ταύτας δ ̓ εἶναι διατεμνομένης τῆς συμπάσης Θετταλίας θάτερον μέρος τὸ νότιον· οἱ δὲ διαιροῦσιν. ἔοικε δ ̓ ὁ ποιητὴς δύο ποιεῖν τήν τε Φθίαν καὶ τὴν Ἑλλάδα, ὅταν οὕτως φῇ· οἵ τ ̓ εἶχον Φθίην ἠδ ̓ Ἑλλάδα, 5 ὡς δυεῖν οὐσῶν· καὶ [φεῦγον] ἔπειτ ̓ ἀπάνευθε δι ̓ Ἑλλάδος ευρυχόροιο, καὶ ὅτι πολλαὶ [Αχαιίδε]ς εἰσὶν ἀν ̓ Ἑλλάδα τε Φθίην τε. 10 ὁ μὲν οὖν ποιητὴς δύο ποιεῖ, πότερον δὲ πόλεις ἢ χώρας, οὐ δηλοῖ. οἱ δ ̓ ὕστερον τὴν Ἑλλάδα οἱ μὲν εἰπόντες χώραν διατετάσθαι φασὶν [εἰς] τὰς Θήβας τὰς Φθιώτιδας ἀπὸ Παλαι- Α. 660 φαρσάλου· ἐν δὲ τῇ χώρᾳ ταύτῃ καὶ τὸ Θετίδιόν ἐστι πλησίον τῶν Φαρσάλων ἀμφοῖν, τῆς τε παλαιᾶς καὶ τῆς νέας, 15 κἀκ τοῦ Θετιδίου τεκμαιρόμενοι τῆς ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ μέρος εἶναι καὶ τήνδε τὴν χώραν· οἱ δ ̓ εἰπόντες πόλιν, Φαρσάλιοι μὲν δεικνύουσιν ἀπὸ ἑξήκοντα σταδίων τῆς ἑαυτῶν πόλεως κατεσκαμμένην πόλιν, ἣν πεπιστεύκασιν εἶναι τὴν Ἑλλάδα και C. 432 1. ταύτας ald. κατὰ ante θάτερον add. codd., exc. A sed sec. m. in sched. aggl. scriptum est), edd. 3. οὕτως Acgpo. 4. oi τ φευγον om. no. καλλιγύναικα post Ελλάδα add. edd. 5. Post In A cum post νέας sex m. δύο κρήνας πλησίον, Μεσσηίδα καὶ Ὑπέρειαν, Μελιταιεῖς δ ̓ ἄπωθεν ἑαυτῶν ὅσον δέκα σταδίους ᾠκῆσθαι τὴν Ἑλλάδα πέραν τοῦ Ἐνιπέως, ἡνίκα ἡ ἑαυτῶν πόλις Πύρρα ὠνομάζετο, ἐκ δὲ τῆς Ἑλλάδος, ἐν ταπεινῷ χωρίῳ κειμένης, εἰς τὴν ἑαυτῶν μετοικῆσαι τοὺς Ἕλληνας· μαρτύριον δ ̓ εἶναι τὸν ἐν τῇ ἀγορᾷ 5 τῇ σφετέρα τάφον τοῦ Ἕλληνος, τοῦ Δευκαλίωνος υἱοῦ καὶ Πύρρας. ἱστορεῖται γὰρ ὁ Δευκαλίων τῆς Φθιώτιδος ἄρξαι καὶ ἁπλῶς τῆς Θετταλίας· ὁ δ ̓ Ἐνιπεὺς ἀπὸ τῆς Ὄθρυος παρὰ Φάρσαλον νεὶς εἰς τὸν Ἀπιδανὸν παραβάλλει, ὁ δ ̓ εἰς τὸν Πηνειόν. περὶ μὲν Ἑλλήνων ταῦτα. 7. Φθῖοι δὲ καλοῦνται οἵ τε ὑπ ̓ Ἀχιλλεῖ καὶ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ καὶ Φιλοκτήτῃ· ὁ δὲ ποιητὴς τούτου μάρτυς. εἰπὼν γὰρ ἐν τῷ καταλόγῳ τῶν ὑπ ̓ Ἀχιλλεῖ· οἵ τ ̓ εἶχον Φθίην, 10 ἐν τῇ ἐπὶ ναυσὶ μάχῃ τούτους μὲν ὑπομένοντας ἐν ταῖς ναυσὶ 15 πεποίηκε μετὰ τοῦ Ἀχιλλέως καὶ καθ ̓ ἡσυχίαν ὄντας, τοὺς δ ̓ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ μαχομένους ἔχοντας Μέδον[τα] καὶ τοὺς ὑπὸ Πρωτεσιλάω, Ποδάρκους κοινῶς μὲν οὕτω φησίν· 1. μελιτεεῖς Achn. [πε]ρὶ ὧν ων 2. άποθεν α (in sched. aggl., sed άπωθεν sub sched. aggl. superest pr. m. scriptum). σταδίοις Aeghino. exhibet Εust. ad Il. B, 683 7. Syllaba rau cum interἱστορεῖ exhibent etiam cghi. codd. Guar. ερυθρῶν Pleth., Tzsch. corr. ex coni. 12. τούτου, et τῶν sec. m. sup. add., 4, τού 17. φιλοκτήτου Β(?)kl. cidisset, nec sec. m. restituta esset in A, 8. Οθρυος] ερυθράς Cas. coll. VIII, 356. των codd. rell., edd. ἔχοντας Μέδοντα om. Bki Pleth, ald. In A autem cum inter μέδον et καὶ τοὺς tredecim fere literae intercidissent, sec. m. restitutae non sunt, sed in marg. add. μέδοντα καὶ τοὺς ὑπὸ πρω, unde verba illa leguntur in codd. rell. Cor. nulla tamen lacuna indicata: additum fuerat, ut videtur, ἡγεμόνα. 18. πρωτεσιλάου 2 Pleth. eique nomini statim subiiciunt περὶ ὧν iidem codd. (haud dubie et B): inde cum inter ποδάρκους et or undecim fere literae intercidissent in A, sec. m. nihil restituit: ac lacuna h. 1. est in eghi μενεπτολέμου add. bkno ald., praeterea post Πρωτεσιλάῳ sec. m. add. πρότερον εἶτα in n, quae habentur etiam in bko edd. Iam ut stare posset loci structura, Ποδάρκει μενεπτολέμῳ scripserunt Tzsch. Cor.; videtur scriptum fuisse Ποδάρκους ἄρχοντος. 19. κοινῶς] ἐκεῖνος Ι. 5 ἔνθα δὲ Βοιωτοὶ καὶ Ἰάονες ἑλκεχίτωνες, Λοκροὶ καὶ Φθῖοι καὶ φαιδιμόεντες Επειοί· ἰδίως δέ· πρὸ Φθίων δὲ Μέδων τε μενεπτόλεμός τε Ποδάρκης. οἱ μὲν πρὸ Φθίων μεγαθύμων θωρηχθέντες ναῦφιν ἀμυνόμενοι [μετὰ Βοιω]τῶν ἐμάχοντο. τάχα δὲ καὶ οἱ σὺν Εὐρυπύλῳ Φθῖοι ἐλέγοντο, ὅμοροι τούτοις Α. 661 ὄντες· νῦν μέντοι Μαγνησίας νομίζουσι τῆς τε ὑπ ̓ Εὐρυπύλῳ τὰ περὶ Ὀρμένιον καὶ τὴν ὑπὸ Φιλοκτήτῃ πᾶσαν· τὴν δ ̓ ὑπὸ 10 [Πρωτεσιλάῳ] τῆς Φθίας ἀπὸ Δολοπίας καὶ τῆς Πίνδου μέσ χρι τῆς Μαγνητικῆς θαλάττης· μέχρι δὲ τῆς ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ πόλεως Ἀντρώνος, ἡ νῦν πληθυντικῶς λέγεται, τὸ πλάτος ἀφορίζεται τῆς ὑπὸ Πηλεῖ καὶ Ἀχιλλεῖ γ[ῆς, ἀπὸ] τῆς Τραχινίας καὶ τῆς Οἰταίας ἀρξαμένοις· [τὸ] δ ̓ αὐτὸ σχεδόν τι μῆκός ἐστι 15 τοῦ Μαλιακοῦ κ[όλπου]. θω οὕτως εἴρηκεν φησίν (sic) Aghino. 1. ἐνθάδε Ach. 3. μενεπτό λεμός τε Ποδάρκης om. I. 5. πρὸς α (in sched. aggl.) gh. ρηχθέντες om. no. 6. μετὰ Βοιωτῶν om. Bhl ald.; in A cum inter αμυνόμ et τῶν decem fere literae intercidissent, ενοι modo sec. m. add.: inde lacuna h. 1. est in cg, quae verbis μετ ̓ αὐτῶν expleta est in hnop, Tzsch. corr. ex Il. N, 700. 7. Φθιοι Εὐρυπύλῳ om. Ι. τε om. Bk edd. 8. ὄντες] μένοντες Acglik (ex corr.) μὲν ὄντες no. CAP 8. Περὶ Ἅλου δὲ καὶ Ἀλόπης διαποροῦσι, μὴ οὐ τούτους λέγει τοὺς τόπους, οἳ νῦν ἐν τῷ Φθιωτικῷ τέλει φέρονται, ἀλλὰ τοὺς ἐν Λοκροῖς, μέχρι δεῦρο ἐπικρατοῦντος τοῦ Ἀχιλλέως, ὥσπερ καὶ μέχρι Τραχῖνος καὶ τῆς Οἰταίας. ἔστι γὰρ καὶ Ἅλος καὶ Ἁλιοῦς ἐν τῇ παραλίᾳ τῶν Λοκρών, καθάπερ 5 καὶ Ἀλόπη. οἱ δὲ τὸν Ἁλιοῦντα ἀντὶ Ἀλόπης τιθέασι καὶ γράφουσιν οὕτως· οἳ θ ̓ Ἅλον οἵ θ ̓ ἁλιοῦνθ ̓ οἵ τε Τρηχῖν ̓ ἐνέμοντο. C. 433 ὁ δὲ Φθιωτικός Αλος ὑπὸ τῷ πέρατι κεῖται τῆς Ὄθρυος, ὄρους πρὸς ἄρκτον κειμένου τῇ Φθιώτιδι, ὁμόρου δὲ τῷ Τυ- 10 φρηστῷ καὶ τοῖς Δόλοψιν, ἐκεῖθεν δὲ παρατείνοντος εἰς τὰ πλησίον τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου. ἀπέχει δὲ Ἰτώνου περὶ ἑξή κοντα σταδίους ὁ Ἅλος ἢ ἡ Ἅλος (λέγεται γὰρ ἀμφοτέρως), ᾤκισε δὲ ὁ Ἀθάμας τὴν Ἅλον ἀφανισθεῖσαν συνα......... χρόνοις ὕστερον. ὑπέρκειται δὲ τοῦ Κροκίου πεδίου· 15 τῷ 1. Ἄλου Cor. constanter, Homerum (v. ll. B, 682) aliosque scriptores secutus: sed alteram scripturam tuetur praeter codicum consensum etiam Eust. ad II. B, 682 p. 320, 3 R. 3. του om. Bil ald. 5. Αλιους Cor. constanter. 6. - ἀλιοῦντα Ε Cor. 8. οἵ τ ̓ ἄλον οἱ θ ̓ ἁλιοῦνθ ̓ Ε οἵ τ ̓ Ἄλον οἵ τ ̓ Ἀλιοῦνθ' Cor. 10. ὄρους sec. m. add. inter versus in A. τοῖς om. El Pleth. (haud dubie et B). – τεφρηστῷ Acglino, sed in n inter versus add. γρ. τυμφρηστῷ, quod transiit in bk edd.: cf. Steph. s. v. Etymol. M. p. 772, 27. Lycophr. Cass. 420. 11. τῷ ὄρει post Τυφρηστῷ add. bkno edd. Inter 46λοψιν et δὲ cum octo fere literae intercidissent, καὶ sec. m. post illam vocem additum est 4: eadem lacuna, omisso praeterea δὲ, est in g (ubi etiam καὶ om.) ich, sed in duobus ultimis καὶ ἐκεῖθεν sec. m. add.: idem legitur in El (in hoc add. δὲ?). κἀκεῖθεν Pleth Particula καὶ aptior est, quam δὲ: fortasse καὶ ἐνθένδε scriptum fuerat in A. 12. Ιτωνου Α Ἴτωνος scribendum esse censet Cas. ex Steph. s. v. Ἄλος, ubi traduntur huic loco simillima: at cf. p. 435 et Steph. s. v. Ἴτων. 13. ή om. a (in sched. aggl ) . 14. ᾤκησε codd. (α in sched. aggl.), Cas. corr.: cf. Steph. s. ν. Ἄλος. ἀφανισθεῖσαν – ὕστερον om. BEkl ald. Inter συνα (α hoc pro parte priore literae @ haberi potest) et χρόνοις quindecim fere literae perierunt in 4: eadem fere lacuna in cghi; defectum dissimulant omissis δὲ συνα no, συνώκισε scripsit Cor. lacuna post hoc verbum relicta, συνώκισαν αὖθις οἱ Φαρσά Moi proposuit Grosk, quae lacunae magnitudini optime respondent omissis αὖθις οἱ, minime necessariis. ῥεῖ δὲ ποταμὸς Αμφρυσος πρὸς τῷ [τείχει]. ὑπὸ δὲ τῷ Κροκίῳ Θῆβαί εἰσιν αἱ Φθιώτιδες, καὶ ἡ Ἅλος δὲ Φθιώτις και λεῖται καὶ * ἡ* Αχαϊκή, συνάπτουσα τοῖς Μαλιεῦσιν, ὥσπερ καὶ οἱ τῆς Ὄθρυος πρόποδες. καθάπερ δὲ ἡ Φυλάκη ἡ ὑπὸ 5 Πρωτεσιλάῳ τῆς Φθιώτιδός ἐστι τῆς προσχώρου τοῖς Μαλιεῦσιν, οὕτω καὶ ἡ Αλος· διέχει δὲ Θηβῶν περὶ ἑκατὸν στα δίους, ἐν μέσῳ δ ̓ ἐστὶ Φαρσάλου καὶ Φθιωτῶν· Φίλιππος μέντοι Φαρσαλίοις προσένειμεν, ἀφελόμενος τῶν Φθιωτῶν. οὕτω δὲ συμβαίνει τοὺς ὅρους καὶ τὰς συντάξεις τῶν τε ἐθνῶν 10 καὶ τῶν τόπων ἀλλάττεσθαι ἀεί, καθάπερ εἴπομεν. οὕτω καὶ Σοφοκλῆς τὴν Τραχινίαν Φθιώτιν εἴρηκεν, Αρτεμίδωρος δὲ Α. 662 - 1. ῥεῖ τείχει om. 7 Pleth. haud dubie et B). ἄμφυσσος Abcghino Xyl. corr.: simplex σ, quod p. 435 exhibent codd. aliique praeferunt scriptores, induxit Tzsch. Inter τα (sic: v. p. 300, 14) et κροκίῳ quatuordecim literae exciderunt in A, et ὑπὸ δὲ τῷ tantummodo sec. m. rest. spatio vacuo relicto; eadem lacuna est in cghi: τῷ τείχει, quod legitur in bkno, verum videtur. 2. Inter Φθιώτιδος et τις duodecim fere literae exciderunt, nec restitutae sunt in A, uti mox tredecim fere inter συνα et σιν, quindecim inter προπ et ἡ φυλακή, simul in marg. sec. m. add. φθιώτιδες καθάπερ τὲ (sic) ἡ φυλακή: unde liquet in illo codice, ex quo pelita sunt supplementa codicis A, hunc locum non exstitisse, qui tamen legitur in BEl Pleth., quibuscum maxime ille solet concinere (cf. Praef. tom. I p. LXIV). Videtur autem similitudo autem terminationis verborum Φθιώτιδες et πρόποδες caussa fuisse, cur omitterentur in codice illo quae interiecta sunt. Ceterum eaedem lacunae sunt in cghi, quae in A. ἡ φλος] ἡ χώρα Β (sec. m.?) kno edd., alteram scripturam, quam exhibent El Pleth., habuit etiam Eust. in cod. suo (v. ad Il. B, 682 p. 320, 1 R.). 3. ή om. edd. inde Ta Cas. τοῖς Μαλιεῦσιν om. pn, sed in hoc sec. m. add. 4. πρόποδες καθάπερ δὲ] πρότερον ... ὥσπερ δὲ pno, quae ex coniectura scripta sunt ad explendam lacunam codicis A. 4. δὲ] τε Ε, sec. m. in marg. A. φυλακὴ A: sed v. Scholl. ad Il. O, 335. Etym. Μ. p. 802, 1. 5. πρωτεσιλάου Acglino. — τῆς ante προσχώρου om. l. - ...... 7. φαρσαλίας habet Εust. 1. c. καὶ om. a (in sched. aggl. initio pa- ptum esse in sched. aggl. in n. |