17. Καλεῖ δ ̓ ὁ ποιητὴς Σάμον καὶ τὴν Θρακίαν, ἣν νῦν Σαμοθράκην καλοῦμεν. τὴν δ ̓ Ἰωνικὴν οἶδε μέν, ὡς εἰκός· καὶ γὰρ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν εἰδέναι φαίνεται· οὐκ [ἂν] ἀντιδιέστειλε δὲ τὴν ὁμωνυμίαν, περὶ τῆς Σαμοθράκης λέγων, 5 τοτὲ μὲν τῷ ἐπιθέτῳ·

ὑψοῦ ἐπ ̓ ἀκροτάτης κορυφῆς Σάμου ύληέσσης,

Θρηικίης

τοτὲ δὲ τῇ συζυγίᾳ τῶν πλησίον νήσων·

ἐς Σάμον ἔς τ ̓ Ἴμβρον καὶ Λήμνον ἀμιχθαλόεσσαν· 10 καὶ πάλιν·

μεσσηγύς τε Σάμοιο καὶ Ἴμβρου παιπαλοέσσης. ᾔδει μὲν οὖν, οὐκ ὠνόμακε δ ̓ αὐτήν· οὐδ ̓ ἐκαλεῖτο τῷ αὐτῷ ὀνόματι πρότερον, ἀλλὰ Μελάμφυλος, εἶτ ̓ Ἀνθεμίς, εἶτα Παρθενία ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ τοῦ Παρθενίου, ὃς Ἴμβρασος μετωνο15 μάσθη. ἐπεὶ οὖν κατὰ τὰ Τρωικὰ Σάμος μὲν καὶ ἡ Κεφαλληνία ἐκαλεῖτο καὶ ἡ Σαμοθράκη (οὐ γὰρ ἂν Εκάβη εἰσήγετο λέγουσα, ὅτι τοὺς παῖδας αὐτῆς πέρνασχ ̓, ὅν κε λάβοι, ἐς Σάμον ἔς τ ̓ Ἴμβρον), Ἰωνικὴ [δ] οὐκ ἀπῴκιστό πω, δῆλον

sitam fuisse tradens, qua in re Plutarchum (v. Quaestt. Gr. p. 202 ed. Lips.) habet consentientem, qui tamen in nominis forma concinit Straboni: utrumque ex Stephano corrigendum esse censet Berkel. ad l. c.; cf. ad VII, 427. 2. εἶδε Bkl(?) ald. 3. ἂν om. codd, Cor. add. paulo audacius scribens οὐ γὰρ ἂν, omisso postea δὲ: quamquam com

modissimam hanc esse sententiarum connexionem ac Straboni usitatissimam fatendum est.

8. τὸ δὲ τῇ D. πλησίων Bk (ex corr.?) π. 9. ἀμιχθαλόεσσα», et γδ sup. χθ add., h. 11. λήμνου, et ἔμβρου sup. add., k. 12. αὐτὴν post οὖν collocant Bkl edd. 13. μελάμ φιλος Bko ald. Duplici i hoc nomen alii scribunt auctores (v. Hesych. s. v. Plin. H. N. V, 37 s. 31), atque ita legitur ap. Eust. ad Dionys. Perieg. v. 534 ex ipso hoc loco: quam scripturam cum praeterea nominis ratio videatur commendare, veram puto; simplex tamen λ servant codd. infra XIV, 637 et ap. Steph. s. v. Σάμος. 14. τοῦ ante ποταμού om. Eust. 1. c. 17. περνὰς codd., exc. k, in quo deest haec vox lacuna relicta, et x, qui exhibet περὶ νᾶσον κέ: Cas. corr. ex ll. Ω, 752. λάβοι, et oι in η sec. m. mut., D λάβῃ hi λάβοις σάμον Bklno λάβοι σάμον χψ. 18. ἔς τ'] ὥστ ̓ CDgl ald. ἐμβρίοις BCDgkino ἐμβρίους hi, Gas. corr. ex 11.

ós hi is xy.

κε] καὶ Bno.

* δ'* ὅτι ἀπὸ τῶν προτέρων τινὸς τὴν ὁμωνυμίαν ἔσχεν· ἐξ Α. 702 ὧν κἀκεῖνο δῆλον, ὅτι παρὰ τὴν ἀρχαίαν ἱστορίαν δ λέγουσιν

οἱ φήσαντες, μετὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν καὶ τὴν Τεμβρίωνος παρουσίαν ἀποίκους ἐλθεῖν ἐκ Σάμου καὶ ὀνομάσαι Σάμον τὴν Σαμοθράκην, ὡς οἱ Σάμιοι τοῦτ ̓ ἐπλάσαντο δόξης χάριν. πι θανώτεροι δ ̓ εἰσὶν [οἱ] ἀπὸ τοῦ σάμους καλεῖσθαι τὰ ὕψη φήσαντες εὑρῆσθαι τοῦτο τοὔνομα τὴν νῆσον· ἐντεῦθεν γάρ ἐφαίνετο πᾶσα μὲν Ἴδη,

φαίνετο δὲ Πριάμοιο πόλις καὶ νῆες Ἀχαιῶν.

5

τινὲς δὲ Σάμον καλεῖσθαί φασιν ἀπὸ Σαΐων, τῶν οἰκούντων 10
Θρακών πρότερον, οἳ καὶ τὴν ἤπειρον ἔσχον τὴν προσεχή, εἴτε
οἱ αὐτοὶ τοῖς Σαπαίοις ὄντες ἢ τοῖς Σιντοῖς, οὓς Σίντιας και
λεῖ ὁ ποιητής, εὔθ ̓ ἕτεροι. μέμνηται δὲ τῶν Σαΐων Αρχίλοχος·
ἀσπίδα μὲν Σαΐων τὶς ἀνείλετο, τὴν παρὰ θάμνῳ

ἔντος ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων.

18. Λοιπὴ δ ̓ ἐστὶ τῶν ὑπὸ τῷ Ὀδυσσεῖ τεταγμένων νήσων ἡ Ζάκυνθος, μικρῷ πρὸς ἑσπέραν μᾶλλον τῆς Κεφαλληνίας

Cor.

τὸ ὄνομα hx.

-- σα

add. hi ὥστ ̓ ιωνικὴ x, cui postea additum est ή: inde ὥστ ̓ ἡ ἰωνικὴ ψ.
ἡ δ ̓ ἰωνικὴ Cor.; mihi simplicius visum δ' ante οὐκ addere. ἐπῴκι
στο Cor. πω] τόπῳ Bin 1. δ' om. Cor.
πρότερον a Tzsch.
Cor. 2. ὃ] ἣν Bkl ald. 3. τεβρίωνος D, sed μ sec. m. sup. add.
4. ἐξελθεῖν h. 5. ἐπλάσαντο k ald. 6. oi om. CDhil.
μαίους Epit. codd., exc. E, in quo legitur σάμους, quod inter versus
add. etiam in n: idem legisse videtur Eust., quem v. ad II. N, 12 Ρ·
917,
14, R.; cf. VIII, 346. 7. εὑρῆσαι Β (ex corr. ?) Cino εὑρέσθαι xy
11. εἴτε] οἵτε Bk (sed hic post. corr.).
14. ἀσπίδι codd. edd., at XII, 549, ubi idem versus affertur, omnes codd.
accusativum praebent. ἀνείλατο Β (sed a in e post mut.) gy ἀφεί-
λατο 8 ἀγείλετο ἱ ἀγάλλεται edd. inde a Xyl., quod exhibetur ab Ari-
stophane (v. Pax v. 1264 s. 1296) aliisque compluribus scriptoribus eos-
dem hos versus laudantibus (v. Bergk. Poëtae lyrici p. 468): sed infra
XII, 549, ubi reliqui codd. verbum om., ανείλετο itidem habet Εpit.
τὴν] ἣν edd. inde a Xyl.: τὴν infra quoque l. c. habent codd. θά
μνον nos. 15. κάλλιπεν Bk (hic post corr.) ald. 17. πρὸς ἑσπέ
ραν quia parum conveniunt cum vero insulae situ, variis coniecturis
tentata sunt: πρὸς ἕω proposuit Tyrwh., πρὸς Ἑσπερίδας scripsit Cor.,
infelicissime hic; Palmer. contra (v. Graec. antiq. IV, 24 p. 523) verba
ista sana recte iudicans και ante τῆς Πελοποννήσου delendum censet,

15

κεκλιμένη †καὶ τῆς Πελοποννήσου, συνάπτουσα δ ̓ αὐτῇ πλέον. C. 458 ἔστιν ὁ κύκλος τῆς Ζακύνθου σταδίων ἑκατὸν ἑξήκοντα· διέχει δὲ καὶ τῆς Κεφαλληνίας ὅσον ἑξήκοντα σταδίους, ὑλώδης μέν, εὔκαρπος δέ· καὶ ἡ πόλις ἀξιόλογος ὁμώνυμος. ἐντεῦθεν εἰς 5 Εσπερίδας τῆς Λιβύης στάδιοι τρισχίλιοι τριακόσιοι.

19. Καὶ ταύτης δὲ καὶ τῆς Κεφαλληνίας πρὸς ἕω τὰς Εχινάδας ἱδρῦσθαι νήσους συμβέβηκεν· ὧν τό τε Δουλίχιον Α. 703 ἐστι (καλοῦσι δὲ νῦν Δολίχαν) καὶ αἱ Ὀξεῖαι καλούμεναι, ἃς Θοὰς ὁ ποιητὴς εἶπε· καὶ ἡ μὲν Δολίχα κεῖται κατὰ Οἰνιάδας 10 καὶ τὴν ἐκβολὴν τοῦ Ἀχελώου, διέχουσα Αράξου, τῆς τῶν Ἠλείων ἄκρας, ἑκατόν, * καὶ* αἱ λοιπαὶ δ ̓ Εχινάδες (πλείους εἰσί, πᾶσαι λυπραὶ καὶ τραχεῖαι) καὶ πρὸ τῆς ἐκβολῆς τοῦ Αχελώου, πεντεκαίδεκα σταδίους ἀφεστῶσα ἡ ἀπωτάτω, ἡ δ ̓ ἐγγυτάτω πέντε, πελαγίζουσαι πρότερον· ἀλλ ̓ ἡ χους τὰς μὲν 15 ἐξηπείρωκεν αὐτῶν ἤδη, τὰς δὲ μέλλει, πολλὴ καταφερομένη· ἵπερ καὶ τὴν Παραχελωΐτιν καλουμένην χώραν, ἣν ὁ ποταμὸς

ut haec efficiatur sententia: paulo magis quam Cephallenia ad occi-
duas partes Peloponnesi inclinans: quae probantur Tzschuckio et Gros-
kurdio, mihi, quamquam non displicent, non ita satisfaciunt, ut amplecti
audeam. In brevius hunc locum contraxit Pleth. sic: ἐν τῷ Ἀδρίᾳ Ζά-
κυνθός τε καὶ Κεφαληνία καὶ Ἰθάκη κατὰ στίχον τε ἀλλήλων κειμέ
νων (1. κείμεναι) καὶ τῇ Πελοποννήσῳ ἀπὸ δυσμῶν ἐπικείμεναι.
1. συνάπτων δ ̓ αὐτὴν πλέον ἐστὶν ὁ codd., exc. gry, in quibus legun-
tur quae recepimus (scriptum tamen est αυτή): eadem fere scripserat
Tzsch., qui tamen αὐτὴν servavit; συνάπτουσα δ ̓ αὐτῇ. Πλείων κτλ.
Cor, ex parte secutus Tyrwhitur, qui proposuit τῇ Πελοποννήσῳ συν
άπτουσ ̓ αὐτήν. πλέων κτλ. 5. Infra XVII, 836 Strabo Berenicen,
quae non diversa est ab Hesperidibus, a Zacyntho distare tradit 3600
stadia, quem numerum verae distantiae melius respondere affirmat Gos-
sell. ad h. l.: proclivis autem est confusio notarum X et Τ. 11. σταδίους
ante ἑκατὸν add. Bno edd. στάδια, et ex corr. στάδιοι, κ.
Cor., proxima sic exhibens: Εχινάδες (πλείους δ ̓ εἰσί,
πραὶ καὶ τραχεῖαι) πρὸ τῆς ἐκβολῆς κτλ. 13. ἀπωτάτη Bl ald.
14. πελαγίζουσα hin (?) 0. 16. παραχελῶιν Bkl παραχελώην nosx πα-
ραχελώτιν D: v. ad IX, 434. ἐστὶ προσχοῦσα post χώραν add. x
Cor. quae ab interpolatore, ut complura alia in isto codice, ad fulcien-
dam structuram addita esse liquido patet; similiter Guar. habet qui
eliam Paracheloin

effecit.

καὶ om.

πᾶσαι λυ

ἐπικλύζει, περιμάχητον *δὲ* ἐποίει τὸ παλαιόν, τοὺς ὅρους συγ-
χέουσα ἀεὶ τοὺς ἀποδεικνυμένους τοῖς Ακαρνᾶσι καὶ τοῖς Αἰ-
τωλοῖς· ἐκρίνοντο γὰρ τοῖς ὅπλοις, οὐκ ἔχοντες διαιτητάς, ἐνί-
κων δ ̓ οἱ πλέον δυνάμενοι· ἀφ ̓ ἧς αἰτίας καὶ μῦθος ἐπλάσθη
τις, ὡς Ἡρακλέους καταπολεμήσαντος τὸν Ἀχελῷον καὶ ἐνεγ- 5
καμένου τῆς νίκης ἆθλον τὸν Δηιανείρας γάμον, τῆς Οἰνέως
θυγατρός, ἣν πεποίηκε Σοφοκλῆς τοιαῦτα λέγουσαν·

μνηστὴρ γὰρ ἦν μοι ποταμός, Αχελῷον λέγω,

ὃς μ ̓ ἐν τρισὶν μορφαῖσιν ἐξῄτει πατρός,
φοιτῶν ἐναργὴς ταῦρος, ἄλλοτ ̓ αἰόλος

δράκων ἑλικτός, ἄλλοτ ̓ ἀνδρείῳ κύτει

βούπρωρος.

10

προστιθέασι δ ̓ ἔνιοι καὶ τὸ τῆς Ἀμαλθείας τοῦτ ̓ εἶναι λέγον τες κέρας, ὁ ἀπέκλασεν ὁ Ἡρακλῆς τοῦ Ἀχελώου καὶ ἔδωκεν Οἰνεῖ τῶν γάμων ἕδνον· οἱ δ ̓, εἰκάζοντες ἐξ αὐτῶν ταληθές, 15 ταύρῳ μὲν ἐοικότα λέγεσθαι τὸν Ἀχελφόν φασι, καθάπερ καὶ τοὺς ἄλλους ποταμούς, ἀπό τε τῶν ἔχων καὶ τῶν κατὰ τὰ Α. 704 ῥεῖθρα καμπῶν, ἃς καλοῦσι κέρατα, δράκοντι δὲ διὰ τὸ μῆκος καὶ τὴν σκολιότητα, βούπρωρον δὲ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν, δι ̓ ἣν καὶ ταυρωπόν· τὸν Ἡρακλέα δέ, καὶ ἄλλως εὐεργετικὸν ὄντα καὶ τῷ Οἰνεῖ κηδεύσοντα, παραχώμασί τε καὶ διοχετείαις βιάσασθαι C. 459 τὸν ποταμὸν πλημμελῶς ῥέοντα καὶ πολλὴν τῆς Παραχελωίτιδος

λέγω om. Inox λόγῳ k.

-

συνέχουσα

9. μ' ἐν] με Inox.

1. δὲ om. Xyl., sed Cor. denuo in ordinem recepit. CDhil. 3. ὄχλοις Bk (sed hic post corr.) l. 7. λεγούσης ΒΙ. 8. μνηστὴς Β μνησθής k ex corr., primum fuerat μνησθεὶς. — ἀχελῶος codd. exc. C. τρισὶ codd. (sed u sec. m. add. in D) edd. μορφαῖς nox. τει 10. 11. τύπῳ Dh (sed κύτει in marg. add.) il ald.: idem codd. Sophoclis exhibent in Trachin. v. 12. 12. βούκρανος D (sed πρω sup. κρα pr. m. add.) η (βούπρωρος sup. add.) il ald.: idem codd. Sophoclis l. c. et Schol. praebent; Strabonem tamen alteram scripturam praetulisse sequentia docent. 13. ἀμαθίας Ο. 14. ὁ ante Ηρακλής om. Inox edd. 15. Οίνει] ἑνὶ kl(?) ald. 16. καθάπερ ἤχων om. l. 18. & x. δράκοντα D (ex corr. pr. m., primum scriptum fuerat δράκοντι) ilk (ex corr.) ald. 22. παραχελώτιδος codd., exc. k, in quo παραχελωνίτιδος. - φθείροντα post Παραχελωίτιδος add. Β (ex corr. sec. m.) mox edd. inde a Cas., quod interpolatoris additamentum

-

5

ἀναψύξαι, χαριζόμενον τῷ Οἰνεῖ· καὶ τοῦτ ̓ εἶναι τὸ τῆς Ἀμαλθείας κέρας. τῶν μὲν οὖν Εχινάδων καὶ τῶν Ὀξειῶν κατὰ τὰ Τρωικὰ Μέγητα ἄρχειν φησὶν Ὅμηρος,

ὃν τίκτε Διὶ φίλος ἱππότα Φυλεύς,

ὅς ποτε Δουλίχιόνδ ̓ ἀπενάσσατο, πατρὶ χολωθείς. πατὴρ δ ̓ ἦν Αὐγέας, ὁ τῆς Ἠλείας καὶ τῶν Ἐπειῶν ἄρχων· ὥστ ̓ Ἐπειοὶ τὰς νήσους ταύτας εἶχον οἱ συνεξάραντες εἰς τὸ Δουλίχιον τῷ Φυλεῖ.

20. Αἱ δὲ τῶν Ταφίων νῆσοι, πρότερον δὲ Τηλεβοῶν, ὧν 10 ἦν καὶ ἡ Τάφος, νῦν δὲ Ταφιοῦς καλουμένη, χωρὶς ἦσαν τού των, οὐ τοῖς διαστήμασιν (ἐγγὺς γὰρ κεῖνται), ἀλλὰ ὑφ ̓ ἑτέροις ἡγεμόσι ταττόμεναι, Ταφίοις καὶ Τηλεβόαις· πρότερον μὲν οὖν Αμφιτρύων, ἐπιστρατεύσας αὐτοῖς μετὰ Κεφάλου τοῦ Δηιονέως ἐξ Ἀθηνῶν φυγάδος, ἐκείνῳ τὴν ἀρχὴν παρέδωκεν αὐτ 15 τῶν· ὁ δὲ ποιητὴς ὑπὸ Μέντη τετάχθαι φησί, λῃστὰς καλῶν αὐτούς, καθάπερ καὶ τοὺς Τηλεβόας ἅπαντάς φασι. τὰ μὲν περὶ τὰς νήσους τὰς πρὸ τῆς Ἀκαρνανίας ταῦτα.

21. Μεταξὺ δὲ Λευκάδος καὶ τοῦ Ἀμβρακικού κόλπου λιμνοθάλαττά ἐστι, Μυρτούντιον λεγομένη. ἀπὸ δὲ Λευκάδος ἑξῆς 20 Πάλαιρος καὶ Αλυζία τῆς Ἀκαρνανίας εἰσὶ πόλεις, ὧν ἡ Ἀλυ- Α. 705

esse facile apparet.

brunii.

4.

9. τηλεβόων

1. ανάψυξιν codd. edd.: correxi ex coni. Villeχαριζόμενος Bik (hic postea corr.). — ἀμαλθίας C. φιλεύς k ald. 5. δουλίχιον Χ. – ἀπεμάσσετο Cls. χ. Di (in hoc primum τηλεβύων): articulum praemittit k. 10. ταφιοὺς BDhkr (cf. ad p. 456) Ταφιούσσα scripsit Xyl., quamquam supra Ταφιους reliquerat, utroque loco recepit Grosk.; Hermolaus Barbarus (ad Plin. Η. Ν. 1V, 19 s. 12.) contra Ταφιὰς scribendum censuit, ut legitur ap. Plin. 1. c. et Steph. s. v. Τάφος: et insolentior omnino illa forma est in nominibus insularum. 11. διαιτήμασιν BDEklnox, Xyl. 13. αὐτοὺς BCD (in hoc οἷς sup. add., fortasse sec. m.) klno ἐπ ̓ αὐτοὺς 84. δήΐονος CDhinsa Bo (sed ultimi duo δημονέος ex corr. r.) Sŋjiwvos k: alteram formam servarunt E et Eust. ad Od. A, 105 p. 1396, 13 R.: cf. p. 456. 15. φησί codd., exc. Ε(?): Gas. corr., quia nusquam Teleboas commemoravit Homerus. 18. ἀμβρακίου Ε. 20. εἰσὶ] ἐστὶ codd., exc. nor, qui om. hoc verbum; inde om. etiam Tzsch. Cor.: correxi ex sent. Palmerii (v. Graecia ant. III, 11 p. 414.) – πόλις codd., exc. x, unde πόλεις rec. Tzsch.: idem voluerat Palmer. 1. c. Pluralem requirunt sequentia.

corr.