οὕτω φῇ· ἐν γὰρ τῇ νήσῳ, οὐκ ἐν τῇ πόλει τὸ ὄρος. ὅταν δὲ ἡμεῖς ἐξ Ἰθάκης ὑπὸ Νηίου εἰλήλουθμεν, ἄδηλον, εἴτε τὸ αὐτὸ τῷ Νηρίτῳ λέγει τὸ Νήιον, εἴτε ἕτερον, ἢ ὄρος ἢ χωρίον. * ὁ μέντοι ἀντὶ Νηρίτου γράφων Νήρικον, ἢ 5 Α. 697 ἀνάπαλιν, παραπαίει τελέως· τὸ μὲν γὰρ εἰνοσίφυλλον καλεῖ ὁ ποιητής, τὸ δ ̓ ἐυκτίμενον πτολίεθρον, καὶ τὸ μὲν ἐν Ἰθάκῃ, τὸ δ ̓ ἀκτὴν ἠπείροιο.* 12. Καὶ τοῦτο δὲ δοκεῖ ὑπεναντιότητά τινα δηλοῦν· αὐτὴ δὲ χθαμαλὴ πανυπερτάτη εἶν ἁλὶ κεῖται· χθαμαλὴ μὲν γὰρ ἡ ταπεινὴ καὶ χαμηλή, πανυπερτάτη δὲ ἡ ὑψηλή, οἵαν διὰ πλειόνων σημαίνει, Κραναὴν καλῶν· καὶ τὴν ὁδὸν τὴν ἐκ τοῦ λιμένος καὶ χῶρον ἀν ̓ ὑλήεντα τρηχεῖαν ἀταρπόν οὐ γάρ τις νήσων εὐδείελος, οὐδ ̓ εὐλείμων, αἱ θ ̓ ἁλὶ κεκλίαται· Ἰθάκη δέ τε καὶ περὶ πασέων. ἔχει μὲν οὖν ἀπεμφάσεις τοιαύτας ἡ φράσις, ἐξηγοῦνται δὲ οὐ 1. δῆλον ante ἐν γὰρ add. Cor. aptissime: atque excidisse hic aliquid Cas. iam δὲ rec. Cor. γὰρ om. nor. senserat. δὲ] τε codd., exc. o, unde 3. ὑπονηίου codd., exc. Dh. 4. δῆλον codd., sed in Β ex corr. οὐ ἄδηλον, et in x οὐ praemittitur illi voci: Xyl. corr. τὸν αὐτὸν C. δ ̓ ἕτερον BCklnox ald. 5. Verba ὁ μέντοι — ἠπείροιο Strabonis non esse censeo. Primum enim parum concinna sunt per se; tum incommode interrumpunt exemplorum, quae hic persequitur auctor, connexum; denique repugnant optimorum codicum scripturae in locis supra allatis (v. ad p. 452) Strabonisque verbis, quae paulo ante leguntur, ὅτι μὲν τὸ Νήριτον ὄρος λέγει, τῷ ἐπιθέτῳ δηλοῖ, quae certe non scripsisset, si Νήρικον urbem nominatam fuisse iudicasset. no. πρὸς ζόφον post κεῖται addendum censet Grosk. 10. δὲ om. 11. χαμαλή Cas. Tzsch. 14. ἄτραπον ηχ ἀνατραπόν ο. 17. νῆσον C νῆσος c. δέ τε] δ ̓ ἔτι πέρι κ. 10 15 κακῶς· οὔτε γὰρ χθαμαλὴν δέχονται ταπεινὴν ἐνταῦθα, ἀλλὰ πρόσχωρον τῇ ἠπείρῳ, ἐγγυτάτω οὖσαν αὐτῆς· οὔτε πανυπερτάτην ὑψηλοτάτην, ἀλλὰ πανυπερτάτην πρὸς ζόφον, οἷον ὑπὲρ πάσας ἐσχάτην τετραμμένην πρὸς ἄρατον· τοῦτο γὰρ βούλεται 5 λέγειν τὸ πρὸς ζόφον, τὸ δ ̓ ἐναντίον πρὸς νότον αἱ δέ τ' ἄνευθε πρὸς ἠῶ τ' ἠέλιόν τε τὸ γὰρ ἄνευθε πόρρω και χωρίς ἐστιν, ὡς τῶν μὲν ἄλλων - πρὸς νότον κεκλιμένων καὶ ἀπωτέρω τῆς ἠπείρου, τῆς δ ̓ Ἰθάκης ἐγγύθεν καὶ πρὸς ἄρκτον. ὅτι δ ̓ οὕτω λέγει τὸ νότιον μέρος, 10 καὶ ἐν τοῖσδε φανερόν· 15 εἴτ ̓ ἐπὶ δέξι ̓ ἴωσι, πρὸς ἐῶ τ' ἠέλιόν τε, εἴτ ̓ ἐπ' ἀριστερὰ τοίγε, ποτὶ ζόφον ἠερόεντα· καὶ ἔτι μᾶλλον ἐν τοῖσδε· ὦ φίλοι, οὐ γάρ τ ̓ ἴδμεν, ὅπη ζόφος, οὐδ ̓ ὅπη ἠώς, οὐδ ̓ ὅπη ἀννεῖται· C. 455 ἔστι μὲν γὰρ δέξασθαι τὰ τέτταρα κλίματα, τὴν ἠῶ δεχομέ- Α. 698 νους τὸ νότιον μέρος, ἔχει τέ τινα τοῦτ ̓ ἔμφασιν, ἀλλὰ βέλ τιον τὸ κατὰ τὴν πάροδον τοῦ ἡλίου νοεῖν ἀντιτιθέμενον τῷ 20 αρκτικῷ μέρει· ἐξάλλαξιν γάρ τινα τῶν οὐρανίων πολλὴν βούλεται σημαίνειν ὁ λόγος, οὐχὶ ψιλὴν ἐπίκρυψιν τῶν κλιμάτων. δεῖ γὰρ κατὰ πάντα συννεφῆ καιρόν, ἄν θ ̓ ἡμέρας, ἄν τε νύκτωρ συμβῇ, παρακολουθεῖν· τὰ δ ̓ οὐράνια ἐξαλλάττει ἐπὶ πλέον τῷ πρὸς μεσημβρίαν μᾶλλον ἢ ἧττον παραχωρεῖν ἡμᾶς 25 ἢ εἰς τοὐναντίον. τοῦτο δὲ οὐ δύσεως καὶ ἀνατολῆς ἐγκαλύψεις ποιεῖ καὶ γὰρ αἰθρίας οὔσης συμβαίνει), ἀλλὰ μεσημ 3. ὑψηλότητα κ. 4. πρὸς ἐσχάτην BCklno ald. ὡς ἐσχάτην κ ἐσχάτην om. D (sed in hoc verba οἷον ζόφον, quae in contextu omissa fuerant, in marg. postea addita sunt praefixo verbo κείμενον) hi: ἐσχάτην nulla particula adiecta, quod scripsit Xyl, exhibet E. τετραμμένην ἄνευθε om. l. 6. τε om. BCDiklnox. 7. το] τότε Β (ex corr.) CDEhikl. μὲν om. Ε. 9. και om. codd., exc. E, edd. 14. τι ἴδμεν BCDi τοι ἴδμεν kx ἀνεῖται codd. rell. 18. τε] δέ codd. edd. 19. ἀντιθέμενον Bm ald. ἀποθέμενον k. αφῆ BCDhikl συναφῆς nox, ταλείψεις κ ἐγκαταλήψεις h ald. Strabo. II. ald. 16. ἀνεῖται Dhi Tzsch. corr. ex coni. Cas. 26. οὐ post οὔσης add. i. βρίας καὶ ἄρκτου. μάλιστα γὰρ ἀρκτικός ἐστιν ὁ πόλος· τού- 13. Τὴν δὲ Κεφαλληνίαν, τετράπολιν οὖσαν, οὔτ ̓ αὐτὴν εἴρηκε τῷ νῦν ὀνόματι, οὔτε τῶν πόλεων οὐδεμίαν, πλὴν μιᾶς, εἴτε Σάμης εἴτε Σάμου, ἣ νῦν μὲν οὐκέτ ̓ ἐστίν, ἴχνη δ ̓ αὐτῆς 10 δείκνυται κατὰ μέσον τὸν πρὸς Ἰθάκῃ πορθμόν· οἱ δ ̓ ἀπ' αὐ τῆς Σαμαῖοι καλοῦνται· αἱ δ ̓ ἄλλαι καὶ νῦν εἰσιν ἔτι, μικραὶ Α. 699 πόλεις τινές, [Παλεῖς], Πρώνησος καὶ Κράνιοι. ἐφ' ἡμῶν δὲ καὶ ἄλλην προσέκτισε Γάιος Αντώνιος, ὁ θεῖος Μάρκου Αν τωνίου, ἡνίκα φυγὰς γενόμενος μετὰ τὴν ὑπατείαν, ἣν συνῆρξε 15 Κικέρωνι τῷ ῥήτορι, ἐν τῇ Κεφαλληνίᾳ διέτριψε καὶ τὴν ὅλην νῆσον ὑπήκοον ἔσχεν, ὡς ἴδιον κτῆμα· οὐκ ἔφθη μέντοι συνοικίσας, ἀλλὰ καθόδου τυχών, πρὸς ἄλλοις μείζοσιν ὢν κατέλυσε τὸν βίον. 14. Οὐκ ώκνησαν δέ τινες τὴν Κεφαλληνίαν τὴν αὐτὴν 20 C. 456 τῷ Δουλιχίῳ φάναι, οἱ δὲ τῇ Τάφῳ, καὶ Ταφίους τοὺς Κε φαλληνίους, τοὺς δ ̓ αὐτοὺς καὶ Τηλεβόας, καὶ τὸν Ἀμφιτρύ ωνα δεῦρο στρατεῦσαι μετὰ Κεφάλου τοῦ Δηιονέως, ἐξ Ἀθη 7. ὀγδοή 2. καὶ γινομένου om. 1. κορυφῆς κ. 3. γῆν no. 5. οὐδ ̓ εἰ ἀρχήν ἐστιν Cor. ex coni. Tyrwh. paulo audacius; οὐδ ̓ ὅπου ἀρχή coni. Tzsch. Grosk., quod tamen ne ipsum quidem satisfacit. κοντα a Strabone scriptum non fuisse Grosk. suspicatur haud iniuria : in Dionysii (Pseudodicaearchi) Descr. Graec. v. 51 legitur Ἰθάκη σταδίων ὀγδοήκοντα, στενή, unde tamen frustra Grosk. explicare studet Strabonis errorem ; XXV. M. P. Ithacae circuitum esse tradit Plin. H. N. IV, 12 9. οὐδὲ μιας C. 10. εἴτε Σάμης om. m. Ιθάκην Ι. s. 19. ται η. 11. δείκνυ 13. πόλεις] Παλεῖς Cor. parum apte: addidi hoc nomen ex coni. Cas. et Τzsch. 14. ἀντωνίνος BCDhk (ex corr.) no. ald. ἀντωνίνου no. 15. ὑπατείαν om. C. ήρξε k (ex corr.) 17. συνοικίσαι no (συνοικήσαι ex iisdern enotavit Scrimg) 8 συνοικήσας Β, idemque fuerat in D, sed η pr. m. mut. in c. 18. κατ έλιπε k ex corr. 21. φᾶναι codd., Tzsch. corr. — κεφαλλήνους k. νῶν φυγάδος, παραληφθέντος, κατασχόντα δὲ τὴν νῆσον παραδοῦναι τῷ Κεφάλῳ, καὶ ταύτην μὲν ἐπώνυμον ἐκείνου γενέσθαι, τὰς δὲ πόλεις τῶν παίδων αὐτοῦ. ταῦτα δ ̓ οὐχ Ὁμηρικά· οἱ μὲν γὰρ Κεφαλλῆνες ὑπὸ Ὀδυσσεῖ καὶ Λαέρτῃ, ἡ δὲ 5 Τάφος ὑπὸ τῷ Μέντῃ· Μέντης Αγχιάλοιο δαΐφρονος εὔχομαι εἶναι υἱός, ἀτὰρ Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω. καλεῖται δὲ νῦν Ταφιοῦς ἡ Τάφος. οὐδ ̓ Ἑλλάνικος Ομηρικός, Δουλίχιον τὴν Κεφαλληνίαν λέγων. τὸ μὲν γὰρ ὑπὸ Μέγητι 10 εἴρηται καὶ αἱ λοιπαὶ Ἐχινάδες, οἵ τε ἐνοικοῦντες Επειοὶ *τε* ἐξ Ηλιδος ἀφιγμένοι· διόπερ καὶ τὸν Ὦτον τὸν Κυλλήνιον Φυλείδεω ἕταρον μεγαθύμων ἀρχὸν Ἐπειῶν καλεῖ· αὐτὰρ Οδυσσεὺς ἦγε Κεφαλλήνας μεγαθύμους. 15 οὔτ ̓ οὖν Δουλίχιον ἡ Κεφαλληνία καθ ̓ Ὅμηρον, οὔτε τῆς Κεφαλληνίας τὸ Δουλίχιον, ὡς Ἄνδρων φησί· τὸ μὲν γὰρ Επειοὶ κατεῖχον, τὴν δὲ Κεφαλληνίαν ὅλην Κεφαλλῆνες, καὶ [οἱ μὲν] ὑπὸ Ὀδυσσεῖ, οἱ δ ̓ ὑπὸ Μέγητι. οὐδὲ Παλεῖς Δουλίχιον ὑφ ̓ Α. 700 Ὁμήρου λέγονται, ὡς γράφει Φερεκύδης, μάλιστα δ ̓ ἐναντι20 οὗται Ὁμήρῳ ὁ τὴν Κεφαλληνίαν τὴν αὐτὴν τῷ Δουλιχίῳ λέγων, εἴπερ τῶν μνηστήρων ἐκ μὲν Δουλιχίοιο δύω καὶ πεντή 8. ταφοὺς Dh. 10. αἱ ante Εχινάδες add. Bhik (in hoc post expunctum est) 7 ald. αἰχινάδες 8. τε post Επειοί om. nox Cor. 12. φιλιέως CDhi(?)ksx φυλλιέως Bl ald. φαλιέως το φυλέως Xyl.: Cor. corr., uti Cas. aliique censuerant, ex Il. O, 519 et Epitome, in qua legitur φυλίδεω: nec minus vere eadem addere videtur in proxime praecedentibus μετὰ Φυλέως, quamquam paulo liberius exhibet ἐξ Ἤλιδος ἐλθόντες μετὰ Φυλέως. ἑταῖρον Χyl. 13. καὶ post καλεῖ add. Cor. 16. φησί] καλεῖ kl (?) ald. τὸ] τὴν codd., Tzsch. corr. 17. οἱ μὲν om. codd., exc. k: Cas. restituit primum quidem, ut ait, ex coniectura, deinde autem ex auctoritate veteris codicis: nempe Scrimger. in margine interiore exemplaris sui add. οἱ μὲν, sed haec non ex codice sumpta sunt. 18. οὐδὲ] οἱ δὲ codd. ald. οὐδ ̓ οἱ Παλεῖς Cor. Simplicius est quod reposui auctore Grosk. Ceterum h. 1. in marg. n addita sunt haec: περὶ δὲ τῆς Παλέων πόλεως εἰς Ἀθήνας τόδε ἐπίγραμμα εὗρον, quibus subiicitur titulus, qui in Boeckhii C. I. est no. 340. παλλεῖς h. 19. λέγεται k (sed post corr.) & ald. 21. δολιχίω C. - δύο κοντα ἦσαν, ἐκ δὲ Σάμης πίσυρές τε καὶ εἴκοσι. οὐ γὰρ τοῦτ ̓ ἂν εἴη λέγων, ἐξ ὅλης μὲν τόσους, ἐκ δὲ μιᾶς τῶν τεττάρων παρὰ δύο τοὺς ἡμίσεις; εἰ δ ̓ ἄρα τοῦτο δώσει τις, ἐρησόμεθα, τίς ἂν εἴη ἡ Σάμη, ὅταν οὕτω φῇ· Δουλίχιόν τε Σάμην τ ̓ ἤδ ̓ ὑλήεντα Ζάκυνθον. 5 15. Κεῖται δ ̓ ἡ Κεφαλληνία κατὰ Ἀκαρνανίαν, διέχουσα τοῦ Λευκάτα περὶ πεντήκοντα (οἱ δὲ τετταράκοντά φασι) στα δίους, τοῦ δὲ Χελωνάτα περὶ ὀγδοήκοντα. αὐτὴ δ ̓ ἐστὶν ὡς τριακοσίων τὴν περίμετρον, μακρὰ δ ̓ ἀνήκουσα πρὸς Εὗρον, ὀρεινή· μέγιστον δ ̓ ὄρος ἐν αὐτῇ [4ἶνος], ἐν ᾧ τὸ Διὸς Αἰ- 10 νησίου ἱερόν· καθ ̓ ὃ δὲ στενωτάτη ἐστὶν ἡ νῆσος, ταπεινὸν ἰσθμὸν ποιεῖ, ὥσθ' ὑπερκλύζεσθαι πολλάκις ἐκ θαλάττης εἰς θάλατταν· πλησίον δ ̓ εἰσὶ τῶν στενῶν ἐν κόλπῳ Κράνιοί τε καὶ Παλεῖς. 16. Μεταξὺ δὲ τῆς Ἰθάκης καὶ τῆς Κεφαλληνίας ἡ Ἀστε- 15 ρία νησίον· Αστερὶς δ ̓ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λέγεται· ἣν ὁ μὲν Σκήψιος μὴ μένειν τοιαύτην, οἵαν φησὶν ὁ ποιητής ἀμφίδυμοι), (λιμένες δ ̓ ἔνι ναύλοχοι αὐτῇ C. 457 ὁ δὲ Ἀπολλόδωρος μένειν καὶ νῦν, καὶ πολίχνιον λέγει ἐν αὐτῇ 20 Α. 701 Αλαλκομενάς, τὸ ἐπ' αὐτῷ τῷ ἰσθμῷ κείμενον. 1. τέσσαρες noxy. 3. παρ' codd.: Tzsch. mut. ex Od. P, 247. |