ἔχοντες, καὶ μέσοι Δωριεῖς. οὗτοι μὲν οὖν εἰσιν οἱ τὴν τετρά πολιν οἰκήσαντες, ἦν φασιν εἶναι μητρόπολιν τῶν ἁπάντων Δωριέων, πόλεις δ ̓ ἔσχον Ἐρινεόν, Βοῖον, Πίνδον, Κυτίνιον· ὑπέρκειται δ ̓ ἡ Πίνδος τοῦ Ἐρινεοῦ, παραρρεῖ δ ̓ αὐτὴν ὁμώ 5 νυμος ποταμός, ἐμβάλλων εἰς τὸν Κηφισσὸν οὐ πολὺ τῆς Λιλαίας ἄπωθεν· τινὲς δ ̓ Ἀκύφαντα λέγουσι τὴν Πίνδον. τούτων ὁ βασιλεὺς Αἰγίμιος, ἐκπεσὼν τῆς ἀρχῆς, κατήχθη πάλιν, ὡς ἱστοροῦσιν, ὑφ ̓ Ἡρακλέους· ἀπεμνημόνευσεν οὖν αὐτῷ τὴν χάριν τελευτήσαντι περὶ τὴν Οἴτην· Ἕλλον γὰρ εἰσεποιήσατο 10 τὸν πρεσβύτατον τῶν ἐκείνου παίδων, καὶ διεδέξατο ἐκεῖνος τὴν ἀρχὴν καὶ οἱ ἀπόγονοι. ἐντεῦθεν ὁρμηθεῖσι τοῖς Ηρακλεί δαις ὑπῆρξεν ἡ εἰς Πελοπόννησον κάθοδος.

11. Τέως μὲν οὖν ἦσαν ἐν ἀξιώματι αἱ πόλεις, καίπερ οὖσαι μικραὶ καὶ λυπρόχωροι, ἔπειτ ̓ ὠλιγωρήθησαν· ἐν δὲ τῷ 15 Φωκικῷ πολέμῳ καὶ τῇ Μακεδόνων ἐπικρατείᾳ καὶ Αἰτωλῶν καὶ Αθαμάνων θαυμαστόν, εἰ καὶ ἴχνος αὐτῶν εἰς Ῥωμαίους ἦλθε. τὰ δ ̓ αὐτὰ πεπόνθασι καὶ Αἰνιᾶνες· καὶ γὰρ τούτους ἐξέφθειραν Αἰτωλοί τε καὶ Ἀθαμᾶνες, Αἰτωλοὶ μὲν μετὰ Ακαρνάνων πολεμοῦντες καὶ μέγα δυνάμενοι, Αθαμάνες δ ̓ 20 ὕστατοι τῶν Ἠπειρωτῶν εἰς ἀξίωμα προαχθέντες, ἤδη τῶν

ταύτην codd. Cor. corr. ex coni. Cas., qui sive ita sive Υπάτην scribendum esse censuit: illud verum esse liquet ex Χ, 450. 1. Signo supra

οὖν sec. m. appicto in marg. A adnotantur καὶ κοίτινον eodem signo repetito: inde οὖν καὶ κύτινον g (οι sup. v add.) ik (ex corr.) οὖν καὶ ύντι h. 2. οἰκήσαντες, et t sup. η sec. m. add., Α: οἰκίσαντες h. 4. Sup. ἐρινοῦ sec. m. add. ποταμοῦ in A. 6. άπωθεν, et ω sec. m. in o mut., Α άποθεν Bl. ἀνακύφαντα Ι. 7. Αιγίμιος] αλπά λιος codd. edd., quod nomen corruptum esse diu intellexerunt VV. DD., corruptionis causam non perspexerunt: cfr. Praef. tom. I pag. LXXXV. 9. ύλον Bk ald. 11. ὁρμηθεῖσαν Ι. 12. ἡ om. a (in sched. aggl.) cgl. 15. ἐπιστρατεία ald. 16. Post Αθαμάνων Cor. add. οὕ τως ἐκακώθησαν, ὥστε. 17. οἱ ante Αινιάνες add. edd. αἰ νειᾶνες Ι αἰνιᾶνες, et e sup. alterum i sec. man. add., A. 18. τε om. Bkl ald. 19. μεγάλα sup. μέγα sec. m. add. in A: idem legi

tur in no.

Strabo. II.

19

ἄλλων ἀπειρηκότων, καὶ μετ ̓ Ἀμυνάνδρου τοῦ βασιλέως δύναμιν Ο. 428 κατασκευασάμενοι. οὗτοι δὲ τὴν Οἴτην διακατεῖχον.

A. 655

12. Τὸ δ' ὄρος διατείνει ἀπὸ Θερμοπυλῶν καὶ τῆς ἀνατολῆς μέχρι πρὸς τὸν κόλπον τὸν Ἀμβρακικὸν καὶ τὴν ἑσπέ ραν· τρόπον δέ τινα καὶ πρὸς ὀρθὰς τέμνει τὴν ἀπὸ τοῦ 5 Παρνασσοῦ μέχρι Πίνδου καὶ τῶν ὑπερκειμένων βαρβάρων ὀρεινὴν τὸ ὄρος τοῦτο. τούτου δὴ τὸ μὲν πρὸς Θερμοπύλας νενευκὸς μέρος Οἴτη καλεῖται, σταδίων διακοσίων τὸ μῆκος, τραχὺ καὶ ὑψηλόν, ὑψηλότατον δὲ κατὰ τὰς Θερμοπύλας· κοι ρυφοῦται γὰρ ἐνταῦθα καὶ τελευτῷ πρὸς ὀξεῖς καὶ ἀποτόμους 10 μέχρι τῆς θαλάττης κρημνούς, ὀλίγην δ ̓ ἀπολείπει πάροδον τοῖς ἀπὸ τῆς παραλίας ἐμβάλλουσιν εἰς τοὺς Λοκροὺς ἐκ τῆς Θετταλίας.

13. Τὴν μὲν οὖν πάροδον Πύλας καλοῦσι καὶ Στενὰ καὶ Θερμοπύλας· ἔστι γὰρ καὶ θερμὰ πλησίον ὕδατα, τιμώμενα ως 15 Ἡρακλέους ἱερά· τὸ δ ̓ ὑπερκείμενον ὄρος Καλλίδρομον· τινὲς δὲ καὶ τὸ λοιπὸν τὸ δι ̓ Αἰτωλίας καὶ τῆς Ἀκαρνανίας διῆκον μέχρι τοῦ Αμβρακικού κόλπου Καλλίδρομον προσαγορεύ ουσι. πρὸς δὲ ταῖς Θερμοπύλαις ἐστὶ φρούρια ἐντὸς τῶν Στενῶν, Νίκαια μὲν ἐπὶ θάλατταν Λοκρῶν, Τειχιοῦς δὲ καὶ πρά- 20 κλεια ὑπὲρ αὐτῆς, ἡ Τραχὶν καλουμένη πρότερον, Λακεδαιμο

1. καὶ

κατασκευασάμενοι om. 7 (haud dubie et B). Inter αμυνά et του quatuor fere literae interciderunt, nec restitutae sunt in 4: idem in i atque, ut opinor, ch, ubi ἀμύντα legi refert Tzsch: nomen om. gno, sed in n add. γρ. ἀμύντα του, quod legitur in k, ἀμύντου τοῦ (?) ald. Veram scripturam restituit Cor. ex coni. Du Theil. 2. Αd κατασκευασάμενοι add. in η γρ. κατακτησάμενοι, quod reddidit Guar. 4. τοῦ ante πρὸς add. Acghino. 5. του om. l. 7. τοῦτο om. l. Ac videntur verba incommodissima τὸ ὄρος τοῦτο explicationis causa primum inter versus addita, deinde in seriem male recepta esse. Θερμοπυλῶν α (in sched. aggl.) gh. 9. vas om. Bkl ald. 11. τῆς om. Bil ald. 12. ἐμβάλλουσα α in sched. aggl.) gl. κλέος α (in sched. aggl.) g. καλλίδρομος Pleth. 17. τῆς om. Bl Cor. In A contra articulus etiam ante Αιτωλίας pr. m. scriptus fuisse videtur, sed postquam una cum marg. interciderat, sec. m. restitutus non est. 19. φρούριον Bil ald.

16. ήρα

νίων κτίσμα· διέχει δὲ τῆς ἀρχαίας Τραχίνος περὶ ἓξ στα δίους ἡ Ἡράκλεια· ἑξῆς δὲ ἡ Ῥοδουντία, χωρίον ἐρυμνόν.

14. Ποιεῖ δὲ δυσείσβολα τὰ χωρία ταῦτα ἥ τε τραχύτης καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὑδάτων φάραγγας ποιούντων, ἃς διέξεισι. 5 πρὸς γὰρ τῷ Σπερχειῷ τῷ παραρρέοντι τὴν Ἀντίκυραν καὶ ὁ Δύρας ἐστίν, ὅν φασιν ἐπιχειρῆσαι τὴν Ἡρακλέους σβέσαι πυράν· καὶ ἄλλος Μέλας, διέχων Τραχῖνος εἰς πέντε σταδίους. Α. 656 πρὸς δὲ μεσημβρίαν τῆς Τραχῖνος φησὶν Ηρόδοτος εἶναι βαθεῖαν διασφάγα, δι' ἧς Ασωπός, ὁμώνυμος τοῖς εἰρημένοις 10 Ἀσωποῖς, εἰς τὴν θάλατταν ἐκπίπτει τὴν † ἐντὸς Πυλῶν, παραλαβὼν καὶ τὸν Φοίνικα ἐκ τῆς μεσημβρίας συμβάλλοντα αὐτῷ, ὁμώνυμον τῷ ἥρωι, οὗ καὶ τάφος πλησίον δείκνυται· στάδιοι δ ̓ εἰσὶν ἐπὶ Θερμοπύλας ἀπὸ τοῦ Ἀσωποῦ πεντεκαίδεκα.

15. Τότε μὲν οὖν ἦν ἐνδοξότατα τὰ χωρία ταῦτα, ἡνίκα 15 τῶν κλείθρων ἐκυρίευε τῶν περὶ τὰ Στενά· καὶ τοῖς ἔξω τῶν Στενῶν πρὸς τοὺς ἐντὸς ἦσαν ἀγῶνες πρωτείων, καθάπερ καὶ πέδας ἐκάλει Φίλιππος τῆς Ἑλλάδος τὴν Χαλκίδα καὶ τὴν Κόρινθον, πρὸς τὰς ἐκ τῆς Μακεδονίας ἀφορμὰς βλέπων· ἐπιδέσμους δ ̓ οἱ ὕστερον προσηγόρευον ταύτας τε καὶ ἔτι τὴν Δη20 μητριάδα· καὶ γὰρ αὕτη παρόδων ἦν κυρία τῶν περὶ τὰ Τέμπη,

4. &ς] { Pleth. Cor. 5. ἀντίκιρραν codd. edd.: cf. ad 418. 6. όλυρος, et as sup. os sec. m. add., 4 ὁ λύρος cghi ὁ λύρας Bel Pleth. ald., Hopper. corr. ex Herod. VII, 198. 10. ἐντὸς corruptum esse recte censet Grosk. coll. Herod. VII, 200, atque minor est huius scripturae auctoritas, quod illa vox sec. m. scripta est in 4: ἐκτὸς aut ἐγγὺς coni. Grosk, melius illud. 11. συμβάντα Bhl ald. συμβάλλοντι gh. 12. πλησίον om. Bkl. 13. του om. Bkl edd. In A cum pr. m. scriptum sit ἀπὸ τοῦ ἀσώπου, obtectis his in sched. aggl. ἀπὸ om. sec. m., simul tamen in marg. add. ἢ ἀπὸ τοῦ ἀσώπου: inde ἀπὸ om. gchi. 15. ἐκυρίευον no. ταῦτα post Στενά add. no. 17. πέλλας ΑΒ (sed post corr.) cghikln, sed in hoc & sup. λλ not. 18. τῆς om. BΕ. 19. Pro ἔτι, quod pr. m. scriptum superest sub sched aggl. in A, in sched. aggl. sec. m. scriptum est ἐπὶ, simul in marg. add. τε καὶ τὴν ἐπὶ δημητριάδα, quod exhibent lno ἐπὶ τὴν cghi, particulam om. Bk ald. 20. Τέμπη] τεμένη Acghin, sed in hoc π

sup. εν add.

C. 429 τό τε Πήλιον ἔχουσα καὶ τὴν Οσσαν. ὕστερον δὲ πάντων ὑπὸ μίαν ἐξουσίαν ὑπηγμένων, ἅπαντα †τελευτᾷ πᾶσι καὶ ἀνέφγε.

16. Περὶ δὲ τὰ Στενὰ ταῦτα οἱ περὶ Λεωνίδαν μετὰ ὀλί γων τῶν ὁμόρων τοῖς τόποις ἀντέσχον πρὸς τὰς τοσαύτας τῶν Περσῶν δυνάμεις, μέχρι περιελθόντες δι ̓ ἀτραπῶν τὰ ὄρη και 5 τέκοψαν αὐτοὺς οἱ βάρβαροι. καὶ νῦν τὸ πολυάνδριον ἐκείνων ἐστὶ καὶ στῆλαι καὶ ἡ θρυλουμένη ἐπιγραφὴ τῇ Λακεδαιμονίων στήλῃ, οὕτως ἔχουσα·

ὦ ξέν ̓ ἀπάγγειλον Λακεδαιμονίοις, ὅτι τῇδε
κείμεθα τοῖς κείνων πειθόμενοι νομίμοις.

10

17. Ἔστι δὲ καὶ λιμὴν μέγας αὐτόθι καὶ Δήμητρος ἱερόν, ἐν ᾧ κατὰ πᾶσαν Πυλαίαν θυσίαν ἐτέλουν οἱ Ἀμφικτύονες. ἐκ δὲ τοῦ λιμένος εἰς Ἡράκλειαν τὴν Τραχῖνα πεζῇ στάδιοι τετταράκοντα, πλοῦς δ ̓ ἐπὶ τὸ Κήναιον ἑβδομήκοντα. ἔξω δὲ Πυλῶν εὐθὺς ὁ Σπερχειὸς ἐκδίδωσιν. ἐπὶ δὲ Πύλας ἀπὸ Εὐ- 15 ρίπου στάδιοι πεντακόσιοι τριάκοντα. καὶ ἡ μὲν Λοκρὶς τέΑ. 657 λος ἔχει. τὰ δ ̓ ἔξω Θετταλῶν ἐστι τὰ πρὸς ἕω καὶ τὸν Μαλιακὸν κόλπον, τὰ δὲ πρὸς δύσιν Αἰτωλῶν καὶ Ακαρνάνων. Αθαμᾶνες δὲ καὶ αὐτοὶ ἐκλελοίπασι.

18. Μέγιστον δὴ καὶ παλαιότατον τῶν Θετταλῶν σύστημα, 20 ὧν τὰ μὲν Ὅμηρος εἴρηκε, τὰ δ ̓ ἄλλοι πλείους. Αιτωλοὺς δ ̓ Ὅμηρος μὲν ἀεὶ ἑνὶ ὀνόματι λέγει, πόλεις, οὐκ ἔθνη τάττων ὑπ ̓ αὐτοῖς, πλὴν εἰ τοὺς Κουρῆτας, οὓς ἐν μέρει τακτέον Αἰτωλικῶν. ἀπὸ Θετταλών δ ̓ ἀρκτέον, τὰ μὲν σφόδρα παλαιὰ καὶ μυθώδη, καὶ οὐχ ὁμολογούμενα τὰ πολλά, ἐῶντες, καθά- 25

2. τελευτᾷ] ἐλεύθερα Cor. ex coni. Cas. parum probabili; nec me- liora sunt, quae proposuit Grosk. Fortasse scribendum est ἅπαντα ταῦτα πᾶσιν ἀνέφγε. 7. θρυλλουμένη codd. (α in sched. aggl.) edd. τῆς λακεδαιμονίας Ι. 8. Quae sequuntur vocem στήλη usque ad verba ὁ δὲ ποιητής (v. p. 430) cum intercidissent in A, sec. m. restituta sunt. ἔχουσα οὕτως om. acghil(?). 14. το om. acghi. 16. στάδια πεντακόσια acgh.

19. Post εκλελοίπασι cum vacuum spatium aliquot syllabarum in ch cerni Tzsch. tradiderit, Coraes puncta h. 1. ad lacunam indicandam apposuit, Grosk. verba ὡς Αινιάνες excidisse censet (coll. p. 427 extr.) parum probabiliter. 23. αιτωλικοὺς Ι. 24. δὲ post ἀπὸ collocat g, om. ch. Θετταλικῶν c.

περ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ἐποιήσαμεν, τὰ δὲ φαινόμενα ἡμῖν καίρια λέγοντες.

CAPUT V.

1. Ἔστι δ ̓ αὐτῆς πρὸς θαλάττῃ μὲν ἡ ἀπὸ Θερμοπυλών 5 μέχρι τῆς ἐκβολῆς τοῦ Πηνειοῦ καὶ τῶν ἄκρων τοῦ Πηλίου παραλία βλέπουσα πρὸς ἕω καὶ πρὸς τὰ ἄκρα τῆς Εὐβοίας τὰ βόρεια. ἔχουσι δὲ τὰ μὲν πρὸς Εὐβοίᾳ καὶ Θερμοπύλαις Μαλιεῖς καὶ οἱ Φθιῶται Αχαιοί, τὰ δὲ πρὸς τῷ Πηλίῳ Μά γνητες. αὕτη μὲν οὖν ἡ πλευρὰ τῆς Θετταλίας ἑφα λεγέσθω 10 καὶ παραλία. ἑκατέρωθεν δ ̓ ἀπὸ μὲν Πηλίου καὶ Πηνειοῦ πρὸς τὴν μεσόγαιαν Μακεδόνες παράκεινται μέχρι Παιονίας καὶ τῶν Ἠπειρωτικῶν ἐθνῶν. ἀπὸ δὲ τῶν Θερμοπυλῶν τὰ παράλληλα τοῖς Μακεδόσιν ὄρη τὰ Οἰταῖα καὶ Αἰτωλικὰ τοῖς Δωριεῦσι καὶ τῷ Παρνασσῷ συνάπτοντα· καλείσθω δὲ τὸ 15 μὲν πρὸς τοῖς Μακεδόσι πλευρὸν ἀρκτικόν, τὸ δ ̓ ἕτερον νότιον. λοιπὸν δ ̓ ἐστὶ τὸ ἑσπέριον, ὃ περικλείουσιν Αἰτωλοὶ καὶ Ακαρνάνες καὶ Ἀμφίλοχοι καὶ τῶν Ἠπειρωτῶν Αθαμάνες καὶ Μολοττοὶ καὶ ἡ τῶν Αἰθίκων ποτὲ λεγομένη γῆ καὶ ἁπλῶς C. 430 ἡ περὶ Πίνδον πλὴν τοῦ Πηλίου καὶ τῆς Ὄσσης. ταῦτ ̓ 20 ἐξῆρται μὲν ἱκανῶς· οὐ μήν γε πολλὴν περιλαμβάνει κύκλῳ χώραν, ἀλλ ̓ εἰς τὰ πεδία τελευτᾷ.

.... •

2. Ταῦτα δ ̓ ἐστὶ τὰ μέσα τῆς Θετταλίας, εὐδαιμονεστάτη χώρα, πλὴν ὅση ποταμόκλυστός ἐστιν. ὁ γὰρ Πηνειός διὰ μέσ σης ῥέων καὶ πολλοὺς δεχόμενος ποταμοὺς ὑπερχεῖται πολλά

-

8. τῷ] τῇ 1. 10. και ante παρ. om. no. 11. μεσογαίαν ah. Paeoniae mentio h. 1. minus commoda, sed frustra tentant hoc nomen Du Theil. et Grosk. 14. παρνασῷ codd. edd. 17. Verba τῶν Ἠπειρωτῶν ante Αμφίλοχοι collocanda censent Du Theil. Cor. Grosk. coll. VII, 326. · Αθαμάνες] ἀκαρνάνες acghilno αχάονες Β(?) αχαρνα νες κ. 19. οἱ] ἡ edd. Post vocem Πίνδον intercidisse quaedam Palmerius suspicatus est (v. Exerc. in auctt. Gr. p. 321), in quibus locutus fuerit de Thessaliae planitie, cuius campi sint depressi πλὴν τοῦ Πηλίου κτλ. Atque desiderantur certissime nonnulla: quae tamen qualia fuerint dicere difficile est. 24. ὑπερκεῖται ald. ὑπερεκχεῖται edd. inde a Xyl.