..

Αἰτωλῶν εἰρημένα. φήσας γὰρ ἀπορθήτους αὐτοὺς ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου τοτὲ μὲν Αἰολέας φησὶν οἰκῆσαι τοὺς κατέχοντας βαρβάρους ἐκβαλόντας, τοτὲ δὲ Αἰτωλὸν μετὰ τῶν ἐξ Ήλιδος Ἐπειῶν· τῶν ἐχθρῶν· τούτους δ ̓ ὑπ ̓ 5 Αλκμαίωνος καὶ Διομήδους. ἀλλ ̓ ἐπάνειμι ἐπὶ τοὺς Φωκέας. 13. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ ἐν τῇ παραλίᾳ μετὰ τὴν Ἀντίκυραν πολίχνιόν ἐστιν † ὄπισθεν ὁ Μάραθος· εἶτ ̓ ἄκρα Φαρύγιον, ἔχουσα ὕφορμον· εἶθ ̓ ὁ λιμὴν ὕστατος ὁ προσαγορευθεὶς Μυχὲς ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος, ὑπὸ τῷ Ἑλικῶνι καὶ τῇ Ἄσκρῃ κείμενος. 10 οὐδ ̓ αἱ Ἀβαὶ δὲ τὸ μαντεῖον ἄπωθεν τῶν τόπων τούτων ἐστίν, οὐδ ̓ ἡ Ἄμβρυσος, [οὐδ ̓ ἡ Με]δεων ὁμώνυμος τῇ Βοιωτιακῇ.

Post παραπλήσια

recepisse nunc mallem, coll. I, 11. IX, 403 in. cum duodecim fere literae interciderint in A, τούτοις modo sec. m. restitutum est ita, ut spatii aliquid vacuum relictum sit: inde lacuna est in cgh, quae expletur voce εἴρηκε in no, quod reddidit Guar. Videtur additum fuisse ἐστὶ. 2. οἰκίσαι Α. 4. Verbo Επειῶν subiungunt τούτους δ ̓ ὑπ ̓ ἀλκμαίωνος κτλ. Βl. In A autem cum post Ηλιδος in ultimo paginae versu interciderint duodeviginti fere literac sec. m. addita sunt ἐπειον τούτους ὑπ ̓ ἀλ, deinde initio paginae proximae sex fere literae, quae interciderant ante τῶν ἐχθρῶν, sec. m. non sunt restitutae, nec vox priore in pagina coepta in hac est finita. Librarius enim, qui resarciendum hunc codicem sibi sumpserat, ex codice suo decurtato scripturus fuerat τούτους δ ̓ ὑπ ̓ ἀλκμαίωνος, verumtamen cum verso folio alia scripta fuisse intelligeret, coepto destitit. Fideliter reddiderunt quae in A habentur cghi, lacuna inter ak et tv relicta: inserto autem άlλήλων explerunt bkno edd. Haec igitur nulla esse auctoritate apparet. Quod dudum recte iudicantes Du Theil. et Grosk., causas vero non perspicientes, coniecturis infelicibus tentarunt hunc locum, quem contrarium falso putarunt iis, quae infra X, 464 sq. traduntur. Fortasse scriptum τούτων τῶν ἐχθρῶν. ἀλκμέωνος, et αι ἀντίκιρραν Βι

5.

fuit κρατηθῆναι δὴ ὑπὸ
sup. e sec. m. add., Α.
edd. cf. ad P. 418. 7.
ficare possit fateor me non intelligere.
sched. aggl. g ἐστὶν Β ὕστερος Ε.
sec. m. 11. Quae post Ἄμβρυσος leguntur, om. BEl. Inde cum
in A inter άμβου et δεῶν (sic) sex fere literae interciderint, sec. m.
σος tantum restituit: inde lacuna h. 1. in codd. reliquis, exc. i, in quo
legitur καὶ ἡ μεδεών, quod rec. Cor.; οὐδ ̓ ὁ scripsit Tzsch.
τικῇ Bl ald.

6. Ἐξ ἀρχῆς] Ἑξῆς Cor.
ὄπισθ ̓ ὁ Agino ὄπισθεν quid h. 1. signif-
8. ὕστατος] ἵσταται α (in
10. άποθεν Bl et A ex corr.

βοιω

Α. 648 ἔτι δὲ μᾶλλον ἐν τῇ μεσογαίᾳ μετὰ Δελφοὺς ὡς πρὸς τὴν ἕω Δαυλὶς πολίχνιον, ὅπου Τηρέα τον Θρᾷκά φασι δυναστεῦσαι (καὶ τὰ περὶ Φιλομήλαν καὶ Πρόκνην ἐκεῖ μυθεύουσι, Θουκυδίδης δ ̓ ἐν Μεγάροις φησί)· τοὔνομα δὲ τῷ τόπῳ γεγονέναι ἀπὸ τοῦ δάσους· δαυλοὺς γὰρ καλοῦσι τὰ δάση. Ὅμηρος μὲν 5 οὖν Δαυλίδα εἶπεν, οἱ δ ̓ ὕστερον Δαυλίαν. καὶ τὸ

[ο] Κυπάρισσον ἔχον

δέχονται διττῶς· οἱ μὲν ὁμωνύμως τῷ φυτῷ, οἱ δὲ παρωνύμως, κώμην ὑπὸ τῇ Λυκωρεία.

14. Πανοπεὺς δ ̓ ὁ νῦν Φανοτεύς, ὅμορος τοῖς περὶ Με- 10 βάδειαν τόποις, ἡ τοῦ Ἐπειοῦ πατρίς. καὶ τὰ περὶ τὸν Τιτυὸν δὲ ἐνταῦθα μυθεύουσιν. Ὅμηρος δέ φησιν, ὅτι οἱ Φαίη κες τὸν Ραδάμανθυν εἰς Εὔβοιαν

ἤγαγον, ὀψόμενον Τιτυὸν γαιήϊον υἱόν·

καὶ Ἐλάριόν τι σπήλαιον ἀπὸ τῆς Τιτυοῦ μητρὸς Ἐλάρας δεί- 15 κνυται κατὰ τὴν νῆσον καὶ ἡρῷον τοῦ Τιτυοῦ καὶ τιμαί τινες. πλησίον δὲ Λεβαδείας καὶ ἡ Τραχίν, ὁμώνυμος τῇ Οἰταίᾳ, Φωκικὴ πολίχνη· οἱ δ ̓ ἐνοικοῦντες Τραχίνιοι λέγονται.

1. ἔτι δὲ μᾶλλον om. BEl edd., in quibus δὲ legitur post ἐν: atque ita ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ add. sec. m. in marg. 4. Inde ἔτι δὲ μᾶλ λον ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ nop. 3. ὡς Θουκυδίδης· ἄλλοι δ ̓ ἐν Μεγά ροις φασί edd. inde a Cas., qui ita in veteribus libris legi falso tradidit: mirifice quidem repugnant Strabonis verba iis, quae leguntur apud Thucydidem II, 29, sed sequitur ea etiam Eust. ad II. B, 502, p. 274, 31 R. 7. oἳ om. codd., sed in A ea, quae inter τὸ et ισσον leguntur, sec. m. scripta sunt. δ' ante ἔχον add. BElk ald. Etiam in A δ ̓ ἔχον δέχονται in marg. sec. m. add. 8. Inter ὁμωνύμως et τῷ οἱ δὲ decem fere literae exciderunt, ita ut praeter τῷ φu, quae sec. m. addidit, alia vocula videtur quondam scripta fuisse. Grosk. proposuit μό vov, quod parum placet, 9. λυκωρία codd. (sed sec. m. in Α). 10. λεβαδίαν α (in sched. aggl.), simul in marg. sec. m. add. λεβα δείαν (sic) et i sup. ει. 11. τον om. Bkl edd. 12. δὲ ante εν

16. τοῦ

ταῦθα om. I edd.
of om. Bkl. 15. ελεαίριον Acghi ἐλαίριον m
ἐλέριον Β ex corr. (ἐλάριον Β sec. Gron.) ἐλήριον (?) ald.
om. Bkl.
17. λεβαδέας, et et sup. i sec. m. add., A.
ταία] θηταία 4 (sed θηαία sec. m. sup. add.) Β (ex corr.
et in hoc post add. οιταία, quod legitur in o, θηέα Ι (?) m cf. Steph.
s. ν. Τραχίς. 18. τραχίδιοι α (in sched. aggl.) cghil τραχήσιοι, et v

.) cghin

15. Ἡ δ' Ανεμώρεια ὠνόμασται ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος πάθους· καταιγίζει γὰρ εἰς αὐτὴν ὁ καλούμενος Κατοπτήριος χώρος, κρημνός τις ἀπὸ τοῦ Παρνασσοῦ διήκων· ὅριον δ ̓ ἦν ὁ τόπος οὗτος Δελφῶν τε καὶ Φωκέων, ἡνίκα ἀπέστησαν τοὺς 5 Δελφοὺς ἀπὸ τοῦ κοινοῦ συστήματος τῶν Φωκέων Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐπέτρεψαν καθ ̓ αὑτοὺς πολιτεύεσθαι· τινὲς δὲ Ανεμώλειαν C. 424 καλοῦσιν. εἶθ ̓ Υάμπολις (Τα μετὰ ταῦτα ἐκλήθη ὑπό τινων), εἰς ἣν ἐκ Βοιωτίας ἐκπεσεῖν ἔφαμεν τοὺς Ὕαντας· ἔστι δ ̓ ἐν Α. 649 τῇ μεσογαίᾳ μάλιστα καὶ αὕτη, πλησίον τῶν Παραποταμίων, 10 ἑτέρα οὖσα τῆς ἐν τῷ Παρνασσῷ Ὑαμπεί[ας], καὶ Ἐλάτεια, ἡ μεγίστη πόλις τῶν Φωκικῶν, ἣν Ὅμηρος μὲν οὐκ οἶδε· νεωτέρα γάρ ἐστι τῆς ἡλικίας ἐκείνης· ἐπικαιρίως δ ̓ ἵδρυται πρὸς τὰς ἐκ τῆς Θετταλίας εἰσβολάς. δηλοῖ δὲ τὴν εὐφυΐαν ταύτην καὶ Δημοσθένης, φράζων τὸν θόρυβον τὸν γενηθέντα 15 Ἀθήνησιν αἰφνιδίως, ἐπειδὴ ἧκέ τις απαγγέλλων ὡς τοὺς προτάνεις, ὡς Ἐλάτεια κατείληπται.

16. Παραποτάμιοι δ ̓ εἰσὶ κατοικία τις ἐπὶ τῷ Κηφισσῷ ἱδρυμένη πλησίον Φανοτεῦσι καὶ Χαιρωνεῦσι καὶ Ἐλατείᾳ.

3. του om. Bkl ald.

4. τε

sec. m. sup. add., η τραχίνδιοι ald.
om. Bklno Eust. ad II. B, 521. p. 275, 2 R. edd. 6. κατ' αὐτούς
a (in sched. aggl.) h. δὲ μόλειαν, et o sup. o sec. m. add., A si-
rul ἀνεμώλεια καὶ ὑάμπολις sec. m. in marg. add., δ ̓ ἐμώλειαν cghino.
7. "Ya] và a (in sched. aggl.) Beghkl vò i, voculam om, no edd.: cor-
rexi coll. p. 401. ὑπό τινων om. l. 9. παραποτάμων α (in sched.
aggl. hcin (in hoc postea . add.). Ceterum cum in d inter παραποτα
et a ovoa tredecim literae exciderint, praeter ea quae sec. m. addi-
dit aliud quid scriptum fuisse pr. m. videtur, fortasse πόλεως. 10. οὖσα
om. Blk, sed in hoc postea add. ἐν τῇ παρνασῶ ΒΙ. Ultima syl-
laba nominis Χαμπείας una cum marg. intercidit, nec sec. m. restituta
est in 4: inde ὑαμπεία g ὑαμπείας cno ὑαμπόλεως Bkl (etiam in
marg. A sec. m. scriptum ὑάμπολις καὶ ἐλάτεια) edd.: idem habuit in
cod. suo Eust., tria inde fuisse oppida hoc nomine colligens 1. 1. Ve-
rum vidit Mueller. (Orchomenos etc. p. 496). ἡ ante Ελάτεια add. a
(in sched. aggl.) ghn. 12. ἐκείνου Β (sec. m. ut opinor) no edd.,
quod sane arridet: et ἐκείνης sec. m. scriptum est in sched. aggl. in A.
13. Θετταλίας] θαλάττης codd., sed in n sec. m. sup. add. γρ. Θετ-
ταλίας. 17. Supra Παραποτάμιοι sec. m. of add. in A.
κηφῶνι
ΙΒ (ex corr.?) κηφισσῶνι k ald.

φησὶ δὲ Θεόπομπος τὸν τόπον τοῦτον διέχειν τῆς μὲν Χαι ρωνείας ὅσον τετταράκοντα σταδίους, διορίζειν δὲ τοὺς Ἀμβρυσέας καὶ Πανοπέας καὶ Δαυλιέας· κεῖσθαι δ ̓ ἐπὶ τῆς ἐμβολῆς τῆς ἐκ Βοιωτίας εἰς Φωκέας ἐν λόφῳ μετρίως ὑψηλῷ, μεταξὺ τοῦ τε Παρνασσοῦ καὶ τοῦ [Αδυλίου ὄ]ρους πεντα- 5 στάδιον σχεδόν τι ἀπολειπόντων ἀν ......ρίων, διαιρεῖν δὲ τὸν Κηφισσόν, στενὴν ἑκατέρωθεν διδόντα πάροδον, τὰς μὲν ἀρχὰς ἐκ Λιλαίας ἔχοντα Φωκικῆς πόλεως (καθάπερ καὶ Ὅμη ρός φησιν,

οἵ τε Λίλαιαν ἔχον πηγῆς ἔπι Κηφισσοῖο),

εἰς δὲ τὴν Κωπαΐδα λίμνην ἐκδιδόντα· τὸ δὲ Ἀδύλιον παρατείνειν ἐφ ̓ ἑξήκοντα σταδίους μέχρι τοῦ Ὑφαντείου, ἐφ ̓ ᾧ κεῖται ὁ Ὀρχομενός. καὶ Ἡσίοδος δ ̓ ἐπὶ πλέον περὶ τοῦ που ταμοῦ λέγει καὶ τῆς φύσεως, ὡς δι ̓ ὅλης ῥέοι τῆς Φωκίδος σκολιῶς καὶ δρακοντοειδῶς·

παρὲκ Πανόπην Γλήχωνά τ' ἐρυμνὴν καί τε δι ̓ Ορχομενοῦ εἰλιγμένος εἶσι, δράκων ὡς.

8. καθάπερ

ρίων

2. τους om. Bkl edd. 3. πανοπῆας Aeglo. 5. τοῦ om. 7 (haud dubie et B). Inter τοῦ et ρους septem fere literae deletae, nec sec. m. restitutae sunt in 4: Ηδυλίου (sive potius Αδυλίου v. infra) ὄρους scribendum recte vidit Polit. ad Eust. Tom. 2 pag. 567. 6. ἀπολεῖποντῶν (sic) 4 ἀπολεῖπον τῶν ald. ἀπολείποντι τῶν Cor. Inter ἂν et ρίων sex fere literae corrosae nec restitutae in 4, ὁρίων bi kno edd.: quae coniecturis frustra tentarunt VV. DD (v. etiam Mueller. Orchomenos p. 35 n. 1). Scriptum fuisse videtur ἀπολειπόντων ἀνὰ μέσον χωρίον. κηφισσοῖο om. l. 10. Syllabae λαιαν ἔχον una curn margine deletae in 4 sec. m. restitutae non sunt. κηφισοῖο Cor. 11. δαύλιον codd. Ἡδύλιον Cor. ex Politi coni. supra memorata: propius ad codicum scripturam accedit quod scripsimus coll. Plin. H. N. IV, 12 (7). 12. στάδια 7 (?) edd. - Υφαν τεῖον cum nullo alio loco commemoretur, ac p. 416 in Acontio monte Orchomenus sita esse dicatur, hoc nomen pro illo reponendum esse censeo cum Palmerio (v. Exercitt. etc. p. 319). 16. παρὲκ — ἐρυμνὴν om. l. ὃς παρὰ Β(?)kno edd. πανοπη διὰ Ag πανοπιδιὰ et os sup. add. πανοπῆος διὰ ὁ πανοπίδα Β(?)kno edd.: certum puto quod reposui coll. Schol. ad. Od. XI, 580. Steph., Hesych, s. v. IIa17. καὶ δὲ codd. Cor. corr. ex Theone ad idem versus affertur. Ibidem legitur διερχό

νόπη. Γλήκωνα edd.

Arati Phaenom. 45, ubi

10

15

τὰ δὲ στενὰ τὰ περὶ τοὺς Παραποταμίους ἢ τὴν Παραποτα- Α. 650 μίαν (λέγεται γὰρ ἀμφοτέρως) περιμάχητα ὑπῆρξεν ἐντ [πολέμῳ, μίαν ἐχόντων ταύτην ἐμβολήν

.....

ἔστι

δὲ Κηφισσὸς ὅ τε Φωκικὸς καὶ ὁ Ἀθήνησι καὶ ὁ ἐν Σαλα5 μῖνι, τέταρτος δὲ καὶ πέμπτος ὁ ἐν Σικυῶνι καὶ ὁ ἐν Σκύρῳ, ἕκτος δὲ ὁ ἐν Ἄργει, τὰς πηγὰς ἔχων ἐκ Λυρκείου· ἐν Ἀπολλωνίᾳ δὲ τῇ πρὸς Ἐπιδάμνῳ πηγή ἐστι κατὰ τὸ γυμνάσιον, ἣν καλοῦσι Κηφισσόν.

17. Δαφνοῦς δὲ νῦν μὲν κατέσκαπται· ἦν δέ ποτε τῆς 10 Φωκίδος πόλις απτομένη τῆς Εὐβοϊκῆς θαλάττης, διαιροῦσα τοὺς Ἐπικνημιδίους Λοκρούς, τοὺς μὲν ἐπὶ τὸ πρὸς Βοιωτίαν μέρος, τοὺς δὲ πρὸς] Φωκίδα τὴν ἀπὸ θαλάττης καθήκ[ουσαν τότε ἐπὶ θάλατταν]. τεκμήριον δὲ τὸ ἐν αὐτῷ Σχε- C. 425 διεῖον, ὅ φασιν εἶναι τάφον Σχεδίου. [εἴρη]ται δὲ ὁ Δαφνοῦς 15 ἐφ ̓ ἑκάτερα τὴν Λοκρίδα [σχίσαι, ὥστ]ε μηδαμοῦ ἅπτεσθαι

2. ἐν

εἰλιμ

μενος, in quo latere δι ̓ Ερχομενοῦ diu animadversum est.
μένος 4, sed λιγμένος sec. m. sup. add. ἠπειγμένος ἐστὶ legitur apud
Theonem 1. 1. Ι. τοὺς ποταμούς codd., sed in n sec. m. add. πα-
ραποταμίους.
ἐμβολήν om. 7 (haud dubie et B); inter ἐν
T et μo tredecim fere literae deletae nec restitutae sunt in A: inde la-
cunae in codd. reliquis. Recte Grosk. coni. ἐν τῷ Φωκικῷ πολέμῳ.
3. εἰσβολὴν ὁ(?) edd. Inter ἐμβολὴν εἰ δὲ cum quindecim fere lite-
rae exciderint, ouɩ modo ante dè sec. m. restitutum est in A: videtur
scriptum fuisse εἰς τὴν Φωκίδα. 6. λυρκίου α (in sched. aggl.) ch:
cf. VIII, 370. VI, 271. 8. κηφιόν 1 κηφισσίδα Pleth.

11. τοὺς

Inter

θάλατταν om. l haud dubie et B). τὸ] τῷ ald. Boi et Polda duodeviginti fere literae exciderunt, nec sec. m. restitutae sunt in 4, inde spatium vacuum relictum in codd. reliquis: ἐκείνους δὲ εἰς inserunt edd.; certissima videntur, quae restitui ex coni. Grosk. 12. Inter καθήκ et τεκμήριον duodeviginti fere literae corrosae nec restitutae sunt in 4: inde spat. vac. rel. in codd. reliquis; Cor. explevit ex sent. Du Theil, τότε adieci ex coni. Grosk. 13. avtÿj l. 14. Quae post Σχεδίου leguntur usque ad ὁ τόπος om. Bklno, in duobus ultimis autem post Exɛdlov aliquid spatii vacuum relictum est. In A quae h. l. interciderant sec. m. restituta non sunt; inde lacunae sunt in cghi. Inter o et vai cum viginti quatuor literae deletae sint in A, sec. m. restitutis iis quae habentur usque ad Σχεδίου, desiderantur tres quatuorve literae, quas restitui. 15. Inter Λοκρίδα et ε octo fere literae excide