5

πᾶσαι δ ̓ ἐγγὺς ἁλός,

Καρδαμύλη μὲν ἐπ' αὐτῇ, Φαραὶ δ ̓ ἀπὸ πέντε σταδίων, ὕφορ- C. 361 μον ἔχουσα θερινόν, αἱ δ ̓ ἄλλαι ἀνωμάλοις κέχρηνται τοῖς Α. 554 ἀπὸ θαλάττης διαστήμασι.

6. Πλησίον δὲ τῆς Κορώνης κατὰ μέσον πως τὸν κόλπον ὁ Παμισὸς ποταμὸς ἐκβάλλει, ταύτην μὲν ἐν δεξιᾷ ἔχων καὶ

τὰς ἑξῆς, ὧν εἰσιν ἔσχαται πρὸς δύσιν Πύλος καὶ Κυπαρισ σία· μέση δὲ τούτων Ἔρανα (ἣν οὐκ εὖ τινες Ἀρήνην .

νενομίκασι πρότερον), Θουρίαν δὲ καὶ Φαρὰς ἐν ἀριστερᾷ]. 10 μέγιστος δ ̓ ἐστὶ ποταμῶν τῶν ἐντὸς Ἰσθμοῦ, καίπερ οὐ πλείους ἢ ἑκατὸν σταδίους ἐκ τῶν πηγῶν ῥνεὶς δαψιλὴς τῷ ὕδατι διὰ τοῦ Μεσσηνιακοῦ πεδίου καὶ τῆς Μακαρίας καλουμένης· ἀφέστηκέ τε τῆς νῦν Μεσσηνίων πόλεως ὁ ποταμὸς σταδίους * διακοσίους καὶ* πεντήκοντα. ἔστι δὲ καὶ ἄλλος Παμισός χα15 ραδρώδης, μικρός, περὶ Λεύκτρον ῥέων τὸ Λακωνικόν, περὶ οὗ κρίσιν ἔσχον Μεσσήνιοι πρὸς Λακεδαιμονίους ἐπὶ Φιλίππου· †τὸν δὲ Παμισόν, ὃν Αμαθόν τινες ὠνόμασαν, ὡς προειρή

καμεν.

eam

excidisse, sed videtur relativum ex θαλάττῃ aptum esse, ut de sinu Asi
naeo intelligatur. 2. φαρα (sed φηραία m. sec. Α φηραία Beghil.
5. τῆς om. Bl. 7. και ante Πύλος add. ald.
8. μέση άρι
στερᾷ om. Β (sed sec. m. in marg. add. ) l. ἀνήνην Abhino; post
vocem quinque fere literae cum margine deletae, neque restitutae
sunt in 4: inde spatium vacuum relictum in cgh, atque in hoc sec. m.
add. καλεῖσθαι, quod legitur etiam in i pr. m., ut videtur, scriptum: inde
rec. Cor. Sed εἶναι habent bno ald. Supra p. 348 eadem de re posi-
tum est κεκλήσθαι, quod hic quoque foret aptissimum. 9. φηρὰς edd.
Post v & sex fere literae deletae in A, ἐν ὁ sec. m. in sched. agglut. -
scriptum, spatio vacuo relicto: inde ἐν ὁ sequente lacuna cgh; ἐν ἀρι
στερᾷ bno. 12. Καμαρίας Bk. 13. σταδίων σν' Β: διακοσίους
καὶ delenda esse, utpote ex σ finali vocis σταδίους male repetito orta,
Palmer. recte coniecit (v. Exercitatt. p. 310.), coll. Paus. IV, 31, 4.
15. παρὰ Λεύκτρον Β, sed e et i sec. m. sup. add. 16. μεσήνιοι
ah. 17. δε om. Bl edd., unde erroris et negligentiae Strabonem ac-
cusavit Palmerius, quod nusquam antea Pamisum hunc Messeniae Ama-
thum nominatum fuisse tradiderit, sed fluvium prope Pylum Triphylia-
cum fluentem ab aliis Amathum, ab aliis Panisum dictum esse p. 336.
344. referat. Quo crimine ut Strabo liberetur τὸν δὲ Πάμισον om. no
(idem Tzsch. refert ex ch, nescio quo iure), Falconer autem mutandum

A. 555

7. Ἔφορος δὲ τὸν Κρεσφόντην, ἐπειδὴ εἷλε Μεσσήνην, διελεῖν φησιν εἰς πέντε πόλεις αὐτήν, ὥστε Στενύκλαρον μὲν ἐν τῷ μέσῳ τῆς χ[ώρας ταύτης] κειμένην ἀποδεῖξαι βασίλειον αὑτῷ βασιλείας πέμψαι Πύλον καὶ Ῥίον η

sunt.

censet τὸν in τρίτον, probante Groskurdio, qui ὃν simul mutat in τὸν.
Equidem potius we delendum esse puto. Syllabae καμεν interciderunt
cum margine in A, sed in schedula agglut. προειρήκαμεν et supra εἴπο-
μεν, utrumque sec. m., scriptum est: προείπομεν Begklno edd. 2. ὡς
προειρήκαμεν post φησιν add. Aeglik (in hoc postea add.) no edd.,
sed Cas. uncis, Cor. asteriscis inclusit. Ex superioribus male repetita
αὐτὴν ὥστε cum periissent in A, in sched. aggl. αὐτὴν sec. m.
restituit, ὥστε vero in marg. add : inde ὥστε om. c, spatio vacuo relicto.
στενύκλαρον et sup. sec. m. ἢ ἐνύκλαρον 4: inde ὥστ ̓ ἐνύκλαρον g.
Στενύκλαρον πάντας om. ls (in hoc paululum spatii vacuum reli-
ctum post ὥστε). In Β autem haec leguntur: ὥστε τὴν στενύκλαρον
ἐν τῷ μέσῳ οὖσαν βασίλειον ἐκείνῳ γενέσθαι· ἐντεῦθεν δὲ ἰαμιτιν (sic)
πέμψαι πρεσβευτὴν εἰς πύλον καὶ ῥίον τοὺς μεσσηνίους ἅπαντας ἰσο-
νόμους τοῖς δωριεῦσι ποιήσοντα· ἀναξιοπαθούντων δὲ τῶν δωριέων,
μεταγνοὺς μητρόπολιν τὴν στενίκλαρον ἀπέδειξε καὶ τοὺς δωριέας εἰς
τοῦτο ἤγαγεν: quae ab interpolatore imperito magnam partem profecta
esse apparet; in margine tamen sec. m. addita sunt haec: γρ. μὲν ἐν τῷ
μέσῳ τῆς χώρας ταύτης κειμένην ἀποδεῖξαι βασίλειον αὑτῷ τῆς βασιλείας
et paulo post: ἄλλως μεταγνόντα μόνην τὴν στενίκλαρον νομίσαι πόλιν· εἰς
τοῦτο δὲ τοὺς δωριέας συναγαγεῖν πάντας. Eadem omnia habentur in k et
in textu, quem vocant, et in margine; in u scripta sunt in textu, quae in
marg. habet B, sed ante μεταγνόντα posita sunt αὐτὸς μεταγνοὺς μη-
τρόπολιν, punctis postea notata; in t, quae priore loco in marg. legun-
tur in B pro verbis v γενέσθαι, in seriem recepta, reliqua eodem
modo, quo in B scripta sunt (legitur tamen ποιήσαντα pro ποιήσοντα):
sed ea, quae ibi altero loco in marg. habentur pro verbis μεταγνοὺς
ἤγαγεν, recepta sunt in q edd. (cf. Praef. vol. 1, p. LXIX).
3. Post χ
cum decem fere literae intercidissent in A, in sched. agglut. χώρας scriptum
breveque spatium vacuum relictum est, quod idem habetur in chi, ταύ
της legitur in bg (sec. m. add.) knogt et vera haud dubie est conie-
Post avto decem duodecimve literae perierunt in A: inde la-
cunae in cghi, sed της sec. m. add. in g, idem legitur in bknogt edd.,
Cor. tamen τῆς βασιλείας asteriscis inclusit.
εἰς δὲ τὰς ἄλλας βασιλέας: cf. p. 364 extr.

ctura.

Strabo scripsisse videtur 4. εἰς ante Πύλον sec.

m. inter versus add. n. Post η duodecim fere literae exciderunt in A:
inde post glor spatium vacuum relictum est in cghi. Ceterum ๆ
quod notavi ex A, pro z potius videtur habendum et vera esse C. O. Muel-

illud,

Ταμεῖτιν ποιήσαντα ἰσονόμους πάντας τοῖς Δωριεῦσι τοὺς Μεσσηνίους· ἀγανακτούντων δὲ τῶν Δωριέων, μεταγνόντα μόνον τὸν Στενύκλαρον νομίσαι πόλιν, εἰς τοῦτον δὲ καὶ τοὺς Δωριέας συναγαγεῖν πάντας.

5 8. Ἡ δὲ Μεσσηνίων πόλις ἔοικε Κορίνθῳ· ὑπέρκειται γὰρ τῆς πόλεως ἑκατέρας ὄρος ὑψηλὸν καὶ ἀπότομον, τείχει κοινῷ περιειλημμένον, ὥστ ̓ ἀκροπόλει χρῆσθαι, τὸ μὲν καλούμενον Ἰθώμη, τὸ δὲ Ἀκροκόρινθος· ὥστ ̓ οἰκείως δοκεῖ Δημήτριος ὁ Φάριος πρὸς Φίλιππον εἰπεῖν τὸν Δημητρίου, παρακελευό- Α. 556 10 μενος τούτων ἔχεσθαι τῶν πόλεων ἀμφοῖν ἐπιθυμοῦντα τῆς Πελοποννήσου· † τῶν κεράτων γὰρ ἀμφοῖν, ἔφη, καθέξεις τὴν βοῦν, κέρατα μὲν λέγων τὴν Ἰθώμην καὶ τὸν Ακροκόρινθον, βοῦν δὲ τὴν Πελοπόννησον. καὶ δὴ διὰ τὴν εὐκαιρίαν ταύτην ἀμφήριστοι γεγόνασιν αἱ πόλεις αὗται. Κόρινθον μὲν οὖν καὶ 15 τέσκαψαν [Ρωμαῖοι] καὶ ἀνέστησαν πάλιν· Μεσσήνην δὲ ἀνεῖλον μὲν Λακεδαιμόνιοι, πάλιν δ ̓ ἀνέλαβον Θηβαῖοι καὶ μετὰ ταῦτα Φίλιππος Αμύντου· αἱ δ ̓ ἀκροπόλεις ἀοίκητοι διέμειναν.

leri coniectura καὶ Μεσόλαν καὶ (v. Die Dorier I, p. 95 n. 1): cf. Steph. s. v. Μεσόλα et Υάμεια. Εx eodem hoc loco suspiceris scribendum esse Υάμειαν pro Ὑαμεῖτιν: similiter tamen supra VI, 264 sq. Σειρῖτιν positum pro urbis nomine. 3. νομίσαι] καλεῖσθαι c, sed in marg. pr. m. add. γρ. νομίσαι, quae librarii sunt errorem suum corrigentis: reliquae discrepantiae a Tzsch. h. 1. ex c allatae in codice ipso non inveniuntur. 9. Φάριος] φαληρεύς codd. (sed in n supra rubro colore add. γρ. φάριος et praeterea alia manu καὶ ὀρθῶς) Epit, unde antiquissimum hunc esse errorem liquet; quem diu tollendum esse viderunt VV. DD. coll. Polyb. VII, 11, ubi eadem prorsus narrantur: Cor. corr. — τὸν δημήτριον Acghi τὸν δημήτριον παρακελευόμενος om. no δημητρίου sec. m. punctis not. in B, inde om. k (sed sec. m. add.) ald. παρακελευόμενον ΑΒ (sed v in litura est scriptum) cghiki ald., Xyl. corr. 11. ἐκ ante τῶν add. n (inter versus) ο. κρατήσας post ἔφη add. edd. inde a Xyl., verbumque illud additum fuisse a Strabone et ex sententiae connexu collegeris et ex Polybii verbis (v. 1. 1.) οὕτω γὰρ ἑκατέρων τῶν κεράτων κρατῶν μόνως ἂν ὑποχείριον ἔχοις τὸν βοῦν κτλ. Sic xoaτov Strabo quoque haud dubie scripserat, quod nescio an positum fuerit post γάρ. 13. εὐκερίαν Β, sed αι sup. e sec. m. add. 15. Ῥωμαῖοι om. codd. (sed add. sec. m. in marg. o) Guar ald., Xyl. add.

C. 362

9. Τὸ δ ̓ ἐν Λίμναις τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν, ἐφ ̓ ᾧ Μεσσή νιοι περὶ τὰς παρθένους ὑβρίσαι δοκοῦσι τὰς ἀφιγμένας ἐπὶ τὴν θυσίαν, ἐν μεθορίοις ἐστὶ τῆς τε Λακωνικῆς καὶ τῆς Μεσ‐ σηνίας, ὅπου κοινὴν συνετέλουν πανήγυριν καὶ θυσίαν ἀμφότεροι· μετὰ δὲ τὴν ὕβριν οὐ διδόντων δίκας τῶν Μεσσηνίων, 5 συστῆναί φασι τὸν πόλεμον. ἀπὸ δὲ τῶν Λιμνῶν τούτων καὶ τὸ ἐν τῇ Σπάρτῃ Λιμναῖον εἴρηται τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν.

10. Πλεονάκις δ ̓ ἐπολέμησαν διὰ τὰς ἀποστάσεις τῶν Μεσ σηνίων. τὴν μὲν οὖν πρώτην κατάκτησιν αὐτῶν φησι Τυρταίος ἐν τοῖς ποιήμασι κατὰ τοὺς τῶν πατέρων πατέρας γενέσθαι· 10 τὴν δὲ δευτέραν, καθ ̓ ἣν ἑλόμενοι συμμάχους Αργείους τε καὶ †Ἠλείους καὶ Πισάτας ἀπέστησαν, Αρκάδων μὲν Ἀριστοκρά την τὸν Ὀρχομενοῦ βασιλέα παρεχομένων στρατηγόν, Πισατῶν δὲ Πανταλέοντα τὸν Ὀμφαλίωνος· ἡνίκα φησὶν αὐτὸς στρατη

ut vi

3. τε om. Bl edd. 4. ὅποι ΑΙΒ, sed in hoc i sec. m., detur, in v mut. 7. τῇ om. Β edd. εἴρηται omn. no. 11. τε om. Bl. edd. 12. καὶ Ἠλείους sec. m. in lacuna totidem fere literarum, quae perierant, scriptum est in A: idemque legitur in Bl et reliquis codicibus. Dubium tamen est, num idem habuerit pr. m. A: Strabonem certe ita scripsisse negaverim. Etenim Eleos (quos cum Paus. IV, 15, 4 appellat Messeniorum socios, Pisatas videtur intelligere) Lacedaemonios hoc ipso bello (v. Mueller. 1. 1. II, p. 507) adiuvisse ipse narrat supra p. 555: praeterea acerbissimas inimicitias inter se Eleos et Pisatas eodem illo maxime tempore exercuisse tradit Pausan. VI, 22, 2, ita ut utrosque simul societate cum Messeniis coniunctos fuisse parum probabile fiat. Arcades contra Messeniorum tum fuisse socios et Pausan. IV, 14, 15 et Strabo ipse in proximis diserte docent: unde suspicor pro Ηλείους antiquitus scriptum fuisse Αρκάδας. Cor., ne hi deessent, καὶ Ἀρκάδας post Ἠλεί ους (ordo autem nominum in edd. mutatus est) inseruit. πεισάτας et πι sec. m. sup., A: ita et mox. 14. Post Ομφαλίωνος in Ims leguntur haec: καὶ μετ ̓ ὀλίγα, ὥστε ἢ ταῦτα ἠκύρωται τὰ ἐλεγεῖα· λέγει δὲ τὰ τοῦ τυρταίου, ὧν τινα παρέθετο (παρέθεντο s) ἢ φιλοχόρῳ ἀπιστητέον καὶ ἄλλοις πλείοσιν εἰποῦσιν ἐξ ἀθηνῶν ἀφικέσθαι δεηθέντα λακεδαιμονίων κατὰ χρησμὸν. In B autem exhibentur haec: καθ ̓ ὃν ἓξ (puncta sec. m. add.) χρόνον αὐτὸς στρατηγὸν ἐκείνου τοῦ πολέμου τῶν λακεδαιμονίων ἑαυτὸν γενέσθαι φησὶν ἐν τοῖς περὶ ἰσο νομίας ἐλεγείοις, καὶ μετ ̓ ὀλίγα: haec excipit spatium vacuum tribus

5

A. 557

σιν ἐκεῖθεν ἐν τῇ ἐλεγείᾳ, ἣν ἐπιγράφουσιν Εὐνομίαν·

αὐτὸς γὰρ Κρονίων, καλλιστεφάνου πόσις Ἥρης,

Ζεὺς Ἡρακλείδαις τήνδε δέδωκε πόλιν·

οἷσιν ἅμα προλιπόντες Ερινεὸν ἠνεμόεντα,

εὐρεῖαν Πέλοπος νῆσον ἀφικόμεθα.

ὥστ ̓ ἢ ταῦτα ἠκύρωται τὰ ἐλεγεῖα, ἢ Φιλοχόρῳ ἀπιστητέον τῷ φήσαντι Ἀθηναῖόν τε καὶ Ἀφιδναῖον, καὶ Καλλισθένει καὶ ἄλλοις πλείοσι τοῖς εἰποῦσιν ἐξ Ἀθηνῶν ἀφικέσθαι, δεηθέντων 10 Λακεδαιμονίων κατὰ χρησμόν, ὃς ἐπέταττε παρ' Αθηναίων λαβεῖν ἡγεμόνα. ἐπὶ μὲν οὖν τοῦ Τυρταίου ὁ δεύτερος ὑπῆρξε πόλεμος· τρίτον δὲ καὶ τέταρτον συστῆναί φασιν, ἐν ᾧ κατε λύθησαν οἱ Μεσσήνιοι. ὁ δὲ πᾶς παράπλους ὁ Μεσσηνιακός στάδιοι οκτακόσιοί που κατακολπίζοντι.

15 11. Ἀλλὰ γὰρ εἰς πλείω λόγον τοῦ μετρίου πρόιμεν, ἀκολουθοῦντες τῷ πλήθει τῶν ἱστορουμένων περὶ χώρας ἐκλελειμ μένης τῆς πλείστης· ὅπου γε καὶ ἡ Λακωνικὴ λειπανδρεῖ, κρινομένη πρὸς τὴν παλαιὰν εὐανδρίαν. ἔξω γὰρ τῆς Σπάρτης αἱ λοιπαὶ πολίχναι τινές εἰσι περὶ τριάκοντα τὸν ἀριθμόν· τὸ

fere versibus sufficiens, ubi postea sec. m. add. ·· γρ. ἡνίκα φησὶν εἰ
quae sequuntur usque ad ἀφικόμεθα. Haec omnia eodem plane modo,
omissa tantum vocula, scripta sunt in u: similiter in t leguntur primum
quae praebet B, sed verbis καὶ μετ ̓ ὀλίγα subiunguntur Tyrtaei versus
et quae eos sequuntur. Simul tamen in marg. pr. m. add. γρ. ἡνίκα
φησὶν αὐτὸς — εὐνομίαν. 1. ἐλθὼν ἐξ Ερινεού post Λακεδαιμονίοις
Cor. add. ex Cas. coni. atque tale quid hic excidisse proxima docent.
2. ποιήσει ante ἐλεγείᾳ legitur in bn (int. vers.) qtu ald. 7. τὰ] ὄντα
Acglikno ald. Supra verba ή φιλοχόρῳ κτλ. sec. m. in A add. sunt
haec: λέγει τὰ τοῦ τυρταίου ὧν τινα παρέθετο, unde λέγει τὰ τοῦ
τυρταίου pro ή φιλοχόρῳ leguntur in c. 8. τῷ φήσαντι Αφι
διαῖον om. Β edd. Αθηναίων et mox Αφιδναίων Acglikno, sed in c
ponuntur haec post ἐξ 9. τοῖς om. Bl. edd. καὶ Αφιδνῶν post
Ἀθηνῶν add. Bk edd. 12. στῆναι, et συ sec. m. supra add., A.
13. ὁ δὲ κατακολπίζοντι om. Β (sed sec. m. add.) l.
15. προϊέ

μεν 4, et in marg. sec. m. add. πρόϊμεν. 18. εὐανδρείαν Α. πλὴν k (in hoc ἔξω ex corr.) no et see. m. inter vers. Β ald.

ἔξω]