πολλὴν χοῦν κατάγων ἄλλοτ ̓ ἄλλῳ μέρει τῶν αἰγιαλῶν προστί θησι· τὸ δὲ πρὸς τὸ πέλαγος βιασάμενος ἐξωθεῖ. καὶ δὴ καὶ τὴν Πριήνην ἐπὶ θαλάττῃ πρότερον οὖσαν μεσόγαιαν πεποίηκε τετταράκοντα σταδίων προσχώματι. 5 18. Καὶ ἡ Κατακεκαυμένη δέ, ἵπερ ὑπὸ Λυδῶν καὶ Μυσῶν κατέχεται, διὰ τοιαῦτά τινα τῆς προσηγορίας τετύχηκε ταύτης· ἥ τε Φιλαδέλφεια, ἡ πρὸς αὐτῇ πόλις, οὐδὲ τοὺς τοίχους ἔχει πιστούς, ἀλλὰ καθ ̓ ἡμέραν τρόπον τινὰ σαλεύονται καὶ διίστανται· διατελοῦσι δὲ προσέχοντες τοῖς πάθεσι τῆς γῆς 10 καὶ ἀρχιτεκτονοῦντες πρὸς αὐτά. καὶ τῶν ἄλλων δὲ πόλεων Απάμεια μὲν καὶ πρὸ τῆς Μιθριδάτου στρατείας ἐσείσθη πολλάκις, καὶ ἔδωκεν ἐπελθὼν ὁ βασιλεὺς ἑκατὸν τάλαντα εἰς ἐπανόρθωσιν, ὁρῶν ἀνατετραμμένην τὴν πόλιν. λέγεται δὲ καὶ ἐπ' Ἀλεξάνδρου παραπλήσια συμβῆναι· διόπερ εἰκός ἐστι καὶ 15 τὸν Ποσειδῶ τιμᾶσθαι παρ' αὐτοῖς, καίπερ μεσογαίοις οὖσι, καὶ ἀπὸ Κελαινοῦ τοῦ Ποσειδῶνος ἐκ Κελαινοῦς, μιᾶς τῶν Δαναΐδων, γενομένου κεκλῆσθαι τὴν πόλιν ὁμώνυμον, ἢ διὰ τὸν λίθον καὶ τὴν ἀπὸ τῶν ἐκπυρώσεων μελανίαν. καὶ τὰ περὶ Σίπυλον δὲ καὶ τὴν ἀνατροπὴν αὐτοῦ μῦθον οὐ δεῖ τίθε- Α. 869 20 σθαι· καὶ γὰρ νῦν τὴν Μαγνησίαν τὴν ὑπ ̓ αὐτῷ κατέβαλον σεισμοί, ἡνίκα καὶ Σάρδεις καὶ τῶν ἄλλων τὰς ἐπιφανεστά τας κατὰ πολλὰ μέρη διελυμήναντο· ἐπηνώρθωσε δ ̓ ὁ ἡγεμών, χρήματα ἐπιδούς, καθάπερ καὶ πρότερον ἐπὶ τῆς γενομένης συμ - 1. πολλὺν D πολὺν hilw Eust. ad Dion. v. 828 paulo liberius referens hunc locum: idem tamen feminino genere usurpari fere a Strabone nomen χους tradit ad Il. B, 625 p. 305, 43 R. aliisque locis. 2. καὶ ante πρὸς add. Γ. πρὸς τὸ om. 0%. βιασάμενον codd., Xyl. corr. 3. μεσόγεων Eust. ad Dion. 1. c. 6. τοιαῦτα] ταῦτα Γ. 7. φιλαδέλφια Γ. τοῦ τείχους 80 τείχους g ald. 8. τρόπον τινὰ] σχεδόν χ. 10. ἀντιτεκτονοῦντες Cor. nec necessario nec feliciter. αὐτὴν codd. edd., correxi de coni. Grosk. 11. στρατιᾶς Γ. σειδώνα codd., exc. F., edd. 17. Δαναΐδων] νηριίδων π. μον edd. 18. τῶν λίθων (?) edd., praeterea Cor. om. και, ac Grosk. scribendum censuit διὰ τὴν τῶν λίθων ἀπὸ τῶν ἐκπυρώσεων μελανίαν, quod satis quidem per se placet, sed propter codicum consensum recipere non ausim. τῶν om. Ε. 20. κατέλαβον F. 21. ἐπιφα22. διελυμήνατο codd., exc. Dhi. νεστέρας Ι. 15. που ἐπώνυ φορᾶς Τραλλιανοῖς ἡνίκα τὸ γυμνάσιον καὶ ἄλλα μέρη συνέπεσεν) ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ τούτοις καὶ Λαοδικεῦσιν. 19. Ακούειν δ ̓ ἐστὶ καὶ τῶν παλαιῶν συγγραφέων, οἷά φησιν ὁ τὰ Λύδια συγγράψας Ξάνθος, διηγούμενος, οἷαι με ταβολαὶ κατέσχον πολλάκις τὴν χώραν ταύτην, ὧν ἐμνήσθημέν 5 που καὶ ἐν τοῖς πρόσθεν. καὶ δὴ καὶ τὰ περὶ τὸν Τυφῶνα πάθη ἐνταῦθα μυθεύουσι καὶ τοὺς Ἀρίμους καὶ τὴν Κατακε καυμένην ταύτην εἶναί φασιν· οὐκ ὀκνοῦσι δὲ καὶ τὰ μεταξὺ Μαιάνδρου καὶ Λυδῶν ἅπανθ ̓ ὑπονοεῖν τοιαῦτα καὶ διὰ τὸ C. 580 πλῆθος τῶν λιμνῶν καὶ ποταμῶν καὶ τοὺς πολλαχοῦ κευθμώ- 10 νας τῆς γῆς. ἡ δὲ μεταξὺ Λαοδικείας καὶ Ἀπαμείας λίμνη καὶ βορβορώδη καὶ † ὑπόνομον τὴν ἀποφορὰν ἔχει, πελαγία οὖσα· φασὶ δὲ καὶ δίκας εἶναι τῷ Μαιάνδρῳ, μεταφέροντι τὰς χώρας, ὅταν περικρουσθῶσιν οἱ ἀγκῶνες, ἁλόντος δὲ τὰς ζημίας ἐκ τῶν πορθμικών διαλύεσθαι τελῶν. A. 870 15 20. Μεταξὺ δὲ τῆς Λαοδικείας καὶ τῶν Καρούρων ἱερόν ἐστι Μηνὸς Κάρου καλούμενον, τιμώμενον ἀξιολόγως. συνέστηκε δὲ καθ ̓ ἡμᾶς διδασκαλεῖον Ἡροφιλείων ἰατρῶν μέγα ὑπὸ Ζεύξιδος, καὶ μετὰ ταῦτα Αλεξάνδρου τοῦ Φιλαλήθους, καθάπερ ἐπὶ τῶν πατέρων τῶν ἡμετέρων ἐν Σμύρνῃ τὸ τῶν 20 Ερασιστρατείων ὑπὸ Ἱκεσίου, νῦν δ ̓ οὐχ ὁμοίως τι συμβαίνει. 21. Λέγεται δέ τινα φύλα Φρύγια οὐδαμοῦ δεικνύμενα, ὥσπερ οἱ Βερέκυντες· καὶ Ἀλκμὰν λέγει, ὑπόνοσον 7. ἀριθμοὺς Γ. 12. καὶ ante βορβορώδη om. . Cor., quae vox cum nusquam apud scriptores Graecos inveniatur, non temere erat recipienda; nec magis tamen codicum scriptura ferenda est: nescio an scribendum sit επίνοσον, quemadmodum legitur ἐπίνοσος καιρός apud Hesych. s. v. Ἰσθμίασι. 14. αλόντες codd., Xyl. corr. 17. συν έστη rw Cor.: fortasse scribendum est συνεστήκει. 18. διδασκάλιον D (sed et supra . add.) ghr. Προφιλείων om. os (in hoc spatium vacuum relictum) Guar. ἡροφίλειον η ἡροφίλιον codd. rell., Cor. corr. monente Toupio: aliter in hoc nomine erratum XIV, 645. σιστρατίων codd., exc. F. ἔτι συμμένει Cor. satis probabiliter: codicum 'scriptura certe ferenda non est, nec multum proficias etiamsi scribatur ὁμοῖον, quod proposuit Grosk. 22. λέγονται Ε. 23. Post Βερέκυντες Grosk. excidisse putat καὶ οἱ Κερβήσιοι, similemque rationem secutus est Cor. in interpretatione Paris.: atque abrupta sane est oratio. - 21. έρα Φρύγιον ηύλησε μέλος τὸ Κερβήσιον· καὶ βόθυνός τις λέγεται Κερβήσιος ἔχων ὀλεθρίους ἀποφοράς ἀλλ ̓ οὗτός γε δείκνυται, οἱ δ ̓ ἄνθρωποι οὐκέθ ̓ οὕτω λέγονται. Αἰσχύλος δὲ συγχεῖ ἐν τῇ Νιόβῃ· φησὶ γὰρ ἐκείνη μνησθήσε 5 σθαι τῶν περὶ Τάνταλον, οἷς ἐν Ἰδαίῳ πάγῳ Διὸς πατρῴου βωμός ἐστι· καὶ πάλιν, Σίπυλον Ἰδαίαν ἀνὰ χθόνα· 10 καὶ ὁ Τάνταλος λέγει, σπείρω δ ̓ ἄρουραν δώδεχ ̓ ἡμερῶν ὁδόν, ἀλκβμὰν Γ. δὲ ante λέγει add. Cor. CFg κειρβήσειον Dhi. 4. ἐκεῖ Cor. 2. βερβήσιος Γ. σεται codd., Cas. corr.: μνησθεὶς Cor. scripsit. locum afferens (v. de Rep. III, p. 391 Ε.) γον. 13. ἴδη Tzsch. Cor. e coni. Cas. βρέμουσι Tzsch. Cor. e coni. Cas. ingeniosa. -- κειρβήσιον μνησθή 6. Plato eundem hunc exhibet ὧν κατ ̓ Ἰδαῖον πά14. έρπουσι μήλων om. ux. και ερέχθει Cglrvw ερέχθεον Dhi ὀρεχθέει Tzsch. Cor. de coni. Cas. coll. Ιl. Ψ, 23. ὀρεχθεῖ δάπεδον Lob. Aglaoph. p. 1216. Verbi ὀρεχθεῖν vis cum minus constet, tutius erit scribere δὲ ῥοχθεῖ. INDEX FRAGMENTORUM STRABONIS, QUAE CONTINENTUR IN EPITOME VATICANA (E). LIBER VII. (289) ὅτι ὁ ἴστρος μέγιστος τῶν κατὰ τὰ ἐκτὸς ἴστρου, φησί, πολὺ ἁπλούστερα τῶν ἐπὶ θάτερα μετ ρῶν. (290) εὐθὺς τὰ πέραν φύλου. δοκοῦσι δέ μοι φω μαῖοι – διάλεκτον. (292) διέχει τοῦ ἄλβιος ὁ ῥῆνος δυ ναμένη. ἔστι δὲ διαχεόμενα. νοτιωτέρα δρυμὸς ἡμερήσιον ὁδὸν ὡς πρὸς τὴν λίμνην: (293) σημείωσαι περὶ κίμβρων, ὅτι πλάνητας γενέσθαι καὶ ληστρικούς φασι, ὥστε καὶ μέχρι τῶν περὶ τὴν μαιώτιν ποιήσασθαι τὴν στρατείαν· ἀπ' ἐκείνων δὲ καὶ τὸν κιμμέριον κληθῆναι βόσπορον, οἷον κιμβρικόν, κιμμερίους τοὺς κίμβρους ὀνομασάντων τῶν ἑλλήνων. εἶτα ἄλλους καὶ ἄλλους τόπους καταδραμεῖν. (294) πάντες μέντοι κατελύθησαν ὑπὸ ῥωμαίων, οἱ μὲν ὑπερβαλόντες ἄλπεων. τῶν δὲ γερμανῶν οἱ μὲν ἄλβιος. τὰ δὲ πέραν οὐδένες. ὅτι τί ἐστι πέραν ἢ ἰάζυγας, ἢ εἴ τινας ἄλλους - χεται. τοῦτο δὲ τὸ αὐτὸ προσαρκτίων. οὔτε γὰρ ἄρκτους. τοὺς δὲ ἀκριβεῖς διαδέ (295) παρωκεανίτιδος. ταῦτα μὲν ἐά καθάπερ καὶ βέ σθωσαν. οἱ δ ̓ ἕλληνας τούς τε γέτας βρυκες καὶ μεδοβιθυνοὶ καὶ βιθυνοί. δοκῶ δὲ — συνέμειναν: (296) ὅτι ἁμάξοικοι σκύθαι καὶ σαρμάται καὶ τὰ βαστανικά, οὓς ἱππημολγοὺς καὶ γαλακτοφάγους καὶ ἀβίους ἐκάλεσεν ὅμη τας εἰσάγει: - ρος. λέγει δὲ τοὺς μυσοὺς καὶ γέτας ποσειδώνιος καὶ ἐμψύχων ἀπέχεσθαι, μέλιτι δὲ χρῆσθαι καὶ γάλακτι καὶ τυρῷ, ζῶντας καθ ̓ ἡσυχίαν καὶ διὰ τοῦτο καὶ τὸ ἀγανοὺς καὶ δικαιοτάτους προσέθηκεν ὅμηρος: (298) ὅτι τὸν πόντον ἄξενον καλεῖ σθαι τὸ πρὶν διὰ τὸ δυσχείμερον κτισάντων: (300) ότι εἰκὸς τοὺς ἀγαθοὺς καὶ δικαιοτάτους κεκλημένους καθ ̓ ὅμηρον διὰ τὸ ἥκιστα ἐν συμβολαίαις καὶ ἀργυρισμῷ ζῆν καὶ κοινὰ κεκτῆσθαι πάντα πλὴν ξίφους καὶ ποτηρίου, ὕστερον θαλάσ σης ἁψαμένους χείρους γεγονέναι ληστεύοντας καὶ ξενοκτονοῦν(303) ὅτι ὑπὸ αἰλίου κάτωνος μετωκίσθησαν ἐκ τῆς περαίας μυσοί: ὅτι καὶ μέρος κελτῶν τοῖς Θραξὶν καὶ Ἰλλυριοῖς ἀναμέμικται καὶ ὅτι καὶ οἱ δάκοι (αι supra οι additum) γετῶν μέρος πρὸς τὴν γερμανίαν καὶ τὰς τοῦ ἴστρου πηγὰς οἰκοῦντες. γέται δὲ πρὸς τὸν πόντον μάλιστα και κλινται. (304) μερισμὸς γὰρ οὕτως ἐκ παλαιοῦ τῆς χώρας γέγονεν· οἶμαι δὲ τοὺς δάκας δάους καλεῖσθαι τὸ παλαιόν. ἀφ ̓ οὗ τὸν παφλαγόνα: ὅτι ὁ ἴστρος λέγεται μὲν αὐτὸ τοῦτο κάτω καὶ ἑξῆς μέχρι τοῦ πόντου, ἄνω δὲ καὶ πρὸς ταῖς πηγαῖς δανούτος, καθό μάλιστα διὰ τῶν δακῶν φέρεται: (305) ὅτι καὶ τὸ τῶν τριβαλλῶν ἔθνος θρακικὸν ὂν μετανα στάσεις πολλάκις δέδεκται, ὥσπερ καὶ οἱ γέται τῶν πλησιοχώρων τοὺς ἀσθενεστέρους – πολλάκις· τῶν δ ̓ ἐκ σχυομένων. μεταξὺ δὲ τῆς ποντικῆς εὐγνώμονος τοῦ βασιλέως. περὶ δὲ ταῖς ἐκβολαῖς δαρεῖος. τοῦτο δὲ — εἰσπλέ - κατι (306) χρῆσθαι. ἐπὶ δὲ τὸ – σταδίων. εἶτα βορυσθένης μιλησίων. σαρμάται καὶ οἱ βα οντι εἰς τὸ στόμα. διέχει δε στόμα καλούμενος. διέχει δὲ βορυσθένους. πλεύσαντι — σίλειοι λεγόμενοι τὸ πλέον νομάδες. οἱ μὲν καὶ περὶ τὸν ἴστρον οἰκοῦσιν ἐφ ̓ ἑκάτερα πολλάκις. ἐν δὲ τῇ μεσογαία βαστάρ και. ροξάνοι δ ̓ ἀρκτικώτατοι τὰ πεδία. ὑπὲρ δὲ ῥοξανῶν οἱ τινες οἰκοῦσιν οὐκ ἴσμεν: χρῶνται δὲ ὠμοβοΐνοις φος. (307) τῶν δὲ νομάδων ὑδρίαι. τῶν δὲ πάγων ποιοῦσι. μετὰ δὲ τὴν πρὸ τοῦ — δυεῖν σταδίων ξί - διέ φασι. τὸν δὲ κόλ πον καὶ ταμυράκην καλοῦσιν ἀπὸ τῆς ἄκρας. ἐντεῦθεν δ ̓ ὁ |