καὶ φέρεται παρὰ τὴν Ἀσιανὴν ἠιόνα μέχρι Τραπεζοῦντος καὶ Φαρνακίας· ἐνταῦθα δὲ πρότερον συνίστασθαι συμβαίνει τὴν θήραν, οὐ πολλὴ δ ̓ ἐστίν· οὐ γάρ πω τὸ προσῆκον ἔχει μέγε θος· εἰς δὲ Σινώπην προϊοῦσα ωραιοτέρα πρός τε τὴν θήραν καὶ τὴν ταριχείαν ἐστίν· ἐπειδὰν δὲ ἤδη συνάψῃ ταῖς Κυανέ- 5 αις καὶ παραλλάξῃ ταύτας, ἐκ τῆς Χαλκηδονιακῆς ἀκτῆς λευκή τις πέτρα προπίπτουσα φοβεῖ τὸ ζῷον, ὥστ ̓ εὐθὺς εἰς τὴν περαίαν τρέπεσθαι· παραλαβὼν δ ̓ ὁ ἐνταῦθα ῥοῦς, ἅμα καὶ τῶν τόπων εὐφυῶν ὄντων πρὸς τὸ τὸν ἐκεῖ ῥοῦν τῆς θαλάττης ἐπὶ τὸ Βυζάντιον καὶ τὸ πρὸς αὐτῷ Κέρας τετράφθαι φυσικώς, 10 συνελαύνεται δεῦρο καὶ παρέχει τοῖς Βυζαντίοις καὶ τῷ δήμῳ τῶν Ῥωμαίων πρόσοδον ἀξιόλογον. Χαλκηδόνιοι δ ̓ ἐπὶ τῆς περαίας ἱδρυμένοι πλησίον οὐ μετέχουσι τῆς εὐπορίας ταύτης διὰ τὸ μὴ προσπελάζειν τοῖς λιμέσιν αὐτῶν τὴν πηλαμύδα· ᾗ δὴ καὶ τὸν Ἀπόλλω φασὶ τοῖς κτίσασι τὸ Βυζάντιον ὕστερον 15 μετὰ τὴν ὑπὸ Μεγαρέων Χαλκηδόνος κτίσιν χρηστηριαζομένοις προστάξαι ποιήσασθαι τὴν ἵδρυσιν ἀπεναντίον τῶν τυφλῶν, Α. 494 τυφλοὺς καλέσαντα τοὺς Χαλκηδονίους, ὅτι πρότερον πλεύσαντες [εἰς] τοὺς τόπους, ἀφέντες τὴν πέραν κατασχεῖν τοσοῦτον πλοῦτον ἔχουσαν, εἵλοντο τὴν λυπροτέραν. μέχρι μὲν δὴ Βυ- 20 ζαντίου προήλθομεν, ἐπειδὴ πόλις ἐπιφανής, πλησιάζουσα μάθ λιστα τῷ στόματι, εἰς γνωριμώτερον πέρας ἀπὸ τοῦ Ἴστρου τὸν παράπλουν τελευτῶντα ἀπέφαινεν. ὑπέρκειται δὲ τοῦ Βυ ζαντίου τὸ τῶν Ἀστῶν ἔθνος, ἐν ᾧ πόλις Καλύβη, Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου τους πονηροτάτους ἐνταῦθα ἱδρύσαντος. 1. ήόνα Ε. 2. πρῶτον Cor. coll. p. 549: atque hoc quidem sa- 7. προσπίπτουσα Ino 5. κυαναίαις C. προκύπτουσα Ε. 10. αὐτὸ Ζ(?) ald. 6. χαλκη9. τὸ] τὸ, 14. ᾗ δὴ] t 18. πρότεροι Cor. 19. εἰς om. ACI ἐπὶ no. περαίαν k Planud. Cor. 20. πλοῦν ΑBCL πλούτου ο πολὺν πλού τον τὴν(?) ἀπὸ τῶν ἰχθύων ἄγρας ἔχουσαν Planud.; Tzsch. corr. ex Cas. coni. : cf. ad I, 2 extr. 21. έπει δ ̓ ἡ (s. acc.) 4 ἐπεὶ δ ̓ ἡ BCI (?) ald. 25 TERRAE CIS MONTES ILLYRICOS THRACIOSQUE. 57 CAPUT VII. 1. Τὰ μὲν οὖν ἀφοριζόμενα ἔθνη τῷ τε Ἴστρῳ καὶ τοῖς ὄρεσι Ἰλλυρικοῖς καὶ Θρᾳκίοις ταῦτ ̓ ἐστίν, ὧν ἄξιον μνησθῆ ναι, κατέχοντα τὴν Ἀδριατικὴν παραλίαν πᾶσαν, ἀπὸ τοῦ μυ 5 χοῦ ἀρξαμένων, καὶ τὴν * κατὰ* τὰ Ἀριστερὰ τοῦ Πόντου λεγομένην ἀπὸ Ἴστρου ποταμοῦ μέχρι Βυζαντίου. λοιπὰ δέ ἐστι τὰ νότια μέρη τῆς λεχθείσης ὀρεινῆς καὶ ἑξῆς τὰ ὑποπίπτοντα C. 321 χωρία, ἐν οἷς ἐστιν ἥ τε Ἑλλὰς καὶ ἡ προσεχής βάρβαρος μέσ χρι τῶν ὀρῶν. Ἑκαταῖος μὲν οὖν ὁ Μιλήσιος περὶ τῆς Πελο10 ποννήσου φησίν, διότι πρὸ τῶν Ἑλλήνων ᾤκησαν αὐτὴν βάρ βαροι. σχεδόν δέ τι καὶ ἡ σύμπασα Ἑλλὰς κατοικία βαρβά ρων ὑπῆρξε τὸ παλαιόν, ἀπ' αὐτῶν λογιζομένοις τῶν μνημο νευομένων· Πέλοπος μὲν ἐκ τῆς Φρυγίας ἐπαγομένου λαὸν εἰς τὴν ἀπ ̓ αὐτοῦ κληθεῖσαν Πελοπόννησον, Δαναοῦ δὲ ἐξ Αἰγύ 15 πτου, Δρυόπων τε καὶ Καυκώνων καὶ Πελασγῶν καὶ Λελέγων καὶ ἄλλων τοιούτων κατανειμαμένων τὰ ἐντὸς Ἰσθμοῦ καὶ τὰ ἐκτὸς δέ· τὴν μὲν γὰρ Ἀττικὴν οἱ μετὰ Εὐμόλπου Θρᾷκες ἔσχον, τῆς δὲ Φωκίδος τὴν Δαυλίδα Τηρεύς, τὴν δὲ Καδμείαν οἱ μετὰ Κάδμου Φοίνικες, αὐτὴν δὲ τὴν Βοιωτίαν 4ονες καὶ Τέμμικες 20 καὶ Ὕαντες· ὡς δὲ Πίνδαρός φησιν· ἦν ὅτε σύας Βοιώτιον ἔθνος ἔνεπον. Α. 495 καὶ ἀπὸ τῶν ὀνομάτων δὲ ἐνίων τὸ βάρβαρον ἐμφαίνεται· Κέκροψ καὶ Κόδρος καὶ Αίκλος καὶ Κόθος καὶ Δρύμας καὶ Κρί 5. ἀρξάμενα C(?)no ald. κατὰ a Strabone additum non esse et oratio ipsa et alii loci docent: v. XII, 541. IX, 440 extr. XIV, 680; inde Grosk. recte omisit, Cor. contra infeliciter proponit in nott. λεγό μενα. · τὰ om. 7 ald. 10. ὅτι edd. 11. δέ om. C. 12. ὑπ' Α. 13. ἐπαγαγομένου Cor. 14. Πελοπόννησον om. E spatio vacuo relicto. 15. τε] δὲ Cor. 18. αὐλίδα ABCIE Epit., Xyl. corr. 19. τέμβικες ABCIE Epit. 20. δὲ] καὶ Cor., ut concinnior evaderet oratio; sed totus hic locus ita est comparātus, ut ex margine videatur in seriem receptus esse: v. Praef. vol. I, p. LXXXVII. 21. σοιας ABC (s. acc.) ΰας Ino edd., σύας, quod exhibet E, habent etiam Galen. Suas. ad artes c. 7, Schol. Pind. Olymp. VI, 152, ubi recte additur τὸ ante Βοιώτιον: v. Boeckh. ad Fr. Pind. 51. ἔννεπον Ε. 23. ἔκλος, et in marg. αἰακος pr. m. add., 4, έκλος, et αι sup. e pr. m. add., Epit. δρυμᾶς 4 δρύμας C νακος. οἱ δὲ Θρᾷκες καὶ Ἰλλυριοὶ καὶ Ἠπειρῶται καὶ μέχρι νῦν 2. Περὶ μὲν οὖν Πελασγῶν εἴρηται, τοὺς δὲ Λέλεγας τι νες μὲν τοὺς αὐτοὺς Καρσὶν εἰκάζουσιν, οἱ δὲ συνοίκους μό νον καὶ συστρατιώτας· διόπερ ἐν τῇ Μιλησίᾳ Λελέγων κατοι- 10 κίας λέγεσθαί τινας, πολλαχοῦ δὲ τῆς Καρίας τάφους Λελέγων καὶ ἐρύματα ἔρημα, Λελέγια καλούμενα. ἥ τε Ἰωνία νῦν λεγομένη πᾶσα ὑπὸ Καρῶν ᾠκεῖτο καὶ Λελέγων· ἐκβαλόντες δὲ τούτους οἱ Ἴωνες αὐτοὶ τὴν χώραν κατέσχον, ἔτι δὲ πρότερον οἱ τὴν Τροίαν ἑλόντες ἐξήλασαν τοὺς Λέλεγας ἐκ τῶν περὶ 15 τὴν Ἴδην τόπων τῶν κατὰ Πήδασον καὶ τὸν Σατνιόεντα που ταμόν. ὅτι μὲν οὖν βάρβαροι ἦσαν οὗτοι, καὶ αὐτὸ τὸ κοινωνῆσαι τοῖς Καρσὶ νομίζοιτ' ἂν σημεῖον· ὅτι δὲ πλάνητες καὶ μετ ̓ ἐκείνων καὶ χωρὶς καὶ ἐκ παλαιοῦ, καὶ αἱ Ἀριστοτέλους πολιτεῖαι δηλοῦσιν. ἐν μὲν γὰρ τῇ Ακαρνάνων φησὶ τὸ μὲν 20 ἔχειν αὐτῆς Κουρῆτας, τὸ δὲ προσεσπέριον Λέλεγας, εἶτα ΤηC. 322 λεβόας· ἐν δὲ τῇ Αἰτωλῶν τοὺς νῦν Λοκροὺς Λέλεγας καλεῖ, κατασχεῖν δὲ καὶ τὴν Βοιωτίαν αὐτούς φησιν· ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τῇ Ὀπουντίων καὶ Μεγαρέων· ἐν δὲ τῇ Λευκαδίων καὶ αὐ τόχθονα τινα Λέλεγα ὀνομάζει, τούτου δὲ θυγατριδοῦν Τηλε- 25 βόαν, τοῦ δὲ παῖδας δύο καὶ εἴκοσι Τηλεβόας, ὧν τινας οἰκῆσαι τὴν Λευκάδα. μάλιστα δ ̓ ἄν τις Ἡσιόδῳ πιστεύσειεν οὕτως περὶ αὐτῶν εἰπόντι· A. 496 ἤτοι γὰρ Λοκρός Λελέγων ἡγήσατο λαῶν, δρύμην 1 δρύμας, et v pr. m. sup. s add., 3. την om. Ε, ast. inclusit Cor. -- Epit. κρίνανος codd. Cor. corr. ex coni. Wessel. ad Diod. V, 81: cf. Schol. ad Il. Ω, 544. πολλὴν ἔχουσιν οἱ βάρβαροι Ε 5. τα om. ABCI edd., legitur in E ἀσσωπαῖοι codd., Xyl. corr. 16. σίδην ABCI ἴδην E, idque Tzsch. restituerat ex Cas. coni. 20. ἀκαρνανῶν 4. 22. των ante Αιτωλῶν add. no edd. inde a Cas. 21. πρὸς ἑσπέριον Α. 26. Ακ τούτου δὲ? τοὺς ῥά ποτε Κρονίδης Ζεύς, ἄφθιτα μήδεα ειδώς, τῇ γὰρ ἐτυμολογίᾳ τὸ συλλέκτους γεγονέναι τινὰς ἐκ παλαιοῦ καὶ μιγάδας αἰνίττεσθαί μοι δοκεῖ, καὶ διὰ τοῦτο ἐκλελοιπέναι 5 τὸ γένος· ἅπερ ἄν τις καὶ περὶ Καυκώνων λέγοι, νῦν οὐδαμοῦ ὄντων, πρότερον δ ̓ ἐν πλείοσι τόποις κατῳκισμένων. 3. Πρότερον μὲν οὖν, καίπερ μικρῶν καὶ πολλῶν καὶ ἀδόξων ὄντων τῶν ἐθνῶν, ὅμως διὰ τὴν εὐανδρίαν καὶ τὸ βασιλεύεσθαι κατὰ σφᾶς οὐ πάνυ ἦν χαλεπὸν διαλαβεῖν τοὺς ὅρους 10 αὐτῶν, νυνὶ δ ̓ ἐρήμου τῆς πλείστης χώρας γεγενημένης καὶ τῶν κατοικιῶν, καὶ μάλιστα τῶν πόλεων ἠφανισμένων, οὐδ ̓ εἰ δύναιτό τις ἀκριβοῦν ταῦτα, οὐδὲν ἂν ποιοίη χρήσιμον διὰ τὴν ἀδοξίαν καὶ τὸν ἀφανισμὸν αὐτῶν, ὃς ἐκ πολλοῦ χρόνου λαβὼν τὴν ἀρχὴν οὐδὲ νῦν πω πέπαυται κατὰ πολλὰ μέρη διὰ 15 τὰς ἀποστάσεις· ἀλλ ̓ ἐνστρατοπεδεύουσιν αὐτοῖς Ῥωμαῖοι τοῖς οἴκοις, κατασταθέντες ὑπ ̓ αὐτῶν δυνάσται. τῶν δ ̓ οὖν Ἠπειρωτῶν ἑβδομήκοντα πόλεις Πολύβιος φησιν ἀνατρέψαι Παῦ λον μετὰ τὴν Μακεδόνων καὶ Περσέως κατάλυσιν (Μολοττών δ ̓ ὑπάρξαι τὰς πλείστας), πέντε δὲ καὶ δέκα μυριάδας ἀν20 θρώπων ἐξανδραποδίσασθαι. ὅμως δ ̓ οὖν ἐγχειρήσομεν, ἐφ' ὅσον τῇ γραφῇ τε προσήκει καὶ ἡμῖν ἐφικτόν, ἐπελθεῖν τὰ καθ ̓ ἕκαστα, ἀρξάμενοι ἀπὸ τῆς κατὰ τὸν Ἰόνιον κόλπον παραλίας· αὕτη δ ̓ ἐστίν, εἰς ἣν ὁ ἔκπλους ὁ ἐκ τοῦ Ἀδρίου τελευτᾷ. 4. Ταύτης δὴ τὰ πρῶτα μέρη τὰ περὶ Ἐπίδαμνον καὶ Ἀπολλωνίαν ἐστίν. ἐκ δὲ τῆς Ἀπολλωνίας εἰς Μακεδονίαν ἡ Ἐγνατία ἐστὶν ὁδὸς πρὸς ἕω, βεβηματισμένη κατὰ μίλιον καὶ Α. 497 2. λαοὺς Tzsch. ex coni. Salmas. (ad Solin. c. 7 p. 103), quam probant etiam Grosk. et Göttling. ad Hesiodi Fr. XXXV p. 259 ed. sec.; ἁλέας Cor. ex Heinsii coni; λᾶας proposuit Heyne ad Apollod. p. 113 ed. pr. δευκαλίωνος codd. Dativum, quem exhibet Pleth., rec. Tzsch. 4. τοῦτο] τὸ codd., quod Cas. addito οὐ ante διὰ frustra studet fulcire; διὰ δὲ τοῦτο Pleth, unde hoc rec. Tzsch. 8. εὐνδρίαν Ι. 10. riv ald. 15. αὐτῶν Pleth. Cor. 18. τὸν Αιμίλιον, quod sec. m. add. inter versus in t, post Παύλον add. edd. περσῶν codd. Xyl. corr. 19. πέντε δὲ] β' In. 20. ἐγχειρίζομεν Ο. 21. τὴν γραφὴν ACl. 27. ἀγνατία Ε. προσήκε 40. 22. ἰώνιον Α. κατεστηλωμένη μέχρι Κυψέλων καὶ Ἕβρου ποταμοῦ· μιλίων [δ] ἐστὶ πεντακοσίων τριάκοντα πέντε· λογιζομένῳ δέ, ὡς μὲν οἱ πολλοί, τὸ μίλιον ὀκταστάδιον τετρακισχίλιοι ἂν εἶεν στάδιοι καὶ ἐπ' αὐτοῖς διακόσιοι ὀγδοήκοντα, ὡς δὲ Πολύβιος, προστι θεὶς τῷ ὀκτασταδίῳ δίπλεθρον, ὅ ἐστι τρίτον σταδίου, προσ- 5 θετέον ἄλλους σταδίους ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ὀκτώ, τὸ τρίτον C. 323 τοῦ τῶν μιλίων ἀριθμοῦ. συμβαίνει δ ̓ ἀπὸ ἴσου διαστήματος συμπίπτειν εἰς τὴν αὐτὴν ὁδὸν τούς τ ̓ ἐκ τῆς Ἀπολλωνίας ὁρμηθέντας καὶ τοὺς ἐξ Ἐπιδάμνου. ἡ μὲν οὖν πᾶσα Εγνατία καλεῖται, ἡ δὲ πρώτη ἐπὶ Κανδαονίας λέγεται, ὄρους Ιλλυρι- 10 κοῦ, διὰ Λυχνιδοῦ πόλεως και Πυλῶνος, τόπου ὁρίζοντος ἐν τῇ ὁδῷ τήν τε Ἰλλυρίδα καὶ τὴν Μακεδονίαν· ἐκεῖθεν δ ̓ ἐστὶ παρὰ Βαρνοῦντα διὰ Ἡρακλείας καὶ Λυγκηστῶν καὶ Ἐόρδων εἰς Ἔδεσσαν καὶ Πέλλαν μέχρι Θεσσαλονικείας μίλια δ ̓ ἐστί, φησὶ Πολύβιος, ταῦτα διακόσια ἑξήκοντα ἑπτά. ταύτην δὴ 15 τὴν ὁδὸν ἐκ τῶν περὶ τὴν Ἐπίδαμνον καὶ τὴν Ἀπολλωνίαν τόπων ἰοῦσιν ἐν δεξιᾷ μέν ἐστι τὰ Ἠπειρωτικὰ ἔθνη, κλυζό μενα τῷ Σικελικῷ πελάγει, μέχρι τοῦ Αμβρακικοῦ κόλπου, ἐν ἀριστερᾷ δὲ τὰ ὄρη τὰ τῶν Ἰλλυριών, ἃ προδιήλθομεν, καὶ τὰ ἔθνη τὰ παροικοῦντα μέχρι Μακεδονίας καὶ Παιόνων. εἶτ ̓ 20 -- - φιλε 1. κυψέλου ABCIE. Sed pluralem, quem magno consensu tuentur alii scriptores, exhibet Epit. et hic et infra frgm. §. 10, eique constanter infra concinit E. εὕρου CE. δ' om. Al: legitur in E Epit. 2. ἐστὶ] ἐς τὸν C ἐστὶ om. nο μὲν οὖσα Pleth. ἤγουν,δ σταδ (sic) Ε. 4. αὐτῆς, et οι sup. η sec. m. add., A. ὀγδοήκοντα] κ Cl εἴκοσιν, εἰ π supra sec. m. add., 4: inde εἴπωσιν h. Commutatae igitur sunt notac et z, quod saepius factum vidimus. Verum praebent Bno Epit. Pleth. Guar. 6. ἑβδομηκονταοκτώ A et similiter saepe. 11. λυχνιδίου codd. Tzsch. corr. coll. p. 327 et Steph. S. V. 13. λυγκιστών AC et sic saepius: v. Λύγκος. Nihilominus altera scriptura, quam praeferenda videtur: v. Duk. ad Thuc. II, 99. Εορδῶν Tzsch. Cor. ex Herodiani praecepto ap. Steph. s. v. Εορδαία. 14. αἴδεσαν Α ἔδεσαν BC (?). Duplex σ, quod habent Epit. et codd. X, 449, restituit Tzsch. 15. φησί om. C. 18. αμπρακικού Epit. et sic constanter, sed alteram scripturam codd. tuentur eadem constantia. Qua de re v. Eust. ad Dion. Perieg. v. 492. Wass. ad Thucyd. III, 105. λυρίδων ABCI ιλλυριῶν Ε idque restituerat Xyl. p. 326. 327 et Steph. s. v. semel infra exhibent codd., 19. |