Page images
PDF
EPUB

A. 690

14. Εἰσὶ δὲ νῦν Εὐβοῖται ποταμοὶ Κηρεὺς καὶ Νηλεύς, ὧν ἀφ ̓ οὗ μὲν πίνοντα τὰ πρόβατα λευκὰ γίνεται, ἀφ ̓ οὗ δὲ μέλανα· καὶ περὶ τὸν Κρᾶθιν δὲ εἴρηται τοιοῦτόν τι συμβαῖνον.

15. Τῶν δ ̓ ἐκ Τροίας ἐπανιόντων Εὐβοέων τινὲς εἰς Ἰλ- 5 λυριοὺς ἐκπεσόντες, † Αβαντες οἴκαδε διὰ τῆς Μακεδονίας περὶ Ἔδεσσαν ἔμειναν, συμπολεμήσαντες τοῖς ὑποδεξαμένοις, καὶ ἔκτισαν πόλιν Εὔβοιαν· ἦν δὲ καὶ ἐν Σικελίᾳ Εὔβοια, Χαλ κιδέων τῶν ἐκεῖ κτίσμα, ἣν Γέλων ἐξανέστησε, καὶ ἐγένετο φρούριον Συρακουσίων· καὶ ἐν Κερκύρᾳ δὲ καὶ ἐν Λήμνῳ τό- 10 πος ἦν Εὔβοια καὶ ἐν τῇ Ἀργείᾳ λόφος τις.

16. Ἐπεὶ δὲ τοῖς Θετταλοῖς καὶ Οἰταίοις * τὰ* πρὸς ἑστ πέραν Αἰτωλοὶ καὶ Ἀκαρνᾶνές εἰσι καὶ Ἀθαμᾶνες, εἰ χρὴ

B,

1. εὐκοῖται 1. κιρεὺς Β(?)(?)α(?) Eust. ad Il. Β, 536 p. 279, 4 R. unde rec. Xyl., quem sequitur etiam Cor., quamquam Tzschuckius optimorum codd. scripturam restituerat, Plinii auctoritate commendatam, a quo Ceron appellatur (v. H. N. XXXI, 9 s. 2), adsentiente Antigono Garystio (v. Hist. mirab. c. 84): Κέρβης nominatur ap. Arist. mirab. ausc. c. 170 Bekk. νιλεὺς BCkl(?)x ald. Νηλεύς, quod Xyl. et Palmer. (v. Exerc. etc. p. 326) recipiendum iam censuerant et Tzsch. recepit, praeter reliquos codd. habet Εust. 1. c., Aristoteles et Antigonus ll. cc., Favorinus in lexico. 2. ἀφ ̓ οὗ τὰ μὲν BCklnox ald. ἀφ ̓ οὗ μὲν πίνοντα (et τὰ alio atramento sup. μὲν add.) D μὲν τὰ praeter hi exhibet Εust. 1. c. Cor. γίνονται κ. 3. συμβαίνειν Bk ald. 6. Aßavτες] μεταβαίνοντες Cor. Iam Xyl. corruptum recte iudicans hunc locum coniecerat άναβάντες, quod recipiendum censet Grosk. praemisso καὶ, minime necessario illo: equidem malim αποβάντες. Verbo enim opus est ad orationis nexum fulciendum: neque apta videtur h. 1. Abantum mentio, quamquam Abantes s. Amantes appellatos fuisse hos Euboeac Macedonicae incolas complures tradunt, maxime Steph. s. v. Εἴβοια (coll. Αβαντίς et Αμαντία) Tzetz. ad Lycophr. Cassandr. v. 1443. Etymol. M. s. v. Ἄμαντες p. 77, 5. 7. Supra Ἔδεσσαν signum pictum, eodemque repetito ἡ νῦν βοηνα (h. e. Vodhena, uti hodieque appellatur illud oppidum) sec. m. add. in marg. D. — συμπολεμήσοντας Cor. 10. κορκύρα CDhik (ex corr.) l. 12. Θετταλικοῖς codd., exc. no, in quibus est θετταλοῖς, receptum a Corae. ἰταίοις ι Ιστιαίοις no ald. τὰ tollendum aut ἔχουσι pro εἰσι scribendum censet Cor.; atque incommodus sane est articulus. 13. καὶ Αθαμάνες asteriscis inclusit Cor.: at cf. p. 429; omissis vero his proxima

Οιταίοις]

5

καὶ τούτους Ἕλληνας εἰπεῖν, λοιπὸν ἐξηγήσασθαι περὶ τούτων, ἵν ̓ ἔχωμεν τὴν περίοδον ἅπασαν τὴν τῆς Ἑλλάδος· προσθεῖναι δὲ καὶ τὰς νήσους τὰς προσχώρους μάλιστα τῇ Ἑλλάδι καὶ οἰκουμένας ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων, ὅσας μὴ περιωδεύκαμεν.

CAPUT II.

1. Αἰτωλοὶ μὲν τοίνυν καὶ Ἀκαρνᾶνες ὁμοροῦσιν ἀλλή λοις, μέσον ἔχοντες τὸν Ἀχελφον ποταμόν, ῥέοντα ἀπὸ τῶν ἄρκτων καὶ τῆς Πίνδου πρὸς νότον διά τε Αγραίων, Αἰτω λικοῦ ἔθνους, καὶ Ἀμφιλόχων Ακαρνᾶνες μὲν τὸ πρὸς ἑσπέ- C. 450 10 ραν μέρος ἔχοντες τοῦ ποταμοῦ μέχρι τοῦ Αμβρακικού κόλπου τοῦ κατὰ Ἀμφιλόχους καὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Ακτίου Απόλ λωνος, Αἰτωλοὶ δὲ τὸ πρὸς ἕω μέχρι τῶν Ὀζολῶν Λοκρῶν καὶ τοῦ Παρνασσοῦ καὶ τῶν Οἰταίων. ὑπέρκεινται δ ̓ ἐν τῇ μεσογαίᾳ καὶ τοῖς προσβορείοις μέρεσι τῶν μὲν Ακαρνάνων 15 Αμφίλοχοι, τούτων δὲ Δόλοπες καὶ ἡ Πίνδος, τῶν δ ̓ Αἰτωλῶν Περραιβοί τε καὶ Ἀθαμᾶνες καὶ Αἰνιάνων τι μέρος τῶν τὴν Οἴτην ἐχόντων· τὸ δὲ νότιον πλευρόν, τό τε Ακαρνανι κὸν ὁμοίως καὶ τὸ Αἰτωλικόν, κλύζεται τῇ ποιούσῃ θαλάττη τὸν Κορινθιακὸν κόλπον, εἰς ὃν καὶ ὁ Ἀχελῷος ποταμὸς ἐξίη20 σιν, ὁρίζων τὴν τῶν Αἰτωλῶν παραλίαν καὶ τὴν Ακαρνανι κήν· ἐκαλεῖτο δὲ Θόας ὁ Ἀχελῷος πρότερον. ἔστι δὲ καὶ ὁ παρὰ Δύμην ὁμώνυμος τούτῳ, καθάπερ εἴρηται, καὶ ὁ περὶ Λαμίαν. εἴρηται δὲ καί, ὅτι ἀρχὴν τοῦ Κορινθιακού κόλπου τὸ στόμα τοῦδε τοῦ ποταμοῦ φασι.

25 2. Πόλεις δ ̓ εἰσὶν ἐν μὲν τοῖς Ἀκαρνᾶσιν Ανακτόριόν τε Α. 691 ἐπὶ χερρονήσου ἱδρυμένον Ακτίου πλησίον, ἐμπόριον τῆς νῦν ἐκτισμένης ἐφ' ἡμῶν Νικοπόλεως, καὶ Στράτος, ἀνάπλουν

[ocr errors]

τοίνυν] οὖν κ.

non haberent, quo referrentur: Aetolos enim et Acarnanes ubique Grae-
cis annumerat Strabo. 1. λοιπόν ἐστι χ. 3. δὲ] τε Β(?) ex corr. no.
4. περιοδεύσαμεν χ. 6. και ante Αιτωλοὶ add. C.
8. ἀγραιῶν Dh ἀγρέων Ε.
ald. μèv vò praebent BE.
παρνασοῦ BCElnor edd.
νιανῶν Epit.

9. μὲν τὸ] μέντοι CDghlnory τὸ om. k
11. καὶ Απόλλωνος om. lm. 13.
16. αἰνειάνων Eno ald. ἐνιάνων BCs α

23. ὅτι καὶ Dik (ex corr.) καὶ om. h. τούτου Ε. 25. ἀκαρνάσιν D. 26. ἐμπορεῖον Bk edd.

24. τοῦδε]
27. ἀφ'

٠٩

ἔχουσα τῷ Ἀχελῴῳ πλειόνων ἢ διακοσίων σταδίων, κα † Οἰναία δέ, καὶ αὐτὴ ἐπὶ τῷ ποταμῷ, ἡ μὲν παλαιὰ οὐ καὶ τοικουμένη, ἴσον ἀπέχουσα τῆς τε θαλάττης καὶ τοῦ Στράτου, ἡ δὲ νῦν ὅσον ἑβδομήκοντα σταδίους ὑπὲρ τῆς ἐκβολῆς διέχουσα· καὶ ἄλλαι δ ̓ εἰσί, Παλαιρός τε καὶ Αλυζία καὶ Λευ- 5 κὰς καὶ Ἄργος τὸ Ἀμφιλοχικὸν καὶ Ἀμβρακία, ὧν αἱ πλεῖσται περιοικίδες γεγόνασιν ἢ καὶ πᾶσαι τῆς Νικοπόλεως· κεῖται δ ̓ ὁ Στράτος κατὰ μέσην τὴν ἐξ Ἀλυζίας ὁδὸν εἰς Ἀνακτόριον.

3

3. Αἰτωλῶν δ ̓ εἰσὶ Καλυδών τε καὶ Πλευρών, νῦν μὲν 10 τεταπεινωμέναι, τὸ δὲ παλαιὸν πρόσχημα τῆς Ἑλλάδος ἦν ταῦτα τὰ κτίσματα. καὶ δὴ καὶ διηρῆσθαι συνέβαινε δίχα τὴν

nμõv k (ex corr.) msx: idem scriptum fuisse videtur in D, sed a erasum est, nec alia litera pro eo restituta. 1. καὶ ἡ ἠναία Bk καὶ ἡ αἰνεία (?)ald. καὶ ἡ Αἰνία Tzsch. Cor.: a nemine tamen in his partibus commemoratur urbs Aenia. Neque vero codicum scriptura sana est putanda: nec nomen Oenia, quod geographi recentiores inde elicuerunt, Oeniadas intelligentes (v. Leake North. Gr. III, 356. Kiepert. in tabb. geogr. etc.), antiquorum scriptorum auctoritate nititur. Scriptum fuit, ni fallor, καὶ Οἰνειάδαι, καὶ αὐτὴ κτλ., quo ipsi ducunt codd.: simul sublato de melius fluit oratio; nec est, quod offendaris pronomine αὐτὴ ad Οἰνειάδαι relato: cf. ad p. 445. inter versus add. diverso atramento. τοῦ] τῆς nory, unde rec. Tzsch. Cor.: feminino genere effert hoc nomen Paus. VI, 2, 1, atque ita usurpari docet Schol. ad Thuc. II, 80; utrumque genus ei tribuit Steph. S. V. ac masculino ponit Polyb. V, 14. Hic et paulo post femininum temere illatum est in codd. istos propter xovoa in proxime praeceden

3. τε om. k ald. In D

[ocr errors]

tibus. 5. ἀλυζίαι CDghinoxy αλυζία servant BEkl Pleth.: ἀλύται, quod ex scriptis affert Cas., errore videtur natum esse. 6. ἀμυρακια glxy. 8. ὁ] ἡ nox Tzsch. Cor. Ceterum verba κεῖται Ανακτό βιον, quae repugnant et iis, quae de horum locorum situ aliunde scimus, et iis quae Strabo ipse de singulis rectissime tradit (v. de Strato paulo ante, de Alyzia p. 459, de Anactorio p. 451), Penzel, in nott. ad interpretationem suam à librario adiecta autumat parum probabiliter. Neque tamen ulla in medium prolata est loci desperatissimi medicina, ita ut acquiescendum videatur in Tzschuckii sententia, per errorem fortasse a Strabone ipso Stratum praepostero ordine positum esse pro Alyzia. — ανακτώριον hi 10. εἰσὶν hi. 12. διηρεῖσθαι Β.

Αἰτωλίαν, καὶ τὴν μὲν ἀρχαίαν λέγεσθαι, τὴν δ ̓ ἐπίκτητον· ἀρχαίαν μὲν τὴν ἀπὸ τοῦ Ἀχελώου μέχρι Καλυδώνος παραλίαν, ἐπὶ πολὺ καὶ τῆς μεσογαίας ἀνήκουσαν, εὐκάρπου τε καὶ πεδιάδος, ᾗ ἐστὶ καὶ Στράτος καὶ τὸ Τριχώνιον, ἀρίστην ἔχον 5 γῆν· ἐπίκτητον δὲ τὴν τοῖς Λοκροῖς συνάπτουσαν, ὡς ἐπὶ Ναύπακτόν τε καὶ Εὐπάλιον, τραχυτέραν τε οὖσαν καὶ λυπροτέραν μέχρι τῆς Οἰταίας καὶ τῆς Αθαμάνων καὶ τῶν ἐφεξῆς Α. 692 ἐπὶ τὴν ἄρκτον ἤδη περιισταμένων ὀρῶν τε καὶ ἐθνῶν.

4. Ἔχει δὲ καὶ ἡ Αἰτωλία ὄρος μέγιστον μὲν τὸν Κόρακα, 10 συνάπτοντα τῇ Οἴτῃ, τῶν δ ̓ ἄλλων ἐν μέσῳ μὲν μᾶλλον τὸν Αράκυνθον, περὶ ὃν τὴν νεωτέραν Πλευρώνα συνῴκισαν ἀφ- C. 451 έντες τὴν παλαιάν, ἐγγὺς κειμένην Καλυδώνος, οἱ οἰκήτορες, εὔκαρπον οὖσαν καὶ πεδιάδα, πορθοῦντος τὴν χώραν Δημητρίου τοῦ ἐπικληθέντος Αἰτωλικοῦ· ὑπὲρ δὲ τῆς Μολυκρείας 15 Ταφιασσὸν καὶ Χαλκίδα, ὄρη ἱκανῶς ὑψηλά, ἐφ ̓ οἷς πολίχνια ἵδρυτο Μακυνία τε καὶ Χαλκίς, ὁμώνυμος τῷ ὄρει, ἣν καὶ Ὑποχαλκίδα καλοῦσι· Κούριον δὲ πλησίον τῆς παλαιᾶς Πλευ

1. ἐπίκτητον C. Pleth. 3. τε om. C.

2. τε καὶ περὶ Πλευρώνα post Αχελώου add. 4. τραχήνιον os τραχίνιον codd. rell. Cor. corr. ex coni. Palmer. (v. Graec. ant. p. 430). 6. λεπτοτέραν, et in

marg. add. γρ. λυπροτέραν, h. 7. τῆς] τῶν hi, idem fuerat in D, sed pr. m. mut.; articulum om. Cor. 9. ὄρος om. codd., exc. E. Post uv collocant edd. inde a Xyl. 10. μᾶλλον] μαλαὸν BCgh (in hoc praeterea τὸν bis positum et μάλα ὄντων in marg. add.) ilnosxy μαλαιὸν η μάλα ὂν Dk ex corr., om. Ε: μάλα ὄντων rec. Tzsch., sed voce μάλα non utitur Strabo; verum viderat Cas., quod rec. Cor. 11. ἀράκινθον codd., exc. Ε. 14. πολιορκητοῦ k ex corr. μολυκρίας codd. Tzsch. corr.: cf. p. 427 et Steph. s. v. 15. ταφίασσον D ταφίασον gyr, quae scriptura infra recurrit: cf. p. 427. Ceterum h. 1. in marg. Cgvy addita sunt haec: οἶμαι τὸν μὲν ταφίασον (μεταμφίασον gy) τὸ νῦν λεγόμενον ὄζον ὄρος· χαλκίδα δὲ τὴν ἀρτίως βαράσαβαν, ὑφ ̓ ἣν καὶ πολίχνιόν ἐστι ἀντίπατρα καλούμενον, καθότι καὶ τὰς πάτρας ἔχει ἔχοι gy) ἀπεναντίον. 16. ίδρυται Bkno edd. Μακύ νεια Steph. s. v. habet, citato Strabonis libro hoc, eaque forma magnopere commendatur gentili subiecto Μακυνεύς: nihilominus a librorum consensu, et hic et paulo post et p. 461 simplex : praebentium, nolui recedere; sed valde suspecta mihi est scriptura et in hoc nomine et in aliis similibus. 17. πλησίον post Πλευρῶνος collocant Bkl edd.

ρῶνος, ἀφ ̓ οὗ τους Πλευρωνίους Κουρήτας ὀνομασθῆναι τι νες ὑπέλαβον.

5. Ὁ δ ̓ Εύηνος ποταμὸς ἄρχεται μὲν ἐκ Βωμιέων τῶν ἐν Ὀφιεῦσιν, Αἰτωλικῷ ἔθνει (καθάπερ καὶ οἱ Εὐρυτάνες καὶ Αγραῖοι καὶ Κουρῆτες καὶ ἄλλοι), ῥεῖ δ ̓ οὐ διὰ τῆς Κουρητικής 5 κατ' αρχάς, ἥτις ἐστὶν ἡ αὐτὴ τῇ Πλευρωνίᾳ, ἀλλὰ διὰ τῆς προσεφας μᾶλλον παρὰ τὴν Χαλκίδα καὶ Καλυδώνα· εἶτ ̓ ἀνακάμψας ἐπὶ τὰ τῆς Πλευρῶνος πεδία τῆς παλαιᾶς καὶ παραλλάξας εἰς δύσιν ἐπιστρέφει πρὸς τὰς ἐκβολὰς καὶ τὴν με σημβρίαν· ἐκαλεῖτο δὲ Λυκόρμας πρότερον, καὶ ὁ Νέσσος ἐν- 10 ταῦθα λέγεται πορθμεὺς ἀποδεδειγμένος ὑφ ̓ Ἡρακλέους ἀποθανεῖν, ἐπειδὴ πορθμεύων τὴν Δηιάνειραν ἐπεχείρει βιάσασθαι.

6. Καὶ Ἄλενον δὲ καὶ Πυλήνην ὀνομάζει πόλεις ὁ ποιητὴς Αἰτωλικάς, ὧν τὴν μὲν λενον ὁμωνύμως τῇ Ἀχαϊκῇ λεγομένην Αἰολεῖς κατέσκαψαν, πλησίον οὖσαν τῆς νεωτέρας Πλευ- 15 ρῶνος, τῆς δὲ χώρας ἠμφισβήτουν Ακαρνάνες· τὴν δὲ Πυλή Α. 693 την μετενέγκαντες εἰς τοὺς ἀνώτερον τόπους ἤλλαξαν αὐτῆς καὶ τοὔνομα, Πρόσχιον καλέσαντες. Ἑλλάνικος δ ̓ οὐδὲ τὴν περὶ ταύτας ἱστορίαν οἶδεν, ἀλλ' ὡς ἔτι καὶ αὐτῶν οὐσῶν ἐν τῇ ἀρχαίᾳ καταστάσει μέμνηται, τὰς δ ̓ ὕστερον καὶ τῆς τῶν Ἡρα- 20 κλειδῶν καθόδου κτισθείσας, Μακυνίαν καὶ Μολύκρειαν, ἐν ταῖς ἀρχαίαις καταλέγει, πλείστην ευχέρειαν ἐπιδεικνύμενος ἐν πάσῃ σχεδόν τι τῇ γραφῇ.

7. Καθόλου μὲν οὖν ταῦτα περὶ τῆς χώρας ἐστὶ τῆς τῶν

3. ὁ δὲ τῆνος DBChilsx εὐτῆνος k εὔηνος no Pleth. — βωμιαίων DCghinox βωιαίων Bhl ald., Tzsch. corr. coll. Thuc. III, 96 Steph. s. ν. Βωμοί. 4. ὀφιονεῦσιν k. αιτωλικοῦ ἔθνους knox edd.: cf. P. 465. 7. πρὸς ἑψας BCgkl πρὸς ἕω nox Pleth. edd. inde a Cas. 9. εἰς] πρὸς Ε.

-

-

μᾶλλον om. i. δυσμὰς Pleth. καὶ τὴν] κατὰ no Pleth. 10. λυκέρνας CDglilay Bk (uterque hic corr.) λυ κάρνας no (sec. Scrimgerum, Falc. ex iis quoque affert λυκέρνας) et add. γρ. λυκόρμας, quod legitur in E. 13. πυλίνην Ε πιλήνην h. 15. πλευρῶνος τῆς νεωτέρας Ε. 17. μετενεγκόντες 2. 18. προύχων h (sed in marg. add. πρόσχιον) is.

ὧν om. Ε.

– ἀνωτέρους η.

20. καὶ asteriscis incl. Cor.
λυκρίαν codd. Cor. mut.

δόν του h (ex corr.) i.

21. μακύνιον codd. Tzsch. corr.

k

22. εὐχαίρειαν κ εὐκαίρειαν ald.

14.

μου

23. σχε

24. οὖν om. Cno Tzsch. Cor.: μέντοι, quod

« PreviousContinue »