14. Εἶτα Μυόννησος νησίον, εἶτ ̓ Ἀντρών· ἦν δὲ αὕτη ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ. τοσαῦτα μὲν περὶ τῆς ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ με[ρίδος]. ἐπεὶ δ ̓ ὁ ποιητὴς εἰς πολλὰ καὶ γνώριμα μέρη διελών δι]ὰ τὸ ὀνομάζειν τούς τε ἡγεμόνας καὶ τὰς ὑπ' αὐτοῖς [πό5 λεις] τὸν σύμπαντα τῆς Θετταλίας κύκλον διέταξεν, [ἡμεῖς ἀκολ]ουθοῦντες τούτῳ πάλιν, ὥσπερ ἐν τοῖς ἐπάνω, [προ]σεκπληρώσομεν τὴν λοιπὴν περιοδείαν τῆς χώ[ρα]ς. καταλέγει τοίνυν ἐφεξῆς τοῖς ὑπ ̓ Ἀχιλλεῖ τοὺς ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ· οὗτοι δ ̓ εἰσὶν οἱ καὶ ἐφεξῆς ὄντες τῇ ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ παραλία μέχρι Αν 10 τρῶνος. ὁριζομένη τοίνυν [τῆς ἐφ]εξῆς ἐστιν ἡ ὑπὸ τῷ Πρωτεσιλάῳ, ἔξω μὲν οὖσα τοῦ [Μαλιακ]οῦ κόλπου, ἔτι δ ̓ ἐντὸς τῆς Φθιώτιδος, οὐ μὴν τῆς .. ἡ μὲν οὖν Φυλάκη ἐγγὺς Θηβῶν ἐστι τῶν Φθιωτίδων, αἵπερ εἰσὶ καὶ αὐταὶ ὑπὸ Α. 665 τῷ Πρωτεσιλάῳ· καὶ Ἅλος δὲ καὶ Λάρισα ἡ Κρεμαστὴ καὶ 15 τὸ Δημήτριον ὑπ ̓ ἐκείνῳ, πᾶσαι πρὸς ἕω τῆς Ὄθρυος. τὸ δὲ

1. νησίδιον Β(?) edd.

...

ρισσα Bkl edd.
δὴ Agho δ ̓ ἡ Bekl ald. δ ̓ i
Cor. 2. τοσαῦτα χώρας om. BEkl ald: inde per totum hunc
locum, quae in A exciderunt, quaeque sched. agglut. cbtecta sunt, sec. m.
eadem desunt in cghi.

Quae post Αχιλ

Syllabae ρίδος

restituta non sunt:
τοσαῦται, et sec. m. sup.
add. τοσαῦτα, Α. ὑπὸ τῆς παρὰ τῷ ἀχιλλεῖ Agchi (in tribus ulti-
mis ὑπὲρ pro ὑπὸ περὶ τῆς ὑπὸ τῷ ἀχιλλεῖ κο.
λεϊ leguntur usque ad ἡ μὲν οὖν φυλάκη om. nop.
exciderunt in 4: in sched. aggl. autem sec. m. scripsit καταλέγει et in
marg. add. μεμνημένος: unde μεμνημένος καταλέγει δ ̓ ὁ ποιητὴς cghi.
3. Inter die et à quatuor fere literae exciderunt: explevi ex coni. Grosk. :
διελὼν καὶ ὀνομάζων Cor. 4. πόλεις intercidit in A. 5. Inter
διέταξεν et ουθοῦντες novem fere literae exciderunt: ἡμεῖς om. Cor.,
restitui ex sent. Grosk. 6. Literae προ interciderunt in A, Grosk
praeterea τóлois putat post лávo scriptum fuisse, quod ipsa lacunae bre-
vitate respuitur. [προ]σεκπληρώσωμεν 4 Cor. 7. Literae ρα interci-
derunt in A. 10. ὁριζομένη οὐ μὲν τῆς om. BEkl ald. ὁριζο-
μένῃ Cor. ad superiora referens, omisso τοίνυν. τῆς ἐφ exciderunt
in A: τῆς δ ̓ ἐφεξῆς Cor. 11. Literae μαλιακ exciderunt in 4.
12. Inter τns et duodecim fere exciderunt literae in A: ad quas sup-
plendas Μαγνητικής proponit Du Theil, ὁμόρου Μαγνησίας Grosk.,
ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ Falconer, quae vera existimo. μὲν οὖν] δὲ ποop.
13. φθιώτιδος Ι. 14. λάρισσα codd. edd. και ante ἡ Κρεμαστὴ
add. sub sched. aggl. A, sed om. sec. m. in sched. aggl. 15. δημήτρειον

E utroque loco.

Δημήτριον Δήμητρος εἴρηκε τέμενος καὶ ἐκάλεσε Πύρασον. ἦν δὲ πόλις εὐλίμενος ἡ Πύρασος ἐν δυσὶ σταδίοις, ἔχουσα Δήμητρος ἄλσος καὶ ἱερὸν ἅγιον, διέχουσα Θηβῶν σταδίους εἴκοσι· ὑπέρκεινται δὲ Πυράσου μὲν αἱ Θῆβαι. τῶν Θηβῶν δὲ ἐν τῇ μεσογαίᾳ τὸ Κρόκιον πεδίον πρὸς τῷ καταλήγοντι τῆς 5 Ὄθρυος, δι ̓ οὗ ὁ Ἄμφρυσος ῥεῖ. τούτου δ ̓ ὑπέρκειται ὁ Ἴτωνος, ὅπου τὸ τῆς Ἰτωνίας ἱερόν, ἀφ ̓ οὗ καὶ τὸ ἐν τῇ Βοιωτίᾳ καὶ ὁ Κουάριος ποταμός· εἴρηται δὲ π[ερὶ τούτου καὶ] τῆς Αρνης ἐν τοῖς Βοιωτιακοῖς. ταῦτα δ ̓ ἐστὶ τῆς Θετταλιώτι

て

δος μιᾶς τῶν τεττάρων μερίδων τῆς συμπάσης Θετταλίας, ἧς 10 καὶ τὰ ὑπ ̓ Εὐρυπύλῳ, καὶ ὁ Φύλλ[ος, ὅπου Απόλλω]νος τοῦ Φυλλαίου ἱερόν, καὶ Ἴχναι, ὅπου ἡ Θέμις Ἰχναία τιμᾶται. καὶ Κίερος δ ̓ εἰς αὐτὴν συντελεῖται . τῆς Αθαμανίας.

3. ἅγιον] ἄγαλμα α (in sched. aggl., sed & . tov superest sub sched. aggl. pr. m. scriptum) cghino άλσος καὶ τέμενος ἅγιον Ε. διέχουσι,

et a sec. m. sup. add., A simulque in marg. sec. m. add. διέχουσα τὸ ἀπέχουσα τηλε. 4. μὲν αἱ om. Bkl edd. τῶν om. Bkl edd. 6. άμφρισος, et u sup. ι add., a (in sched. aggl., sed φρυσος superest sub sched. aggl. pr. m. scriptum): inde άμφρισος ο ἀμφύρισος ἢ ἄμφύρσος no. ποταμὸς post δεν add. Β(?)k edd. ἴτων Β(?)k Guar. ald. 8. κουσύριος Ι. εἴρηται Βοιωτιακοῖς om. 7 (haud dubie et B) Pleth.

καὶ

Inter de et rys decem fere literae interciderunt (superest tamen post da prior literae a pars), nec sec. m. restitutae sunt in A: eadem lacuna est in cgh: περὶ τούτου ἐν τοῖς περὶ τῆς ἄρνης βοιωτιακῆς bkno (sed in k βοιωτιακοῖς, in no ἐν τοῖς βοιωτιακοῖς) ald. ; verum vidit Cor., qui tamen ɛgì ante τns reliquit. 10. συμπάσης] ὅλης Β(?)kno edd. ἦν post ἧς add. edd. inde a Cas. 11. ὑπ'] ἐπ' no ald. ἱερὸν om. 7 (haud dubie et B) Pleth., qui pro iis habet καὶ ὑπὸ φιλοκτήτῃ. Inter φυλλ et vos decem fere literae interciderunt, nec sec. m. restitutae sunt in 4: eadem lacuna est in cghi; expleta est in ikno edd., in quibus tamen legitur ἔνθα pro ὅπου, quo uti solet Strabo in tali connexu, quodque idcirco praeferendum duxi. 12. φυλαίου Α. 13. καὶ Κίερος Αθαμανίας om. Bino ald., sec. m. add. in marg. k; et Cyerus cum ea censetur et Athamania Guar. Ex editoribus primus recepit Cor., lacunae signa falso ponens post δ'. Inter συντελεῖται et τῆς octo fere literae interciderunt, nec sec. m. restitutae sunt in A: eadem lacuna est in cghi. Explere eam conatus est Mueller. (v. Gött. gel. Anz. 1829 p. 2032) inserenda esse existimans καὶ πάντα τὰ μέχρι, quae quamquam sensu sunt aptis

κατὰ δὲ τὸν Ἀντρῶνα ἔρμα ὕφαλον ἐν τῷ πρὸς Εὐβοίᾳ ἐστὶ πόρῳ, καλούμενον ὄνος Αντρῶνος· εἶτα Πτελεὸν καὶ ὁ Ἅλος· εἶτα τὸ τῆς Δήμητρος ἱερὸν καὶ ὁ Πύρασος κατεσκαμμένος, ὑπὲρ αὐτὸν δὲ αἱ Θῆβαι· εἶτα ἄκρα Πύρρα και δύο νησία 5 πλησίον, ὧν τὸ μὲν Πύρρα, τὸ δὲ Δευκαλίων καλεῖται· ἐν ταῦθα δὲ καὶ ἡ Φθιώτίς πως τελευτᾷ.

15. Ἑξῆς δὲ τοὺς ὑπὸ τῷ Εὐμήλῳ καταλέγει, τὴν συνεχῆ C. 436 παραλίαν, ἵπερ ἐστὶν ἤδη Μαγνησίας καὶ τῆς Πελασγιώτιδος Α. 666 γῆς. Φεραὶ μὲν οὖν εἰσι πέρας τῶν Πελασγικῶν πεδίων πρὸς 10 τὴν Μαγνησίαν, ἃ παρατείνει μέχρι τοῦ Πηλίου σταδίους ἑκατὸν ἑξήκοντα. ἐπίνειον δὲ τῶν Φερῶν Παγασαί, διέχον ἐννενήκοντα σταδίους αὐτῶν, Ἰωλκοῦ δὲ εἴκοσι. ἡ δ ̓ Ἰωλκὸς κατέσκαπται μὲν ἐκ παλαιοῦ, ἐντεῦθεν δ ̓ ἔστειλε τὸν Ἰάσονα καὶ τὴν Αργώ Πελίας· ἀπὸ δὲ τῆς ναυπηγίας τῆς Ἀργοῦς καὶ Παγασὰς λέγεσθαι 15 μυθεύουσι τὸν τόπον, οἱ δὲ πιθανώτερον ἡγοῦνται τοὔνομα τῷ τόπῳ τεθῆναι τοῦτο ἀπὸ τῶν πηγῶν, αἳ πολλαί τε καὶ δαψιλεῖς ῥέουσι· πλησίον δὲ καὶ Ἀφέται, ὡς ἂν ἀφετήριόν τι τῶν Ἀργοναυτῶν. τῆς δὲ Δημητριάδος ἑπτὰ σταδίους ὑπέρκειται τῆς

simo, lacunae longitudinem haud paulum excedunt; praeterea συντελεῖται
insolentius positum pro activo. Melius igitur Grosk. coniecit συντελεῖ (hoc
iam viderat Cor.) καὶ ἅπαντα μέχρι κτλ.: fortasse tamen scriptum fue-
rat καὶ τἆλλα.
1. έρμαιον (sed posterior literae μ pars et quae se-
quuntur sec. m. scripta sunt in sched. aggl.), et sec. m. sup. add. έρυμα, Α:
utrumque habet c, ἑρμαῖον ghi ἔρυμα BEino ald. ἔρημα k, Tzsch. corr.
- ex coni. Cas. certissima: idem pr. m. in A scriptum fuisse crediderim.
ἔφαλον n (in hoc tamen antea scriptum fuerat "φαλον) ο.
ald. 4. αὐτῶν Bklno edd.: αὐτὸν habet praeter 4 etiam Ε.
σίδια Bkino edd. 7. τῷ om. Bkl Pleth. ald.
Cor. secutus Guarinum, qui habet: contiguamque oram mariti-
Cas. mavult κατὰ τὴν.

mam;

8. ἧπερ

2. ὄρος k

νη

καὶ ante τὴν add.

γῆς om. l (haud dubie

et B) Pleth., ubi om. etiam τὴν συνεχῆ παραλίαν. ἵπερ ἐστὶν] ἔπεστιν codd. ald. ἅπερ ἐστὶν Cor. ex sent. Cas., nos Tzschuckium sequi maluimus. Inter μαγνη et καὶ quatuor fere literae interciderunt et σι modo sec. m. restitutum est in 4: μαγνητικής n (antea tamen fuit μα γνησίας) op. 9. πρὸς τῇ μαγνησίᾳ Eust. ad Il. Β, 756 p. 338, 4 R. 10. του om. Bil ald. 16. τεθῆναι, et sec. m. sup. add. τεθεῖσθαι, 4 τεθεῖσθαι Bk (sed hic τεθεῖναι ex corr.) lno πεπεῖσθαι ald., unde πεποιήσθαι Χyl. 18. Nescio an καὶ exciderit post ὑπέρκειται: vio

θαλάττης Ἰωλκός. ἔκτισε δὲ Δημήτριος ὁ Πολιορκητὴς ἐπώνυμον ἑαυτοῦ τὴν Δημητριάδα μεταξύ Νηλίας και Παγασῶν ἐπὶ θαλάττῃ, τὰς πλησίον πολίχνας εἰς αὐτὴν συνοικίσας, Νηλίαν τε καὶ Παγασὰς καὶ Ὀρμένιον, ἔτι δὲ Ῥιζοῦντα, Σηπιάδα, Ολιζῶνα, Βοίβην, Ἰωλκόν, αἳ δὴ νῦν εἰσι κῶμαι τῆς Δημη- 5 τριάδος. καὶ δὴ καὶ ναύσταθμον ἦν τοῦτο καὶ βασίλειον μέχρι πολλοῦ τοῖς βασιλεῦσι τῶν Μακεδόνων, ἐπεκράτει δὲ καὶ τῶν Τεμπῶν καὶ τῶν ὀρῶν ἀμφοῖν, ὥσπερ εἴρηται, τοῦ τε Πηλίου καὶ τῆς Ὄσσης· νῦν δὲ συνέσταλται μέν, τῶν δ ̓ ἐν τῇ Μαγνησίᾳ πασῶν ὅμως διαφέρει. ἡ δὲ Βοιβηὶς λίμνη πλησιάζει μὲν 10 ταῖς Φεραῖς, συνάπτει δὲ καὶ τοῖς ἀπολήγουσι τοῦ Πηλίου πέρασι καὶ τῆς Μαγνησίας· Βοίβη δὲ χωρίον ἐπὶ τῇ λίμνῃ κείΑ. 667 μενον. καθάπερ δὲ τὴν Ἰωλκὸν αὐξηθεῖσαν ἐπὶ πλέον κατέλυ

σαν αἱ στάσεις καὶ αἱ τυραννίδες, οὕτως καὶ τὰς Φεράς συνέστειλαν ἐξαρθείσας ποτὲ καὶ συγκαταλυθείσας τοῖς τυράννοις. 15 πλησίον δὲ τῆς Δημητριάδος ὁ Ἄναυρος ῥεῖ, καλεῖται δὲ καὶ συνεχὴς αἰγιαλὸς Ἰωλκός· ἐνταῦθα δὲ καὶ τὴν Πυλαϊκὴν πανήγυριν συνετέλουν. ὁ δ ̓ Ἀρτεμίδωρος ἀπωτέρω τῆς Δημητριάδος τίθησι τὸν Παγασιτικὸν κόλπον εἰς τοὺς ὑπὸ Φιλο

lentior multo ac parum probabilis Muelleri (v. Orchomenos etc. p. 248
n. 2) est coniectura: τῆς δὲ Δημητριάδος πλησίον ἑπτὰ κτλ. 3. ἐπὶ
θαλάσσης Eust. ad Il. B, 734 p. 332, 10 R.
4. Inter ριζο et ση-
πιάδα cum octo fere literae intercidisse videantur in A, sec. m. tantum-
modo vvva restitutum est, ut suspicari possis aliud quoddam nomen in-
terpositum fuisse pr. m. 5. δή] δὲ Bklno ald. 8. ὥσπερ εἴρηται
om. BEkl ald. ωνπερ (sic) 4, sed ων sec. m. add. in sched. aggl., ὧν
περ cghino: Cor. corr., cf. p. 428 extr. 10. λίμνη om. 20. 11. πέ-
13. τὴν] τὸν α (in sched. aggl.) g. 16. ὁ ναῦρος

ρασι om. Ε.

--

codd. Guar., Tzsch. corr. ex coni. Cas. coll. Callim. in Delum v. 103. Argonaut. Orph. v. 112. Vib. Seq. p. 3 aliisque. 17. ὁ συνεχὴς edd. inde a Cas. Quum de Pylaico conventu lolci celebrato aliunde nihil constet, Du Theil. syllabas πυλαϊκ, quae in A sec. m. scriptae sunt in sched. aggl., nulla auctoritate esse ratus sive Πελιακὴν sive Ἀμυρικὴν scribendum esse suspicatur: ac Πελιακὴν satis possit arridere, modo de tali conventu mentio esset apud scriptores antiquos. Etenim quae de certamine ab Acasto in patris honorem instituto a multis traduntur, huc non sunt referenda. Nihilominus Grosk. eam scripturam recepit. Ceterum verba ἐνταῦθα — ὁμώνυμον om. Pleth. 19. παγασικὸν no Πα

--

κτήτῃ τόπους· ἐν δὲ τῷ κόλπῳ φησὶν εἶναι τὴν Κικύνηθον νῆσον καὶ πολίχνην ὁμώνυμον.

16. Ἑξῆς δ' αἱ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ πόλεις καταλέγονται. ἡ μὲν οὖν Μεθώνη ἑτέρα ἐστὶ τῆς Θρακίας Μεθώνης, ἣν κατέσκαψε 5 Φίλιππος· ἐμνήσθημεν δὲ καὶ πρότερον τῆς τῶν ὀνομάτων τούτων καὶ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ.... τροπῆς· τἆλλα δὲ [δε]ηρίθμηται, ἥ τε Θαυμακία καὶ [ὁ Ὀλιζ]ὼν καὶ ἡ Μελίβοια, [2] τῆς ἑξῆς παραλίας ἐστίν. πρόκεινται δὲ τῶν Μαγνήτων νῆσοι συχναὶ μέν, αἱ δ ̓ ἐν ὀνόματι Σκίαθός τε καὶ Πε10 πάρηθος καὶ Ἰκός, Αλόννησος τε καὶ Σκῦρος, ὁμωνύμους ἔχουσαι πόλεις. μάλιστα δ ̓ ἐστὶν ἐν ὀνόματι Σκύρος διὰ τὴν Λυκομήδους πρὸς Ἀχιλλέα οἰκειότητα καὶ τὴν Νεοπτολέμου τοῦ Ἀχιλλέως ἐνταῦθα γένεσίν τε καὶ ἐκτροφήν. ὕστερον δὲ C. 437 Φίλιππος αὐξηθείς, ὁρῶν Ἀθηναίους ἐπικρατοῦντας τῆς θα 15 λάττης καὶ τῶν νήσων ἄρχοντας καὶ τούτων καὶ τῶν ἄλλων, ἐποίησε τὰς πλησίον ἑαυτῷ μάλιστα ἐνδόξους. πολεμῶν γὰρ

γασητικόν edd. 5. Quae sequuntur vocem της usque ad ἐστί non leguntur in l et (subiectis tamen articulo verbis ἐν πελοποννήσῳ) in Bkno ald. In A quae h. l. interciderant quaeque sched. agglut. obtecta erant, sec. m. restituta non sunt; unde haec exhibentur in cghi: πρότερον τῆς καὶ τῶν ἐν πελοποννήσῳ

ἠρίθμηται (θμηται chi) ἥ τε θαυμακία . .

τῆς ἑξῆς παραλίας ἐστί. Simul adnotandum est parum accurate in hac parte a Du Theilio redditam esse codicis A scripturam (alii errores commissi sunt a Villebrunio ap. Falc.), ex quo multi errores Corais et Groskurdii nati sunt. Coraes autem haec dedit: εμνήσθημεν δὲ καὶ πρό τερον αὐτῆς τε καὶ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ. Συγκατηρίθμηται δὲ ἥ τε Θαυμακία κτλ. 6. Inter Πελοποννήσῳ et τροπής quatuor fere literae interciderunt in 4: videtur scriptum fuisse μετατροπής, totusque hic locus referendus ad VIII, 374 extr., parum tamen concinnum esse nemo negabit: incommodissimum est ονομάτων, pro quo fortasse scribendum esse πολισμάτων. ἠρίθμηται 4: quod cum ferri vix queat, corrigere non dubitavi coniectura facillima. 7. Inter καὶ et ῶν (sic) quatuor fere literae interciderunt, nec restitutae sunt in A: supplevit Cor., qui tamen articulum non addidit. a om. A: Cor. minus apte. 10.

Ικός, Αλόννησος] ικόσαλον. νῆσος Acghi, sed in marg. A sec. m. add. καὶ ἰκός. ἀλλόννησος τε καὶ σκύρος. ὁμωνύμους - Σκύρος om. chi Pleth. 13. γέννησιν Bklno Eust. ad Il. Β, 756 p. 338, 10 R. edd.