χιλίους καὶ ὀκτακοσίους. κατὰ δὲ τὸν Σχοινοῦντα ὁ δίολκος, τὸ στενώτατον τοῦ Ἰσθμοῦ, περὶ ὃν τὸ τοῦ Ἰσθμίου Ποσειδῶνος ἱερόν· ἀλλὰ νῦν τὰ μὲν ὑπερκείσθω· ἔξω γάρ ἐστι τῆς Ἀργείας. ἀναλαβόντες δ ̓ ἐφοδεύσωμεν πάλιν τὰ κατὰ τὴν 5 Αργείαν.

10

5. Καὶ πρῶτον ποσαχῶς λέγεται παρὰ τῷ ποιητῇ τὸ Ἄρ- Α. 568 γος καὶ καθ ̓ αὑτὸ καὶ μετὰ τοῦ ἐπιθέτου, Ἀχαϊκὸν Ἄργος καλοῦντος ἢ Ἴασον ἢ ἵππιον ἢ Πελασγικὸν ἢ ἱππόβοτον. καὶ γὰρ ἡ πόλις Ἄργος λέγεται·

Άργος τε Σπάρτη τε

οἱ δ ̓ Ἄργος τ ̓ εἶχον Τίρυνθα τε.

καὶ ἡ Πελοπόννησος,

ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ ἐν Ἄργεϊ·

οὐ γὰρ ἡ πόλις γε ἦν οἶκος αὐτοῦ· καὶ ὅλη ἡ Ἑλλάς· Αργείους 15 γοῦν καλεῖ πάντας, καθάπερ καὶ Δαναοὺς καὶ Ἀχαιούς. τὴν γοῦν ὁμωνυμίαν τοῖς ἐπιθέτοις διαστέλλεται, τὴν μὲν Θετταλίαν Πελασγικὸν Ἄργος καλῶν,

20

25

νῦν αὖ τούς, ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Ἄργος ἔναιον· τὴν δὲ Πελοπόννησον,

εἰ δέ κεν Ἄργος ἱκοίμεθ ̓ Ἀχαιικόν·

ἢ οὐκ Αργεος ἦεν Αχαιικοῦ·

σημαίνων ἐνταῦθα, ὅτι καὶ Ἀχαιοὶ ἰδίως ὠνομάζοντο οἱ Πελοποννήσιοι κατ' ἄλλην σημασίαν. Ιασόν τε Ἄργος τὴν Πελοπόννησον λέγει·

εἰ πάντες γ ̓ ἐσίδοιεν ἀν ̓ Ἴασον Ἄργος Αχαιοί

τὴν Πηνελόπην, ὅτι πλείους ἂν λάβοι μνηστῆρας· οὐ γὰρ τοὺς C. 370

Β, sed sec. m. add.

tium vacuum relictum sit in omnibus, et μαλε solum exstet in g, μα in i,
τας in c. 2. τὸ ante στενώτ. om. Β (sec. m. add.) El. 3. νῦν
om. A, sed sec. m. add. μὲν om. Β, sed sec. m. add.: τὰ μὲν om. k,
sed postea add. 7. Αχαιϊκὸν Cor. 11. τ' om.
18. δ' ante αὖ add. 7(?) edd. ὅσοι codd. 19. δὲ] τε Ag.
Post Πελοπόννησον excidisse Αχαιϊκόν censet Grosk., quo addito con-
cinnior sane foret oratio. 20. axaïnòv A (sec. m.) BEl.
σίδοιμεν 4 (δοιεν sec. m. sup. add. g γ' εστὶ δοιμὲν c γ' εισὶ δοιμὲν Τ
γ' εσίδοιεν BΕΙ σε ἴδοιεν no edd., uti Od. Σ, 246. 26. τοῖς Β, sed

25. γε

A. 569

ἐξ ὅλης τῆς Ἑλλάδος εἰκός, ἀλλὰ τοὺς ἐγγύς. ἱππόβοτον δὲ καὶ ἵππιον κοινῶς εἴρηκε.

6. Περὶ δὲ τῆς Ἑλλάδος καὶ Ἑλλήνων καὶ Πανελλήνων ἀντιλέγεται. Θουκυδίδης μὲν γὰρ τὸν ποιητὴν μηδαμοῦ βαρβά ρους εἰπεῖν φησι διὰ τὸ μηδὲ Ἕλληνάς πω τὸ ἀντίπαλον εἰς 5 ἓν ὄνομα ἀποκεκρίσθαι. καὶ Ἀπολλόδωρος δὲ μόνους τοὺς ἐν Θετταλίᾳ καλεῖσθαί φησιν Ἕλληνας·

Μυρμιδόνες δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνες.

Ἡσίοδον μέντοι καὶ Ἀρχίλοχον ἤδη εἰδέναι καὶ Ἕλληνας λεγομένους τοὺς σύμπαντας καὶ Πανέλληνας, τὸν μὲν περὶ τῶν 10 Προιτίδων λέγοντα, ὡς Πανέλληνες ἐμνήστευον αὐτάς, τὸν δὲ

ὡς Πανελλήνων ὀιζὺς ἐς Θάσον συνέδραμεν.

ἄλλοι δ ̓ ἀντιτιθέασιν, ὅτι καὶ βαρβάρους εἴρηκεν, εἰπών γε βαρβαροφώνους τοὺς Κάρας, καὶ Ἕλληνας τοὺς πάντας·

ἀνδρός, τοῦ κλέος εὐρὺ καθ ̓ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος· καὶ πάλιν·

15

εἰ δ ̓ ἐθέλῃς [τραφθῆναι] ἀν ̓ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος. 7. Ἡ μὲν οὖν πόλις ἡ τῶν Ἀργείων ἐν χωρίοις ἐπιπέδοις ἵδρυται τὸ πλέον, ἄκραν δ ̓ ἔχει τὴν καλουμένην Λάρισαν, λόφον εὐερκῇ μετρίως, ἔχοντα ἱερὸν Διός· ῥεῖ δ ̓ αὐτῆς πλησίον 20 ὁ Ἴναχος, χαραδρώδης ποταμός, τὰς πηγὰς ἔχων ἐκ Λυρκείου †τοῦ κατὰ τὴν Κυνουρίαν ὄρους τῆς Ἀρκαδίας. περὶ δὲ τῶν

ους sec. m. sup. add., τῆς Ι. 1. εἰκονίζει Βl Pleth. ald. 4. βάρ
βαρον Agnoi. 6. και om. BEl ald.
7. τῇ ante Θετταλίᾳ add.
no edd. 8. δ ̓ ἐκαλοῦντο kl(?)n() ald. καὶ ἀχαιοὶ post Ἕλληνες
add. E, uti legitur in II. B, 684. 13. Inter αντιτι et καὶ quindecim fere
literae interciderunt in A, ita ut longior h. 1. lacuna sit, quam quae explea-
tur syllabis θέασιν ὅτι, sec. m. additis; simul τοὺς τοιούτους in marg.
sec. m. add.: inde ὅτι τοὺς τοιούτους καὶ βαρβάρους chi, ὅτι τούτους
καὶ βαρβάρους no. Fortasse ὁ ποιητὴς aut Ὅμηρος additum fuerat in A.
16. Verba καὶ πάλιν Ἄργος om. BEl edd. Sed Grosk. ea recipienda
censuit, coll. XIV, 661. Ibi ἐθέλεις legitur, uti exstat nunc in Od. Ο, 80.
17. τραφθῆναι intercidit in 4, nec sec. m. restitutum est: idem
spatio vacuo relicto, cghi; praeterea av om. chi, ἂν Ἑλλάδα om. g.
19. Λάρισσαν codd. edd.: cf. ad I, 60. 22. Verba του Αρκα
δίας aenigmatum plena sunt. Lyrceum enim Argolidis, non Arcadiae
montern esse testantur Steph. s. v., Schol. Apollon. Rhod. ad I, 125

μυθευομένων πηγῶν εἴρηται, διότι πλάσματα ποιητῶν ἐστί· πλάσμα δὲ καὶ τὸ Ἄργος ἄνυδρον,

θεοὶ δ ̓ αὖ θέσαν Ἄργος ἄνυδρον,

τῆς τε χώρας κοίλης οὔσης καὶ ποταμοῖς διαρρεομένης καὶ ἕλη 5 καὶ λίμνας παρεχομένης, καὶ τῆς πόλεως εὐπορουμένης ὕδασι φρεάτων πολλῶν καὶ ἐπιπολαίων. αἰτιῶνται δὴ τῆς ἀπάτης τὸ

10

καί κεν ἐλέγχιστος πολυδίψιον Ἄργος ἱκοίμην.

τοῦτο δ ̓ ἤτοι ἀντὶ τοῦ πολυπόθητον κεῖται, ἢ χωρὶς τοῦ δ που λυίψιον, ὡς

πολύφθορόν τε δῶμα Πελοπιδῶν τόδε

φησὶ Σοφοκλῆς· τὸ γὰρ προϊάψαι καὶ ἰάψαι καὶ ἔψασθαι φθοράν τινα καὶ βλάβην σημαίνει·

νῦν μὲν πειρᾶται, τάχα δ ̓ ἔψεται υἷας Ἀχαιῶν,

(cf. supra VI, 271): parum tamen profcimus, si pro Αρκαδίας scribatur Αργείας, quod Cor. proposuit, Grosk. recepit. Etenim Cynuria, in ipsis Argolidis et Laconicae confiniis sita, longe abfuit ab Inachi fontibus et monte illo, vicino haud dubie Lyrceae urbi, de cuius situ v. Paus. II, 25, 4 (cf. infra p. 376); nec probandum est, quod Mannert. (v. Geogr. ant. VIII p. 618) ex Herodoti loco (VIII, 73) male intellecto statuit, Cynurios etiam circa Orneas prope Lyrceum habitasse. Strabonem autem tam misere omnia confudisse credibile non est, cum et Cynuriae (v. p. 376) et Argolidis situm optime habuerit perspectum. Videntur igitur illa verba ab interpolatore addita esse, qui Lyrceum montem minus notum confudit cum Lycaeo notissimo, prope quem Cynuracorum urbes sitae erant (v. Paus. VIII, 27, 4). Ceterum in Artemisio monte Inachi fontes esse tradit Paus. II, 25, 3. VIII, 6, 6: qua de re v. Puillon Boblaye, Recherches géogr. etc. δὲ om. Β, sed sec. m. add. 1. ὅτι no edd. τῶν ante ποιητῶν add. ald. 3. δ ̓ ἂν Α (sed δ ̓ αὖ sup. sec. m. add.) h. 6. δή] δὲ Cor. 8. ἀντὶ τοῦ ante πολυίψιον add. q edd. inde a Cas., ἀντὶ solum add. edd. priores. 11. τὸ ante λάψαι add. cg edd. Εust. ad Il. 4, 171 p. 461, in. R. τὸ ante ἔψασθαι add. edd. Ζάψασθαι codd. ἔψεσθαι coni. Cas. propter exemplum subiectum, unde corr. Tzsch.: cf. Eust. ad II. A, 3 p. 16, 39 R. 13. μὲν] μέντοι 4. λαὸν υἱας Β, sed sub λαόν puncta appicta sunt, γρ. λαὸν sec. m. add. in marg. A, idque pro υίας prae

bent no.

-

C. 371

κατὰ χρόα καλὸν ἰάψῃ,

Αιδι προΐαψεν.

ἄλλως τε οὐ τὴν πόλιν λέγει τὸ Ἄργος (οὐ γὰρ ἐκεῖσε ἔμελλεν
ἀφίξεσθαι), ἀλλὰ τὴν Πελοπόννησον, οὐ δήπου καὶ ταύτην δι-
ψηρὰν οὖσαν. καὶ σὺν τῷ δ δὲ ὑπερβατῶς δέχονται κατὰ 5
τὴν συναλοιφὴν μετὰ τοῦ συνδέσμου τοῦ δέ· ἵν ̓ ᾖ οὕτως,
καί κεν ἐλέγχιστον πολὺ δ ̓ ἔψιον Ἄργος ἱκοίμην,

8. Εἷς μὲν δὴ Ἴναχός ἐστιν ὁ διαρρέων τὴν Ἀργείαν· ἄλλος δὲ ποταμὸς Ἐρασῖνος ἐν τῇ Ἀργείᾳ ἐστίν· οὗτος δὲ τὰς 10 ἀρχὰς ἐκ Στυμφάλου τῆς Ἀρκαδίας λαμβάνει καὶ τῆς ἐκεῖ λίμνης τῆς καλουμένης Στυμφαλίδος, ἐν ᾗ τὰς ὄρνις μυθολοΑ. 570 γοῦσι τὰς ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους τοξεύμασι καὶ τυμπάνοις ἐξελαθείσας, [ἃς] καὶ αὐτὰς καλοῦσι Στυμφαλίδας· δύντα δ ̓ ὑπὸ γῆς φασὶ τὸν ποταμὸν τοῦτον ἐκπίπτειν εἰς τὴν Ἀργείαν καὶ 15 ποιεῖν ἐπίρρυτον τὸ πεδίον· τὸν δ ̓ Ἐρασῖνον καλοῦσι καὶ Ἀρ

6.

1. κατὰ] καὶ τὸ edd. λάψηι, et ει sec. m. sup. ην add., A κάψει BEl ald. ιάπτῃ edd. inde a Xyl., uti nunc legitur in Od. B, 376. 2. και ante Αϊδι add. edd. 5. Inter δέχονται et συναλοιφὴν novem decemve literae corrosae in A, in sched. agglut. sec. m. scriptum κατὰ τὴν συναλειφὴν. Articulum om. klno, Eust. ad Il. 4, 171, edd. μετά om. Εust. 1. 1. 8. Verba πολυίψιον ἱκοίμην om. Bl edd. In A autem inter ἱκοίμην et ψιον decem fere literae interciderunt, nec restitutae sunt; praeterea cum ψιον ἄργοςδε sched. agglut. obtecta essent, sec. m. ἱκοίμην atramento induxit: inde omnia illa om. etiam cghi. Sed leguntur in no, praemisso ἤτοι, quae vox coniecturae manifesto debetur: sed cum Strabo uti ea non soleat hoc sensu, your potius scriptum fuisse crediderim. 10. ἐράσινος 4 sec. m. in sched. aggl. (σῖνος superest pr. m. scriptum sub sched. aggl.) Bh. 11. στυμφάλου, et η sup. α pr. m. add., B. 12. ὄρνεις m Cor. In A syllaba posterior interci dit ac sec. m. restituta est. 13. τοξευμένας Ι. — καὶ] ἢ Cor.: codi cibus concinit etiam Eust. ad II. B, 602 p. 302 R., Eudociae Viol. in Villois. anecd. Gr. I p. 379. 14. ἃς om. codd., Cor. add. 15. γῆν no Tzsch. Cor. τοῦτον τὸν ποταμὸν Bl edd. 16. Mirum est,

quod Erasini nomen hic apponitur, cum de ipso hoc fluvio in proximis agatur: pronomen potius exspectares. Nec alterum nomen apud ullum invenitur scriptorem antiquum. Inde subnascitur suspicio, aliena esse haec verba a Strabone et ex margine recepta. Αρεσῖνον fortasse scribendum esse suspicatur Cor.

σῖνον. ῥεῖ δὲ καὶ ἄλλος ὁμώνυμος ἐκ τῆς Ἀρκαδίας εἰς τὸν κατὰ Βοΰραν αἰγιαλόν· ἄλλος δ ̓ ἐστὶν ὁ Ἐρετρικός, καὶ ὁ ἐν τῇ Ἀττικῇ κατὰ Βραυρώνα. δείκνυται δὲ καὶ Ἀμυμώνη τις κρήνη κατὰ Λέρνην. ἡ δὲ Λέρνη λίμνη τῆς Ἀργείας ἐστὶ καὶ 5 τῆς Μυκηναίας, ἐν ᾗ τὴν Ὕδραν ἱστοροῦσι· διὰ δὲ τοὺς γινομένους καθαρμοὺς ἐν αὐτῇ παροιμία τις ἐξέπεσε, Λέρνη και κῶν. τὴν μὲν οὖν χώραν συγχωροῦσιν εὐνδρεῖν, αὐτὴν δὲ τὴν πόλιν ἐν ἀνύδρῳ χωρίῳ [μεν] κεῖσθαι, φρεάτων δ ̓ εὐπορεῖν, ἃ ταῖς Δαναΐσιν ἀνάπτουσιν, ὡς ἐκείνων ἐξευρουσῶν· ἀφ ̓ οὗ 10 καὶ τὸ ἔπος εἰπεῖν τοῦτο·

Ἄργος ἄνυδρον ἐὸν Δαναοὶ θέσαν Ἄργος ἔνυδρον· τῶν δὲ φρεάτων τέτταρα καὶ ἱερὰ ἀποδειχθῆναι καὶ τιμᾶσθαι διαφερόντως· † ἐν εὐπορίᾳ ὑδάτων ἀπορίαν εἰσάγοντες.

9. Τὴν δὲ ἀκρόπολιν τῶν Ἀργείων οἰκίσαι λέγεται Δα15 ναός, ὃς τοσοῦτον τοὺς πρὸ αὐτοῦ δυναστεύοντας ἐν τοῖς τόποις ὑπερβαλέσθαι δοκεῖ, ὥστε κατ' Εὐριπίδην

Πελασγιώτας ωνομασμένους τὸ πρίν

Δαναοὺς καλεῖσθαι νόμον ἔθηκ ̓ ἀν ̓ Ἑλλάδα.

ἔστι δὲ καὶ τάφος αὐτοῦ κατὰ μέσην τὴν τῶν Ἀργείων ἀγο

3. βρυρῶνα, et αβ sup. u sec. m. add., Β βουνρῶνα 1 βαθρῶνα no βαβρῶνα kald νους (?) ald.

r.) 1.

4. φέρνην Β (sed sec. m. corr. 5. γενομέ 8. χώρα, et tῳ sup. g sec. m. add., B. In A autem cum inter ἀνύδρῳ et κεῖσθαι novem fere literae interciderint, pr. m. μὲν post χωρίῳ videtur additum fuisse. 11. Hunc versum Hesiodo tribuit atque ita affert Eust. (ad Il. 4, 171 p. 461 in. R.): Agyos avυδρον ἐὸν Δαναός ποίησεν εὔυδρον. 12. καὶ ante ἱερὰ om. Bk (in hoc post add.). 13. Verba ἐν εὐπορία -- εἰσάγοντες quomodo expedienda sint, non liquet. Cas. nimia audacia totum hunc locum ita scribendum censet: τῶν δὲ φρεάτων ἕνεκα καὶ ἱερὰ αὐταῖς ἀποδειχθῆναι καὶ τι μᾶσθαι διαφερόντως ἐν ἀπορίᾳ ὑδάτων εὐπορίαν εἰσαγούσας. Guar. ultimis similiter mutatis sic Strabonis verba expresserat: qui (putei) in aquarum penuria aquarum abundantiam inducunt. Inde Cor. scripsit: [ὡς] ἐν ἀπορίᾳ ὑδάτων εὐπορίαν εἰσάγοντα. In quibus tamen, praeterquam quod non intelligitur, qui fieri potuerit, ut corrumperentur, verbum ɛloάyɛw displicet, de puteis incommodissime usurpatum. Equidem post evvdoεiv potius a Strabone collocata fuisse crediderim illa verba, praemisso of. Ceterum τῶν δὲ φρεάτων εἰσάγοντες om. Pleth.