Page images
PDF
EPUB

σᾶτιν καὶ τὴν Τριφυλίαν. ὁ δὲ παράπλους ἅπας ὁ τῆς νῦν Ἠλείας μὴ κατακολπίζοντι χιλίων ὁμοῦ καὶ διακοσίων ἐστὶ σταδίων. ταῦτα μὲν περὶ τῆς Ἠλείας.

CAPUT IV.

1. Ἡ δὲ Μεσσηνία συνεχής ἐστι τῇ Ἠλείᾳ,

περινεύουσα τὸ 5 πλέον ἐπὶ τὸν νότον καὶ τὸ Λιβυκόν πέλαγος. αὕτη δ ̓ ἐπὶ μὲν Α. 550 τῶν Τρωικῶν ὑπὸ Μενελάῳ ἐτέτακτο, μέρος οὖσα τῆς Λακω

νικῆς, ἐκαλεῖτο δ ̓ ἡ χώρα Μεσσήνη· τὴν δὲ νῦν ὀνομαζομένην πόλιν Μεσσήνην, ἧς ἀκρόπολις ἡ Ἰθώμη ὑπῆρξεν, οὔπω συνέ C. 359 βαινεν ἐκτίσθαι· μετὰ δὲ τὴν Μενελάου τελευτήν, ἐξασθενη- 10 σάντων τῶν διαδεξαμένων τὴν Λακωνικήν, οἱ Νηλεῖδαι τῆς Μεσσηνίας ἐπῆρχον. καὶ δὴ κατὰ τὴν τῶν Ἡρακλειδών κάθοδον καὶ τὸν τότε γενηθέντα μερισμὸν τῆς χώρας ἦν Μέλανθος βασιλεὺς τῶν Μεσσηνίων καθ ̓ αὑτοὺς τασσομένων, πρότερον δ ̓ ὑπήκοοι ἦσαν τοῦ Μενελάου. σημεῖον δέ· ἐκ γὰρ τοῦ Μεσ- 15 σηνιακού κόλπου καὶ τοῦ συνεχούς Ασιναίου λεγομένου ἀπὸ τῆς Μεσσηνιακῆς Ἀσίνης αἱ ἑπτὰ ἦσαν πόλεις, ἃς ὑπέσχετο δώσειν ὁ Ἀγαμέμνων τῷ Ἀχιλλεῖ,

Καρδαμύλην Ενόπην τε καὶ Ἱρὴν ποιήεσσαν

Φηράς τε ζαθέας ἠδ ̓ Ανθειαν βαθύλειμον

καλήν τ' Αίπειαν καὶ Πήδασον ἀμπελόεσσαν,

οὐκ ἂν τάς γε μὴ προσηκούσας μήτ' αὐτῷ μήτε τῷ ἀδελφῷ ὑποσχόμενος. ἐκ δὲ τῶν Φηρῶν καὶ συστρατεύσαντας τῷ Μενελάῳ δηλοῖ ὁ ποιητής, τὸν δὲ ...... καὶ συγκαταλέγει τῷ

2. Ηλίας Α. Verba χιλίων ἐστι om. Β (sed sec. m. in marg. add.) 1. 3. ταῦτα Ηλείας om. Β (sed sec. m. in marg. add.) l. 5. μεσηνία Β. 9. μεσσήνης Α. 10. δὲ om. Αl. 11. δὲ ante

[ocr errors]

τῶν add. 4. 12. ὑπῆρχαν g. 15. ὑπήκοον οὖσαν 4, sed οι sup. ov,
ἦσαν sup. οὖσαν sec. m. add.: inde utrumque pr. m. scriptum exhibet
c, ὑπήκοον οὖσαν hi. τοῦ post ἦσαν om. l. 18. o om. Bl. ald.
εἱρὴν A, sed et sec. m. in, mut.
23. συστρατεύοντας Bl

τῷ om. Bl. ald.

τε Α.

19.

[ocr errors]

22. yε]

24. τὸν δὲ - κόλπῳ om. Β (sed in marg. sec. m. add.) I Pleth. Post τὸν δὲ sex septemve literae cum membrana deletae sunt in 4; praeterea in sched. agglut. sec. m. τὸν δὲ scriptum est, supra addito μὲν: inde τὸν μὲν καὶ, nulla lacuna indicata, bcgqtu, τὸν δὲ .... καὶ hion, sed in hoc μὲν inter δὲ et καὶ

20

Λακωνικῷ καταλόγῳ, ἱδ[ρυμένον] ἐν τῷ Μεσσηνιακῷ κόλπῳ. ἔστι δ ̓ ἡ Μεσσήνη μετὰ Τριφυλίαν· κοινὴ δ ̓ ἐστὶν ἀμφοῖν ἄκρα, μεθ ̓ ἣν τὸ Κορυφάσιον καὶ ἡ Κυπαρισσία· ὑπέρκειται δ ̓ ὄρος ἐν ἑπτὰ σταδίοις τὸ Αἰγαλέον τούτου τε καὶ τῆς θα 5 λάττης.

2. Ἡ μὲν οὖν παλαιὰ Πύλος ἡ Μεσσηνιακή, ὑπὸ τῷ Αἰ γαλέῳ πόλις ἦν, κατεσπασμένης δὲ ταύτης ἐπὶ τῷ Κορυφα σίῳ τινὲς αὐτῶν ᾤκησαν· προσέκτισαν δ ̓ αὐτὴν Ἀθηναῖοι τὸ Α. 551 δεύτερον ἐπὶ Σικελίαν πλέοντες μετ' Ευρυμέδοντος καὶ Στρα10 τοκλέους, ἐπιτείχισμα τοῖς Λακεδαιμονίοις. αὐτοῦ δ ̓ ἐστὶ καὶ ἡ Κυπαρισσία ἡ Μεσσηνιακὴ καὶ ἡ . καὶ ἡ προσκει

post add.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

δ:

Intercidisse videtur nomen Οίτυλον (cf. infra p. 360 in. et 11. Β, 585): τὸ μὲν καὶ Tzsch. Cor. (hic om. καὶ) ex coni. Cas. et interpret. Guarini. συγκαταλέγοντα t συγκαταλέγων g edd. ἐν ante τῷ add. Cor. 1. Syllabae ρυμένον cum membrana interciderunt, nec sec. m. τὸν restitutae sunt in A, sed in sched. agglut. haec exhibentur καταλόγῳ inde spatium vacuum complurium vocum post καταλόγῳ relictum in chi, τὴν δὲ spatio vacuo post δὲ relicto et τὸν sec. m. inter versus addito n, τὸν δὲ bou ald. τὸ δὲ Tzsch. Cor. ex Cas. coni. 2. Syllaba Τρι cum intercidisset in A, sec. m. in sched. agglut. restituta est: sed quantum ex spatii magnitudine coniicere licet, pr. m. μετὰ τὴν τριφυλίαν scriptum fuerat. 7. κατεσπαρμένοις ηρ. Bl ald.

8. αὐτῶν om. no.

ἐπὶ, et sec. m. sup. ὑπὸ, Α ὑπὸ ᾤκισαν, et η sup. i sec. m. add., A. προσεκτήσαντο ald. 9. Σοφοκλέους Cor. ex Palmer. coni. (v. Exercitatt. p. 309) coll. Thucyd. IV, 2, ubi Sophocles dux nominatur istius expeditionis una cum Eurymedonte. Aliam viam ingressus Wesseling. (ad Diod. XII, 60) proposuit ἐπὶ pro καὶ, expeditionem istam Archonte Stratocle susceptam recte statuens, Cui coniecturae ipsa facilitate maxime commendabili hoc quoque favere videatur, quod syllabae τος καὶ στρα in A deletae ac sec. m. postea additae sunt, ut suspicari possis pr. m. aliud quid scriptum fuisse. Id tamen mihi parum est verisimile: neque confidentius affirmaverim, quid Strabo scripserit. καὶ ἡ om. Β (sed sec. m. in marg. add. καὶ ἡ κυπαρισσία ἡ μεσσηνιακή) Ι. In A post decem fere literae cum margine interciderunt, praeterea, quod schedula agglutinata obtectum fuerat, sec. m. non est restitutum, ut καὶ bis legatur lacuna interiecta: idem cernitur in ch; καὶ semel positum est, vacuo spatio subinde relicto, in g' ac, nullo tamen lacunae signo, in ono edd. Strabo scripserat, ni fallor, καὶ ἡ Πρωτὴ νῆσος. κειμένη Cor.

10. καὶ

προ

μένη πλησίον τοῦ Πύλου Σφαγία νῆσος, ἡ δ ̓ αὐτὴ καὶ Σφα-
κτηρία λεγομένη, περὶ ἣν ἀπέβαλον ζωγρίᾳ Λακεδαιμόνιοι τρια-
κοσίους ἐξ ἑαυτῶν ἄνδρας ὑπ ̓ Ἀθηναίων ἐκπολιορκηθέντας.
κατὰ δὲ τὴν παραλίαν ταύτην * αἱ* τῶν Κυπαρισσίων πελά-
για πρόκεινται δύο νῆσοι προσαγορευόμεναι Στροφάδες, τετρα- 5
κοσίους ἀπέχουσαι μάλιστα πως τῆς ἠπείρου σταδίους ἐν τῷ
Λιβυκῷ καὶ μεσημβρινῷ πελάγει. φησὶ δὲ Θουκυδίδης ταύ-
σταθμον ὑπάρξαι τῶν Μεσσηνίων ταύτην τὴν Πύλον· διέχει
δὲ Σπάρτης τετρακοσίους.

ων

3. Ἑξῆς δ ̓ ἐστὶ Μεθώνη ταύτην δ ̓ εἶναί φασι τὴν ὑπὸ 10 τοῦ ποιητοῦ Πήδασον προσαγορευομένην μίαν τῶν ἑπτά, ὧν ὑπέσχετο τῷ Ἀχιλλεῖ ὁ Ἀγαμέμνων· ἐνταῦθα Αγρίππας τὸν τῶν Μαυρουσίων βασιλέα τῆς Ἀντωνίου στάσεως ὄντα Βόγον κατὰ τὸν πόλεμον τὸν Ἀκτιακὸν διέφθειρε, λαβὼν ἐξ ἐπίπλου τὸ χωρίον.

15

4. Τῇ δὲ Μεθώνῃ συνεχής ἐστιν ὁ Ἀκρίτας, ἀρχὴ τοῦ Μεσσηνιακού κόλπου· καλοῦσι δ ̓ αὐτὸν καὶ Ἀσιναῖον ἀπὸ Ἀσίνης, C. 360 πολίχνης πρώτης ἐν τῷ κόλπῳ, ὁμωνύμου τῇ Ἑρμιονικῇ, αὕτη Α. 552 μὲν οὖν ἡ ἀρχὴ πρὸς δύσιν τοῦ κόλπου ἐστί, πρὸς ἕω δὲ αἱ καλούμεναι Θυρίδες, ὅμοροι τῇ νῦν Λακωνικῇ τῇ κατὰ Κιναί- 20 διον καὶ Ταίναρον. μεταξὺ δὲ ἀπὸ τῶν Θυρίδων ἀρξαμένοις

2. περὶ ἦν] ἐν ᾗ Pleth, 4. αἱ Cor. asteriscis recte inclusit: nullo enim modo ferendum est. κυπαρισσῶν c; videtur scribendum Κυπαρισσιέων s. Κυπαρισσέων (cf. ad p. 345): nam urbis nomen, quod mutato modo tenore restitui posset, minus commodum. 8. Malim διέχειν: cf. Thuc. IV, 3. 9. σταδίους ante τετρακοσίους add. edd. Hoc fere loco in marg. n adnotata sunt haec: τόδε ἐγὼ Κυριακὸς εἰς Μεσσηνια κὴν Πύλον ἐπίγραμμα εὗρον (sequitur titulus, qui est in Boeckhii Corp. Inscr. no. 1323) καὶ νυνὶ δὲ ταύτην ἐλαττωμένην Πύλον πόλιν Βείτυ λον καλοῦσιν: cf Praef. Vol. 1, p. xxxv. 12. 6 om. Bk ald. 13. τῶν om. Bk, sed in hoc postea add. 18. πρώτης ἐν τῷ κόλπῳ om. B (sed sec. m. in marg. add.) El. ἐστί om. ΒΕΙ. 20. θυρίδος Ε. Κιναίδιον καὶ om. BElk, sed in hoc postea add.; Κι ναίθιον praebent edd. inde a Xyl. nulla ratione. Sed Κιναίδιον vix sanum videatur: quapropter Falc iam pridem coniecit Καινήπολιν, nimia audacia quidem illud, sed Καινὴ (ita Ptolem. III, 15 nominat urbem illam) aliqua ratione in ista scriptura latere crediderim.

[ocr errors]

αὕτη

Οἴτυλός ἐστι· καλεῖται δ ̓ ὑπό τινων † Βαίτυλος· εἶτα Λεῦκτρον, τῶν ἐν τῇ Βοιωτίᾳ Λεύκτρων ἄποικος, εἶτ ̓ ἐπὶ πέτρας ἐρυμνῆς ἵδρυται Καρδαμύλη, εἶτα Φηραί, ὅμορος Θουρίᾳ καὶ Γερήνοις, ἀφ ̓ οὗ τόπου Γερήνιον τὸν Νέστορα κληθῆναί φασι 5 διὰ τὸ ἐνταῦθα σωθῆναι αὐτόν, ὡς προειρήκαμεν. δείκνυται δ ̓ ἐν τῇ Γερηνίᾳ Τρικκαίου ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ, ἀφίδρυμα τοῦ ἐν τῇ Θετταλικῇ Τρίκκῃ. οἰκίσαι δὲ λέγεται Πέλοψ τό τε Λεῦκτρον καὶ Χαράδραν καὶ Θαλάμους, τοὺς νῦν Βοιωτοὺς και λουμένους, τὴν ἀδελφὴν Νιόβην ἐκδοὺς Ἀμφίονι καὶ ἐκ τῆς 10 Βοιωτίας ἀγόμενός τινας. παρὰ δὲ Φηρὰς Νέδων ἐκβάλλει, ῥέων διὰ τῆς Λακωνικῆς, ἕτερος ὢν τῆς Νέδας· ἔχει δ ̓ ἱερὸν ἐπίσημον τῆς Ἀθηνᾶς Νεδουσίας· καὶ ἐν Ποιαέσσῃ δ ̓ ἐστὶν Ἀθηνᾶς Νεδουσίας ἱερόν, ἐπώνυμον τόπου τινὸς Νέδοντος, Α. 553 ἐξ οὗ φασιν οἰκίσαι Τηλεκλον Ποιάεσσαν καὶ Ἐχειὰς καὶ 15 Τράγιον.

Βαίτυ

Βοίτυλος for

1. Οίτυλος] ὁ πύλος codd. ὁ οἴτυλος Pleth. ὁ Τύλος Xyl.; Cor. verum restituit: error ex uncialium literarum usu ortus est. λος] Οίτυλος Χyl. και Τύλος Cor. (qui tamen in nott. tasse scribendum esse suspicatur). Etenim fuere quidam, qui in ll. Β, 585 οἳ Τύλον legi mallent quam Οίτυλον (v. Steph. Βyz. s. v., Scholl. et Eust. ad l. 1.). Sed dubium est, num urbs ista unquam ita fuerit nominata. Nescio an scribendum sit Βείτυλος, cum in titulo supra laudato (C. Ι. 1323) hoc nomen legatur, eaque urbs Βίτυλα a Ptolemaeo, Βίτυλο (Βοίτουλον Cor.) hodieque appelletur. λετρον et mox λεύτρων Β, sed κ sec. m. utroque loco add. 2. τῇ om. Bl edd. 3. ερυμνὴ ΑΒ ὀρεινής Eust. ad Il. I, 152 p. 743, 6. R. νία Eust. 1. 1.

όμοροι Φηρίᾳ καὶ Γηρη

4. γερηνίοις Aeghinok (ex corr.) ald. Γερήνοις habet praeter Bl etiam Eust. ad II. H, 135, p. 671, 19 R.: cf. sup. p. 340. 5. ὡς προειρήκαμεν om. Bl δείκνυνται 4. 6. τρικκαῖον codd. 8. Θαλάμας Cor., quae forma est apud alios scriptores

Cor. corr.

[ocr errors]

usitata: atque haud improbabile est masculinum ortum esse ex sequenti-
bus. 9. δ post τὴν add. A. τῆς om. Bl edd. 10. ἀγάμενον
ἀγόμενον το αγαγόμενος Cor.
περὶ BI. 12. τῆς om. Βl edd.
Syllabae ποιαέ cum marg. deletae ac sec. m. restitutae sunt in A; ποιάσσῃ
ποιηέσσῃ Bkno edd. 14. ἐξ οὗ Τράγιον om. Β (sed sec. m. in
marg. add. ) .
Syllabae άεσσαν cum marg. interciderunt, nec resti-
tutae sunt in 4: inde om. in cghi, spatio vacuo relicto, ποιήεσσαν bno
edd. Ceterum variis coniecturis tentavit hunc locum Bröndsted. (v. Rei-
sen etc. I, Beilage 4.), contra quas v. quae recte disputat Grosk. ad h. 1.

5. Τῶν δὲ προταθεισῶν ἑπτὰ πόλεων τῷ Ἀχιλλεῖ περὶ μὲν Καρδαμύλης καὶ Φηρῶν εἰρήκαμεν καὶ Πηδάσου. Ἐνόπην δὲ οἱ μὲν τὰ Πέλλανά φασιν, οἱ δὲ τόπον τινὰ περὶ Καρδαμύλην, οἱ δὲ τὴν Γερηνίαν· τὴν δὲ Ἱρὴν κατὰ τὸ ὄρος δεικνύουσι τὸ κατὰ τὴν Μεγαλόπολιν τῆς Ἀρκαδίας ὡς ἐπὶ τὴν 5 Ανδανίαν ἰόντων, ἣν ἔφαμεν Οιχαλίαν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ κεκλῆσθαι, οἱ δὲ τὴν νῦν Μεσόλαν οὕτω καλεῖσθαί φασι, καθήκουσαν εἰς τὸν μεταξὺ κόλπον τοῦ Ταϋγέτου καὶ τῆς Μεσσηνίας. ἡ δ ̓ Αἴπεια νῦν Θουρία καλεῖται, ἣν ἔφαμεν ὅμορον Φαραῖς· ἵδρυται δ ̓ ἐπὶ λόφου ὑψηλοῦ, ἀφ ̓ οὗ καὶ τοὔνομα. 10 ἀπὸ δὲ τῆς Θουρίας καὶ ὁ Θουριάτης κόλπος, ἐν ᾧ πόλις μία ἦν, Ρίον τοὔνομα, ἀπεναντίον Ταινάρου. Ἄνθειαν δὲ οἱ μὲν αὐτὴν τὴν Θουρίαν φασίν, Αἴπειαν δὲ τὴν Μεθώνην· οἱ δὲ τὴν μεταξὺ Ἀσίνην, τῶν Μεσσηνίων πόλεων οἰκειότατα βαθύλειμον λεχθεῖσαν, ἧς πρὸς θαλάττῃ πόλις Κορώνη· καὶ ταύ- 15 την δέ τινες Πήδασον λεχθῆναι φασιν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ.

2. πηδα Β (σου sec. m. add.) . 3. πέλαννα Α πέλανα Βι edd.: correxi ex p. 386. Pausaniae est ἡ Πελλάνα, Xenophonti, Polybio, Diodoro, Plutarcho ἡ Πελλήνη.

5. τὴν post κατά om. Bl Eust. habet praeterea μεγάλην πόλιν. 6. ιόντι Eust. l. 1. edd.: quae 7. oi Μεσσηνίας om. Β

ad Il. I, 152 pag. 743, 27 R., qui τὴν post ἐπὶ om. Bl Eust. 1. 1. quidem structura in talibus est usitatior. (sed sec. m. in marg. add.) lu, sed in hoc pr. m. in marg. add.: oi dè τὴν νῦν μεσόλαν, reliquis ibi quoque omissis.

edd. inde a Cas. ραῖς BEl edd.

Μεσσόλαν ch (??)

10. φαραῖς, et η sup. prius a sec. m. add., Α φηFormam doricam, quam in sequentibus constanter exhibet A, supra quoque censeo restituendam (cf. p. 388 in.). 11. πόλισμα ἦν Cor. coniicit valde probabiliter. 12. μία ἦν et mox τοὔνομα om. Bl. 12. ταινέδου Β (sed ag sec. m. sup. εδ) η τενέδου Ι. 13. φασὶν om. B (sed sec. m. add.) l. 14. την om. Β, sed sec. m. add. ἀσίνης codd. et Eust. 1. 1. Inde deesse aliquid suspicati sunt cum Xyl. plerique editores: restituto accusativo locum sanavit Cor. ex Breq. coni. Eam amplexus Grosk. praeterea post μεταξύ inserendum censet Μεθώνης καὶ Κορώνης, quod parum probabile est vel ob sequentem Corones commemorationem. Pletho ita composuit hunc locum: Άνθειαν δὲ τὴν με ταξὺ Μεθώνης καὶ Ἀσίνης οἰκειότατα βαθυλείμην λεχθεῖσαν κτλ. τῶν Μεσσηνίων πόλεων or. Β (sed sec. m. in marg. add.) / Eust. 1. 1. 15. Post ἧς Grosk. addendum esse censet πλησίον, quod itidem interpretatione Gallica expresserat Cor.: nec tamen probabile est, eam vocem

« PreviousContinue »