περὶ τῆς ἡγεμονίας ἐπεχείρει πρώτοις ἀεὶ τοῖς ἐγγύθεν, καὶ καθάπερ αὐτῆς τῆς Μαγνήτιδος τὰ πολλὰ μέρη Μακεδονίαν ἐποίησε καὶ τῆς Θράκης καὶ τῆς ἄλλης τῆς κύκλῳ γῆς, οὕτω καὶ τὰς πρὸ τῆς Μαγνησίας νήσους ἀφῃρεῖτο, καὶ τὰς ὑπ ̓ οὐδενὸς γνωριζομένας πρότερον περιμαχήτους καὶ γνωρίμους 5 ἐποίει. τὴν δ ̓ οὖν Σκῦρον καὶ μάλιστα μὲν αἱ ἀρχαιολογίαι συνιστῶσιν, ἀλλὰ καὶ τὰ τοιαῦτα θρυλεῖσθαι ποιεῖ, οἷον αἱ τῶν αἰγῶν ἀρεταὶ τῶν Σκυρίων, καὶ τὰ μέταλλα τῆς ποικί λης λίθου τῆς Σκυρίας, καθάπερ τῆς Καρυστίας καὶ τῆς † ΔευΑ. 668 καλλίας καὶ τῆς Συνναδικῆς Ἱεραπολιτικῆς. μονολίθους γὰρ 10 κίονας καὶ πλάκας μεγάλας ὁρᾶν ἐστιν ἐν τῇ Ῥώμῃ τῆς ποικίλης λιθίας, ὑφ ̓ ἧς ἡ πόλις κοσμεῖται δημοσίᾳ τε καὶ ἰδίᾳ· πεποίηκέ τε τὰ λευκόλιθα οὐ πολλοῦ ἄξια. 17. Ὁ δ ̓ οὖν ποιητὴς μέχρι δεῦρο προελθὼν τῆς Μαγνητι 3. καὶ 1. ἐπεχείρησε no. 2. την ante Μακεδονίαν add. ald. ante της Θράκης om. k ald. 6. και om. edd. 7. συνιστῶσιν, et sup. στα add., a (in sched. aggl.): inde συνιστᾶσιν g, quod rec. Cor. 9. δευκαλλίου 4 (sed καλλίου sec. m. scriptum in sched. aggl.) cghi δευκαλίας kino ald. δευκολίας Β (sed δευκολίας ex corr. sec. m.) m(?). Λευκολλείας scripsit Tzsch. coll. Plin. Η. Ν. XXXVI, 8 s. 6. Λευκολλείου Cor.: at dubia est haec coniectura, et quod nomen exspectamus a loco, non ab homine petitum, et quod atrum erat, Plinio teste, Luculleum marmor. Nec certiores sunt coniecturae Reinesii Δοκιμαίας aut Θετταλίας, et Τyrwhitti Λευκαδίας. Etenim Docimaeum marmor, quam- quam alio quoque loco (v. infra XII, 477) commemoratur, idem esse quod Synnadicum eodem illo loco traditur: quapropter Grosk. hanc coniecturam amplexus in proximis τῆς καὶ Συνναδικῆς s. ἢ Συνναδικῆς scribendum esse eo maiore fiducia censet, quod haec verba sec. m, in sched. aggl. scripta sunt in A Haec tamen quam dubia sint, apparet. Ceterum verba καὶ τῆς δευκαλίας om. F, nec habet Εust. ad Dionys. v. 521. Pleth, ubi om. etiam proxima usque ad άξια. 10. καὶ ante Ἱεραπολιτικῆς add. edd. Marmor autem Hierapoliticum cum neque ab aliis neque a Strabone, quamvis multa de Hierapoli tradat XIII, 629 sq., commemoretur, dubito an interpolatori debeatur hoc nomen. ἱεροπο λιτικῆς 4 (sub sched. aggl., sed ἱεραπολιτικής sec. m. in sched. aggl., simul ἱεραπο sec. m. in marg. add.) Β (ex corr.) kl(?)no Guar. ald. 12. λιθείας Bch. 14. τῆς Μαγνητικής παραλίας om. n (sed in marg. sec. m. add.) p. τῆς παραλίας ἐπάνεισιν ἐπὶ τὴν ἄνω Θετταλίαν· καὶ γὰρ τὰ παρατείνοντα τῇ Φ[θιώτιδι], ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Δολοπίας καὶ τῆς Πίνδου, [μέχρι τῆς] κάτω Θετταλίας διέξεισιν· οἳ δ ̓ εἶχον Τρίκκην καὶ Ἰθώμην κλωμακόεσσαν. 5 ταῦτα τὰ χωρία ἐστὶ μὲν τῆς Ἱστιαιώτιδος, ἐκαλεῖτο δ ̓, ὡς φασι, πρότερον Δωρίς· κατασχόντων δὲ τῶν Περραιβῶν αὐ τήν, οἳ καὶ τῆς Εὐβοίας τὴν Ἱστιαιώτιν κατεστρέψαντο καὶ τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν ἤπειρον ἀνέσπασαν, διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἐποικησάντων Ιστιαίων τὴν χώραν ἀπ' ἐκείνων οὕτως ἐκά10 λεσαν. καλοῦσι δὲ καὶ [αὐτὴν καὶ] τὴν Δολοπίαν τὴν ἄνω Θετταλίαν, ἐπ ̓ εὐθείας οὖσα[ν τῇ ἄνω] Μακεδονίᾳ, καθάπερ καὶ τὴν κάτω τῇ κάτω. ἔστι δ ̓ ἡ μὲν Τρίκκη, ὅπου τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἀρχαιότατον καὶ ἐπιφανέστατον, ὅμορος τοῖς τε Δόλοψιν καὶ τοῖς περὶ τὴν Πίνδον τόποις. τὴν δ ̓ Ἰθώμην 15 ὁμωνύμως τῇ Μεσσηνιακῇ λεγομένην οὔ φασι δεῖν οὕτως ἐκφέρειν, ἀλλὰ τὴν πρώτην συλλαβὴν ἀφαιρεῖν· οὕτω γὰρ καλεῖσθαι πρότερον, νῦν δὲ † Θαμαὶ μετωνομάσθαι, χωρίον ἐρυμνὸν καὶ τῷ ὄντι κλωμακόεν, ἱδρυμένον μεταξὺ τεττάρων φρουρίων, ὥσπερ ἐν τετραπλεύρω κειμένων, Τρίκκης τε καὶ Μητροπόλεως 20 καὶ Πελινναίου και Γόμφων. τῆς δὲ δὴ Μητροπολιτῶν ἐστι 1. τὰ παρατείνοντα κάτω In A sec. m. non Inter διέξεισιν om. 7 (haud dubie etiam Β). In A sec. m. restituta non sunt quae h. 1. interciderunt, caedemque lacunae sunt in cghi: supplevit Cor. Ex omnibus his tantummodo verba ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Δολοπίας καὶ τῆς Πίνδου leguntur in bkno ald. 4. κλιμακόεσσαν ρ Pleth. 9. ἱστιαιέων ΒΕ. ἀπ ̓ ἐκείνων οὕτως ἐκάλεσαν om. n (sed in marg. sec. m. add.) p. 10. καλοῦσι · omn. Bk (in hoc sec. m. in marg. add.) Ino ald. restituit, quae interciderant: eaedem fere lacunae sunt in bghi. zaì et tǹr octo fere literae exciderunt in A: supplevi ex coni. Du Theil. 11. Inter οὖσα et Μακεδονίᾳ sex fere literae interciderunt: Cor. restituit ex coni. Du Theil. 13. ὅμορον codd. et Εust. ad Il. B, 729 p. 330, 30 R. Tzsch. corr. ex coni. Palm. 17. δὲ θαμαὶ habent a (in sched. aggl., simul in marg. add. Ιθώμη ἢ θώμην ἢ θαμαι, unde Scrimg. vi. detur adnotasse ex hoc cod. γρ. σῶμιν) Eghil δὲ ιθώμη Β (sec. m.?) no ald, δ ̓ ἐθώμην k Cor. idemque nomen exhibet Εust. 1. c. ; δὲ θαμόη, quod ex scriptis affert Cas, in nullo codice legitur: videtur Θούμαιον scribendum esse ex Steph. s. v. Ιθώμη. 18. γρ. κλιμακόεν κο. δημητροπολιτῶν hik Eust. ad Il. B, 729, p. 330, 5 . 20. δὴ om. edd. χώρας ἡ Ἰθώμη. ἡ δὲ Μητρόπολις πρότερον μὲν ἐκ τριῶν συνώκιστο πολιχνίων ἀσήμων, ὕστερον δὲ καὶ πλείους προσελήφθησαν, ὧν ἦν καὶ ἡ Ἰθώμη. Καλλίμαχος μὲν οὖν φησιν C. 438 ἐν τοῖς ἰάμβοις τὰς Ἀφροδίτας (ἡ θεὸς γὰρ οὐ μία) τὴν Κα Α. 669 στνιῆτιν ὑπερβάλλεσθαι πάσας τῷ φρονεῖν, ὅτι μόνη παραδέ- 5 χεται τὴν τῶν ὑῶν θυσίαν. καὶ μὴν πολυίστωρ, εἴ τις ἄλλος, καὶ πάντα τὸν βίον, ὡς αὐτὸς εἴρηκεν, τὁ ταῦτα μυθεῖσθαι βουλόμενος. οἱ δ ̓ ὕστερον ἤλεγξαν οὐ μίαν Αφροδίτην μόνον, ἀλλὰ καὶ πλείους ἀποδεδεγμένας τὸ ἔθος τοῦτο· ὧν εἶναι καὶ τὴν ἐν τῇ Μητροπόλει· ταύτῃ δὲ μίαν τῶν συνοικισθεισῶν εἰς 10 αὐτὴν πόλεων παραδοῦναι τὸ ἔθος † ὀνούριον. ἔστι δὲ καὶ Φαρκαδὼν ἐν τῇ Ἱστιαιώτιδι, καὶ ῥεῖ δι ̓ αὐτῶν ὁ Πηνειός καὶ ὁ Κουράλιος· ὧν ὁ Κοράλιος, ῥυεὶς παρὰ τὸ τῆς Ἰτω ὀνούριον om. 1. ἡ post χώρας om. Ε. 3. Καλλίμαχος Pleth. 4. Verba τὰς φρονεῖν in versus qualescunque distribuunt edd., ac priora quidem usque ad uía iustum efficiunt trimetrum iambicum: in reliquis autem Strabonem sententiam, non verba Callimachi reddidisse liquet. Cor. igitur frustra studuit alterum trimetrum procudere collocata voce πάσας post φρονεῖν. Ceterum v. quae de hoc loco subtiliter, ut solet, disputat Meinekius in Choliambica poësi Graecorum p. 167, sq. 5. δ' post Καστνιητιν add. Acghino. ὑπερβαλέσθαι Tzsch. Cor. 6. μὴν om. 4, sed sec. m. inter versus add. 7. Post βίον deesse aliquid suspicantur Cas. Tzsch. Cor., atque hic lacunae signum apposuit: equidem in verbis o tauta vitiosi aliquid latere crediderim. Suspicari possis τοιαῦτα, omisso articulo, sed parum id satisfacit. 9. ἀποδεδειγμένας codd., sed in A sec. m. sup. add. δεδεγμέ νας: Xyl. corr. τούτου α (in sched. aggl.) cg. 10. δὲ μίαν] οὐ δεμιᾷ Βἰ δὲ μιᾷ α (in sched. aggl.) glk (ex corr.) μίαν δὲ no. ὁμίριον edd., sed Cor. asteriscis inclusit, idem habet Guar.: ὀνούριον, quod codd. exhibent (sed in A priores duae syllabae sec. m. scriptae sunt in sched. aggl.; ex Β ὁμούριον affert Gron.) nomen proprium haberi possit, sed parum probabile hoc est vel propter positum insolentiorem; ἀλλότριον coni. Grosk. 12. φαρυκάδων Bhl ald. φαρκάδων Α (sed in marg. sec. m. add. γρ. φαρικάδων ) cghino φορκάδων, quod Cas. ait in scriptis esse, in nullo est. δι' αὐτῆς coni. Du Theil., ad Pharcadonem tamen referens, Grosk. autem, cum verba zai Πηνειός sec. m. scripta sint in sched. aggl. in A, in his omnia licere ratus, proponit δι ̓ ἧς ῥεῖ καὶ ὁ Πηνειός. Ego quoque pronomen ad Histiaeotidem solam referendum puto, et malim δι' αὐτῆς. 13. κουάριος Pleth. 11. νίας Ἀθηνᾶς ἱερόν, εἰς τὸν Πηνειὸν ἐξίησιν. αὐτὸς δ ̓ ὁ Πηνειὸς ἄρχεται μὲν ἐκ Πίνδου, καθάπερ εἴρηται· ἐν ἀριστερᾷ δ ̓ ἀφεὶς Τρίκκην τε καὶ Πελινναῖον καὶ Φαρκαδόνα φέρε ται παρά τε Ατρακα καὶ Λάρισαν, καὶ τοὺς ἐν τῇ Θετταλι5 ώτιδι δεξάμενος ποταμοὺς πρόεισι διὰ τῶν Τεμπῶν ἐπὶ τὰς ἐκβολάς. τὴν δ ̓ Οιχαλίαν πόλιν Εὐρύτου λεγομένην ἔν τε · τοῖς τόποις τούτοις ἱστοροῦσι καὶ ἐν Εὐβοίᾳ καὶ ἐν Ἀρκαδίᾳ, καὶ μετονομάζουσιν ἄλλως, ὃ καὶ ἐν τοῖς Πελοποννησιακοῖς εἴρηται. περὶ δὲ τούτων ζητοῦσι, καὶ μάλιστα, τίς ἦν 10 ἡ ὑπὸ Ἡρακλέους ἁλοῦσα, καὶ περὶ τίνος συνέγραψεν ὁ ποιήσας τὴν Οιχαλίας ἅλωσιν. ταῦτα μὲν δὴ τὰ χωρία τοῖς Ἀσκλη πιάδαις υπέταξεν. 15 18. Ἑξῆς δὲ λέγει τὴν ὑπ ̓ Εὐρυπύλῳ· οἳ δ ̓ ἔχον Ορμένιον οἵ τε κρήνην Ὑπέρειαν οἵ τ ̓ ἔχον Αστέριον Τιτάνοιά τε λευκὰ κάρηνα. Τ τὸ μὲν οὖν Ὀρμένιον νῦν Ὀρμίνιον καλεῖται, ἔστι δ ̓ ὑπὸ τῷ λά utroque loco scripsit propter p. 411 et 435. Ιτωμίας c ιθωνίας ο θωμίας ald., templum Palladis Ithome Guar., Ιθωμαίας, quod in codd. nonnullis legi falso tradit Du Theil., scribendum censet Grosk., alteram formam, quia syllabae itoví sec. m. scriptae sunt in sched. aggl. in A, coniecturae deberi ratus, simulque ex p. 411 colligens unum modo Itoniae Minervae templum in Thessalia notum fuisse Straboni, quod memoraverit P. 435. At quam infirmum sit hoc argumentum, liquet: nec Ithomaea Minerva aliunde nota est. 2. καθάπερ εἴρηται om. 7 Pleth. : cf. VII Fr. 14. 15. πεληνναῖον Aegh πελινναίην Ι. 3. φαρυκα δόνα codd. Tzsch. corr. Hoc et proxime praecedens nomen om. Eust. ad Il. Β, 755 p. 337, 9 ibidem mox exhibens περὶ pro παρὰ. ρισσαν codd., exc. 4, edd. 4. πελασγιώτιδι Pleth. Cor. θετταλία Eust. 1. c. 8. καὶ ὃ om. l. ἄλλοι ante άλλως add. Cor. recte, ut opinor. ὃ om. A sed quae leguntur post ἄλλως usque ad τοῖς interciderant et sec. m. scripta sunt in sched. aggl.) gi ch) ὡς Cor. 9. ζητοῦσα α (in sched. aggl.) g ποιητὴς k Pleth. ευρυπύλου Ac. 14. ὅ τε] ἥ τε cg. 16. ὁρμένιον Α, sed spiritus lenis sec. m. appictus. - Ορμίνιον] ὅρμενον A (sed posteriores duae syllabae sec. m. scriptae in sched. aggl., eadem spiritus lenis appictus) ghno. Ορμίνιον exhibet cum BEkl etiam Eust. ad Il. B, 734 p. 332, 5 Β. 13. λέγεται 8 λέγει et λέγεται δι (haud dubie et 10. ποιήσας] ἐπ' m. Πηλίῳ κώμη κατὰ τὸν Παγασιτικὸν κόλπον τῶν συνῳκισμέ Α. 670 νων εἰς τὴν Δημητριάδα πόλεων, ὡς εἴρηται. ἀνάγκη δὲ και τὴν Βοιβηίδα λίμνην εἶναι πλησίον, ἐπειδὴ καὶ ἡ Βοίβη τῶν περιοικίδων ἦν τῆς Δημητριάδος καὶ αὐτὸ τὸ Ὀρμένιον. τὸ μὲν οὖν Ὀρμένιον ἀπέχει τῆς Δημητριάδος πεζῇ σταδίους ἑπτὰ καὶ 5 εἴκοσι, ὁ δὲ τῆς Ἰωλκοῦ τόπος ἐν ὁδῷ κείμενος τῆς μὲν Δημητριάδος ἑπτὰ σταδίους διέστηκε, τοῦ δ ̓ Ορμενίου τοὺς λοιποὺς σταδίους εἴκοσι. φησὶ δ ̓ ὁ Σκήψιος ἐκ τοῦ Ὀρμενίου τὸν Φοίνικα εἶναι, καὶ φεύγειν αὐτὸν ἐνθένδε παρὰ τοῦ πατρὸς Αμύντορος Ορμενίδαο εἰς τὴν Φθίαν ἐς Πηλῆα ἄνακτα· ἐκτί- 10 σθαι γὰρ ὑπὸ Ὀρμένου τὸ χωρίον τοῦτο τοῦ Κερκάφου τοῦ Αιόλου· παῖδας δὲ τοῦ Ὀρμένου γενέσθαι τόν τε Αμύντορα C. 439 καὶ Εὐαίμονα, ὧν τοῦ μὲν εἶναι Φοίνικα, τοῦ δ ̓ Εὐρύπυλον· φυλαχθῆναι δὲ τῷ Εὐρυπύλῳ τὴν διαδοχὴν κοινήν, ἅτε ἂν ἀπελθόντος τοῦ Φοίνικος ἐκ τῆς οἰκείας· καὶ δὴ καὶ γράφει 15 οὕτως· οἷον ὅτε πρῶτον λίπον Ορμένιον πολύμηλον, ἀντὶ τοῦ τῶν] εἴκοσι ἑπτὰ α (in supersunt καὶ εἴκοσι σταδίοις Pleth. idem διέστηκε om. lm. 1. παγασικὸν το παγασατικὸν κ παγασητικόν (?) edd. οἰκείας sec. m. in sched. aggl.) (?)k ald. καὶ δεῖ γράφειν k(?) ald. 17. λίπον om. 0. |