ΤΩΝ ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ

ΤΟΥ ΕΝΝΑΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΑ.

Ἐν τῷ ἐννάτῳ [τὰ] περὶ τῆς Ἑλλάδος, Ἀθηνῶν μάλιστα πανηγυρικὴν ἔκφρασιν, καὶ Βοιωτίαν καὶ Θετταλίαν μετὰ τῆς παραλίας ταύτης.

5

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ

ἘΝ Ν Α Τ Ο Ν.

CAPUT I.

1. Περιωδευκόσι δὲ τὴν Πελοπόννησον, ἣν πρώτην ἔφα- C. 390 μεν καὶ ἐλαχίστην τῶν συντιθεισῶν τὴν Ἑλλάδα χερρονή- Α. 598 10 σων, ἐφεξῆς ἂν εἴη τὰς συνεχεῖς ἐπελθεῖν. ἦν δὲ δευτέρα μὲν

ἡ προστιθεῖσα τῇ Πελοποννήσῳ τὴν Μεγαρίδα· τρίτη δὲ ἡ πρὸς ταύτῃ προσλαμβάνουσα τὴν Ἀττικὴν καὶ τὴν Βοιωτίαν καὶ τῆς Φωκίδος τι μέρος καὶ τῶν Ἐπικνημιδίων Λοκρών, †ὥστε τὸν Κρομμυών[α Μεγαρέων] εἶναι, καὶ μὴ Κορινθίων·

κῶν.

4. ταύ

1. Argumentum om. Bklmsuv; praeterea pro libri indice in Imsv praefixa sunt haec: ἐκ τοῦ ἐννάτου τῶν (om. sv) στράβωνος γεωγραφι 3. τα om. codd. Cor. add. περὶ] περιέχει ald. της, et sec. m. sup. add. ἢ αὐτῆς, 4: inde αὐτῆς cno edd. 8. πέριωδευκότες Ε. 11. τὴν Μεγαρίδα] καὶ τῆς μεγαρίδος τὸ πλέον Pleth. 13. τὴν φωκίδα 1. 14. ὥστε ἐπικλημιδίων m. οὖν om. Β (sed in marg. sec. m. add., adiectis in fine λεκτέον νῦν) Elu. Inter κρομμυῶν et εἶναι novem fere literae deletae, nec sec. m. restitutae sunt in A: inde spatium vacuum h. 1. relictum in cgh, atque sec. m. add. τῶν βοιωτῶν in n (quod idem legitur in i), τῶν μεγαρέων in g, idemque exhibent bkno edd. Articulum a Strabone non fuisse additum lacunae

περὶ τούτων οὖν

φησὶ δ ̓ Εὔδοξος, εἴ τις νοήσειεν ἀπὸ τῶν Κεραυνίων ὁρῶν ἐπὶ Σούνιον, τὸ τῆς Ἀττικῆς ἄκρον, ἐπὶ τὰ πρὸς ἕω μέρη τεταμένην εὐθεῖαν, ἐν δεξιᾷ μὲν ἀπολεί ψειν τὴν Πελοπόννησον ὅλην πρὸς νότον, ἐν ἀριστερᾷ δὲ καὶ πρὸς τὴν ἄρκτον τὴν ἀπὸ τῶν Κεραυνίων ὀρῶν συνεχῆ παρα- 5 Α. 599 λίαν μέχρι τοῦ Κρισαίου κόλπου καὶ τῆς Μεγαρίδος καὶ συμπάσης τῆς Ἀττικῆς· νομίζει δ ̓ οὐδ ̓ ἂν κ[οιλαίνεσθαι σφόδρα] τὴν ἠιόνα τὴν ἀπὸ Σουνίου μέχρι [τοῦ Ἰσθμοῦ, ὥστε μεγάλην] ἔχειν ἐπιστροφήν, εἰ μὴ προσῆν τῇ [ιόνι ταύτῃ καὶ] τὰ συνεχῆ τῷ Ἰσθμῷ χωρία τὰ Ερμιονι- 10 κὸν καὶ τὴν ἀκτήν· ὡς δ ̓ αὕτως τὴν ἠιόνα ἀπὸ τῶν Κεραυ ν]ίων ἐπὶ τὸν Κορινθιακὸν κόλπον ἔχειν τινὰ τοσαύτην ἐπι

docet brevitas. Ceterum verba ὥστε
Κορινθίων, quae cur adiecta
sint, haud facile perspexeris, aut plane aliena esse a Strabone, aut certe
post Μεγαρίδα collocanda, recte censuit du Theil. (v. eius not. ad intp.
Gall. ). 1. Inter οὖν et δ ̓ Εὔδοξος decem fere literae interciderunt
in A, nec sec. m. quidquam restitutum est praeter noì: spatium va-
cuum est relictum in cik, sed in hoc post add. λεκτέον νῦν, quae exhi-
bentur in bhkno edd. Nescio tamen an non Strabo scripserit potius λé-
γωμεν, praesertim cum νῦν lacunae brevitate excludi videatur. 2. της
5. συνέχει α (in sched. aggl.) chio.
6. καὶ ante μέχρι
add. a (in sched. aggl.) hnok (ex corr.).
ald. 7. τε post συμπάσης add. ald.
οὕτω δ ̓ εἰρηκότος κτλ., omissis omnibus quae interiecta sunt, Elmso
Pleth. In B verba νομίζει θάλατταν omissa, sed in marg. sec. m.
adiecta sunt lacunis indicatis, quae in reliquis codd. cernuntur: inde T
οὕτω δ ̓ εἰρήκοτος κτλ. u. Iam per omnem

om. Ε.

ἀττικῆς. νομίζει δ ̓ οὐδ ̓ ἂν.

και ante συμπάσης om. (?) τῆς ἀττικῆς. καὶ τὰ ἑξῆς,

hunc locum, quae interciderunt in A, sec. m. restituta non sunt: inde lacunae notantur iisdem locis in beghino.

νομίζειν ald.

Post ἂν κ 8. In

sedecim fere exciderunt literae in A: restitui ex coni. Grosk.
ter μέχρι et ἔχειν sedecim fere literae deletae in 4: restitui ex coni.
Grosk., articulo tamen ante Ἰσθμοῦ addito: pro ὥστε scribi possit οὐδὲ.
9. Inter v et và quindecim fere literae interciderunt in A: restitui ex
coni. Grosk. 10. Inter τὰ (anterior pars τοῦ & manifesto superest)
et Ερμιονικὸν viginti fere literae deletae in 4; scripta fuisse videntur
fere haec: τεινόμενα ἐπὶ τὸν κόλπον: minus probabilia ac paulo longiora
sunt, quae Grosk. proposuit τῆς Μεγαρίδος ἐπὶ τὸν κόλπον]. 11. Inter
av et lov viginti quatuor fere literae interciderunt in A: restitui ex coni.
Grosk, omisso και, quod addit ante τὴν ἠιόνα. 12. Inter τοσαύ et
φὴν novem literae interciderunt in 4: restitutae ex coni. Tzsch. In A

[τὴν]

στρο]φήν, ὥστε κοιλαίνεσθαι κολποειδῶς καθ ̓ αὑ[τήν, ὅπου τὸ]
Ρίον καὶ τὸ Ἀντίρριον συναγόμενα εἰς στενὸν
ἔμφασιν ταύτην· ὁμοίως δὲ καὶ τὰ περὶ
ἃ καταλήγειν συμβαίνει τὴν

......

....

θάλατταν.

.......

τὸν μυχόν, εἰς

5 2. Οὕτω δ ̓ εἰρηκότος Εὐδόξου, μαθηματικοῦ ἀνδρὸς καὶ σχημάτων ἐμπείρου καὶ κλιμάτων καὶ τοὺς τόπους τούτους εἰ- C. 391 δότος, δεῖ νοεῖν τήνδε τὴν πλευρὰν τῆς Ἀττικῆς σὺν τῇ Μεγαρίδι τὴν ἀπὸ Σουνίου μέχρι Ἰσθμοῦ κοίλην μέν, ἀλλ ̓ ἐπὶ μι κρόν. ἐνταῦθα δ ̓ ἐστὶ κατὰ μέσην που τὴν λεχθεῖσαν γραμ 10 μὴν ὁ Πειραιεύς, τὸ τῶν Ἀθηνῶν ἐπίνειον. διέχει γὰρ τοῦ μὲν Σχοινοῦντος τοῦ κατὰ τὸν Ἰσθμὸν περὶ τριακοσίους πεν τήκοντα σταδίους, τοῦ δὲ Σουνίου τριάκοντα καὶ τριακοσίους· [τόσ]ον πώς ἐστι διάστημα καὶ τὸ ἐπὶ Πηγὰς ἀπὸ τοῦ Πει[ραιῶς], ὅσονπερ καὶ ἐπὶ Σχοινοῦντα· δέκα δ ̓ ὅμως σταδί 15 οις] πλεονάζειν φασί. κάμψαντι δὲ τὸ Σούνιον πρὸς ἄρκτον μὲν ὁ πλοῦς, ἐκκλίνων πρὸς δύσιν.

3. Ἀκτὴ δ ̓ ἐστὶν ἀμφιθάλαττος, στενὴ τὸ πρῶτον, εἶτ ̓ εἰς τὴν μεσόγαιαν πλατύνεται, μηνοειδῆ δ ̓ οὐδὲν ἧττον ἐπιστροφὴν λαμβάνει πρὸς Ὠρωπὸν τῆς Βοιωτίας, τὸ κυρτὸν ἔχουσαν

supra φὴν sec. m. add. φθην: inde ἔφθην beghino edd. Praeterea τοι-
αύτην c Cor. 1. Inter av et Plov octo literae deletae in A, quae
recte restitutae sunt iam in ino: verbum συμπίπτουσι, quod post ὅπου
add. Grosk., lacunae brevitate respuitur. 2. ἀντίριον Α. Inter
στενὸν et ἔμφασιν decem fere literae interciderunt in 4: ὥστε ποιεῖν
τὴν exhibent bno edd.; nescio tamen, an scriptum fuerit ποιεῖται aut
ποιοῦσι τὴν. 3. Inter περὶ et τὸν sex fere literae deletae in 4: κρίσ
σαν καὶ coni. Grosk., equidem malim αὐτὸν. 4. Inter τὴν et ά-
λατταν sex fere literae exciderunt in 4: Κρισσαίαν coni. Grosk.; for-
tasse scribendum est ταύτῃ. 7. τήνδε om. Bl edd.
8. ἐπὶ μικρὸν] ἐπίμικτον codd. Cor. corr. ex coni. Cas.
10. ó om. E. 11. και ante πεντ. add. Bl edd. 13. τόσον
φασὶ om. Β
(sed sec. m. in marg. add.) El. Literae τόσ exciderunt in 4, nec sec. m.
restitutae sunt: inde spat. vac. rel. in c τοσοῦτον hi Cor. Παγὰς Cor.
14. Syllabae ραιῶς sec. m. add. in A. σταδίων A (sed syllabae δίων
sec. m. add.) g. 15. Post πρὸς spatium vacuum relictum in c: inde
defectus notam posuit Cor. 17. Ἀκτή] Αττική, quod in codd. legi
falso tradit Cas., scribendum esse censet Grosk.: ac commodior sane foret
ca forma.
19. ἔχουσα ἔχουσαν Β (sed puncta appicta sub ἔχουσαν) 1

τῆς πλευρᾶς Ε.
9. που om. Ε.

πρὸς θαλάττη· τοῦτο δ ̓ ἐστὶ τὸ δεύτερον πλευρὸν ἑῷον τῆς Ἀττικῆς. τὸ δὲ λοιπὸν ἤδη τὸ προσαρκτιόν ἐστι πλευρόν, ἀπὸ τῆς Ωρωπίας ἐπὶ δύσιν παρατεῖνον μέχρι τῆς Μεγαρίδος, ἡ Ἀττικὴ ὀρεινή, πολυώνυμός τις, διείργουσα τὴν Βοιωτίαν ἀπὸ τῆς Ἀττικῆς· ὥσθ ̓, ὅπερ εἶπον ἐν τοῖς πρόσθεν, ἰσθμὸν γί- 5 νεσθαι τὴν Βοιωτίαν, ἀμφιθάλαττον οὖσαν, τῆς τρίτης χερρονήσου τῆς λεχθείσης, ἀπολαμβάνοντα ἐντὸς τὰ πρὸς τῇ Πελοποννήσῳ, τήν τε Μεγαρίδα καὶ τὴν Ἀττικήν. διὰ δὲ τοῦτο καὶ Ἀκτήν φασι λεχθῆναι τὸ παλαιὸν καὶ Ἀκτικὴν τὴν νῦν Ἀττικὴν παρονομασθεῖσαν, ὅτι τοῖς ὄρεσιν ὑποπέπτωκε τὸ πλεῖ- 10 Α. 600 στον μέρος αὐτῆς ἁλιτενὲς καὶ στενόν, μήκει δ ̓ ἀξιολόγῳ κεχρημένον, προπεπτωκὸς μέχρι Σουνίου. ταύτας οὖν διέξιμεν ἀναλα[βόντες παραλίας, ἀφ ̓ ἧσπερ ἀπελίπομεν.

...

4. Μετὰ δὴ Κρομμυώνα ὑπέρκεινται τῆς Ἀττικῆς αἱ Σκειρωνίδες πέτραι, πάροδον οὐκ ἀπολείπουσαι πρὸς θαλάττη 15 ὑπὲρ αὐτῶν δ ̓ ἐστὶν ἡ ὁδὸς ἡ ἐπὶ Μεγάρων καὶ τῆς Ἀττικῆς ἀπὸ τοῦ Ἰσθμοῦ· οὕτω δὲ σφόδρα πλησιάζει ταῖς πέτραις ἡ ὁδός, ὥστε πολλαχοῦ καὶ παράκρημνός ἐστι, διὰ τὸ ὑπερκείμενον ὄρος δύσβατόν τε καὶ ὑψηλόν· ἐνταῦθα δὲ μυθεύεται τὰ περὶ τοῦ Σκείρωνος καὶ τοῦ Πιτυοκάμπτου, τῶν ληιζομέ- 20 νων τὴν λεχθεῖσαν ὀρεινήν, οὓς καθεῖλε Θησεύς. ἀπὸ δὲ τῶν

ἔχουσα (?)kno edd. 7. τῆς λεχθείσης om. l.
8. δὲ, et η sup.
ε sec. m. add., Β δὴ kno ald. 10. ὑποπέπτωκε, et τίθεται sec. m.
sup. add., A. 11. ἀτενὲς α (in sched. aggl.) Egl.

12. προπέ

πτωκός 4, et cum versus exeat in προ, sec. m. supra add. προνεύον
κείμενον: inde προνεῦον πεπτωκός g. του ante Σουνίου add. edd.
ταύτας ἀπελίπομεν om. Β (sed in marg. sec. m. add.) El.
διέξειμεν Acgh. 13. Inter αναλα et αραλίας undeviginti fere literae
exciderunt in A, ita ut quae sec. m. scripta sunt αναλα[βόντες τὰς π]α-
ραλίας, quaeque leguntur in beghikno edd, manifesto non sufficiant:
Recte, ut opinor, coniecit Grosk.: ἀναλα[βόντες τὰς πλευρὰς ἐκ π]α-
ραλίας κτλ. ἐφ ̓ ἧς παρεπέμπομεν A (sed a pr. m. add. sup. pri-
rnum e) beghikno, Cor. corr. 14. δή] δὲ Ε. σκιρωνίδες et mox
σκέρωνα Ε Epit. 15. ἀπολιποῦσαι ald. 16. ἐπὶ] ἀπὸ Bl.
ὁδὸς om. m. 19. ὂν post ὑψηλὸν add. Cor. δὲ om. ΒΕΙ.
του ante Σκείρωνος om. Em. πιτυοκάμπου codd. Xyl. corr. ex Epit.

-

17. ἡ

20.

τῶν om. Ε.

ἄκρων τούτων καταιγίζοντα σκαιὸν τὸν Ἀργέστην Σκείρωνα προσηγορεύκασιν Ἀθηναῖοι. μετὰ δὲ τὰς Σκειρωνίδας πέτρας ἄκρα πρόκειται Μινώα, ποιοῦσα τὸν ἐν τῇ Νισαίᾳ λιμένα. ἡ δὲ Νισαία ἐπίνειόν ἐστιν τῶν Μεγάρων, δεκαοκτώ σταδίους 5 τῆς πόλεως διέχον, σκέλεσιν ἑκατέρωθεν συναπτόμενον πρὸς C. 392 αὐτήν· ἐκαλεῖτο δὲ καὶ τοῦτο Μινώα.

5. Τὸ παλαιὸν μὲν οὖν Ἴωνες εἶχον τὴν χώραν ταύτην, οἵπερ καὶ τὴν Ἀττικήν, οὔπω τῶν Μεγάρων ἐκτισμένων· διό περ οὐδ ̓ ὁ ποιητὴς μέμνηται τῶν τόπων τούτων ἰδίως, ἀλλ ̓ 10 Αθηναίους καλῶν τοὺς ἐν τῇ Ἀττικῇ πάντας συμπεριείληφε καὶ τούτους τῷ κοινῷ ὀνόματι, Αθηναίους νομίζων· ὡς ὅταν φῇ ἐν τῷ Καταλόγῳ·

οἱ δ ̓ ἄρ ̓ Ἀθήνας εἶχον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον, δέχεσθαι δεῖ καὶ τοὺς νῦν Μεγαρέας, ὡς καὶ τούτους μετα15 σχόντας τῆς στρατείας. σημεῖον δέ· ἡ γὰρ Ἀττικὴ τὸ παλαιὸν Ἰωνία καὶ Ἰὰς ἐκαλεῖτο, καὶ ὁ ποιητὴς ὅταν φῇ·

ἐνθὰ δὲ Βοιωτοὶ καὶ Ἰάονες,

τοὺς Ἀθηναίους λέγει· ταύτης δ ̓ ἦν μερὶς καὶ ἡ Μεγαρίς.

6. Καὶ δὴ καὶ τῶν ὁρίων ἀμφισβητοῦντες πολλάκις οἵ τε 20 Πελοποννήσιοι καὶ Ἴωνες, ἐν οἷς ἦν καὶ ἡ Κρομμυωνία, συνέβησαν καὶ στήλην ἔστησαν ἐπὶ τοῦ συνομολογηθέντος τόπου περὶ αὐτὸν τὸν Ἰσθμόν, ἐπιγραφὴν ἔχουσαν ἐπὶ μὲν τοῦ πρὸς τὴν Πελοπόννησον μέρους·

τάδ ̓ ἐστὶ Πελοπόννησος, οὐκ Ἰωνία·

25 ἐπὶ δὲ τοῦ πρὸς Μέγαρα

4. μεγάρων α (in sched. aggl.) cghno Tzsch. Cor. μεγαρέων, puncto infra ɛ alterum appicto, B. - ή BEI Epit. δέκα καὶ ὀκτὼ edd. 8. ὥσπερ, et oἱ sup. ὡς pr. m. add., Ε. 14. ὡς καὶ αὐτοὺς Blkno edd.: eadem inter versus sec. m. add. in A. 16. ἐκαλοῦντο Ι. 17. ἴωνες codd. Xyl. corr. 18. ἦν καὶ ἡ μεγαρὶς μερίς k ald. μέρος edd. inde a Xyl. 19. περὶ ante τῶν add. Bc(?)k edd. Ceterum lectores hic monitos esse velim, quoniam codicem B hunc per librum, excepto initio usque ad finem paginae 391, non ipse contuli, fere nusquam constare, quid sec. m. scriptum sit, cum accuratius hoc adnotare Falconer, sive potius Bandinius, supersederit. 20. οἱ ante Ἴωνες add. Bklno edd. 22. ἐπιγραφὴν μέρους om. l. τοῦ om. Ε. 25. τὰ ante Μέγαρα add. Bkno edd.

A. 601