περιοίκους Σπαρτιατῶν ὅμως ἰσονόμους εἶναι, μετέχοντας καὶ C. 365 πολιτείας καὶ ἀρχείων· † καλεῖσθαι δὲ Εἵλωτας· Αγιν δὲ τὸν 5 Εὐρυσθένους ἀφελέσθαι τὴν ἰσοτιμίαν καὶ συντελεῖν προστάξαι τῇ Σπάρτῃ· τοὺς μὲν οὖν ἄλλους ὑπακοῦσαι, τοὺς δ ̓ Ἑλείους, τοὺς ἔχοντας τὸ Ἕλος, ποιησαμένους ἀπόστασιν κατὰ κράτος ἁλῶναι πολέμῳ καὶ κριθῆναι δούλους ἐπὶ τακτοῖς τισιν, ὥστε τὸν ἔχοντα μήτ' ἐλευθεροῦν ἐξεῖναι μήτε πωλεῖν ἔξω τῶν 10 ὅρων τούτους· τοῦτον δὲ λεχθῆναι τὸν πρὸς τοὺς Είλωτας πόλεμον. σχεδὸν δέ τι καὶ τὴν εἱλωτείαν τὴν ὕστερον συμμείνασαν μέχρι τῆς Ῥωμαίων ἐπικρατείας οἱ περὶ Αγιν εἰσὶν οἱ καταδείξαντες· τρόπον γάρ τινα δημοσίους δούλους εἶχον οἱ Λα 1. φερέα ino Φάριδι coni. Mueller. recte, ut opinor. Inter & et ἀπὸ itidem quindecim fere literae exciderunt in 4: spatium vacuum relictum in beghino Mueller. coniecit Φάριδι δὲ [εἰς συνόδους], quae nec satis conveniunt lacunae magnitudini, nec per se valde placent: σύνοδοι enim si quae erant, Spartae haud dubie fiebant. Nescio an scriptum fuerit — δὲ [φρουρίῳ, μάλιστα] ἀπὸ κτλ. 2. Inter v et ὑπακούοντας quindecim fere literae perierunt in 4: τ om. et spatium vacuum relictum in cglino. In b cum ἐχούσῃ ultimum esset verborum, quae h. 1. in marg. addita sunt, lacuna indicari non potuit: inde nullum defectus indicium est in edd. Deest autem quartae urbis mentio, quam haud facile hodie divinaveris. 4. ἀρχῶν Cor.: at cf. X, 481 extr. Verba καλεῖσθαι δὲ Είλωτας hoc loco ferri non posse vidit Valcken. ad Theocr. Adoniaz. p. 268, idemque nuper A. Schmidtius pluribus probare studuit (v. Zeitschrift für Geschichte I, p. 168. 475 sq.). Quorum cum alter ea post πολέμῳ, alter post δούλους collocanda censeret, illam rationem parum probabilem, hanc vero nullo modo ferendam esse iure contendit C. Fr. Hermannus in epistola ad Schmidtium (v. Zeitschr. etc. I, 473 sq.). Omnia autem expedita sunt, ut opinor, si verba illa post Ἕλος inseruntur. Incolas enim urbis Helus primos fuisse Helotas, atque inde reliquos nomen accepisse, quae communis antiquorum erat opinio, tradiderat Ephorus: qua in re ut omnem excluderet errorem, alio primum usus est nomine gentili, ipsum illud, de quo agendum erat, subinde addens. De nominibus istis vid. Steph. s. v. Elos; nec poenitebit comparasse Paus. III, 20, 6. Alia autem exempla verborum ad alienum locum traiectorum v. in Praef. Vol. I, p. LXXXVII. 9. ἐλευθερεῖν Ι. Strabo. II. 11 κεδαιμόνιοι τούτους, κατοικίας τινὰς αὐτοῖς ἀποδείξαντες καὶ λειτουργίας ἰδίας. 5. Περὶ δὲ τῆς Λακώνων πολιτείας καὶ τῶν γενομένων παρ ̓ αὐτοῖς μεταβολῶν τὰ μὲν πολλὰ παρείη τις ἂν διὰ τὸ γνώριμον, τινῶν δ ̓ ἄξιον ἴσως μνησθῆναι. Ἀχαιοὺς γὰρ τοὺς 5 Φθιώτας φασὶ συγκατελθόντας Πέλοπι εἰς τὴν Πελοπόννησον οἰκῆσαι τὴν Λακωνικήν, τοσοῦτον δ ̓ ἀρετῆ διενεγκεῖν, ὥστε τὴν Πελοπόννησον, ἐκ πολλῶν ἤδη χρόνων Ἄργος λεγομένην, τότε Αχαϊκὸν Ἄργος λεχθῆναι, καὶ οὐ μόνον γε τὴν Πελοπόν νήσον, ἀλλὰ καὶ ἰδίως τὴν Λακωνικὴν οὕτω προσαγορευθῆναι· 10 τὸ γοῦν τοῦ ποιητοῦ, ποῦ Μενέλαος ἔην; ἢ οὐκ Αργεος ἦν Ἀχαιικοῦ; δέχονται τινες οὕτως· ἢ οὐκ ἦν ἐν τῇ Λακωνικῇ; κατὰ δὲ τὴν τῶν Ἡρακλειδών κάθοδον, Φιλονόμου προδόντος τὴν χώραν 15 τοῖς Δωριεῦσι, μετανέστησαν ἐκ τῆς Λακωνικῆς εἰς τὴν τῶν Ἰώνων, τὴν καὶ νῦν Ἀχαΐαν καλουμένην· ἐροῦμεν δὲ περὶ αὐ Α. 562 τῶν ἐν τοῖς Ἀχαϊκοῖς. οἱ δὲ κατασχόντες τὴν Λακωνικὴν καὶ κατ ̓ ἀρχὰς μὲν ἐσωφρόνουν, ἐπεὶ δ ̓ οὖν Λυκούργῳ τὴν πολιτείαν ἐπέτρεψαν, τοσοῦτον ὑπερεβάλοντο τοὺς ἄλλους, ὥστε μό- 20 νοι τῶν Ἑλλήνων καὶ γῆς καὶ θαλάττης ἐπῆρξαν, διετέλεσαν τε ἄρχοντες τῶν Ἑλλήνων, ἕως ἀφείλοντο αὐτοὺς τὴν ἡγεμο νίαν Θηβαῖοι, καὶ μετ ̓ ἐκείνους εὐθὺς Μακεδόνες. οὐ μὴν τε λέως γε οὐδὲ τούτοις εἶξαν, ἀλλὰ φυλάττοντες τὴν αὐτονομίαν ἔριν εἶχον περὶ πρωτείων ἀεὶ πρός τε τοὺς ἄλλους Ἕλληνας 25 καὶ πρὸς τοὺς τῶν Μακεδόνων βασιλέας· καταλυθέντων δὲ τούτων ὑπὸ Ῥωμαίων, μικρὰ μέν τινα προσέκρουσαν τοῖς πεμπομένοις ὑπὸ Ῥωμαίων στρατηγοῖς, τυραννούμενοι τότε καὶ που 4. παρίη Acglino παρίοι Bl edd. παρείη scripsit iam Pleth. 12. του om. Blk ald. 16. των om. Bl. 17. την om. Β (sec. m. add.) 7. καὶ om. Cor. ἐροῦμεν Αχαϊκοῖς om. Β (sed sec. m. in οἱ κατασχόντες 4 sec. m., simul tamen itiοἱ δὲ κατασχόντες. καὶ asteriscis incl. marg. add.) I. 18. ὅτι dem sec. m. in marg. add. Cor. 19. δ ̓ οὖν] δὲ edd. ῆρξαν Arghik ald. 28. marg. add. γρ. τυραννούμενοι. 20. ὑπερεβάλλοντο Blk ald. 21. ὑπε τυραννουμένοις 4 sec. m., qua simul in πολιτευομένοις, et sec. m. οι sup. οις, λιτευόμενοι μοχθηρῶς· ἀναλαβόντες δὲ σφᾶς ἐτιμήθησαν διαφερόντως καὶ ἔμειναν ἐλεύθεροι, πλὴν τῶν φιλικῶν λειτουργιῶν ἄλλο συντελοῦντες οὐδέν. νεωστὶ δ ̓ Εὐρυκλῆς αὐτοὺς ἐτάραξε, C. 366 δόξας ἀποχρήσασθαι τῇ Καίσαρος φιλίᾳ πέρα τοῦ μετρίου 5 πρὸς τὴν ἐπιστασίαν αὐτῶν, ἐπαύσατο δ ̓ ἡ ἀρχὴ ταχέως, ἐκείνου μὲν παραχωρήσαντος εἰς τὸ χρεών, τοῦ δ ̓ υἱοῦ τὴν φιλίαν ἀπεστραμμένου τὴν τοιαύτην πᾶσαν· συνέβη δὲ καὶ τοὺς Ελευ θερολάκωνας λαβεῖν τινα τάξιν πολιτείας, ἐπειδὴ Ῥωμαίοις προσέθεντο πρῶτοι οἱ περίοικοι, τυραννουμένης τῆς Σπάρτης, 10 οἵ τε ἄλλοι καὶ οἱ Εἵλωτες. Ἑλλάνικος μὲν οὖν Εὐρυσθένη καὶ Προκλέα φησὶ διατάξαι τὴν πολιτείαν, Ἔφορος δ ̓ ἐπιτιμᾷ, φήσας Λυκούργου μὲν αὐτὸν μηδαμοῦ μεμνῆσθαι, τὰ δ ̓ ἐκεί νου ἔργα τοῖς μὴ προσήκουσιν ἀνατιθέναι· μόνῳ γοῦν Λυκούργῳ ἱερὸν ἱδρῦσθαι καὶ θύεσθαι κατ ̓ ἔτος, ἐκείνοις δέ, 15 καίπερ οἰκισταῖς γενομένοις, μηδὲ τοῦτο δεδόσθαι, ὥστε τοὺς ἀπ ̓ αὐτῶν τοὺς μὲν Εὐρυσθενίδας, τοὺς δὲ Προκλείδας καλεῖσθαι, ἀ[λλὰ τοὺς μὲν] Αγίδας ἀπὸ Ἄγιδος τοῦ Εὐρυσθένους, τοὺς δ ̓ [Εὐρυπωντίδας ἀ]πὸ Εὐρυπῶντος τοῦ Προκλέους· τοὺς Α. 563 ald. 7. απε 4: inde utroque loco dativum exhibent cghi. 5. ἡ ταραχὴ Cor. Goret μὲν [γὰρ δυναστεῦ]σαι δικαίως, τοὺς δέ, δεξαμένους ἐπ[ήλυδας ... 6. Περὶ δὲ τῆς φύσεως τῶν τόπων καὶ τούτων καὶ τῶν Μεσσηνιακῶν ταῦτα μὲν ἀποδεκτέον, λέγοντος Εὐριπίδου· τὴν γὰρ Λακωνικήν φησιν ἔχειν πολὺν μὲν ἄροτον, ἐκπονεῖν δ ̓ οὐ ῥᾴδιον· κοίλη γάρ, ὄρεσι περίδρομος, τραχεῖά τε τὴν δὲ Μεσσηνιακὴν καλλίκαρπον κατάρρυτόν τε μυρίοισι νάμασι, καὶ βουσὶ καὶ ποίμναισιν εὐβοτωτάτην, οὔτ ̓ αὖ τεθρίπποις ἡλίου θερμὴν ἄγαν· 10 15 καὶ ὑποβὰς τῶν πάλων φησίν, ὧν οἱ Ἡρακλεῖδαι περὶ τῆς χώ- 20 ρας ἐποιήσαντο, τὸν μὲν πρότερον γενέσθαι γαίης Λακαίνης κύριον, φαύλου χθονός τὸν δὲ δεύτερον τῆς Μεσσήνης, ἀρετὴν ἐχούσης μείζον, ἢ λόγῳ φράσαι. videtur, ut postea εὐρυποδῶν. 3. ἀποδέδοται Cor. 4. εὐρυποδῶν 13. πολέ 17. ποιμέσιν codd., Tzsch. corr. ex coni. Cas. corr. 18. πνοιαῖσι Ι. 20. τὸν 22. φύλου A (sed φυλ sec. m. in marg. 23. τῆς om. agglut) Bl φύλον cg φύλον n (sec. m. add.: antea lacuna fuerat) o oἴ- οἵαν καὶ ὁ Τυρταῖος φράζει. τὴν δὲ Λακωνικὴν καὶ τὴν Μεσσηνίαν ὁρίζειν, αὐτοῦ φήσαντος, Παμισὸν εἰς θάλασσαν ἐξορμώμενον, οὐ συγχωρητέον, ὃς διὰ μέσης ῥεῖ τῆς Μεσσηνίας, οὐδαμοῦ τῆς 5 νῦν Λακωνικῆς ἁπτόμενος. οὐκ εὖ δὲ οὐδ ̓ ὅτι, τῆς Μεσσηνίας ὁμοίως ἐπιθαλαττιαίας οὔσης τῇ Λακωνικῇ, φησὶν αὐτὴν πρόσω ναντίλοισιν εἶναι. ἀλλ ̓ οὐδὲ τὴν Ἦλιν εὖ διορίζει, πρόσω δὲ βάντι ποταμὸν Ἦλις, ἡ Διός γείτων, κάθηται. 10 εἴτε γὰρ τὴν νῦν Ἠλείαν βούλεται λέγειν, ἥτις [ὁμο]ρεῖ τῇ Μεσ- C. 367 σηνίᾳ, ταύτης οὐ προσάπτεται ὁ Παμι[σός], ὥσπερ γε [οὐδὲ] Α. 564 τῆς Λακωνικῆς· εἴρηται γάρ, ὅτι διὰ μέσης ῥ]εῖ τῆς Μεσσηνίας· εἴτε τὴν παλαιὰν τὴν Κοίλην [καλουμένην, πολὺ μᾶλλον ἐκπίπτει τῆς ἀληθείας· διαβάν[τι γὰρ τ]ὸν Παμισὸν ἔστι πολλὴ 15 τῆς Μεσσηνίας, εἶθ ̓ ἡ τῶν ...... ῶν ἅπασα καὶ † Μεσσαίων, 6. ἐπι 11. 5. οὐκ εὖ δὲ ὅτι, et οὐδὲ ὅτι sec. m. sup. ὅτι add., A. θαλαττίας Β' edd.: cf. ad II, 73. 10. εἴτε ἡ Ηλις om. Β (sed in marg. sec. m. add.) I. Eorum loco haec habent: καὶ ἐπάγει καὶ τὸν ἔλεγχον ἡμῖν οὐκ ἀναγκαῖον ὄντα, quae excerptoris sunt, atque egregie ostendunt, quam rationem ille secutus sit. Eadem sec. m. scripta sunt in marg. d, adiectis subinde his: γραφόντων δὲ τῶν μὲν λακεδαίμονα κήτω. Utraque scriptura conflata est in c (omissum tamen και ante ἐπάγει) kgt edd. Inter quis et de tres fere literae exciderunt in A: inde ἥτις ῥεῖ cghi, sed hic in marg. habet ὁμορεῖ, idque est in no. Syllaba dos intercidit in A, nec sec. m. restituta est. οὐδὲ om. codd., Cas. add. 12. Literae σης ή interciderunt in 4; μέσον ghi. 13. Inter Κοίλην et την quinque sexve literae perierunt in 4: inde omisso νην spatium vacuum relictum in cgl, et in hoc post sec. m. add. ἦλιν λέγει, quod legitur in i; καλουμένην habent bknogt. 14. Inter δια βάν et or sex fere literae exciderunt: διαβάς τε τὸν c, διαβάντι δὲ τὸν ἰ, διαβᾶσί τε τὸν bknoqt edd: γὰρ, quod posui, multo melius quadrat. 15. Inter των et ὧν sex fere literae interciderunt in 4: literae ὢν om., spatio vacuo relicto, beghikno (in hoc φηρῶν ἐπαρχία leguntur in marg. ?)t, sed in hoc φηρῶν ἐπαρχία sec. n. add., similiter φερῶν ἐπαρχία sec. m. add. in q, idem habet ald. et φηρῶν ἐπαρχία edd. inde ab Hopp. Quam scriptu ram ferendam non esse recte intellexit Grosk., qui tamen et ipse veram non invenit: videtur autem scriptum fuisse Επειῶν. Μεσσαίων corruptum esse idem Grosk. vidit, neque melius est Messeniorum, quod praebet Guar., |