Page images
PDF
EPUB

A. 571

ράν· καλεῖται δὲ Πάλινθος. οἶμαι δ ̓ ὅτι καὶ Πελασγιώτας
καὶ Δαναούς, ὥσπερ καὶ Ἀργείους, ἡ δόξα τῆς πόλεως ταύ-
τῆς ἀπ' αὐτῆς καὶ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας καλεῖσθαι παρεσκεύα-
σεν· οὕτω δὲ καὶ Ἰασίδας καὶ Ἴασον Ἄργος καὶ Ἀπίαν καὶ
Απιδόνας οἱ νεώτεροί φασιν· Ὅμηρος δ ̓ Ἀπιδόνας μὲν οὐ 5
λέγει, ἀπίαν δὲ τὴν πόρρω μᾶλλον. ὅτι δὲ Ἄργος τὴν Πελο-
πόννησον λέγει, προσλαβεῖν ἐστι καὶ τάδε,

[blocks in formation]

πολλῇσιν νήσοισι καὶ Ἄργεϊ παντὶ ἀνάσσειν.

C. 372 Ἄργος δὲ καὶ τὸ πεδίον λέγεται παρὰ τοῖς νεωτέροις, παρ' 15 Ὁμήρῳ δ ̓ οὐδ ̓ ἅπαξ· μάλιστα δ' οἴονται Μακεδονικὸν καὶ Θετταλικὸν εἶναι.

10. Τῶν δ ̓ ἀπογόνων τοῦ Δαναοῦ διαδεξαμένων τὴν ἐν Ἄργει δυναστείαν, ἐπιμιχθέντων δὲ τούτοις τῶν Ἀμυθκονιδῶν, ὡρμημένων ἐκ τῆς Πισάτιδος καὶ τῆς Τριφυλίας, οὐκ 20 ἂν θαυμάσειέ τις, εἰ συγγενεῖς ὄντες οὕτω διείλοντο τὴν χώραν εἰς δύο βασιλείας τὸ πρῶτον, ὥστε τὰς ἡγεμονίδας οὔσας ἐν αὐταῖς δύο πόλεις ἀποδειχθῆναι πλησίον ἀλλήλων ἱδρυμένας, ἐν ἐλάττοσιν ἢ πεντήκοντα σταδίοις, τό τε Ἄργος καὶ τὰς Μυκήνας, καὶ τὸ Ἡραῖον εἶναι κοινὸν ἱερὸν τὸ πρὸς ταῖς Μυ- 25 κήναις ἀμφοῖν, ἐν ᾧ τὰ Πολυκλείτου ξόανα, τῇ μὲν τέχνῃ

1. καλεῖται δὲ Πάλινθος om. Β (sed sec. m. in marg. add.) 2. 5. ἀπιδόνας, et δανοὺς sec. m. sup. add., 4: inde ἀπιδανοὺς g. Hunc locum respiciunt Eust. ad Dionys. v. 414, Steph. s. v. Απία. 8. δ ̓ om. Bl edd.: cf. II. Z, 323. 17. τοὔνομα post είναι add. Cor. 20. πεισάτιδος Α. 21. διεῖλον k ald. 22. ἡγεμονίας α (sed vi δας sup. add.) Bl ald. ἡγεμονικὰς no ἡγεμονευούσας Pleth.: ἡγεμονίδας, quamquam coniecturae deberi videtur, recte rec. Tzsch. 24. In A cum ντα σταδίοις τό τε ἄρ intercidissent, restituta haec sunt sec. m., sed omissa syllaba ἄρ: inde τὸ τέγος habent cg, τε om. no. 25. τὸ ante πρός om. l. 26. ἀμφοῖν post ἱερὸν collocant no Cor.: atque

κάλλιστα τῶν πάντων, πολυτελείᾳ δὲ καὶ μεγέθει τῶν Φειδίου λειπόμενα. κατ ̓ ἀρχὰς μὲν οὖν τὸ Ἄργος ἐπεκράτει μᾶλλον, εἶθ' αἱ Μυκῆναι, μείζονα ἐπίδοσιν λαβοῦσαι διὰ τὴν τῶν Πελοπιδῶν εἰς αὐτὰς μεθίδρυσιν· περιστάντων γὰρ εἰς τοὺς Ατρέως 5 παῖδας ἁπάντων, Ἀγαμέμνων ὢν πρεσβύτερος, παραλαβὼν τὴν ἐξουσίαν, ἅμα τύχῃ τε καὶ ἀρετῇ πρὸς τοῖς οὖσι πολλὴν προσεκτήσατο τῆς χώρας· καὶ δὴ καὶ τὴν Λακωνικὴν τῇ Μυκη ναίᾳ προσέθηκε. Μενέλαος μὲν δὴ τὴν Λακωνικὴν ἔσχε, Μυκήνας δὲ καὶ τὰ μέχρι Κορίνθου καὶ Σικυῶνος καὶ τῆς Ἰώ10 νων μὲν τότε καὶ Αἰγιαλέων καλουμένης, Ἀχαιῶν δὲ ὕστερον, Αγαμέμνων παρέλαβε. μετὰ δὲ τὰ Τρωικὰ τῆς Ἀγαμέμνονος ἀρχῆς καταλυθείσης, ταπεινωθῆναι Μυκήνας, καὶ μάλιστα μετὰ τὴν τῶν Ἡρακλειδών κάθοδον. κατασχόντες γὰρ οὗτοι τὴν Πελοπόννησον ἐξέβαλον τοὺς πρότερον κρατοῦντας, ὥσθ ̓ οἱ 15 τὸ Ἄργος ἔχοντες εἶχον καὶ τὰς Μυκήνας συντελούσας εἰς ἕν· χρόνοις δ ̓ ὕστερον κατεσκάφησαν ὑπ ̓ Ἀργείων, ὥστε νῦν μήδ' ἴχνος εὑρίσκεσθαι τῆς Μυκηναίων πόλεως. ὅπου δὲ Μυκῆναι Α. 572 τοιαῦτα πεπόνθασιν, οὐ δεῖ θαυμάζειν, οὐδ ̓ εἴ τινες τῶν ὑπὸ τῷ Ἄργει καταλεγομένων ἀφανεῖς νῦν εἰσιν. ὁ μὲν δὴ Κατά 20 λογος ἔχει οὕτως·

eno.

οἳ δ ̓ Ἄργος τ ̓ εἶχον Τίρυνθα τε τειχιόεσσαν

Ἑρμιόνην τ' Ἀσίνην τε, [βαθὺ]ν κατὰ κόλπον ἐχούσας,
Τροιζῆν” Ἠιόνας τε καὶ ἀμπελόεντ' Επίδαυρον,

οἵ τ ̓ ἔχον Αἴγιναν Μάσητά τε, κρῦροι Ἀχαιῶν.

sive hoc verbum eo transferendum est, sive εἶναι κοινὸν ἱερὸν post Μυκήναις retrahenda. 7. τὴν Ἀργολικὴν Cor. ex coni. Χyl. 10. aiγαλέων codd., Xyl. corr. — καλουμένων A (sed ης sec. m. sup. wr add.) 12. συνέβη post Μυκήνας add. Pleth. Tzsch. Cor. ἐταπεινώθησαν δὲ μετὰ τὰ Τρωικὰ αἱ Μυκῆναι ex hoc loco affert Eust. ad Il. B, 569 p. 290, 8 R. De infinitivo ex nullo alio verbo pendente vid. ad III, 166. VIII, 354. 13. των om. Bl. 14. κατοικοῦντας c, sed in marg. pr. m. add. γρ. κρατοῦντας. 15. εἶχον] εἷλον Bl ald. τειχειόεσσαν Β. 22. τ' om. Cor., secutus edd. Iliadis (Β, 559). βαθὺν ἐχούσας om. Β (sed sec. m. in marg. add. l. In A autem cum Ἀσίνην τε βαθ intercidissent, in schedula aggl. sec. m. scriptum est ἀσίνην τε ν κατὰ, praeterea in marg. add. τὴν κατὰ κόλπον:

inde ἀσίνην τε τὴν κατὰ cghino.

Strabo. II.

12

21.

τούτων δὲ περὶ μὲν τοῦ Ἄργους εἴρηται, περὶ δὲ τῶν ἄλλων

λεκτέον.

11. Τῇ μὲν οὖν Τίρυνθα ὁρμητηρίῳ χρήσασθαι δοκεῖ Προῖτος καὶ τειχίσαι διὰ Κυκλώπων, οὓς ἑπτὰ μὲν εἶναι, καλεῖσθαι δὲ γαστερόχειρας, τρεφομένους ἐκ τῆς τέχνης, ἥκειν 5 C. 373 δὲ μεταπέμπτους ἐκ Λυκίας· καὶ ἴσως τὰ σπήλαια τὰ περὶ τὴν Ναυπλίαν καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς ἔργα τούτων ἐπώνυμά ἐστιν. ἡ δὲ ἀκρόπολις Λίκυμνα ἐπώνυμος Λικυμνίου, διέχει δὲ τῆς Ναυπλίας περὶ δώδεκα σταδίους· ἔρημος δ ̓ ἐστὶ κἀκείνη καὶ ἡ πλησίον Μιδέα, ἑτέρα οὖσα τῆς Βοιωτικῆς· ἐκείνη γάρ ἐστι 10 Μίδεα, ὡς πρόνοια, αὕτη δὲ Μιδέα, ὡς Τεγέα· ταύτῃ δ ̓ ὅμορος Πρόσυμνα, [καὶ] αὕτη ἱερὸν ἔχουσα Ἥρας· ἠρήμωσαν δὲ τὰς πλείστας οἱ Ἀργεῖοι ἀπειθούσας. οἱ δ ̓ οἰκήτορες οἱ μὲν ἐκ [τῆς] Τίρυνθος ἀπῆλθον εἰς Ἐπίδαυρον, οἱ δὲ ἐξ Ἑρ

9.

10.

1. του om. Β. 5. ὡς ante τρεφομένους add. Cor.: legitur etiam ap. Eust. ad Od. I, 183 p. 1622, 54 R.; idem tamen omittit alio loco (v. ad II. B, 559 p. 286, 30 R.): utroque autem loco paulo liberius, ut solet, refert Strabonis verba, atque in altero posuit etiam χειρογάστορας pro γαστερόχειρας. 7. ἐπώνυμον α (in sched. aggl.: quod pr. m. scriptum fuerat, intercidit) cghB (sed in hoc sec. m. corr.). 8. λι κύμνα 4, sed acutus antepaenultimae appictus altero recentior est. ναυπλίου 4, sed ναυπλίας α in sched. aggl. στάδια 1. edd. Μίδεια scribi iubet Cas., uti infra legitur IX, 413 et ap. Homerum (ν. 11. B, 507) Pausaniamque (v. IX, 39, 1): quae scriptura melius etiam exemplo allato responderet. Alteram tamen scripturam habuit etiam Eust., quem v. ad Il. Β, 507 p. 270 extr. R. et 559 p. 286, 31 R. 11. δ ̓ ὅρος, et μο sec. m. sup. add., B. 12. Inter Πρόσω et αὕτη novem decemve literae interciderunt in A, sed μva modo sec. m. restituit: inde και om. cgh. Videtur autem scriptum fuisse Πρόσυμνά ἐστι, καὶ αὕτη κτλ. Ἥρας om. Β (sed sec. m. in marg. add.) l. 13. πλείστας, et ous sup. add., a: inde πλείστους η πλείους i. 14. Inter οἱ μ et ρυνθος cum novem fere literae intercidissent in 4, sec. m. restituit tantum μὲν ἐκ, brevi spatio deinde vacuo relicto, in marg. tamen add. ἐκ τῆς τίρυνθος, quae inde exhibent ghno; τῆς om. Bc edd. Verba τῆς Τίρυνθος πολίχνη om. 1, ac per totum hunc locum ea, quae cum margine corrosa interciderant in A, sec. m. restituta non In B autem haec leguntur, sec. m. correcta: τίρυνθος μὲν εἰς

-

sunt.

[ocr errors]

καὶ

μιόνης] εἰς τοὺς ἁλιεῖς καλουμένους, οἱ δ ̓ ἐκ τῆς Ἀσίνης (ἔστιν] αὕτη κώμη τῆς Ἀργείας πλησίον Ναυπλίας) ὑπὸ Λα]κεδαιμονίων εἰς τὴν Μεσσηνίαν μετωκίσθ[ησαν]... καὶ ἡ ὁμώνυμος τῇ Ἀργολικῇ Ἀσίνη πολίχ[νη]. οἱ γὰρ Λακεδαιμό5 νιοι, φησὶν ὁ Θεόπομπος, πολλὴν κατακτησάμενοι τῆς ἀλλοτρίας εἰς ταύτην κατῴκιζον, οὓς ἂν ὑποδέξαιντο τῶν φυγόντων ἐπ' αὐτούς· καὶ οἱ] ἐκ τῆς Ναυπλίας ἐκεῖσε ἀνεχώρησαν.

τοὺς

οἱ δὲ τῆς ουμένους ἐπίδαυρον ἀφίκοντο, ἐκ δ ̓ ἑρμιόνης εἰς ἁλιεῖς. καλοῦνται γὰρ οὕτως. ἡ δ ̓ ἀσίνη δῆμος τῆς ἀργείας ἐστὶ πρὸς τῇ λακεδαιμονία ναυπλία ἐκ δὲ ταύτης. Haec verba lacuna excipit totum fere versum exaequans: praeterea sec. m. in marg. add. haec: οἱ δ ̓ ἐκ τῆς ἀσίνης. καὶ αὕτη δὲ κώμη τῆς ἀργείας πλησίον ναυπλίας. λακεδαιμονίων εἰς τὴν μεσσηνίαν μετωκίσθησαν. καὶ ἡ ὁμώνυμος τῇ ἀργολικὴ ἀσίνη πολίχνη. Huic scripturae, qualem reddidit sec. m., concinunt kno (hi duo tamen habent ἀπῆλθον ante εἰς Ἐπίδαυρον, omisso ἀφίκοντο) edd.: verumtamen Cor. om. λακεδαιμονίων et sub finem scripsit [ἐν] ᾗ ἐστιν ὁμώνυμος κτλ., Gronovium secutus, qui in B legi refert (v. Varia geogr. p. 197) haec:

Ναυπλία δὲ (leg. ἐκ) ταύτης εἰς τὴν Μεσσηνίαν μετωκίσθησαν, ἐστιν ὁμώνυμος τῇ Ἀργολικῇ Ἀσίνῃ πολίχνη. Quae unde sumpserit nescio; vereor ne ultima coniecturae debeantur ad Guarini interpretationem factae, qua ita redditur hic locus: Ex Hermione autem ad Halies (sic enim vocantur) id est piscatores, Asina vero terrae pagus Argivae penes Lacedaemoniam Naupliam. Ex ea inquilini in Messenium commigrarunt agrum, eodem quo Asina oppidulum Argolicum vocabulo nuncupata. Inter dè è et ɛis novem fere literae interciderunt in A: oi đè tỷc cghino, spatio vacuo post hanc vocem relicto in g. 1. Inter & et αὕτη novem fere literac deletae in A: codem loco spatium vacuum relictum in cgh: καὶ αὕτη δὲ parum apte bkno (hic om. δὲ) edd. 2. Inter Ναυπλ et κεδαιμονίων novem fere literae interciderunt in 4: ναυπλία hi, ὑπὸ om. codd., Tzsch. add. ex Cas. coni. 3. Inter μεθωκίσθ et και sex septemve literae exciderunt in A: eodem loco spatium vacuum relictum in cghi. Fortasse scriptum fuit ὧν καὶ. 4. Inter πολίχ et γὰρ sex septemve literae deletae in A: inde spatium vacuum relictum in cghi. Fortasse scriptum fuit πολίχνη ἐστίν. οἱ γὰρ κτλ. 5. ὡς ante φησὶν add. Bl edd. 6. ὑπεδέξαντο Acghino. 7. ὑπ ̓ αὐτοὺς ghin Pleth. καὶ ἀνεχώρησαν om. Β (sec. m. add. in marg.) 7. Inter αὐτο et in septem fere literae deletae, nec sec. m. restitutae sunt in A: spatium vacuum

A. 573 12. Ερμιόνη δ ̓ ἐστὶ τῶν οὐκ ἀσήμων πόλεων· ἧς τὴν παρ ραλίαν ἔχουσιν ἁλιεῖς λεγόμενοι θαλαττουργοί τινες ἄνδρες. παρ ̓ Ἑρμιονεῦσι δὲ τεθρύληται τὴν εἰς Ἅιδου κατάβασιν σύντομον εἶναι· διόπερ οὐκ ἐντιθέασιν ἐνταῦθα τοῖς νεκροῖς ναῦλον.

13. Δρυόπων δ' οἰκητήριόν φασι καὶ τὴν Ἀσίνην, εἴτ ̓ ἐκ 5 τῶν περὶ Σπερχειὸν τόπων ὄντας αὐτοὺς Δρύοπος τοῦ Ἀρκάδος κατοικίσαντος ἐνταῦθα, ὡς Ἀριστοτέλης φησίν, εἴθ' Ηρακλέους ἐκ τῆς περὶ τὸν Παρνασσὸν Δωρίδος ἐξελάσαντος αὐ τούς. τὸ δὲ Σκύλλαιον τὸ ἐν Ἑρμιόνῃ ὠνομάσθαι φασὶν ἀπὸ Σκύλλης τῆς Νίσου θυγατρός, ἣν ἐξ ἔρωτος προδοῦσαν Μίνῳ 10 τὴν Νισαίαν καταποντωθῆναι φασιν ὑπ ̓ αὐτοῦ, δεῦρο δ ̓ ἐκκυμανθεῖσαν ταφῆς τυχεῖν. Ἠιόνες δὲ κώμη τις ἦν, ἣν ἐρημώσαντες Μυκηναῖοι ναύσταθμον ἐποίησαν, ἀφαν[ισθεῖσα δ' ὕστερον] οὐδὲ ναύσταθμόν ἐστιν.

καὶ

dè post Nav

ad Il. Β, 560

relictum in cghi; xai oi, quod exhibent bkno, verum videtur.
— ἀνεχώρησαν om. Β (sed sec. m. in marg. add.) l.
πλίας add. Cor. 1. πόλεις Ι, οὐκ ἄσημος πόλις Eust.
p. 286, 44 R.
3. συντόμως α (in sched. aggl.) ghino. Alteram scri-
pturam tuetur etiam Eust. 1. 1. 5. καὶ om. Ε, atque insolenter sane
est additum: Eust. praeterea cum ex hoc loco referat (ad Il. B, 560 p.
287, 6 Β.) λέγει δὲ ὁ γεωγράφος) καὶ ὅτι Ἀσίνη καὶ Ἑρμιών Δρυό
πων οικητήριον, Hermionenque Dryopum fuisse urbem aliunde constet
(v. Herod. VIII, 43 et 73), nomen hoc ante και excidisse censuit Poli-
tus ad Eust. Τ. 2 Ρ 601. Quae opinio, Corai et Groskurdio probata,
minime spernenda videtur; sed nihil confidentius affirmo: Eustathii certe
testimonio haud multum tribuendum est. 7. κατοικήσαντος Α.
εἴθom. ΕΙΒ, sed in marg. huius sec. m. add. ἢ ὑφ ̓, quae leguntur
in Aghikno ald.: ὑφ' om. Tzsch. Cor. ex Cas. sententia, sed ne ή qui-
dem ferri potest; εὔθ ̓, quod restitui postulante sententia, in ipsa illa co-
dicum scriptura latet. 8. παρνισὸν Β, παρνασὸν al edd., παρνασσὸν
h. 1. solus praebet E. 9. τῇ ante Ερμιόνῃ add. k (in hoc praeterea
περὶ pro ἐν) no edd.
10. νήσου,
ὠνομᾶσθαι Ah. – φησὶν no.

— ἐκκυμανθῆσαν Β.

[ocr errors]

et vi sec. m. sup. add., A. 11. νησαίαν, et i sup. η sec. m. add. A. 13. Μυκηναῖοι ἢ Ἀθηναῖοι habet Eust, hunc locum afferens ad II. B, 561 p. 287, 30 R.: quae scriptura manifesto debetur coniecturae. ἀφανισθεῖσα ἐστι om. Β (sed in marg. sec. r. add.) / Pleth, nec habuisse videtur Εust. 1. 1. In A inter ἀφαν εἰ οὐδὲ quindecim fere literae interciderunt et restitutae non sunt: lacuna est itidem in cgh. Quae nunc leguntur exstant in bkno.

« PreviousContinue »