5

10

π[οιητῇ]
ἂν χρήσιμον ᾖ

....

διαρίθμησιν προστιθέντες ὅ τι

ν ἡμῖν, ἐπ' ἐκείνου δὲ παραλειφθέν.

ἄρχεται [δ ̓ ἀπὸ τῆς Ὑρίζης καὶ τῆς Αὐλίδος, περὶ ὧν εἰρή

καμεν.

22. Σχοῖνος δ ̓ ἐστὶ χώρα τῆς Θηβαϊκῆς κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ Ἀνθηδόνος, διέχουσα τῶν Θηβῶν ὅσον πεντήκοντα στα δίους· ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸς δι' αὐτῆς Σχοινοῦς.

23. Σκώλος δ ̓ ἐστὶ κώμη τῆς Παρασωπίας ὑπὸ τῷ Κι θαιρώνι, δυσοίκητος τόπος καὶ τραχύς, ἀφ' οὗ καὶ ἡ παροιμία·

εἰς Σκώλον μήτ' αὐτὸς ἶναι, μήτ' ἄλλῳ ἕπεσθαι.

καὶ τὸν Πενθέα δὲ ἐνθένδε καταγόμενον διασπασθῆναι φασιν. Α. 627 ἦν δὲ καὶ τῶν περὶ Ὄλυνθον πόλεων ὁμώνυμος αὐτῇ Σκώλος. εἴρηται δ ̓ ὅτι Παρασώπιοι καὶ κώμη τις καλεῖται ἐν Ἡρα κλείᾳ τῇ Τραχινίᾳ, παρ ̓ ἣν ῥεῖ Ἀσωπος ποταμός, καὶ ὅτι ἐν 15 Σικυωνίᾳ ἄλλος ἐστὶν Ἀσωπὸς καὶ ἡ χώρα Ασωπία, δι ̓ ἧς ῥεῖ· εἰσὶ [δὲ] καὶ ἄλλοι ποταμοὶ ὁμώνυμοι τῷ ποταμῷ τούτῳ.

24. Ὁ Ἐτεωνὸς δὲ Σκάρφη μεθωνομάσθη, καὶ αὕτη δὲ τῆς Παρασωπίας. ὁ γὰρ Ἀσωπὸς καὶ ὁ Ἰσμηνὸς διὰ τοῦ

Cor. scripsit ἐκεῖ μὲν ἐπειρώμεθα (ultimum hoc ex Cas. coni.) atque in
novissimis ἄρχεται μὲν οὖν. 2. παραληφθὲν codd, Cor. corr. 6.
Ανθηδόνα Tzsch. ex sent. Cas.: sic enim legitur ap. Εust. ad Il. B, 497
p. 265, 22 R.
διέχουσα sec. m. in sched. aggl. scriptum in A, si-
mul in marg. ead. m. add. ἀπέχουσα. των om. sec
m. in sched.
aggl. in 4, reliquique codd. omnes et edd., superest sub sched. aggl. in A
pr. m. scriptum. 7. Σχοινεὺς scribendum censet Polit. ad Eust. t. 2
p. 530: hoc enim fluvii nomen commemorat Steph. s. v. Σχοινούς et
Αγάθη, et Schol. ad Nicandri Theriaca v. 889; sed illi loquuntur
de Arcadiae flumine, codicumque scripturam tuetur etiam Eust. 1. 1.
10. εἶναι codd. (sed in 4 sec. m. in sched. aggl. scriptum est), Eust.
1. 1., Arsenius Viol. Ρ. 234 (ibidem 223 legitur ιέναι) μεν edd. inde
a Xyl. cum Apostolio Proverb. cent. 7, 87 p. 88; ἴναι quod servavit
Epit. restitui cum L. Dindorfio, quem vid. in Steph. thes. ed. Paris. s. v.
εἶμι ΠΙΙ 271.
p.
15. Σικυῶνι codd. Epit., Cor. corr.: cf. 382.

P.

ῥέουσι καὶ οἱ ἄλλοι που

17. σκάφλαι codd.
18. Post Παρασο

15. ποταμὸς ante Ασωπός adı. Epit. edd.
ταμοὶ codd. (οἱ tamen om. Bk), Cor. corr.
Xyl. corr. ex Steph. s. v. Ἐτεωνὸς et Εust. 1. 1.
πίας Grosk. putat scriptum fuisse ἡ δὲ Παρασωπία τῆς Θηβαΐδος, quo
referantur ea quae sequuntur; quae opinio probabilior videbitur, si no-

πεδίου ῥέουσι τοῦ πρὸ τῶν Θηβῶν· ἔστι δὲ καὶ ἡ Δίρκη κρήνη C. 409 καὶ Πότνιαι, ἐφ ̓ ὧν μυθεύεται τὰ περὶ τὸν Ποτνιέα Γλαῦκον τὸν διασπασθέντα ὑπὸ τῶν Ποτνιάδων ἵππων τῆς πόλεως πλησίον, καὶ ὁ Κιθαιρὼν δὲ οὐκ ἄπωθεν τῶν Θηβῶν τελευτῷ· παρ' αὐτὸν δὲ ὁ Ἀσωπος ῥεῖ, τὴν ὑπώρειαν αὐτοῦ κλύζων καὶ ποιῶν 5 τοὺς Παρασωπίους εἰς κατοικίας πλείους διῃρημένους, ἅπαντας δ ̓ ὑπὸ Θηβαίοις ὄντας (ἕτεροι δ ̓ ἐν τῇ Πλαταιέων φασὶ τόν τε Σκώλον καὶ τὸν Ἐτεωνὸν καὶ τὰς Ερυθράς· καὶ γὰρ παρα[ορεῖ] Πλαταιὰς καὶ παρὰ Τάναγραν ἐκδίδωσιν)· ἐν δὲ τῇ Θηβαίων εἰσὶ καὶ αἱ Θεράπναι καὶ ὁ Τευμησσός, ὃν ἐκόσμησεν Αντίμαχος 10 διὰ πολλῶν ἐπῶν, τὰς μὴ προσούσας ἀρετὰς διαριθμούμενος· ἔστι τις ηνεμόεις ὀλίγος λόφος·

γνώριμα δὲ τὰ ἔπη.

25. Θέσπειαν δὲ λέγει τὰς νῦν Θεσπιάς, πολλῶν ὀνομά των τῶν μὲν ἀμφοτέρως λεγομένων καὶ ἑνικῶς καὶ πληθυντι- 15 κῶς, καθάπερ καὶ ἀρρενικῶς καὶ θηλυκῶς, τῶν δ ̓ ὁποτέρως. ἔστι δὲ πόλις πρὸς τῷ Ἑλικῶνι, νοτιωτέρα αὐτοῦ ἐπικειμένη δὲ τῷ Κρισαίῳ κόλπῳ καὶ αὐτὴ καὶ ὁ Ἑλικών· ἐπίνειον δ ̓ ἔχουσιν αἱ Θεσπιαὶ Κρέουσαν, ἣν καὶ Κρεουσίαν καλοῦσιν. ἐν δὲ τῇ Θεσπιέων ἐστὶ καὶ ἡ Ἄσκρη κατὰ τὸ πρὸς Ἑλικῶνα μέ- 20 Α. 628 ρος, ἡ τοῦ Ἡσιόδου πατρίς· ἐν δεξιᾷ γάρ ἐστι τοῦ Ἑλικῶνος,

men Παρασωπία ultimo loco positum fuisse statuas. 2. πότνια codd. 4. άποθεν codd. (sed sec. m. in sched. aggl. 4). 6. πλείους, et oνας

sec. m. sup., Α: πλείονας gno. 8. παραρρεῖ] παρά codd. edd : correxi ex
coni. Du Theil., postulante sententia et Strabone ipso confirmante p. 412;
idque in A pr. m. videtur scriptum fuisse. Ibi enim cum intercidissent
quae legebantur inter πα et al, versus iste nunc, sec. m. restitutis iis, quae
codd. praebent, literas continet quadraginta unam, quamquam quadrage-
nis quinis constant versus qui proxime eum praecedunt et sequuntur.
14. θέσπειαν, et u sup. et, a (in sched. aggl.) Bki. λέγει] πλέον α (in
sched. aggl.: λέγει superest sub sched. pr. m. scriptum) eghino θεσπείας
Ag. ὀνομάτων] ὄντων no. 16. ἑκατέρως add. sec. m. in marg. A.
17. καὶ ἐπικειμένη Ι. 18. κρισσαίῳ Bl. edd. 19. Θεσπειαί Α.
Pro Κρεουσίαν suspicari possis scriptum fuisse Κρεουσίδα: etenim κρεῦ
σις appellatur hoc oppidum a Xenophonte (Hell. V, 4, 16), Stephano
s. v., Pausania (ΙΧ, 32). 20. τῇ] τῷ Ι. τῶν ante Θεσπιέων add.
Beghino edd.

-

- ἑλικῶνι / Pleth.

ἐφ ̓ ὑψηλοῦ καὶ τραχέος τόπου κειμένη, ἀπέχουσα τῶν Θεσπιών ὅσον τετταράκοντα σταδίους, ἣν καὶ κεκωμώδηκεν αὐτὸς ἐ.... τοῦ πατρὸς, ὅτι ἐκ Κύμης τῆς Αἰολίδος μ....

...

τερον, λέγων

5 νάσσατο δ ̓ ἄγχ ̓ Ἑλικῶνος οιζυρῇ [ἐνὶ κώμη],

Ἄσκρῃ χεῖμα κακῇ, θέρει ἀργαλέῃ, οὐδέ ποτ' [ἐσθλῇ]. ὁ δὲ Ἑλικῶν συνεχής ἐστι τῇ Φωκίδι ἐκ τῶν πρὸς ἄρκτον αὐτοῦ μερῶν· μικρὰ δὲ καὶ ἐκ τῶν πρὸς ἑσπέραν κατὰ τὸν ὕστατον λιμένα τῆς Φωκίδος, ὃν καλοῦσιν ἀπὸ τοῦ συμβεβη10 κότος Μυχόν· ὑπέρκειται γὰρ κατὰ τοῦτον μάλιστα τὸν λιμένα τοῦ Κρισαίου κόλπου καὶ ὁ Ἑλικὼν καὶ ἡ Ἄσκρη καὶ ἔτι αἱ Θεσπιαὶ καὶ τὸ ἐπίνειον αὐτῆς ἡ Κρέουσα. τοῦτο δὲ καὶ κοιλότατον νομίζεται τὸ μέρος τοῦ Κρισαίου κόλπου καὶ ἁπλῶς τοῦ Κορινθιακοῦ· στάδιοι δ ̓ εἰσὶ τῆς [παραλίας] τῆς ἀπὸ τοῦ

2. και om. Bl.

1. των om. ΕΙ. θεσπειῶν Α. Quae leguntur post αὐτὸς usque ad λέγων om. 7 (haud dubie et B): in A inter αὐτὸς ἐ et του undecim fere literae exciderunt, in quarum locum sec. m. scriptum est κεῖνος περὶ, unde αὐτὸς ἐκεῖνος περὶ τοῦ πατρὸς exhibent beghi edd. ἐκεῖνος om. no. Quae non tantum nulla sunt auctoritate, ut ex decurtatorum liquet scriptura, sed ipso sententiarum connexu respuuntur. Nescio an Strabo scripserit ἔπη ποιήσας κατὰ τοῦ πατρὸς. 3. λέγων post πατρὸς add. bkno edd. Inter μ et τερον decem fere literae exciderunt in A, nec sec. m. restitutae sunt: inde lacuna est in cghi (quorum ultimi om. syllabas τερον), quam Grosk. vocis λέγων positu deceptus sic explendam censuit: μεταναστὰς ὕστερον. Strabo scripsisse potius videtur μετανέστη πρότερον: cf. XIII, 622 extr. 5. Verba οιζυρῇ ἐσθλῇ om. Bkl, pro iis exhibentes καὶ τὰ ἑξῆς: in A inter διζυρῇ et σκρῇ septem fere literae exciderunt, nec sec. m. restitutae sunt: inde lacuna est in cgh, in hoc tamen sec. m. expleta. 6. Inter οὐδέ ποτ' et κῶν (sic) octo fere literae interciderunt in 4, nec sec. m. restitutae sunt, sed sup. συνεχής sec. m. add. ὁ δ ̓ ἑλικών: lacuna itidem est in cgh, sed in hoc sec. m. add. ἐσθλῇ. 8. αὐτῆ α (in sched. aggl.) cghi αὐτῆς Bklno ald. Cor. corr. ex coni. Palm. (v. Exerc. in. auct. Gr. p. 317 ). καὶ om. l. κατα] καὶ α (in sched aggl.) cghno. 9. κατὰ τὸ συμβεβηκὸς Ε, sed in marg. pr. m. add. ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος. 11. κρισσαίου BEl edd.

-

ἑλικῶν Α.

12. Θεσπειαι Α. 13. κρισσαίου Bl edd. 14. στάδιοι εἰρήκα μεν om. 7 Pleth. (haud dubie et B), nec sec. m. restituta sunt in A, quae hunc per locum interciderunt.

Inter τῆς εἰ της septem octove

μυχοῦ τοῦ λιμένος εἰς Κρέουσαν ἐνε[νήκοντα·] ἐντεῦθεν δὲ ἑκα τὸν εἴκοσι, ἕως τῆς ἄκρας, ἣν [Ὁλμιὰς] καλοῦσιν· ἐν δὲ τῷ κοιλοτάτῳ τοῦ κόλπου τοῦ [Κρισαίου συμ]βέβηκε τὰς πηγὰς κεῖσθαι καὶ τὴν Οἰνόην, περὶ . . εἰ]ρήκαμεν. ὁ μὲν οὖν Ἑλικων οὐ πολὺ διεστηκὼς τοῦ Παρνασσοῦ ἐνάμιλλός ἐστιν ἐκείνῳ 5 C. 410 κατά τε ύψος καὶ περίμετρον· ἄμφω γὰρ χιονόβολα τὰ ὄρη Α. 629 καὶ πετρώδη, περιγράφεται δ ̓ οὐ πολλῇ χώρᾳ. ἐνταῦθα δ ̓ ἐστὶ

τό τε τῶν Μουσῶν ἱερὸν καὶ ἡ Ἱππου κρήνη καὶ τὸ τῶν Λει βηθρίδων νυμφῶν ἄντρον· ἐξ οὗ τεκμαίροιτ ̓ ἂν τις Θρᾷκας εἶναι τοὺς τὸν Ἑλικῶνα ταῖς Μούσαις καθιερώσαντας, οἳ καὶ 10 τὴν Πιερίδα καὶ τὸ Λείβηθρον καὶ τὴν Πίμπλειαν ταῖς αὐ ταῖς θεαῖς ἀνέδειξαν· ἐκαλοῦντο δὲ Πίερες· ἐκλιπόντων δ ̓ ἐκείΜακεδόνες νῦν ἔχουσι τὰ χωρία ταῦτα. εἴρηται δ ̓ ὅτι τὴν Βοιωτίαν ταύτην ἐπῴκησάν ποτε Θράκες, βιασάμενοι τοὺς Βοιωτούς, καὶ Πελασγοὶ καὶ ἄλλοι βάρβαροι. αἱ δὲ Θεσπιαὶ 15 πρότερον μὲν ἐγνωρίζοντο διὰ τὸν Ἔρωτα τὸν Πραξιτέλους,

νων,

literae interciderunt in A, spatiumque vacuum relictum est in chig (in hoc
etiam vs utroque loco om.
m.); desunt haec omnia in ald. nullo defectus
indicio: παραλίας, quod exhibent bknop Guar., recte rec. Tzsch. 1. In-
ter ένα et ἐντεῦθεν septem fere literae interciderunt in 4: inde lacuna
est in codd. reliquis. 2. Inter ἣν et καλοῦσιν sex fere literae excide-
runt in A; inde spat, vac. rel. in codd. reliquis et edd.: Ολμιὰς addidi
ex coni. Palmerii (v. Exerc. in auct. Gr. p. 318) cf. VIII, 380. 3. In-
ter του et βέβηκε exciderunt decem fere literae in 4: inde spat. vac.
rel. in chig (in hoc desunt etiam του et βέβηκε): τούτου συμβέβηκε
bkno edd., quod neque placet, neque ulla est auctoritate; Strabonem
scripsisse κρισαίου vel ex magnitudine lacunae liquet. Παγά; Cor.
sed alteram formam constanter fere exhibet pr. m. in A. 4. Inter
πε et ρήκαμεν sex fere literae interciderunt in 4: inde spat. vac. rel. in
cghi περὶ ἧς ειρήκαμεν bkno edd. Pluralem potius reponendum esse vi-
dit Grosk. ἑλικῶν Α. 5. κορινθιακού ante Παρνασσου add. Blk
(sed hic post corr.) φωκικού Pleth. 6. χιονόβλητα Pleth. 10. τὸν
om. I. οἱ] ή α (in sched. aggl.) ch.

--

11. πιερίαν Bkno ald. πίπλειαν Acghino, quae

λίβεθρον, sed ει et η sec. m. sup. add., A.
forma per se non spernenda (v. Salmas. ad Solin. c. 10 p. 112): alte-
tamen multo frequentiorem cum X, 471 omnes codd. exhibeant,
hic quoque praeferendam censui. 12. δ ̓ ἐκείνων] δὲ τούτων no.

ram

15. θεσπειαὶ Α.

ὃν ἔγλυψε μὲν ἐκεῖνος, ἀνέθηκε δὲ Γλυκέρα ἡ ἑταίρα Θεσπιεῦσιν, ἐκεῖθεν οὖσα τὸ γένος, λαβοῦσα δῶρον παρὰ τοῦ τε χνίτου. πρότερον μὲν οὖν ὀψόμενοι τὸν Ἔρωτά τινες ἀνέβαινον ἐπὶ τὴν †θέαν, ἄλλως οὐκ οὖσαν ἀξιοθέατον, νυνὶ δὲ μόνη 5 συνέστηκε τῶν Βοιωτιακῶν πόλεων καὶ Τάναγρα· τῶν δ ̓ ἄλ λων ἐρείπια καὶ ὀνόματα λέλειπται.

10

26. [Μετ]ὰ δὲ Θεσπιὰς καταλέγει Γραῖαν καὶ Μυκα[λησσόν, περ]ὶ ὧν εἰρήκαμεν· ὡς δ ̓ αὕτως καὶ περὶ τῶν [ἄλλων· οἵ τ ̓] ἀμφ' Αρμ ̓ ἐνέμοντο καὶ Εἰλέσιον καὶ Ἐρυθράς, [οἵ τ ̓ Ἐλεῶν ] εἶχον ἠδ ̓ Ὕλην καὶ Πετεῶνα. Πετεὼν δὲ κώμη τῆς Θηβαΐδος ἐγγὺς τῆς ἐπ ̓ Ἀνθηδόνα ὁδοῦ,

1. Θεσπιᾶσιν Cor. 3. τινες] πολλοὶ habet Εust. ad Il. Β, 498 P. 266, 16 R. Strabonis verba paulo liberius referens. 4. τὴν θέαν, quod praebent codd. (sed in A sec. m. scriptum est in sched. aggl.), corruptum esse recte intellexit Du Theil., sed parum probabile est, quod proponit, τήν πόλιν: veram contra sine dubitatione iudicarem scripturam a Corae receptam τὴν Θέσπειαν s. Θέσπιαν, nisi plurali numero hoc nomen efferre soleret Strabo (v. quae tradit initio huius ): fortasse nomine semel corrupto, singularis illatus propter participium οὖσαν, quod, etiamsi scriberetur τὰς Θεσπιάς, nullam haberet admirationem: cf. VII, 314. VIII, 340. 360. 385. ΙΧ, 410 extr. passim. νυνὶ δὲ καὶ ὅτι μóvn scribendum censet Grosk. nimis sollicitus de sententiae partibus inter se coniungendis, Eustathiumque (v. 1. 1.) idem sensisse falso ratus. 5. βοιωτικῶν Bkl edd. 6. ἐρίπια, et ει sup. prius a sec. m. add., A.

Quae post λέλειπται leguntur usque ad Πετεώνα om. 7 (haud dubie et B), nec sec. m. restituta sunt quae h. 1. interciderunt in A. Inter λὲ et ὰ δὲ decem fere literae interciderunt, neque praeter λειπται quidquam est postea additum: spat. vac. rel. in cgh, sed in hoc m. sec. scripsit μετά, quod habet etiam i: ταῖς δὲ θεσπιαῖς bkno edd. 7.8 πολίτης sec. m. sup. καταλέγει add. in A, idque legitur in chi, ὁ ποιη τὴς praebent bkno edd. Syllabae λησσὸν περ interciderunt in 4: spat. vac. rel. in cghi. λέγει ante και add. bkno, unde rec. Cas. 8. Inter Tov et aug' sex fere literae interciderunt in A: spat. vac. rel. in cghi; -άλλων recte add. bkno. 9. Inter Ερυθράς et εἶχον octo fere literae interciderunt in A: cadem lacuna est in cg atque, omisso praeterea εἶχον, in thikno: Hopper. eam explevit. 10. Ωκαλέην Μεδεώνα τ' post Πετεῶνα ex Il. B, 501 add. edd. inde a Xyl.: at si ad vivum reseces Strabonis sententiam, delenda potius videantur καὶ Πετεῶνα. 11. δὲ] δ ̓ ἐστι no edd. inde a Cas.