τε ἀφθόνους ἀνεῖσθαι παντοδαποῖς βοσκήμασι· κύκλῳ δ ̓ ὑπέρκεινται δρυμοὶ ποικίλης ὕλης. πλεῖστος δ ̓ ὁ στύραξ φύεται Α. 856 παρ' αὐτοῖς, δένδρον οὐ μέγα ὀρθηλόν, ἀφ ̓ οὗ καὶ τὰ στυρά κινα ἀκοντίσματα, ἐοικότα τοῖς κρανεΐνοις· ἐγγίνεται δ ̓ ἐν τοῖς στελέχεσι ξυλοφάγου τι σκώληκος εἶδος, ὃ μέχρι τῆς ἐπι- 5 φανείας διαφαγὸν τὸ ξύλον τὸ μὲν πρῶτον πιτύροις ἢ πρίσμασιν ἐοικός τι ψῆγμα προχεῖ, καὶ σωρὸς συνίσταται πρὸς τῇ ῥίζῃ, μετὰ δὲ ταῦτα ἀπολείβεται τις υγρασία δεχομένη πῆξιν ῥᾳδίαν παραπλησίαν τῇ κόμμει· ταύτης δὲ τὸ μὲν ἐπὶ τὸ ψῆ γμα πρὸς τῇ ῥίζῃ κατενεχθὲν ἀναμίγνυται τούτῳ τε καὶ τῇ 10 γῇ, πλὴν ὅσον *τὸ μὲν* ἐν ἐπιπολῇ συστὰν διαμένει καθαρόν, C. 571 τὸ δ ̓ ἐν τῇ ἐπιφανείᾳ τοῦ στελέχους, καθ ̓ ἣν ῥεῖ, πήττεται, καὶ τοῦτο καθαρόν· ποιοῦσι δὲ καὶ ἐκ τοῦ μὴ καθαροῦ μίγμα ξυλομιγές τι καὶ γεωμιγές, εὐωδέστερον τοῦ καθαροῦ, τῇ δὲ ἄλλῃ δυνάμει λειπόμενον (λανθάνει δὲ τοὺς πολλούς), ᾧ πλεί- 15 στῳ χρῶνται θυμιάματι οἱ δεισιδαίμονες. ἐπαινεῖται δὲ καὶ ἡ Σελγικὴ ἔρις καὶ τὸ ἀπ ̓ αὐτῆς ἄλειμμα. ἔχει δ ̓ ὀλίγας προσβάσεις [τὰ] περὶ τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν τὴν Σελγέων, ὀρει τὴν κρημνῶν καὶ χαραδρῶν οὖσαν πλήρη, ἃς ποιοῦσιν ἄλλοι τε ποταμοὶ καὶ ὁ Εὐρυμέδων καὶ ὁ Κέστρος, ἀπὸ τῶν Σελγι- 20 κῶν ὀρῶν εἰς τὴν Παμφυλίαν ἐκπίπτοντες θάλατταν· γέφυραι δ ̓ ἐκίκεινται ταῖς ὁδοῖς. διὰ δὲ τὴν ἐρυμνότητα οὔτε πρότε 3. δὲ ante και add. h. 1. περίκεινται Cor. 2. στῶραξ r. στυράκια / Eust ad Il. Β, 539 p. 281, 41 R. hilorw κραναιίνοις χ κρανίνοις *: Tzsch. corr. ex Eust. 1. c. 5. σκώ λικος Ο. 7. ἐοικότι 1. 9. τῇ κόμῃ Dhilx τῇ κώμῃ ο τῇ κόμεν τως τῇ κόμμει E, sed a sup. η pr. m. add. 10. καταμιχθὲν codd., exc. E, in quo legitur κατενεχθέν, quod Cor. scripserat e coni. Xyl. 11. τὸ μὲν om. Cor., nec ferenda sunt. ἐπιπολυ (sic) cum primum omisso scriptum fuisset in D, postea tatum est; unde ἐν ἐπιπολής exhibent hi: ἐπιπολής Cor. v pr. m. add. et v in ŋo mu ῥέον πήγνυται 0%. τῶν ante Σελγέων add. o 20. ποταμοὶ] πολλοὶ Ε. 12. τὸ και 17. ἔχειν Ε. 19. καὶ 21. παμφυ λικὴν Ο. 22. δὲ om. codd., exc. E.: de coni. addiderat Cor. δὲ post οὔτε add. ixx, verba διὰ τὴν ἐρυμνότητα ad proxime praecedentia referentes. ρον οὔθ ̓ ὕστερον οὐδ ̓ ἅπαξ οἱ Σελγεῖς ἐπ ̓ ἄλλοις ἐγένοντο, ἀλλὰ τὴν μὲν ἄλλην χώραν ἀδεῶς ἐκαρποῦντο, ὑπὲρ δὲ τῆς κάτω τῆς τε ἐν τῇ Παμφυλίᾳ καὶ τῆς ἐντὸς τοῦ Ταύρου διεμάχοντο πρὸς τοὺς βασιλέας ἀεί· πρὸς δὲ τοὺς Ῥωμαίους ἐπὶ 5 τακτοῖς τισι κατεῖχον τὴν χώραν· πρὸς Ἀλέξανδρον δὲ πρεσβευσάμενοι δέχεσθαι τὰ προστάγματα εἶπον κατὰ φιλίαν· νῦν δὲ ὑπήκοοι τελέως γεγόνασι, καί εἰσιν ἐν τῇ ὑπὸ Ἀμύντα τε ταγμένῃ πρότερον. 10 CAPUT VIII. 1. Τοῖς δὲ Βιθυνοῖς ὁμοροῦσι πρὸς νότον, ὡς ἔφην, οἱ περὶ τὸν Ὄλυμπον τὸν Μύσιον προσαγορευόμενον Μυσοί τε καὶ Φρύγες· ἑκάτερον δὲ τὸ ἔθνος διττόν ἐστι. Φρυγία τε γὰρ ἡ μὲν καλεῖται μεγάλη, ἧς ὁ Μίδας ἐβασίλευσε, καὶ ἧς μέρος οἱ Γαλάται κατέσχον, ἡ δὲ μικρά, ἡ ἐφ ̓ Ἑλλησπόντῳ καὶ ἡ 15 περὶ τὸν Ὄλυμπον, ἡ καὶ Ἐπίκτητος λεγομένη. Μυσία τε ὁμοίως Α. 857 ἥ τε Ὀλυμπηνή, συνεχὴς οὖσα τῇ Βιθυνίᾳ καὶ τῇ Ἐπικτήτῳ, ἣν ἔφη Αρτεμίδωρος ἀπὸ τῶν πέραν Ἴστρου Μυσῶν ἀπῳκίσθαι, καὶ ἡ περὶ τὸν Κάικον καὶ τὴν Περγαμηνὴν μέχρι Τευ θρανίας καὶ τῶν ἐκβολῶν τοῦ ποταμοῦ. 20 2. Οὕτω δ ̓ ἐνήλλακται ταῦτα ἐν ἀλλήλοις, ὡς πολλάκις λέγομεν, ὥστε καὶ τὴν περὶ *τὴν Σίπυλον Φρυγίαν οἱ πα 1. ἐπ] ὑπ' edd. inde a Cas. 4. Mirum est, Romanos h. 1. ante Alexandrum nominari, atque addi postea νῦν δὲ κτλ., quae et ipsa spectant ad Romanos. Levaretur paululum difficulias, si verba πρὸς δὲ Ρωμαίους τὴν χώραν collocarentur post φιλίαν: quamquam ne hoc quidem satis placet. 7. τεταγμένοι Clorw ald. 10. ὡς ἔφην, πρὸς 11. προσαγορευόμενοι codd., exc. w, in quo legitur προστ νότον Ε. - 13. ἐβασίλευεν, ἧς μέρος Ε. 15. καὶ ἡ ἐπίκτητος Ο 16. ὀλυμπινή codd., exc. E, ad Il. 4, 18 p. 27, 45 Κ. αγορευόμενον, quod Cor. scripsit e coni. C. 572 λαιοὶ καλοῦσιν, ἄδηλον, εἴτε τῆς μεγάλης, εἴτε τῆς μικρᾶς μέσ Τ χωρὶς τὰ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν ὁρίσματα. 3. Καὶ οἱ Λυδοὶ καὶ οἱ Μαίονες, οὓς Ὅμηρος καλεῖ Μήο- 10 νας, ἐν συγχύσει πώς εἰσι καὶ πρὸς τούτους καὶ πρὸς ἀλλή λους· [πρὸς μὲν ἀλλήλους,] ὅτι οἱ μὲν τοὺς αὐτούς, οἱ δ ̓ ἑτέρους φασί, πρὸς δὲ τούτους, ὅτι τοὺς Μυσοὺς οἱ μὲν Θρᾷκας, οἱ δὲ Λυδοὺς εἰρήκασι, κατ ̓ αἰτίαν. παλαιὰν ἱστοροῦντες, ἣν Ξάνθος ὁ Λυδὸς γράφει καὶ Μενεκράτης ὁ Ἐλαΐτης, ἐτυμο- 15 λογοῦντες καὶ τὸ ὄνομα τὸ τῶν Μυσῶν, ὅτι τὴν ὀξύην οὕτως ὀνομάζουσιν οἱ Λυδοί· πολλὴ δ ̓ ἡ ὀξύη κατὰ τὸν Ὄλυμπον, ὅπου ἐκτεθῆναί φασι τοὺς δεκατευθέντας, ἐκείνων δὲ ἀπογότους εἶναι τοὺς ὕστερον Μυσούς, ἀπὸ τῆς ὀξύης οὕτω προσαγορευθέντας μαρτυρεῖν δὲ καὶ τὴν διάλεκτον· μιξολύδιον γάρ 20 πως εἶναι καὶ μιξοφρύγιον τέως μὲν γὰρ οἰκεῖν αὐτοὺς περὶ τὸν Ὄλυμπον, τῶν δὲ Φρυγῶν ἐκ τῆς Θράκης περαιωθέντων [ἀν]ελόντων τε τῆς Τροίας ἄρχοντα καὶ τῆς πλησίον γῆς, ἐκεί - mons est intelligendus, ut liquet ex XII, 579): inde τὸν Σίπυλον scri- 15. 18. ὅπως rw. 23. & sed articulus non est ne νους μὲν ἐνταῦθα οἰκῆσαι, τοὺς δὲ Μυσοὺς ὑπὲρ τὰς τοῦ Καΐκου πηγὰς πλησίον Λυδῶν. 4. Συνεργεῖ δὲ πρὸς τὰς τοιαύτας μυθοποιίας ἥ τε σύγ χυσις τῶν ἐνταῦθα ἐθνῶν καὶ ἡ εὐδαιμονία τῆς χώρας τῆς 5 ἐντὸς Άλυος, μάλιστα δὲ τῆς παραλίας, δι ̓ ἣν ἐπιθέσεις ἐγένοντο αὐτῇ πολλαχόθεν καὶ διὰ παντὸς ἐκ τῆς περαίας, ἢ καὶ ἐπ' ἀλλήλους ἰόντων τῶν ἐγγύς. μάλιστα μὲν οὖν κατὰ τὰ Τρωικὰ καὶ μετὰ ταῦτα τὰς ἐφόδους γενέσθαι καὶ τὰς με ταναστάσεις συνέβη, τῶν τε βαρβάρων ἅμα καὶ τῶν Ἑλλήνων 10 ὁρμῇ τινι χρησαμένων πρὸς τὴν τῆς ἀλλοτρίας κατάκτησιν· ἀλλὰ καὶ πρὸ τῶν Τρωικῶν ἦν ταῦτα. τό τε γὰρ τῶν Πελασγῶν ἦν φῦλον καὶ τὸ τῶν Καυκώνων καὶ Λελέγων· εἴρη- Α. 858 ται δ ̓, ὅτι πολλαχοῦ τῆς Εὐρώπης τὸ παλαιὸν ἐτύγχανε πλανώμενα, ἅπερ ποιεῖ τοῖς Τρωσι συμμαχοῦντα ὁ ποιητής, οὐκ 15 ἐκ τῆς περαίας. τά τε περὶ τῶν Φρυγῶν καὶ τῶν Μυσῶν λεγόμενα πρεσβύτερα τῶν Τρωικῶν ἐστιν· οἱ δὲ διττοὶ Λύκιοι τοῦ αὐτοῦ γένους ὑπόνοιαν παρέχουσιν, ἢ τῶν Τρωικῶν ἢ τῶν πρὸς Καρίᾳ τοὺς ἑτέρους ἀποικισάντων. τάχα δὲ καὶ ἐπὶ τῶν Κιλίκων τὸ αὐτὸ συνέβη· διττοὶ γὰρ καὶ οὗτοι· οὐ μὴν ἔχομέν 20 γε τοιαύτην λαβεῖν μαρτυρίαν, ὅτι καὶ πρὸ τῶν Τρωικῶν ἦσαν ἤδη οἱ νῦν Κίλικες· ὅ τε Τήλεφος ἐκ τῆς Ἀρκαδίας ἀφῖχθαι νομίζοιτ ̓ ἂν μετὰ τῆς μητρός, γάμῳ δὲ τῷ ταύτης εξοικειωσάμενος τὸν ὑποδεξάμενον αὐτὸν Τεύθραντα ἐνομίσθη τε ἐκείτου καὶ παρέλαβε τὴν Μυσῶν ἀρχήν. 25 5. Καὶ οἱ Κᾶρες δὲ νησιῶται πρότερον ὄντες καὶ Λέλεγες, ὥς φασιν, ἠπειρῶται γεγόνασι, προσλαβόντων Κρητῶν, οἳ καὶ C. 573 τὴν Μίλητον ἔκτισαν, ἐκ τῆς Κρητικῆς Μιλήτου Σαρπηδόνα λαβόντες κτίστην· καὶ τοὺς Τερμίλας κατῴκισαν ἐν τῇ νῦν cessarius. 2. πηγους Ο. 12. τὸ τῶν Λελέγων Ε. 15. περσίας Ι. Λυκίᾳ· τούτους δ ̓ ἀγαγεῖν ἐκ Κρήτης ἀποίκους Σαρπηδόνα, Μίνω καὶ Ῥαδαμάνθυος ἀδελφὸν ὄντα, καὶ ὀνομάσαι Τερμί λας τοὺς πρότερον Μιλύας, ὥς φησιν Ηρόδοτος, ἔτι δὲ πρόΑ. 859 τερον Σολύμους, ἐπελθόντα δὲ τὸν Πανδίονος Λύκον ἀφ ̓ ἑαυ τοῦ προσαγορεῦσαι τοὺς αὐτοὺς Λυκίους. οὗτος μὲν οὖν ὁ λό- 5 γος ἀποφαίνει τοὺς αὐτοὺς Σολύμους τε καὶ Λυκίους, ὁ δὲ ποιητὴς χωρίζει· Βελλεροφόντης γοῦν, ωρμημένος ἐκ τῆς Λυκίας, Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι. Πείσανδρόν τε ώσαύτως, υἱὸν αὐτοῦ, Ἄρης, ὥς φησι, καὶ τὸν Σαρπηδόνα δὲ ἐπιχώριόν τινα λέγει. 10 6. Ἀλλὰ τό γε ἆθλον προκεῖσθαι κοινὸν τὴν ἀρετὴν τῆς χώρας, ἧς λέγω, τοῖς ἰσχύουσιν ἐκ πολλῶν βεβαιοῦται καὶ † μετὰ τὰ Τρωικά· ὅπου καὶ Ἀμαζόνες κατεθάρρησαν αὐτῆς, 15 ἐφ ̓ ἃς ὅ τε Πρίαμος στρατεύσαι λέγεται καὶ ὁ Βελλεροφόν της πόλεις τε παλαιαὶ ὁμολογοῦνται ἐπώνυμοι αὐτῶν· ἐν δὲ τῷ Ἰλιακῷ πεδίῳ κολώνη τίς ἐστιν, ἣν ἤτοι ἄνδρες Βατίειαν κικλήσκουσιν, ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης unde rec. Tzsch, coll. 7. βελεροφόντης Cας. 10. Ἴσανδρον Tzsch. aliosque auctores. 2. τέρμιλλας Dh τέμηλλας 1 τερμήλας Cor. Xyl. corr.: corruptionis causa aperta. τὸ πά κικλήσκουσιν] κλησίν φασιν 20 |