Αἰγίνῃ τὸν Μάσητα συνῆψεν, ὄντα τῆς Ἀργολικῆς ἠπείρου. Α. 578 Θυρέας δὲ Ὅμηρος μὲν οὐκ ὠνόμασεν, οἱ δ ̓ ἄλλοι θρυλοῦσι· περὶ ὧν Αργείοις καὶ Λακεδαιμονίοις συνέστη ἀγών, τριακοσίοις πρὸς τριακοσίους· ἐνίκων δὲ Λακεδαιμόνιοι, στρατηγοῦντος Οθρυάδα· εἶναι δέ φησι τὸ χωρίον τοῦτο Θουκυδίδης ἐν 5 τῇ Κυνουρίᾳ κατὰ τὴν μεθορίαν τῆς Ἀργείας καὶ τῆς Λακωνικῆς. εἰσὶ δὲ καὶ Ὑσίαι, τόπος γνώριμος τῆς Ἀργολι κῆς, καὶ Κεγχρεαί, αἳ κεῖνται ἐπὶ τῇ ὁδῷ τῇ ἐκ Τεγέας εἰς Ἄργος διὰ τοῦ Παρθενίου ὄρους καὶ τοῦ Κρεοπώλου. Ομηρος δ ̓ αὐτὰς οὐκ οἶδεν, οὐδὲ τὸ † Λυκούργιον, οὐδ ̓ Ορνεάς· 10 κῶμαι δ ̓ εἰσὶ τῆς Ἀργείας, ἡ μὲν ὁμώνυμος τῷ ὄρει τῷ .. αἱ δὲ ταῖς Ὀρνεαῖς ταῖς μεταξὺ Κορίνθου καὶ Σικυώνος ἱδρυμέναις. 2. θυραίας codd. Xyl. corr.: cf. Steph. s. v. et Holsten. ad h. 1. Θρυλλοῦσι codd. 3. τ πρὸς τ h, quae orta sunt ex compendio paulo insolentiore codicis a: inde haec plane om. cno. 5. φησι om. c(?)l. 6. κυνοσουρίᾳ codd. exc. o, in quo est κυνουρία, quod m. sec. inter versus add. in n: cf. Thuc. 1V, 56. 8. γε post κεῖνται 1. add. Bl. 18. Τῶν [δὴ] κατὰ Πελοπόννησον πόλεων ἐνδοξόταται γεγόνασι καὶ μέχρι νῦν εἰσιν Ἄργος τε Σπάρτη τε, διὰ δὲ τὸ πολυθρύλητον ἥκιστα δεῖ μακρολογεῖν περὶ αὐτῶν· τὰ γὰρ ὑπὸ πάντων εἰρημένα λέγειν δόξομεν. τὸ παλαιὸν μὲν οὖν ηὐδοκί 5 μει τὸ Ἄργος μᾶλλον, ὕστερον δὲ καὶ μέχρι παντὸς ὑπερεβά λοντο Λακεδαιμόνιοι καὶ διετέλεσαν τὴν αὐτονομίαν φυλάττοντες, πλὴν εἴ τί που μικρὸν προσπταίειν αὐτοὺς συνέβαινεν. Αρ γεῖοι δὲ Πύρρον μὲν οὐκ ἐδέξαντο, ἀλλὰ καὶ πρὸ τοῦ τείχους ἔπεσε, γραϊδίου τινός, ὡς ἔοικε, κεραμίδα ἀφέντος ἄνωθεν ἐπὶ 10 τὴν κεφαλήν, ὑπ ̓ ἄλλοις δ ̓ ἐγένοντο βασιλεῦσι· μετασχόντες δὲ C. 377 τοῦ τῶν Ἀχαιῶν συστήματος σὺν ἐκείνοις εἰς τὴν τῶν Ῥωμαίων ἐξουσίαν ἦλθον καὶ νῦν συνέστηκεν ἡ πόλις, δευτερεύ ουσα τῇ τάξει μετὰ τὴν Σπάρτην. 19. Ἑξῆς δὲ λέγωμεν περὶ τῶν ὑπὸ Μυκήναις καὶ τῷ Ἀγα15 μέμνονι τεταγμένων τόπων ἐν τῷ Καταλόγῳ τῶν νεῶν· ἔχει δ ̓ οὕτω τὰ ἔπη· 20 20 οἱ δὲ Μυκήνας εἶχον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον, ἀφνειόν τε Κόρινθον ἐυκτιμένας τε Κλεωνάς Πελλήνην τ' εἶχον, ἠδ ̓ Αἴγιον ἀμφενέμοντο Αἰγιαλόν τ' ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ ̓ Ἑλίκην εὐρεῖαν. αἱ μὲν οὖν Μυκῆναι νῦν οὐκέτ ̓ εἰσίν, ἔκτισε δ ̓ αὐτὰς Περσεύς, 25 διεδέξατο δὲ Σθένελος, εἶτ ̓ Εὐρυσθεύς· οἱ δ ̓ αὐτοὶ καὶ τοῦ Άργους ἦρξαν. Εὐρυσθεὺς μὲν οὖν στρατεύσας εἰς Μαραθώνα ἐπὶ τοὺς Ἡρακλέους παῖδας καὶ Ἰόλαον, βοηθησάντων Αθηναίων, ἱστορεῖται πεσεῖν ἐν τῇ μάχῃ, καὶ τὸ μὲν ἄλλο σῶμα Γαργηττοῖ ταφῆναι, τὴν δὲ κεφαλὴν χωρὶς ἐν Τρικορύθῳ, Σικυῶνος ἱδρυμέναις. 1. δ' om. codd. δὲ Β(?) edd. γοῦν το μὲν οὖν A. 579 ἀποκόψαντος αὐτὴν Ἰολάου περὶ τὴν κρήνην τὴν Μακαρίαν ὑπὸ ἁμαξιτόν· καὶ ὁ τόπος καλεῖται Εὐρυσθέως κεφαλή. αἱ δὲ Μυκῆναι μετέπεσον εἰς τοὺς Πελοπίδας, ὁρμηθέντας ἐκ τῆς Πισάτιδος, εἶτ ̓ εἰς τοὺς Ἡρακλείδας, καὶ τὸ Ἄργος ἔχοντας. μετὰ δὲ τὴν ἐν Σαλαμίνι ναυμαχίαν Ἀργεῖοι μετὰ Κλεωναίων 5 καὶ Τεγεατῶν ἐπελθόντες ἄρδην τὰς Μυκήνας ἀνεῖλον καὶ τὴν χώραν διενείμαντο. διὰ δὲ τὴν ἐγγύτητα τὰς δύο πόλεις ὡς μίαν οἱ τραγικοὶ συνωνύμως προσαγορεύουσιν, Εὐριπίδης δέ, καὶ ἐν τῷ αὐτῷ δράματι, τοτὲ μὲν Μυκήνας καλῶν, τοτὲ δ ̓ Ἄργος τὴν αὐτὴν πόλιν, καθάπερ ἐν Ἰφιγενείᾳ καὶ Ὀρέστῃ. 10 Κλεωναὶ δ ̓ εἰσὶ πόλισμα ἐπὶ τῇ ὁδῷ κείμενον τῇ ἐξ Ἄργους εἰς Κόρινθον ἐπὶ λόφου περιοικουμένου πανταχόθεν καὶ τετει· χισμένου καλῶς, ὥστ ̓ οἰκείως εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ τὸ ἐυκτιμέ νας Κλεωνάς. ἐνταῦθα δὲ καὶ ἡ Νεμέα μεταξὺ Κλεωνῶν καὶ Α. 580 Φλιοῦντος καὶ τὸ ἄλσος, ἐν ᾧ καὶ τὰ Νέμεα συντελεῖν ἔθος 15 τοῖς Ἀργείοις, καὶ τὰ περὶ τὸν Νεμεαῖον λέοντα μυθευόμενα, καὶ ἡ Βέμβινα κώμη· διέχουσι δ' αἱ Κλεωναὶ τοῦ μὲν Ἄργους σταδίους ἑκατὸν εἴκοσι, Κορίνθου δὲ ὀγδοήκοντα. καὶ ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ Ἀκροκορίνθου κατωπτεύσαμεν τὸ κτίσμα. C. 378 20. Ὁ δὲ Κόρινθος ἀφνειὸς μὲν λέγεται διὰ τὸ ἐμπό. 20 ριον, ἐπὶ τῷ Ἰσθμῷ κείμενος καὶ δυεῖν λιμένων κύριος, ὧν ὁ superiore codicis a notata sunt: πεδοῖ. ἐνδοῖ. γαργηττοῖ. ἐνταυθοῖ. Τρικορύθῳ] τῇ Κορίνθῳ codd. Cor. corr. (an Τρικορύνθῳ? ν. ΙΧ, 399, Steph. s. v.): Tetrapolim enim maximeque Tricorythum Heraclidis incolendam dederant Athenienses (v. Anton. Liberal. Metam. c. 33. Euripid. Heraclid. 81. Diod. Sic. IV, 57), eoque ducit fontis Macariae mentio, quae erat prope Marathona (v. Paus. I, 32, 5). 1. ἀκαρίαν codd. Cor. corr. ex coni. Xyl. coll. Paus. I. 1. Tzschuckius quidem, cum Macariae nomen praeter Pausaniam nullus habeat scriptor antiquus, dubium esse censet, utra forma verior sit: sed apud Pausaniam bis illud nomen legitur, neque unde illud additum sit, liquet, apud Strabonem cur exciderit manifestum est. 2. τὸν ante ἁμαξιτὸν add. Cor.: secus tramitem Guar. 3. ἐκ] ἀπὸ ald. 4. τοὺς post καὶ add. ald.: inde τοὺς καὶ Cor. 7. ὡς] εἰς codd. exc. Β(?): Xyl. corr. 11. κεί μενον om. Εust. ad Il. B, 570 P. 290 extr. R. 17. βέλβινα codd., δ Xyl. corr., coll. Steph. s. v. 18. στα ρκ' αΕ σταδίους εἴκοσι καὶ 21. κείμενον nok (?) μὲν τῆς Ἀσίας, ὁ δὲ τῆς Ἰταλίας ἐγγύς ἐστι· καὶ ῥᾳδίας ποιεῖ τὰς ἑκατέρωθεν ἀμοιβὰς τῶν φορτίων πρὸς ἀλλήλους τοῖς του σοῦτον ἀφεστῶσιν. ἦν δ ̓ ὥσπερ ὁ πορθμὸς οὐκ εὔπλους ὁ κατὰ τὴν Σικελίαν τὸ παλαιόν, οὕτω καὶ τὰ πελάγη, καὶ μάτ 5 λιστα τὸ ὑπὲρ Μαλεῶν διὰ τὰς ἀντιπνοίας· ἀφ ̓ οὗ καὶ παροι μιάζονται· Μαλέας δὲ κάμψας ἐπιλάθου τῶν οἴκαδε. ἀγαπητὸν οὖν ἑκατέροις ἦν τοῖς τε ἐκ τῆς Ἰταλίας καὶ ἐκ τῆς Ασίας ἐμπόροις ἀφεῖσι τὸν ἐπὶ Μαλέας πλοῦν, εἰς Κόρινθον 10 κατάγεσθαι τὸν φόρτον· αὐτόθι καὶ πεζῇ †τε τῶν ἐκκομιζομένων ἐκ τῆς Πελοποννήσου καὶ τῶν εἰσαγομένων ἔπιπτε τὰ τέλη τοῖς τὰ κλεῖθρα ἔχουσι. διέμεινε δὲ τοῦτο καὶ εἰς ὕστε ρον μέχρι παντός, τοῖς δ ̓ ὕστερον καὶ πλείω προσεγίνετο πλεονεκτήματα· καὶ γὰρ ὁ Ἰσθμικὸς ἀγὼν ἐκεῖ συντελούμενος ὄχλους 15 ἐπήγετο. καὶ οἱ Βακχιάδαι τυραννήσαντες, πλούσιοι καὶ πολλοὶ καὶ γένος λαμπροί, διακόσια έτη σχεδόν τι κατέσχον τὴν κύριος ὢν Pleth. Eust. ad Il. Β, 570 p. 290, 27 R. ald. 1. A voce zaì alia incipit manus in a, elegantior non paulo, sed non recentior ea, quae superiora inde a p. 374 extr. scripserat: multo plura tamen in hac parte adhibita sunt scripturae compendia, unde haud pauci errores orti sunt in iis codicibus, qui ex hoc manaverunt. ας ἀμοιβὴ ἢ ἀμοιβῆς n. τῷ φόρτῳ ἰ τῶν φόρτων Β. 2. ἀμοιβὴ 3. ὁ post εὔπλους om. aghi. 4. τὴν om. Ε. 5. τῶν ante Μαλεών add. edd. 7. μαλέαν Bl: plurali numero effert praeter a 8. τοῖς τῆς ag. etiam Eust. ad Od. Γ, 287. καὶ τοῖς ἀσίας α καὶ τῆς ἀσίας ghik (ex corr.) Ino. Nomina inter se commutant edd. 9. ἐπὶ περὶ suspicatur Cor. 10. ὅθι ante και add. Cor., αὐτόθι ad praecedentia cum reliquis edd. referens ac post hanc vocem incidens, ita ut molestissime oneretur oratio: inde Grosk. inserendum esse censet post eam arτιφορτισομένους audacia non ferenda. Rationem, quam nos secuti sumus, proposuit V. D. in Comment. Soc. philol. Lips. 1, p. 63, qui τε simul post tov collocandum haud male existimat. Cor. vero omisit: atque oriri potuit ex v male repetito; in dè mutavit Xyl. Verbis denique πεζῇ τε omissis haec habent no: καὶ τῶν εἰσαγομένων καὶ ἐκκομιζομένων ἐκ τοῦ πελοποννήσου ἔπιπτε τὰ τέλη ἐκεῖσε. διέμεινε κτλ. 12. τὰ] κατὰ aghi. 13. προσεγένετο edd. 14. ισθμιακὸς Β edd. 15. βακχειάδαι αBh. 16. διακόσια om. acghin spatio vacuo relicto: sed in a additum manu recentissima illud verbum, in n manu recenti o'. ἀρχὴν καὶ τὸ ἐμπόριον ἀδεῶς ἐκαρπώσαντο· τούτους δὲ Κύψελος καταλύσας αὐτὸς ἐτυράννησε, καὶ μέχρι τριγονίας ὁ οἶκος αὐτοῦ συνέμεινε· τοῦ δὲ περὶ τὸν οἶκον τοῦτον πλούτου μαρτύριον τὸ Ὀλυμπίασιν ἀνάθημα Κυψέλου, σφυρήλατος χρυΑ. 581 σοῦς ἀνδριὰς εὐμεγέθης. Δημάρατός τε, εἷς τῶν ἐν Κορίνθῳ 5 δυναστευσάντων, φεύγων τὰς ἐκεῖ στάσεις, τοσοῦτον ἠνέγκατο πλοῦτον οἴκοθεν εἰς τὴν Τυρρηνίαν, ὥστε αὐτὸς μὲν ἦρξε τῆς δεξαμένης αὐτὸν πόλεως· ὁ δ ̓ υἱὸς αὐτοῦ καὶ Ῥωμαίων κατέστη βασιλεύς. τό τε τῆς Ἀφροδίτης ἱερὸν οὕτω πλούσιον ὑπ ῆρξεν, ὥστε πλείους ἢ χιλίας ἱεροδούλους ἐκέκτητο ἑταίρας, ἃς 10 ἀνετίθεσαν τῇ θεῷ καὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες. καὶ διὰ ταύτας οὖν πολυωχλεῖτο ἡ πόλις καὶ ἐπλουτίζετο· οἱ γὰρ ναύκληροι ῥᾳδίως ἐξανηλίσκοντο, καὶ διὰ τοῦτο ἡ παροιμία φησίν· οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινθον ἔσθ ̓ ὁ πλοῦς. καὶ δὴ καὶ μνημονεύεται τις ἑταίρα πρὸς τὴν ὀνειδίζουσαν, ὅτι 15 οὐ φιλεργὸς εἴη οὐδ ̓ ἐρίων ἅπτοιτο, εἰπεῖν· ἐγὼ μέντοι ἡ τοι αύτη τρεῖς ἤδη καθεῖλον ἱστοὺς ἐν βραχεῖ χρόνῳ τούτῳ. 21. Τὴν δὲ τοποθεσίαν τῆς πόλεως, ἐξ ὧν Ἱερώνυμός τε C. 379 εἴρηκε καὶ Εὔδοξος καὶ ἄλλοι, καὶ αὐτοὶ δὲ εἴδομεν, νεωστὶ ἀναληφθείσης ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων, τοιάνδε εἶναι συμβαίνει. ὄρος 20 ὑψηλὸν ὅσον τριῶν ἥμισυ σταδίων ἔχον τὴν κάθετον, τὴν δ ̓ ἀνάβασιν καὶ τριάκοντα σταδίων, εἰς ὀξεῖαν τελευτᾷ κορυφήν· καλεῖται δὲ Ἀκροκόρινθος, οὗ τὸ μὲν πρὸς ἄρκτον μέρος ἐστὶ τὸ μάλιστα ὄρθιον, ὑφ ̓ ᾧ κεῖται ἡ πόλις ἐπὶ τραπεζώδους ἐπιπέδου χωρίου πρὸς αὐτῇ τῇ ῥίζῃ τοῦ Ἀκροκορίνθου. αὐτῆς 25 1. ἐμπορεῖον Tzsch. Cor. δὲ] τε Βἰ. 3. τοῦτον] τούτον Ι. 4. χρυσήλατος 2. 5. Post ανδριάς Grosk. suspicatur excidisse Διός, εἰς] ἐστὶ g. 9. πλουσίως 1 πλησίον h (sed in 10. πλέους α. 12. οὖν om. m. Εust. ad Ρ. coll. 353 extr. II. B, 570 p. 290, 34 R. ἐπολυοχλεῖτο Pleth. Tzsch. Cor.: codicimutata orationis structura mox adduntur ¿§ χω α: inde χώρα ο χώρας gno. |