Πριήνης φλυαρείν φησιν ὁ Δημήτριος· τὸ γὰρ τηλόθεν οὐκ ἐφαρμόττειν τῷ τόπῳ· ὁπόσῳ οὖν μᾶλλον οὐκ ἐφαρμόττει τῷ περὶ Μυσίαν καὶ Τευθρανίαν; 23. Νὴ Δία, ἀλλά φησι δεῖν ἔνια καὶ ἀκύρως προστιθέ 5 μενα δέχεσθαι, ὡς καί· καὶ καὶ 10 τῆλ ̓ ἐξ Ἀσκανίης· Ἀρναῖος δ ̓ ὄνομ ̓ ἔσκε, τὸ γὰρ θέτο πότνια μήτηρ εἵλετο δὲ κληῒδ ̓ εὐκαμπέα χειρὶ παχείη Πηνελόπη. δεδόσθω δὴ καὶ τοῦτο· ἀλλ ̓ ἐκεῖνα οὐ δοτέα, οἷς προσέχων ὁ Δημήτριος οὐδὲ τοῖς ὑπολαβοῦσι δεῖν ἀκούειν τηλόθεν ἐκ Χα- Α. 829 λύβης πιθανῶς ἀντείρηκε. συγχωρήσας γάρ, ὅτι, εἰ καὶ μὴ 15 ἔστι νῦν ἐν τοῖς Χάλυψι τὰ ἀργυρεῖα, ὑπάρξαι γε ἐνεδέχετο, ἐκεῖνό γε οὐ συγχωρεῖ, ὅτι καὶ ἔνδοξα ἦν καὶ ἄξια μνήμης, καθάπερ τὰ σιδηρεῖα. τί δὲ κωλύει, φαίη τις ἄν, * ἢ* καὶ ἔνδοξα εἶναι, καθάπερ καὶ τὰ σιδηρεῖα; ἢ σιδήρου μὲν εὐπο ρία τόπον ἐπιφανῆ δύναται ποιεῖν, ἀργύρου δ ̓ οὔ; τί [δ'] εἰ 20 μὴ κατὰ τοὺς ἥρωας, ἀλλὰ καθ ̓ Ὅμηρον εἰς δόξαν ἀφικτο τὰ ἀργυρεία, ἆρα μέμψαιτό τις ἂν τὴν ἀπόφασιν τοῦ ποιητοῦ; πῶς οὖν εἰς τὸν ποιητὴν ἡ δόξα ἀφίκετο; πῶς δ ̓ ἡ τοῦ ἐν τῇ Τεμέσῃ χαλκοῦ τῇ Ἰταλιώτιδι; πῶς δ ̓ ἡ τοῦ Θηβαϊκοῦ πλούτου τοῦ κατ ̓ Αἴγυπτον; καίτοι διπλάσιον σχεδόν τι διέ Ρ. 550. ὅπως οὖν, * ex corr. 2. ὁπόσῳ οὖν om. το ὁποσοῦν Cx, in hoc tarnen ex corr. Grosk. frustra defendere studet. add. Cor. ἀνίης w. 8. ἀρχαῖοι Ι. πολλῷ δὲ μᾶλλον 4. φασι ald., quod προσιέμενα τω. 5. τὸ post καὶ 6. ἀσκανίας, et η sup. ultimum a pr. m. add., D duo praeterea exempla abundantiae Homericae subiiciuntur, ab Epitomes ἐκεῖνο om. ald. 17. σιδήρια codd., exc. oz. ρεῖα om. lu. — ή om. o exc. oz. 19. οὔτι; εἰ μὴ 21. ἀργύρια codd., exc. ox. fecit Xyl. Cor., nec ferri potest. codd., sed εἰ δὲ μὴ in x 16. γε post Verba τί δὲ - σιδη 18. σιδήρια codd., ex corr.: Cor. corr. 24. του om. x, τὸν ald., unde τῶν ef χοντα τῶν Αἰγυπτίων Θηβῶν ἢ τῶν Χαλδαίων. ἀλλ ̓ οὔθ ̓ C. 552 οἷς συνηγορεῖ, τούτοις ὁμολογεῖ· τὰ γὰρ περὶ τὴν Σκῆψιν τοποθετῶν, τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα, πλησίον τῆς Σκήψεως καὶ τοῦ Αἰσήπου Ἐνέαν κώμην καὶ Ἀργυρίαν λέγει καὶ Αλαζονίαν· ταῦτα μὲν οὖν εἰ καὶ ἔστι, πρὸς ταῖς πηγαῖς ἂν εἴη τοῦ Αἰσήπου. 5 ὁ δὲ Ἑκαταῖος λέγει ἐπέκεινα τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ, ὅ τε Παλαίφατος πρότερον μὲν Ἀλόπην οἰκεῖν φήσας, νῦν δὲ Ζέλειαν, οὐδὲν ὅμοιον λέγει τούτοις. εἰ δ ̓ ἄρα ὁ Μενεκράτης, καὶ οὐδ ̓ οὗτος τὴν Ἀλόπην ἢ Αλόβην ἢ ὅπως ποτὲ βούλονται γράφειν φράζει, ἥτις ἐστίν, οὐδ ̓ αὐτὸς ὁ Δημήτριος. 10 24. Πρὸς Ἀπολλόδωρον δὲ περὶ τῶν αὐτῶν ἐν τῷ Τρωικῷ διακόσμῳ διαλεγόμενον πολλὰ μὲν εἴρηται πρότερον, καὶ νῦν δὲ λεκτέον. οὐ γὰρ οἴεται δεῖν δέχεσθαι τοὺς Αλιζώνους ἐκτὸς τοῦ Αλυος· μηδεμίαν γὰρ συμμαχίαν ἀφῖχθαι τοῖς Τρωσὶν ἐκ τῆς περαίας τοῦ Ἅλυος. πρῶτον τοίνυν ἀπαιτήσομεν αὐτόν, 15 τίνες εἰσὶν οἱ ἐντὸς τοῦ Αλυος Ἁλίζωνοι, οἱ καὶ τηλόθεν ἐξ Αλύβης, ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη 1. οὔ9] οὐδ ̓ Cor. 2. νομοθετῶν codd., Cor. corr. ex Cas. coni. : cf. II, 109. 4. Ενέα κώμη quae h. 1. nominatur diversa non est ab oppidulo agri Troiani, quod infra XIII, 603 dicitur modo Νέα κώμη modo Αινέα: ex quibus nominibus quamquam Ἐνέα et Αινέα invicem tueri se videntur, tertium tamen non temere est reiiciendum. Illa enim cum nusquam praeter hos Strabonis locos commemorentur, hoc Stephani (v. s. Νέαι) Pliniique (ν. Η. Ν. 11, 97 s. 96) auctoritate firmatur: unde nescio an apud Strabonem ubique restituendum sit. Groskurdio contra plenior forma, sive Alvéa sive Evéa, unice probatur apud Strabonem, utpote quae in hodierno oppiduli nomine Ene servata sit (v. Mannert. Geogr. ant. VI, 3 p. 504): sed hoc argumentum parum est firmum. Simul si haec forma probanda est, scriptura Aivéa haud dubie alteri est praeferenda. Αλαζίαν edd. inde a Xyl.: Αλαζόνιον infra l. c. appellatur idem hoc oppidum, fortasse rectius. 6. δὲ] δὴ 9. ἀλλόπην Irwx. Cas. 8. οὐδ ̓ ἄρα %. add. Clrw ald. 16. οἱ ante Αλίζωνοι ἁλυζῶνες, et οι sup. ες pr. m. add., D ἁλύζωνοι Clrw ἁλιζῶνες σε cdd. - οἱ ante και om. codd., Cor. add. 10 οὐ γὰρ ἕξει λέγειν· ἔπειτα τὴν αἰτίαν, δι ̓ ἣν οὐ συγχωρεῖ καὶ ἐκ τῆς περαίας ἀφῖχθαί τινα συμμαχίαν· καὶ γὰρ εἰ τὰς ἄλ λας ἐντὸς εἶναι τοῦ ποταμοῦ πάσας συμβαίνει πλὴν τῶν Θρᾳκών, μίαν γε ταύτην οὐδὲν ἐκώλυε πέραθεν ἀφῖχθαι ἐκ τῆς 5 ἐπέκεινα τῶν Λευκοσύρων. ἢ πολεμήσαντας μὲν ἦν δυνατὸν διαβαίνειν ἐκ τῶν τόπων τούτων καὶ τῶν ἐπέκεινα, καθάπερ τὰς Αμαζόνας καὶ Τρῆρας καὶ Κιμμερίους φασί, συμμαχήσαντας δ ̓ ἀδύνατον; αἱ μὲν οὖν Αμαζόνες οὐ συνεμάχουν, διὰ τὸ τὸν Πρίαμον πολεμῆσαι πρὸς αὐτὰς συμμαχοῦντα τοῖς Φρυξίν, Τοἅ ῥα τότ ̓ ἦλθον Αμαζόνες ἀντιάνειρα (φησὶν ὁ Πρίαμος)· καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουρος ἐὼν μετὰ τοῖσιν ἐλέγμην. οἱ δ ̓ ὁμοροῦντες αὐταῖς, οὐδ ̓ οὕτως ἄπωθεν ὄντες, ὥστε χαλεπὴν εἶναι τὴν ἐκεῖθεν μετάπεμψιν, οὐδ ̓ ἔχθρας ὑποκειμένης, 15 οὐδὲν ἐκωλύοντο, οἶμαι, συμμαχεῖν. 25. Ἀλλ ̓ οὐδὲ δόξαν ἔχει τοιαύτην τῶν παλαιῶν εἰπεῖν, ὡς συμφωνούντων ἁπάντων, μηδένας ἐκ τῆς περαίας τοῦ Ἅλυος κοινωνῆσαι τοῦ Τρωικοῦ πολέμου. πρὸς τοὐναντίον δὲ μᾶλλον εὕροι τις ἂν μαρτυρίας· Μαιάνδριος γοῦν ἐκ τῶν Λευκοσύρων 20 φησὶ τοὺς Ενετοὺς ὁρμηθέντας συμμαχῆσαι τοῖς Τρωσίν, ἐκεῖθεν δὲ μετὰ τῶν Θρᾳκῶν ἀπᾶραι καὶ οἰκῆσαι περὶ τὸν τοῦ Αδρίου μυχόν, τοὺς δὲ μὴ μετασχόντας τῆς στρατείας Ενετοὺς Καππάδοκας γενέσθαι. συνηγορεῖν δ ̓ ἂν δόξειε τῷ λόγῳ τούτῳ, διότι πᾶσα ἡ πλησίον τοῦ Αλυος Καππαδοκία, ὅση 1. και om. Χ. 5. πολεμήσοντας * Cor.: idque sane arridet. 7. τριήρας 1. - συμμαχήσοντας = Cor. Ι. 8. ov om. Cw. 9. Φρυξίν] τρωσίν codd., exc. ox, in quibus est ἴωσιν, quam infelicissimam coniecturam rec. Tzsch. Cor.: quod restitui ipse ex Hom. Ιl. Γ, 184 sqq. indicatur quasi codicum scriptura. 10. οἳ ρα om. ox, ἵματι τῷ, ὅτε τ ̓ ἦλθον edd. inde a Xyl., uti nunc legitur in ll. 1. c. : atque omnino Strabonem ita scripsisse crediderim. 12. ελέχθην Tzsch. Cor., uti nunc legitur in ll. l. c.: sed in altera forma codd. concinunt itidem XIV, 681. 13. oi δ'] οὔθ ̓ codd., exc. ox, in quibus est oἳ 9', quod Tyrwh. etiam proposuit, Tzsch rec. οὔθ ̓ et postea οὔτ ̓ Cor. 16. τοιαύτην om. l. 22. μὴ asteriscis inclusit Cor., simulque γενέσθαι in proximis mutavit in λέγεσθαι, utrumque tamen num recte factum sit dubitat in nott. 23. καππαδόκας D. A. 830 C. 553 παρατείνει τῇ Παφλαγονία, ταῖς δυσὶ χρῆται διαλέκτοις καὶ τοῖς ὀνόμασι πλεονάζει τοῖς Παφλαγονικοῖς, Βάγας καὶ Βιάσας καὶ Αἰνιάτης καὶ Ῥατώτης καὶ Ζαρδώκης καὶ Τίβιος καὶ Γάσος καὶ Ὀλίγασης καὶ Μάνης· ταῦτα γὰρ ἔν τε τῇ Βαμωνί τιδι καὶ τῇ Πιμολίτιδι καὶ τῇ Γαζαλουΐτιδι καὶ Γαζακηνῇ καὶ 5 ἄλλαις πλείσταις χώραις ἐπιπολάζει τὰ ὀνόματα. αὐτὸς δὲ ὁ Απολλόδωρος παρατίθησι τὸ τοῦ Ζηνοδότου, ὅτι γράφει· ἐξ Ἐνετῆς, ὅθεν ἡμιόνων γένος ἀγροτεράων. ταύτην δέ φησιν Ἑκαταῖον τὸν Μιλήσιον δέχεσθαι τὴν Ἀμι- 26. Εἴρηται δ ̓ αὐτῷ που, καὶ διότι ὁ ποιητὴς ἱστορίαν 5. τῇ πημο 3. ζαρ. δώκης (sic) Dhw ald. τίβιρος CDilo τίβηρος hus edd.: Τίβιος, quod nomen apud Paphlagonas frequentatum fuisse ipse Strabo tradit VII, 304, recepi ex sent. Cas. 4. γάσης et ὀλιγάσης 2. Bamonitis cum hoc uno loco commemoretur, Cor. suspicatur in nott. ad interpretationem Gallicam scribendum esse Φαζημωνίτιδι, quam his in partibus sitam fuisse liqueat ex p. 560: nisi forte isti nomini intercedat aliqua necessitudo cum nomine Βαβανόμου, quod semel itidem legitur p. 561. Sed sunt hae suspiciones, ut ipse ait, incertissimae. ante Πιμολίτιδι om. codd., exc. Cil, edd: in h legitur τε. λίτιδι D (sed η pr. m. mut. in ι) Clorax edd.: eadem videtur esse regio, quae Πιμωλισηνή appellatur p. 561. - ζαγλουθίτιδι οι γαζαλονί τιδι ω: Γαζηλωνίτιδι scribendum esse censet Grosk. haud improbabiliter, coll. 546 et 560. 6. ὁ δὲ ἀπολλόδωρος r, ab his verbis denuo incipiens. 10. ὅτι χχ. 12. ὅτι χ. 14. καθάπερ edd. inde a Xyl., fortasse recte: sed cum saepissime zaì et ús commutentur, nescio an ὥσπερ potius scriptum fuerit. 15. γὰρ] δὲ κ. ἂν om. codd. : cf. ad I, 9. 18. ἄξιον codd., exc. h, ex quo ἀξίων rec. Cor. παρέλοιπεν D, sed αλ sup. 9 sec. m. add., simul γρ. παραδέδωκεν pr. m. in marg. adiectum est: inde παραδέδωκεν exhibet η παρέδω κεν ί. --- Ἡράκλειαν καὶ Ἄμαστριν καὶ Σινώπην οὐ λέγει, τὰς μήπω συνῳκισμένας, οὐδὲν θαυμαστόν· †τῆς δὲ μεσογαίας οὐδὲν ἄτοπον εἰ μὴ εἴρηκε. καὶ τὸ μὴ ὀνομάζειν δὲ πολλὰ τῶν γνωρίμων οὐκ ἀγνοίας ἐστὶ σημεῖον, ὅπερ καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἐπεση· Α. 831 5 μηνάμεθα· ἀγνοεῖν γὰρ αὐτὸν πολλὰ τῶν ἐνδόξων ἔφη περὶ τὸν Πόντον, οἷον ποταμοὺς καὶ ἔθνη· ὀνομάσαι γὰρ ἄν. τοῦτο δ ̓ ἐπὶ μέν τινων σφόδρα σημειωδῶν δοίη τις ἄν, οἷον Σκύθας καὶ Μαιώτιν καὶ Ἴστρον. οὐ γὰρ [ἂν] διὰ σημείων μὲν τοὺς νομάδας εἴρηκε Γαλακτοφάγους βίους τε, δικαιοτάτους * τ' * 10 ανθρώπους, καὶ ἔτι ἀγανοὺς Ἱππημολγούς, Σκύθας δὲ οὐκ * ἂν* εἶπεν ἢ Σαυρομάτας ἢ Σαρμάτας, εἰ δὴ οὕτως ὠνομάζοντο ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων· οὐδ ̓ ἂν Θρᾳκῶν τε καὶ Μυσῶν μνησθεὶς τῶν πρὸς τῷ Ἴστρῳ αὐτὸν παρεσίγησε, μέγιστον τῶν ποταμῶν ὄντα, καὶ ἄλλως ἐπιφόρως ἔχων πρὸς τὸ τοῖς ποτα15 μοῖς ἀφορίζεσθαι τοὺς τόπους· οὐδ ̓ ἂν Κιμμερίους λέγων παρῆκε τὸν Βόσπορον ἢ τὴν Μαιώτιν. 27. Ἐπὶ δὲ τῶν μὴ οὕτω σημειωδῶν ἢ μὴ τότε ἢ μὴ πρὸς τὴν ὑπόθεσιν τί ἄν τις μέμφοιτο; οἷον τὸν Τάναϊν, δι ̓ οὐδὲν ἄλλο γνωριζόμενον, ἢ διότι τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Εὐρώπης ὅριόν 20 ἐστιν· ἀλλ ̓ οὔτε τὴν Ἀσίαν οὔτε τὴν Εὐρώπην ὠνόμαζόν πω C. 554 οἱ τότε, οὐδὲ διῄρητο οὕτως εἰς τρεῖς ἠπείρους ἡ οἰκουμένη· ὠνόμασε γὰρ ἄν που διὰ τὸ λίαν σημειώδες, ὡς καὶ τὴν Διβύην καὶ τὸν Λίβα τὸν ἀπὸ τῶν ἑσπερίων τῆς Λιβύης πνέοντα· τῶν δ ̓ ἠπείρων μήπω διωρισμένων, οὐδὲ τοῦ Τανάιδος ra 1. συνώπην C. 2. μεσογείας D. Ceterum genitivus cum non habeat quo referatur, Cor. coniecit τὰς δὲ μεσογαίους s. μεσογείους, Grosk. τὰς δὲ τῆς μεσογαίας: quorum neutrum placet; equidem scriptum fuisse arbitror τὴν δὲ μεσόγαιαν, quod in genitivum videtur falso mutatum propter οὐδέν. 6. ὠνόμασε %. 8. av om. codd. edd., necessarium autem esse vidit Grosk., post νομάδας excidisse particulam tus: aptior autem videtur locus, quo eam inseruimus, et per se et propter totius enunciati connexum; cf. ad 1, 9. 9. και ante δικαιοτά τους add. edd. τ' om. cdd., neque legitur VII, 300, ubi pluribus disputat de hoc versu. 11. ἂν ab hoc loco plane alienum a Strabone certissime non est additum. εἰ ἤδη scribendum esse suspicatur Cor.: sed si quid mutandum est, τότε malim addi post ὠνομάζοντο. ρίζομεν Clw. 23. πλέοντα 1. 24. οὐδὲ] μηδὲ ald. 19. γνω |