησίον δὲ καὶ αἱ ἀλαλκομεναὶ καὶ αἱ τοῦ ἴωνος εἰς τὸν πηνειὸν συμβολαί. τότε μὲν οὖν, καίπερ οὖσα τραχεῖα, ὅμως εὐανδρεῖ ἥ τε ἤπειρος καὶ ἡ ἰλλυρίς. νῦν δέ: ὅτι ἡ δωδώνη πελασγῶν ἵδρυμα. διὰ τοῦτο καὶ τῷ δωδωναῖε τὸ πελασγικὲ προσέθηκεν ὅμηρος: (328) ὅτι ὁ αὐτὸς οὐ περὶ τῆς ἐν Θεσπρωτοῖς ἐφύρης φησί. οὐ γὰρ εἶναί που ἐνταῦθα σελήεντα ποταμόν: ὅτι τόμουρος (in marg. add. ἢ τάμαρος) ὄρος ἐν δωδώνῃ, ὑφ ̓ ᾧ τὸ ἱερὸν τοῦ διός. ἀφ ̓ οὗ τοὺς προφήτας του μούρους φασὶ ἢ ἐπιτετμημένως οἱονεὶ τομουροφύλακας. Jam sequuntur fragmenta, quae cum fragmentis ex Epitome Palatina depromptis coniuncta libro septimo supra subiecimus.

[ocr errors]

[ocr errors]

LIBER VIII.

περιέ

καὶ αἰγίου.

-

ἐκ τοῦ ἡ τῶν στράβωνος. (332) ἀποδώσομεν φησὶ νυνὶ τὰ λοιπὰ τῆς ἑλλαδικῆς γεωγραφίας: μετὰ τοὺς ἠπειρώτας (333) τοῦ ὀλυμπίου διὸς ἄλλως τε καὶ τοῦ αἰολικοῦ γένους ἐπικράτειαν: (334) ὅτι ἔφορος μὲν ἀρχὴν εἶναι χουσα. ἧς ἰσθμὸς ἀπὸ τοῦ μυχοῦ τοῦ κρισσαίου κόλπου (335) ἐπὶ τοῖς ε. ἔχουσι δὲ τῆς χερρονήσου (336) τὸ δ ̓ ἀντίρριον τέρμοσιν: ὅτι ἀπὸ ἀχελώου — τοῦ κρισσαίου κόλπου. νῦν μὲν δὴ πᾶσαν ἔλειαν — νηλέως, τὴν μὲν τῶν ἐπειῶν — οἶδεν ὁ ποιητής. οὐ διὰ τῆς πόλεως δὲ οὐδὲ παρ' αὐτὴν ῥεῖ, ἀλλὰ παρ ̓ αὐτὴν μὲν ἕτερος — καθ ̓ ὅμηρον. ἐκαλεῖτο δὲ κοίλη ἦλις ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος: (337) ὅτι ἡ μαντίνεια τῆς ἀρκαδίας. καὶ τεγέα. καὶ αἴγιον ὑπ ̓ ἀργείων συνοικισθεῖσαι. οὕτω δὲ καὶ ἡ ἦλις ἐκ τῆς περιοικίδος συνεπολίσθη. (ῥεῖ δὲ διὰ τῆς πόλεως ὁ πηνειός ποταμὸς παρὰ τὸ γυμνάσιον αὐτ τῆς) ἧς καὶ ἡ πισάτις καὶ ἡ τριφυλία καὶ τὸ τῶν μινυῶν γένος: ὅτι διώρισται ἡ κοίλη ἦλις ἀπὸ τῶν ὑπὸ τῷ νεστορι τόπων: ὅτι ἐπίνειον ἡ κυλλήνη τῶν ἠλείων ἀνάβασιν ἔχουσα ἀποφῆναι. μετὰ δὲ κυλλήνην (338) σημεῖον. ὧν μεταξὺ

[ocr errors]

ὁ πηνειὸς ἐκδίδωσι καὶ ὁ σελλήεις ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγόμενος

καὶ τῆς κορινθίας τετάρτη τις ἐν ὁμήρῳ φερομένη καὶ ἐξ ὅτι ἀρκαδικὸν ὀρχομενόν,

ἧς τὰ φάρμακα τὰ ἀνδροφόνα: ὃν πολύμηλον ὅμηρος καλεῖ. καὶ ἔτι βοιωτικόν, ὃν μινύειον όνομάζει: (339) ὅτι τρεῖς πύλοι ἱστόρηνται, καθότι ἄλλος:

ὅτι οἱ ὁμηρικώτατοι νέστορα ἀπὸ τῶν ἐν

κοίλη ἤλιδι γερήνου:

[ocr errors]

τριφυλίαν: (340) ὅτι γερήνιον τὸν

μεσσήνῃ γερήνων. ἄλλοι δὲ ἀπὸ τοῦ ἐν ὅτι ἐπειοὺς καλεῖ ὅμηρος τοὺς βουπρα σιεῖς. οὐ γὰρ μέρος τῆς ἤλιδος τὸ βουπράσιον. οἱ δ ̓ ἄρα βουπράσιόν τε καὶ ἤλιδα δῖαν ἔναιον. νῦν δὲ φαίνεται τῆς ἤλιδος ὂν μέρος τοῦτο. ὑπολάβοι δ ̓ ἄν τις νάδων. (342) μετὰ δὲ χελωνάταν (343), ἀφ ̓ ἧς ἐπὶ κεφαλληνίαν τὴν τὴν σπάρτην φυεὶς ἐκδίδωσι

[ocr errors]

[ocr errors]

τὸ δουλίχιον τῶν ἐχιπλησίον. εἶτ ̓ ἄλλη ἄκρα

ὁ μὲν οὖν εὐρώτας παρ' αὐ πιτάνης. εἶτα τὸ διεῖργον

(345) ὅτι

ποταμὸς χαλκὶς καὶ τὸ σαμικὸν μετὰ ταῦτα: χώραν εἶχον κατεῖχον: ὅτι ὁ νέστωρ ὑπόκειται — ὁδόν. μεμέρισται δὲ τὰ τῶν καυκώνων καὶ εἰς τοὺς πρὸς δύμῃ τόπους τῆς ἠλείας: (346) ὅτι τὸ σαμικόν ἐστιν ἔρυμα -- ποιητής. ὅπου καὶ ὁ παρακείμενος μινύειος: (349) ὅτι θρύον καὶ θρυόεσσα τὸ αὐτὸ παρ ̓ ὁμήρῳ. καὶ θρύον ἀλφειοῖο πόρον ·:· ἔστι δὲ θρυόεσσα πόλις αἰπεῖα κολώνη :· θρύον δὲ καὶ θρυόεσσαν θρυώδης καὶ μάλιστα οἱ ποταμοί. ἀλφειοῦ δὲ πόρον φησὶ ὅτι πεζῇ περατὸς εἶναι δοκεῖ κατὰ τοῦτον τὸν τό πον. εὔκτιτον δ ̓ αἰπὺ ἔνιοι ζητοῦσι πότερον ποτέρου ἐπίθετον καὶ ὑπονοοῦσι φράζεσθαι ὄνομα τῆς πόλεως τὸ αἰπὺ ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος φυσικώς. ὡς ἕλος καὶ αἰγιαλὸν καὶ ἄλλα πλείω. καὶ γὰρ ἐν ἄλλοις αἰπεῖαν κολώνην λέγει. θρυόεσσα πόλις αἰ πεῖα κολώνη. τὸ δὲ κυπαρισσήεντα καὶ ἀμφιγένειαν ἔναιον οὕτω λέγεται. κυπαρισσήεις ἐστὶ περὶ τὴν πρότερον μακιστίαν. ἄλλη δ ̓ ἐστὶν — (350) ὑπὲρ αὐτῆς. (353) ἡ πισᾶτις ὅπου τὸ ἱερὸν διέχει τῆς ἤλιδος οὐκ ἐλάττους ἢ τ' σταδίους. πρόκειται δ ̓ ἄλ σος ἀγριελαίων ἐν ᾧ τὸ στάδιον: (355) ὅτι τινὲς ἕνα τῶν ἰδαίων δακτύλων ἡρακλέα τινὰ λέγουσι ἀρχηγέτην τῆς θέσεως τῶν ἐν ὀλυμπίᾳ ἀγώνων. ἄλλοι δὲ ἀλκμήνης: (358) ὅτι ἡ μεσσηνία συνεχής ἐστι – πέλαγος: (359) ὅτι πρόσκειται πλησίον ἡ σφακτηρία ἡ καὶ σφαγία τῇ μεσσηνιακῇ πύλῳ. κατὰ τὴν παραλίαν ταύτην νῆσοι ν' ἀπέχουσαι τῆς ἠπείρου στα 38

Strabo, II.

[ocr errors]
[ocr errors]

δίους. ἑξῆς δ ̓ ἐστὶ μεθώνη ἡ παρ ̓ ὁμήρῳ πήδασος. τῇ δὲ μεθώνῃ συνεχὴς ὁ ἀκρίτας πολίχνης ὁμωνύμου τῇ ἑρμιονικῇ. (360) πρὸς ἕω — ὑπό τινων βαίτυλος: ὅτι ἡ μεγαλόπολις τῆς ἀρκαδίας ἐστὶ ὅπου κατὰ τὸ ὄρος ἡ παρ ̓ ὁμήρφ ἴρη ὡς ἐπὶ ἀνδανίαν ἰόντων ἣν ἔφαμεν οἰχαλίαν ὑπὸ τῶν ποιητοῦ κεκλῆσθαι. ἡ δ ̓ αἰπεια νῦν θουρία καλεῖται. ἣν ἔφαμεν ὅμορον φηραῖς. ἄνθειαν δὲ οἱ μὲν αὐτὴν τὴν θουρίαν. πᾶσαι ἐγγὺς ἁλος (361) θερινόν. ἡ δὲ μεσσηνίων πόλις – ἀκροκόριν θος: (362) μετὰ τὸν μεσηνιακὸν κόλπον (363) ύπωρείαις. ὑποπέπτωκε δὲ τῷ ταϋγέτῳ ἡ σπάρτη καὶ ἀμύκλη οὗ τὸ τοῦ ἀπόλλωνος ἱερὸν καὶ ἡ φάρις: ὅτι ἀπὸ ταινάρου εἰς πάχυνον,δχ στάδιοι. τινὲς δὲ (δ) φασίν. εἰς δὲ – κατακολπίζοντι. ἐνταῦθά που πρόκειται τὰ κύθηρα ἐν τεσσαράκοντα σταδίοις. εἰς δὲ ὄνου γνάθον ταπεινὴν χερρόνησον μετὰ ταίναρον πλέοντι ἀμαθοῦς ἐστι (πόλις). εἶτα - ἐπίνειον. ἔχει δ ̓ ὡς φασι (364) ἡ ὄνου γνάθος. εἶτα μαλέαι. στάδιοι δ ̓ εἰς μετωνόμασται: ὅτι λαπέρσαι οἱ διόσκουροι λέγονται ἀπὸ τοῦ ἑλεῖν ἐκ πολιορκίας τὴν λᾶν: ὅτι ὅσοι κατὰ τὸν εὐρυ σθένη καὶ προκλέα τοὺς κατασχόντας τὴν λακωνικὴν ἡρακλεί δας ἐκ τῶν περιοίκων ἰσονομίας καὶ πολιτείας μετέσχον εἵλωτες ὠνομάσθησαν: (365) ὅτι ἀπὸ τῶν φθιωτῶν ἀχαιῶν συγκατελθόντων τῷ πέλοπι εἰς τὴν πελοπόννησον ἄργος ἀχαϊκὸν ἡ πελοπόννησος πᾶσα προσαγορεύεται. ὕστερον δ' ἰδίως ἡ λακωνική: (367) ὅτι τὸ λακεδαίμονα κητώεσσαν οἱ μὲν ἀπὸ τῶν κητῶν οἱ δὲ ὡς μεγάλην. ὅπερ δοκεῖ πιθανώτερον — λα κωνική: ὅτι λακεδαίμων ὁμωνύμως καὶ ἡ χώρα καὶ πόλις λέγεται. λέγω δὲ χώραν σὺν τῇ μεσσηνίᾳ: (368) μετὰ δὲ μαλέας ἀργεῖοι: ὅτι περὶ τὸ ἄργος ἡ κέρνη ποταμὸς καὶ λίμνη. ἐν ᾗ θαλάσσης ἐν ᾧ τέθαπται ὁ τήμενος. ἀπὸ (369) ὀνομάζουσι. καὶ ἐφεξῆς ἑρμιονικὸς κόλ

δὲ τοῦ ἄργους

νοῦντα

[ocr errors]
[ocr errors]

ἱερόν:

[ocr errors]
[ocr errors]

πος. εἶν ̓ ἑρμιόνη καὶ τροιζήν σχοινοῦς. κατὰ δὲ τὸν σχοιποσαχώς λέγεται (370) πανέλληνες. ἄλλοι δ ̓ ἀντιτιθέασι μετρίως. ῥεῖ δ ̓ αὐτῆς — ἀρκαδίας. μῦθος δὲ ὅτι ἄνυδρον τὸ ἄργος. τὸ δ ̓ ἐλέγχιστος πολυδίψιον ἄργος ἱκοίμην ἢ ἀντὶ τοῦ – τὴν πόλιν λέγει τὸ ἄργος. ἀλλὰ διψηρὰν οὖσαν. δέχονται δὲ καὶ ὑπερβατῶς κατὰ συναλοι

« PreviousContinue »