εἰρῆσθαι πιθανὸν καὶ Πλαταιέας τοὺς ἀπὸ κωπηλασίας ζῶν- 18. Δηλοῖ δὲ καὶ ὁ Κηφισσὸς τοῦτο μάλιστα, τὴν Κωπαΐδα λίμνην πληρῶν. αὐξομένης γὰρ αὐτῆς, ὥστε κινδυνεύειν καταποθῆναι τὰς Κώπας ([ὣς] ὅ τε ποιητὴς ὀνομάζει, καὶ ἀπ' αὐτῶν ἡ λίμνη τὴν ἐπωνυμίαν εἴληφε), χάσμα γενηθὲν πρὸς 10 τῇ λίμνῃ πλησίον τῶν Κωπῶν ἀνέφξεν ὑπὸ γῆς ῥεῖθρον ὅσον τριάκοντα σταδίων καὶ ἐδέξατο τὸν ποταμόν, εἶτα ἐξέρρηξεν εἰς τὴν ἐπιφάνειαν κατὰ Λάρυμναν τῆς Λοκρίδος τὴν ἄνω· καὶ γὰρ ἑτέρα ἐστίν, ἧς [ἐμνήσθη]μεν, [ἡ] Βοιωτιακή, ἐπὶ τῇ θαλάττη, ᾗ προσέθεσαν Ῥωμαῖοι τὴν ἄνω. καλεῖται δ ̓ ὁ τό- 15 C. 407 πος Αγχόη· ἔστι δὲ καὶ λίμνη ὁμώνυμος· ἐντεῦθεν δ ̓ ἤδη ὁ Κηφισσὸς ἐκδίδωσιν ἐπὶ τὴν θάλατταν. τότε μὲν οὖν παυσαμένης τῆς πλημμυρίδος, παῦλα καὶ τοῦ κινδύνου τοῖς παροικοῦσιν ὑπῆρξε, πλὴν τῶν ἤδη καταποθεισῶν πόλεων. πάλιν Α. 624 δ ̓ ἐγχουμένων τῶν πόρων, ὁ μεταλλευτὴς Κράτης, ἀνὴρ Χαλ- 20 1 ἑλεῶν 4 Epit. 2. άπωθεν, sed @ sec. m. in o mut, 4 αποθεν Bl. 3. ἑτοί μως 4, sed οι sec. m. in u mut. ἱλήσιον α (in sched. aggl.) 4. τὰ πάντα ald. ταῦτα Pleth. Tzsch. Cor. 5. årοικισθέντα Pleth. Tzsch. 6. γινομένας Bk. 7. κηφισός Β. 9. ἃς om. codd. Tesch. add. ex Pleth. et Cas. coni.: οὕτως ante ὀνομάζει add. Pleth. 10. δὲ post χάσμα add. Acgh ald., om. Cor. γενηθεὶς α (in sched. aggl.) ch γεννηθεὶς ὅ γεννηθὲν nok (sed in hoc γενηθείς ex corr.) γενήθη Ι. 14. ἧς ἐμνήσθημεν om. Bl: inter ἧς et μεν sex fere literae interciderunt, nec restitutae sunt in A (sed in marg. sec. m. add. ἐστὶ Βοιωτικὴ ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ): inde spat. vac. rel. in chig, sed in hoc sec. m. scriptum εἴπομεν, quod est etiam in bkno edd, ἧς in ὡς rut. Cor.: verum vidit Grosk., cf. p. 405 in. ἡ om. codd. βοιωτικὴ Blg; verborum ordinem mutant edd. sic: ἐπὶ τῇ θαλάττῃ ἡ βοιωτική. Geterum vid. quae de hoc loco subtiliter disputat Ulrichs (Reisen etc. p. 227 sqq.). 16. Inter δὲ et η cum sex fere literae intercidissent in A, λιμν tantum sec. m. restituit: inde καὶ om. cgh. 19. πλὴν πόσ λεων om. l. 20. μεταλλεὺς τῆς κρήτης codd. Tzsch. corr. ex coni. κιδεύς, ἀνακαθαίρειν τὰ ἐμφράγματα ἐπαύσατο, στασιασάν των τῶν Βοιωτῶν, καίπερ, ὡς αὐτὸς ἐν τῇ πρὸς Ἀλέξανδρον ἐπιστολῇ φησιν, ἀνεψυγμένων ἤδη πολλῶν, ἐν οἷς οἱ μὲν τὸν Ορχομενὸν οἰκεῖσθαι τὸν ἀρχαῖον ὑπελάμβανον, οἱ δ ̓ Ἐλευ 5 σῖνα καὶ Ἀθήνας παρὰ τὸν Τρίτωνα ποταμόν· λέγεται [δ ̓ οἶ-κίσαι] Κέκροπα, ἡνίκα τῆς Βοιωτίας ὑπῆρξε, καλουμένης τότε Ωγυγίας, ἀφανισθῆναι δὲ ταύτας ἐπικλυσθείσας ὕστερον. γενέσθαι δέ φασιν καὶ κατὰ Ὀρχομενὸν χάσμα, καὶ δέξασθαι τὸν Μέλανα ποταμὸν τὸν ῥέοντα διὰ τῆς Αλιαρτίας καὶ ποι10 οῦντα ἐνταῦθα τὸ ἕλος τὸ φύον τὸν αὐλητικὸν κάλαμον. ἀλλ ̓ οὗτος ἠφάνισται τελέως, εἴτε του χάσματος διαχέοντος αὐτὸν εἰς ἀδήλους πόρους, εἴτε τῶν περὶ Ἁλίαρτον ἑλῶν καὶ λιμνών προαναλισκόντων αὐτόν, ἀφ ̓ ὧν ποιήεντα καλεῖ τὸν [τόπον] ὁ ποιητής, 15 20 19. Οὗτοι μὲν οὖν ἐκ τῶν Φωκικῶν ὀρῶν οἱ ποταμοὶ καὶ ταφέρονται, ὧν ὁ Κηφισσὸς ἐκ Λιλαίας, Φωκικῆς πόλεως, τὴν ἀρχὴν λαμβάνει, καθάπερ καὶ Ὅμηρός φησιν· ων οἵ τε Λίλαιαν ἔχον πηγῇς ἔπι Κηφισσοῖο· δι' Ἐλατείας δὲ φυείς, μεγίστης τῶν ἐν Φωκεῦσι πόλεων, καὶ Freretii (v. Mémoires de l'acad. des inscr. etc. Tom. 23 p. 142) coll. Steph. s. v. Αθῆναι. 1. ἀνακαθαίρειν, et wr sup. ειν sec. m. add. 4, utrumque exhibet c ανακαθαίρων no Tzsch. Cor.: ἄρξας potius post εμφράγματα excidisse suspicatur Grosk. 3. ἐνεψυγμένων I(?)m: idem οἰκίσαι om. 7 haud dubie et 11. διαχέον Cor. corr. 13. προσ ποι sec. m. add. in marg. A. 5. καὶ B). Inter λέγεται et Κέκροπα septem fere literae deletae, nec sec. m. restitutae sunt in 4; inde spat. vac. relictum in cghi; λέγεται καὶ κατὰ Κέκροπα bgno ald.: Cor. corr. 6. ἐπῆρξε ο Cor. τος, et αντος sec. m. sup. add., 4 διαχέαντος Beghikno. αναλισκόντων codd. (sed sec. m. scriptum est in 4), ήεντα ποιητὴς καὶ om. Bkl: in A autem cum inter τόν et ἧς decem fere literae interciderint, ὁ ποιητ tantum sec. m. restituit, sed in marg. add. τὸν τόπον (sup. ποταμὸν) ὁ ποιητὴς, unde τὸν τόπον legitur in codd. reliquis, ac recte, ut opinor. 16. λέγων] ὁ ποιητὴς λέγει Blk, sed in hoc τόν τόπον ante ὁ ποιητὴς post add. 17. οὖν om. a (in sched. aggl.) cghino edd. 19. λαμβάνων α (in sched. aggl., sub qua tamen literae et pr. m. scriptae etiamnume supersunt) eghino. 20. Κηφισοῖο Cor. διὰ Παραποταμίων καὶ Φανοτέων, ὁμοίως Φωκικῶν πολισμάτων, εἰς Χαιρώνειαν τῆς Βοιωτίας πρόεισιν, εἶτα διὰ τῆς Ορχομενίας καὶ τῆς Κορωνειακῆς εἰς τὴν Κωπαΐδα λίμνην ἐξΑ. 625 ίησι· καὶ ὁ Περμησσὸς δὲ καὶ ὁ Ὀλμειός, ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος συμβάλλοντες ἀλλήλοις, εἰς τὴν αὐτὴν ἐμπίπτουσι λίμνην τὴν 5 Κωπαΐδα τοῦ Αλιάρτου πλη[σίον]· δὲ ῥεύματα εἰς αὐτὴν ἐμβάλλει. ἔστι μὲν οὖν μεγάλη, τὴν περίμετρον ἔχουσα ὀγδοήκοντα καὶ τριακοσίων σταδίων, αἱ δὲ ἐκρύσεις οὐδαμοῦ φαίνονται πλὴν τοῦ δεχομένου τὸν Κηφισσὸν χάσματος καὶ τῶν ἑλῶν. 20. [Τῶν δὲ περι]κειμένων λιμνῶν ἐστιν ἡ †τε Τρεφία, καὶ ἡ Κ[ηφισσίς]· μέμνηται καὶ Ὅμηρος· 2. φανητέων codd. Cas. corr.: cf. p. 423. 3. κορωνειακής, et ι sup. ει sec. m. add., 4 κορωνιακῆς codd. reliqui edd.: cf. P. 411. 4. περμισσὸς 4 (sed η sup. . sec. m. add. hi. 6. δὲ ἐμβάλλει om. 7 (haud dubie etiam B): in A inter πλη εἰ δὲ quatuordecim fere literae interciderunt, nec sec. m. restitutae sunt: spatium vacuum relictum est in cghi καὶ τὰ τούτου habent bkno edd. Quae inepti interpolatoris esse Grosk. recte vidit, bene simul proponens καὶ πλείω: crediderim tamen άλλα aut additum fuisse aut pro πλείω scriptum. 9. καὶ Όμηρος om. 7 (haud dubie etiam Β) pro iisque habet ὅτι ὅμηρος ποιήσας ὃς ῥ ̓ ἐν κτλ. Eadem leguntur in BEk Pleth., qui tamen omisso ὅτι inseruit δὲ post ὅμηρος. 10. Inter ἑλῶν et κειμένων novem fere literae perierunt, nec restitutae sunt in A: spatium vacuum relictum in ghino, quod c explet verbis καὶ τῶν λιμνῶν, a Gorae male receptis: με ταξὺ ante κειμένων add. Bk edd., eique voci τῶν δὲ praemisit Cor. Scriptum fuit τῶν δὲ περικειμένων, ut Grosk. recte vidit, adiiciens tamen ἐγγὺς neque necessarium, neque lacunae brevitati conveniens. 11. λει μώνων codd. Cor. corr. ἥ τε τριφυλία ald. Guar., quod non magis ferendum est quam codicum scriptura: etenim non tantum inauditum nomen est Τεφία, sed etiam de uno lacu h. 1. agi apparet ex iis quae sequuntur. Neque ulla coniectura a VV. DD. ad hunc usque diem prolata probari potest, ex quibus unam Groskurdii afferam, reliquis potiorem, sed parum aptam et ipsam. Ille enim aldinae scripturam, quae nullius est auctoritatis, non plane spernendam esse ratus haec inde procudit: ἡ μέτριος Υλικὴ ἡ καὶ Κεφισσίς. Multo longius a vero recedunt Schneider. (v. ad Theriaca Nicandri v. 887 p. 168), Mueller. (v. Orchomenos etc. p. 81 n. 1), Du Theil. (v. Interpret. Gall.) urbis nomen subesse suspicati. Equidem inducenda esse existimo haec verba. 12. ἡ κωπαΐς α (in sched. aggl.: κ tantum pr. m. est scriptum) beghikno, 10 ὃς δ ̓ ἐν Ὕλῃ ναίεσκε μέγα πλούτοιο μεμηλώς, οὐ γὰρ λίμνην τὴν Κωπαΐδα βούλεται λέγειν, ὡς οἴονταί τινες, ἀλλὰ τὴν Ὑλικὴν προσαγορευομένην * τῇ προσῳδίᾳ ὡς λυρι 5 κὴν* ἀπὸ τῆς πλησίον κώμης, ἣν καλοῦσιν Ὕλας, * ὡς λύρας καὶ θύρας*, οὔτε Ἅδην, ὡς ἔνιοι γράφουσιν, ὃς ῥ ̓ ἐν Ὕδῃ ναίεσκεν. ἡ μὲν γάρ ἐστιν ἐν Λυδίᾳ (Τμώλῳ ὑπὸ νιφόεντι, Ὕδης ἐν πίονι δήμῳ), 10 ἡ δὲ Βοιωτιακή· ἐπιφέρει γοῦν τῷ λίμνη κεκλιμένος Κηφισσίδι τὸ πὰρ δὲ οἱ ἄλλοι ναῖον Βοιωτοί. 15 ἡ μὲν γάρ ἐστι μεγάλη, καὶ οὐκ ἐν τῇ Θηβαΐδι, ἡ δὲ μικρά, ἐκεῖθεν δι ̓ ὑπονόμων πληρουμένη, κειμένη μεταξὺ Θηβῶν καὶ Ανθηδόνος. Ὅμηρος δ ̓ ἑνικῶς ἐκφέρει, τοτὲ μὲν ἐκτείνων τὴν πρώτην συλλαβήν, ὡς ἐν τῷ Καταλόγῳ, ἠδ ̓ Ὕλην καὶ Πετεώνα, 20 ποιητικῶς· τοτὲ δὲ συστέλλων· ὃς δ ̓ ἐν Ὕλη ναίεσκε ὁ Τυχίος Cor. corr. ex Falc. coni: neque ulla est alterius scripturae auctoritas, cum ex coniectura profecta sit et ipsa. δὲ post μέμνηται add. Cor., sed scriptum fuit haud dubie ἧς μέμνηται. 1. ὕλῃ, et sec. m. δη sup. add., A. 3. οὐ γὰρ om. El Pleth., in quibus οὐ post λίμνην legitur. βούλονται Aghi; hoc verbo plane omisso, λέγει exhibent El Pleth 4. τῇ] τὴν α (in sched. aggl.). προσόδῳ Ι. Ceterum verba τῇ προστ ῳδίᾳ ὡς λυρικὴν et quae mox sequuntur ὡς λύρας καὶ θύρας tam mi rifice, ne dicam inepte, hic adiecta sunt, ut a Strabone aliena et ex margine huc recepta esse pro certo habeam. 5. κώμης] πόλεως BEkl Pleth. edd. 15. ἡ δὲ] καὶ codd. Cas. corr. Totum hunc locum inde ab ἡ μὲν usque ad ειρήκαμεν om. Pleth. 17. τοτὲ μὲν om. no ποτὲ μὲν et mox ποτὲ δὲ Ε edd. inde a Xyl.: τότε utroque loco codd. rell. 21. καὶ post ναίεσκε add. Tzsch. Cor. ex sent. Cas.: at cfr. 1, 28. 22. τύχιος codd. Tzsch. corr. ὁ Τυχίος om. Eust. ad Il. B, 500 p. 267, 18 R., ac tam incommodum est, ut ex margine huc illatum esse credi C. 408 A. 626 σκυτοτόμων ὄχι ἄριστος Ὕλῃ ἔνι οἰκία ναίων· οὐδ ̓ ἐνταῦθα εὖ γραφόντων τινῶν Ὕδῃ ἔνι· οὐ γὰρ ὁ Αἴας ἐκ Λυδίας τὸ σάκος μετεπέμπετο. 21. [4ὗται δ' αἱ] λίμναι τὴν τάξιν τῶν ἐφεξῆς τόπω[ν] λόγῳ περιληφθῆναι σαφῶς, ὅτι ὁ .... 5 τοῖς ὀνόμασι τῶν τόπων τῶν τε ἀξ[ίων]. χαλεπὸν ἐν τοσούτοις, καὶ ἀσήμοις τοῖς πλείστοις καὶ ἐν μεσογαία, μηδαμοῦ τῇ τάξει διαπεσεῖν· ἡ παραλία δ ̓ ἔχει τι πλεονέκτημα πρὸς τοῦτο· καὶ γνωριμώτεροι οἱ τόποι, καὶ ἡ θάλαττα τό γε ἑξῆς ὑπαγορεύει βέλτιον· διόπερ καὶ ἡμεῖς ἐκεῖ- 10 θεν πειρώμ[εθα] ἐνταῦθα δ ̓ ἐάσαντες τοῦτο τῷ ... derim. Coraes contra scripsit ὃ οἱ Τυχίος κάμε τεύχων ex Il. Η, 220. 3. της ante Λυδίας add. edd. Quae leguntur inter μετεπέμπετο et χαλεπὸν om. 1 (haud dubie etiam Β), nec restituta sunt sec. m. quae h. l. una cum margine interciderunt in 4: inde lacunae cernuntur iisdem locis in codd. rell. Perierunt autem in A inter μετεπε et μναι quatuordecim fere literae, ex quibus μπετο sec. m. restitutae sunt, reliquas addidi ex coni. Grosk.; inter τόπω et λόγῳ septemdecim fere, 10tidem inter ὅτι ὁ et τοῖς, inter ἀξ et χαλεπόν. Quas lacunas, Groskurdium maxime secutus, hunc fere in modum expleri posse crediderim, ita tamen, ut dubitationi in singulis locum relinquam: [αὗται δὲ αἱ] λίμναι τὴν τάξιν τῶν ἐφεξῆς τόπω[ν. σημήναιντ ̓ ἄν, ὥστε τῷ] λόγῳ περιλή φθῆναι σαφῶς, ὅτι ὁ [ποιητὴς ἀτάκτως χρῆται] τοῖς ὀνόμασι τῶν τό πων τῶν τε ἀξ[ίων μνήμης καὶ τῶν μή] χαλεπὸν [δ] ἐν κτλ. 7. φησιν post χαλεπὸν sec. m. inter versus add. in 4: legitur in Blghi ald. φασιν e Cor. A breviatore adiectum esse hoc verbum liquet: cfr. VIII, 332. τούτοις Cas. 11. Quae inde ab ἐκεῖθεν usque ad εἰρήκαμεν leguntur om. / (haud dubie et B), nec restitutae sunt sec. m. quae per hunc locum interciderunt in A, sedecim fere literae inter πειρωμ et ἐνταῦθα, duodeviginti inter τῷ π et διαρίθμησιν, duodecim inter } et ν ἡμῖν, decem inter ἄρχεται et ης: eaedem fere lacunae sunt in codd. reliquis. Quas cum explere Cas. et Grosk. conati sint, magnitudinem earum ignorantes a vero in plerisque aberrarunt, quamquam quae Strabonis fuerit sententia recte perspexerunt. Neque ego de explendis iis confidentius quid affirmem, haec fere scripta fuisse suspicatus: διόπερ καὶ ἡμεῖς ἐκεῖθεν πειρώμ[εθα τὰς ἀρχὰς λαβεῖν], ἐνταῦθα δ ̓ ἐάσαν τες τοῦτο τῷ ποιητῆ ἀκολουθοῦντες ποιήσομεν τὴν] διαρίθμησιν, προστιθέντες ὅ τι χρήσιμον ᾖ [ληφθὲν ἐξ ἄλλω]ν ἡμῖν, ὑπ ̓ ἐκείνου δὲ παραλειφθέν. ἄρχεται [δ ̓ ἀπὸ τῆς Ὑρίζης καὶ τῆς Αυλίδος κτλ. |