Page images
PDF
EPUB

5

λίπον Ἑλλάδα καλλιγύναικα.

[ocr errors]

Κράτης δὲ Φωκέα ποιεῖ τὸν Φοίνικα, τεκμαιρόμενος ἐκ τοῦ κράνους τοῦ Μέγητος, ᾧ ἐχρήσατο ὁ Ὀδυσσεύς κατὰ τὴν νυκτεγερσίαν, περὶ οὗ φησιν ὁ ποιητής, ὅτι

ἐξ Ἐλεῶνος Αμύντορος Ορμενίδαο

ἐξέλετ ̓ Αὐτόλυκος, πυκινὸν δόμον ἀντιτορήσας.

τόν τε γὰρ Ἐλεῶνα ἐν τῷ Παρνασσῷ πολίχνιον εἶναι, τόν τε Ορμενίδην Αμύντορα οὐκ ἄλλον τινὰ λέγεσθαι ἢ τὸν τοῦ Φοίνικος πατέρα, καὶ τὸν Αὐτόλυκον οἰκοῦντα ἐν τῷ Παρνασσῷ 10 τοιχωρυχεῖν τὰ τῶν γειτόνων, ὅπερ κοινόν ἐστι τοιχωρύχου παντός, οὐ τὰ τῶν πόρρωθεν. ὁ δὲ Σκήψιός φησι μήτε Ἐλεῶνα μηδένα τόπον τοῦ Παρνασσοῦ δείκνυσθαι, ἀλλὰ Νεῶνα, καὶ ταύτην οἰκισθεῖσαν μετὰ τὰ Τρωικά, μητ ̓ ἐκ γειτόνων τὰς τοιχωρυχίας γίνεσθαι μόνον. καὶ ἄλλα δ ̓ ἐστὶν, ἃ λέγοι τις 15 ἄν, ἀλλ ̓ οὖν ὀκνῶ διατρίβειν ἐπὶ πλέον. ἄλλοι δὲ γράφουσιν ἐξ Ἑλεῶνος· Ταναγρικὴ δέ ἐστιν αὕτη· καὶ μᾶλλον ἐλέγχοι ἀτόπως ἂν λεγόμενον τό

φεῦγον ἔπειτ ̓ ἀπάνευθε δι ̓ Ἑλλάδος,

Φθίην δ ̓ ἐξικόμην.

20 ἡ δ ̓ Ὑπέρεια κρήνη ἐν μέσῃ ἐστὶ τῇ Φεραίων πόλει † μεταλαι

ούσῃ· ἄτοπον τοίνυν

[ocr errors]
[blocks in formation]
[ocr errors][merged small][merged small]

μηδένα add. 1 - νεῶνι Acgh. 13. ταύτην] αὐτὴν Cas. 16. ἐλεῶνος α (in sched. aggl.). 17. τὸ sec. m. inter versus add. in A.

νέσθαι ino ald.

γόμενον add. ald.

χόροιο post Ελλάδος add. edd. inde ab Hoppero.

12. καὶ ante 14.

το ante λε

18. εὐρυ

19. Verba Φθίην

δ ̓ ἐξικόμην om. Cas. 20. ἐστὶ ante ἐν μέσῃ collocant Bkl(?) edd., om. Eust. ad Il. B, 754 p. 332, 13, τῶν om. Bhl ald. μετα λαιούσῃ om. Em Pleth. Eust. 1. c. μελαιούση hi Varias VV. DD. proposuerunt coniecturas, velut Cas. μεγάλῃ οὔσῃ, Polit. (ad Eust. 2 p. 713) μεσογαίᾳ οὔσῃ, Τουρ. μεταλλευούσῃ, Cor. ἔτι μενούσῃ s. συμμενούσῃ: quem miror Du Theilii sententiam amplexum non esse haud dubie verissimam. Vidit enim ille Eumeli nomen in illo monstro latere ὑπ ̓ Εὐμήλῳ οὔσῃ coniiciens; ego malim Εὐμήλου οὔσῃ, quae proxime accedunt ad codicum scripturam. 21. ἄτοπον 2ῳ om. BEklmno Pleth. ald. In A decem fere literae, quae inter volvvv et ho interciderunt, sec. m. restitutae non sunt; eadem fere lacuna est in cghi: bene exple

A. 671

βεβηκότος ωνομάσθη λευκόγαιον γάρ ἐστι τὸ χωρίον Αρνης πλησίον καὶ [τῶν Ἀφε]τῶν· καὶ τὸ Ἀστέριον δ ̓ οὐκ ἄπωθεν τούτων ἐστί.

19. Συνεχεῖς δὲ τῇ μερίδι ταύτῃ λέγονται οἱ ὑπὸ τῷ Πο λυποίτη

οἳ δ ̓ Ἄργισσαν ἔχον καὶ Γυρτώνην ἐνέμοντο,
Ὄρθην Ἠλώνην τε πόλιν τὸ Ὀλοοσσόνα λευκήν.

5

ταύτην τὴν χώραν πρότερον μὲν ᾤκουν Περραιβοί, τὸ πρὸς θαλάττη μέρος νεμόμενοι καὶ τῷ Πηνειῷ μέχρι τῆς ἐκβολῆς αὐτοῦ καὶ Γυρτώνος, πόλεως Περραιβίδος. εἶτα ταπεινώσαντες 10 ἐκείνους τεἰς τὴν ἐν τῇ μεσογαίᾳ ποταμίαν Λαπίθαι κατέσχον αὐτὰ τὰ χωρία, Ιξίων καὶ ὁ υἱὸς Πειρίθους, ὃς καὶ τὸ Πή λιον κατεκτήσατο, βιασάμενος τοὺς κατασχόντας Κενταύρους, ἄγριόν τι φῦλον. τούτους μὲν οὖν

ἐκ Πηλίου ὦσε καὶ Αἰθίκεσσι πέλασσε,

C. 440 τοῖς δὲ Λαπίθαις τὰ πεδία παρέδωκε· τινὰ δ ̓ αὐτῶν καὶ οἱ Περραιβοὶ κατεῖχον, τὰ πρὸς τῷ Ὀλύμπῳ· ἔστι δ ̓ ὅπου καὶ

vit Du Theil. δοῦναι αὐτὴν Εὐρυπύλῳ, sed cum lacunae longitudinem
paululum haec excedant, αὐτὴν potius omittendum erit. 1. ὠνομά
σας (sic) A (duae poster. literae sec. m. in sched. aggl. scriptae sunt) gi
(haud dubie et ch). λευκόγαιον, et sec. m. sup. add. εων, 4: inde
utrumque habet c; λευκόγεων Eust. ad Il. B, 735 p. 332, 21 edd. inde
a Xyl. 2. Quae leguntur post πλησίον usque ad καὶ τὸ Ἀστέριον
om. BEklno Pleth. ald. In A sex fere literae exciderunt inter za et
τῶν, nec sec. m. restitutae sunt: eadem fere lacuna in cgh(?)i; bene
Grosk. explevit τῶν Ἀφετῶν. 4. δὲ] τε codd., exc. (?) Pleth., om.
ald., Cor. corr. μερίδι] μεγαρίδι (sed μερίδι sec. m. sup. add.) ghik
(ex corr.) n (in hoc add. γρ. μερίδι) ο ald.
τῷ om. Ε. 9. τῇ
ante θαλάττῃ add. edd. 10. Γυρτώνης πόλεως Περραιβικής Eust.
ad Il. B, 738 p. 334, 18 R. secus atque ipse tradiderat paulo ante
pag. 333, 23. ταπεινώσαντες] ὠσάμενοι Pleth. ἀπώσαντες Cor.,

12. αὐτὰ Bino ald.

quod per se quidem satis arridet, sed parum convenit iis, quae in pro-
ximis traduntur de his populis (cf. VII, fr. 14. 15). Εust. 1. c. exhibet
ταπεινώσαντες δὲ αὐτοὺς Λαπίθαι, ac vitium latere videtur in iis, quae
omisit. 11. ποταμία α (in sched. aggl.) cgh.
13. κατεκτήσατο, et sec. m. στη sup. κτη add., Α.
add. a (in sched. aggl., sed pr. m. etiam, quantum ex lacunae magnitudine
coniicere licet, scriptum fuit) cghno. Participium non habet Εust. 1. c.
15. πέλασε Ε. 16. λαπίθεσι Β λαπίθεσσι k (ex corr.).

14. ὂν post φύλον

15

ὅλοι ἀναμίξ τοῖς Λαπίθαις ᾤκουν. ἡ μὲν οὖν Αργισσα, ἡ νῦν Ἄργουρα, ἐπὶ τῷ Πηνειῷ κεῖται· ὑπέρκειται δ ̓ αὐτῆς Ατραξ ἐν τετταράκοντα σταδίοις, τῷ ποταμῷ πλησιάζουσα καὶ αὕτη την δ ̓ ἀνὰ μέσον ποταμίαν εἶχον Περραιβοί. Ὄρθην 5 δέ τινες τὴν ἀκρόπολιν τῶν Φαλανναίων εἰρήκασιν· ἡ δὲ Φά λαννα Περραιβική πόλις πρὸς τῷ Πηνειῷ πλησίον τῶν Τεμ πῶν. οἱ μὲν οὖν Περραιβοὶ καταδυναστευθέντες ὑπὸ τῶν Λαπιθῶν εἰς τὴν ὀρεινὴν ἀπανέστησαν οἱ πλείους τὴν περὶ Πίν δον καὶ Ἀθαμᾶνας καὶ Δόλοπας, τὴν δὲ χώραν καὶ τοὺς ὑπο10 λειφθέντας τῶν Περραιβῶν κατέσχον Λαρισαῖοι, πλησίον μὲν οἰκοῦντες τοῦ Πηνειού, γειτνιώντες δ ̓ ἐκείνοις, νεμόμενοι δὲ τὰ εὐδαιμονέστατα μέρη τῶν πεδίων, πλὴν εἴ τι σφόδρα κοίλον πρὸς τῇ λίμνῃ τῇ Νεσσωνίδι, εἰς ἣν ὑπερκλύζων ὁ ποταμὸς ἀφῃρεῖτό τι τῆς ἀροσίμου τοὺς Λαρισαίους· ἀλλ ̓ ὕστερον πα15 ραχώμασιν ἐπηνώρθωσαν Λαρισαῖοι. οὗτοι δ ̓ οὖν κατεῖχον τέως τὴν Περραιβίαν καὶ φόρους ἐπράττοντο, ἕως Φίλιππος κατέστη κύριος τῶν τόπων. Λάρισα δ ̓ ἐστὶ καὶ ἐν τῇ Οσση Α. 672 χωρίον· καὶ ἡ Κρεμαστή, ὑπό τινων δὲ Πελασγία λεγομένη· καὶ ἐν τῇ Κρήτῃ πόλις ἡ νῦν εἰς Ἱεράπυτναν συνοικισθεῖσα, 20 ἀφ ̓ ἧς καὶ τὸ ὑποκείμενον πεδίον νῦν Λαρίσιον καλεῖται· καὶ ἐν Πελοποννήσῳ ἥ τε τῶν Ἀργείων ἄκρα καὶ ὁ τὴν Ἠλείαν ἀπὸ Δύμης διορίζων Λάρισος ποταμός. Θεόπομπος δὲ καὶ πόλιν

1. ἄργεισα, et ισ sec. m. sup. ει add., 4 άργισα Β. 2. άργουσα codd. Guar., Xyl. corr. ex Steph. s. v., quem sequitur Eust. ad Il. B,

738, p. 333, 19 R. 4. αὕτη 4, sed sec. m. accentus ultimae appictus, αὐτὴ reliqui codd. ald. 5. φαλλαναίων α (in sched. aggl.) hino. ἡ φάλαννος Eust. l. c.

[ocr errors]

7. των om. Bkl edd.

λαπίθων Ah.

18.

9. τοὺς ὑπολοίπους Περραιβοὺς Eust. ad Il. B, 749, p. 335, 32 R.
10. λαρισσαῖοι codd. edd. ac sic in proximis. 13. ἐπικλύζων ald.
15. δ ̓ οὖν] δὲ (?) edd., exc. Tzsch. 16. ἔπραττον k ald.
πλαγία codd. Guar., Xyl. corr.: cfr. pag. 435, Steph. s. v. Λάρισσα.
19. t om. BEkl. ἱεραπυγίαν 4 (sed in marg. sec. m. add. γρ.

ἰαπυγίαν) cghin (in hoc ἱεράπυτναν sup. add.) ο απυγίαν Bkl Pleth., συνῳκισθεῖσα, et or sup. @ sec. m. add., A ἀποικισθεῖσα λαρίσσιον codd. edd.

Cas. corr.

Pleth. 20. πεδίον ἐστὶν ὃ νῦν Aghino.

22. λάρισσος codd. edd., exc. Tzsch.: cf. VIII, 387. Nota in his nominibus scribendis codicum inconstantia.

λέγει ἐν τῇ αὐτῇ μεθορίᾳ κειμένην Λάρισαν· καὶ ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἥ τε Φρικωνὶς ἡ περὶ τὴν Κύμην καὶ ἡ κατὰ ἅμαξιτὸν τῆς Τρωάδος· καὶ ἡ Ἐφεσία Λάρισα ἐστι καὶ [ἡ] ἐν Συρίᾳ, τῆς δὲ Μιτυλήνης ἀπὸ πεντήκοντα σταδίων εἰσὶ Λαρισαῖαι πέτραι κατὰ τὴν ἐπὶ Μηθύμνης ὁδόν· καὶ ἐν τῇ Ἀττικῇ δ ̓ ἐστὶ Λά- 5 ρισα· καὶ τῶν Τράλλεων διέχουσα κώμη τριάκοντα σταδίους ὑπὲρ τῆς πόλεως ἐπὶ Καΐστρου πεδίον διὰ τῆς Μεσογίδος ἰόντων κατὰ τὸ τῆς Ἰσοδρόμης Μητρὸς ἱερόν, ὁμοίαν τὴν θέσιν καὶ τὴν ἀρετὴν ἔχουσα τῇ Κρεμαστῇ Λαρίσῃ καὶ γὰρ εὔνδρος καὶ ἀμπελόφυτος· ἴσως δὲ καὶ ὁ Λαρίσιος Ζεὺς ἐκεῖ- 10 θεν ἐπωνόμασται· καὶ ἐν τοῖς ἀριστεροῖς δὲ τοῦ Πόντου κώμη τις καλεῖται Λάρισα μεταξὺ Ναυλό[χου] .. πλησίον τῶν

ἡ κατὰ] οἱ κατὰ Β.

2. φρυκωνὶς 4. 3. λάρισα, et sec. m. alterum σ add., A. ἐστι καὶ ἡ ἐν cum in A interciderint ac praeterea quae sequuntur usque ad νης schedula agglutinata obtecta sint, sec. m. tantummodo ἐστι restituit, in marg. tamen add. ἔνσυνα (sic) τῆς δὲ μιτυλήνης: inde καὶ

Μιτυλήνης om. c καὶ Συρίᾳ om. g καὶ om. no; ἐστι ὁδόν om. Ε ἐστι δ ̓ ἐστὶ Λάρισα om. Pleth.

[ocr errors]

--

ἡ om. codd. Cor. add. ἐν σύνᾳ Βος ἔνδυνα α (in marg.) / ἐν σήνα η ἐν σίνα 4(?) ald. Cor. corr.: cf. infra XVI, p. 752 Steph. s. V. Λάρισσα Plin. Η. Ν. V, 19 s. 23 Appian. Syr. 57. 4. δε om. Bkl ald. 5. ἐπὶ] ἀπὸ ο. μεθύμνης, et ε sec. m. in η mut., A. Αττικῇ, quod codd. omnes exhibent (etiam in A supersunt syllabae ττικῇ pr. m. scriptae, non σγική ut Du Theil. opinabatur) suspectum Palmerio (v. Exercitt. in auct. Gr. p. 323), quia nusquam inveniatur nomen huius loci in Attica, nisi h. 1. et ap. Steph. s. ν. Λάρισσα, qui sua petierit ex Strabone: suspicatur igitur scribendum esse ἐν τῇ Και ρικῇ δ ̓ ἐστὶ Λάρισσα τῶν Τραλλέων διέχουσα κτλ. Ac mirum certe est inter Larissas in Asia sitas Atticam commemorari: nihilominus codicum scripturam eo certius tuetur auctoritas Stephani, quod ea quae tradit 1. c. ex Strabone petita non esse satis liquet. Nullo modo probanda sunt quae Du Theil. proponit ἐν τῇ Πελασγικῇ aut Πελασγικὴ δ ̓ ἐστὶ Λάρισσα, τῶν Τράλλεων κτλ. 6. τράλεων Ekl. 7. μεσογαίας Α (sed γιδος sec. m. sup. γαίας add.) Beghi μεσογίδος Εl Μεσσωγίδος Cor.: at uno σ constanter infra efferunt codd. optt. terum a sec. m. add., 4 λαρισσῃ rell. codd. edd.

[ocr errors]

9.

λαρίσῃ, et al

10. ἴσως ἐπ ωνόμασται om. Pleth. λαρίσιος, et alterum a sec. m. add., Α λαρίσσιος rell. codd. edd. 12. μεταξὺ Ναυλόχου om. ΒEkl Pleth ald μεταξὺ αὐλό Aeglio, post αὐλό decem fere literae in A deletae, nec

ἄκρων τοῦ Αἵμου. καὶ Ὀλοοσσῶν δέ, λευκὴ προσαγορευθεῖσα ἀπὸ τοῦ λευκάργιλος εἶναι, καὶ Ἠλώνη, Περραιβικαὶ πόλεις, καὶ Γόννος. ἡ δ ̓ Ἠλώνη μετέβαλε τοὔνομα, Λειμώνη μετονομα σθεῖσα· κατέσκαπται δὲ νῦν· ἄμφω δ ̓ ὑπὸ τῷ Ὀλύμπῳ κεῖν5 ται, οὐ πολὺ ἄπωθεν τοῦ Εὐρώπου ποταμοῦ, ὃν ὁ ποιητὴς C. 441 Τιταρήσιον καλεῖ.

10

20. Λέγει δὲ καὶ περὶ τούτου καὶ περὶ τῶν Περραιβῶν ἐν τοῖς ἑξῆς ὁ ποιητής, ὅταν φῇ·

Γουνεὺς δ ̓ ἐκ Κύφου ἦγε δύω καὶ εἴκοσι νῆας. τῷ δ ̓ Ἐνιῆνες ἕποντο μενεπτόλεμοί τε Περαιβοί, οἱ περὶ Δωδώνην δυσχείμερον οἰκί ̓ ἔθεντο, [οἵ τ ̓] ἀμφ ̓ ἱμερτον Τιταρήσιον ἔργ ̓ ἐνέμοντο. λέγει μὲν οὖν τούτους τοὺς τόπους τῶν Περραιβῶν, ἀπὸ μέσ ρους τῆς Ἑστιαιώτιδος ἐπειληφότας· ἦσαν δὲ καὶ †ὑπὸ τῷ

[ocr errors]

35 R., et 2. ἡ ante ἠλώνη add. codd. (?), alterum v sec. m. sup. add.) no.

restitutae sunt, similisque lacuna est in codd. rell.: explevi ex parte de
coni. Tzsch. et Grosk. coll. VII, 319. Addendum praeterea Grosk. cen-
set aut καὶ Μεσημβρίας aut καὶ Οδησσού, ex quibus ultima vera esse
lacunae brevitas suadet. 1. ὀλοσσών Aghilno ὁ λοσσών ald. atque
unum o in medio hoc nomine ponit Lycophr. Cass. v. 905. Duplex o
exhibet Eust. hunc locum afferens ad II. B, 739 p. 333 1.
rec. Xyl. ἡ καὶ Λευκὴ Eust. 1. c.
exc. Ag, ald. 3. yóvos A (sed
5. άποθεν α (in sched. aggl.) ι. εὐρώτου codd. Εust. 1. c. Εὐρώτα
edd.: correxi ad VII, Fr. 14. 15. ποταμοῦ om. Em. 6. καλεῖ]
λέγει Eust. 1. c. 7. λέγεται α (in sched. aggl.) gi. 9. δύον α (in
sched. aggl.) h. 10. ἐνιῆνες, et αι sup. e sec. m. add., 4 ἀνιῆνες hi
ἀρνιῆνες n et add.
δ ̓ ἐνιῆνες.
γρ.
μενεπτο: ἕως τοῦ ἀμφ ̓ ἱμερτὸν κτλ.
El (haud dubie et Β), omissis omnibus, quae interiecta sunt: inde ex-
plicanda sunt quae sec. m. add. in A ad resarciendas lacunas, quaeque
ex eo transierunt in codd. rell. Ibi enim cum intercidissent, quae le-
guntur inter μενεπτόλ et βοὶ sec. m. add. εμον περραι, unde μενεπτό-
λεμον περραιβοί h, τε om. cgn (in hoc add. γρ. τε περραιβοι) ο.
Deinde cum deleta essent quae leguntur inter ἔ9 et μερτόν, sec. m. add.
εντο. ἕως τοῦ ἀμφ ἱ, quae exhibentur in bcghikn (in hoc add. γρ. ἀμφὶ
τα θ ̓ ἱμερτὸν) o ald., Xyl. corr. ex Il. B, 751. 14. ἱστιώτιδος (?)
ald. Ιστιαιώτιδος Cor.: vid. supra ad pag. 430; Πελασγιώτιδος mavult
Grosk. idque interpretatione sua expressit: ac lacunae longitudo in A
pr. m. aliud quid scriptum fuisse videatur indicare, sed hoc nimis in-
ἐπειληφότας sanum vix haberi potest ac recte Grosk, vide-

certum.

Strabo. II.

21

A. 673

« PreviousContinue »