ταβολαὶ τὰ πολλὰ ἐξήλλαξαν, ἄλλοτ ̓ ἄλλων ἐπικρατούντων, καὶ 7. Ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ τῆς Βιθυνίας τό τε Βιθύνιον ἐστιν, ὑπερκείμενον τοῦ Τιείου καὶ ἔχον τὴν περὶ Σάλωνα χώραν 10 ἀρίστην βουβοσίοις, ὅθεν ἐστὶν ὁ Σαλωνίτης τυρός, καὶ Νί καια, ἡ μητρόπολις τῆς Βιθυνίας ἐπὶ τῇ Ἀσκανίᾳ λίμνῃ (περίκειται δὲ κύκλῳ πεδίον μέγα καὶ σφόδρα εὔδαιμον, οὐ πάνυ δὲ ὑγιεινὸν τοῦ θέρους), κτίσμα Αντιγόνου μὲν πρῶτον τοῦ Φιλίππου, ὃς αὐτὴν Ἀντιγονίαν προσεῖπεν, εἶτα Λυσιμάχου, 15 ὃς ἀπὸ τῆς γυναικὸς μετωνόμασε Νίκαιαν· ἦν δ ̓ αὕτη θυγάΑ. 849 της Αντιπάτρου. ἔστι δὲ τῆς πόλεως ἑκκαιδεκαστάδιος ὁ περί βολος ἐν τετραγώνῳ σχήματι· ἔστι δὲ καὶ τετράπυλος ἐν πεC. 566 δίῳ κείμενος ἐρρυμοτομημένος πρὸς ὀρθὰς γωνίας, ὥστ ̓ ἀφ ̓ ἑνὸς λίθου κατὰ μέσον ἱδρυμένου τὸ γυμνάσιον τὰς τέτταρας 20 ὁρᾶσθαι πύλας. μικρὸν δ ̓ ὑπὲρ τῆς Ἀσκανίας λίμνης τροία πολίχνη, πρὸς τοῖς ὅροις ἤδη τῆς Βιθυνίας τοῖς πρὸς ἕω· εἰκάζουσι δ ̓ ἀπὸ Ὀτρέως Ὀτροίαν καλεῖσθαι † πρότερον. - 1. ἄλλοι τῶν ἄλλων hi. 4. μετ ̓ ἐκείνους Ch(?)i(?) orx edd.: altera scriptura et verior est et commendatur ipsa enunciati forma. 6. γεγονότες Ι. 7. δεῖν τοὺς νῦν ο. 8. οι εται (sic) D ὡς οἷόν τε χ, quod recepit Tzsch.; ὄντα scripsit Cor., eodemque sensu ante cum Cas. coni. οἷ ̓ ἐστὶ, quorum alterutrum est genuinum. 10. τηίου codd., Tzsch. corr. ex sent. Cas.: v. ad p. 542. καὶ om. 2. ἔχων Cloru ald. 12. παράκειται Ε. 15. ἀντιγόνειαν Ε: alteram tamen formam, ut in similibus fere, constanter infra exhibent codd. 16. μετω νόμαστο Ι. 19. ἐρυμοτομημένος Coruz. 21. γρ. τροία legitur in marg. E. 22. ὁρίοις Di τοῖς] τῆς Cl Tzsch. Cor., τοῖς om. orax ald. 23. πρότερον om. 3% Guar. Cor.: uncis incluserat Tzsch., neque qui ferri possit intelligo, nisi paulo ante Τροία pro Οτροία legere quis malit ex E, quod tamen parum foret probabile. 8. Ὅτι δ ̓ ἦν κατοικία Μυσῶν ἡ Βιθυνία, πρῶτον μαρτυρήσει Σκύλαξ ὁ Καρυανδεύς, φήσας περιοικεῖν τὴν Ἀσκανίαν λίμνην Φρύγας καὶ Μυσούς, ἔπειτα Διονύσιος ὁ τὰς κτίσεις συγγράψας, ὃς τὰ κατὰ Χαλκηδόνα καὶ Βυζάντιον στενά, ἃ 5 νῦν Θράκιος Βόσπορος καλεῖται, πρότερόν φησι Μύσιον Βόσ πορον προσαγορεύεσθαι· τοῦ τοδ ̓ ἄν τις καὶ τοῦ Θρᾷκας εἶναι τοὺς Μυσοὺς μαρτύριον θείη· ὅ τε Εὐφορίων, 10 Μυσοῖο παρ ̓ ὕδασιν Ἀσκανίοιο λέγων, καὶ ὁ Αἰτωλὸς Ἀλέξανδρος (οἳ καὶ ἐπ' Ἀσκανίων δώματ' ἔχουσι ῥοῶν λίμνης Ασκανίης ἐπὶ χείλεσιν, ἔνθα Δολίων υἱὸς Σιληνοῦ νάσσατο καὶ Μελίης) τὸ αὐτὸ ἐκμαρτυροῦσιν, οὐδαμοῦ τῆς Ἀσκανίας λίμνης εὑρισκομένης, ἀλλ ̓ ἐνταῦθα μόνον. 15 9. Ἄνδρες δ ̓ ἀξιόλογοι κατὰ παιδείαν γεγόνασιν ἐν τῇ Βιθυνία Ξενοκράτης τε ὁ φιλόσοφος καὶ Διονύσιος ὁ διαλεκτι- Α. 850 κὸς καὶ ἵππαρχος καὶ Θεοδόσιος καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ μαθηματικοὶ Κλεοφάνης τε ῥήτωρ, ὁ Μυρλεανός, Ἀσκληπιάδης τε ιατρός, ὁ Προυσιεύς. 20 10. Πρὸς νότον δ ̓ εἰσὶ τοῖς Βιθυνοῖς οἱ περὶ τὸν Ολυμ πον Μυσοί, οὓς Ὀλυμπηνούς καλοῦσί τινες, οἱ δ ̓ Ἑλλησποντίους, καὶ ἡ ἐφ ̓ Ἑλλησπόντῳ Φρυγία, τοῖς δὲ Παφλαγόσι Γαλάται· ἀμφοτέρων τε τούτων ἔτι πρὸς νότον ἡ μεγάλη Φρυ γία καὶ Λυκαονία μέχρι τοῦ Ταύρου τοῦ Κιλικίου καὶ τοῦ 25 Πισιδικοῦ. ἐπεὶ δὲ τὰ τῇ Παφλαγονία συνεχῆ παράκειται τῷ Πόντῳ καὶ τῇ Καππαδοκίᾳ καὶ τοῖς ἤδη περιωδευμένοις ἔθνε 1. πρότερον post Βιθυνία add. Cor. haud incommode: idem pro πρῶτον exhibet i. 2. κορυανδρεύς CD (sed in hoc a pr. m. scriptum postea in o mut. sec. m.) ilorx καρυανδρεύς η κυριανδρεύς E, Cas. corr.: cf. XIV, 658. 4. ὃς τὰ] ὅτι CDhilo(?) ἔτι rw ὅτι τὰ xx: καλχηδόνα D. 6. τοῦτο μόνον om. r. 13. τὸ αὐτὸ ἐκμαρτυροῦσιν Cor. corr. τοὺς CDr. 10. οἳ] εἰ Ch. τοῦ] om. Ο. 23. τε] Strabo. II. 36 σιν, οἰκεῖον ἂν εἴη τὰ τούτοις γειτονοῦντα μέρη προσαποδοῦναι πρώτον, ἔπειτα τοὺς ἑξῆς τόπους παραδεῖξαι. CAPUT V. 1. Πρὸς νότον τοίνυν εἰσὶ τοῖς Παφλαγόσι Γαλάται· τούτων δ ̓ ἐστὶν ἔθνη τρία, δύο μὲν τῶν ἡγεμόνων ἐπώνυμα, 5 Τρόκμοι καὶ Τολιστοβώγιοι, τὸ τρίτον δ ̓ ἀπὸ τοῦ ἐν Κελτικῇ ἔθνους Τεκτοσάγες. κατέσχον δὲ τὴν χώραν ταύτην οἱ Γαλά ται πλανηθέντες πολὺν χρόνον καὶ καταδραμόντες τὴν ὑπὸ τοῖς Ατταλικοῖς βασιλεῦσι χώραν καὶ τοῖς Βιθυνοῖς, ἕως παρ ̓ ἑκόντων ἔλαβον τὴν νῦν Γαλατίαν καὶ Γαλλογραικίαν λεγομένην. 10 ἀρχηγὸς δὲ δοκεῖ μάλιστα τῆς περαιώσεως τῆς εἰς τὴν Ἀσίαν γενέσθαι Λεοννόριος. τριῶν δὲ ὄντων ἐθνῶν ὁμογλώττων καὶ C. 567 κατ ̓ ἄλλο οὐδὲν ἐξηλλαγμένων, ἕκαστον διελόντες εἰς τέτταρας Α. 851 μερίδας τετραρχίαν ἑκάστην ἐκάλεσαν, τετράρχην ἔχουσαν ἴδιον καὶ δικαστὴν ἕνα καὶ στρατοφύλακα ἕνα, ὑπὸ τῷ τετράρχῃ τετα- 15 γμένους, ὑποστρατοφύλακας δὲ δύο. ἡ δὲ τῶν δώδεκα τετραρχῶν βουλὴ ἄνδρες ἦσαν τριακόσιοι, συνήγοντο δὲ εἰς τὸν καλούμενον Δρυνέμετον. τὰ μὲν οὖν φονικὰ ἡ βουλὴ ἔκρινε, τὰ δὲ ἄλλα οἱ τετράρχαι καὶ οἱ δικασταί. πάλαι μὲν οὖν ἦν τοιαύτη τις ἡ διάταξις, καθ ̓ ἡμᾶς δὲ εἰς τρεῖς, εἶτ ̓ εἰς δύο ἡγεμόνας, εἶτα 20 4. Inde 6. τρό 1. προαποδοῦναι η (ex corr.) π. 2. περιεπιδεῖξαι τω. a voce vótov alia denuo manus incipit in D. 5. ἐπώνυμοι S. γμοι CDhilo τρόγκοι Ε: per γ effertur hoc nomen etiam a Memnone c. 20, sed x cum aliis scriptoribus (v. maxime Steph. s. v.) exhibet Strabo ipse supra p. 561. et III, 187. τολιστοβῶγοι codd. Τολιτοβόγιοι edd.: v. ad p. 547. ΙΙΙ, 187. ἐν κελτοῖς Ε. 7. Τεκτόσαγες Tzsch. Cor. atque hunc tenorem maxime quidem commendat Steph., alterum tamen codd. exhibent et hic et III, 187. 9. Ατταλικοῖς om. Ε; ἀττικοῖς exhibent codd. rell., sed s postea correctus est: verum reddidit Guar. et in Graecis restituit Xyl. 10. καλογραικίαν D. 12. Λεο νόριος lx edd., Λεωννόριος idem vir nominatur a Memnone (v. c. 1); apud Livium (v. XXXVIII, 16, 2) eiusdem nominis scriptura non satis constat: longe diversam formam Λέων exhibet Εpit. 16. τετραρχιῶν χ. 18. δρυναίμετον CDhilorw δρυμαίνετον χ. Drymenetum Guar.: scripturam ex a Corae receptam, quam nos quoque secuti sumus, ipsa nominis compositio videtur tueri. εἰς ἕνα ἧκεν ἡ δυναστεία, εἰς Δηιόταρον, εἶτα ἐκεῖνον διεδέξατο Αμύντας· νῦν δ ̓ ἔχουσι Ῥωμαῖοι καὶ ταύτην καὶ τὴν ὑπὸ τῷ Ἀμύντα γενομένην πᾶσαν εἰς μίαν συναγαγόντες ἐπαρχίαν. 5 2. Ἔχουσι δὲ οἱ μὲν Τρόκμοι τὰ πρὸς τῷ Πόντῳ καὶ τῇ Καππαδοκίᾳ· ταῦτα δ ̓ ἐστὶ τὰ κράτιστα ὧν νέμονται Γαλά ται· φρούρια δ' αὐτοῖς τετείχισται τρία, Ταούιον, ἐμπόριον τῶν ταύτῃ, ὅπου ὁ τοῦ Διὸς κολοσσὸς χαλκοῦς καὶ τέμενος αὐτοῦ ἄσυλον, καὶ Μιθριδάτιον, ὃ ἔδωκε Πομπήιος Βογοδια10 τάρῳ, τῆς Ποντικῆς βασιλείας ἀφορίσας· τρίτον δέ πως Δανάλα, ὅπου τὸν σύλλογον ἐποιήσαντο Πομπήιός τε καὶ Λεύκολ λος, ὁ μὲν ἥκων ἐπὶ τὴν τοῦ πολέμου διαδοχήν, ὁ δὲ παραδιδοὺς τὴν ἐξουσίαν καὶ ἀπαίρων ἐπὶ τὸν θρίαμβον. Τρόκμοι μὲν δὴ ταῦτ ̓ ἔχουσι τὰ μέρη, Τεκτοσάγες δὲ τὰ πρὸς τῇ με15 γάλῃ Φρυγίᾳ τῇ κατὰ Πεσσινοῦντα καὶ Ὀρκαόρκους· τούτων δ ̓ ἦν φρούριον Ἄγκυρα, ὁμώνυμος τῇ πρὸς Λυδίαν περὶ Βλαῦ δον πολίχνῃ Φρυγιακῇ. Τολιτοβώγιοι δὲ ὅμοροι Βιθυνοῖς 5. τρόγμοι codd., sed κ sup. y add. Ε. 7. τὰ οὐία Clorurs, Via Guar., unde Taovla scripsit Tzsch., quae nominis forma non minus usitata fuit quam altera. ἐμπορεῖον codd., exc. Cr, edd. 9. Boγοδιατάρῳ] Μάγνος Δηιοτάρῳ Cor.: ac Deiotari quidem nomen latere in codicum scriptura Penzelius iam magna cum probabilitate suspicatus erat, quoniam Strabo nec Bogodiatari nomen, nemini usquam commemoratum, tam nude fuisset positurus, tanquam omnibus notissimum, et Deiotaro Ponti partem a Pompeio datam esse supra p. 547 tradidit: verumtamen Corais coniectura parum arridet, cum saepissime in hoc potissimum libro nominatus sit Pompeius non adiecto cognomine; nec magis placet quod Grosk. proposuit τῷ Δημοτάρῳ: at nec ipse melius habeo quod proferam. 10. πω C; asteriscis πως inclusit Cor., κώμη scribendum censuit parum apte Grosk. coll. Plut. Lucullo c. 36, ubi Lucullus et Pompeius convenisse dicuntur ἐν κώμῃ τινὶ τῆς Γαλατίας. 11. ἐποιή σατο Ε. 13. τράγμοι CDhilow. 14. τὰ πρὸς] οἱ πρὸς κ. τῇ] τὴν CDhwrx (sed in hoc mut. in τῇ). τὴν ante Πεσσινοῦντα add. Clx ald. πισινοῦντα Elorwas πισηνοῦντα D (sed η sec. m. in i mut.) hi. ορκαόκους oz Orcaocreos Guar. Ορκαορικούς Χyl. Ορκαορικούς edd. inde a Cas.; cf. p. 468. 476: nomen a nullo alio auβλαῖρον codd., Xyl. corr. coll. Steph. s. v. 17. τολιστοβῶγοι α τολιστοβόγοι (π τολιστοβόγιοι Dhi ctore memoratur. 16. λυδία Ε. 15. εἰσι καὶ τῇ Ἐπικτήτῳ καλουμένη Φρυγία φρούρια δ ̓ αὐτῶν ἐστι τό τε Βλούκιον καὶ τὸ Πήιον, ὧν τὸ μὲν ἦν βασίλειον Δηιοτάρου, τὸ δὲ γαζοφυλάκιον. ων . 5 3. Πεσσινοῦς δ ̓ ἐστὶν ἐμπόριον τῶν ταύτῃ μέγιστον, ἱερὸν ἔχον τῆς Μητρὸς τῶν θεῶν σεβασμοῦ μεγάλου τυγχάνον· και λοῦσι δ ̓ αὐτὴν Ἄγδιστιν. οἱ δ ̓ ἱερεῖς τὸ παλαιὸν μὲν δυνάΑ. 852 σται τινὲς ἦσαν, ἱερωσύνην καρπούμενοι μεγάλην, νυνὶ δὲ τούτων μὲν αἱ τιμαὶ πολὺ μεμείωνται, τὸ δὲ ἐμπόριον συμμένει· κατεσκεύασται δ ̓ ὑπὸ τῶν Ἀτταλικών βασιλέων ἱεροπρεπῶς τὸ τέμενος ναῷ τε καὶ στοαῖς λευκολίθοις· ἐπιφανὲς δ ̓ ἐποίησαν 10 Ῥωμαῖοι τὸ ἱερόν, ἀφίδρυμα ἐνθένδε τῆς θεοῦ μεταπεμψάμενοι κατὰ τοὺς τῆς Σιβύλλης χρησμούς, καθάπερ καὶ τοῦ Ἀσκλη πιοῦ τοῦ ἐν Ἐπιδαύρῳ. ἔστι δὲ καὶ ὄρος ὑπερκείμενον τῆς πόλεως τὸ Δίνδυμον, ἀφ ̓ οὗ ἡ Δινδυμηνή, καθάπερ ἀπὸ τῶν Κυβέλων ἡ Κυβέλη. πλησίον δὲ καὶ ὁ Σαγγάριος ποταμὸς 15 C. 568 ποιεῖται τὴν φύσιν· ἐπὶ δὲ τούτῳ τὰ παλαιὰ τῶν Φρυγῶν οἰ κητήρια Μίδου καὶ ἔτι πρότερον Γορδίου καὶ ἄλλων τινῶν, οὐδ ̓ ἴχνη σώζοντα πόλεων, ἀλλὰ κῶμαι μικρῷ μείζους τῶν ἄλλων, οἷόν ἐστι τὸ Γόρδιον καὶ Γορβεοῦς, τὸ τοῦ Κάστορος βασίλειον τοῦ Σαωκονδαρίου, ἐν ᾧ γαμβρὸν ὄντα τοῦτον ἀπέ- 20 σφαξε Δηιόταρος καὶ τὴν θυγατέρα τὴν ἑαυτοῦ· τὸ δὲ φρού ριον κατέσπασε, καὶ διελυμήνατο τὸ πλεῖστον τῆς κατοικίας. 4. Μετὰ δὲ τὴν Γαλατίαν πρὸς νότον ἥ τε λίμνη ἐστὶν ἡ Τάττα, παρακειμένη τῇ μεγάλῃ Καππαδοκίᾳ τῇ κατὰ τοὺς 2. εἰσι χ. D πασινοὺς hi πισινοῦς Erxs. τολιγοστοβόγιοι Ε. 12. της οπι. Dh. 13. τῆς πόλεως om. 2. 17. μίδα π. - γοργίου π. βέλλη Σ. Palmer. in auctt. Gr. p. 337, quod melius respondeat rationi nominum Gallicorum. Verba τῇ κατὰ Μοριμηνούς om. Χ. τοὺς om. Eorus. |