C. 429 τό τε Πήλιον ἔχουσα καὶ τὴν Οσσαν. ὕστερον δὲ πάντων ὑπὸ μίαν ἐξουσίαν ὑπηγμένων, ἅπαντα † τελευτᾷ πᾶσι καὶ ἀνέῳγε.

16. Περὶ δὲ τὰ Στενὰ ταῦτα οἱ περὶ Λεωνίδαν μετὰ ὀλί γων τῶν ὁμόρων τοῖς τόποις ἀντέσχον πρὸς τὰς τοσαύτας τῶν Περσῶν δυνάμεις, μέχρι περιελθόντες δι ̓ ἀτραπῶν τὰ ὄρη και τέκοψαν αὐτοὺς οἱ βάρβαροι. καὶ νῦν τὸ πολυάνδριον ἐκείνων ἐστὶ καὶ στῆλαι καὶ ἡ θρυλουμένη ἐπιγραφὴ τῇ Λακεδαιμονίων στήλῃ, οὕτως ἔχουσα·

ὦ ξέν ̓ ἀπάγγειλον Λακεδαιμονίοις, ὅτι τῇδε
κείμεθα τοῖς κείνων πειθόμενοι νομίμοις.

5

10

17. Ἔστι δὲ καὶ λιμὴν μέγας αὐτόθι καὶ Δήμητρος ἱερόν, ἐν ᾧ κατὰ πᾶσαν Πυλαίαν θυσίαν ἐτέλουν οἱ Ἀμφικτύονες. ἐκ δὲ τοῦ λιμένος εἰς Ἡράκλειαν τὴν Τραχῖνα πεζῇ στάδιοι τετταράκοντα, πλοῦς δ ̓ ἐπὶ τὸ Κήναιον ἑβδομήκοντα. ἔξω δὲ Πυλῶν εὐθὺς ὁ Σπερχειὸς ἐκδίδωσιν. ἐπὶ δὲ Πύλας ἀπὸ Εὐ- 15 ρίπου στάδιοι πεντακόσιοι τριάκοντα. καὶ ἡ μὲν Λοκρὶς τέ Α. 657 λος ἔχει. τὰ δ ̓ ἔξω Θετταλῶν ἐστι τὰ πρὸς ἕω καὶ τὸν Μα λιακὸν κόλπον, τὰ δὲ πρὸς δύσιν Αἰτωλῶν καὶ Ακαρνάνων. Αθαμᾶνες δὲ καὶ αὐτοὶ ἐκλελοίπασι.

18. Μέγιστον δὴ καὶ παλαιότατον τῶν Θετταλῶν σύστημα, 20 ὧν τὰ μὲν Ὅμηρος εἴρηκε, τὰ δ ̓ ἄλλοι πλείους. Αἰτωλοὺς δ ̓ Ὅμηρος μὲν ἀεὶ ἑνὶ ὀνόματι λέγει, πόλεις, οὐκ ἔθνη τάττων ὑπ ̓ αὐτοῖς, πλὴν εἰ τοὺς Κουρῆτας, οὓς ἐν μέρει τακτέον Αἰτωλικῶν. ἀπὸ Θετταλῶν δ ̓ ἀρκτέον, τὰ μὲν σφόδρα παλαιὰ καὶ μυθώδη, καὶ οὐχ ὁμολογούμενα τὰ πολλά, ἐῶντες, καθά- 25

2. τελευτᾷ] ἐλεύθερα Cor. ex coni. Cas. parum probabili; nec meliora sunt, quae proposuit Grosk. Fortasse scribendum est ἅπαντα ταῦτα πᾶσιν ἀνέῳγε. 7. θρυλλουμένη codd. (α in sched. aggl.) edd. τῆς λακεδαιμονίας Ι. 8. Quae sequuntur vocem στήλη usque ad verba ὁ δὲ ποιητής (v. p. 430) cum intercidissent in A, sec. m. restituta sunt. ἔχουσα οὕτως om. acghil(?). 14. το om. acghi. 16. στάδια πεντακόσια acgh. 19. Post εκλελοίπασι cum vacuum spatium aliquot syllabarum in ch cerni Tzsch. tradiderit, Coraes puncta h. 1. ad lacunam indicandam apposuit, Grosk. verba ὡς Αινιάνες excidisse censet (coll. p. 427 extr.) parum probabiliter. 23. αιτωλικοὺς Ι. 24. δὲ post ἀπὸ collocat g, om, ch. Θετταλικῶν c.

περ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ἐποιήσαμεν, τὰ δὲ φαινόμενα ἡμῖν καί ρια λέγοντες.

CAPUT V.

1. Ἔστι δ ̓ αὐτῆς πρὸς θαλάττῃ μὲν ἡ ἀπὸ Θερμοπυλών 5 μέχρι τῆς ἐκβολῆς τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῶν ἄκρων τοῦ Πηλίου παραλία βλέπουσα πρὸς ἕω καὶ πρὸς τὰ ἄκρα τῆς Εὐβοίας τὰ βόρεια. ἔχουσι δὲ τὰ μὲν πρὸς Εὐβοίᾳ καὶ Θερμοπύλαις Μαλιεῖς καὶ οἱ Φθιώται Αχαιοί, τὰ δὲ πρὸς τῷ Πηλίῳ Μά γνητες. αὕτη μὲν οὖν ἡ πλευρὰ τῆς Θετταλίας ἑρα λεγέσθω 10 καὶ παραλία. ἑκατέρωθεν δ ̓ ἀπὸ μὲν Πηλίου καὶ Πηνειοῦ πρὸς τὴν μεσόγαιαν Μακεδόνες παράκεινται μέχρι Παιονίας καὶ τῶν Ἠπειρωτικῶν ἐθνῶν. ἀπὸ δὲ τῶν Θερμοπυλών τὰ παράλληλα τοῖς Μακεδόσιν ὄρη τὰ Οἰταῖα καὶ Αἰτωλικὰ τοῖς Δωριεῦσι καὶ τῷ Παρνασσῷ συνάπτοντα· καλείσθω δὲ τὸ 15 μὲν πρὸς τοῖς Μακεδόσι πλευρὸν ἀρκτικόν, τὸ δ ̓ ἕτερον νότιον. λοιπὸν δ ̓ ἐστὶ τὸ ἑσπέριον, ὃ περικλείουσιν Αἰτωλοὶ καὶ Ακαρνάνες καὶ Ἀμφίλοχοι καὶ τῶν Ἠπειρωτῶν Αθαμάνες καὶ Μολοττοὶ καὶ ἡ τῶν Αἰθίκων ποτὲ λεγομένη γῆ καὶ ἁπλῶς C. 430 ἡ περὶ Πίνδον ... πλὴν τοῦ Πηλίου καὶ τῆς Ὄσσης. ταῦτ ̓ 20 ἐξῆρται μὲν ἱκανῶς· οὐ μήν γε πολλὴν περιλαμβάνει κύκλῳ χώραν, ἀλλ ̓ εἰς τὰ πεδία τελευτᾷ.

......

2. Ταῦτα δ ̓ ἐστὶ τὰ μέσα τῆς Θετταλίας, εὐδαιμονεστάτη χώρα, πλὴν ὅση ποταμόκλυστός ἐστιν. ὁ γὰρ Πηνειός διὰ μέσ σης ῥέων καὶ πολλοὺς δεχόμενος ποταμοὺς ὑπερχεῖται πολλά

8. τῷ] τῇ 1. 10. και ante παρ. om. no. 11. μεσογαίαν απ. Paeoniae mentio h. 1. minus commoda, sed frustra tentant hoc nomen Du Theil. et Grosk. 14. παρνασῷ codd. edd. 17. Verba τῶν Ἠπει ρωτῶν ante Αμφίλοχοι collocanda censent Du Theil. Cor. Grosk. coll. VII, 326. – Αθαμάνες] ἀκαρνάνες acghilno αχάονες Β(?) αχαρνα 19. οἱ] ἡ edd. Post vocem Πίνδον intercidisse quaedam Palmerius suspicatus est (v. Exerc. in auctt. Gr. p. 321), in quibus locutus fuerit de Thessaliae planitie, cuius campi sint depressi πλὴν τοῦ Πηλίου κτλ. Αtque desiderantur certissime nonnulla: quae tamen qualia fuerint dicere difficile est. 24. ὑπερκεῖται ald. ὑπερεκχεῖται edd. inde a

νες κ.

Xyl.

Α. 658 κις· τὸ δὲ παλαιὸν καὶ ἐλιμνάζετο, ὡς λόγος, τὸ πεδίον, ἔκ τε τῶν ἄλλων μερῶν ὄρεσι περιειργόμενον, καὶ τῆς παραλίας μετεωρότερα τῶν πεδίων ἐχούσης τὰ χωρία. ὑπὸ δὲ σεισμῶν ῥήγματος γενομένου [κατὰ] τὰ νῦν καλούμενα Τέμπη καὶ τὴν Ὄσσαν ἀποσχίσαντος ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου, διεξέπεσε ταύτῃ πρὸς 5 θάλατταν ὁ Πηνειὸς καὶ ἀνέψυξε τὴν χώραν ταύτην. ὑπολείπεται δ ̓ ὅμως ἥ τε Νεσσωνὶς λίμνη μεγάλη καὶ ἡ Βοιβηίς, ἐλάττων ἐκείνης καὶ πλησιεστέρα τῇ παραλίᾳ.

3. Τοιαύτη δ ̓ οὖσα εἰς τέτταρα μέρη διῄρητο· ἐκαλεῖτο δὲ τὸ μὲν Φθιώτις, τὸ δὲ Ἑστιαιώτις, τὸ δὲ Θετταλιώτις, τὸ δὲ 10 Πελασγιώτις. ἔχει δ ̓ ἡ μὲν Φθιώτις τὰ νότια τὰ παρὰ τὴν Οἴτην ἀπὸ τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου καὶ Πυλαϊκοῦ μέχρι τῆς Δου λοπίας καὶ τῆς Πίνδου διατείνοντα, πλατυνόμενα δὲ μέχρι Φαρσάλου καὶ τῶν πεδίων τῶν Θετταλικῶν· ἡ δ ̓ Ἑστιαιῶτις τὰ ἑσπέρια καὶ τὰ μεταξὺ Πίνδου καὶ τῆς ἄνω Μακεδονίας· τὰ 15 δὲ λοιπὰ οἵ τε ὑπὸ τῇ Ἑστιαιώτιδι νεμόμενοι τὰ πεδία, και λούμενοι δὲ Πελασγιῶται, συνάπτοντες ἤδη τοῖς κάτω Μακεδόσι, καὶ οἱ ἐφεξῆς τὰ μέχρι Μαγνητικῆς παραλίας ἐκπληροῦντες χωρία. κανταῦθα δ ̓ ἐνδόξων ὀνομάτων ἔσται ἀρίθμησις

σαντα Ι. διεξέπεμψε 1.

1. και om. no. ὁ ante λόγος add. l. 4. κατά om. codd. Cor. add.; ταῦτα pro τὰ scripsit Pleth., unde Tzsch. scribendum esse suspicatur ταῦτα τὰ νῦν etc. 5. ἀποσχίζοντος Β(?) ald. ἀποσχί 10. Ιστιαιῶτις Cor. eamque formam infra plerumque codd. exhibent: alteram tamen hic habuit etiam Steph. (ν. Φθία). Vulgo nota est scriptorum in scribendo hoc nomine inconstantia. θαλαττιῶτις acghilno (haud dubie et Β pr. m.), sed Θετταλιῶτις legitur ap. Steph. 1. c. 12. του ante Πυλαϊκου add. no. 13. φαρσαλίου codd. φαρσαλίας Pleth. quod receperunt Tzsch. Cor. 14. Ιστιαιῶτις Cor. 16. Ιστιαιώτιδι Cor. 17. Πελασγιῶται] θετ ταλιῶται acghilno (etiam Β ut opinor), sed πελασγιῶται postea add. in n, unde transiit in Bk ald.: quam scripturam, quamquam coniecturae debetur, unice veram esse ex iis liquet quae infra de Thessaliae partibus traduntur p. 435. 438. 441. coll. VII, 329. Turbatus enim manifesto fuit hic locus in codice illo, ex quo uno manarunt hac in parte omnes nostri, ac Θετταλιῶται, quos in proximis post καὶ οἱ omisSOS esse recte suspicatur Grosk., alieno loco pro Pelasgiotis a librario imprudenti illati videntur, fortasse nominum ordinem secuto. 18. τὰ] τὰς no. — τῆς ante Μαγνητικής add. g Cor. 19. χώραν α,

καὶ ἄλλως [καὶ] διὰ τὴν Ὁμήρου ποίησιν· τῶν δὲ πόλεων ὀλί γαι σώζουσι τὸ πάτριον ἀξίωμα, μάλιστα δὲ Λάρισα.

4. Ὁ δὲ ποιητὴς εἰς δέκα μέρη καὶ δυναστείας διελὼν τὴν σύμπασαν γῆν, ἣν νῦν Θετταλίαν προσαγορεύομεν, προσλαβών 5 τινα καὶ τῆς Οἰταίας καὶ τῆς Λοκρικῆς, ὡς δ ̓ αὕτως καὶ τῆς ὑπὸ Μακεδόσιν νῦν τεταγμένης, ὑπογράφει τι κοινὸν καὶ πάσῃ χώρα συμβαῖνον, τὸ μεταβάλλεσθαι καὶ τὰ ὅλα καὶ τὰ καθ ̓ ἕκαστα παρὰ τὰς τῶν ἐπικρατούντων δυνάμεις.

5. Πρώτους δὴ καταλέγει τοὺς ὑπ ̓ Ἀχιλλεῖ, * καὶ * τοὺς 10 τὸ νότιον πλευρὸν κατέχοντας καὶ παρακειμένους τῇ τε Οἴτῃ καὶ τοῖς Ἐπικνημιδίοις Λοκροῖς,

15

ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Ἄργος ἔναιον

οἵ τ ̓ Ἄλον οἵ τ ̓ Ἀλόπην οἵ τε Τρηχῖν ̓ ἐνέμοντο
οἵ τ ̓ εἶχον Φθίην ἠδ ̓ Ἑλλάδα καλλιγύναικα,

Μυρμιδόνες δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνες και Αχαιοί.

συζεύγνυσι δὲ τούτοις καὶ τοὺς ὑπὸ τῷ Φοίνικι καὶ κοινὸν ἀμ- C. 431 φοῖν ποιεῖ τὸν στόλον. ὁ μὲν οὖν ποιητὴς οὐδαμοῦ μέμνηται Α. 659 Δολοπικῆς στρατιᾶς κατὰ τοὺς περὶ Ἴλιον ἀγῶνας· οὐδὲ γὰρ

αὐτῶν τὸν ἡγεμόνα Φοίνικα πεποίηκεν εἰς τοὺς κινδύνους ἐξι20 όντα, καθάπερ τὸν Νέστορα· ἄλλοι δ ̓ εἰρήκασι, καθάπερ καὶ Πίνδαρος μνησθεὶς τοῦ Φοίνικος·

ὃς Δολόπων ἄγαγε θρασὺν ὅμιλον σφενδονᾶσαι,

ἱπποδάμων Δαναῶν βέλεσι πρόσφορον.

τοῦτο δὴ καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ κατὰ τὸ σιωπώμενον, ὡς εἰώ 25 θασι λέγειν οἱ γραμματικοί, συνυπακουστέον. γελοῖον γὰρ τὸ τὸν βασιλέα μετέχειν τῆς στρατείας

(ναῖον δ ̓ ἐσχατιὴν Φθίης Δολόπεσσιν ἀνάσσων),

sed χωρία in marg. add.; χώρας eno. Cas. add.

edd.

1. και ante διά om. codd.

2. λάρισσα codd. (sed sec. m. in 4) edd. 3. inde a verbis εἰς δέκα pr. m. denuo incipit in 4. 5. καὶ post τινα om. ald., ante τινα collocavit Cor. 9. δὲ Bkl edd. και om. Β(?)k αχιλλήος α (in sched. aggl.) gi. 11. ἐπικνημίδ (sic) B, inde ortum videtur quod est in ald. ἐπὶ κνημίδι 15. δ ̓ ἐκαλεῦντο Al καλοῦνται Β δ ̓ ἐκαλοῦντο lno ald. 18. στρατείας codd. Cor. mut. 20. και om. edd. 22. σφενδόνας αἱ Α, sed sec. m. in marg. add. σφενδονᾶσαι. 23. πρὸς φόνον 4 (sed sec. m. gov sup. vor add.) cgi.

τοὺς δ ̓ ὑπηκόους μὴ παρεῖναι· οὐδὲ γὰρ συστρατεύειν ἂν τῷ Ἀχιλλεῖ δόξειεν, ἀλλὰ μόνον † ὀλίγων ἐστὶν ἐπιστάτης καὶ ῥή τωρ ἕπεσθαι, εἰ δ ̓ ἄρα, σύμβουλος. τὰ δ ̓ ἔπη βούλεται καὶ τοῦτο δηλοῦν· τοιοῦτον γὰρ τὸ

μύθων τε ῥητῆρ ̓ ἔμεναι πρηκτῆρά τε ἔργων.

......

5

ταῦτα λέγων εἴρηται τό τε ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ ....[τῷ Φοί]νικι· αὐτὰ δὲ λεχθέντα περὶ τῶν ὑπ ̓ [Ἀχιλλεῖ] ἐν ἀντιλογία ἐστί. τό τε Ἄργος τὸ Πελασγικὸν καὶ πόλιν δέχονται Θετταλικὴν περὶ Λάρισαν ἱδρυμένην ποτέ, νῦν δ ̓ οὐκέτι οὖσαν· οἱ δ ̓ οὐ πόλιν, ἀλλὰ τὸ τῶν Θετταλῶν πεδίον οὕτως ὀνοματικῶς 10 λεγόμενον, θεμένου τοὔνομα Ἄβαντος, ἐξ Ἄργους δεῦρ ̓ ἀποικήσαντος.

6. Φθίαν τε οἱ μὲν τὴν αὐτὴν εἶναι τῇ Ἑλλάδι καὶ Ἀχαΐα,

Bklno Pleth.

1. Post παρεῖναι pr. m. voculam (fortasse αὐτῷ) additam fuisse in A, e numero literarum hoc versu comprehensarum colligas, plura deesse suspicati sunt Cas. et Grosk. in explicando hoc loco parum felices. om. Bkl ald. 2. δόξειαν Bk, sed hic postea corr. ὀλίγων om. ἐστὶν om. i Pleth. Cor.: ortum videtur ex proximis syllabis male repetitis. 3. ἔσεσθαι 4 (sed ἕπεται sec. m. sup. add.) cghino Pleth. ἕπεται Bhl ald. 5. Inter τε ἐ et ταῦτα undecim fere literae interciderunt, nec practer gywv quidquam sec. m. restitutum est in A. Etenim quae post ἔργων leguntur usque ad verba ἐν ἀντιλογίᾳ ἐστί om. Bklmsu ald., pro quibus praebent haec: ὅτι (om. Bksu ald.) τῶν ὑπὸ τῷ ἀχιλλεῖ λεχθέντων ἐν ἀντιλογίᾳ ἐστί (ἐστί om. Blu ald.), quae sec. m. add. in marg. A. Eadem exhibent Pleth. praemissis tamen τῶν μέντοι pro ὅτι, quae receperunt Tzsch. Cor. Omnia denique haec plane om. nop: in cghi contra eadem fere leguntur quae in A. Videtur autem Strabo scripsisse: δῆλος οὖν ταῦτα λέγων. εἴρηται κτλ. 6. Inter Αχιλλεί et νικι septem fere literae exciderunt in A, in quarum locum sec. m. add. λεχθὲν τῷ φοί, quae nulla esse auctoritate apparet: scriptum fuisse puto καὶ τῷ Φοίνικι. 7. Inter ὑπ ̓ et λογίᾳ tredecim fere literae interciderunt in A, ex quibus sec. m. restituit modo ἐν ἀντι: Achillis nomen addidi ex coni. Grosk. 8. Post ἐστι haec subiiciunt Pleth. Tzsch. Cor. τό τε Ἄργος τὸ Πελασγικὸν καὶ ἡ Φθία. Ἄργος τε καὶ οἱ μὲν πόλιν δέχονται. Θετταλονίκην codd. Tzsch. corr. 9. οἱ δ ̓ οὐ] οὐδὲ Bhl ald. 13.

secutus Plethonem et Guarinum.

τῆς ἑλλάδος α (in sched. aggl.) cgun, sed in duobus ultimis supra add.