ἣν Ἡρόδοτος μὲν ἐντὸς Αλυος καλεῖ· αὕτη γάρ ἐστιν, ἧς ἦρ ξεν ἁπάσης Κροῖσος, λέγει δ ̓ αὐτὸν ἐκεῖνος τύραννον ἐθνέων τῶν ἐντὸς Αλυος ποταμοῦ. οἱ δὲ νῦν τὴν ἐντὸς τοῦ Ταύρου καλοῦσιν Ἀσίαν, ὁμωνύμως τῇ ὅλῃ ἠπείρῳ ταύτην Ασίαν προσ5 αγορεύοντες. περιέχεται δ ̓ ἐν αὐτῇ πρῶτα μὲν ἔθνη τὰ ἀπὸ τῆς ἀνατολῆς Παφλαγόνες τε καὶ Φρύγες καὶ Λυκάονες, ἔπειτα Βιθυνοὶ καὶ Μυσοὶ καὶ ἡ Ἐπίκτητος, ἔτι δὲ Τρωὰς καὶ Ἑλλησποντία, μετὰ δὲ τούτους ἐπὶ θαλάττῃ μὲν Ἑλλήνων οἵ τε Αίολεῖς καὶ Ἴωνες, τῶν δ ̓ ἄλλων Κᾶρές τε καὶ Λύκιοι, ἐν δὲ τῇ Α. 808 10 μεσογαία Λυδοί. περὶ μὲν οὖν τῶν ἄλλων ἐροῦμεν ὕστερον.

4. Τὴν δὲ Καππαδοκίαν εἰς δύο σατραπείας μερισθεῖσαν ὑπὸ τῶν Περσῶν παραλαβόντες Μακεδόνες περιεῖδον τὰ μὲν ἑκόντες τὰ δ ̓ ἄκοντες εἰς βασιλείας ἀντὶ σατραπειῶν περιστᾶ σαν· ὧν τὴν μὲν ἰδίως Καππαδοκίαν ὠνόμασαν καὶ πρὸς τῷ 15 Ταύρῳ καὶ νὴ Δία μεγάλην Καππαδοκίαν, τὴν δὲ Πόντον, οἱ δὲ τὴν πρὸς τῷ Πόντῳ Καππαδοκίαν. τῆς δὲ μεγάλης Καπ παδοκίας νῦν μὲν οὐκ ἴσμεν πω τὴν διάταξιν· τελευτήσαντος γὰρ τὸν βίον Ἀρχελάου τοῦ βασιλεύσαντος, ἔγνω Καϊσάρ τε καὶ ἡ σύγκλητος ἐπαρχίαν εἶναι Ῥωμαίων αὐτήν. ἐπ' ἐκείνου 20 δὲ καὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων εἰς δέκα στρατηγίας διηρημέ νης τῆς χώρας, πέντε μὲν ἐξητάζοντο αἱ πρὸς τῷ Ταύρῳ, Μελιτηνή, Καταονία, Κιλικία, Τυανίτις, Γαρσαυρῖτις· πέντε

7. Βιθυνοί] βυννηνοί Ε.

8. απολέες codd. edd. 9. κάρες D. 12. περιείλον codd., idemque Eust. legit, ut suspicari licet ex iis quae tradit ad Dion. v. 970: Xyl. corr. 13. βασιλείαν Ε. ἀντὶ] αὐτίκα 0%. 15. νή Δία om. Ε. 17. πω τὴν] πρώτην codd. edd., cui τὴν praemisit Cor: correxi ex coni. Tyrwh. felicissima. Videtur enim nova Cappadociae forma quam imperaverat Tiberius (v. Tac. Ann. II, 42. Dio Cass. LVII, 17. Eutr. VII, 11) tum, cum Strabo haec scribebat, nondum plane fuisse constituta. 18. βασιλεύοντος C(?)lorus. 22. και ante Καταο

νία add. lorw edd.

τυαν τις codd., σαυρίτις add. lo.

και ante Κιλικία add. codd, exc. Ei Epit., edd. exc. E Epit.: cf. Steph. s. v. τε καὶ ante Γαργασαυρίτις D γαυσαυρίτις ή γαυσαρίτις ὁ σαυρί i τις ἰ ἰσαυρίτις οπ ἰσαρῖτις 2 Γαρσαυρίτις, quod exhibent CE Epit, confirmatur auctoritate Ptolemaei (v. V, 6) Pliniique (v. H. N. VI, 3); neque tamen extra dubitationem posita est haec forma: cf. ad P. 537.

δὲ λοιπαί Λαουιανσηνή, Σαργαραυσηνή, Σαραουηνή, Χαμανηνή, Μοριμηνή, προσεγένετο δ ̓ ὕστερον παρὰ Ῥωμαίων ἐκ τῆς Κιλικίας τοῖς πρὸ Ἀρχελάου καὶ ἑνδεκάτη στρατηγία, ἡ C. 535 περὶ Καστάβαλά τε καὶ Κύβιστα μέχρι τῆς Ἀντιπάτρου τοῦ λῃστοῦ Δέρβης, τῷ δὲ Ἀρχελάῳ καὶ ἡ τραχεῖα περὶ Ἐλαιοῦσε 5 σαν Κιλικία καὶ πᾶσα ἡ τὰ πειρατήρια συστησαμένη.

CAPUT II.

1. Ἔστι δ' ἡ μὲν Μελιτηνή παραπλησία τῇ Κομμαγηνῇ· πᾶσα γάρ ἐστι τοῖς ἡμέροις δένδροις κατάφυτος, μόνη τῆς ἄλ λης Καππαδοκίας, ὥστε καὶ ἔλαιον φέρειν καὶ τὸν Μοναρίτην 10 οἶνον τοῖς Ἑλληνικοῖς ἐνάμιλλον· ἀντίκειται δὲ τῇ Σωφηνῇ, μέσον ἔχουσα τὸν Εὐφράτην ποταμὸν καὶ αὐτὴ [καὶ] ἡ Κομμαγηνή, ὅμορος οὖσα. ἔστι δὲ φρούριον ἀξιόλογον τῶν Καππαδόκων ἐν τῇ περαίᾳ Τόμισα, τοῦτο δ ̓ ἐπράθη μὲν τῷ Σωφηνῷ ταλάντων ἑκατόν, ὕστερον δὲ ἐδωρήσατο Λεύκολλος τῷ 15 Α. 809 Καππάδοκι συστρατεύσαντι ἀριστεῖον κατὰ τὸν πρὸς Μιθρι δάτην πόλεμον.

1. λαουσανσηνή Ι λαουινατηνή codd. rell. Λαουνιασηνή Tzsch. Cor., coll. Ptolem. V, 6, ubi itidem fluctuantur codd.: quod scripsimus ipsi confirmari videtur codicum scripturis p. 540. 560. σαργαυσηνή CDhlx σαργουσινή goys σαργυσηνή Epit: Tzsch. corr. ex coni. Cas. coll. p. 537. Ptol. et Plin. ll. cc. σαραουνὴ Dglry σαργαουνή ο σαραουσηνή ἰ. — χαμαννηνή Epit. 2. ῥιμνηνηνὴ Dhior Guar. ριμνηνή Crs ald. (sed in hoc μοριμνινή ex corr.) ρομνηνή 1 μοραμηνή Epit., quod rec. Cas. Veriorem formam restituit Tzsch. coll. p. 540 in. Plin. 1. c. 3. τοῖς] τῆς codd, exc. Ε: verum coniectura invenerat Tyrwh. 4. κατάβαλλα Ε. κύδιστρα CDh κύδιστρα Elrwx ald. κύδριστρα - κύδρισα ο: Xyl. corr., cf. p. 537. Cic. epp. ad div. XV, 2 et 4. 5. ἐλεοῦσσαν codd., exc. o, in quo ἐλαιοῦσαν: aliis quoque locis illam formam exhibent codd., eamque tuentur Oppian. Halieut. III, 209. Etym. M. p. 326 s. v.: attamen in codicum inconstantia Stephani (s. v.) numorumque auctoritatem sequendam duxi. 10. μοραρίτην Ε. 11. σοφηνή Dh. 12. καὶ ante ἡ Κομμαγηνή om. codd., Xyl. add. 14. σωφινῇ 2 σοφηνῇ Dhi σωφήνῃ (sic) edd., ad quam scripturam nihil adnotatum video e codd. rell.: correxi de sent. Tzschuckii, auctoritatem secutus Stephani (s. v.) Strabonisque ipsius (v. XI, 532). 15. λεύκουλλος lorwxx ald. 16. καππαδόκῃ ἐο.

ἀριστεῖον om. r.

2. Ἡ δὲ Καταονία πλατὺ καὶ κοιλόν ἐστι πεδίον πάμφορον πλὴν τῶν ἀειθαλῶν. περίκειται δ ̓ ὄρη ἄλλα τε καὶ Ἀμανὸς ἐκ τοῦ πρὸς νότον μέρους, ἀπόσπασμα ὂν τοῦ Κιλικίου Ταύρου, καὶ ὁ Ἀντίταυρος, εἰς τἀναντία ἀπερρωγώς. ὁ μὲν 5 γὰρ Ἀμανὸς ἐπὶ τὴν Κιλικίαν καὶ τὴν Συριακὴν ἐκτείνεται θάλατταν πρὸς τὴν ἑσπέραν ἀπὸ τῆς Καταονίας καὶ τὸν νό τον· τῇ δὲ τοιαύτῃ διαστάσει περικλείει τὸν Ἰσσικὸν κόλπον ἅπαντα καὶ τὰ μεταξὺ τῶν Κιλίκων πεδία πρὸς τὸν Ταῦρον ὁ δ ̓ Ἀντίταυρος ἐπὶ τὰς ἄρκτους ἐγκέκλιται καὶ μικρὸν ἐπι10 λαμβάνει τῶν ἀνατολῶν, εἶτ ̓ εἰς τὴν μεσόγαιαν τελευτᾷ.

3. Ἐν δὲ τῷ Ἀντιταύρῳ τούτῳ βαθεῖς καὶ στενοί εἰσιν αὐλῶνες, ἐν οἷς ἵδρυται τὰ Κόμανα καὶ τὸ τῆς Ἐννοῦς ἱερόν, ὃ ἐκεῖνοι Μᾶ ὀνομάζουσι· πόλις δ ̓ ἐστὶν ἀξιόλογος, πλεῖστον μέντοι [τὸ] τῶν θεοφορήτων πλῆθος καὶ τὸ τῶν ἱεροδούλων ἐν 15 αὐτῇ. Κατάονες δέ εἰσιν οἱ ἐνοικοῦντες, ἄλλως μὲν ὑπὸ τῷ βασιλεῖ τεταγμένοι, τοῦ δὲ ἱερέως ὑπακούοντες τὸ πλέον· [ὁ] δὲ τοῦ θ ̓ ἱεροῦ κύριός ἐστι καὶ τῶν ἱεροδούλων, οἳ κατὰ τὴν ἡμετέραν ἐπιδημίαν πλείους ἦσαν τῶν ἑξακισχιλίων, ἄνδρες ὁμοῦ γυναιξί. πρόσκειται δὲ τῷ ἱερῷ καὶ χώρα πολλή, καρ 20 ποῦται δ ̓ ὁ ἱερεὺς τὴν πρόσοδον, καὶ ἔστιν οὗτος δεύτερος

κατὰ τιμὴν [ἐν] τῇ Καππαδοκίᾳ μετὰ τὸν βασιλέα· ὡς δ ̓ ἐπὶ τὸ πολὺ τοῦ αὐτοῦ γένους ἦσαν οἱ ἱερεῖς τοῖς βασιλεῦσι. τὰ δὲ ἱερὰ ταῦτα δοκεῖ Ὀρέστης μετὰ τῆς ἀδελφῆς Ιφιγενείας κομίσαι δεῦρο ἀπὸ τῆς Ταυρικῆς Σκυθίας, τὰ τῆς Ταυροπό 25 λου Ἀρτέμιδος, ἐνταῦθα δὲ καὶ τὴν πένθιμον κόμην ἀποθέ σθαι, ἀφ ̓ ἧς καὶ τοὔνομα τῇ πόλει. διὰ μὲν οὖν τῆς πόλεως ταύτης ὁ Σάρος ῥεῖ ποταμός, καὶ διὰ τῶν συναγκειῶν τοῦ C. 536

τω κόμανα Dh ald.; omissa est haec vos, relicta lacuna, in 3: Μᾶς scripsit Cor., fortasse recte, quamquam magis placet quod Grosk. suspicatur, ἣν ἐκεῖνοι Μᾶ (s. Μᾶν) ὀνομάζουσι. 14. το post μέντοι om. codd., exc. i. Θεοφρουρήτων Ι. 16. ὁ om. codd, Tzsch. add. ex coni. Tyrwh. 21. ἐν om. codd., Cor. add. 27. συναγγείων οαπ

Ταύρου διεκπεραιοῦται πρὸς τὰ τῶν Κιλίκων πεδία καὶ τὸ ὑποκείμενον πέλαγος.

4. Διὰ δὲ τῆς Καταονίας ὁ Πύραμος πλωτός, ἐκ μέσου τοῦ πεδίου τὰς πηγὰς ἔχων· ἔστι δὲ βόθρος ἀξιόλογος, δι ̓ οὗ καθορᾶν ἐστι τὸ ὕδωρ ὑποφερόμενον κρυπτώς μέχρι πολλοῦ 5 διαστήματος ὑπὸ γῆς, εἶτ ̓ ἀνατέλλον εἰς τὴν ἐπιφάνειαν· τῷ δὲ καθιέντι ἀκόντιον ἄνωθεν εἰς τὸν βόθρον ἡ βία τοῦ ὕδα τος ἀντιπράττει τοσοῦτον, ὥστε μόλις βαπτίζεσθαι· † ἀπλώτῳ δὲ βάθει καὶ πλάτει πολὺς ἐνεχθεὶς ἐπειδὰν συνάψῃ τῷ Ταύρῳ, Α. 810 παράδοξον λαμβάνει τὴν συναγωγήν, παράδοξος δὲ καὶ ἡ δια- 10 κοπὴ τοῦ ὄρους ἐστί, δι' ἧς ἄγεται τὸ ῥεῖθρον· καθάπερ γὰρ ἐν ταῖς ῥῆγμα λαβούσαις πέτραις καὶ σχισθείσαις δίχα τὰς κατὰ τὴν ἑτέραν ἐξοχὰς ὁμολόγους εἶναι συμβαίνει ταῖς κατὰ τὴν ἑτέραν εἰσοχαῖς, ὥστε κἂν συναρμοσθῆναι δύνασθαι, οὕτως εἴδομεν καὶ τὰς ὑπερκειμένας τοῦ ποταμοῦ πέτρας ἑκατέρωθεν 15 σχεδόν τι μέχρι τῶν ἀκρωρειῶν ἀνατεινούσας ἐν διαστάσει δυεῖν ἢ τριῶν πλέθρων, ἀντικείμενα ἐχούσας τὰ κοῖλα ταῖς ἐξοχαῖς· τὸ δὲ ἔδαφος τὸ μεταξὺ πᾶν πέτρινον, βαθύ τι καὶ στενὸν τελέως ἔχον διὰ μέσου ῥῆγμα, ὥστε καὶ κύνα καὶ λαγὼ διάλλεσθαι. τοῦτο δ ̓ ἐστὶ τὸ ῥεῖθρον τοῦ ποταμοῦ ἄχρι χεί- 20 λους πλήρες, † ὀχετοῦ πλάτει προσεοικός, διὰ δὲ τὴν σκολιό

συναγείων codd. rell.

4. καὶ ante βόθρος add. r. 5. καθαρὸν codd. edd.: correxi e coni. Tyrwh. felicissima. 6. ὑπὸ γῆν ο%. ἀνατέλλων CDal Epit. 8. βάπτεσθαι π. ἀπλώτῳ] ἀπλάστῳ ἀπλάτῳ rur, sed in hoc mutatum in ἀπλέτῳ, quod legitur etiam in C ex corr., ubi antea fuerat ἀπλώτῳ: idque Tzsch. rec. de sent. Xyl. Sed haec omnia corrupta esse facile intelligitur: αὐτό. τῷ scripsit Cor. e coni. Tyrwh., atque articulum, quem exhibet etiam Epit., a Strabone scriptum fuisse, certum videtur, sed autó parum est probabile: magis placeat αὐτῷ, quod tantum non refert ipsa codicum optimorum scriptura; verumtamen nihil affirmo. 14. ἐξοχαῖς CD (sed in hoc είσο supra εξο add. sec. m.) lrw, quod cum non plane intolerabile sit, ita tamen est comparatum, ut altera scriptura, quamvis auctoritate careat, unice vera videatur, id quod proxima confirmant. οὕτως ante ὥστε add.

rw edd. ἔδομεν Cor. 17. πλευρῶν τω. 18. τι] τε Cas. 21. ὀχετῷ πλατεῖ Cor., atque corruptam cum eo iudico codicum scripturam, sed scribere malim ὀχέτῳ οὐ πλατεῖ. Post προσεοικός Cor.

τητα καὶ τὴν ἐκ τοσούτου συναγωγὴν καὶ τὸ * διὰ τῆς φάραγγος βάθος εὐθὺς τοῖς πόρρωθεν προσιοῦσιν ὁ ψόφος βροντῇ προσπίπτει παραπλήσιος διεκβαίνων δὲ τὰ ὄρη τοσαύτην και τάγει χοῦν ἐπὶ θάλατταν, τὴν μὲν ἐκ τῆς Καταονίας, τὴν δὲ 5 ἐκ τῶν Κιλίκων πεδίων, ὥστε ἐπ' αὐτῷ καὶ χρησμὸς ἐκπεπτω κως φέρεται τοιοῦτος·

ἔσσεται ἔσσομένοις, ὅτε Πύραμος εὐρυοδίνης,

ἠιόνα προχέων, ἱερὴν ἐς Κύπρον ἵκηται.

παραπλήσιον γάρ τι κἀκεῖ συμβαίνει καὶ ἐν Αἰγύπτῳ, τοῦ Νεί 10 λου προσεξηπειροῦντος ἀεὶ τὴν θάλατταν τῇ προσχώσει· καθὸ καὶ Ἡρόδοτος μὲν δῶρον τοῦ ποταμοῦ τὴν Αἴγυπτον εἶπεν, ὁ ποιητὴς δὲ τὴν Φάρον πελαγίαν ὑπάρξαι πρότερον τοὕτω, νυνὶ πρόσγειον οὖσαν τῇ Αἰγύπτῳ.

5. † Τρίτη δ ̓ ἐστὶν ἱερωσύνη Διὸς Δακίη οὐ λειπομένη

τῇ

add. haec: μήκος περὶ χιλίους σταδίους. In Epit. enim post διάλλε σθαι subiiciuntur talia: ἔστι δὲ τὸ μῆκος περὶ χιλίους σταδίους όχε τοῦ δίκην τοσαύτην δὲ χοῦν κτλ., unde eiusmodi aliquid Straboni illo loco restituendum censuit Tyrwh. Qnae tamen quam incommode ibi inserta sint sponte sua apparet: praeterea fateor paulo maiorem mihi videri illum numerum, quam ut sola Epit. teste recipere audeam. Neque abhorreo a suspicione χιλίους ortum esse errore ex χείλους. 1. διὰ ante to collocandum censet Grosk., sed ibi quoque incommodum foret: est potius delendum. 4. τὴν ante θάλατταν add. edd. τῇ μὲν δὲ τω. 7. εὐρυδίκης habet Εust. ad Dion, 867, αργυροδίνης Epit. et Oracc. Sibyll. p. 515, ubi referuntur iidem hi versus, idque unice verum puto: illud tamen tuetur librorum consensus et hic et I, 53. 8. εἰς νῆσον Oracc. Sib. 1. c. 12. οὕτω] οὔπω (sic) ald., unde εἶπεν scripsit Hopp, recte a Cas. repudiatum: sed ouro haud magis ferri potest, et scribendum est aut οὔπω ὡς, quod posuit Cor., aut potius οὐχ ὠς, quod idem praeferendum censet in nott. 14. Negationem tollendam esse cum recte intellexisset Cas., Δακιήου s. Δακιηνοῦ scribendum censuit Tyrwh., alteramque formam rec. Cor. Quod nomen cum aliunde notum non sit, atque Asbamei Jovis templum commemoretur in Tyanorum descriptione ab Amm. Marcell. XXIII, 6, Asbameus lacus a Philostrato in vita Apollon. I, c. 6, Grosk, hoc ipsum nomen hic quoque restituendum esse haud iniuria suspicatur. Praeterea quum male cohaerere hunc locum cum proximis appareat, Cor. et Grosk, excidisse quaedam ante Τρίτη κτλ. iudicarunt, quae Grosk. restituere conatus est