ἀλλήλων τούς τ' Επικνημι[δίους καὶ το]ὺς Ὀπουντίους· ὕστε ρον δὲ προσωρίσθη τοῖς [Οπουντίοις ὁ τόπος. περὶ μὲν δὴ τῆς Φωκίδος ἀπόχρη. CAPUT IV. 1. Εφεξῆς δ ̓ ἐστὶν ἡ Λοκρίς, ὥστε περὶ ταύτης λεκτέον. 5 διῄρηται δὲ δίχα· τὸ μὲν γὰρ αὐτῆς ἐστιν οἱ πρὸς Εὔβοιαν Λοκροί, [οὺς ἐλε]γομεν σχίζεσθαί ποτε ἐφ ̓ ἑκάτερα τοῦ Δαφνοῦντος· ἐπεκαλοῦντο δ ̓ οἱ μὲν Οπούντιοι ἀπὸ τῆς μητροπό λεως, οἱ δ ̓ Ἐπικνημίδιοι ἀπὸ ὄρους τινὸς Κνημῖδος· τὸ δὲ λοιπὸν οἱ ἑσπέριοί εἰσι Λοκροί, οἱ δ ̓ αὐτοὶ καὶ Ὀζόλαι καλοῦν- 10 ται. χωρίζει δ ̓ αὐτοὺς ἀπὸ τῶν Ὀπουντίων καὶ τῶν Ἐπικνημιδίων ὅ τε Παρνασσὸς μεταξὺ ἱδρυμένος καὶ ἡ τῶν Δωρι έων τετράπολις. ἀρκτέον δ ̓ ἀπὸ τῶν Ὀπουντίων. 2. Εφεξῆς τοίνυν ταῖς Ἁλαῖς, εἰς ἃς κατέληξεν ἡ Βοιωτιακὴ παραλία ἡ πρὸς Εὐβοίᾳ, τὸν Ὀπούντιον κόλπον κεῖσθαι 15 συμβαίνει. ὁ δ ̓ οποῦς ἐστι μητρόπολις, καθάπερ καὶ τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπὶ τῇ πρώτῃ τῶν πέντε στηλῶν τῶν περὶ Θερμοπύλας ἐπιγεγραμμένον πρὸς τῷ πολυανδρίῳ· τούσδε ποτὲ φθιμένους ὑπὲρ Ἑλλάδος ἀντία Μήδων, pars runt in 4: restitui ex coni. Grosk. 1. Inter Επικνημι et us decem fere literae desiderantur in 4: restitui ex coni. Grosk. 2. Inter τοῖς et πos duodecim fere literae desunt in 4: restitui ex coni. Grosk. coll. Ρ. 426. 7. οἳ σχίζονται Bghkl ald. In A inter λοκροί et ομεν (ante /o altera literae γ superest) sex fere literae interciderunt, nec sec. restitutae sunt, sed super λοκροί sec. m. add. κροὶ οἳ σχίζονται εἰ μὲν sup. ομεν: inde λοκροί ..... μὲν σχίζονται C, λοκροὶ οἱ σχίζονται μὲν το οἳ ἐσχίζοντο Cor. Manifestum est quod scripserat Strabo. 9. ἐπικνημίδες Bhl ald. κνημίδος Bl edd. 14. ἄλλαις codd. Tzsch. corr. ex coni. Holsten. (vid. βοιωτικὴ Bkl ald. 15. εὔβοιαν no. om. Bkl ald. om. Bgl ald. ποτε 12. τε 17. ἐπὶ] ἐν ald. 18. ἐπιγεγραμμένων 4 (sub sched. aggl.), sed επιγεγραμμέ voy a in sched. aggl. 20. εὐθυνόμων οπίοις 4 sub sched. aggl. θυνόμων ὀπίοις sec. m. in sched. aggl. (idem in gh), qua simul in marg. add. κεύθει νομοπόεις, quod proxime accedit ad scripturam l, ubi legitur κεύθει νόμως οπόεις, sed as scripturae compendio est expressum 20 ἀπέχει δὲ τῆς θαλάττης περὶ πεντεκαίδεκα σταδίους, τοῦ δ ̓ Α. 651 ἐπινείου καὶ ἑξήκοντα. Κῦνος δ ̓ ἐστὶ τὸ ἐπίνειον, ἄκρα τερματίζουσα τὸν Οπούντιον κόλπον σταδίων ὄντα περὶ τετταρά κοντα· μεταξὺ δὲ Ὀποῦντος καὶ Κύνου πεδίον εὔδαιμον· κεῖ5 ται δὲ κατὰ Αιδηψὸν τῆς Εὐβοίας, ὅπου τὰ θερμὰ τὰ Ἡρακλέους, πορθμῷ διειργόμενος σταδίων ἑξήκοντα καὶ ἑκατόν. ἐν δὲ τῷ Κύνῳ Δευκαλίωνα φασιν οἰκῆσαι, καὶ τῆς Πύρρας αὐτόθι δείκνυται σῆμα, τοῦ δὲ Δευκαλίωνος Αθήνησι. διέχει δὲ τῆς Κνημῖδος ὁ Κῦνος ὅσον πεντήκοντα σταδίους. καὶ ἡ 10 Αταλάντη δὲ νῆσος κατὰ Ὀποῦντα ἵδρυται, ὁμώνυμος τῇ πρὸ τῆς Ἀττικῆς. λέγεσθαι δ ̓ Οπουντίους τινὰς καὶ ἐν τῇ Ἠλείᾳ φασίν, ὧν οὐκ ἄξιον μεμνῆσθαι, πλὴν ὅτι συγγένειαν αὐτῶν ἐξανανεοῦνται τοῖς Ὀπουντίοις ὑπάρχουσαν. ὅτι δ ̓ ἐξ Ὀποῦντος ἦν ὁ Πάτροκλος, λέγει Ὅμηρος, καὶ διότι φόνον ἀκούσιον πρά15 ξας ἔφυγεν εἰς Πηλέα, ὁ δὲ πατὴρ Μενοίτιος ἔμεινεν ἐν τῇ πατρίδι· ἐκεῖσε γάρ φησιν ὁ Ἀχιλλεὺς ὑποσχέσθαι τῷ Μενοιτίῳ κατάξειν τὸν Πάτροκλον ἐκ τῆς στρατείας ἐπανελθόντα. οὐ μὴν ἐβασίλευέ γε ἐκεῖνος τῶν Ὀπουντίων, ἀλλ ̓ Αἴας ὁ Λου κρός, πατρίδος ὤν, ὡς φασι, Ναρύκου. Αἰάνην δ ̓ ὀνομά20 ζουσι τὸν ἀναιρεθέντα ὑπὸ τοῦ Πατρόκλου, ἀφ ̓ οὗ καὶ τέμε νος Αἰάνειον δείκνυται καὶ κρήνη τις Αἰανίς. 3. Ἑξῆς μετὰ τὸν Κῦνον Ἀλόπη ἐστὶ καὶ ὁ Δαφνοῦς, ὃν C. 426 - minus usitato; κεύθει ὀπόεις Bk κεύθει...... Οπουντία no ald, quod θών ο Pleth. Tzsch. corr. 18. ἐβασίλευσε hi Cor. - 19. φασιν ἀρύκου codd. ἔφαμεν κατεσπάσθαι· λιμὴν δ ̓ ἐστὶν αὐτόθι διέχων Κύνου περὶ ἐνενήκοντα σταδίους, Ἐλατείας δὲ πεζεύοντι εἰς τὴν μεσόγαιαν ἑκατὸν εἴκοσι. ἤδη δ ̓ ἐστὶ ταῦτα τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου· μετὰ γὰρ τὸν Οπούντιον συνεχής ἐστιν οὗτος. 4. Μετὰ δὲ Δαφνοῦντα Κνημίδες, χωρίον ἐρυμνόν, ὅσον 5 σταδίους εἴκοσι πλεύσαντι καθ ̓ ὁ τὸ Κήναιον ἐκ τῆς Εὐβοίας Α. 652 ἀντίκειται, ἄκρα βλέπουσα πρὸς ἑσπέραν καὶ τὸν Μαλιέα κόλ πον, πορθμῷ διειργομένη σχεδὸν εἰκοσασταδίῳ. ταῦτα δ ̓ ἤδη τῶν Ἐπικνημιδίων ἐστὶ Λοκρών. ἐνταῦθα καὶ αἱ Λιχάδες και λούμεναι τρεῖς νῆσοι πρόκεινται, ἀπὸ Λίχα τοὔνομα ἔχουσαι· 10 καὶ ἄλλαι δ ̓ εἰσὶν ἐν τῷ λεχθέντι παράπλῳ, ἃς ἑκόντες παραλείπομεν. μετὰ δὲ εἴκοσι σταδίους ἀπὸ Κνημίδων λιμήν, ὑπὲρ οὗ κεῖται τὸ Θρόνιον ἐν σταδίοις τοῖς ἴσοις κατὰ τὴν μεσό γαιαν. εἶθ ̓ ὁ Βοάγριος ποταμὸς ἐκδίδωσιν ὁ παραρρέων τὸ Θρόνιον, Μάνην δ ̓ ἐπονομάζουσιν αὐτόν· ἔστι δὲ χειμάρρους, 15 ὥστ ̓ ἀβρόχοις ἐμβαίνειν τοῖς ποσίν, ἄλλοτε δὲ καὶ δίπλεθρον ἴσχειν πλάτος. μετὰ δὲ ταῦτα Σκάρφεια, σταδίοις ὑπερκειμένη τῆς θαλάττης δέκα, διέχουσα *δὲ* τοῦ Θρονίου τριάκοντα, ἐλάτ τοσι δὲ μικρό ἔπειτα Νίκαια ἐστι καὶ αἱ Θερ μοπύλαι. 5. Τῶν δὲ λοιπῶν πόλεων τῶν μὲν ἄλλων οὐκ ἄξιον μεμνῆσθαι, ὧν δ ̓ Ὅμηρος μέμνηται, Καλλίαρος μὲν οὐκέτι οἰκεῖ om. Bkl ald. 3. μαλιτικού Acglino. ου 5. κνημίδες codd. edd. Post ερυμνόν Pletho addit haec: ἀφ ̓ οὗ καὶ ἐπικνημίδιοι οἱ τοιαύτῃ γρ. μαλέαν ald. 18. δὲ quamquam ferri non posse sequentia docent: ἐλάττοσι δὲ μικρό om. Bkino ald. 19. Inter μικρῷ et Νίκαια cum sedecim fere literae interciderint in 4, ἔπειτα modo ante hanc alteram vocem sec. m. restituit: τοῦ λιμένος αὐτοῦ coni. Grosk. ἔστι om. Bkl edd. 21. άλλων om. no. 22. μνησθῆναι η. - Post μέμνηται leguntur haec in l haud dubie et in B): καὶ μετ ̓ ὀλίγα ταύτην μὲν οὖν, omissis omnibus quae interiecta sunt (Eustathium quoque ea in codice suo non habuisse suspicari licet 20 ται, [ἀλλὰ νῦν εὐήροτόν] τι πεδίον· καλοῦσιν οὕτως ἀπὸ τοῦ [συμβεβηκότος· καὶ Βῆσσα δ'] οὐκ ἔστι, δρυμώδης τις τόπος· οὐδ ̓ [αἱ Αὐγειαί, ὧν τὴν χώ]ραν ἔχουσι Σκαρφιεῖς· ταύτην μὲν οὖν τὴν Βῆσσαν ἐν τοῖς δυσὶ γραπτέον σῖγμα (ἀπὸ γὰρ τοῦ 5 δρυμώδους ωνόμασται ὁμωνύμως, ὥσπερ καὶ Νάπη ἐν τῷ Μηθύμνης πεδίῳ, ἣν Ἑλλάνικος ἀγνοῶν Λάπην ὀνομάζει), τὸν δ ̓ ἐν τῇ Ἀττικῇ δῆμον, ἀφ ̓ οὗ Βησαιεῖς οἱ δημόται λέγονται, ἐν τῷ ἑνὶ σῖγμα. 6. Ἡ δὲ Τάρφη κεῖται ἐφ ̓ ὕψους, διέχουσα [Θρονίου] στα- Α. 653 10 δίους εἴκοσι, χώραν δ ̓ εὔκαρπόν τε καὶ εὔδενδρον ἔχει· ἤδη γὰρ καὶ αὕτη ἀπὸ τοῦ δάσους ὠνόμασται. καλεῖται δὲ νῦν Φαρύγαι· ἵδρυται δ ̓ αὐτόθι Ἥρας Φαρυγαίας ἱερόν, ἀπὸ τῆς ἐν Φαρύγαις τῆς Ἀργείας· καὶ δὴ καὶ ἄποικοί φασιν εἶναι Αργείων. 15 7. Τῶν γε μὴν Ἑσπερίων Λοκρῶν Ὅμηρος οὐ μέμνηται, ἢ οὐ ῥητῶς γε, ἀλλὰ μόνον τῷ δοκεῖν ἀντιδιαστέλλεσθαι τούτοις ἐκείνους, περὶ ὧν ειρήκαμεν, ex iis, quae tradit de his partibus ad II. B, 532, p. 277, 38 R.): eadem διέχουσα explevi ex Λοκρῶν, οἱ ναίουσι πέρην ἱερῆς Εὐβοίης, ὡς καὶ ἑτέρων ὄντων. ἀλλ' † ού ποτε ἄλλων τεθρύληνται πολλῶν· πόλεις δ ̓ ἔσχον Αμφισσάν τε καὶ Ναύπακτον, ὧν ἡ Ναύπακτος συμμένει τοῦ Ἀντιρρίου πλησίον, ωνόμασται δ ̓ ἀπὸ τῆς C. 427 ναυπηγίας τῆς ἐκεῖ γενομένης, εἴτε τῶν Ἡρακλειδῶν ἐκεῖ ναυπηγησαμένων τὸν στόλον, εἴθ ̓ (ὥς φησιν Ἔφορος) Λοκρών ἔτι πρότερον παρασκευασάντων· ἔστι δὲ νῦν Αἰτωλῶν, Φιλίππου προσκρίναντος. Τ 5 8. Αὐτοῦ δὲ καὶ ἡ Χαλκίς, ἧς μέμνηται καὶ ὁ ποιητὴς ἐν τῷ Αιτωλικῷ καταλόγῳ, ὑποκάτω Καλυδώνος· αὐτοῦ δὲ 10 καὶ ὁ Ταφιασσὸς λόφος, ἐν ᾧ τὸ τοῦ Νέσσου μνῆμα καὶ τῶν ἄλλων Κενταύρων, ὧν ἀπὸ τῆς σηπεδόνος φασὶ τὸ ὑπὸ τῇ ῥίζῃ τοῦ λόφου προχεόμενον δυσώδες καὶ θρόμβους ἔχον ὕδωρ ῥεῖν· διὰ δὲ τοῦτο καὶ Ὀζόλας καλεῖσθαι τὸ ἔθνος. καὶ ἡ Μολύκρεια δ ̓ ἐστὶ κατὰ τὸ Ἀντίρριον, Αιτωλικὸν πολίχνιον. 15 ἡ δ ̓ Ἄμφισσα ἐπὶ τοῖς ἄκροις ἵδρυται τοῦ Κρισαίου πεδίου, κατέσπασαν δ ̓ αὐτὴν οἱ Ἀμφικτύονες, καθάπερ εἰρήκαμεν· [καὶ Οἰάνθει]α δὲ καὶ Εὐπάλιον Λοκρῶν εἰσιν. ὁ δὲ πᾶς παράπλους ὁ Λοκρικὸς μικρὸν ὑπερβάλλει τῶν διακοσίων σταδίων. 9. Αλόπην δὲ καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐν τοῖς Ἐπικνημιδίοις όνο- 20 μάζουσι καὶ ἐν τῇ Φθιώτιδι· οὗτοι μὲν οὖν ἄποικοι τῶν Ἐπικνημιδίων εἰσίν, οἱ δ ̓ Ἐπιζεφύριοι τούτων. 10. Τοῖς δὲ Λοκροῖς τοῖς μὲν Ἑσπερίοις συνεχεῖς εἰσιν Α. 654 Αιτωλοί, τοῖς δ ̓ Ἐπικνημιδίοις Αἰνιᾶνες συνεχεῖς οἱ τὴν Οἴτην 2. ἀλλο πολλῶν om. Bl ald. ἀλλ ̓ οὐδ ̓ ὑπὸ τῶν ἄλλων Cor., ex quibus οὐδ ̓ ὑπὸ verum esse puto. τεθρύληται Aghino Cor. corr. πολλῶν] ποιητῶν Cor. 11. ταφοσσὸς 4 (priores duae syllabae sec. m. scr. in sched. aggl.) ghi τά φοσσος Bhl ald. Cas. corr. 16. κρισαίου, et alterum σ sec. m. add., Α κρισσαίου Β edd. κρίσσου Ι. 17. καθάπερ εἰσὶν om. l (haud dubie et B): quae post ειρήκα Inter ειρήκαμεν et α decem fere literae restitutae sunt in 4: rest. Cor. ex coni. Du 18. εὐπόλιον Acghi: Cor. corr. coll. X, Steph. s. v. Εὐπαλία. παράπλους πᾶς Βι ald. 22. εἰσὶν Bkl edd. 24. αἰνιάνες, et εt sup. alterum i sec. m. μεν habentur om. bkno ald. interciderunt, nec sec. m. Theil. coll. Paus. X, 38. 450. Thuc. III, 96. 102. add., A. συνεχεῖς post Αινιάνες sec. m. inter vers. add. in 4: in ἔχοντες om. 2 Pleth. |