Πολυποίτῃ ἐκ μέρους Περραιβικαί, τοῖς μέντοι Λαπίθαις προσ ένειμε διὰ τὸ ἀναμὶξ οἰκεῖν καὶ τὰ μὲν πεδία κατέχειν τοὺς Λαπίθας καὶ τὸ ἐνταῦθα Περραιβικὸν ὑπὸ τούτοις τετάχθαι ὡς ἐπὶ πλέον, τὰ δ ̓ ὀρεινότερα χωρία πρὸς τῷ Ὀλύμπῳ καὶ τοῖς Τέμπεσι τοὺς Περραιβούς, καθάπερ τὸν Κύφον καὶ τὴν 5 Δωδώνην καὶ τὰ περὶ τὸν Τιταρήσιον, ὃς ἐξ ὅρους Τιταρίου συμφυοῦς τῷ Ὀλύμπῳ ῥέων εἰς τὰ πλησίον τῶν Τεμπών χωρία τῆς Περραιβίας αὐτοῦ που τὰς συμβολὰς ποιεῖται πρὸς τὸν Πηνειόν. τὸ μὲν οὖν τοῦ Πηνειοῦ καθαρόν ἐστιν ὕδωρ, τὸ δὲ τοῦ Τιταρησίου λιπαρὸν ἔκ τινος ὕλης, ὥστ ̓ οὐ συμ- 10 μίσγεται,

ἀλλά τέ μιν καθύπερθεν ἐπιτρέχει ἠύτ ̓ ἔλαιον.

διὰ δὲ τὸ ἀναμίξ οἰκεῖν Σιμωνίδης Περραιβοὺς καὶ Λαπίθας καλεῖ τοὺς Πελασγιώτας ἅπαντας, τοὺς τὰ ἑῷα κατέχοντας τὰ περὶ Γυρτῶνα καὶ τὰς ἐκβολὰς τοῦ Πηνειοῦ καὶ Ὄσσαν 15 καὶ Πήλιον καὶ τὰ περὶ Δημητριάδα καὶ τὰ ἐν τῷ πεδίῳ, Λάρισαν, Κραννώνα, Σκοτοῦσσαν, Μόψιον, Ἄτρακα, καὶ τὰ

tur coniecisse ἐπειληφότων. ai ante unò add. Cor., sed eo parum iuvamur, nisi πόλεις addas post Πολυποίτῃ: quod si faciendum statuas, articulo isto carere possis. 1. πολυποίτω α (in sched. aggl.) cghk (ex corr.) no. περαιβικαί, et alterum p sec. m. sup. add., A. 3. περαιβικόν, et alterum e manu antiqua sed non pr. supra add., Α et sic saepius in proximis. 6. Post Δωδώνην Pleth. add. ὁμώνυμον οὖσαν τῇ ἐν Θεσπρωτοῖς: idem mox om. τὰ περὶ. κιταρίου 4 (sed τιτάρου sec. m. sup. add.) gi τιταρίου η τιτάρου BEcklno Eust. ad Il. B, 754 p. 336, 27 R.: z in hoc nomine etiam Epit. E exhibent supra VII, Fr. 14. 15 et Ptolem. III, 13 (12), verumtamen τ praeferendum videtur propter nomen fluminis urbisque cognominis: v. Lycophr. Cass. v. 904. Orph. Argon. v. 126. Steph. s. v. Τιταρών. 8. ἐκβολὰς no. 10. τοῦ om. a (in sched. aggl.) cghi Eust. 1. c. 11. In A cum intercidissent quae leguntur inter συμμ et μιν, sec. m. in sched. aggl. add. ίσχεται ἀλλά γε μὴν, ita ut μὴν μιν legatur: ἀλλά γε μὴν codd. rell.; τε, quod est in ald., quodque Cas. mutaverat, reposuit Tzsch. ex Il. B, 754. Ibidem legitur επιρρέει, sed ap. Strabonem Eust. quoque (v. 1. c.) invenerat ἐπιτρέχει. 14. τους ante Πελασγιώτας om. c. 17. λάρισαν, et alterum o sec. m. add., A. σκοτοῦσαν codd. (sed in A sec. m. in sched. aggl.) Xyl. mut. μώψιον α (in sched. aggl.) gch.

περὶ τὴν Νεσσωνίδα λίμνην καὶ [τὴν] Βοιβηίδα· ὧν ὁ ποιητὴς ὀλίγων μέμνηται διὰ τὸ μὴ οἰκισθῆναί πω τἆλλα ἢ φαύλως οἰκισθῆναι διὰ τοὺς κατακλυσμοὺς ἄλλοτ ̓ ἄλλους γινομένους· ἐπεὶ οὐδὲ τῆς Νεσσωνίδος μέμνηται λίμνης, ἀλλὰ τῆς Βοιβηί5 δος μόνον, πολὺ ἐλάττονος οὔσης· ταύτης δὲ μόνης μενούσης, ἐκείνης δέ, ὡς εἰκός, τοτὲ μὲν πληρουμένης ἀτάκτως, τοτὲ δ ̓ ἐκλειπομένης. τῆς δὲ Σκοτούσσης ἐμνήσθημεν καὶ ἐν τοῖς περὶ Δωδώνης λόγοις καὶ τοῦ μαντείου τοῦ ἐν Θετταλίᾳ, διότι περὶ τοῦτον ὑπῆρξε τὸν τόπον. ἔστι δ ̓ ἐν τῇ Σκοτούσσῃ χω10 ρίον τι Κυνός κεφαλαὶ καλούμενον, περὶ ὃ Ῥωμαῖοι μετ' Αιτω- Α. 674 λῶν καὶ Τίτος Κοΐντιος ἐνίκων μάχῃ μεγάλῃ Φίλιππον τὸν Δημητρίου, Μακεδόνων βασιλέα.

21. Πέπονθε δέ τι τοιοῦτον καὶ ἡ Μαγνήτις κατηριθμη μένων γὰρ ἤδη πολλῶν αὐτῆς τόπων, οὐδένας τούτων ὠνόμακε 15 Μάγνητας Ὅμηρος, ἀλλ ̓ ἐκείνους μόνους, οὓς τυφλῶς καὶ οὐ C. 442 γνωρίμως διασαφεῖ,

οἱ περὶ Πηνειὸν καὶ Πήλιον εἰνοσίφυλλον

ναίεσκον.

ἀλλὰ μὴν περὶ τὸν Πηνειὸν καὶ τὸ Πήλιον οἰκοῦσι καὶ οἱ τὴν 20 Γυρτώνα ἔχοντες, οὓς ἤδη κατέλεξε, καὶ τὸ Ὀρμένιον καὶ ἄλ

1. τὴν ante Βοιβηίδα om. codd., exc. no, edd., sed in A scriptum fuisse pr. m. spatium vacuum coarguit, sec. m. in sched. aggl. non ex- -pletum. ὀλίγα k (ex corr.) ald. 2. διὰ ἐπεὶ οὐδὲ om. Pleth.

διοικισθῆναι α (in sched. aggl.) hino. ποτ ̓ ἄλλα ald. ποτ ̓ αὐτὰ Xyl. 4. ἐπεὶ οὐδὲ] ἐπὶ δὲ α (in sched. aggl., sed pr. m. aliud scriptum fuisse lacunae magnitudo coarguit sec. m. non expleta) cg ἐπεὶ δὲ h ἐπεὶ om. no. In B hic locus mire contractus est et corruptus ita: ὅτι τῆς βοιβηίδος οὐ μέμνηται ὡς ποτὲ μὲν πληρουμένης, ποτὲ δὲ ἐκλειπομένης. 5. μόνης εἰκὸς om. no. 6. ποτὲ ποτὲ Eino, ποτὲ secundo loco BA (sed sec. m. sup. τοτὲ add.). 7. σκοτούσης α (in sched. aggl.) chi Pleth. Hopp. Η. κόϊντος codd. Tzsch. corr. 13. τοιοῦτο Α. να sec. m. sup. νας add., Α: οὐδένα BEhilno ald.

8. τῶν ἐν edd. inde ab

ὅτι no.

14. οὐδένας, et Pluralem exhibet

Eust. ad II. B, 756 p. 338, 17 R. ὠνόμασε Eust. 1. c.
19. μὴν
sec. m. inter versus add. in A. οἰκοῦσα α (in sched. aggl., sed sub
sched. aggl. οἰκοῦσι superest pr. m. scriptum) gh. 20. ὀρχομένιον Α
sub sched. aggl. (sed ὀρμένιον sec. m. in sched. aggl.?).

λοι πλείους, καὶ ἔτι ἀπωτέρω τοῦ Πηλίου ὅμως Μάγνητες ἦσαν, ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν ὑπ ̓ Εὐμήλῳ, κατά γε τοὺς ὕστερον ἀνθρώπους. ἐοίκασιν οὖν διὰ τὰς συνεχεῖς μεταστάσεις καὶ ἐξαλλάξεις τῶν πολιτειῶν καὶ ἐπιμίξεις συγχεῖν καὶ τὰ ὀνό ματα καὶ τὰ ἔθνη, ὥστε τοῖς νῦν ἔσθ' ὅτε ἀπορίαν παρέχειν, 5 καθάπερ τοῦτο τὸ πρῶτον μὲν ἐπὶ Κραννῶνος καὶ τῆς Γυρτῶνος γεγένηται. τοὺς μὲν γὰρ Γυρτωνίους Φλεγύας πρότερον ἐκάλουν ἀπὸ Φλεγύου τοῦ Ἰξίονος ἀδελφοῦ, τοὺς δὲ Κραν νωνίους Ἐφύρους, ὥστε διαπορεῖν, ὅταν φῇ ὁ ποιητής

τὼ μὲν ἄρ ̓ ἐκ Θρήκης Ἐφύρους μέτα θωρήσσεσθον
ἠὲ μετὰ Φλεγύας μεγαλήτορας,

τίνας ποτὲ βούλεται λέγειν.

10

22. Ἔπειτα τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν Περραιβῶν καὶ τῶν Αἰ νιάνων συνέβη. Ὅμηρος μὲν γὰρ συνέζευξεν αὐτούς, ὡς πλησίον ἀλλήλων οἰκοῦντας· καὶ δὴ καὶ λέγεται ὑπὸ τῶν ὕστερον 15 ἐπὶ χρόνον συχνὸν ἡ οἴκησις τῶν Αἰνιάνων ἐν τῷ Δωτίῳ γενέσθαι πεδίῳ, τοῦτο δ ̓ ἐστὶ πλησίον τῆς ἄρτι λεχθείσης Περραιβίας καὶ τῆς Ὄσσης καὶ ἔτι τῆς Βοιβηίδος λίμνης ἐν μέσῃ μέν πως τῇ Θετταλίᾳ, λόφοις δὲ ἰδίοις περικλειόμενον· περὶ οὗ Ἡσίοδος οὕτως εἴρηκεν·

2. ἀπὸ] ὑπὸ 4 sub sched. aggl., sed ὑπὸ sec. m. in sched. aggl. 3. μεταναστάσεις ald. 5. παρείχεν 4 sub sched. aggl., παρείχε α in sched. aggl. et codd. rell. ald., παρέχειν ex Pleth. rec. Cor. 6. τὸ om. Bk (sed in hoc postea add.) l edd. 8. Αξίωνος Bkl(?) ald. 10. Θράκης Bhl ald. ἐφύρων no. θωρήσσοντο 4 (sed sec. m. sup. add. σσεσθον) c (in hoc etiam σσεσθον sup. add.) ghi, quod nescio an Strabo scripserit, quamquam alteram scripturam tuentur codd. in 11. Ν, 301. 11. φλεγέας Ι. 13. ἀθαμάνων codd., Eust. ad Il. B, 749 p. 335, 35 R.: verumtamen cum hoc nomen a Strabone scribi non potuisse et versus Homerici supra allati et ea quae alibi de his populis ab eo traduntur (cf. I, 6Γ et supra pag. 427) manifesto coarguant, Αινιάνων ex Pleth. recte rec. Cor., quamquam idem error, ab interpolatore profectus, bis in proximis recurrit: idem iam dudum VV. DD. suerant. Ceterum Pleth. nomini isti subiungit μάλιστα δὴ Ἑλλήνων. 14. ὡς om. Ε. 16. ἀθαμάνων codd. Αινιάνων ex Pleth. rec. Cor. 17. πεδίῳ] παῖδας α (in sched. aggl.) g, om. ino. 18. Βοιβηΐτιδος ald. 19. ιδίως 7(?) edd. περικειόμενον α (in sched. aggl.) 8. 20. In A cum intercidissent quae inter εἴρηκεν et ους ναίουσα legun

cen

20

ἢ οἵη Διδύμους ἱεροὺς ναίουσα κολωνούς
Δωτίῳ ἐν πεδίῳ πολυβότρυος ἄντ ̓ Ἀμύροιο

νίψατο Βοιβιάδος λίμνης πόδα παρθένος ἀδμής.

οἱ μὲν οὖν Αἰνιᾶνες οἱ πλείους εἰς τὴν Οίτην ἐξηλάθησαν Α. 675 5 ὑπὸ τῶν Λαπιθῶν, κἀνταῦθα δὲ ἐδυνάστευσαν ἀφελόμενοι τῶν τε Δωριέων τινὰ μέρη καὶ τῶν Μαλιέων μέχρι Ηρακλείας καὶ Ἐχίνου, τινὲς δ ̓ αὐτῶν ἔμειναν περὶ Κύφον, Περραιβικὸν ὄρος ὁμώνυμον κατοικίαν ἔχον. οἱ δὲ Περραιβοί, τινὲς μὲν συστα λέντες περὶ τὰ ἑσπέρια τοῦ Ὀλύμπου μέρη κατέμενον αὐτόθι, 10 πρόσχωροι ὄντες Μακεδόσι, τὸ δὲ πολὺ μέρος εἰς τὰ περὶ τὴν

Αθαμανίαν ὄρη καὶ τὴν Πίνδον ἐξέπεσε· νυνὶ δὲ μικρὸν ἢ οὐδὲν αὐτῶν ἴχνος σώζεται· τοὺς δ ̓ οὖν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεχθέντας Μάγνητας ὑστάτους ἐν τῷ Θετταλικῷ καταλόγω νομιστέον τοὺς ἐντὸς τῶν Τεμπῶν ἀπὸ τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῆς C. 443 15 Οσσης ἕως Πηλίου, Μακεδόνων τοῖς Πιεριώταις ὁμόρους, τοῖς

ἔχουσι τὴν τοῦ Πηνειοῦ περαίαν μέχρι τῆς θαλάττης. τὸ μὲν οὖν Ομόλιον ἢ τὴν Ὁμόλην (λέγεται γὰρ ἀμφοτέρως) ἀποδοτέον αὐτοῖς· εἴρηται δ ̓ ἐν τοῖς Μακεδονικοῖς, ὅτι ἐστὶ πρὸς τῇ Οσσῃ κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς τοῦ Πηνειοῦ διὰ τῶν Τεμπών 20 διεκβολῆς. εἰ δὲ καὶ μέχρι τῆς παραλίας προϊτέον τῆς ἐγγυ

tur, sec. m. tantummodo ἢ οἵη διδιμ restituit, sed ἱερούς pr. m. scri- -
ptum fuisse ex lacunae magnitudine liquido intelligitur: ἱερούς om. cg
hino. 2. ἀνταμύριον α (in sched. aggl.: sed sub sched. aggl. ἀντα-
μύροιο superest pr. m. scriptum) ch ἀνταμυρίου : πολυβότρυι ἀντα-
μυρίων n (et in hoc γρ. πολυβοτῆρι ἀνταμύριον) ο. 3. πόδα] πόθῳ
Bk (sed hic post corr.
rr.). 4. οὖν om. Acghno. — ἀθαμάνες codd.
Αινιάνες Cor. ex Pleth., qui ita exhibet hunc locum: οἱ μὲν οὖν ἐνια
νες ὑπὸ λαπιθῶν ἐξελαθέντες οἱ πλείους ἄλλῃ τε καὶ ἄλλῃ διαφερόμε
νοι τελευτῶντες ἐν τῇ Οἴτῃ ᾤκησαν κἀνταῦθα ἐδυνάστευσαν.
om. BEkl edd. λαπίθων Ah.

10. την om. ΒEkl ald.
14. τοὺς om. h.

18. εἴρηται ὅτι

(haud dubie et B), in quibus deinde habetur ἔστι δὲ

S. V. Ομόλιον et quae adnotavimus ad VII, Fr. 16.

5. τῶν 11. νυνὶ

16. της om. om. Els Pleth.

Sed v. Steph.

19. τῆς post

διὰ collocant codd. edd., sed ante του Πηνειού reponendum esse, id quod fecit Pleth., Cor. recte censuit in nott.

τάτω τοῦ Ὁμολίου, λόγον ἔχει, ὥστε τὸν Ριζοῦντα προσνέμειν καὶ Ἐρυμνὰς ἐν τῇ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ παραλίᾳ κειμένας καὶ τῇ ὑπὸ Εὐμήλῳ. τοῦτο μὲν οὖν ἐν ἀσαφεῖ κείσθω. καὶ ἡ τάξις δὲ τῶν ἐφεξῆς τόπων μέχρι Πηνειοῦ οὐ διαφανῶς λέγεται, ἀδόξων δ ̓ ὄντων τῶν τόπων, οὐδ ̓ ἡμῖν περὶ πολλοῦ θετέον. 5 ἡ μέντοι Σηπιὰς ἀκτὴ καὶ τετραγώδηται μετὰ ταῦτα καὶ ἐξύμνηται διὰ τὸν ἐνταῦθα ἀφανισμὸν τοῦ Περσικοῦ στόλου· ἔστι δ' αὕτη μὲν ἀκτὴ πετρώδης, μεταξὺ δ ̓ αὐτῆς καὶ Κασθα ναίας κώμης ὑπὸ τῷ Πηλίῳ κειμένης αἰγιαλός ἐστιν, ἐν ᾧ ὁ Ξέρξου στόλος ναυλοχῶν, ἀπηλιώτου πολλοῦ πνεύσαντος, ὁ 10 μὲν εὐθὺς αὐτοῦ πρὸς τὸ ξηρὸν ἐξώκειλε καὶ διελύθη παραχρῆμα, ὁ δ ̓ εἰς Ἰπνούς, τόπον τραχὺν τῶν περὶ τὸ Πήλιον, παρενεχθείς, ὁ δ ̓ εἰς Μελίβοιαν, ὁ δ ̓ εἰς τὴν Κασθαναίαν διΑ. 676 εφθάρη. τραχὺς δ ̓ ἐστὶν ὁ παράπλους πᾶς ὁ τοῦ Πηλίου, ὅσον σταδίων ὀγδοήκοντα· τοσοῦτος δ ̓ ἐστὶ καὶ τοιοῦτος καὶ ὁ τῆς 15 Οσσης. μεταξὺ δὲ κόλπος σταδίων πλειόνων ἢ διακοσίων, ἐν ᾧ ἡ Μελίβοια. ὁ δὲ πᾶς ἀπὸ Δημητριάδος ἐγκολπίζοντι ἐπὶ

1. τοῦ Ὁμολίου ferendum non esse ratus Du Theil. του Πηλίου coniecit eo confidentius, quod syllabae oμo sec. m. in sched. aggl. scriptae sunt in A: atque hoc certe in hac scriptura est animadvertendum, quod cum octo fere literae intercidisse videantur, tres tantummodo restitutae sunt. Inde ut melius lacunam expleret, Grosk. proposuit του νοτιωτέ ρου Πηλίου parum probabiliter: neque est, cur Ομολίου attrectetur. και ante Ριζούντα add. Cor. ῥυζοῦντα Bk (sed hic post corr. rr.). 4. οὐ om. Acgi. 6. καὶ μετὰ ταῦτα codd. Cor. corr. 9. ὁ om.

Cas. Tzsch. 12. ἰπνοῦν ΑΒ (sed hic ἰπνοῦντα ex corr.) Eglis ὑπὲ νοῦν lm ἱπνοῦντα c(?)kno Ipnuntem Guar. ὑπνοῦντα ald. Ιπνοῦντα Tzsch. Cor., quae forma cum auctoritate prorsus careat, Ιπνούς ex Herodoto (v. VII, 188) quem manifesto hic sequitur Strabo, restituere non dubitavi. τῶν om. BEkl ald.

edd.

13. Κασάναιαν Tzsch. Cor.

περὶ] παρὰ Ε. Tò om. BEkl 14. πηνειού codd. (in A sec. m.

in sched. aggl.) ὁ ὑπὸ πηλίου (et in alio cod. ὁ ὑπὸ πηλίῳ) Pleth. Πηλίου, quod scribendum esse intellexerant Palm. et Is. Vossius, restituit Tzsch. 15. ἐστὶ om. BEkl edd. 17. In A cum intercidissent quae leguntur inter δὲ et πίζοντι, ea quae ibi sec. m. restituta sunt, quaeque in rell. codd. edd. habentur, incerta prorsus putarunt Du Theil. et Grosk., falsa opinione, quam imbiberunt de complementorum codi