πτέον. κοινὸν δὴ τοῦτο καὶ τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν βαρβάρων ἐστὶ τὸ τὰς ἱεροποιίας μετὰ ἀνέσεως ἑορταστικῆς ποιεῖσθαι, τὰς μὲν σὺν ἐνθουσιασμῷ, τὰς δὲ χωρίς· καὶ τὰς μὲν μετὰ μουσικῆς, τὰς δὲ μή· καὶ τὰς μὲν μυστικῶς, τὰς δὲ ἐν φα5 νερῷ· καὶ τοῦθ ̓ ἡ φύσις οὕτως ὑπαγορεύει. ἥ τε γὰρ ἄνεσις Α. 717 τὸν νοῦν ἀπάγει ἀπὸ τῶν ἀνθρωπικῶν ἀσχολημάτων, †τὸν δὲ ὄντως νοῦν τρέπει πρὸς τὸ θεῖον· ὅ τε ἐνθουσιασμὸς ἐπίπνευσίν τινα θείαν ἔχειν δοκεῖ καὶ τῷ μαντικῷ γένει πλησιάζειν· ἥ τε κρύψις ἡ μυστικὴ τῶν ἱερῶν σεμνοποιεῖ τὸ θεῖον, μιμου10 μένη τὴν φύσιν αὐτοῦ φεύγουσαν ἡμῶν τὴν αἴσθησιν· ἥ τε μουσική, περί τε ὄρχησιν οὖσα καὶ ῥυθμὸν καὶ μέλος, ἡδονῇ τε ἅμα καὶ καλλιτεχνίᾳ πρὸς τὸ θεῖον ἡμᾶς συνάπτει κατὰ τοιαύτην αἰτίαν. εὖ μὲν γὰρ εἴρηται καὶ τοῦτο, τοὺς ἀνθρώπους τότε μάλιστα μιμεῖσθαι τοὺς θεούς, ὅταν εὐεργετῶσιν· ἄμεινον δ ̓ 15 ἂν λέγοι τις, ὅταν εὐδαιμονῶσι· τοιοῦτον δὲ τὸ χαίρειν καὶ τὸ ἑορτάζειν καὶ τὸ φιλοσοφεῖν καὶ μουσικῆς ἅπτεσθαι· μὴ γάρ, εἴ τις ἔκπτωσις πρὸς τὸ χεῖρον γένηται, τῶν μουσικῶν εἰς ἡδυπαθείας τρεπόντων τὰς τέχνας ἐν τοῖς συμποσίοις καὶ θυμέ- C. 468 λαις καὶ σκηναῖς καὶ ἄλλοις τοιούτοις, διαβαλλέσθω τὸ πρᾶγμα, 20 ἀλλ ̓ ἡ φύσις ἡ τῶν παιδευμάτων ἐξεταζέσθω τὴν ἀρχὴν ἐνθένδε ἔχουσα.

10. Καὶ διὰ τοῦτο μουσικὴν ἐκάλεσε Πλάτων καὶ ἔτι πρότερον οἱ Πυθαγόρειοι τὴν φιλοσοφίαν, καὶ καθ ̓ ἁρμονίαν τὸν κόσμον συνεστάναι φασί, πᾶν τὸ μουσικὸν εἶδος θεῶν ἔργον 25 ὑπολαμβάνοντες. οὕτω δὲ καὶ αἱ Μοῦσαι θεαὶ καὶ Ἀπόλλων Μουσηγέτης καὶ ἡ ποιητικὴ πᾶσα ὑμνητική. ὡσαύτως δὲ καὶ

10. ix

6. τὸν δὲ ὄντως νοῦν] καὶ ὁπωσούν Cor., quod magnopere placet, sed audacius est quam ut amplecti audeam; σχολάζοντα post ὄντως excidisse censet Grosk., similiterque Xyl. convertit mentem otiosam vere: at hoc quoque nimis incertum. 8. θείαν om. k. φεύγουσαν ald. 12. πολυτεχνία ald. 17. ἐκ ante τῶν add. no. 19. διαβάλλεσθαι k ald. 22. ὁ ante Πλάτων add. edd. θαγόριοι C. οὖσα post ὑμνητική add. codd., exc. D (in quo tamen et ipso haec vox sec. m. in marg. add.), edd., sed Cor. asteriscis inclusit: ortum videtur ex literarum proximarum re

petitione.

26. μουσιγέτης C.

23. πυ

τὴν τῶν ἠθῶν κατασκευὴν τῇ μουσικῇ προσνέμουσιν, ὡς πᾶν τὸ ἐπανορθωτικὸν τοῦ νοῦ τοῖς θεοῖς ἐγγὺς ὄν. οἱ μὲν οὖν Ἕλληνες οἱ πλεῖστοι τῷ Διονύσῳ προσέθεσαν καὶ τῷ Ἀπόλλωνι καὶ τῇ Ἑκάτῃ καὶ ταῖς Μούσαις καὶ Δήμητοι, νή Δία, τὸ ὀργιαστικὸν πᾶν καὶ τὸ βακχικὸν καὶ τὸ χορικὸν καὶ τὸ 5 περὶ τὰς τελετὰς μυστικόν, Ιακχόν τε καὶ τὸν Διόνυσον και λοῦσι καὶ τὸν ἀρχηγέτην τῶν μυστηρίων, τῆς Δήμητρος δαίμονα· δενδροφορίαι τε καὶ χορεῖαι καὶ τελεταί κοιναὶ τῶν θεῶν εἰσι τούτων· αἱ δὲ Μοῦσαι καὶ ὁ Ἀπόλλων, αἱ μὲν τῶν χορῶν προεστᾶσιν, ὁ δὲ καὶ τούτων καὶ τῶν κατὰ μαντικήν· 10 πρόπολοι δὲ τῶν Μουσῶν οἱ πεπαιδευμένοι πάντες, καὶ ἰδίως οἱ μουσικοί, τοῦ δ ̓ Ἀπόλλωνος οὗτοί τε καὶ οἱ περὶ μαντικήν, Δήμητρος δὲ οἵ τε μύσται καὶ δᾳδοῦχοι καὶ ἱεροφάνται, Διονύσου δὲ Σειληνοί τε καὶ Σάτυροι καὶ Βάκχαι, Δῆναί τε καὶ Α. 718 Θυῖαι καὶ Μιμαλλόνες καὶ Ναΐδες καὶ Νύμφαι † καὶ Τίτυροι 15 προσαγορευόμεναι.

11. Ἐν δὲ τῇ Κρήτῃ καὶ ταῦτα καὶ τὰ τοῦ Διὸς ἱερὰ ἰδίως ἐπετελεῖτο μετ ̓ ὀργιασμοῦ καὶ τοιούτων προπόλων, οἷοι

νὴ

3. προσέθηκαν χ. 4. τῇ ante Δήμητρι add. kno edd. Δία] καὶ δι' χ Tzsch. Cor., qui tamen alteram scripturam fortasse relinquendam fuisse censet in nott., coll. Schaefero ad Dionys. de compos. verb. p. 298. In Epit. cum haec verba omissa sint, auctorem eius dativum in codice suo non habuisse facile colligitur. 10. ὁ δὲ] οἱ δὲ Chl ald. 11. πρόσπολοι BCkno ald. 12. ὁ περὶ nor ald. 14. σιληνοί Ο. 15. ὀμαλλόνες Β ἀμαλόνες k ὠμαλλόνες Ino καὶ μιμαλλόνες om. r. καὶ Τίτυροι] καὶ σάτυροι codd., exc. no Epit. Guar., quorum scriptu ram praeter rationem ipsam commendant loci simillimi p. 466 et 470. Verumtamen non minus manifestum mihi videtur, verba hacc collocanda esse post καὶ Σάτυροι, quo facto non tantum meliore ordine, atque uno tolerabili illo, nomina ista componuntur, sed intelligitur etiam cur adiecium sit προσαγορευόμεναι, quod quamquam in προσαγορευόμενοι mutarunt no Guar. edd. inde a Xyl., nomine illo non transposito, sensu prorsus carebat. 17. κατὰ ταὐτὰ coni. Heynius (v. Commentt. Soc. Gott. VIII p. 5) nimis premens verba illa. 18. ιδίως om. l. μεθ ̓ ὁργιασμοῦ Bkx. προσπόλων BCklno ald.: alteram scripturam praeter codd. rell. exhibet Eust. ad II. I, 525 p. 771, 55 R. codd, exc. x, in quo legitur oἷot, uui coniecerant Tyrwh. et Heyn.

οἷοι] οἱ

περὶ τὸν Διόνυσόν εἰσιν οἱ Σάτυροι· τούτους δ ̓ ὠνόμαζον Κουρήτας, νέους τινὰς ἐνόπλιον κίνησιν μετ ̓ ὀρχήσεως ἀποδι δόντας, προστησάμενοι μῦθον τὸν περὶ τῆς τοῦ Διὸς γενέσεως, ἐν ᾧ τὸν μὲν Κρόνον εἰσάγουσιν εἰθισμένον καταπίνειν τὰ τέκνα 5 ἀπὸ τῆς γενέσεως εὐθύς, τὴν δὲ Ῥέαν πειρωμένην ἐπικρύπτεσθαι τὰς ὠδῖνας καὶ τὸ γεννηθὲν βρέφος ἐκποδὼν ποιεῖν καὶ περισώζειν εἰς δύναμιν, πρὸς δὲ τοῦτο συνεργοὺς λαβεῖν τοὺς Κουρήτας, οἳ μετὰ τυμπάνων καὶ τοιούτων ἄλλων ψόφων καὶ ἐνοπλίου χορείας καὶ θορύβου περιέποντες τὴν θεὸν ἐκπλήξειν 10 ἔμελλον τὸν Κρόνον καὶ λήσειν ὑποσπάσαντες αὐτοῦ τὸν παῖδα, τῇ δ ̓ αὐτῇ ἐπιμελείᾳ καὶ τρεφόμενον ὑπ ̓ αὐτῶν παραδίδοσθαι· ὥσθ' οἱ Κουρῆτες ἤτοι διὰ τὸ νέοι καὶ κόροι ὄντες ὑπουργεῖν ἢ διὰ τὸ κουροτροφεῖν τὸν Δία (λέγεται γὰρ ἀμφοτέρως) ταύτης ἠξιώθησαν τῆς προσηγορίας, οἱονεὶ Σάτυροί τινες ὄντες 15 περὶ τὸν Δία. οἱ μὲν οὖν Ἕλληνες τοιοῦτοι περὶ τοὺς ὀργια- C. 469 σμούς.

12. Οἱ δὲ Βερέκυντες, Φρυγών τι φύλον, καὶ ἁπλῶς οἱ Φρύγες καὶ τῶν Τρώων οἱ περὶ τὴν Ἴδην κατοικοῦντες Ῥέαν μὲν καὶ αὐτοὶ τιμῶσι καὶ ὀργιάζουσι ταύτῃ, μητέρα καλοῦντες 20 θεῶν καὶ Ἄγδιστιν καὶ Φρυγίαν θεὸν μεγάλην, ἀπὸ δὲ τῶν Α. 719 τόπων Ἰδαίαν καὶ Δινδυμήνην καὶ Σιπυλήνην καὶ Πεσσινουν

1. δ' ante εἰσιν add. no. 9. περιέποντας τὸν θεὸν χ. 11. παραδιδόασιν χ. 12. νέον codd., exc. E, qui praebet νέοι, quod restituit Χyl. 19. ταύτην hino. μητέρα θεῶν καλοῦντες Ε. 20. καὶ Ἄγδιστιν om. χ ἄγεστιν exhibet Epit. αἴεστιν codd. rell. ald., Vestam Guar.: Tzsch. corr. ex coni. Cas. coll. Hesychio s. v. Paus. I, 4, 3. VII, 17, 5. Arnob. adv. gentt. V p. 158. Infra XII, 567 idem nomen praebent codd. paulo aliter corruptum ἀγγίδιστιν, in lapide autem apud Sponium (v. Miscell. erud. antiq. pag. 97) legitur Αγγιστις. Post Φρυγίαν inciditur in edd. ante Cor., atque καὶ ante θεὸν μεγάλην additum fuisse suspicantur Tzsch. Grosk.: at si Φρυγίαν solum pro Cybeles nomine proferre voluisset Strabo, ad sequentia potius quae sunt ἀπὸ τόπων reiecisset. Mallem contra vox Φρυγίαν abesset. 21. πυλήνην codd.: Tzsch. corr., ut multi ante eum certatim coniecerant. Post hanc vocem καὶ κυμήνην add. Epit., quod Cor. recte mulavit in Κυβήβην. περισσινοῦντα Β πισινοῦντα χ πισσινοῦντα codd. rell., atque infra quoque scriptura per saepius recurrit, uti etiam apud alios scri

τίδα καὶ Κυβέλην. οἱ δ ̓ Ἕλληνες τοὺς προπόλους αὐτῆς ὁμωνύ μως Κουρήτας λέγουσιν, οὐ μήν γε ἀπὸ τῆς αὐτῆς μυθοποιίας, ἀλλ ̓ ἑτέρους, ὡς ἂν ὑπουργούς τινας, τοῖς Σατύροις ἀνὰ λόγον· τοὺς δ ̓ αὐτοὺς καὶ Κορύβαντας καλοῦσι.

13. Μάρτυρες δ ̓ οἱ ποιηταὶ τῶν τοιούτων ὑπονοιῶν· ὅ τε 5 γὰρ Πίνδαρος ἐν τῷ διθυράμβῳ, οὗ ἡ ἀρχή

Πρὶν μὲν εἶρπε σχοινοτένεια τ ̓ ἀοιδά

διθυράμβων,

μνησθεὶς * δὲ* τῶν περὶ τὸν Διόνυσον ὕμνων τῶν τε παλαιῶν καὶ τῶν ὕστερον, μεταβὰς ἀπὸ τούτων φησί·

σοὶ μὲν κατάρχειν,

μᾶτερ μεγάλα, πάρα ῥόμβοι κυμβάλων,
ἐν δὲ κεχλάδειν κρόταλ', αιθομένα τε

δᾶς ὑπὸ ξανθαῖσι πεύκαις,

10

τὴν κοινωνίαν τῶν περὶ τὸν Διόνυσον ἀποδειχθέντων νομίμων 15 παρὰ τοῖς Ἕλλησι καὶ τῶν παρὰ τοῖς Φρυξὶ περὶ τὴν μητέρα

ptores: alteram tamen scripturam numi confirmant. 1. κυβέλλην noE, in quo additum est καὶ κυβήβην: quod cum etiam in Epitome legatur, propter hunc optimorum testium consensum hic quoque additum fuisse suspiceris, ut infra p. 470.: at non a loco quodam hoc nomen, ut reliqua, deducere solebant antiqui. προσπόλους codd., exc. Dhs Epit. 3. ἑτέρας coni. Tyrwh. 7. σχοῖνος τονίας k σχοινογονίας με σχοι νοτονίας codd. rell. σχοινοτενής Tzsch. Cor. ex coni. Cas. (v. ad Athen. p. 483) et Herm. in frgm. Pind. cd. Heyn. III, p. 71: correxi ex coni. Boeckhii, quem v. in ed. Pind. II, 2 Ρ· 581. ἀοιδαὶ Bkinox. 8. Siθυράμβῳ codd., exc. x, edd.: genitivum exhibet Dionys. de comp. verb. c. 14 p. 170 ed. Schaef., ubi idem hic versus affertur; unde assumpsi ex sent. Boeckh. 9. δὲ asteriscis inclusit Cor.: videtur male illatum

propter μὲν, quod est in versu Pindari. 11. κατάρχει codd., exc. kx, ald.: καταρχαὶ Gas. καταχεῖ Tzsch. Cor. ex coni. Reisk. ad Anthol Ceph. p. 37: correxi ex coni. Herm. ap. Boeckh. 1. c. 12. μάτερ om. x. μεγάλαι Β (ex corr.) CDhis μεγάλοι codd. rell edd., collocatur autem haec vox in omnibus post πάρα: correxi ex coni. Boeckh. ῥοίμβοι codd. 13. καχλάδων codd. κεχλάδοντα Tzsch. Cor. ex coni. Herm. ap. Heyn. 1. c. p. 248: correxi ex coni. eiusdem ap. κρόταλα edd. inde a Cas. τε] δὲ Tzsch. ex sent. Herm.

I. c.

14. δαῖς Bk ald. δᾷς Chlor δὰς D δαΐς Tzsch. Cor.

ald.

15. ἀποδεχθέντων ald.

Boeckh.

ξάνθησι Bal

5

τῶν θεῶν συνοικειῶν ἀλλήλοις. Εὐριπίδης τε ἐν ταῖς Βάκχαις Α. 720 τὰ παραπλήσια ποιεῖ, τοῖς Φρυγίοις ἅμα καὶ τὰ Λύδια συμφέρων † διά τε Ὅμηρον·

ἀλλ ̓ ὦ λιποῦσαι Τμώλον, ἔρυμα Λυδίας,

10

καὶ πάλιν·

ὦ μάκαρ, ὅστις εὐδαίμων [τελετὰς θεῶν
εἰδώς], βιοτὴν ἁγιστεύει.

τά τε ματρὸς μεγάλας ὄργια Κυβέλας θεμιστεύων
ἀνὰ θύρσον τε τινάσσων, κισσῷ [τε] στεφανωθείς
[Διόνυσον] θεραπεύει.

ἴτε Βάκχαι, [ἴτε Βάκχαι,] βρόμιον παῖδα θεὸν θεοῦ

ταῖς om. χ.

1. Post θεῶν puncta apposuit Cor., lacunae signa, nec diffitendum, mirificam esse codicum scripturam: Grosk. excidisse suspicatur εμφαίνων καὶ ἀμφότερα. ἀλλήλαις BCDhilr. ve] dè k. 2. τοῖς πάλιν om. Χ. 3. κατὰ τὸν Ὅμηρον Β (postea corr.?) kno edd., sed Cor. praefixo ού, quo parum iuvamur: equidem quid verbis istis faciam nescio. 4. άλλω BChil. ἀποῖσαι Β (sed ἅπτουσαι idem ex corr.) CDhil ἅπτουσαι gknopr, quae Tmolum incolitis Guar.: λιποῦσαι praebent codd. Eurip. Βacch. v. 55. 5. Post γυναῖκες excidisse complura, uti Cas. iam vidit, et grammaticae structurae et argumentationis ipsius ratio evincit; addiderat Strabo haud dubie quae ap. Euripidem 1. c. subiiciuntur: ἃς ἐκ βαρβάρων || εκόμισα παρέδρους καὶ ξυνεμπόρους ἐμοί, || αἴρεσθε τἀπιχώρι ̓ ἐν πόλει Φρυγῶν || τύμπανα, Ῥέας τε μητρὸς ἐμά θ' εὑρήματα: ex quibus ultima certe inde ab αἴρεσθε plane sunt necessaria. In proximis quoque nonnulla interciderunt. 6. πόλιν CDghil ald. πόλις Bknop πάλιν, quod restituit Xyl., legitur in x. 7. εὐδαίμονα Β (ex corr.) knopr. λετὰς θεῶν εἰδὼς om. codd., Xyl. add. ex Eurip. 1. c. v. 73. 9. τά τ ̓ ἐμὰ πρὸς μεγάλας codd., measque a magna ortas Cybele etc. Guar.: Xyl. corr. ὄρπα CDghil ἕρπων Bknop ald. ὄπας χ. — βέλλας nop κυμέλας Cgl θυμέλας χ. Θεμιστεύει p, idem praefixo γρ. add. in n: θεμιτεύων, iubente metro, restitutum ap. Eur. 10. ἀναθύρσων τε om. codd.: Xyl. add. ex Eurip. 11. Διόνυσον om.

τέ τινων 3.

τε

κυ

codd.: Xyl. add. ex Eurip.
Xyl. corr.,
qui praeterea Euripidis codices secutus iteravit verba tɛ
Βάκχαι, hic semel tantum in codd. scripta.
θεοῖς Bknop.

12. εἴτε DCghil αΐτε Bknopr ald.:

Θεοῦ] θεοὺς CDghilsx