CAPUT IV. 1. Τὴν δὲ Βιθυνίαν ἀπὸ μὲν τῆς ἀνατολῆς ὁρίζουσι Παφλαγόνες τε καὶ Μαριανδυνοὶ καὶ τῶν Ἐπικτήτων τινές, ἀπὸ δὲ τῶν ἄρκτων ἡ Ποντικὴ θάλαττα ἡ ἀπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ 5 Σαγγαρίου μέχρι τοῦ στόματος τοῦ κατὰ Βυζάντιον καὶ Χαλ κηδόνα, ἀπὸ δὲ δύσεως ἡ Προποντίς, πρὸς νότον δ ̓ ἥ τε Μυσία καὶ ἡ Ἐπίκτητος καλουμένη Φρυγία, ἡ δ ̓ αὐτὴ καὶ Ἑλλησποντιακή Φρυγία καλουμένη. 2. Ταύτης δ ̓ ἐπὶ μὲν τῷ στόματι τοῦ Πόντου Χαλκηδών Α. 843 10 ἵδρυται, Μεγαρέων κτίσμα, καὶ κώμη Χρυσόπολις καὶ τὸ ἱε ρὸν τὸ Χαλκηδόνιον, ἔχει δ ̓ ἡ χώρα μικρὸν ὑπὲρ τῆς θα λάττης κρήνην Αζαριτίαν, τρέφουσαν κροκοδείλους μικρούς· ἔπειτ ̓ ἐκδέχεται τὴν τῶν Χαλκηδονίων ἠιόνα ὁ Ἀστακηνός και λούμενος κόλπος, μέρος ὢν τῆς Προποντίδος, ἐν ᾧ ἡ Νικομή- Α. 844 15 δεια ἔκτισται, ἐπώνυμος ἑνὸς τῶν Βιθυνικῶν βασιλέων, τοῦ κτίσαντος αὐτήν· πολλοὶ δ ̓ ὁμωνύμως ωνομάσθησαν, καθάπερ Πτολεμαῖοι διὰ τὴν τοῦ πρώτου δόξαν. ἦν δ ̓ ἐν αὐτῷ τῷ κόλπῳ καὶ Αστακός πόλις, Μεγαρέων κτίσμα καὶ Ἀθηναίων καὶ μετὰ ταῦτα Δοιδαλσοῦ, ἀφ ̓ ἧς καὶ ὁ κόλπος ὠνομάσθη· 2. τε om. Ε. γαρίου Ι. μαριανδυνοί CDhilrw μαριανδινοὶ χ. 5. σα 1 τοῦ ubi dativus ex corr. μι 7. ἡ ante Επίκτητος om. Cl ald. καλουμένη asteriscis inclusit Cor. Ελλησποντική * ex corr. 9. μὲν om. xx. στόματος Ε, idem primum fuerat scriptum in D, pr. m. nunc legitur. 1. μὲν post χώρα add. CDhil ald. κρὰν codd., exc. 0%. 12. Ζάρητα appellatur hic fons a Stephano s. v., ubi traduntur huic loco simillima, ut ex eodem auctore utrumque sua petisse liqueat, quem Eudoxum fuisse suspiceris ex Antigoni Carystii verbis (Mirab. c. 162): Εύδοξον δ ̓ ἱστορεῖν τὴν μὲν ἐν Χαλκηδόνι (κρήνην ἔχουσαν) κροκοδείλους ἐν αὐτῇ μικρούς, ὁμοίους τοῖς ἐν Αἰγύπτῳ. Ubi cum fontis nomen non commemoretur, dissensus qui est inter Strabonem et Stephanum dirimi nequit: verior tamen videtur nominis forma, quam exhibet Stephanus literarum ordinem secutus, ita ut Αζαρητίαν saltem h. 1. scribendum esse censeam. 13. ἐκδέχεται τῶν ημιών edd. codd., exc. E, ex quo manarunt quae posui re ipsa iubente. τῶν χαλκηδονίων om. x τῆς χαλκηδόνος οκ τῶν χαλκηδόνων codd. rell. edd., Cor. corr. 15. βιθυνῶν ο%. 18. καὶ post κόλπῳ om. Ε. 19. καὶ μετὰ ταῦτα Δοιδαλσοῦ om. x: Δυδαλσόν, frequenti vocalium κατεσκάφη δ ̓ ὑπὸ Λυσιμάχου· τοὺς δ ̓ οἰκήτορας μετήγαγεν εἰς Νικομήδειαν ὁ κτίσας αὐτήν. 3. Τῷ δ ̓ Ἀστακηνῷ κόλπος ἄλλος συνεχής ἐστιν, εἰσέχων μᾶλλον πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον, ἐν ᾧ Προυσιάς ἐστιν, ἡ Κίος Α. 845 πρότερον ὀνομασθεῖσα· κατέσκαψε δὲ τὴν Κίον Φίλιππος, ὁ 5 Δημητρίου μὲν υἱός, Περσέως δὲ πατήρ, ἔδωκε δὲ Προυσίᾳ τῷ Ζήλα, συγκατασκάψαντι καὶ ταύτην καὶ Μύρλειαν άστυγείτονα πόλιν, πλησίον δὲ καὶ Προύσης οὖσαν· ἀναλαβὼν δὲ ἐκεῖνος ἐκ τῶν ἐρειπίων αὐτὰς ἐπωνόμασεν ἀφ' ἑαυτοῦ μὲν Προυσιάδα πόλιν τὴν Κίον, τὴν δὲ Μύρλειαν Απάμειαν ἀπό 10 τῆς γυναικός. οὗτος δ ̓ ἐστὶν ὁ Προυσίας ὁ καὶ Ἀννίβαν δε ξάμενος, ἀναχωρήσαντα δεῦρο μετὰ τὴν Ἀντιόχου ἧτταν, καὶ τῆς ἐφ ̓ Ἑλλησπόντῳ Φρυγίας ἀναστὰς κατὰ συμβάσεις τοῖς Ατταλικοῖς, ἣν οἱ μὲν πρότερον ἐκάλουν μικρὰν Φρυγίαν, ἐκεῖC. 564 νοι δ ̓ Ἐπίκτητον ὠνόμασαν· ὑπέρκειται δὲ τῆς Προυσιάδος 15 commutatione, nominatur idem vir a Mennone c. 21. edd. 3. κόλπῳ ioxx Tzsch. Cor.: idem legerat Guar. 4. μᾶλλον] μάλιστα res: Cor. corr. ὄρος, ὃ καλοῦσιν Αργανθώνιον. ἐνταῦθα δὲ μυθεύουσι, τὸν Ὕλαν, ἕνα τῶν Ἡρακλέους ἑταίρων συμπλεύσαντα ἐπὶ τῆς Ἀρ γοῦς αὐτῷ, ἐξιόντα δὲ ἐπὶ ὑδρείαν ὑπὸ νυμφῶν ἁρπαγῆναι· Κίον δέ, καὶ τοῦτον Ἡρακλέους ἑταῖρον καὶ σύμπλουν, ἐπαν5 ελθόντα ἐκ Κόλχων αὐτόθι καταμεῖναι καὶ κτίσαι τὴν πόλιν ἐπώνυμον αὑτοῦ. καὶ νῦν δ ̓ ἔτι ἑορτή τις ἄγεται παρὰ τοῖς Προυσιεῦσιν καὶ ὀρειβασία, θιασευόντων καὶ καλούντων Ὕλαν, ὡς ἂν κατὰ ζήτησιν τὴν ἐκείνου πεποιημένων τὴν ἐπὶ τὰς ὕλας Α. 846 ἔξοδον. πολιτευσάμενοι δὲ πρὸς Ῥωμαίους οἱ Προυσιεῖς εὐνοϊ10 κῶς ἐλευθερίας ἔτυχον. οἱ δ ̓ Ἀπαμεῖς ἀποικίαν ἐδέξαντο Ῥωμαίων. Προῦσα δὲ ἐπὶ τῷ Ὀλύμπῳ ἵδρυται τῷ Μυσίῳ, πόλις εὐνομουμένη, τοῖς τε Φρυξὶν ὅμορος καὶ τοῖς Μυσοῖς, κτίσμα + Προυσίου τοῦ πρὸς Κροῖσον πολεμήσαντος. 4. Διορίσαι δὲ τοὺς ὅρους χαλεπὸν τούς τε Βιθυνῶν καὶ 15 Φρυγῶν καὶ Μυσῶν καὶ ἔτι Δολιόνων τῶν περὶ Κύζικον καὶ Μυγδόνων και Τρώων· καὶ διότι μὲν εἶναι δεῖ ἕκαστον τὸ φῦ- Α. 847 7. ὀρει esse festi modo memorati ratus Cor. zai asteriscis inclusit: accentum mutavi ex sent. Grosk. coll. X, p. 474. 10. ἀπαμιεῖς codd., Cor. corr. 11. ἐπὶ] καὶ ἔτι Μυσῶν om. C. 15. Verba - τὸ om. Ε. C. 565 λον χωρίς, ὁμολογεῖται. καὶ ἐπί τε τῶν Φρυγῶν καὶ τῶν Μυσῶν καὶ παροιμιάζονται· χωρὶς τὰ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν ὁρίσματα· διορίσαι δὲ χαλεπόν. αἴτιον δὲ τὸ τοὺς ἐπήλυδας βαρβάρους καὶ στρατιώτας ὄντας μὴ βεβαίως κατέχειν τὴν κρατηθεῖσαν, ἀλλὰ 5 πλανήτας εἶναι τὸ πλέον, ἐκβάλλοντας καὶ ἐκβαλλομένους. ἅπαντα δὲ τὰ ἔθνη ταῦτα Θρᾴκιά τις εἰκάζοι ἄν, διὰ τὸ τὴν περαίαν νέμεσθαι τούτους, καὶ διὰ τὸ μὴ πολὺ ἐξαλλάττειν ἀλλήλων ἑκατέρους. 5. Ὅμως δ ̓ ἐφ ̓ ὅσον εἰκάζειν οἷόν τε, τῆς μὲν Βιθυνίας 10 Φόρκυς δ ̓ αὖ Φρύγας ἦγε και Ασκάνιος θεοειδής, τῆς Φρυγιακῆς, ὡς οὔσης ἐγγυτέρω ἄλλης Ασκανίας Μυσιακῆς Πάλμυν [τ'] Ασκάνιόν τε Μόρυν θ ̓, υἱ ̓ Ἱπποτίωνος, οἱ δ ̓ ἐξ Ασκανίης ἐριβώλακος ἦλθον ἀμοιβοί. 2. και om. 1. τῶν utroque loco om. Ε. δὲ om. codd., exc. E, τῶν φύλων (?) edd. Τροίας] προνοίας Ι. 6. 13. δὲ 16. τὸ μὲν 20. ἀσκανίας XZ 21. τῆς μυσιακῆς πρὸς edd. τῆς μυσιακῆς τῆς πρὸς Eust. ad Il. Ἱπποτίωνος υἱὸν codd., Tzsch. corr. ex ἀσκανίας 20 25 οὐ θαυμαστὸν δ ̓, εἰ τῶν Φρυγῶν εἰπών τινα ἡγεμόνα Ασκάνιον καὶ ἐξ Ασκανίας ἥκοντα, καὶ Μυσῶν τινα λέγει ἡγεμόνα Ασκάνιον καὶ ἐξ Ασκανίας ἥκοντα· πολλὴ γὰρ ἡ ὁμωνυμία παρ' αὐτῷ, καὶ ἡ ἀπὸ τῶν ποταμῶν καὶ λιμνῶν καὶ χωρίων ἐπί5 κλησις. 6. Καὶ τὸν Αἴσηπον δὲ τῶν Μυσῶν ὅριον παραδίδωσιν αὐτὸς ὁ ποιητής· τὴν γὰρ ὑπὲρ τοῦ Ἰλίου παρώρειαν τῆς Τροίας καταλέξας τὴν ὑπ ̓ Αἰνείᾳ, ἣν Δαρδανίαν ἐκάλεσε, τίθησιν ἐφεξῆς πρὸς ἄρκτον καὶ * εἰς* τὴν Λυκίαν, τὴν ὑπὸ Πανδάρῳ, 10 ἐν ᾗ ἡ Ζέλεια· καί φησιν· οἱ δὲ Ζέλειαν ἔναιον ὑπαὶ πόδα νείατον Ἴδης, ἀφνειοὶ πίνοντες ὕδωρ μέλαν Αἰσήποιο Τρώες. τῇ δὲ Ζελείᾳ ὑποπέπτωκε πρὸς θαλάττῃ ἡ ἐπὶ δὲ τὸ τοῦ Αἰσή15 που τὸ τῆς Ἀδραστείας πεδίον καὶ Τήρεια καὶ ἡ Πιτύα καὶ καθόλου ἡ νῦν Κυζικηνὴ ἡ πρὸς Πριάπῳ, ἣν ἐφεξῆς καταλέγει· εἶτα ἀνακάμπτει πάλιν ἐπὶ τὰ πρὸς ἕω μέρη καὶ τὰ ἐπέκεινα, ὥστε ἐμφαίνει τὴν μέχρι Αἰσήπου πέρας ἡγούμενος τῆς Τρωάδος τὸ ἀρκτικὸν καὶ ἑῷον. ἀλλὰ μὴν μετά γε τὴν Τρω20 άδα ἡ Μυσία ἐστὶ καὶ ὁ Ὄλυμπος. ἡ μὲν οὖν παλαιὰ μνήμη τοιαύτην τινὰ ὑπαγορεύει τὴν τῶν ἐθνῶν θέσιν. αἱ δὲ νῦν με βοί om. ο ἀμοιβοὶ Verba καὶ 7. παρ incipit 9. εἰς om. 12. μέσ ἥκοντα om. lz (?) ald. ἡγεμόνα om. Ε. και ante Ασκάνιον add. hiorw (?). ωρείαν CDhi. της Τροίας om. Ε. Ab his verbis denuo alia manus in D, ei qua prima scripta sunt simillima. org Tzsch. Cor. recte: ipsa enim Lycia Pandaro erat subiecta. λαν om. l. 14. τῇ δὲ] Ἴδῃ δὲ Tzsch. ex coniectura Palmerii (v. in Gr. auctt. p. 337) ab hoc loco aliena. ἐπὶ δὲ τῷ τοῦ Ε ὑπὲρ δὲ τοῦ οκ ἀπὸ δὲ τοῦ χ: unde ὑπὲρ τοῦ Cor. scripsit, ἀπό τε τοῦ Grosk. coni, contra Homeri mentem alter, alter parum apte. Aptissimum mihi videtur et per se et propter sequentia scribere ἐπίταδε τοῦ Αἰσήπου, quod proxime simul accedit ad codicum scripturam. 15. ἀριστίας C. extat in E, quod πέδον Ε. τηρία CDhilrur τυρία ox: verum restituit Tzsch. ex Il. B, 829. Articulum add. Cor. ἐφεξῆς om. C. 19. τε καὶ χ. 16. πριάμω Ι. A. 848 |