ἡ δ ̓ Ὠκαλέη μέση Αλιάρτου και Αλαλκομενίου ἑκατέρου τριάκοντα σταδίους ἀπέχουσα· παραρρεῖ δ ̓ αὐτὴν ποτάμιον ὁμώνυμον. Μεδεών δ' ὁ μὲν Φωκικὸς ἐν τῷ Κρισαίῳ κόλπῳ, διέχων Βοιωτίας σταδίους ἑκατὸν ἑξήκοντα, ὁ δὲ Βοιωτιακὸς ἀπ' ἐκείνου κέκληται, πλησίον δ ̓ ἐστὶν Ογχηστοῦ ὑπὸ τῷ Φοι- 5 νικίῳ ὄρει, ἀφ ̓ οὗ καὶ μετωνόμασται Φοινικίς· τῆς δὲ ΘηΑ. 630 βαίας καὶ τοῦτο λέγεται, . . . . ων δὲ τῆς Αλιαρτίας και Με δεὼν καὶ †Ὠκάλαι. 27. Εἶτά φησι .... 10 Κώπας Εὔτρησίν τε πολυτρήρωνά τε Θίσβην. περὶ μὲν οὖν Κωπῶν εἴρηται· προσάρκτιος δέ ἐστιν ἐπὶ τῇ Κωπαΐδι λίμνῃ, αἱ δ ̓ ἄλλαι κύκλῳ εἰσὶν αἵδε· Ακραιφίαι, Φοινικίς, Ογχηστός, Αλίαρτος, Ὤκαλαι, Αλαλκομεναί, Τιλ φούσιον, Κορώνεια. καὶ τό γε παλαιὸν οὐκ ἦν τῆς λίμνης κοι C. 411 νὸν ὄνομα, ἀλλὰ καθ ̓ ἑκάστην πρὸς αὐτῇ κατοικίαν ἐκείνης 15 ἐπώνυμος ἐλέγετο, Κωπαὶς μὲν τῶν Κωπῶν, † Αλίαρτος δὲ Αλιάρτου, καὶ οὕτως ἐπὶ τῶν ἄλλων, ὕστερον δ ̓ ἡ πᾶσα Κω 3. κρισσαίῳ ΒEl edd. 4. βοιωτικὸς ΒEl Eust. ad Il. B, 501 p. 267, 31 R. edd. 6. τῆς Ωκαλέα om. 7 (haud dubie et Β). 7. Inter λέγεται et ων (sic) quatuor fere literae interciderunt in A, nec sec. m. restitutae sunt; inde lacuna est h. 1. in cghi: πετεὼν habent bkno edd. contra ea, quae paulo ante tradita sunt, situmque locorum ; praeterea in A ante o reliquiae supersunt literae, quae aut o̟ aut v fuisse videtur, ε certo non fuit: nescio an scriptum fuerit ὑφ ̓ ἑτέρων. 8. ὠκάλαι, quod codd. exhibent hic et paulo post, corruptum videtur, sed diffcile dictu est, quid Strabo scripserit: Ωκαλέα hic, Ωκάλεαι altero loco scripsit Xyl., utroque Ωκαλέα Cor., atque ita oppidum nominatur a Stephano s. v., Ωκάλεια ab Apollodoro II, 4, 11, 9. Ὅμηρος add. BEkl edd. 11. περὶ] παρὰ cgh. Paulo liberius hunc locum ita composuit Ε: αἱ μὲν οὖν κῶπαι προσάρκτιοι εἰσὶν κτλ. 12. αΐδε om. no. Ακραφία om. Εl. 13. Ωκάλεαι Xyl. Ωκαλέα Cor.: v. supra. τιλφώσιον Bl atque per ω p. 411 et 413 hoc nomen effertur in codd. omnibus: per ov tamen, quod habent Apollod. III, 7, 3 Paus. IX. 33, et a Strabone scriptum esse tradit Steph. s. v. 14. xoρωνία, et ει sec. m. sup. ι add., Α. 16. Syllabae έλεγε cum intercidissent in A, sec. m. tantummodo le restitutum: inde hero gh. Αλι άρτιος edd. inde a Cas., quod adiectivum si adhibuit Strabo, mirum est, cur non scripserit Αλιαρτία: unde scriptum fuisse suspicor Αλιαρτίς. -- παῖς ἐλέχθη κατ' ἐπικράτειαν· κοιλότατον γὰρ τοῦτο τὸ χωρίον. Πίνδαρος δὲ καὶ Κηφισσίδα καλεῖ ταύτην· παρατίθησι γοῦν τὴν Τιλφῶσσαν κρήνην ὑπὸ τῷ Τιλφωσσίῳ ὄρει ῥέουσαν πλησίον Αλιάρτου καὶ Ἀλαλκομενῶν, ἐφ ̓ ᾗ τὸ Τειρεσίου 5 μνῆμα· αὐτοῦ δὲ καὶ τὸ τοῦ Τιλ[φωσσίου Απόλλω]νος ἱερόν. 28. Ὁ δὲ ποιητὴς ἐφεξῆς ταῖς Κώπαις Εὔτρησιν τίθησι, κωμίον Θεσπιέων· ἐνταῦθά φασι Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα οἰκῆσαι, πρὶν βασιλεῦσαι Θηβῶν. ἡ δὲ Θίσβη Θίσβαι νῦν λέγονται, οἰκεῖται δὲ μικρὸν ὑπὲρ τῆς θαλάττης όμορον Θεσπιεῦσι 10 τὸ χωρίον καὶ τῇ Κορωνειακῇ, ὑποπεπτωκὸς ἐκ τοῦ νοτίου μέρους τῷ Ἑλικῶνι καὶ αὐτό· ἐπίνειον δ ̓ ἔχει πετρῶδες περιστερῶν μεστόν, ἐφ ̓ οὗ φησιν ὁ ποιητὴς πολυτρήρωνά τε Θίσ βην· πλοῦς δ ̓ ἐστὶν ἐνθένδε εἰς Σικυῶνα σταδίων ἑκατὸν ἑξή 15 κοντα. 29. Ἑξῆς δὲ Κορώνειαν καταλέγει καὶ Αλίαρτον καὶ Πλαταιὰς καὶ Γλίσσαντα. ἡ μὲν οὖν Κορώνεια ἐγγὺς τοῦ Ἑλικῶνός ἐστιν ἐφ ̓ ὕψους ἱδρυμένη, κατελάβοντο δ ̓ αὐτὴν ἐπανιόντες ἐκ τῆς Θετταλικῆς Ἄρνης οἱ Βοιωτοὶ μετὰ τὰ Τρωικά, ὅτε περ καὶ τὸν Ὀρχομενὸν ἔσχον κρατήσαντες δὲ τῆς Κο- Α. 631 20 ρωνείας ἐν τῷ πρὸ αὐτῆς πεδίῳ τὸ τῆς Ἰτωνίας Αθηνᾶς ἱερὸν ἱδρύσαντο, ὁμώνυμον τῷ Θετταλικῷ, καὶ τὸν παραρρέοντα 4. τοῦ In A cum restituta est, 7. θεσπε φωσσίου Ἀπόλλω intercidissent, prior tantum vox sec. m. ποταμὸν Κουάριον προσηγόρευσαν ὁμοφώνως τῷ ἐκεῖ. Ἀλ καῖος δὲ καλεῖ Κωράλιον, λέγων· [ὦ 'ν]ασσ ̓ Ἀθανάα πολε[μηδόκος], ἅ ποι Κορωνείας ἐπὶ λαΐω ναύω πάροιθεν ἀμφι[βαίνεις] Κωραλίω ποταμῶ παρ ̓ ὄχθαις. ἐνταῦθα δὲ καὶ τὰ Παμβοιώτια συνετέλουν· συγκαθίδρυται δὲ τῇ Ἀθηνᾷ ὁ Αιδης κατά τινα, ώς φασι, μυστικὴν αἰτίαν. οἱ μὲν οὖν ἐν τῇ Κορωνεία Κορώνιοι λέγονται, οἱ δ ̓ ἐν τῇ Μεσσηνιακή Κορωναεῖς. 1. Κουράλιον scribendum censet Palmer. (v. Exercit. in auct. Gr. p. 318) et propter Callimachi locum (v. lavacr. Pallad. v. 64) ubi fluvius Coroneam praeterlabens ita vocatur, et propter Thessaliae flumen sic nominatum a Strabone p. 438. Cui sententiae favere videtur ipsa forma ab Alcaeo usurpata: nihilominus quae p. 412 et 435 traduntur impediunt, quominus eam sequamur. Quae inde ab Αλκαίος usque ad ὁδὸν τὴν εἰς Ἀθήνας leguntur om. Pleth. 2. Κωράλιον καλεῖ Bl. — λέγων con ὄχθαις om. Bkl: neque restituta sunt quae h. 1. cum margine interciderant in A. Cum corruptissimus praeterea sit totus hic locus, ea, quae inter λέγων et Κωραλίω leguntur, om. no. Ceterum ex incredibili paene verborum corruptela suspiceris in margine poetae versus ab erudito lectore manu festinanti fuisse appositos ac postea in seriem receptos: v. ad XIII, 600 (cf. Praef. p. LXXXVII). Varias VV. DD. iecturas v. ap. Schneidewin. in Delectu etc. Welckerus felicissime locum restituit, eumque secutus sum ita, ut in nonnullis rebus, iisque levioribus, Ahrensii opinionem praeferrem. 3. ὥστ ̓ ἀθάνα ἀπολε codd. edd.: post ε septem fere literae interciderunt in A, spat. vac. rel. edd. ἅ ποι] ἀπὸ codd. edd. 4. κοιρωνίας codd. Κορωνίας Schneidew. Κορωνέας Bergk. (v. Poetae lyrici etc.). ἐπιδεων αυω Α επι δέων αὔω c ἐπιδεύων ἄνω g ἐπιδέων αὐτῷ hὶ ἐπὶ δεῦ edd. 5. Post αμφι (sic) sex septemve literae interciderunt in 4: spat. vac. rel. in cghi. 9. οὖν] γὰρ η, sed oὖν sec. m. supra add. ταύτῃ ante τῇ add. Cor. κορωνίᾳ, et et sup. i sec. m. add., Α. κορώνιοι, et ει sup. i sec. m. add., 4: inde utramque formam exhibet c, κορώνειοι ghi Tzsch. Cor., alteram cum reliquis codd. tuentur Eust. 1. 1., Steph. s. v. μαισαινητικῇ α (in sched. aggl.) cghi. Ceterum post Μεσσηνιακῇ fortasse Κορώνη omissum est, quod nomen ipsa sententia postulari recte vidit Grosk., simul tamen pro Μεσσηνιακῇ potius Θεσσαλικῇ scribendum esse falso ratus. 10. κορωναείς et εἷς sec. m. sup. add., Α κoρωνεῖς BEl Eust. (l. 1.) edd. : cf. Steph. s. v. Κορώνη et Μεθώνη. 5 10 OF THE UNIVERSITY GRAECIA. BOEOTIA, IFOSNIA 257 30. Αλίαρτος δὲ νῦν οὐκέτι ἐστί, κατασκαφεῖσα ἐν τῷ πρὸς Περσέα πολέμῳ, τὴν χώραν δ ̓ ἔχουσιν Ἀθηναῖοι δόντων Ῥωμαίων. ἔκειτο δὲ ἐν στενῷ χωρίῳ μεταξὺ ὑπερκειμένου όρους καὶ τῆς Κωπαΐδος λίμνης πλησίον τοῦ Περμησσοῦ καὶ τοῦ 5 Ολμειοῦ καὶ τοῦ ἕλους τοῦ φύοντος τὸν αὐλητικὸν κάλαμον. 31. Πλαταιαὶ δέ, ἃς ἑνικῶς εἶπεν ὁ ποιητής, ὑπὸ τῷ Κιθαιρῶνί εἰσι μεταξὺ αὐτοῦ καὶ Θηβῶν κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν εἰς Αθήνας καὶ Μέγαρα ἐπὶ τῶν ὅρων τῶν τῆς Ἀττικῆς καὶ τῆς C. 412 Μεγαρίδος. γὰρ Ἐλευθεραὶ πλησίον, ἃς οἱ μὲν [τῆς Ἀττι 10 κῆς, οἱ δὲ] τῆς Βοιωτίας φασίν. εἴρηται δ ̓ ὅτι παραρρεῖ τὰς Πλαταιὰς ὁ Ἀσωπός. ἐνταῦθα Μαρδόνιον καὶ τὰς τριάκοντα Α. 632 μυριάδας Περσῶν αἱ τῶν Ἑλλήνων δυνάμεις ἄρδην ἠφάνισαν· ἱδρύσαντό τε Ελευθερίου Διὸς ἱερὸν καὶ ἀγῶνα γυμνικόν στε φανίτην ἀπέδειξαν, Ἐλευθέρια προσαγορεύσαντες· ταφή τε δεί15 κνυται δημοσία τῶν τελευτησάντων ἐν τῇ μάχῃ. ἔστι δὲ καὶ ἐν τῇ Σικυωνίᾳ δῆμος Πλαταιαί, ὅθενπερ ἦν Μνασάλκης ὁ ποιητής Μνασάλκεος τὸ μνῆμα τῶ Πλαταιάδα. 2. μεταξύ ante πρὸς add. I. 4. τοῦ utroque loco om. BEkl. ὀλμίου Acghinol (?) ὁλμειου Ε: cf. p. 407. 6. ὁ ποιητὴς] ὅμηρος Ε. 7. τὴν τῆς ἀθηνᾶς Ι. 8. τῶν post ἐπὶ om. BEkl. 9. Μεγαρί δος] Βοιωτίας Pleth. eumque seculi Du Theil. Cor. Grosk. Quae leguntur post Μεγαρίδος usque ad Αττικης om. El (haud dubie et B) Pleth., in quo desunt etiam proxima usque ad ötı. In A cum inter τῇ εἰ γὰρ duodecim fere literae intercidissent, sec. m. tantum ς μεγαρί δος restituit; inde ante γὰρ spat. yac. rel. in codd. reliquis, εἰσὶ add. edd., fortasse recte: equidem malim ai. Inter μὲν et τῆς quatuordecim literae in fine versus interciderunt, nec séc. m. restitutae sunt in A, sed initio proximi versus sec. m. praefixum est οἵδε (sic): inde inter μὲν et οἱ δὲ spat. vac. rel. in codd. reliquis; τῶν Πλαταιῶν inepte add. ald., Cor. corr. ex coni. Du Theilii. 11. μαρδώνιον codd.: o, quod exhibetur etiam ab Eust. ad I. B, 504 p. 269, 14 R. hunc locum afferente, restituit Tzsch. ad Herodoti aliorumque auctoritatem. 14. ελευ θερία simulque γρ. ἐλευθέρια α (in sched. aggl.). 18. μνῆμα codd. Cor. mut.; σᾶμα legitur in epigrammate Theodoridae (v. Anthol. Pal. XIII, 21), unde hic versus sumptus est: ceterum non a Strabone, sed ab alio quodam hic additum esse, valde probabiliter suspicatur Cor. (cfr. Praef. Τ. I p. Lxxxvi). — τῶ] του (?) ald. Strabo. II. 17 Γλίσσαντα δὲ λέγει κατοικίαν ἐν τῷ Ὑπάτῳ ὄρει, ὅ ἐστιν ἐν τῇ Θηβαϊκῇ πλησίον Τευμησσοῦ καὶ τῆς Καδμείας· * γεωλοφα καλεῖται δρί[α* ᾧ ὑποπ]ίπτει τὸ Ἀόνιον καλούμενον πεδίον, ὃ διατείνει ἀπὸ τοῦ Ὑπάτου ὄρους. 32. Τὸ δ ̓ οὕτω ῥηθέν, οἵ τ ̓ ὑπὸ Θήβας εἶχον, 5 οἱ μὲν δέχονται πολείδιόν τι Υποθήβας καλούμενον, οἱ δὲ τὰς Ποτνίας· τὰς γὰρ Θήβας ἐκλελείφθαι διὰ τὴν τῶν Ἐπιγόνων στρατείαν καὶ μὴ μετασχεῖν τοῦ Τρωικοῦ πολέμου· οἱ δὲ με τασχεῖν μέν, οἰκεῖν δὲ ὑπὸ τῇ Καδμεία τότε ἐν τοῖς ἐπιπέδοις 10 χωρίοις μετὰ τὴν τῶν Ἐπιγόνων ἄφοδον, τὴν Καδμείαν ἀδυ 1. γλισάντα α (in sched. aggl.) γλίσαντα Bl edd. cf. ad p. 411. 2. τεμισσοῦ, simulque τευμισσοῦ in marg. add., a (in sched. aggl.), sed ησσού superest sub sched. aggl. pr. m. scriptum: inde τευμισσού ε τεμισσοῦ gh τεμισοῦ, et τελμισσού ex corr., η τευμησσού, et τελ μησσού ex corr., B. καὶ ὄρους om. El (haud dubie et B), nec quae h. 1. interciderunt in A sec. m. restituta sunt. καδμίας, et e sup. sec. m. add., A. 3. Inter doi et lave sex fere literae interciderunt in 4: inde spat. vac. rel. in codd. reliquis, sed δρι om. bkno, nec legit Guar. Recte haud dubie Sola scriptum fuisse iudicavit Breq., scd nemo adhuc docuit, quomodo intelligenda sint verba γεωλοφα καλεῖται δρία. Ad Aegialci sepulcrum, de quo loquitur Paus. IX, 19, 3, referenda censuit Falc., eumque secutus Grosk. proponit πρόσκειται s. πρόκειται pro καλεῖται: quae parum sunt probabilia. Praeterea δρία vox poetis tantum usurpata tam aliena mihi videtur a dicendi genere, quo Strabo uti solet, ut verba illa ex margine huc illata esse putem: inde fortasse explicandum est, quod et γεωλοφα et δρα accentu carent in 4. In proximis recte coniecit Grosk. ὑποπίπτει, parum apte relativum οἷς pracmittens ad doía referendum. ὄνιον Aghi ιόνιον bkno ald. cadit in campum domum (sic enim nominant) Guar., Cor. corr. ex coni. Du Theil. coll. Moschi Id. III, 37. Nonni Dion. IV, 1. Schol. ad Statii Thebaid. I, 34. 4. Inter διατείνει et v duodecim fere literae exciderunt in 4: lacuna est in beghikno, quam bene explet Grosk. εἰς τὴν Κάδμειαν. 7. πολίδιον A (sed et sup. prius 4 sec. m. add.) edd. πολείδιον praeter reliquos codd. habet etiam Eust. ad Il. B, 505 pag. 270, 7 R.: cf. ad VIII, 344. 8. προγόνων sec. m. add. inter versus u. 9. τοῦ πολέμου του Τρωικού edd. 10. ὑπὸ] ἐπὶ η. καδμία Α. 11. ἔφοδον α (in sched. aggl.: sed in marg. add. γρ. ἄφοδον) Beghik Ino edd.: ἄφοδον pr. m. scriptum sub sched. aggl. superest in A et legitur in E. καδμίαν, et e sup. add. sec, m., A. |