θέσεως τόπων καὶ διαστημάτων· τοῦτο γάρ ἐστιν οἰκειότατον 10 6. Περὶ δὲ Κουρήτων ἔτι καὶ τοιαῦτα λέγεται, τὰ μὲν ἐγγυτέρω ὄντα τῆς περὶ Αἰτωλῶν καὶ Ακαρνάνων ἱστορίας, τὰ δ ̓ ἀπωτέρω· ἐγγυτέρω μὲν τὰ τοιαῦτα, οἷα προείρηται, ὅτι τὴν χώραν, ἣ νῦν Αἰτωλία καλεῖται, Κουρῆτες ᾤκουν, ἐλθόν τες δ ̓ οἱ Αἰτωλοὶ μετὰ Αἰτωλοῦ τούτους ἐξέβαλον εἰς τὴν 15 Ακαρνανίαν· καὶ ἔτι τὰ τοιαῦτα, ὅτι τὴν Πλευρωνίαν ὑπὸ Κουρήτων οἰκουμένην καὶ Κουρῆτιν προσαγορευομένην Αἰολεῖς ἐπελθόντες ἀφείλοντο, τοὺς δὲ κατέχοντας ἐξέβαλον. ἈρχέμαΑ. 714 χος δ ̓ ὁ Εὐβοεύς φησι τοὺς Κουρῆτας ἐν Χαλκίδι συνοικήσαι, συνεχῶς δὲ περὶ τοῦ Ληλάντου πεδίου πολεμοῦντας, ἐπειδὴ οἱ 20 2. ὁ τάλας ὁ δογματικὰς CDghilnosx, sed in n sec. m. sup. add. ὁ τὰς τῶν ἄλλων δογματικὰς, quae habentur etiam in Bk ald.; Tzsch. corr. ex Tyrwh. coni., coll. II, 104. VII, 317. 4. καὶ διαδοὺς BCD ghikx καὶ διαδιδοὺς Ino ald., unde Tyrwh. elicuit νή Δία, δίδως, quae Cor. recepit paulo avidius; διδοῖς scribendum esse recte viderat Cas., qui tamen nihil statuit de particula zaì: equidem verbo Sidois semel in participium mutato adiectam crediderim, ut nimirum participia coniungerentur. 6. συγγνώμην BCkhilno, in n praeterea ἔχειν supra add., quod in verborum serie legitur in Bk edd.: videtur scribendum esse συγγνῶναι. 9. ἑτέρων χ. 11. κουρητῶν Di et sic constanter. τὰ ante τοιαῦτα add. Bkl edd. 12. τῶν Αἰτωλῶν k ex corr. 15. τοῦ Αἰτωλοῦ κ. ἐξέβαλον αὐτοὺς κ. 18. κατέχοντας] Κου ρῆτας k, in quo verba τοὺς δὲ συνοικήσαι primum omissa, postea addita sunt. 20. ληλαντίου Εpit. λιλαντίου Eust. ad Il. Β, 542 Ρ. 282 et I, 525 p. 771, 42 R. λίλαντος Schol. ad Il. I, 529, ubi etiam scriptum est οἰκῆσαι pro συνοικῆσαι: sed paulo liberius in universum utroque loco referuntur Strabonis verba. Sic δραττόμενοι exhibetur, omisso καὶ: idem in codd. quibusdam Strabonis legi falso tradit Cas. -- πολέμιοι τῆς κόμης ἐδράττοντο τῆς ἔμπροσθεν καὶ κατέσπων αὐτούς, ὄπισθεν κομῶντας γενέσθαι, τὰ δ ̓ ἔμπροσθεν κείρεσθαι· διὸ καὶ Κουρῆτας ἀπὸ τῆς κουρᾶς κληθῆναι· μετοικῆσαι δ ̓ εἰς τὴν Αἰτωλίαν, καὶ κατασχόντας τὰ περὶ Πλευ 5 ρῶνα χωρία τοὺς πέραν οἰκοῦντας τοῦ Ἀχελφου διὰ τὸ ἀκούρους φυλάττειν τὰς κεφαλὰς Ἀκαρνᾶνας † καλεῖσθαι· ἔνιοι δ ̓ ἀπὸ ἥρωος τοὔνομα σχεῖν ἑκάτερον τὸ φῦλον· οἱ δ ̓ ἀπὸ τοῦ ὄρους τοῦ Κουρίου τοὺς Κουρῆτας ὀνομασθῆναι τοῦ ὑπερκειμένου τῆς Πλευρῶνος, εἶναί τε φῦλόν τι Αἰτωλικὸν τοῦτο, 10 ὡς Ὀφιεῖς καὶ Ἀγραίους καὶ Εὐρυτᾶνας καὶ ἄλλα πλείω. ὡς δ ̓ εἴρηται, τῆς Αἰτωλίας δίχα διηρημένης, τὰ μὲν περὶ Και λυδῶνα τὸν Οἰνέα ἔχειν φασί, τῆς δὲ Πλευρωνίας μέρος μέν τι καὶ τοὺς Πορθαονίδας ἔχειν τοὺς περὶ τὸν Ἄγριον, εἴπερ ᾤκεον ἐν Πλευρῶνι καὶ αἰπεινῇ Καλυδώνι· C. 466 15 ἐπικρατεῖν μέντοι Θέστιον τῆς Πλευρωνίας, τὸν πενθερὸν τοῦ Οινέως, Αλθαίας δὲ πατέρα, ἡγούμενον τῶν Κουρήτων· πολέμου δ ̓ ἐμπεσόντος τοῖς Θεστιάδαις πρὸς Οἰνέα καὶ Μελέαγρον, ὡς μὲν ὁ ποιητὴς ἀμφὶ συὸς κεφαλῇ καὶ δέρματι, κατὰ τὴν περὶ τοῦ κάπρου μυθολογίαν, ὡς δὲ τὸ εἰκός, περὶ μέρος τῆς 20 χώρας, οὕτω δὴ λέγεται· 1. καὶ ἔμπροσθεν cum primum omissa essent in D, postea in marg. pr. m. add. haec: κείμενον καὶ κατέσπων αὐτοὺς ὄπισθεν και μῶντας γενέσθαι, ita ut τὰ ἔμπροσθεν hic quoque desiderentur. 2. τὰ δ ̓ ἔμπροσθεν κείρεσθαι om. Ch, sed in hoc sec. m. add. 4. Αιτωλίαν] πλευρωνίαν no. καὶ asteriscis inclusit Cor., in proximis scribens τοὺς δὲ πέραν cum edd. inde a Xyl.: quae structura quam incommoda sit, liquet. Simplicior quidem ratio foret, si scriberetur κατασχεῖν, sed ne haec quidem probanda est, cum dè illud omni careat auctoritate. Videtur igitur potius scribendum καλέσαι pro καλεῖσθαι, quo manifesto ducit Schol. ad Il. 1. 1. sic referens hunc locum: κατοικοῦντες δὲ εἰς Αἰ τωλίαν τοὺς πέραν οἰκοῦντας διὰ τὸ ἀκούρους φυλάσσειν τὰς κεφαλὰς Ακαρνάνας ὠνόμαζον. Eustathius vero ad eundem locum omnia confudit. 10. σοφιεῖς 7 σωφιεῖς Bk ald. ἀγραῖοι καὶ εὐρυτᾶνες χ. 11. διῃρημένης] εἰρημένης Β. 12. μέν τι] μέντοι Ε. 13. παρθαωνίδας Ο πορθειονίδας h et in marg. παρθαονίδας, quod exhibent codd. rell., exc. D: cf. p. 463. Θεστιάδες C. 18. ὁ μὲν restituerat Cor. ex coni. Cas. οἵπερ Bkno ald. ποιητής, omisso ὡς, 19. του om. Χ. 17. ἐκπεσόντος C. codd. exc. Ε: verum 20. ὅπερ ante οὕτω Κουρῆτές τ' ἐμάχοντο καὶ Αἰτωλοὶ μενεχάρμαι. ταῦτα μὲν τὰ ἐγγυτέρω. 7. Τὰ δ ̓ ἀπωτέρω τῆς ὑποθέσεως ταύτης, ἄλλως δὲ διὰ τὴν ὁμωνυμίαν εἰς ταὐτὸν ὑπὸ τῶν ἱστορικῶν ἀγόμενα, ἅπερ Α. 715 Κουρητικὰ μὲν καὶ περὶ Κουρήτων λέγεται, ὁμοίως ὥσπερ καὶ 5 τὰ περὶ τῶν τὴν Αἰτωλίαν καὶ τὴν Ἀκαρνανίαν οἰκησάντων, ἐκείνων μὲν διαφέρει, ἔοικε δὲ μᾶλλον τῷ περὶ Σατύρων καὶ Σειληνῶν καὶ Βακχῶν καὶ Τιτύρων λόγῳ· τοιούτους γάρ τι νας δαίμονας ἢ προπόλους θεῶν τοὺς Κουρῆτάς φασιν οἱ * δὲ* παραδόντες τὰ Κρητικὰ καὶ τὰ Φρύγια, ἱερουργίαις τισὶν ἐμ- 10 πεπλεγμένα ταῖς μὲν μυστικαῖς, ταῖς δ ̓ ἄλλαις περί τε τὴν τοῦ Διὸς παιδοτροφίαν τὴν ἐν Κρήτῃ καὶ τοὺς τῆς μητρὸς τῶν θεῶν ὀργιασμοὺς ἐν τῇ Φρυγίᾳ καὶ τοῖς περὶ τὴν Ἴδην τὴν Τρωικὴν τόποις. τοσαύτη δ ̓ ἐστὶν ἐν τοῖς λόγοις τούτοις ποικιλία, τῶν μὲν τοὺς αὐτοὺς τοῖς Κουρῆσι τοὺς Κορύβαντας 15 καὶ Καβείρους καὶ Ἰδαίους Δακτύλους καὶ Τελχίνας ἀποφαι νόντων, τῶν δὲ συγγενεῖς ἀλλήλων, †καὶ μικράς τινας αὐτῶν πρὸς ἀλλήλους διαφορὰς διαστελλομένων, ὡς δὲ τύπῳ εἰπεῖν add. no; Grosk. autem censet ex Epit. recipienda ibi hacc verba: ὁ Μελέα - ἄλλως μὲν nos. διαφέρειν k ald. προπόλους) kino ald. ραδιδόντες no ald. 10. πα r.) ald. 7. ἐκείνῳ Dhmx. 9. προσπόλους BD (sed in marg. sec. m. add. δὲ om. Tzsch. Cor. ex sent. Tyrwh. ἐμπεπλεγμένοι Bk ald. ἐμπεπλεγμένους coni. Du Theil., quod sane arridet. 11. άλλως codd., exc. x, ex quo ἄλλαις rec. Tzsch.; ἄλλως denuo reposuit Cor., quod quid significare possit non video, 12. τῇ ante Κρήτῃ add. edd. 15. τῶν] τοῖς CDils. τοὺς κορύβαντας και ante Καβείρους aperto errore repetit D. κατὰ Cor., ac non admodum concinna certe est codd. scriptura: illam vero coniecturam si probaveris, in proximis διαστελλομένους cum Grosk. scribendum erit, quod satis placet. 18. διαστελλόντων Bk (hi duo post corr.?) no ald. ὡς δὲ] ὥστε coni. Heyn. (v. Commentatt. Soc. Gott. Vol. VIII p. 8) aliique, unde ὥστε, ὡς scripsit Tzsch. 17. καὶ] καὶ κατὰ τὸ πλέον, ἅπαντας ἐνθουσιαστικούς τινας καὶ Βακχικοὺς καὶ ἐνοπλίῳ κινήσει μετὰ θορύβου καὶ ψόφου και κυμ βάλων καὶ τυμπάνων καὶ ὅπλων, ἔτι δ ̓ αὐλοῦ καὶ βοῆς ἐκπλήττοντας κατὰ τὰς ἱερουργίας ἐν σχήματι διακόνων, [σ]τε 5 καὶ τὰ ἱερὰ τρόπον τινὰ κοινοποιεῖσθαι ταῦτά τε καὶ τῶν Σαμοθράκων καὶ τὰ ἐν Λήμνῳ καὶ ἄλλα πλείω διὰ τὸ τοὺς προπόλους λέγεσθαι τοὺς αὐτούς. ἔστι μὲν οὖν θεολογικὸς πᾶς ὁ τοιοῦτος τρόπος τῆς ἐπισκέψεως καὶ οὐκ ἀλλότριος τῆς τοῦ φιλοσόφου θεωρίας. 10 8. Ἐπεὶ δὲ δι ̓ ὁμωνυμίαν τῶν Κουρήτων καὶ οἱ ἱστορικοὶ συνήγαγον εἰς ἓν τὰ ἀνόμοια, οὐδ ̓ ἂν αὐτὸς ὀκνήσαιμ ̓ ἂν εἰπεῖν περὶ αὐτῶν ἐπὶ πλέον ἐν παραβάσει, προσθεὶς τὸν οἰκεῖον τῇ ἱστορίᾳ φυσικὸν λόγον. καίτοι τινὲς καὶ συνοικειοῦν βούλονται ταῦτ ̓ ἐκείνοις, καὶ τυχὸν ἴσως ἔχονταί τινος πιθανοῦ· 15 θηλυστολοῦντας γάρ, ὡς αἱ κόραι, τοὔνομα σχεῖν τοῦτο τοὺς περὶ τὴν Αἰτωλίαν φασίν· εἶναι γὰρ καί τινα τοιοῦτον ζῆλον ἐν τοῖς Ἕλλησι, καὶ Ἰάονας ἑλκεχίτωνας εἰρῆσθαι, καὶ τοὺς C. 467 περὶ Λεωνίδαν κτενιζομένους, ὅτ ̓ ἐξῄεσαν εἰς τὴν μάχην, κατα- Α. 716 φρονηθῆναι λέγουσιν ὑπὸ τῶν Περσῶν, ἐν δὲ τῇ μάχῃ θαυμα 20 σθῆναι. ἁπλῶς δ ̓ ἡ περὶ τὰς κόμας φιλοτεχνία συνέστηκε περί τε θρέψιν καὶ κουρὰν τριχός, ἄμφω δὲ κόραις καὶ κόροις ἐστὶν οἰκεῖα· ὥστε πλεοναχῶς τὸ ἐτυμολογεῖν τοὺς Κουρῆτας ἐν εὐ πόρῳ κεῖται. εἰκὸς δὲ καὶ τὴν ἐνόπλιον ὄρχησιν ὑπὸ τῶν ἠσκη 1. ἅπαντες BDhix. 2. καὶ ante μετὰ add. Ε. 4. διακόνων τε codd., Cor. corr. ex coni. Tyrwh. 6. προσπόλους BCkno ald. 7. πᾶς om. l. 8. τρόπος] τόπος coni. Cor. 9. θεωρίας] ἐπι σκέψεως n, sed επιθεωρίας sup. add. 10. ἐπειδὴ δὲ ὁμωνυμία codd. est. - μένων οὕτω περὶ κόμην καὶ στολὴν πρῶτον εἰσαχθεῖσαν, ἐκεί- κρινάμενος κούρητας ἀριστῆας Παναχαιών, καὶ πάλιν, δώρα φέρον κούρητες Αχαιοί. περὶ μὲν οὖν τῆς τῶν Κουρήτων ἐτυμολογίας ταῦτα. ἡ δὲ ἐνόπλιος ὄρχησις στρατιωτική, καὶ ἡ πυρρίχη δηλοῖ καὶ ὁ Πύρρι χος, ὅν φασιν εὑρετὴν εἶναι τῆς τοιαύτης ἀσκήσεως τῶν νέων †καὶ τὰ στρατιωτικά. 9. Τὸ δ ̓ εἰς ἓν συμφέρεσθαι τὰ τοσαῦτα ὀνόματα καὶ τὴν ἐνοῦσαν θεολογίαν ἐν τῇ περὶ αὐτῶν ἱστορίᾳ νῦν ἐπισκε 6. και om. edd. 7. παρ ̓ ἀχαιῶν C. 8. In II. T, 193 le 11. In Il. 1. c. est δὲ gitur δῶρα δ ̓ ἐμῆς et mox ἐνεικέμεν et χθιζόν. Ἀχαιῶν. Ceterum diversa ab his exhibentur in Epit., quae tamen ab eius auctore, non a Strabone profecta videantur. 12. ἡ δ ̓ ἐν ὅπλοις Dhi ὅτι δ ̓ ἡ ἐνόπλιος Cor. 13. ἡ στρατιωτικὴ C Tzsch. post δηλοῖ add. ald. 15. καὶ] ἐπὶ Χyl. Cas. Cor. ad sensum aptis sime; ad militarem pueritiem Guar.: καὶ retinuit Tzsch. parum recte hunc locum explicans. Fortasse scriptum fuit κατὰ, quamvis minus apta sit haec praepositio. Fateor autem suspectum mihi videri totum hunc locum: mirum est enim subiici haec absoluta disputatione de Curetum etymologia; displicet praeterea sententiarum connexio, vel potius connexionis defectus: qui levari quidem possit inserto o ante xai, sive δὲ ante δηλοῖ. Ceterum ne doctiora haec videantur, quam quae tribui possint interpolatori, minime indoctum fuisse eum, qui in margine operis Straboniani sua hic illic allevit, complura docent quae inde in Strabonis verba irrepsisse variis locis supra ostendimus: ac fortasse quae hic traduntur de Pyrrhicho, Pyrrhiches inventore, ex Strabonis loco (pag. 480) petita sunt, ubi Pyrrhichi nomen, quod nunc desideratur, antiquitus additum fuisse crediderim. Sin vero nihilominus pro Strabonianis haec retinenda esse videantur, post Ακαρνανίᾳ in superioribus erunt trans ferenda. 16. τοιαῦτα Bkx ald. 10 15 |