λία καὶ Κοτιάειον καὶ Μιδάειον καὶ Δορύλαιον πόλεις καὶ Κάδοι· τοὺς δὲ Κάδους ἔνιοι τῆς Μυσίας φασίν. ἡ δὲ Μυσία κατὰ τὴν μεσόγαιαν ἀπὸ τῆς Ὀλυμπηνῆς ἐπὶ τὴν Περγαμηνὴν Α. 864 καθήκει καὶ τὸ Καΐκου λεγόμενον πεδίον, ὥστε μεταξὺ κεῖσθαι τῆς τε Ἴδης καὶ τῆς Κατακεκαυμένης, ἣν οἱ μὲν Μυσίαν, οἱ 5 δὲ Μαιονίαν φασίν.

13. Ὑπὲρ δὲ τῆς Ἐπικτήτου προς νότον ἐστὶν ἡ μεγάλη Φρυγία, λείπουσα ἐν ἀριστερᾷ τὴν Πεσσινοῦντα καὶ τὰ περὶ Ορκαόρκους καὶ Λυκαονίαν, ἐν δεξιᾷ δὲ Μαίονας καὶ Λυδοὺς καὶ Κάρας· ἐν ᾗ ἐστιν ἥ τε παρώρειος λεγομένη Φρυγία 10 καὶ ἡ πρὸς Πισιδίαν καὶ τὰ περὶ Αμόριον καὶ Εὐμένειαν καὶ Σύνναδα, εἶτα Απάμεια ἡ Κιβωτος λεγομένη καὶ Λαοδίκεια, αἵπερ εἰσὶ μέγισται τῶν κατὰ τὴν Φρυγίαν πόλεων· περίκειται δὲ ταύταις πολίσματα καὶ Ἀφροδισιάς, Κολοσσαί, Θεμισώνιον, Σαναός, Μητρόπολις, Ἀπολ- 15

corr.

κώλεια Ε Steph. 1. c., sed idem s. v. Νακολία pariter Strabonem lau-
dat auctorem, atque in hac forma consentiunt codd. rell. et Epit: cete-
rum de auctorum inconstantia in scribendo hoc nomine v. Wessel. ad
Hierocl. p. 678. 1. κοτυάϊον hiours κoτv extat etiam in E, sed
reliquae syllabae vocesque proximae una cum margine inferiore recisae
sunt; κοτιάϊον DF Epit, verum servavit C. μιδάϊον codd., Tzsch.
δορυλάϊον Epit, idemque Steph. s. v. Κάδοι exhibet citato hoc
Strabonis loco, unde suspicari possis legisse eum Δορυλάειον, ut appel-
lat hanc urbem suo loco: Δορύλαιον contra cum codd. rell. (δορύλεον )
habet Eust. ad Dion. v. 815. πόλις Steph. 1. c. 2. καδοὶ Γ et sic
const. 8. λιποῦσα codd., Cor. corr. πισινοῦντα Εξ πισσινοῦντα χ.
9. ὀρκαορύκους CDFhilorux ὀρκάρκους Ε ὀρκαορκοὺς %: cf. ad p. 567.
10. κάρας CF. παραόριος Γ' παρόριος Ca. 11. Πισιδία Cor.:
at v. p. 557. 567. passim. εὐμενίαν CDFx. 12. συννάδα F et
sic const. ἀπαμία Γ. λαοδικία Γ. 14. καὶ ante πολίσματα
posuit Xyl. nullo lacunae signo post hanc vocem addito: spatium vacuum
quindecim fere literis sufficiens relictum est in DFh, paulo maius in Cv;
uno tenore scripta sunt haec in codd. rell., sed in i inserta inter xai et
Αφροδισιάς leguntur ἄλλα ἡ τε, unde Cor. scripsit πολίσματα ἄλλα τε
καὶ parum probabiliter: substantivum potius videatur excidisse, velut χω-
gla vel simile quid. 15. κολασσαί Cas. Θεμισόνιον οπ.
ναά τι (σαναάς ex eodem affert Tzsch.) σαναιά i. ἀπολλωνίας Fh:
unde suspicari possis antiquitus scriptum fuisse Απολλωνία, uti vocatur

-

σα

λωνιάς· ἔτι δὲ ἀπωτέρω τούτων Πέλται, Τάβαι, Εὐκαρπία, Λυσιάς.

14. Ἡ μὲν οὖν παρώρεια ορεινήν τινα ἔχει ράχιν ἀπὸ τῆς C. 577 ἀνατολῆς ἐκτεινομένην ἐπὶ δύσιν· ταύτῃ δ ̓ ἑκατέρωθεν ὑποπέ5 πτωκέ τι πεδίον μέγα καὶ πόλεις πλησίον αὐτῆς, πρὸς ἄρκτον

μὲν Φιλομήλιον, ἐκ θατέρου δὲ μέρους Αντιόχεια ἡ πρὸς Πισιδία καλουμένη, ἡ μὲν ἐν πεδίῳ κειμένη πᾶσα, ἡ δ ̓ ἐπὶ λόφου, ἔχουσα ἀποικίαν Ῥωμαίων· ταύτην δ' ᾤκισαν Μάγνητες οἱ πρὸς Μαιάνδρῳ. Ῥωμαῖοι δὲ ἠλευθέρωσαν τῶν βασιλέων, 10 ἡνίκα τὴν ἄλλην Ασίαν Εὐμένει παρέδοσαν τὴν ἐντὸς τοῦ Ταύ ρου· ἦν δὲ ἐνταῦθα καὶ ἱερωσύνη τις Μηνὸς Ἀρκαίου, πλῆθος Α. 865 ἔχουσα ἱεροδούλων καὶ χωρίων ἱερῶν· κατελύθη δὲ μετὰ τὴν Αμύντου τελευτὴν ὑπὸ τῶν πεμφθέντων ἐπὶ τὴν ἐκείνου κληρονομίαν. Σύνναδα δ ̓ ἐστὶν οὐ μεγάλη πόλις· πρόκειται δ ̓ αὐ 15 τῆς ἐλαιόφυτον πεδίον ὅσον ἑξήκοντα σταδίων· ἐπέκεινα δ ̓ ἐστὶ Δοκιμία κώμη, καὶ τὸ λατόμιον Συνναδικοῦ λίθου (οὕτω μὲν Ῥωμαῖοι καλοῦσιν, οἱ δ ̓ ἐπιχώριοι Δοκιμίτην καὶ Δοκι μαῖον), κατ ̓ ἀρχὰς μὲν μικρὰς βώλους ἐκδιδόντος τοῦ μετάλ λου, διὰ δὲ τὴν νυνὶ πολυτέλειαν τῶν Ῥωμαίων κίονες ἐξαι 20 ροῦνται μονόλιθοι μεγάλοι, πλησιάζοντες τῷ ἀλαβαστρίτη λίθω κατὰ τὴν ποικιλίαν· ὥστε, καίπερ πολλῆς οὔσης τῆς ἐπὶ θάλατταν ἀγωγῆς τῶν τηλικούτων φορτίων, ὅμως καὶ κίονες καὶ πλάκες εἰς Ῥώμην κομίζονται θαυμασταὶ κατὰ τὸ μέγεθος καὶ κάλλος.

hoc oppidum a Steph. s. v. 1. ταβαίαι 3 ταμέαι hi ταβέαι codd.
rell., Cor. corr.: v. Steph. s. v. Liv. XXXVIII, 13. 2. λυσίας Γ.
5. πό-

3. παρωρία CDhiorux παρορία F παρόρεια Ε παρωρεία 2.
λις Dh
οικίαν Tzsch. ᾤκησαν CF

7. 11

-

κειμένη om. Dhi.

κειμένη] καλουμένη C. 8. ἐπ-
10. εὐμενεῖ DFxx, sed in D sec. m.

accentus mutatus est adiectis in marg. his: εὐμένει τὸ κύριον· εὐμενεῖ τὸ
ἐπίθετον, cadem leguntur in h. παρέδωσαν Γ. 11. τινὸς Ι.
ἀσκροίου add.
in
pr. m. marg
F: v. ad p. 557. 12. χωρίον ἱερόν Dh.
16. Δοκίμεια Steph. habet ex hoc loco s. v. Σύνναδα οι Δοκίμειον recen-
set suo loco: eandemque formam commendat gentile Δοκιμεύς, quod ex-
tat et apud Steph. et in numis. 17. γὰρ post μὲν add. Cor. του
κιμαίαν codd. Δοκιμαίαν Steph. s. v. Σύνναδα: masculinum reposuit Xyl.,
Δοκιμέα coni. Salmas. ad Solin. 394.
P.
18. μικροὺς Γ. 24. κάλ

15. Απάμεια δ ̓ ἐστὶν ἐμπόριον μέγα τῆς ἰδίως λεγομένης Ἀσίας, δευτερεύον μετὰ τὴν Ἔφεσον· αὕτη γὰρ καὶ τῶν ἀπὸ τῆς Ἰταλίας καὶ τῆς Ἑλλάδος ὑποδοχεῖον κοινόν ἐστιν. ἵδρυται δὲ ἡ Ἀπάμεια ἐπὶ ταῖς ἐκβολαῖς τοῦ Μαρσύου ποταμοῦ, καὶ Α. 866 ῥεῖ διὰ μέσης τῆς πόλεως ὁ ποταμός, τὰς ἀρχὰς ἀπὸ τῆς 5 πόλεως ἔχων· κατενεχθεὶς δ ̓ ἐπὶ τὸ προάστειον σφοδρῷ καὶ κατωφερεῖ τῷ ῥεύματι συμβάλλει πρὸς τὸν Μαίανδρον, προσειληφότα καὶ ἄλλον ποταμὸν Ὀργᾶν, δι ̓ ὁμαλοῦ φερόμενον πρᾶον καὶ μαλακόν· ἐντεῦθεν δ ̓ ἤδη γενόμενος [μέγας] Μαίανδρος τέως μὲν διὰ τῆς Φρυγίας φέρεται, ἔπειτα διορίζει την Κα- 10 ρίαν καὶ τὴν Λυδίαν κατὰ τὸ Μαιάνδρου καλούμενον πεδίον, σκολιὸς ὢν εἰς ὑπερβολήν, ὥστε ἐξ ἐκείνου τὰς σκολιότητας ἁπάσας μαιάνδρους καλεῖσθαι· τελευτῶν δὲ καὶ τὴν Καρίαν

1. δ'] τ' CDFh.

λος] πλάτος Γ, sed in κάλλος mut. pr. m.
ἐμπορεῖον edd.
6. παλαιᾶς ante πόλεως add. Cor., Salmasii (ad So-
lin. p. 580) sententiam secutus, qui ἀρχαίας inserendum censuit, Celae-
nas ita significari existimans, ubi Marsyae fluminis fontem fuisse Hero-
dotus (v. VII, 26) et Xenophon (v. Anab. I, 2, 5 sqq.) testes sunt lo-
cupletissimi. Celaenas vero cum antea ne nominaverit quidem Strabo,
quam obscure, ne dicam inepte, locutus fuisset, si ita scripsisset, liquido
patet. Grosk. igitur ipsum nomen Κελαινῶν addi mavult post ἔχων: sed
ne hoc quidem satis concinit iis quae paulo post tradit, Maeandrum
originem capere ex Calaenis, colle quodam, in quo fuerit urbs cognomi-
nis. Neque Casauboni coniectura placet, ὑπεράνω scribentis pro ἀπὸ,
quod sanum videtur: simul incommoda vocis лólɛws iteratio sic non tol-
litur. Equidem nescio an scriptum fuerit ἀκροπόλεως ac subsit quaedam
Apameae Celaenarumque infelix confusio, ita ut quod de his tradit Xe-
nophon 1. c. ad illam relatum sit a Strabone. Neque abhorrent ab hac
suspicione quae in proximis falso plane narrantur de Maeandri fontibus.
Similes errores Livius admisit de eodem amne agens XXXVIII, 13:
Apameam itidem cum Celaenis confudit Steph. s. v. Απάμεια et Plin.
H. N. V, c. 29, qui et ipse Marsyam ibi reddi refert. Ceterum de
horum locorum natura v. Kiepert. in Franzii libro laudato p. 30. et quos
ibi excitat auctores. προάστιον F. 7. καταφερεῖ CE. πρὸς
om. F. 8. ὄργαν Ε. 9. μέγας ante γενόμενος add. orus edd.,
atque antiquitus excidisse videtur hoc adiectivum a Strabone haud dubie
additum, sed potius post γενόμενος, ubi cur exciderit facilius intelligitur.
10. διορύσσει Dl. 11. κατὰ] καὶ hi, in quo sequuntur haec: τὸ
πεδίον ὃ καλεῖται μαιάνδρου. 12. ἐξ om. l. 13. καὶ τὴν] κατὰ

αὐτὴν διαρρεῖ τὴν ὑπὸ τῶν Ἰώνων νῦν κατεχομένην καὶ μετ ταξὺ Μιλήτου καὶ Πριήνης ποιεῖται τὰς ἐκβολάς. ἄρχεται δὲ ἀπὸ Κελαινῶν, λόφου τινός, ἐν ᾧ πόλις ἦν ὁμώνυμος τῷ λόφῳ· ἐντεῦθεν δ ̓ ἀναστήσας τοὺς ἀνθρώπους ὁ Σωτὴρ Αν C. 578 5 τίοχος εἰς τὴν νῦν Απάμειαν τῆς μητρὸς ἐπώνυμον τὴν πόλιν ἀπέδειξεν Απάμας, ἣ θυγάτηρ μὲν ἦν Αρταβάζου, δεδομένη δ ̓ ἐτύγχανε πρὸς γάμον Σελεύκῳ τῷ Νικάτορι. ἐνταῦθα δὲ μυθεύεται τὰ περὶ τὸν Ὄλυμπον καὶ τὸν Μαρσύαν καὶ τὴν ἔριν, ἣν ἤρισεν ὁ Μαρσύας πρὸς Ἀπόλλωνα. ὑπέρκειται δὲ 10 καὶ λίμνη φύουσα κάλαμον τὸν εἰς τὰς γλώττας τῶν αὐλῶν ἐπιτήδειον, ἐξ ἧς ὑπολείβεσθαί φασι τὰς πηγὰς ἀμφοτέρας, τήν τε τοῦ Μαρσύου καὶ τὴν τοῦ Μαιάνδρου.

16. Ἡ δὲ Λαοδίκεια, μικρὰ πρότερον οὖσα, αὔξησιν ἔλαβεν ἐφ ̓ ἡμῶν καὶ τῶν ἡμετέρων πατέρων, καίτοι κακωθεῖσα 15 ἐκ πολιορκίας ἐπὶ Μιθριδάτου τοῦ Εὐπάτορος· ἀλλ' ἡ τῆς χώρας ἀρετὴ καὶ τῶν πολιτῶν τινες εὐτυχήσαντες μεγάλην ἐποίη· Α. 867 σαν αὐτήν, Ἱέρων μὲν πρότερον, ὃς πλειόνων ἢ δισχιλίων τα λάντων κληρονομίαν κατέλιπε τῷ δήμῳ πολλοῖς τ ̓ ἀναθήμασιν ἐκόσμησε τὴν πόλιν, Ζήνων δὲ ὁ ῥήτωρ ὕστερον καὶ ὁ υἱὸς 20 αὐτοῦ Πολέμων, ὃς καὶ βασιλείας ἠξιώθη διὰ τὰς ἀνδραγαθίας ὑπ ̓ Ἀντωνίου μὲν πρότερον, ὑπὸ Καίσαρος δὲ τοῦ Σεβαστοῦ μετὰ ταῦτα. φέρει δ ̓ ὁ περὶ τὴν Λαοδίκειαν τόπος προβάτων ἀρετὰς οὐκ εἰς μαλακότητα μόνον τῶν ἐρίων, ᾗ καὶ τῶν Μιλησίων διαφέρει, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν κοραξὴν χρόαν, ὥστε 25 καὶ προσοδεύονται λαμπρῶς ἀπ' αὐτῶν· ὥσπερ καὶ οἱ Κολοσση

codd., Cor. corr. 1. διαιρεῖ codd. nota confusione: Tzsch. corr. e coni.
Cas. 4. δ' om. ΧΧ. 6. ἐπέδειξεν codd., exc. ios, e quibus ἀπέ-
δειξεν rec, Tzsch, a Cas. iam propositum. 7. δὲ] δὴ ald. 11. ἀπο-
λείβεσθαι Fxg Cor. 17. ὡς CD (sed in hoc ὃς pr. m. supra add.) h.
23. μαλακότητας codd. edd., correxi vel propter , quod sequitur.
24. κοραξιν codd., exc. EF, in quibus est κοραξήν, quod Tzsch. rec. ex
coni. Salm. (v. ad Tertull. de pallio p. 215): cf. III, 144, quaeque af
fert Dindorf. in Steph. Thes. Paris. s. v. ex Eust. Opuscc. p. 236, 46.
Pseudoplut. de fluv. 1161 E.
P.
P. 1157, Alii aliud proposuerunt, wo-
ρακίνην Palmer. κοραξικήν Groskurd. ὥστε] ὥσπερ Dhl οἵπερ οπ.
25. ἀπ' αὐτῶν om. Ε.

κολασσαεῖς 3.

εἰσι καὶ τῇ Ἐπικτήτῳ καλουμένη Φρυγία· φρούρια δ ̓ αὐτῶν ἐστι τό τε Βλούκιον καὶ τὸ Πήιον, ὧν τὸ μὲν ἦν βασίλειον Δηιοτάρου, τὸ δὲ γαζοφυλάκιον.

5

3. Πεσσινοῦς δ ̓ ἐστὶν ἐμπόριον τῶν ταύτῃ μέγιστον, ἱερὸν ἔχον τῆς Μητρὸς τῶν θεῶν σεβασμοῦ μεγάλου τυγχάνον· και λοῦσι δ ̓ αὐτὴν Ἄγδιστιν. οἱ δ ̓ ἱερεῖς τὸ παλαιὸν μὲν δυνάΑ. 852 σται τινὲς ἦσαν, ἱερωσύνην καρπούμενοι μεγάλην, νυνὶ δὲ τούτων μὲν αἱ τιμαὶ πολὺ μεμείωνται, τὸ δὲ ἐμπόριον συμμένει κατεσκεύασται δ ̓ ὑπὸ τῶν Ἀτταλικῶν βασιλέων ἱεροπρεπῶς τὸ τέμενος ναῷ τε καὶ στοαῖς λευκολίθοις· ἐπιφανὲς δ ̓ ἐποίησαν 10 Ῥωμαῖοι τὸ ἱερόν, ἀφίδρυμα ἐνθένδε τῆς θεοῦ μεταπεμψάμενοι κατὰ τοὺς τῆς Σιβύλλης χρησμούς, καθάπερ καὶ τοῦ Ἀσκλη πιοῦ τοῦ ἐν Ἐπιδαύρῳ. ἔστι δὲ καὶ ὄρος ὑπερκείμενον τῆς πόλεως τὸ Δίνδυμον, ἀφ ̓ οὗ ἡ Δινδυμηνή, καθάπερ ἀπὸ τῶν Κυβέλων ἡ Κυβέλη. πλησίον δὲ καὶ ὁ Σαγγάριος ποταμὸς 15 C. 568 ποιεῖται τὴν φύσιν· ἐπὶ δὲ τούτῳ τὰ παλαιὰ τῶν Φρυγῶν οἰ κητήρια Μίδου καὶ ἔτι πρότερον Γορδίου καὶ ἄλλων τινῶν, οὐδ ̓ ἴχνη σώζοντα πόλεων, ἀλλὰ κῶμαι μικρῷ μείζους τῶν ἄλλων, οἷόν ἐστι τὸ Γόρδιον καὶ Γορβεοῦς, τὸ τοῦ Κάστορος βασίλειον τοῦ Σαωκονδαρίου, ἐν ᾧ γαμβρὸν ὄντα τοῦτον ἀπέ- 20 σφαξε Δηιόταρος καὶ τὴν θυγατέρα τὴν ἑαυτοῦ· τὸ δὲ φρού ριον κατέσπασε, καὶ διελυμήνατο τὸ πλεῖστον τῆς κατοικίας.

Τ

4. Μετὰ δὲ τὴν Γαλατίαν πρὸς νότον ἥ τε λίμνη ἐστὶν ἡ Τάττα, παρακειμένη τῇ μεγάλῃ Καππαδοκίᾳ τῇ κατὰ τοὺς

τολιγοστολόγιοι Ε.
2. εἰσι χ. βλούβιον τω. Quod castellum
cum a Cicerone Luceium nominetur in or. pro Deiotaro c. 6. et 7.
hic quoque Λουκήιον scribendum censeo cum Grosk. 4. πεσινούς
ἐμπορεῖον codd., exc. CEx, edd.
μεγίστων Gas. 6. ἀγδίστην το αγγιδίστην D (sed a sup. η add.)
ἀγγίδιστιν codd. rell., Angidistam Guar., Tzsch. corr. ex coni. Cas.:
8. ἐμπορεῖον codd., exc. C, edd. 10. στολαῖς C.

D πασινοὺς hi πισινοῦς Erxx.

cf. ad X, 469.

12. τῆς om. Dh.

βέλλη Σ.

13. τῆς πόλεως om. Χ. 17. μίδα χ. γοργίου κ.

δεους Dh Gordeus Guar. γορβειους ald.

15. κυβέλλων et κυ 19. γορβεοὺς orwxx γορ

20. Σαωκονδάρου mavult

Palmer. in auctt. Gr. p. 337, quod melius respondeat rationi nominum
Gallicorum. 24. τῇ μεγάλῃ παρακειμένη Ε. περικειμένη τω.
Verba τῇ κατὰ Μοριμηνούς om. Χ. τοὺς om. Eorus.