UNIVERSITY

OF

CALIFORNIA

ΤΩΝ ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ

ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΑ.

Ἐν τῷ ἑβδόμῳ λέγει τῆς Εὐρώπης τὰ λειπόμενα μέρη. ἔστι δὲ τὰ πρὸς τὴν ἕω πέραν του Ρήνου μέχρι τοῦ Τανάιδος καὶ τοῦ στόματος 5 τῆς Μαιώτιδος λίμνης, καὶ ὅσα μεταξὺ τοῦ Ἀδρίου καὶ τῶν ἀριστε ρῶν τῆς Ποντικῆς θαλάσσης μερῶν ἀπολαμβάνει προς νότον μέχρι τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Προποντίδος ὁ Ἴστρος· ἐν οἷς καὶ Μακεδονία πᾶσα.

1. Εἰρηκόσι δ ̓ ἡμῖν περὶ τῆς Ἰβηρίας καὶ τῶν Κελτικῶν C. 289 ἐθνῶν καὶ τῶν Ἰταλικῶν σὺν ταῖς πλησίον νήσοις ἐφεξῆς ἂν Α. 442 εἴη λέγειν τὰ λειπόμενα τῆς Εὐρώπης μέρη, διελοῦσι τὸν ἐνδεχόμενον τρόπον. λείπεται δὲ τὰ πρὸς ἕω μὲν τὰ πέραν τοῦ 15 Ρήνου μέχρι τοῦ Τανάιδος καὶ τοῦ στόματος τῆς Μαιώτιδος λίμνης, καὶ ὅσα μεταξὺ τοῦ Ἀδρίου καὶ τῶν ἀριστερῶν τῆς Ποντικῆς θαλάττης μερῶν ἀπολαμβάνει πρὸς νότον μέχρι τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Προποντίδος ὁ Ἴστρος. διαιρεῖ γὰρ οὗτος

1. Argumentum om. BCl, qui eius loco haec habent: τὰ ἐκτὸς ἴστρου ἀπὸ γερμανίας μέχρι τανάιδος καὶ τὰ ἐντὸς ἀπὸ ἀδρίου μέχρι μακεδονίας καὶ προποντίδος καὶ τῶν ἀριστερῶν τόπων τοῦ πόντου. Eadem haec in marg. A pr. m. scripta sunt, ubi praemittuntur άλλως τὰ κεφάλαια. 14. μὲν τὰ] τείνοντα Cor.

Strabo. II.

1

ἅπασαν ὡς ἐγγυτάτω δίχα τὴν λεχθεῖσαν γῆν, μέγιστος τῶν Α. 443 κατὰ τὴν Εὐρώπην ποταμῶν, ῥέων πρὸς νότον κατ ̓ ἀρχάς, εἶτ ̓ ἐπιστρέφων εὐθὺς ἀπὸ τῆς δύσεως ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν καὶ τὸν Πόντον. ἄρχεται μὲν οὖν ἀπὸ τῶν Γερμανικῶν ἄκρων τῶν ἑσπερίων, πλησίον δὲ καὶ τοῦ μυχοῦ τοῦ Ἀδριατικοῦ, διέχων αὐτοῦ 5 περὶ χιλίους σταδίους τελευτᾷ δ ̓ εἰς τὸν Πόντον οὐ πολὺ ἄποθεν τῶν τοῦ Τύρα καὶ τοῦ Βορυσθένους ἐκβολῶν, ἐκκλίνων πως πρὸς ἄρκτους. προσάρκτια μὲν οὖν ἐστι τῷ Ἴστρῳ τὰ πέραν τοῦ Ρήνου καὶ τῆς Κελτικῆς· ταῦτα δ ̓ ἐστὶ τά τε Γαλατικὰ ἔθνη καὶ τὰ Γερμανικὰ μέχρι Βασταρνῶν καὶ Τυρεγετών 10 καὶ τοῦ ποταμοῦ τοῦ Βορυσθένους, καὶ ὅσα μεταξὺ τούτου καὶ Τανάιδος καὶ τοῦ στόματος τῆς Μαιώτιδος εἴς τε τὴν μεσό γαιαν ἀνατείνει μέχρι τοῦ ὠκεανοῦ καὶ τῇ Ποντικῇ κλύζεται θαλάττῃ· μεσημβρινὰ δὲ τά τε Ἰλλυρικὰ καὶ τὰ Θρᾴκια, καὶ ὅσα τούτοις ἀναμέμικται τῶν Κελτικῶν ἤ τινων ἄλλων, μέχρι 15 τῆς Ἑλλάδος. λέγομεν δὲ πρῶτον περὶ τῶν ἐκτὸς τοῦ Ἴστρου· πολὺ γὰρ ἁπλούστερα τῶν ἐπὶ θάτερα μερῶν ἐστιν.

C. 290

2. Εὐθὺς τοίνυν τὰ πέραν τοῦ Ῥήνου μετὰ τοὺς Κελτοὺς πρὸς τὴν ἕω κεκλιμένα Γερμανοὶ νέμονται, μικρὸν ἐξαλλάττοντες τοῦ Κελτικοῦ φύλου τῷ τε πλεονασμῷ τῆς ἀγριότητος καὶ 20 τοῦ μεγέθους καὶ τῆς ξανθότητος, τἆλλα δὲ παραπλήσιοι καὶ μορφαῖς καὶ ἤθεσι καὶ βίοις ὄντες, οἵους εἰρήκαμεν τοὺς Κελ Α. 444 τούς. διὸ δίκαιά μοι δοκοῦσι Ῥωμαῖοι τοῦτο αὐτοῖς θέσθαι τοὔνομα, ὡς ἂν γνησίους Γαλάτας φράζειν βουλόμενοι· γνή σιοι γὰρ οἱ Γερμανοὶ κατὰ τὴν Ῥωμαίων διάλεκτον.

3. εὐθὺς] αὖθις Cor.

5.

1. ἐγγυτάτω A ac sic plerumque. δὲ καὶ ast. inclusit Cor. 6. διακοσίους post χιλίους add. Cor. coll. p. 314: ibi vero cum de Danubii fluminumque vicinorum navigatione agatur, iter quod a Tergeste ad Danubium mille ducentorum stadiorum esse dicitur non ad fontem eius referendum esse liquet, sed ad eam partem, qua navigationi aptus esse coeperat. Paulo audacior igitur ea est coniectura, quamquam numerum illum propter o quod sequitur facile excidere potuisse fatendum est. 8. πως om. Cor. 10. τυρρεγε

τῶν Β Τυριγετῶν Tzsch. Cor.: cf. ad II, 118. 12. εἰς τε] ὥστε Α. 16. λέγωμεν edd. inde a Cas., dicamus Guar., et ita fere scribere solet Strabo. 19. κεκλιμένοι Ε. 21. και ante της om. Α. 22. öv

25

3. Ἔστι δὲ τὰ μὲν πρῶτα μέρη τῆς χώρας ταύτης τὰ προς τῷ Ῥήνῳ μέχρι τῶν ἐκβολῶν ἀπὸ τῆς πηγῆς ἀρξαμένοις· σχε δὸν δέ τι καὶ τοῦτ ̓ ἔστι τὸ ἑσπέριον τῆς χώρας πλάτος, ἡ που ταμία πᾶσα. ταύτης δὲ τὰ μὲν εἰς τὴν Κελτικὴν μετήγαγον 5 Ῥωμαῖοι, τὰ δ ̓ ἔφθη μεταστάντα εἰς τὴν ἐν βάθει χώραν, και θάπερ Μαρσοί· λοιποὶ δ ̓ εἰσὶν ὀλίγοι καὶ τῶν Σουγάμβρων μέρος. μετὰ δὲ τοὺς παραποταμίους τἆλλά ἐστιν ἔθνη τὰ με ταξὺ τοῦ Ρήνου καὶ τοῦ Ἄλβιος ποταμοῦ, ὃς παράλληλός πως ἐκείνῳ ῥεῖ πρὸς τὸν ὠκεανόν, οὐκ ἐλάττω χώραν διεξιών ἤπερ 10 ἐκεῖνος. εἰσὶ δὲ μεταξὺ καὶ ἄλλοι ποταμοὶ πλωτοὶ (ὧν ἐν τῷ

Αμασίᾳ Δρούσος Βρουκτέρους κατεναυμάχησε), ῥέοντες ὡσαύ τως ἀπὸ νότου πρὸς βορρᾶν καὶ τὸν ὠκεανόν. ἐξῆρται γὰρ ἡ χώρα πρὸς νότον καὶ συνεχῆ ταῖς Αλπεσι ποιεῖ ράχιν τινὰ πρὸς ἕω τεταμένην, ὡς ἂν μέρος οὖσαν τῶν Αλπεων· καὶ δὴ 15 καὶ ἀπεφήναντό τινες οὕτως διά τε τὴν λεχθεῖσαν θέσιν καὶ διὰ τὸ τὴν αὐτὴν ὕλην ἐκφέρειν· οὐ μὴν ἐπὶ τοσοῦτό γε ὕψος ἀνίσχει τὰ ταύτῃ μέρη. ἐνταῦθα δ ̓ ἐστὶν ὁ Ἑρκύνιος δρυμὸς καὶ Α. 445 τὰ τῶν Σοήβων ἔθνη, τὰ μὲν οἰκοῦντα ἐντὸς τοῦ δρυμοῦ, †καθάπερ τὰ τῶν Κοαδούων· ἐν οἷς ἐστι καὶ τὸ Βουίαιμον, τὸ

4. τὰ ἔθνη

3. δέ τι] δ ̓ ἔτι 4 δέ τοι ald. τοῦτό ἐστι edd. ante và μèv excidisse crediderim, quae cum intelligi necessario debeant, subaudiri tamen h. 1. non possunt. 5. μεταναστάντα, quod in ald. exstat, Tzsch. ad codicum scripturam mutavit, Cor. restituit: cf. V, 213 in. 6. σουγάβρων A, erasa tamen inter a et β litera. 9. ἤπερ] 12. βοράν C. εξήρτηται codd. Tzsch. corr. ex Cas. οὖσα codd. Xyl. corr. 16. τοσοῦτόν γε edd.

εἴπερ C.
coni. 14.
ταύτης ald.

17. 19. καθάπου ald. κολδούων codd. Tzsch. Cor. κολδούλων ald. κουάδων scribendum

ἑρκύνιος Ε.

18. σάμων Cl.

I censuit Cluver. (Germ. ant. III, c. 31 p. 119), cui usque eo adsentiri non dubitavi, ut ▲ in ʼn mutarem: de Quadis enim hic agi manifestum est. In reliqua autem nominis forma nihil est, quo offendamur. Quae si vera sunt, non minus probanda erit altera Cluverii coniectura, verba καθάπερ τὰ τῶν Κοαδούων ab hoc loco, quo male videntur esse illata (v. Praef. p. Lxxxvi), post verba τὰ δὲ ἐκτὸς τοῦ δρυμοῦ, quae infra leguntur, transferentis. Etenim neque Quadi intra silvam Hercyniam habitabant, neque Boiohaemum in eorum finibus situm erat. Postremo arridet vehementer, quod idem Cluv. proponit ἐν ᾧ pro ἐν οἷς.

τοῦ Μαροβόδου βασίλειον, εἰς ὃν ἐκεῖνος τόπον ἄλλους τε με τανέστησε πλείους καὶ δὴ καὶ τοὺς ὁμοεθνεῖς ἑαυτῷ Μαρκομ μάνους. ἐπέστη γὰρ τοῖς πράγμασιν οὗτος ἐξ ἰδιώτου μετὰ τὴν ἐκ Ῥώμης ἐπάνοδον· νέος γὰρ ἦν ἐνθάδε καὶ εὐεργετεῖτο ὑπὸ τοῦ Σεβαστοῦ, ἐπανελθὼν δὲ ἐδυνάστευσε καὶ κατεκτή- 5 σατο πρὸς οἷς εἶπον Λουίους τε, μέγα ἔθνος, καὶ Ζούμους καὶ Γούτωνας καὶ Μουγίλωνας καὶ Σιβινοὺς καὶ τῶν Σοήβων αὐτ τῶν μέγα ἔθνος, Σέμνωνας. πλὴν τά γε τῶν Σοήβων, ὡς ἔφην, ἔθνη τὰ μὲν ἐντὸς οἰκεῖ, τὰ δὲ ἐκτὸς τοῦ δρυμοῦ, ὅμορα τοῖς Α. 446 Γέταις. μέγιστον μὲν οὖν τὸ τῶν Σοήβων ἔθνος· διήκει γὰρ 10 ἀπὸ τοῦ Ῥήνου μέχρι τοῦ Ἄλβιος· μέρος δέ τι αὐτῶν καὶ πέραν τοῦ Ἄλβιος νέμεται, καθάπερ Ἑρμόνδοροι καὶ Λαγκόβαρ C. 291 δοι· νυνὶ δὲ καὶ τελέως εἰς τὴν περαίαν οὗτοί γε ἐκπεπτώκασι φεύγοντες. κοινὸν δ ̓ ἐστὶν ἅπασι τοῖς ταύτῃ τὸ περὶ τὰς με ταναστάσεις εὐμαρὲς διὰ τὴν λιτότητα τοῦ βίου καὶ διὰ τὸ 15

tatum est.

1. μαροβούδου Bl edd. βαροβούδου Ε. 2. μαρκομάνους Cor. Duplex μ ap. Ptolemaeum quoque plerique codd. tuentur. 6. 4ovγιους scribendum censet Cluv. I. I., eamque formam commendant Tacitus (Germ. 43. Ann. XII, 29), Dio Cassius 67 p. 1105 R; brevius Λογοι appellantur a Ptolemaeo (v. ed. Wilb.): inde Γ perisse apud Strabonem videatur, sive propter Y similitudinem excidit, sive in I muΖούμους, qui nusquam excepto hoc loco commemorantur, in Λεμοβίους mutat Cluv. 1. 1. parum probabiliter. Placet contra magnopere quod proponit Zeus (v. Die Deutschen etc. p. 126) scribendum esse Βούρους, quod ad codicum scripturam vel proxime accedat, si Βούρ ρους scribas cum Dione Cass. 68, 8. Fuisse autem illos populorum qui hic enumerantur vicinos, docent Tacitus (Germ. 43) et Ptolem. 7. βούτωνας ΑΒ Cor. βούτονας Cl edd. priores: Γ initio nominis restituere non dubitavi ex Cluverii aliorumque sent. μουλγίλωνας C Βουργουνδίωνας reponendum censet Cluv. 1. 1., atque hunc populum a. Strabone intelligi haud improbabile est (v. Zeus l. 1. p. 133). Levissima mutatione scribi possit Βουγίδωνας, cum g in hoc nomine omnittatur etiam a Ptolemaco; sed vel huius literae vestigia superesse suspiceris in scriptura cod. C. Σιβινοὺς eosdem esse putat Zeus (l. 1. p. 154) atque Ptolemaei Σιδεινούς (in vocalibus huius nominis fluctuantur codd.). τὸ ante τῶν add. Α. 9. ᾤκει codd. Cor. corr. ex Cluv. coni. 10. γαίταις 4, sed prius au in e mut. sec. m. οὖν om. ald. 12. εὐμόνδοροι codd. Tzsch. corr. ex Cas. sent. λαγκόσαργοι codd. edd. Quam scripturam corruptam esse diu omnes consenserunt.

13. νῦν ald.

μὴ γεωργεῖν μηδὲ θησαυρίζειν, ἀλλ ̓ ἐν καλυβίοις οἰκεῖν, ἐφήμερον ἔχουσι παρασκευήν· τροφὴ δ ̓ ἀπὸ τῶν θρεμμάτων ἡ πλείστη, καθάπερ τοῖς Νομάσιν, ὥστ ̓ ἐκείνους μιμούμενοι τὰ οἰκεῖα ταῖς ἁρμαμάξαις ἐπάραντες, ὅπῃ ἂν δόξῃ, τρέπονται 5 μετὰ τῶν βοσκημάτων. ἄλλα δ ̓ ἐνδεέστερά ἐστιν ἔθνη Γερμα νικὰ Χηροῦσκοί τε καὶ Χάττοι καὶ Γαμαβρίουοι καὶ Χαττουάριοι· πρὸς δὲ τῷ ὠκεανῷ Σούγαμβροί τε καὶ Χαῦβοι καὶ Βρούκτεροι καὶ Κίμβροι, Καυκοί τε καὶ Καοῦλκοι καὶ Καμ ψιανοὶ καὶ ἄλλοι πλείους. ἐπὶ ταὐτὰ δὲ τῷ Ἀμασία φέρον 10 ται Βίσουργίς τε καὶ Λουπίας ποταμός, διέχων Ρήνου περὶ ἑξακοσίους σταδίους, ῥέων διὰ Βρουκτέρων τῶν ἐλαττόνων. ἔστι δὲ καὶ Σάλας ποταμός, οὗ μεταξὺ καὶ τοῦ Ῥήνου πολε- Α. 447 μῶν καὶ κατορθῶν Δροῦσος ἐτελεύτησεν ὁ Γερμανικός. ἐχειρώσατο δ ̓ οὐ μόνον τῶν ἐθνῶν τὰ πλεῖστα, ἀλλὰ καὶ τὰς ἐν 15 τῷ παράπλῳ νήσους, ὧν ἐστι καὶ ἡ Βυρχανίς, ἣν ἐκ πολιορ κίας είλε.

4. Γνώριμα δὲ ταῦτα κατέστη τὰ ἔθνη πολεμοῦντα πρὸς Ῥωμαίους, εἶτ ̓ ἐνδιδόντα καὶ πάλιν ἀφιστάμενα ἢ καὶ καταλείποντα τὰς κατοικίας· κἂν πλείω δὲ γνώριμα ὑπῆρξεν, εἰ ἐπέ20 τρεπε τοῖς στρατηγοῖς ὁ Σεβαστὸς διαβαίνειν τὸν Ἄλβιν, με τιοῦσι τοὺς ἐκεῖσε ἀπανισταμένους. νυνὶ δ ̓ εὐπορώτερον ὑπέ

4. οἰκία Cor.

ὅποι edd.

3. καθάπου tg ald. 6. γαμα βρίουοι 4, sed v supra v add. pr. m., γαμαβρίουνοι BCl Gamabrivi Guar. Γαμαβριούϊοι Tzsch. Cor. 7. σούγαβροι ABCl.

BCL.

8. βούκτεροι Καούλκοι diversi non sunt ab iis qui Καθύλκοι nominantur infra P. 292: ex quibus scripturis utra verior sit dictu difficile est. Καλούκωνες Ptolemaei, quae eiusdem nominis alia videtur esse forma fortasse leviter corrupta, priori favent. Nec magis dubium est, quin Kauψιανοί et Αμψάνοι, qui utroque loco illi nomini subiunguntur, iidem habendi sint: in quo nomine z genuinum esse utriusque loci scriptura videtur confirmare. 10. βισουργίστα καὶ Β βισουργίσται καὶ Cl. 11. βουκτέρων BCL. 15. βίρχανες C Βουρχανίς Tzsch. Cor., Stephani Byz. auctoritate commoti, qui hanc habet formam Strabone teste laudato: sed codicum consensus potior habendus est, ac frustra a Tzschuckio contra eos excitatur Plinius, qui (IV, 27) Burchanam cam insulam appellat. 18. ενδόντα μ. 19. καταλιπόντα Α. 21. ἐπανισταμέ νους codd. Cor. corr. Similis error vid. XIII, 621.