14. Τροιζὴν δὲ ἱερά ἐστι Ποσειδώνος, ἀφ ̓ οὗ καὶ Ποσει δωνία ποτὲ ἐλέγετο, ὑπέρκειται δὲ τῆς θαλάττης εἰς πεντεκαίδεκα σταδίους, οὐδ ̓ αὐτὴ ἄσημος πόλις. πρόκειται δὲ τοῦ λι- Α. 574 μένος αὐτῆς, Πώγωνος τοὔνομα, Καλαυρία νησίδιον ὅσον τριά

5 κοντα σταδίων ἔχον τὸν κύκλον· ἐνταῦθα ἦν ἄσυλον Ποσειδώ νος ἱερόν, καί φασι τὸν θεὸν τοῦτον ἀλλάξασθαι πρὸς μὲν Λητὼ τὴν Καλαυρίαν ἀντιδόντα Δῆλον, πρὸς Ἀπόλλωνα δὲ C. 374 Ταίναρον ἀντιδόντα Πυθώ. Ἔφορος δὲ καὶ τὸν χρησμὸν λέγει·

10

ἴσον τοι Δῆλόν τε Καλαύρειάν τε νέμεσθαι, Πυθώ τ' ἠγαθέην καὶ Ταίναρον ἠνεμόεντα. ἦν δὲ καὶ Ἀμφικτυονία τις περὶ τὸ ἱερὸν τοῦτο ἑπτὰ πόλεων, αἳ μετεῖχον τῆς θυσίας· ἦσαν δὲ Ἑρμιών, Επίδαυρος, Αίγινα, Ἀθῆναι, Πρασιεῖς, Ναυπλιεῖς, Ορχομενὸς ὁ Μινύειος· ὑπὲρ μὲν οὖν Ναυπλίων Αργεῖοι συνετέλουν, ὑπὲρ Πρασιέων δὲ Λα15 κεδαιμόνιοι. οὕτω δ ̓ ἐπεκράτησεν ἡ τιμὴ τοῦ Θεοῦ τούτου παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὥστε καὶ Μακεδόνες δυναστεύοντες ἤδη μέχρι δεῦρο ἐφύλαττόν πως τὴν ἀσυλίαν, καὶ τοὺς ἱκέτας ἀποσπᾶν ᾐδοῦντο τοὺς εἰς Καλαυρίαν καταφυγόντας· ὅπου γε οὐδὲ Δημοσθένη ἐθάρρησεν Αρχίας βιάσασθαι στρατιώτας ἔχων, ᾧ 20 προσετέτακτο ὑπὸ Αντιπάτρου ζῶντα ἀγαγεῖν κἀκεῖνον καὶ τῶν ἄλλων ῥητόρων ὃν ἂν εὕρῃ τῶν ἐν ταῖς αἰτίαις ὄντων ταῖς παραπλησίοις, ἀλλὰ πείθειν ἐπειρᾶτο· οὐ μὴν ἔπεισέ γε,

2. πεντεκαίδεκα σταδίων Eust. 1. 1. 5. σταδίους Bl Pleth σταδίων, et α' sup. wr add., Α. 7. πρὸς ἀπόλλωνα καλαυρίαν καὶ ταίναρον ἀντιδόντα δῆλον καὶ πυθώ Pleth. Ceteris codd. concinit Eust ad Dionys. v. 498. 9. καλαυρίαν codd.: Tzsch. corr. ex Paus. II, 10. τέναρον 4, sed sec. m. corr. ηνεμόεσσαν praebet Paus. 1. 1. idem oraculum afferens: et Ταίναρον utroque genere efferri docet Steph. s. ν. 11. ἀμφικτνωνία gl. 12. ἑρμία Ι Ερμιόνη Cor. 14. τῶν ante Ναυπλίων add. kno edd. Videtur autem scribendum Ναυ 18. καλαβρίαν α in sched. aggl.

33, 2.

πλιέων. 17. πως] ὅμως Cor.

(αυρίαν superest sub sched. pr. m. scriptum) cghno. 19. βιάσεσθαι

(?) ald. ὡς 4 (pr. et sec. m.: sed haec in marg. add. γρ. ὃς) t(?)mi Pleth. ὃς Begkno ald.: dativum reposuit Cor. 20. ἐκεῖνον il.

ὃν] ὧν cgh.

ἂν om.

22. ταῖς om. Cor.

21.

Xyl. εὕροι ch(?)kno ald. ταῖς add. cgh. παραπλησίαις Bck edd. In A cum sec. m. inter

versus addiderit οὔσαις, haec vox legitur in chi post adiectivum illud po

ἀλλ ̓ ἔφθη φαρμάκῳ παραλύσας ἑαυτὸν τοῦ ζῆν· Τροιζὴν δὲ καὶ Πιτθεύς, οἱ Πέλοπος, ὁρμηθέντες ἐκ τῆς Πισάτιδος, ὁ μὲν τὴν πόλιν ὁμώνυμον ἑαυτοῦ κατέλιπεν, ὁ δὲ Πιτθεὺς ἐβασίλευσεν, ἐκεῖνον διαδεξάμενος. Ἄνθης δ ̓ ὁ προκατέχων πλεύσας Αλικαρνασὸν ἔκτισεν· ἐροῦμεν δ ̓ ἐν τοῖς Καρικοῖς ........ον καὶ τοῖς Τρωικοῖς.

5

15. Ἡ Ἐπίδαυρος δ ̓ ἐκαλεῖτο Ἐπίταυρος· φησὶ γὰρ ἈριΑ. 575 στοτέλης κατασχεῖν αὐτὴν Κάρας, ὥσπερ καὶ Ἑρμιόνα· τῶν δὲ Ἡρακλειδών κατελθόντων, Ἴωνας αὐτοῖς συνοικῆσαι τοὺς ἐκ τῆς Ἀττικῆς τετραπόλεως συνεπομένους εἰς Ἄργος. και 10 αὕτη δ ̓ οὐκ ἄσημος ἡ πόλις, καὶ μάλιστα διὰ τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ Ἀσκληπιοῦ θεραπεύειν νόσους παντοδαπὰς πεπιστευμένου, καὶ τὸ ἱερὸν πλῆρες ἔχοντος ἀεὶ τῶν τε καμνόντων καὶ τῶν ἀνακειμένων πινάκων, ἐν οἷς ἀναγεγραμμέναι τυγχάνουσιν αἱ θεραπεῖαι, καθάπερ ἐν Κῷ τε καὶ Τρίκκῃ. κεῖται δ ̓ ἡ πόλις 15 ἐν μυχῷ τοῦ Σαρωνικοῦ κόλπου, τὸν περίπλουν ἔχουσα στα

ἐροῦμεν

4. ἀήθης

Nota est

ad Herod.

sq.

situm, in g post ὄντων, in no post ταῖς. 2. ἐπὶ α (in sched. aggl.:
ἐκ sub sched. superest pr. m. scriptum) gh et k ex corr. ἀπὸ n.
πεισάτιδος 4 (sed πισάτιδος sec. m. in sched. aggl.).
hi αὔτης c.
5. Αλικαρνασσὸν Bc(??) Ε edd. inde a Xyl.
codicum in scribendo hoc nomine inconstantia: v. Wessel.
I, 1. Poppo ad Thuc. VIII, 42. Lobeck. Pathol. serm. Gr. 411
Ρ·
Apud Strabonem plerisque locis optt. codd. praebent simplex σ, eosque
sequendos censui, quamquam numi σ geminant. περὶ ἧς ante ἐροῦ
μεν add. i.
Τρωικοῖς om. Binok, sed in hoc postea add.
Inter Καρικοῖς et or octo literae deletae in 4, oν om. i, nec lacuna
est in gk edd.: scriptum fuit περὶ τούτων. 7. ἐπίταυρος, et κα
sup. τον add., a in sched. aggl.; ὅτι ἐπίδαυρος τὸ πρῶτον ἐπίκαρος
ἀπὸ καρῶν κατασχόντων αὐτὴν Ε: similiter Eust. (ad Il. B, 561 p. 287,
38 R.) κατὰ δὲ τὸν γεωγράφον καὶ Ἐπίκαρον αὐτὴν οἴονταί τινες, ὡς
Καρῶν αὐτήν ποτε κατασχόντων. Inde Ἐπίκαρος Tzsch. Cor. ex Cas.
sententia multis aliis probata. Επίταυρον vero urbem illam antiquitus
vocatam fuisse tradit Steph. s. v. Επίδαυρος, ex hoc loco an alio incer-
tum: nec alteri scripturae tantum auctoritatis tribuendum est, ut recipia-
tur, cum orta esse videatur ex coniectura, speciosa quidem illa, sed parum
certa. 8. ἑρμιόνην Bl edd. In A pr. m. scriptum fuisse videtur έρ
μίωνα (sic), sed prior vocis pars intercidit: sec. m. in sched. aggl. re-
stituit ἑρμιόνα. 16. μυχούς α (in sched. aggl.) cghino μυχῷ praeter

Τ

δίων πεντεκαίδεκα, βλέπουσα πρὸς ἀνατολὰς θερινάς· περικλείεται δ ̓ ὄρεσιν ὑψηλοῖς μέχρι πρὸς τὴν θάλατταν, ὥστ ̓ ἐρυμνὴ κατεσκεύασται φυσικῶς πανταχόθεν. μεταξὺ δὲ Τροιζῆνος καὶ Ἐπιδαύρου χωρίον ἦν ἐρυμνὸν Μέθανα καὶ χερρόνησος 5 ὁμώνυμος τούτῳ· παρὰ Θουκυδίδῃ δὲ ἔν τισιν ἀντιγράφοις Μεθώνη φέρεται ὁμωνύμως τῇ Μακεδονικῇ, ἐν ᾗ Φίλιππος ἐξεκόπη τὸν ὀφθαλμὸν πολιορκῶν· διόπερ οἴεταί τινας ἐξαπα- C. 375 τηθέντας ὁ Σκήψιος Δημήτριος τὴν ἐν τῇ Τροιζῆνι Μεθώνην ὑπονοεῖν, καθ ̓ ἧς ἀράσασθαι λέγεται τοὺς ὑπ ̓ Ἀγαμέμνονος 10 πεμφθέντας ναυτολόγους, μηδέποτε παύσασθαι τειχοδομεῖν, οὐ τούτων, ἀλλὰ τῶν Μακεδόνων ἀνανευσάντων, ὥς φησι Θεόπομπος· τούτους δ ̓ οὐκ εἰκός, ἐγγὺς ὄντας, ἀπειθῆσαι.

16. Αἴγινα δ ̓ ἔστι μὲν καὶ τόπος τις τῆς Ἐπιδαυρίας, ἔστι δὲ καὶ νῆσος πρὸ τῆς ἠπείρου ταύτης, ἣν ἐν τοῖς ἀρτίως Α. 576 15 παρατεθεῖσιν ἔπεσι· βούλεται φράζειν ὁ ποιητής· διὸ καὶ γρά φουσί τινες

νῆσόν τ' Αἴγιναν,

ἀντὶ τοῦ

οἵ τ ̓ ἔχον Αἴγιναν,

20 διαστελλόμενοι τὴν ὁμωνυμίαν. ὅτι μὲν οὖν τῶν σφόδρα γνωρίμων ἐστὶν ἡ νῆσος, τί δεῖ λέγειν; ἐντεῦθεν γὰρ Αἰακός τε

ceteros codd. exhibet etiam Eust. 1. 1.
παράπλουν Tzsch. Cor.: Epi-
daurus vero cum in paeninsula sita fuerit (v. Puillon-Boblaye 1. 1. p.
55), altera quoque scriptura ferri potest, quam habet etiam Eust. 1. 1.
στάδια α (in sched. aggl.) ghio Eust. 1. 1. 3. Voce πανταχό
Dev cum pagina finiatur in A, ea quae sequuntur in proxima inde a
μεταξύ sec. m. scripta sunt, quae pertinet usque ad verba μέγιστον δ ̓
ὄρος ἐν αὐτῇ Κυλλήνη (p. 388 in.). Totus enim quaternio hic quoque
interciderat (v. quae disputavimus de hac re ad VII, 329 fr. 1), sed ex
alio codice restitutus est, quem ex decurtatorum genere fuisse supra osten-
dimus (v. Praef. Vol. I, p. LIX): cf. p. 385. 4. χῶρον (? scripturae com-
pendio expressum est non nimis perspicuo) a: inde χωτρὸν g.
5. ὁμώ
νυμα et mox περί pro παρὰ g, qui errores orti ex scripturae compendiis
codicis a male intellectis. 6. ὁμώνυμος codd. edd. 8. ἐν] ἐπὶ Cas.
10. ναυστολόγους, et το sup. στο add., α. 19. οἳ δ ̓ codd. Cor.

corr.: v. p.

μ

372 extr. 20. γνωρί α: inde γνωρίμη g, omisso τῶν.

λέγεται καὶ οἱ ὑπ ̓ αὐτόν. αὕτη δ ̓ ἐστὶν ἡ καὶ θαλαττοκρατήσασά ποτε καὶ περὶ πρωτείων ἀμφισβητήσασα πρὸς Ἀθηναίους ἐν τῇ περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίᾳ κατὰ τὰ Περσικά. λέγεται δὲ σταδίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ὁ κύκλος τῆς νήσου, πόλιν δ ̓ ὁμώνυμον ἔχει τετραμμένην πρὸς Λίβα· περιέχουσι δ ̓ αὐτὴν 5 ἥ τε Ἀττικὴ καὶ ἡ Μεγαρὶς καὶ τῆς Πελοποννήσου τὰ μέχρι Ἐπιδαύρου, σχεδόν τι ἑκατὸν σταδίους ἑκάστη διέχουσα· τὸ δὲ ἑωθινὸν μέρος καὶ τὸ νότιον πελάγει κλύζεται τῷ τε Μυρτῴῳ καὶ τῷ Κρητικῷ· νησίδια δὲ περίκειται πολλὰ μὲν πρὸς τῇ ἠπείρῳ, Βέλβινα δὲ πρὸς τὸ πέλαγος ἀνατείνουσα. ἡ δὲ 10 χώρα αὐτῆς κατὰ βάθους μὲν γεώδης ἐστί, πετρώδης δ ̓ ἐπιπολῆς, καὶ μάλιστα ἡ πεδιάς· διόπερ ψιλη πᾶσα ἐστι, κριθοφόρος δὲ ἱκανῶς. Μυρμιδόνας δὲ κληθῆναί φασιν, οὐχ ̓ ὡς ὁ μῦθος, τοὺς Αἰγινήτας, ὅτι λοιμοῦ μεγάλου συμπεσόντος οἱ μύρμηκες ἄνθρωποι γένοιντο κατ ̓ εὐχὴν Αἰακοῦ, ἀλλ ̓ ὅτι μυρ- 15 μήκων τρόπον ὀρύττοντες τὴν γῆν ἐπιφέροιεν ἐπὶ τὰς πέτρας, ὥστ ̓ ἔχειν γεωργεῖν, ἐν δὲ τοῖς ὀρύγμασιν οἰκεῖν φειδόμενοι Α. 577 πλίνθων. ὠνομάζετο δ ̓ Οινώνη πάλαι † ὁμωνύμως δυσὶ δήμοις τῆς Ἀττικῆς, τῷ τε πρὸς Ἐλευθεραῖς

steri.

1. ἀπ ̓ αὐτοῦ Cor., secutus Guarinum, qui habet eiusque po2. ποτε ante πρὸς add. aBeghi ald. 4. στάδια (ita et mox) k ald., quae praeterea pro ὀγδοήκοντα habet πεντήκοντα, ortum, ut opinor, ex nota numerali π': codicibus concinunt Eust. ad Dionys. v. 512. Eudocia in Viol. p. 297 (Villois. anecd. Gr. Vol. I). 11. Baθμοὺς acghi ἐν βάθει Eust. l. 1. πετρώδους 1(?). 12. ψιλή] ὑψηλὴ Eust. et Eud. II. II. 15. Αἰακοῦ] αἰγετικοῦ g, quod ortum est ex scripturae compendio in a. 16. ἐπισπείροιεν Bhl ald.; alteram scripturam cum Lacghino exhibent Eust. et Εudocia ll. 11.: cf. Tzetz. ad Lycophr. Cass. v. 176. Schol. ad Pind. Nem. III, 21. 18. ὁμώνυ μos acghiklno: adverbium exhibent B Eust. ad II. B, 562 p. 288, 8 R., unde rec. Cor., lacunae signa praeterea ponens ante hanc vocem. In sequentibus enim cum pro Οινώνη Cas. aliique Οινόη scribendum censuissent, idque nomen Tzsch. et Cor. recepissent, h. 1. aliquid excidisse erat statuendum. Et Politus quidem (ad Eust. Tom. II p. 604) scriptum fuisse suspicatur πάλαι καὶ Οινόη: quam tamen coniecturam nullo antiquitatis testimonio confirmatam probare, nedum recipere nemo ausus est. Grosk. igitur σχεδόν τι potius inserendum censet, paulo languidius illud ac parum probabile. Nec quidquam omnino h. 1. videtur

(Οινώνη

σύγχορτα ναίειν πεδία ταῖς * δ ̓ * Ελευθεραῖς),

καὶ μιᾷ τῶν ἐκ τετραπόλεως τῆς περὶ Μαραθῶνα, καθ ̓ ἧς ἡ παροιμία· Οινώνη τὴν χαράδραν. ἐπῴκησαν δ ̓ αὐτὴν Ἀργεῖοι 5 καὶ Κρῆτες καὶ Ἐπιδαύριοι καὶ Δωριεῖς, ὕστερον δὲ κατεκληρούχησαν τὴν νῆσον Ἀθηναῖοι· ἀφελόμενοι δὲ Λακεδαιμόνιοι τοὺς Ἀθηναίους τὴν νῆσον ἀπέδοσαν τοῖς ἀρχαίοις οικήτορσιν. C. 376 ἀποίκους δ ̓ ἔστειλαν Αἰγινῆται εἰς τε Κυδωνίαν τὴν ἐν Κρήτῃ καὶ εἰς Ομβρικούς. Ἔφορος δ ̓ ἐν Αἰγίνῃ ἄργυρον πρῶτον κοι 10 πῆναί φησιν ὑπὸ Φείδωνος· ἐμπόριον γὰρ γενέσθαι, διὰ τὴν λυπρότητα τῆς χώρας τῶν ἀνθρώπων θαλαττουργούντων ἐμπορικῶς, ἀφ ̓ οὗ τὸν ῥῶπον Αἰγιναίαν ἐμπολὴν λέγεσθαι.

15

20

17. Ὁ δὲ ποιητὴς ἔνια μὲν χωρία λέγει συνεχῶς, ὥσπερ καὶ

κεῖται·

οἵ τ ̓ Τρίην ἐνέμοντο καὶ Αὐλίδα,

οἳ δ ̓ Ἄργος τ ̓ εἶχον Τίρυνθα τε
Ἑρμιόνην τ' Ἀσίνην τε,

Τροιζῆν Ἠιόνας τε·

ἄλλοτε δ ̓, οὐχ ὡς ἔστι τῇ τάξει,

Σχοινόν τε Σκωλόν τε,

Θέσπειαν Γραϊάν τε

τά τ ̓ ἐν ἠπείρῳ ταῖς νήσοις συμφράζει,

οἵ ῥ ̓ Ἰθάκην εἶχον,

καὶ Κροκύλει ̓ ἐνέμοντο·

25 τὰ γὰρ Κροκύλεια ἐν τοῖς Ἀκαρνᾶσιν. οὕτω δὲ καὶ νῦν τῇ

excidisse, cum in proximis nomen Olvóvy contra codicum consensum bis mutare nimiae sit audaciae. Quamquam Strabonem ita scripsisse vix credibile est, praesertim cum paulo post p. 383 Οινόην recte appellet pagum ad Marathona situm. Inde haec quoque ex margine huc illata esse suspiceris. 1. Οινόη Tzsch. ex Cas. coni., Οινόης Cor., eamque formam a poeta usurpatam fuisse vel metrum docet. 2. δ'] το Cas.; om. Cor. 4. Οινόη Tzsch. Cor. 9. ὀμβρίκους αBl(?) Tzsch. corr.

10. Φειδίου Eust. ad Il. Β, 562 p. 288, 10 R. a Cas.

ἐμπορεῖον edd. inde

ἐχούσας post Ἀσίνην

τε om. l.

15. καὶ post Αὐλίδα add. ch(??) edd. 16. τειχιόεσσαν add. edd. 17. τ' om. edd. βαθὺν κατὰ κόλπον τε add. edd. 18. τροιζήνα τε codd. (eliso e no). 22. τάς τ ̓ ἐν ἠπειρώταις νήσους codd. Xyl. corr.